Gemengd.
Stadsnieuws.
Allerlei.
de verbreking der overeenkomst gegeven
is, daar geen enkele voorafgaande aan
kondiging is geschied, gelijk by het
aangaan van het concordaat gestipuleerd
was.
De encycliek tracht vervolgens aan
te toonen, dat de tot stand kotningvan
godsdienstige genootschappen in strijd
is ntet het wezenlijk kenmerk der kerk,
daar het gezag uitsluitend berusten moet
in het hiërarchische korps van pastoors
en niets is zoo in tegenspraak met de
vrijheid, welke aan de kerk moet ver
blijven als deze wet, die haar berooft
van het inwendig toezicht.
De wet op de scheiding schendt ook
het eigendomsrecht der kerk, ontrooft
haar haar geheiligd erfdeel, door de
kerkgebouwen tot eigendom van den
Staat te veifelaren. De Paus voegt hier
aan toe, dat de wet, waarbij het kerkelijk
budget is vervallen verklaart, ernstig
het rechsgevoel beleedigt, daar het con
cordaat de priesterschap gedeeltelijk
vergoeding toezegde, wijl de Staat tijdens
de eerste revolutie den eigendom dei-
kerken tot zich trok. Doze nieuwe wet
nu zal niet alleen het concordaat ver
woesten, maar ook de rechten van den
mensch, welke de Heilige Stoel immer
heeft zoeken hoog te houden. Het is
om die reden, dat de Paus de wet op
de scheiding veroordeelt.
De Paus protesteert tegen de indie
ning, de aanneming en de afkondiging
van deze wet die voor immer de
rechten der kerk vernietigt, en zal
instructies geven, om de gedragslijn der
geloovigen te bepalen.
Remkraudt's glorie uiNbruikt.
De industrie gaat zich met de Rem-
brandt-vereering bemoeien. Zij gaat er
geld uit slaan. Doet ze dat door het
leveren van goed en smaakvol werk,
b.v. door het in den handel brengen
van goede reproducties, dan verdient
dit ontegenzeggelijk ieders goedkeuring.
Maar er gebeuren erge dingen. Af
beeldingen van Rembrandt's kunst
worden in den meest wanstaltigen vorm
aan de markt gebracht. Zijn buste, in
rood en met goud, met een prachtige
baret op en snorren met opgedraaide
punten, zagen we voor negentig centen te
koop, en aangeprezen als de modernste
creatie der gipsafgieterij.
Er zijn ook Rembrandt sigaren. Een
merk met een aardige foto van het huis
in de Jodenbreestraat. Maar buitenop!
Notabene, een brandmerk met den kop
van Rembrandt, met das en staauden
boord! Slechts een goed kijker herkent
er een mislukte navolging in van het
zelfportret in het Mauritshuis. Een ander
merk heeft den weidschen naam „Rem
brandt's Nachtwacht", 't Plaatje op de
binnenzijde van het deksel en op den
zijkant van het kistje is een meer dan er
gerlijke kleurenlito, notabene gedepo
neerd, alsof iemand het nog in zijn
hersens zou krijgen, zulk een product
na te maken. De vaandrig op den
achtergrond heeft een lichtblauw pakje
aan!
De ergerlijkste Rembrandt-,vcreering"
is de door J. H. Scbaefer te AniBter-
Zijn kracht begaf hem; hij had zich
weinig te verwijten, nu echter bedroefde
het hem dat het hem soms moeite ge
kost had om het vroolijke gewoel van
Napels te verlaten en terug te keeren
naar de stilte van Villa Bruno, of wel,
dat hij soms zijn verblijf op Casa Bella
wat lang gerekt had. Nu waren zijn
diensten niet langer noodig.
Met een gil, die Franceses door het
hart ging boog hij over de stervende
neder en haar aan zijn hart drukkend,
snikte hij hartstochtelijk:
„Moeder! moeder! ge moet mij niet
verlaten". Doch de signora kon niet meer
hooren en met meer spreken; alleen
zijne omarming voelde zij en haar linker
hand zwak oplichtend, bracht zij die achter
zijn hoofd met die zachte druk, half
liefkozing half steun, zooals elke vrouw
aan een klein kind kan geven. En zoo
bleven zij tot de oude priester met een
kleine koorknaap binnentraden nog
juist op tijd om de heilige sacramenten
toe te dienen. Toen kreeg Carlo zijn
kamltc terug en het deed hem smart
dat een vreemdeling die laatste heilige
oogenblikken aan hem kwam ontnemen,
wijl van hem als ketter verwacht werd
dat hij gedurende de plechtigheid de
kamer zou verlaten. Maar vader Chris-
toforo, dacht in de eerste plaats aan
den zoon en dan aan de kerk. Hij las
Carlo's gedachten dadelijk.
„Blijf hier, mijn zooi\ 1" zei de hij, met
dam uitgegeven serie van acht repro
ducties naar Rembrnndts in Rijksmuseum
en Mauritshuis. Ze zijn alle met dezelf
de saus op de pers gekleurd, 't Joodsche
Bruidje in een lichtgeel pakje met licht
blauwe mouwen! En de Staalmeesters!
Het schitterend roodgouden tafelkleed,
waarvan de roem gaat zoover als de
wereld beschaafd heet, dat roodgouden
tafelkleed is hier effen inat groen! Dat
lapt ons nu een uitgever, die in dezelfde
stad woont, waar liet origineel hangt!
De serie hangt voor de winkelramen,
in meer dan één stad van ons land. In
den naam der zedelijkheid worden dik
wijls prentbriefkaarten verboden. Wan
neer zal er voor de schoonheid worden
gewaakt als voor de deugd?
N. R. Ct.
Biscuits Victoria". De gedachte
is niet nieuw, maar blijft er niet minder
practisch om, dat tusschen de afnemers
van een artikel en zijn fabrikant do
industrieele band versterkt wordt, indien
men den eersten een kijkje gunt in hot
inwendige van het bedrijf, waarmede zij
relaties aanknoopten.
Dit geldt te meer, als het bedrijf van
zoo'n respectabelen omvang is als dnl
der firma A. J. ten Hope, te Rotterdam,
die hare fabrieken bezit te Brussel en
Dordrecht. Overtuigd als zij is van de
degelijke kwaliteit der door haar in den
handel gebrachte biscuits „Victoria",
achtte zij het wenschelijkn eene brochure
de zorg en moeite aan haar product
besteed, als het ware voelbaar te maken
Dit is haar, naar ons voorkomt, wel
gelukt.
De brochure bevat de korte geschie
denis en ontwikkeling van haar bedrijf
sinds 1896. Te Brussel met een perso
neel van 80 man begonnen, werkt men
daar tbans met 400 man, behalve de
sedert aangeschafte nieuwere machines.
Van af 1904 bedient een tweede fabriek
te Dordrecht de afnemers in Holland.
Van 80.000 blikken biscuits per jaar.
steeg de de aflevering tot 400.000 blikken.
Een 1-Dtal goedgetroffen illustraties
verkoogen de belangstelling in deze
maatschappij in het klein, doordat zij
een deukbceld geven van de werkzalen,
decor- en verpak-afdeelingon, machine
rieën, expeditie eim. -
Volgens de brochure levert de fabriek
te Dordrecht, die met Hollandsch perso
neel werkt, zeker de helft van het gebeele
verbruik in Nederland, en exporteert zij
naar Ned.-Indie, Zuid- en West-Afrika,
China, Japan en alle noordelijk gelegen
landen. We hebben hier dus te doen
met een gewichtige tak derNedcrlandsche
industrie.
Het fabrikaat, dat zoo gaarne een
plaatsje verovert naast uw theekopje of
vla's, beminnelijke lezeres, zal er u, met
uw vaderlandslievend hart, slechts des
te beter om smaken.
De Hennig-zaak is een ware bezoe
king voor de Berlijnsche politie, vooral
nu velen de gelegenheid te baat nemen
om de polite een kool te stoven. On.
ophoudelijk worden allerlei berichten
over „gezien hebben van den moorde
naar" gemeld en altijd gaat de politie
er weer op uit, om niets te vangen.
Wie maar eenigszins op Hennig lijkt,
is verre van benijdbaar. Dit ondervond
ook een eerzame snijdersgezel, die te
Werden, ecu dorpje aan de Elbe, werk
was gaan zoeken. De man werd ver
dacht op Hennig te lijken en onmid
dellijk zette de politie, met den burger
een zoo vriendelijke en vaderlijke blik
dat Carlo's bittere gedachten op eens
werden weggevaagd en hij zijne moeder
bleef ondersteunen.
Franceses knielde eveneens aan de
andere zijde van het rustbed, maar zij
kon bidden noch gevoelen en aanschouw
de de plechtigheid als in een droom.
De zonneschijn stroomde door het venster
het vertrek binnen, het witte, bewuste-
looze gelaat van de signora en het door
smart verwrongen gelaat van den zoon
beschijnend, en spelend over het rijke
misgewaad en gotonsuurde hoofd van
den priester en de nieuwsgierige oogen
van den koorknaap met zijne kleine zilver-
heldere schel. Maar Franceses was ver
doofd door de groote smart van haren
minnaar. Nu was hij weer kalm, hij
kwam de smart van de scheiding te
boven, doch hare gedachten konden hem
nog niet volgen. De eentonige stem
van vader Christoforo terwijl hij den
dienst vervulde, scheen hare verbijstering
te vergrooten. Eerst toen de kanarie bij
bet venster plotseling iu een helder ge
kweel losbarste scheen haar hart te ont
waken, bij de bekende woorden „Gloria
in excelsis Deo. Et in terrc pax homi-
nibus". En toen de dienst weder on
begrijpelijk voor haar werd, boog zij
haar hoofd en bad weenend. „God! ik
dank U dat haar de pijn is bespaard
geworden dat die slechts aan ons
overblijft."
vader aan hot hoofd, zich tot de ver
volging. Men kreeg den ongelukkige
weldra te pakken en bond hem, niet
tegenstaande wanhopige protesten, met
touwen en riemen. Toen men de Elbe
overstak, mocht do misdadiger niet eens
op een bank zitten, maar moest hij
plat op zijn buik onder in de boot
gaan liggen. Zoo wilde het de gestrenge
overheid.
Eenmaal achter slot en grendel,
seinde de trotsche burgemeester naar
Berlijn, dat men iemand gepakt had,
die „treffend" op den moordenaar lijkt.
Onmiddellijk ging een rechercheur naar
Werden.
Weldra bleek, dat de man ongeveer
niets van Hennig had. Bovendien had
het kleermakcrtje zijn vrijen tijd benut,
om de pantalon van den Werdenschen
veldwachter ter hoogte van het zitvlak
te vernieuwen, terwijl van Hennig be
kend is, dat hij die kunst niet verstaat.
Op een bal te Berlijn werd een spot-
krantje uitgegeven, waarin ook hot vol
gende stond: „Berlijn herademt. Einde
lijk gelukte liet Hennig te pakken. Naar
wij vernemen kwam gisterenavond politie
agent no. 76780 buiten adem aange
hold om de volgende sensatiewekkendc
tijding te brengen: „Hennig heeft zich
vier dagen en nachten in do zeer slecht
bezettte toesehouwersruirntb van het
Berliner Theater opgehouden. Heden
tijdens de voorstelling van Maria Stuurt
wekte een in lompen gekleed man de
zacht-sluimerende logo-bewakers, hetgeen
hem slechts na hevige tegenstand ge
lukte. Bibberend smeekte hij om genade
en uitlevering aan de politie, want, zeide
hij, dat kan geen mensch uithouden.
Redt mij toch van deze Maria. Liever op
het schavot dan het vijfde bedrijf."
Met een kleine variatie hierop„liever
getrouwd, dan van liefde versmacht", heeft
de 21-jarige lord Clifford, een der aan
zienlijkste leden der Londensche ari
stocratie zijn voornemen te kennen
gegeven om te huwen met Eva Carring-
ton, een bekoorlijke actrice, 't Spreekt
van zelf, dat de geheele Londensche
aristocratie in opschudding verkeert;
naar het verhaal luidt, moeten zelfs de
ouders van den bruigom op reis zijn
naar Abessinië om de schande te ont
vluchten.
Het schijnt echter nog niet zoo'n
eigenaardig huwelijk, als dat van den
Ierschen baron James Langrishc, die
Woensdag te Londen in het huwelijk
trad.
Gekleed in een onberispelijken rok,
een mooie bloem in het knoopsgat, en
een paar hagelwitte glacé's aan zijn
handen, ging de 83-jarige baron naar
de trouwzaal, om in het huwelijk ver-
cenigd te worden met de 43-jarige miss
Algetha Maud Goch, dochter van den
president der Spoorwegmaatschappij.
Het talrijke publiek keek de jonge
van gelukstralende bruid min of meer
spotachtig aan, blijkbaar naijverig op
haar geluk.
Zij hoeft zich althans niet te houden
aan de volgende zware voorschriften, die
aan de Japansche bruiden worden ge
geven, en welke ze moeten nakomen, willen
ze aanspraak maken op den naam van
„vrouw" in den vollen zin des woordB.
Deze voorschriften luiden
„Steeds vriendelijk zijn tegen uw
schoonpa en schoonma.
Niet te veel spreken.
Vroeg opstaan, vroeg naar bed gaan
en nooit 's middags slapen.
U nooit onder de menigte begeven
voor ge vijftig jaar zijt.
Geen somnambules of heldcrzicndeu
raadplegen.
Toen zij weer opkeek, was alles voor
bij. Vader Christoforo ging, na eenige
vriendelijke woorden, stil henen, van
buiten drong liet geluid van bitter weenen
in de kamer door, maar Carlo boog zijn
knie met gebogen hoofd en vredig ge
laat terwijl de kalme majesteit van den
dood op 't gelaat van de signora was
uitgedrukt zooals Franceses nooit te
voren had aanschouwd, en do kanarie
vogel Dij het venster bleef zijn loflied
doorzingen.
HOOFDSTUK VII.
NIEMAND DAN GIJ.
Franccsca had vele jaren in Italië
gewoond en was meermalen getuige
geweest van hartstochtelijke droefheid
bij sterfgevallen, echter was het oen
schok voor haar om de rustige sterfkamer
te verlaten en naar Anita te gaan, die
zij omringd vond door de weenende
dienstboden. Zij vonden er klaarblijkelijk
een droevig genoegen in hare lievige
smartuitingen te beschouwen.
Voor het Engelsche meisje was die
toestand versclrrikkelijk; zij deed zooals
zij dacht dat goed was en zond die
levendige treursters weg, denkende dat
een rustige omgeving voor Anita de
beste troost was. Zij wilde haar dan
ook na eenige vriendelijke woorden en
eene hartelijke omhelsing verlaten, doch
Anita hing aan haar als een kind zoo
luid en wild snikkend dat Franceses
Nimmer lichte kleederen dragen.
Onderdanig, bescheiden en beleefd
zijn.
U niet laten meeslepen door jaloezie.
U nooit kwaad toonen, zelfs al heeft
uw man ongelijk.
Nooit kwaad van uw7 naaste zeggen.
De striktste gehoorzaamheid aan haar
echtgenoot is de edelste aller deugden."
Is 't nu niet waar, dat die ongeluk
kige Japanners nog met lijf en ziel
vastgebakken zitten aan do wanhopigste,
duisterste achterlijkheid?
Een menschenleeftijd zou immers voor
'n Europeesche vrouw bijlange niet vol
doende zijn om ook maar oen dier re
gels naar belmoren onder de knie te
krijgen 1
En daar zou dat zoo maar dadelijk
moeten gebeuren!
Ze zijn daar wel heet gebakerd 1
Gelukkig dan het kalme Dinxperlo,
waar men de klok veertien minuten
voorzet, om op tijd ergens te kunnen
komen.
Men schrijft n.l. uit Dinxperlo van
het Vad.
Voor eenige jaren stelde de Gemeen
teraad vast, dat de plaatselijke tijd al
hier wegens de ligging aan de Pruis,
grenzen, in plaats van 20 minuten, zoo
als elders, een half uur vóór zijn zou
bij spoortijd. Sedert eenige dagen zijn
we evenwel bijna 40 minuten vóór met
spoortijd. Deze tijdsverschuiving werd
zonder de goedkeuring van den Gemeen
teraad ingesteld, doordien iemand, die
zich met den trein had verlaat, daarop
had aangedrongen.
O, sancta simplicitas!
Hedenavond spreekt in „de Arend"
in een vergadering van de Vereeniging
„Ons Belang" Jlir. Graafland over „Op
leiding en aanvoering".
De anti-revolutionaire propaganda-club
„Groen van Prinsterer" houdt morgen
avond een openbare vergadering in de
Keizerskroon waarin de heer N. Ooster-
baan uit Doesburg zal spreken over:
Uit en in het moeras.
Terzelfder tijd viert de afdeeling van
den Christelijke Werkmansbond haar
jaarfeest in de Arend.
Binnenkort zal een aanvang worden
gemaakt met het plaatsen van de ban
ken van „Vreemdelingenverkeer". Een
25-tal zullen op verschillende punten in
den omtrek worden opgesteld.
Vele lezers zullen zich de Amerikaan-
sche brieven herinneren, in 1904 in ver
schillende couranten verschenen en ge
schreven door wijlen den heer C. V.
Gerritsen en zijn echtgenoote dr. Aletta
H. Jacobs, op hun outspanningsreis door
Noord-Amerika?
Dat deze brieven wel gewaardeerd
worden, mag zeker blijken uit de tal
rijke aanvragen om inlichtingen, welke
mevrouw Jacobs nog steeds van wijd
en zijd ontvangt. Zij heeft daarom be
sloten deze brieven uit te geven, samen
gevat in één bundel, zoodat ze gemak
kelijk te raadplegen zullen zijn voor
hen, die naar Amerika willen gaan, of
die van Amerika en Amerikaansche toe
standen iets wenschen te weten.
De brieven zullen te Amsterdam ver
schijnen bij den uitgever Van Rossen.
Een portret van den heer Gerritsen
zal worden opgenomen. A. D.
Een felle schoorsteenbrand, ten huize
van majoor Metelerkamp, iu de Blanken-
begreep dat zij hier moest troosten zoo
als Sibyl, na een of ander ongeluk, ge
troost worden moest.
Eindelijk kwamen er woorden tusschen
de snikken in een voortdurende her
haling van het bittere verdriet, dat al
't andere overmeesterde.
„Ik heb haar gedood! Ik heb haar
gedood! Het is alles mijne schuld."
„Gij kondt ook niet weten," zeide
Francesca, voor wie het moeielijk was
woorden te vinden voor zoo'n bittere
smart en huilend uit medegevoel, „dat
zij zoo zwak was geworden, en niet in
staat was de geringste schok te door
staan. En o Nita, zij zal toch zoo
blij zijn geweest, dat ge gekomen zijt."
„Neen, neen!" riep Nita. „Ik had
weg moeten blijven, dan had zij mij
vergeten."
„Nooit, want zij hield van je", zeide
Francesca. „Hare laatste woorden golden
je. Oh als ge gehoord had hoe zij
Carlo smeekte je niet te verlaten!"
Maar Nita weende slechts te erger.
„Carlo zal mij haten," riep zij. „Oh
laat mij gaan! Zeg dat zij inspannen!
Ik kan hier niet langer blijven."
„Hij haat je niet; hij houdt veel van
je" zeide Francesca hartelijk. „Hij be
loofde de signora dat bij altijd voor je
wilde zorgen."
Iets in hare woorden bracht Nita tot
bedaren. Zij lag over de woorden te
peinzen, zich verwonderend, of haar
heimstraat, bracht Zondagmiddag tegen
twee uur heel wat volk op de been. Een
spuitgast van spuit 3, een vlam ziende,
holde dadelijk naar het spuitenhuieje, en
toen de brandwageu op „de plaats des
onheils" verscheen, was er geen brand
meer te ontdekken, zoodat ook geen
water behoefde te worden gegeven.
Dinsdag 27 Februari des middags om
4 uur en Woensdag 28 Februari om 3
uur houdt de commissie van „Flora-
lia" zitting in „de Arend" tot het uit
reiken van jonge planten, tegen betaling
van 4 cent per stuk. Het doel hiervan
is, de liefde voor het aankweeken van
bloemen in het huisgezin door school
kinderen te bevorderen. Waarschijnlijk
op 31 Augustus wordt dan een tentoon
stelling gehouden, waar voor de best ge
kweekte planten bekroningen worden
toegekend, groot f 2.50, f 1.50, f 1.en
f 0.50 of spaarbankboekjes of doch
liever niet in geld.
Ons werd toegezonden een program
ma en de voorwaarden voor de nationale
en provinciale tentoonstelling welke de
afdeeling Amersfoort van het Utrechsch
genootschap voor landbouw en kruidkun
de voornemens is te houden op 13, 14
en 15 Juni 1906, op terreinen, gelegen
aan den Koninginneweg alhier, in de
nabijheid van het station. Zoo onze lezers
weten wordt deze tentoonstelling gehou
den ter gelegenheid van het 58ste Ne-
derlandsche landhuishoudkundige con
gres en het 50 jarig be&taan der afdeeling.
Bij het examen voor de fraaie hand
werken, afgenomen te Breda op 19 en
20 dezer slaagde o.a. onze stadgenoote,
mejuffrouw A. Baas, sinds Sept. 1905
leerlinge der Industrie- en Huishoud
school alhier.
Wy verwijzen naar de in dit num
mer voorkomende advertentie, omtrent
de buitengewone voorstelling door het
Nederlandeche operetten ensemble op
Dinsdag 27 Februari in Amicitia te geven.
Maandag 26 Februari van 1 tot 2
uren bestaat in het schoolgebouw (Krom-
mestraat) van de Muziekschool, gelegen
heid tot inschrijving van nieuwe leer
lingen.
In de zitting der arrondissements
rechtbank van Utrecht van Maandag 19
Februari werden de volgende uitspraken
gedaan
J. van V., 19 jaar, voddenkoopman,
G. S., 19 jaar, borstelmaker en A. H.,
18 jaar, koffermaker, allen te Amersfoort,
bekl. van diefstal van ijzer, ten nadeele
van J. v, K. c.s., no. 1 veroordeeld tot
3 maanden gevangenisstraf, no. 2 en 3
tot 2 maanden gevangenisstraf.
J. v. D., 23 jaar, arbeider, J. M., 18
jaar, rietwerker en B. de V., 21 jaar,
arbeider, allen wonende te Amersfoort,
beklaagd van mishandeling van A. B.
c.s., aldaar, no. 1 veroordeeld tot 6
weken gevangenisstraf; no. 2 en 3 vrij
gesproken.
Geineeuteraad.
In den loop dezer week komen in de
Afdeelingen de volgende vier punten in
behandeling:
1°. De pensioenen der leeraren
van Ilooger en Middelbaar
O n d e r w ij s.
In hun rapport van 6 Februari geven
B. en W. een gemotiveerde wederleg
ging van liet nader advies der leeraren,
dat 20 Januari door lien is ingezonden.
broeder, als hij alles wist, haar zou
willen helpen, bevende bij de gedachte
om hem te ontmoeten en nog erger
bevend als zij er aan dacht, datzynaar
Napels terug moest en de verzoeking
die haar te sterk was het hoofd moest
bieden.
Francesca aanschouwde haar met
teederheid, wel gewaar wordend dat een
of ander tegenstrijdigheid haar gedachten
bezighield, hoewel geheel onbekend met
hare geschiedenis en veel te jong en
te onwetend om ook maar de bedoeling
te kunnen gissen, die iu de laatste
woorden van de signora lag opgesloten.
Nita had verdriet en was in een of
andere moeielijkheid gewikkeld en Carlo
had beloofd haar te zullen helpen. Fran
cesca was niet zoo nieuwsgierig om uit
te gaan visschen welke moeielijkheid
het was, evenmin twijfelde zij een oogen-
blik aan Corlo's macht om haar te redden.
Zij nam alles aan inet het stille ver
trouwen van een kind dat zich vaag
bewusi is dat iets verkeers in huis is,
maar dat verzekerd is dat zijn ouders
het weer spoedig in orde zullen maken.
Nita aanziende, zag zij hoe sprekend
broeder en zuster op elkaar geleken,
en als zij zich al niet door hare droef
heid tot haar aangetrokken had gevoeld,
dan zou die gelijkenis er haar toe hebben
gebracht.
Wordt vervolgd.
