No. 20.
Woensdag 9 Maart 1904.
ie Jaargang
Liberaal Orgaan voor Amersfoort en Omstreken
bericht.
Uitgave van de Vereeniging ,,DE EEMLANDER".
Het nieuwe tarief
van invoerrechten.
FEUILLETON.
HET NOODLOTTIGE TESTAMENT.
DE EEMLANDER.
Verschijnt
Weensdags en Zaterdags. I
Redacteur: P. van der Meer Jzn.
llurean
Hendrik van Viaudenstraat 28.
Abonnementsprijs
Per jaarf 3.00
Franco per postj- 3.50
Per 3 maanden- 0.75
Franco per post- 0.90
Prijs der advertentiën
Van 1 tot 5 regels0.40
voor iederen regel meer0.08
(Bij abonnement aanmerkelijke korting.)
„Zij, die zich met ingang van
1 April a.s. op ons blad abon*
neeren, ontvangen de tot dien
datum verschijnende nummers
gratis".
Bij Koninklijke Boodschap van 27
Februari j.l. is het ontwerp eener nieuwe
tariclwet aan de Tweede Kamer aange
boden. Wanneer men het bij artikel 1
der wet behoorend tarief eens inziet en
daarbij denkt aan do vele en velerlei
goederen, welke uit het buitenland worden
ingevoerd en die in dit tarief in 15 groe
pen zijn gerangschikt en samengevat,
behoeft men zich niet te verwonderen,
dat dit reactionnair belasting-werkstuk
een langen tijd van voorbereiding heeft
gevorderd.
Ook het afdeelingsonderzoek zal veel
tijd in beslag nemen, zoodat het niet
waarschijnlijk is, dat dit wetsontwerp
vóór 1905 in openbare behandeling zal
kunnen komen.
Er is dus ruimschoots gelegenheid voor
alle vrijzinnigen, om zich te vereenigen
en oin optekomen tegen dit reactionnair
wetsontwerp, dat, zonder voldoende reke
ning te houden met de draagkracht dei-
ingezeten, beoogt een last van 9 millioen
guldens te leggen op de schouders van
alle burgers, armen en rijken.
Al heeft de Regeering zich herhaal
delijk trachten te verdedigen tegen het
verwijt, dat zij den reactionuairen weg
bewandeltal heeft zij thans, zeer handig,
door het niet-belasten van graan en meel,
in dezen strijd de leuze „duur brood"
geëcarteerd, met de indiening van deze
tariefwet is geen ontkennen mogelijk, dat
zij de reactionnaire vlag in top voert.
Wanneer wij de geschiedenis der tarief-
wetgeving nagaan, zien wij reeds vanaf
1845 een streven tot vermindering
en vereenvoudiging der invoerrechten.
„Reeds vroeger waren er klachten over
den toestand des handels in ons vader
land" schrijft omstreeks 1844 Mr. D. A.
Portielje in zijn werk, de handel in
„Ieder wezen heeft voor zich een
vriend," dacht hij„maar ik niet. Of
het werkelijk de goede weg was, waarop
mijn moeder mij het levensgeluk zoeken
liet Maar stil daar over, wat zij deed,
gebeurde in ieder geval uitliefde voor mij."
Hij was ongewoon zacht gestemd, het
beeld van het beleedigde meisje ver
liet hem niet meer en toen hij latei-
tegenover zijn moeder stond, vroeg hij
plotseling„Moedertje, vertel uijj toch
eens iets naders van de nicht, die hier
in huis is grootgebracht. Toni Armfeld,
niet waar? Waar is zij nu?
Mevrouw Berning verechrok hevig.
„Heeft zij u geschreven, Oskar
Hij schudde van neen. „Geen letter,
moeder. Heet zij niet loni Armfeld?"
Hij beproefde zich goed te houden,
terwijl hij den naam uitsprak. Zijn ge
laat bleef rustig, maar het was hem, als
had een ijzeren vuist zijn keel omklemd,
als draaide onder het oude huis, de bo
dem. Waar is zij nu, Moeder
Mevrouw Berning haalde diep adem.
„Waarom deze vraag?" Oskar had
zjjn nicht bijna nooit gezien. „Ik hoorde
nimmer meer wat van haar," zeide zjj,
Nederland en Mr. F. N. Sickenga teekent
in zijne Geschiedenis derNederlandsche
belastingen daarbij aan: „Een palliatief
in dien toestand was do nieuwe tariefwet
van 1845.
Toen in 1857 weder een ontwerp tot
herziening werd ingediend, verklaarde
de Tweede Kamer geen partieele, maar
eenc algemeene herziening te wenschen.
Vrij algemeen, kan men in het Bijblad
lezen, wilde men met de Regeering
voortgaan op den weg eener vrijzinnige
verbetering der rechten op den in- en
uitvoer, gedurende de laatste jaren m e t
goed gevolg ingeslagen.
Nadat twee ontwerpen waren gevallen,
vond een derde in 1862 zijn weg naar
het Staatsblad. Dit is onze tegenwoordige
tariefwet, welke echter in 1877 weder
belangrijk is gewijzigd.
Ook toen verklaarde de Regeering,
dat zij eene trapsgewijze herziening van
het tarief in vrijzinnigen geest wenschte.
Wel meende zij, dat in ieder invoer
recht, als zoodanig, altijd eenige be
scherming gelegen is, maar toch was
ook haar streven gericht op een zuiver
fiscaal tarief. Bij de wet van 1877 werden
o.a. vrijgesteld: fabriek-, landbouw- en
stoomwerktuigen, gereedschappen,granen
en peulvruchten, hout, huiden, vellen,
leder, de meeste garens, teen- en manden
werk.
Tevens verviel het laatste uitvoerrecht,
hetwelk nog, tot bescherming der papier
industrie, van lompen werd geheven.
Indien men, onafhankelijk van de be
hoeften der schatkist, in dezelfde rich
ting had kunnen voortgaan, zou ten
slotte de heffing der invoerrechten zich
hebben opgelost in eene aanvulling onzer
accijnswetgeving d. w. z. men zou bij
invoer uitsluitend hebben belast die
artikelen, welke bij vervaardiging binnens
lands aan accijns zijn onderworpen.
En nu? In plaats van voortgang in
dezelfde richting, eén reuzensprong achter
waarts. De nieuwe tariefwet wil ons ten
deele weer terugbrengen naar den toe
stand van vóór 1845, met dien verstande,
dat toen het hoogste recht naar de
waarde 6 percent bedroeg, terwijl nu het
voornemen bestaat van geheel afgewerkte
stoffen, zooals b.v. kleederen, metaal
waren, meubelen een invoerrecht van
niet minder dan 12 percent der waarde
te heffen.
Bescherming van de inlandsche nijver
heid is het wachtwoord geweest. De
„dat kind was een volleerde huichelares,
en mij steeds zeer antipathiekzij had
van haar moeder het valsche wezen, die
won ook zoo spelend ieders hart."
Mevrouw Berning was vaalbleek ge
worden, een kopje dat zij haar zoon
geven wilde, viel op het tapijt.
Maar hij was te zeer in spanning, om
het te merken.
„Kent gij haar, moeder?" vroeg hij.
„Ik Ik Ja, ik was haar op
voedster. Zij had de schoonste oogen
en het meest trouwlooze hart, dat maar
denkbaar is."
„En zacht, als in gedachten, herhaalde
hij: „De schoonste oogen!"
De avond verging zeer stil. beiden
waren zij neerslachtigOskar kuste zijn
moeder bij het scheiden bijna als een
afgemat, troost noodig hebbend kind.
„Zooals het is, kan het niet blijven,"
zei hij halfluid, „Ik wil naar Afrika,
naar de Noordpool, als ik maar van hier
ben."
„En mij alleen laten, Oskar? Dwaas
heid, dwaasheid, mij» lieveling!
Je geluk is dichter bij, is veel schoo
ner dan je zelf weet. Huw de gravin
Ilartenstein, zij bemint je, ik weet het."
Oskar sidderde merkbaar. En dat nu
Toen hij zijn moeder verlaten had, zag
deze hem handenwringend na. Hij is
ongelukkig, diep ongelukkig. Groote
God en dat trots alles wat ik voor hem
opofferde
fabrikanten, die zich mogelijk de gebra
den vogels al in den mond zien vliegen,
mogen echter wel bedenken, dat de
koopkracht der ingezetenen, die toch reeds
door twee achtereenvolgende financieele
debacles is verzwakt, nog belangrijk zal
afnemen, indien er ten bate van de
schatkist 9 millioen guldens moet worden
opgebracht. Ditzelfde geldt ook voor de
handelaars, die wellicht meenen door
verhooging der prijzen de lasten op hun
klanten te kunnen afwentelen. Een ver
minderd debiet zal het resultaat zijn.
Bovendien zullen zij het ongerief hebben
te ,dragen van meerdere douaneformali
teiten, welke altijd min of meer belem
merend voor den handel werken. Zeiden
we zooeven, dat het parool bescherming
van de inlandsche nijverheid is geweest,
men meenc echter niet, dat het zedelijk
element in het nieuwe ontwerp geheel
zou zijn vergeten. „Zooveel mogelijk"
lezen we in de Memorie van toelichting
„werd rekening gehouden met de be
trekkelijke draagkracht van degenen,
voor wiens gebruik het artikel meer
bijzonder bestemd is. In 't algemeen
werd het recht laag gesteld voor artike
len van algemeene behoefte, hooger voor
die dienende tot nut of gemak, het hoogst
voor die van weelde of genot."
"Wat baat het echter den burger of
den werkman, dat de leden van de
upperten eene extra-belasting moeten
opbrengen van oesters en champagne,
indien hijzelf zijn huisraad en zijn klee
deren belast ziet met 12 percent van
de waarde?
Zou de regeering werkelijk meenen,
dat kleederen en meubelen geen artike
len van algemeen behoefte zijn?
Hoe fraai deze nieuwe tariefwet moge
zijn ineengezet, en hoezeer men bij de
samenstelling moge hebben getracht
rekening te houden met de betrekkelijke
draagkracht, op die draagkracht zal
het toch aankomen, want het eenige wat
onomstootelijk vaststaat is, dat de staat
een meerdere opbrengst aan invoerrech
ten verwacht van 9 millioen guldens, en
dat de burgers dit zullen hebben te
betalen in den vorm van hoogere prijzen,
terwijl alléén de fabrikanten eenige kans
hebben, dat, door de wering der buiteu-
landsche concurrentie, ook voor hen nog
iets overschiet.
De verlevendiging van den smokkel
handel, als gevolg van de hoogere in
voerrechten, en de daarmede gepaard
Vroeg in den morgen kwam den vol
genden dag een brief van Ernst Dalberg,
waarin hij in koel hoffelijke bewoording
en voor het verdere beheer van Oskar's
zaken bedankte. „Je moet je uitgaven
verminderen," schreef hij: „en nog twin
tigduizend gidden zien te krijgen, an
ders loopt alles verkeerd uit. Maar die
zal uw rijke oom, u nog wel verschaf
fen u weet ongetwijfeld, dat hij plot
seling weer opgedoken is. Zie toe, wat
er gebeurt, gij zijt gewaarschuwd."
Oskar's hart klopte sneller. Dat alles
was Toui's schuld. Hij verfrommelde den
brief, later viel het hem eerst in, dat
hij zijne moeder verwittigen moest van
de aankomst van den oom. De oude zou
toch zeker op Heuveloord zijn intrek
nemen.
Mevrouw Berning zag hem aan, als
had hij iets ontzeteuds gezegd. „Karei
Berning?" stamelde zij. „Onmogelijk 1
Hij is reeds sedert lang overleden."
Oskar verschrok „Dalberg schrijft het,
moeder 1 Maar mijn hemel wat gebeurt
er met ig gij valt in onmacht!"
Hij omvatte bezorgd de vallende, als
krankzinnig uitziende vrouw. „Moeder,
ik bid u, wat scheelt tl
Mevrouw Berning herstelde zich.
„Als hij komt, Oskar, blijf dan bij
me, mijn kind, verlaat mij niet. Maar
neen neen, ga ver weg, je zult in 't
geheel niet met hem spreken, hem in
't geheel niet zien, wellicht is het ver
gaande demoralisatie der grensbewoners
schijnt voor dit Christelijk Ministerie eene
quantité négligable te zijn Meer kom
miezen en meer karabijnen zal daartegen
wel het correctiemiddel moeten zijn.
Hiermede eindigen wij onze algemeene
beschouwing over het reactionnair ka
rakter van dit nieuwe wetsontwerp.
Mocht het blijken, dat onze lezers belang
stellen in eene vergelijking van het
bestaande tarief met het nieuwe ontwerp,
dan wiilen wij gaarne daarover later nog
een artikel geven.
Voor vrouwen.
Wanneer ons blad het voorbeeld Van
andere kranten wil volgen, en nu en
dan eenige aanwijzigingen geven om
trent i)iodos, en andere infietbijzonder
voor Vrouwen van belang zijnde onder
werpen, dan geschiedt dit niet omdat
we'ons er zoo bijzonder goed van op
do hoogte aebfen, maar omdat wij mee
nen, dat het zijn nut kan hebben, vooral
in ons stedeke, en voor haar wie het
niet convenieert om veel aan het toilet
ten koste te leggen, en die toch gaarne
met hun tijd willen meegaan, nu en
dan eenige voorlichting te verstrekken
op dat gebied der vrouw.
Waar we dus in dien zin ons gaarne
willen beijveren onze lezeressen van
dienst te zijn, hopen we dat zij harer
zijds zullen willen medewerken en wel
door nu en dan vragen in te zenden
wanneer zij rechtstreeks over de een of
andere kwestie inlichting verlangen. De
redactie zal ook gaarne zorgen dat even
tueel ingezonden brieven mij worden
ter hand gesteld, opdat deze beantwoord
kunnen worden in een volgend artikel
te dezer plaatse.
't Is nu weer hoog tijd geworden om
naar de voorjaarstoiletten om te zien;
ieder die haar garde-robe heeft voor den
dag gehaald, weet wat zij noodig zal
hebben en waar zij mêe uit moet
komen. De veranderingen zijn dit
maal tamelijk groot, bij 't vorige jaar
vergeleken. De nauwe rokken maken
alle plaats voor meer bewerkelijke mo
dellen; men ziet bijv. geheel plat ge-
plisseerde rokken, die de heupen eng
omsluiten doch onderaan wijd uitloopen,
of èndere en dit wel 't meest, geheel
gegarneerd met 4 a 5 strooken, groot
of klein, die ook weer versierd zijn met
bandfluweel in gelijke of verschillende
haal niets dan bedrog. Een avonturier
wil eens bedriegen, ik zal hem laten
afwijzen als hij komt."
Daarbij sidderde zij evenwel door al
haar ledenOskar begreep niet, wat
zijn oogen zagenzijn moeder, anders
zoo krachtig, zoo boven alle kleine zwak
heden verheven, steunde stevig op de
tafel om niet te vallen. „Verbergt U
mij iets?" vroeg hij halfluid na een lang
stilzwijgen.
„Ik?" Zij sprong op. „Ik? Wie dat
zegt, kent mij niet. Maar waarschijnlijk
hebt gij uwen oom reeds gezien, met
hem over vroegere verstandhoudingen
gesproken. Ja, ja, beken het maar,
daarom vroeg je gisteren ook naar de
aangelegenheden van het meisje.
Hij schudde het hoofd onaangenaam
getroffen in het diepste zijns harten.
„Gij dwaalt!" was alles wat hij er
uitbracht.
Mevrouw Berning omarmde hem plot
seling, luid weenend.
„O mijn jongen, mijn lieveling," snikte
zij, „ga weg, ga weg, hij zal jou niet
zien. Ik spreek met hem, ik alleen, laat
alles aan mij over, maar ga jij nu weg,
opdat hij je niet zal aantreffen."
Oskar streek automatisch haar over
het voorhoofd.
„Neen, moeder, integendeel, ik zal
hem ontvangen," zei hij rustig. „Er is
niets, dat ik te vreezen heb, op welke
wijze zou de oude man ons ook maar
breedten. Do tailles worden meestal ge
heel van smalle plooitjes voorzien, af
wisselend met of gedekt door even
smal fluweel, dat onderaan eindigt in
hangers van passement of git. De mou
wen vormen wel een der meest belang
rijke artikels van 't toilet; dat zij onder
den elboog langzamerhand wijder wor
den, bemerkten we dezen winter alnu
zal echter voor de nieuwe wandeltoilet
ten veel gebruik gemaakt worden van
het model eener mouw, die reeds op
den schouder een bouillofiné vormt tot
ongeveer 10 c.m. op den bovenarm;
daaruit komt dan een wijde pouffe tot
even onder den elboog, waar verder een
lange polissé op Yolgt. Of wel de mouw
komt met een dubbele naad regelrecht
uit den halsboord en valt vervolgens
ruim tot aan den pols. Een goede coupe
is natuurlijk een hoofdvereischte, wil
men iets werkelijk elegants zien. Al
maakt de reformkleeding in Parijs wei
nig of geen opgang, in ons land wordt
die niet over 't hoofd gezien. In een
volgend artikel komen we daarop teiug.
In Parijs worden veel aansluitende
tailles gedragen; overhangende blouses
komen niet meer voor; voor den zomer
worden in overeenstemming met half
lange mouwen corsages „en coeur"
of met fichus „Marie Antoinette" gedra
gen, beiden zeer kleedzaam. Veel kant,
gaas en tulle word voor de Garneering
der mouwen gebruikt. Die combinaties
kan ieder naar eigen smaak aanbrengen.
INGEZONKEN ST1KKKT.
(Buiten verantwoordelijkheid der redactie)
Mijnheer de Redacteur!
Het zij mij vergund, u te verzoeken
het volgende in uw blad te willen op
nemen.
Menigeen uwer lezers zal het vermoe
delijk bekend zijn, dat sedert 1899 te
Amsterdam een opleidingsinrichting Yoor
socialen arbeid bestaat. Velen zullen ook
met leedwezen vernomen hebben, dat de
school wegens niet genoegzame deelname
voor één jaar gesloten moest worden.
Dit gebrek aan belangstelling heeft ons
allen zeker pijnlijk aangedaan, want zou
het niet te betreuren wezen dat zulk
een nuttige Instelling te niet moest gaan?
Hoe Yaak hooren wij niet van jonge
vrouwen de verzuchting: „Och, had ik
maar een geschikten werkkring waarin
eenige schade berokkenen? Waarom zou
hij hier niet een tijd doorbrengen en
vriendelijk ontvangen worden?"
De oude vrouw scheen te willen spre
ken maar de woorden bloven in haar
keel steken. Eerst na geruimen tijd had
zy zich weer in zooverre hersteld, dat
zij, uiterlijk rustig althans, kon over-
verleggen.
„Ik ken den broeder van mijn man
niet" zeide zij, „hij was toen ik in de
familie kwam, reeds lang vertrokken,
gevlucht eigenlijk, nadat hij oifi poli
tieke^ redenen in 1848 buiten Europa
gedreven was. Sedert hielden allen hem
voor dood. wat wil hij thans in ons
huis
Het fatale gevoel in Oskar's hart
duurde voort.
„Schreef dan de oom nooit vroeg
hij. Mevrouw Berning schudde het hoofd,
maar geen geluid kwain over haar lippen.
Het werd doodstil in de kamer, slechts
de vliegen zoemden en de pendule tikte
eentonig. Oskar begreep, dat een ge
woon bezoek, zijn moeder onmogelijk
zoo van streek kon brengen, hij besloot
ieder geval, datgene wat men voor
hem verborgen hield te ontsluieren en
hij vergat door de nieuwe donkere wol
ken bijna den schrik, door Dalbergs's
mededeehng bij hem gewekt. Slechts
even dacht hij aan het ontbrekende
geld van den oom zon hij het waar
lijk niet krijgen, (Wordt vervolgd.)
