Stadsnieuws.
Allerlei.
voor achterlijke kinderen onder de oogen
van liet Aincrsfoortsche publiek te bren
gen.
Ik geloof niet aan oogenblikkelijk
succes, maar als het moet is dit stuk
een begin van eenen campagne, die ge
voerd zal worden.
Ik vertrouw daarbij op den steun van
onderwijscorporaties, ja, zag gaarne, dat
beide, èn Bond èn N. O. G. het idéé
overnamen. Ik vertrouw op den steun
ll.lt. doctoren, die veel meer nog dan
v\ ij, onderwijzers, de verschillende psy
chische defecten, kunnen bestudccren.
En ten slotte vertrouw ik op het ini
tiatief van gemeenteraadsleden om deze
zaak eens goed onder de oogen te zien.
Want het is een volksbelang, want
het is een gemeentebelang in het bij
zonder.
Het kan niet misser., of het peil van
het onderwijs voor de normalen moet
rijzen, het inzicht der ubnormalen moet
helderder worden, hun gëluk grooter.
Zoo kunnen afzonderlijke klassen van
achterlijken leideu tot heil van het kind.
19 November 1904.
0. MOERMAN Jr.
Niemand is minder medelijdend en
onbarmhartiger dan de jeugd, en mis
schien zijn de Hollandsche jongens, an
ders in menig opzicht zoo voortreffelijk,
nog wel het ergst, wat de jongenson
gevoeligheid betreft. Dat zou men al
thans voor een ge~al kunnen opmaken
uit het feit, dat te Rotterdam in een
sterfhuis, waar druk bezoek was, een
ongeveer 17; jarige jongen binnenge
slopen was met de bedoeling om te stelen.
Gelukkig werd de brutale rekel in
de vestibule door twee dienstboden ge
grepen, terwijl een der bezoekers zich
onmiddellijk naar de politic begaf, om
hare hulp in te roepen. Alvorens ech
ter de agent van politie, die er op uit
gestuurd werd, aan het huis kwam, had
de jongen zich reeds losgerukt en was
op den loop gegaan. Hij nam een zil
veren horloge en eeneportemonnaie met
geld :nee,j die hij in eene der kamers
had weggenomen.
't Is de vraag echter, of hij zich in
het ongestoord bezit van dat geld zal
mogen blijven verheugen, en zoo ja, of
hij wel gelukkig zal zijn in zijli aan
bidding van het gouden kalf. Dat is
tenminste lang niet altijd het geval,
getuige miss Marianne Wood, de doch
ter van een bekenden Amerikaanschen
millionair te Philadelphia. Deze jonge
dame is het leven in haar kring zoo
ontzettend, vervelend gaan vinden, dat
zij zich als dienstmeisje heeft verhuurd,
tegen 16 shillings per week. Zij stoft
nu kamers, kookt en poetst en zij
moet het héél goed doen. De millioe-
nairs-dochter beweert, dat zij er zich
gelukkig bij voelt, 't Is intusschen zeer
te betwijfelen of het lang duren zal;
vroeger heeft miss Wood het ook al
geprobeerd als tooneelspeclster, als kleer
maakster en als ziekenverpleegster.
Nu, probeeren staat vrij! Datdachten
dé onbekende personen zeker ook, die
op klaarlichten dag, tusschen half twee
en half vier, te Amsterdam hebben in
gebroken ten huize van den lieer H.
in de Govert Flinckstraat.
De bewoners waren afwezig en had
den de eerste étage behoorlijk afgeslo
ten; met een valschen sleutel heeft men
de deur van de voorkamer weten te
openen en daarna al het aanw ezige bed
dengoed van 1'enige ledikanten, dekens,
„Heb ik u niet steeds rust en zelbe-
heersching aanbevolen? Wie echter wilde
niet hooren? Wie verachtte mijn ki
nine en schepte er blijkbaar behagen
in, om zijn zenuwachtigheid lees:
slecht humeur en grilligheid vrij
spel te laten? En dan die zware siga
ren! Iedere zware sigaar, die gij in de
eerste acht weken rookt, is schadelijk
voor de gezondheid uwer echtgenoote!
Dat klinkt paradox, maar het is waar
heid! Nikotine verlamt de wilskracht.
Ilet is mogelijk, dat gij weer komt tot
uw oude driftigheid en prikkelbaarheid
ook de getemde wolf blijft een w olf
en zoo als de zaken nu staan.... Het
kan zijn, dat zij nog eenige twisten
overleven zou...."
„Wees onbezorgd! Ik zal in het ge
heel niet rooken. Houdt gij mij voor de
slaaf eener gewoonte?"
„Daar kan ik niet over oordeelen.
Maar ik weet bijvoorbeeld, dat gij een
groot vereeder van de flcsch zijt, en
daarbij tot grondregel hebt: goed en
veel...,"
„Wat bewijst dat?"
„Ik wil zeggen: de invloed van spi
ritualiën is vrij wel dezelfde, als van
nikotine."
„Onzin!"
{Wordt vervolgd.)
lakens, enz. hot perceel uitgedragen,
geen stukje achterlatende. Bovendien
nam men mede liht ondergoed, in een
kast geborgen, en ook daarvan bleef geen
kleedingstuk over. Hoe uien dit alles
de woning heeft kunnen uitbrengen zon
der dat iemand er iets van bespeurde,
is een raadsel? geen der bovenbewoners
hoeft iets verdachts bemerkt. Toen de
familie II. te half vier thuis kwam,
werd de diefstal ontdekt en oumidcllijk
aangifte bij de politie gedaan. Een be
woonster van de overzijde der straat
herinnerde zich dat zij omstreeks drie
uur een vrouw het perceel zag veria
ten, niet een zwaar pak in een laken
gewikkeld onder den arm, doch sloeg
hier verdet geen acht op.
Jammer, dat deze buurvrouw, bij haar
negatieve deugd van weinig nieuws
gierig te zijn, niet tevens de positieve
deugd bezit een goede opmerkster te
zijn. Gelukkig, voor hen dat de dieven
geen Pruisische douanen voor zich ge
had hebben, anders zouden ze er zoo
gemakkelijk niet zijn afgekomen, ge
tuige het volgend verhaal uit de Post
over „Buikje" niet den hr. Mr. J. II.
Bruis uit de Camera, maar een gemo
derniseerd symbool van corpulentie. Dat
verhaal luidt aldus:
't Was Zondag. De tram uit de rich
ting Doetiuchem hield voor 't station
stil. Heel wat passagiers, die het mooie
weer tot een Zondagsreisje had verlokt,
stapten uit. Onder hen was ook een
manneke van middelmatige grootte, doch
oogeusehijnlijk erg zwaarlijvig. Hij moest
eigenlijk naar Emmerik, maar hij had
al zoo lang in de tram gezeten, dat het
hem begon te vervelen. Daarbij 't weel
was immers wondermooi, zoodat hij be
sloot naar Emmerik te kuieren.
Aan de Duitsche grens gekomen, zag
hij daar oen beambte staan, die zoo straks
de tram zou visiteeren.
„Goeien dag!" zei ons manneke.
De tolbeambte beantwoordde dezen
groet met een hoofdknik en vioeg:
„Nichts zu versteuorn?"
„Ik? nee, niks," zei de man en
wilde doorgaan.
Edoch, de grensbeambte, wien de om
vang van 's mans buikie wat al te ver
dacht leek, trad voor hem en sprak,
met den vinger naar 't uitpuilende li
chaamsdeel wijzend
„Aber das, ist das alles Natur?"
„Allemaal natuur," was 't. antwoord.
,'k Heb zoo'n soort bierbiiksken, ziet u!"
„Ach so, das konimt von biertrinken,
sagen Sie? Bitte, gehen Sie mal mit."
Ons manneke zette groote oogen op,
doch was wel genoodzaakt den beamte
te volgen naar 't grenskantoor.
Daar moest hij zich uitkleeden.
Jas, vest en overhemd waren spoedig
afgelegd.
„Verder hoeft 't zeker niet!" merkte
de dikkerd nu op.
„Doch!" was 't korte bescheid, en
niet dan aarzelend werd de ontkleeding
voortgezet.
„Ik heb wat last van de rimmetiek,
weet u," sprak de man, „en daarom
draag ik nog al veel ondergoed."
En inderdaad, onder 't bovenste hemd
vertoonde zich een tweede, daaronder
een derde en onder 't derde een vierde.
Ietwat verbaasd riep de tolbeambte:
„Eins, zwei, drei, vier.. Dunncr-
wetter, noch immer mehrIlört das denn
nicmals auf?"
Zeker hield 't op, want, toen eindelijk
't achtste hemd was afgelegd, vertoonde
zich 't negende of laatste, doch tegelijk
een kunstbuikje van fijne portorico.
De nieuwsgierigheid van den tolbeambte
was bevredigd. Unze man kon zich weer
aankleeden, en, om eerder klaar te zijn
trok hij eenige hemden minder aan, on
danks zijn „last van de rimmetiek."
Toen het hemdenmannekc eindelijk
het grenskantoor verlaten mocht, was
hij zóo gemetamorphoseerd, dat 't wel
scheen, alsof hij een ontvettingskuur
had ondergaan.
En niet alleen hij zelf was heel wat
lichter geworden, 's mans beurs was het
evenzeer.-
Heden avond te S uur zal in de
Arend de eerste openbare vergadering
plaats hebben van wege de i Vrijzinnige
Propaganda-Club.
"Wc wekken alle vrijzinnigen op een
bewijs van belangstelling te geven door
deze vergadering te bezoeken. Naar
men ons mededeelt is de heer Reyne
een zeer begaafd spreker.
De Directeur van het Post- en Tele
graafkantoor alhier verzoekt ons mede
te deelen, dat, in verband met het St.
Nicolaasfcest, het postkantoor alhier op
Zondag -I December e. k. gedurende
de gewone ure van openstelling, te
wuten van 7'/i tot S'/2 v.m. en 12'/2
n.m. ook pakketten ter verzending aan
neemt, dat van 2 tot en met 6 Decem
ber e. k. slechts stevig verpakte pak
ketten kunnen worden aangenomen en
dat, indien het adres niet op den
omslag kan worden geschreven, het
niet met lak met maar stijfsel op het
pekket is te hechten.
Door de Politie zijn Maandag j. 1.
in beslag genomen 1 automobiel, 3 mo
torrijwielen en 1 heerenrijwiel, welke
machines voorloopig onder hare berusting
blijven.
De benoeming van don heer B. C.
van Borkel, tot bewaarder van de hy
potheken, het Kadaster en de scheeps-
bewijzen te Utrecht,isbij Ivon. besluit op
pens verzoek ingetrokken- met bevesti
ging in zijne tegenwoordige betrekking
van Ontvanger der registratie voor de
gerechtelijke acteu en der domeinen te
'S-Gravenhage.
Het telephoonnet te dezer stede breidt
zich gestadig uit. Thans zijn er weet
niet minder dan 6 nieuwe aansluiting
en n.l.
J. C. Rolandus Ilagedoorn, Langestraat;
Joh. II. v. d. Meiden, Metaal- en Ijzer
waren, van Persijnstraat 3; George
Gerritsen, Boulangerie Franraisc Lan
gestraat 79; F. Sanders, Ingenieur Heili-
gonbergcrweg 31Gasthuis Aldegonde
en Jhr. II. F. van Kinschot, Groote Koppel
No 2.
Een goed begin. Het comité, opgericht
indertijd om te ageeren tegen de onder-
wijs-novelle, is bijzondcrgelukkig geweest
in het vinden van een spreker.
De heer Mr. Levy uit Amsterdam
heeft zich bereid verklaard de eerste
spreekbeurt te vervullen.
De heer Levy bekend als uitstekend
redenaar en als scherpzinnig schrijver
behoeft van onze zijde geen aanbeveling.
We verwachten, dat de groote zaal
van Amicitia vol zal loopen.
Komt er een goed spreker van de
zijde der anti-revolutionairen of van de
sociaal-demolcrnten dan is er gew oonlijk
belangstelling genoeg. Laat ook ons thans
toonen, door in grooten getale op te
komen, dat we er prijs op stellen een
deel van het gemeenschappelijk pro
gram van alle auti-elericalen bij den aan
staande stembusstrijd dooi: een uitmnutend
redenaar als de heer Levy te hooren
uiteenzetten.
De bedoelde vergadering heeft a.s.
Zaterdag plaats. Voor verdere bijzonder
heden verwijzen wij naar de advertentie.
ralgmhumor
Wij mogen onzen lezers het verhaal
niet onthouden van wat ons dezer dagen
wedervoer ter zake van één der door
ons verspreide propaganda-exemplaren
van het jongste nummer van ons blad.
Het aan den heer J. Ger. KI eb er
alhier per post toegezonden exemplaar
w erd ons terugbezorgd, edoch voorzien
van een anonieme correspondentie op
den omslag, welke verdient geboekstaafd
te worden voor de nakomelingschap.
Zij luidt woordelijk als volgt:
Terug aan eigenaar D. G.
Lee.v geen Hurpe Davids.
Zie open brief Tinei"
Daargelaten, dat de Eemlander niet
aan céu „Eigenaar" toebehoort, doch
het eigendom is der Vereeniging, die
dcnzelfden naam draagt, - moeten wij
nog opmerken, dat het een waardig
succes van bedoelden .open briefge
noemd moet worden, (zij liet dan ook het
eenige, dat wij er van hebben kunnen
bespeuren!), dut er op zulk een wijze
gebruik van gemaakt wordt, ter herhaling
van de niet minder groote onjuistheid,
door do woordspeling aangeduid. Over
dat alles zullen wij dus iiiaar glimlachend
„heenstappen", ons troostend met
de gedachte, dat het niet de slechtste
vruchten zijn waaraan de wespen knagen!
iemand uit Amersfoort heeft op het
politiebureau in de Pauwenstecg te
Rotterdam aangifte gedaan, dat hem in
de oui geving \ande Zandstraat door eene
vrouw, met wie hij op straat kennis had
gemaakt, een bedrag van f 3.50 ontsto
len is.
Zaterdag vertrok met het stoomschip
Opliir van de RotterdanischeLloyd naar
Oost-lndië een detachement der koloniale
reserve, sterk 12 onderofficieren en OS
minderen, onder bevel van je-luitenant
J. Mioulet, wien als medegeloiders waren
aangewezen de le-luitenantn J. G.Sinia
van het 9e, en L. J. J. M. labbers,
van het 8e regiment infanterie, beiden
gedetacheerd bij de koloniale reserve.
De derde, laatste, cursusvergadering
van den heer Frank v. U. Goes werd
Donderdagavond in de Toekomst ge
houden. Het onderwerp whs: De Revo
lutie v a n het Kapitaal.
Deze voordracht, aldufs de heer v. d.
Goes, staat met de btjide voorgaande,
in nauw verband. In de elcrste voordracht,
over de oorzaken der armoede, hebben
we gezien, dat het aantal vijanden van
de huidige maatschappelijke organisatie,
steeds grooter wordt, In de tweede, over
den klassenstrijd, leerden wij liet middel
kennen waardoor de arbeiders trachten
die maatschappelijke organisatie door
eene andere, betere te vervangen.
Daarbij bleek, dat niet een of andere
politieke partij den klassenstrijd heeft
gemaakt, maar dat die strijd is het
noodzakelijke gevolg van de door het
kapitalisme veroorzaakte klassenverdecld-
heid, en do door die klassenverdeeling
veroorzaakte armoede.
Het doel van dien klassenstrijd is
zooals toen reeds bleek, niet anders dan
dc opheffing (lor tegenwoordige kapi
talistische inrichting, door (1e afschaffing
van het Privaat bezit der productiemid
delen en van den grontl, liet brengen
dier arbeidsmiddelen aan de gemeenschap,
opdat daarvan allen en niet een klein
gedeelte zullen kunnen profiteeren.
Het socialisme is zeker van zijn over
winning. Wij zien de oplossing van den
strijd zóó duidelijk in de gewenschte
richting gaan, dat we kuiiuen spreken
van de zekerheid van het socialisme.
Reeds uit het feit, dat door den strijd
in de vakvereenigingen, door de coöpe
ratie en door de politieke agitatie, het
aantal van hen, dat zijn positie inziet,
dat dus zijn rechten en plichten door
die positie opgelegd kent, steeds grooter
wordt, zou men die zekerheid kunnen
bewijzen, maar er is nog duiddelijker
bewijs n.l. het feit dat de huidige organi
satie, dai juist het kapitaal zelf, steeds
een grooter aantal individuen drijft naar
de haar vijandige klasse. Statistische
gegevens wijzen op een steeds geringer
worden van het aantal zelfstandige be
drijven, doen zien hoe een steeds grooter
wordend getal uit de kapitalistische
klasse gedrongen wordt naar de arbei
dende klasse.
Een groot deel van den Middenstand,
velen vroeger behoorende tot de han
delskringen zijn nu reeds tot de arbei
dersklasse gaan belmoren. Wij noemen
dat verschijnsel het proletariseercn van
liet kapitalisme. De klassebewustc arbei
ders, de socialisten zijn snel op w eg een
meerderheid te gaan uitmaken.
Doch behalve dc kans om door over
macht den strijd te winnen gebeurt er
nog iets anders, n.l. het kapitalisme is
bezig zich zelf af te schaffen. De onder
gang van het kapi taal is ook zonder de
sociaal-democratie aanstaande.
Daarvoor behoeft niet op dc arbeiders
beweging gewacht te worden.
liet kapitalisme zien wij reeds overal
bezig den grond onder dc eigen voeten
weg te graven, zich zelf een graf te
graven. Zonder revolutionaire arbeiders
beweging is liet kapitalisme zelf revo
lutionair aan het werk.
Men heeft hier dus te doen met twee
zeer verschillende bewegingen, de arbei
dersbeweging aan de eene zijde, het
zelfmoorden van het kapitalisme, de
revolutie door het kapitaal aan den
andoren kant.
De revolutie door het kapitaal is in
sommige landen reeds zoover gevorderd,
dat men zich bijna aan het eind gevoelt.
Voordat dit nader wordt toegelicht, is
hot noodig om er op te wijzen, van hoe
groot belang zulk eene beweging is voor
de socialistische beweging zelf.
Juist de revolutie van hbt kapitaal
bewijst, dat de sociaaldemocraten met
hunne beweging den weg op gaan, dien
dc maatschappelijke ontwikkeling aan
wijst.
Do sociaal democratische actie is niet
gericht tegen de maatschappelijke ont
wikkeling, maar stemt met haar volko
men overeen.
Daarom kan het socialisme nimmer
reactionair zijn, de socialisten willen niet
terug op den afgelegden weg, wat trou
wens een onmogelijkheid is.
De sociaal-democratie wil integendeel
die vooruitgang zooveel mogelijk be
vorderen. Zij wordt drijvend medege
dreven niet den grooten stroom. Ook
zonder dc handen aan de riemen te slaan,
zou men met den stroom meegaan, doch
de klassebewuste arbeiders voelen, dat
het wenschelijk is, zelf ook alle zeilen
bij te zetten.
Dc Wetenschap der maatschappij heeft
uit wat zij heeft zien gebeuren en nog
waarneemt, geleerd dat de beweging
van het socialisme is, niet een bewe
ging van hoon. maar van zekerheid.
"Waarom? Wat is de groote kracht
in onze maatschappij? Dat is niet an
ders dan dc concurrentie tusschen on
dernemers. Elk ondernemer wil zooveel
mogelijk verkoopen. Daarvoor moet hij
zooveel mogelijk voortbrengen. Hoe
uitgebreider zaak hoe minder kosten.
Vergroot men bijv. een fabriek twee
maal zoo groot dan is licht, verwarming
enz. niet tweemaal duurder. Er is in
onze maatschappij een streven tot uit
breiding d. i. samentrekking van het
kapitaal. Nog niet zoo heel lang had
den 1 we den tijd van het kleinbedrijf
maar die is verdwenen en komt met
weer terug. In landen als Amerika e.a.
beteekent het kleinbedrijf niets, alleen
het grootbedrijf is overgebleven. Men
zal niet ontkennen dat de grooten het
van do kleinen winnen, de kleine za
ken moeten het tegen de groote opge
ven. We krijgen overal inrichtingen die
dc actie van den middenstand wakker
maken, de Warenhuizen.
Iu veel grootere mate vinden we dat
in de industrie, daar zien we de over
winning van het grootkapitaal. En dat
is dc revolutie van het kapitaal. Er is
een groote revolutionaire kracht in het ka
pitalisme dan het kapitaal zelf. De ge
weldige concurrentie leidt er nu toe, nu
het grootkapitaal zoo'n tijd heeft gere
geerd, dat de concurrentie vervalt.
Hoe komt dat? Wanneer er nog een
groot aantal kapitaalisten ziju, dan is
de concurcntic groot maar nooit
is die feller dan wanneer de con
currentie afneemt. Ten slotte blijft er
maar een over, en die is dan meester
van de markt. Dat gebeurt zeer in het
groot, de enkel overgebleven kapitalis
ten vereenigen zich of een heeft de an
dere opgeslokt. Die afspraak wordt meer
en meer gemaakt, niet alleen in Ame
rika maar in tal van andere landen, ook
in ons land. Wanneer nu de onderne
mers zich vereenigd hebben of er is er
maar een ovei gebleven dan krijgen we
het monopolie, de alleenheerschappij. In
Amerika noemt men die vereenigingen
trusts in Duitsehland kartels.
Tegen die monopolies komt het pu
bliek in verzet, dat eischt dat de staat
die trusts enz. zal onteigenen. Dan wordt
de staat de eenige ondernemer en dan
is het socialisme voor de helft verwe
zenlijkt Zoo levert de gemeente Amster
dam bijv. nu alleen het water en na het
waterkomthet brood enz. Als nu de soci
aal demokraten zorgen dat zij in de ge
meente de macht hebben dan is het
doel bereikt.
Waaruit volgt nu dat het zoo zal
gaan? Ten eerste moet ik dan aantoo-
nen dat de Staat die monopolies zal
moeten onteigenen. In Amsterdam is
dat gebeurt door den middenstand zelve,
door de kiezers, daar het tramnet bijv.
niet voldeed aan hun eischen. Toen
heeft dc gemeente de tram onteigend
gedreven door het publiek ondanks dat
alle geldmannen zich er tegen verklaar
den. Zoo heeft het Handelsblad er te
gen gewaarschuwd. Tien jaar achter el
kaar, dag aan dag heeft liet zich er
tegen verzet maar langzamerhand heeft
de middenstand dat verzet gebroken.
Dat kon niet anders. Stel u voor, er
was geen concurrentie.
De mcnschen waren afhankelijk van
één maatschappij. Als van Ilouten's
Cacau u niet bevalt dan neemt ge Bloc
ker's maar dat kunt ge niet als er maar
een firma is.
We hebben tijden gehad dat petro
leum en brandstoffen bijv. bijna verdub
belden in prijs. En dat kwam omdat
er geen coucurrentie meer in was. De
petroleumbronnen zijn in handen van
een maatschappij en de kolenmijnen zijn
in handen vain enkele kaïtels. Waar
blijven die meerdere centen? In de zak
ken van Rockefeller e. a. Er ïsinAmc-
rika bijna geen enkel artikel of het is
in handen van enkele heeren en dan
moet er toch een tijd komen waarin
men zegt waarom moeten we steeds
zoo hard werken voor die trustkonin
gen. Dan moet men gaan onteigenen.
Dr. Kuyper zei als het monopolie scha
delijk wordt moet men het gaan ontei
genen. Maar als liet nog niet schadelijk
is dan is het nog geen waar monopolie. Dan
wordt het toch schadelijk. En die monopo
lies moetenten slotte verdwijnen niet door
afschaffing dat kan niet, maar door ont
eigening. Teruggang is niet mogelijk,
men kan die trusts wel ophouden, be
lemmeren. 't Is trouwens tevens een
maatschappelijke vooruitgang daar het
bewijst dat men in de kunst van voort
brenging vooruit is gegaan. Ten slotte
moeten ze komen iu een hand in de
hand der arbeiders klasse.
Onteigening moet volgen. Dat ziet
men aan de beweging fn alle lauden
er tegen op touw gezet. De eisch wordt
steeds duidelijker dat de Staat zich met
die trusts gaat bemoeien en die staats
bemoeiing moet eindigen met de ont
eigening. De staat kan niet afhankelijk
zijn van een enkelen kapitalist. Het
eerste wordt verlangt dat de staat toe
zicht zal houden, dat do staat een bu
reau zal honden, dat openbaar maakt
alles wat de trust doet. Er wordt ver
langt dat de staat prijzen en het ma
ximum winst zal bepalen.
Al deze middelen verhaasten de so-
eialiseering, daar Toor de monopoliehou
ders er het voordeel afgaat, als zij niet
meer zelf (1e prijzen kunnen vaststellen.
Zóó ziet men, dat men veel dichter bij
de socialistische maatschappij is als men
oppervlakkig wel deukt. Eigenaardig is
het dat het juist de socialisten zijn die
reeds een halve eeuw op hun program
hebben, datgene wat nu de andere par
tijen uit noodweer gaan nastreven. Het
socialisme is daardoor in hetzelfde sta
dium als de bourgeoiscvoor een eeuw.
Toen kon zij zeggen: wij zijn de Staat.
Wij vertegenwoordigen- het algemeen
