No. 93. Woensdag 21 November 1906. 3e Jaargang. Liberaal Orgaan voor Amersfoort en Omstreken Uitgave van de Vereeniging „DE EEMLANDER". Wees U Zelf! Afschaffing van het blijvend gedeelte. FEUILLETON. Dolende Ridder. DE EEMLANDER. Verschijnt Woensdags en Zaterdags. Bureau Hendrik van Viandenstraat 28, Abonnementsprijs Per jaarf 3-00 Franco per post- 3.50 Per 3 maanden- 0.75 Franco per post- 0.90 Prijs der advertcntlën Van 1 tot 5 regels0.40 voor iederen regel meer0.08 (Bij abonnement aanmerkelijke korting.) Krachtens artikel 108 der Militiewet 1901 kan de Regeering „om in de cischen van den dienst bij het leger met inbegrip van de kadervorming te voorzien" de ingelgfden, die hun eerste-oeleningstijd hebben volbracht, onder de wapenen houden tot ten hoogste 7500 man tegelijk; bij do be reden korpsen voor niet langer dan zes maanden en bij de overige korpsen voor niet langer dan vier maanden. Men noemt dit het blijvend gedeelte, dat de Regeering kan, niet moet houden. Terwijl nu vroeger ongeveer 6500 man voor het blijvend gedeelte werd aangewezen wil minister Staal uit een oogpunt van ver lichting van persoonlijke en geldelijke lasten dit langzamerhand afschaffen. Daarvoor is het voor de onbereden korpsen aanzienlijk beperkt en voor de bereden korpsen met 1 April a.s. afge schaft. Natuurlijk vindt deze maatregel bij de militaristen geen bijval. Zij kunnen of willen niet begrijpen, dat miliciens geen dag langer onder de wapenen behooren te worden gehouden dan strikt noodzakelijk is. Niet alleen uit finan- cieele overwegingen, maar ook omdat de Staat niet meer mag vorderen ten behoeve van de landsverdediging dan daarvoor noodig is. De persoonlijke en finaDcieele lasten moeten tot het minimum beperkt blijven. Nu zal men ons willen tegenvoeren: dat is de militarist pur sang volkomen eens, alleen legt hij de grens van het noodzadelijke wat verder weg. Hij oor deelt, dat onze defensie gebiedt een blijvend gedeelte er op na te houden en dat daarom minister Staal niet heeft gezorgd voor de verdediging des lands, zooals plicht was. Eerder behoort het blijvend gedeelte te worden versterkt, De vrouw is voor haar echtgenoot wat deze haar gemaakt heeft. Uit het Engelsch van EDNA LTALL. 90). .Gevoelt ge de nawerking van den klap nog, signor?" vroeg hij met zijn voet een hoop krullen, die bij een schaafbank lagen, bijeen duwend.'t Was beter dat ge gingt liggen en wat uit rusten." Hij wees de hoop aan en vroeg zich af of hij 't doen zou. Carlo sloeg geen acht op dien raad doch schoof dichter naar hem toe. „Ik ben uw gevangene, zeide hij ernstig, „en geheel iu uw macht, zooals ge me zeidet, doch ge zijt ook ecnmensch. Laat mij niet langer in 't onzekere. Zeg mij, wat Comerio denkt te doen." „Wat kan ons dat schelen?" ant woordde Lionbruno. „Voor 't oogenblik nog beter de eerste oefeningstijd te worden verlengd. En juist omdat het blyvend gedeelte onontbeerlijk is voor onze defensie, vooral dat bij de bereden korpsen, is de ontslag aanvrage van deu inspecteur der cavalerie, dezer dagen in den politieken eendenvijver zoo bekwaakt, een daad van vaderlandsliefde en hoog plichtsbesef. Immers generaal Smeding acht afschaffing van het blijvend ge deelte bij de cavalerie eene ruïne voor het wapen en kan dus zonder blijvend gedeelte de verantwoordelijkheid niet meer dragen. Terecht zoo roepen de militaristen vraagt generaal Sme ding ontslag. Wellicht gaan de natie de oogen open en dan zou de verderfelijke maatregel van generaal Staal nog worden voorkomen. Zoo ongeveer zal de militarist rede neeren. De Nieuwe Courant, het Utrechtseh Dagblad en andere brave bladen eveneens. In twee woorden wordt door hen geleerd, dat ons vaderland den eerste den beste ten prooi ligt als het blijvend gedeelte niet blijft bestaan Wil men argumenten, men doet als wijlen prof. Bosscha in zijn Pruisen en Nederland, de brochure door Hultatuli zoo treffend ontleed als eene aaneen- rijging van zinlooze phrasen. Laat ons een voorbeeld geven. De Nieuwe Courant van 8 November j.l., Ochtendblad, schrijft„Het mobili satie-bezwaar werd nog onlangs op treffende wijze geïllustreerd bij gelegen heid van eene oefening op het Alxander- veld alhier, waarbij nadat aan alle voor waarden voor het nemen van een eerlijke proef was voldaan, bleek, dat van de vier escadrons bij plotselinge mobilisatie slechts op nauwelijks anderhalf escadron als strijdbaar gedeelte kon worden ge rekend". Het blad wil daarmede natuur lijk betoogen, dat het blijvend gedeelte noodig is. Duidelijk is het, voor wie weet, wat mobili6eeren is, dat juist dit voorbeeld het omgekeerde zegt. Immers als met het blijvend gedeelte slechts van de vier is ons deel van 't werk gedaan en wie geeft om de rest? In elk geval krijgt Brancaleone zijn geld. En wat uw lot betreft, daar geef ik niets om noch op de één noch op de andere wijs." „Ge zijt meer mensch, dan ge mij wilt doen gelooven," antwoordde Carlo, „'tis ook niet dat ik naar mijn lot vraag. Zeg mij, wat Comerio denkt te doen! Ik weet dat hij de aanlegger van 't complot is, zelfs al had ik uwe woor den in 't rijtuig niet gehoord." Dus hebt ge ze gehoord en vocht ge daarom weer om vrij te komen? Neem mijn raad aan en vraag niet te veel. Corpo di Bacco! Wilt ge dan alles hooren? Nu binnen twee dagen zal uw lichaam vrij zijn van de boeien of uw ziel zal vrij zijn van uw lichaam, wat eigentlijk 't zelfde is. „Kunt ge niet ronduit spreken? Meent ge, dat mijn leven van Comerio af hangt?" „Van Comerio niet, doch van uwe zuster. Kijk eens hier, het is zoo geregeld als een festa! Comerio gaat vanavond naar haar toe en zij stemt toe met hem te vluchten en hij geeft een witte zakdoek aan onzen agent te Napels, die hem Woensdagavond aan ons geeft en van dat oogenblik af aan zijt ge een vrjj man. Of wanneeMrs. Merlino weigert, verdwijnt Comerio van 't tooneel na een escadrons anderhalf kan worden gemobi liseerd, schaf het dan gerust af, want een dergelijk troepje huzaren heeft tot dekking onzer mobilisatie geen zin. Om een militieleger te mobiliseeren, d.w.z. de militie met groot verlof onder de wapenen te roepen en de troepen op oorlogsvoet te organiseeren en uit te rusten, moet men een paar dagen, zeg eene week tijd hebben. Nu is het duidelijk, dat b.v. onze oostelijk nabuur, wanneer het spant aan den staatkundigen hemel, ons die tijd niet zal gunnen, uiaar onverwijld uit zijne sterke vredes- garnizoenen detachementen samenstelt om belangrijke punten in ons land te bezetten, desnoods met schending van den vrede. Om dit te voorkomen moeten wij onze mobilisatie dekken, d.w.z. tijdig onzerzijds troepen opstellen, die het binnendringen van deu vijand beletten, althans die bolaugrijke punten vasthouden. Op jammerlijke en onverantwoorde lijke wijze schijnt men tot nog toe die taak te hebben opgedragen aan de vredessterkte, waarvan hot blijvend ge deelte meer dan drie kwart vormt. In ruim 30 garnizoenen verspreid van Vlissingen tot Groningen en van Den Helder tot Maastricht heeft men dat blijvend gedeelte gehuisvest, te zwak om zelfs, indien het in vier of vijf grens- garnizoenen lag, onze mobilisatie te dekken. Schijnvertoon dus, dat het Rijk groote financieele offers en den man vier maan den noodeloos verblijf in de kazerne kost. Zoolang niet aan do geheele manne lijke bevolking des lands de defensie en aan die in de grensdistricten de dekking der mobilisatie is opgedragen, kunnen wij ons door de zinlooze phraseologie der militaristen iu den slaap laten wiegen en rnillioenon blijven offeren maar onze verdediging is jammerlijk verzorgd. Eerst wanneer het zoover is, dat b.v. te Enschedé, Arnhem, Nijmegen, binnen enkele uren eenige duizenden rooden zakdoek te bebben afgegeven en Donderdag hebt ge met de wereld af gedaan. Dit is in 't kort de heele zaak, signor." Carlo's hart bonsde, een koude rilling ging hem door de leden, want hoewel hij altijd gedacht had aan de mogelijk beid van de wraak van den Corsikaau, zoo had hij zich toch niet voorgesteld iu koelen bloede vermoord te zullen worden na twee dagen en twee nachten van angstige spanning. Er waren twee wegen. Of Auita moest in schande leven, of hij moest sterven! Zijn eigen leven te wenschen, beteekende te wenschen naar haren ondergang. En toch hechtte hij aan 't leven, met het sterke natuurlijke instinct van een gezond mensch. Eenige weken slechts geleden, kwam alles hem koud en hard voor, maar nu, aan Francesca's zijde met snel vermeer derende roem, gezond en krachtig en vol vurige begeerten der jengd, hoe was 't mogelijk dat hij geneigd was te sterven iu deze ellendige catacombe. Eu zou het zoo'n groote zonde wel zijn van Anita? Kon Merlino's slecht karakter dien stap niet verontschul digen? "Waren zijne denkbeelden over 't huwelijk niet ouderwetsch, wat zelfs Sardoni beweerde? Dergelijke gedachten zweefden door zijn brein, doch slechts even, wijl "t leven van de laatste drie jaren hem vrijwel ontoegankelijk had mannen 6taan, blakend van geestdrift en bewust van hun kracht, kunnen we gerust zijn. Nu niet. Ook hier kan Zwitserland ons veel leereu. Daar heeft men een stelsel van mobili seeren, dat voor kleine staten het éénige juiste is. Plaatselijke of districtsgewijze mobilisatie van de weerbare bevolking, ziedaar waar wij heen moeten. Maar het poetsen der paarden dan? Wel als generaal Smeding wegloopt, omdat hij niet vindingrijk genoeg is om de paarden gepoetst te houden, laat hij dan gaan. Daarvoor is geen generaal noodig. Nu heeft liet blijvende gedeelte nog twee redenen van bestaan, zooals generaal Kool bij de tot standkoming van artikel 108 der Militiewet heeft ge zegd. Er moeten mannen voor de kader opleiding zijn en voor de Corveeën en wachtdiensten. Deze beide redenen zijn eveneens drogredenen. Immers, wie kader wil opleiden moet daarvoor man schappen hebben, doch niet, zooals dooi de versnippering van het gering aantal blijvers over het groot aantal garnizoenen. Wie niet over troepengcdoelten op oorlogssterkte beschikken kan, leidt het kader nooit goed op. Men kan nu een maal niet over 100 man lecren coalman dceren door voorstelling met een vlag of lijntje. Men moet dus zorgen die opleiding zoo te regelen, dat men wel over voldoende manschappen kan be schikken. En dat is mogelijk tijdens de herhalingsoefeningen. Het afschaffen van liet blijvend gedeelte heeft daarom dan ook het voordeel, dat men eindelijk eens op rationeele wijze het kader zal opleiden. En de corvee- of wachtdiensten? Wel als de kazernes op slot gaan ver vallen de corveeën. Bovendien kunnen zij belangrijk worden ingekrompen en daarna door burgers worden verricht. De wachtdiensten ziju reeds belangrijk ingekrompen. Daarvoor een blijvend gedeelte te houden, zal wel niemand meer in ernst kunnen willen. gemaakt voor die denkbeelden. De werkelijke angst lag in de verzoeking om Franceses boven alles te plaatsen, boven zijn geweten, zijn gevoel van eer, boven zijn plicht. Hoe kou hij dat wenschen, wat voor haar 't verschrik kelijkst lijden beteekende? Het was de overoude geschiedenis van de onschul dige, die moest lijden voor de schuldige, van de sterke, die de last moest tor sen voor de zwakke, en zijne gedach ten deinsden terug voor 't denkbeeld, dat de vrouw, die hij liefhad, door smart zou worden bezocht. Terwijl hij daar lag op die hoop krullen, kwam een vreemd bewustzijn over hem, dat hoewel hij geketend en hulpeloos gevangen was, hij toch Anita's lot in zijne handen had. Hij wist, dat evenmin als zijne gedachten het denk beeld van te worden vermoord konden aannemen, evenmin zou zij gered willen worden van verkeerd doen ten koste van zijn leven. Ze werd op dit oogen blik waarschijnlijk ook in tweestrijd ge bracht. Hare liefde voor hem, zoo laat ont waakt, zou haar dringen hem te redden ten koste van alles, en Comerio's macht over haar werd vertienvoudigd door dit duivelsche, sliui aangelegde plan. Het was duidelijk dat de Corsikaan besloten had haar te winnen. Een oogenblik was Carlo verdoofd geweest door den slag, hem door zijn vijand toegebracht, Sinds de staking van 1903 voegt men nog een vierde bestaansreden erbij: Waarheen gaan wij, zoo roept b.v. het Utrechtseh Dagblad uit; als er geen blij vend gedeelte is en eene staking als in 1903 breekt weer uit? Eilicve, denzelfden weg op als in 1903. Ook toen was het blijvend gedeelte niet voldoende en moest de Rogeering op 30 Januari werkeloos blijven. Fluks werden twee lichtingen buitengewoon onder de wapenen geroepen. Vergissen we ons niet, dan gebeurde dit tegen 5 Februari d.a.v. en er was eene voldoendo macht om het Staatsgezag hoog te houden. Waarlijk, al dat gejerimieer over de afschaffiug van het blijvend gedeelte, is louter phraseologie. Onze defensie wint er geen zier moe. Een klein volk is nu eenmaal verplicht elk weerbaar man wccrplichtig te maken. Is dit geschied en daarvoor te ijveren is dure plicht van ieder Nederlander, maar vooral van iederen inspecteur van een der wapenen van ons leger dan is het onver schillig, of er een paar duizend man in de kazernes de wacht houden of niet. Dan is liet volk wakker. Zoolang dit niet is geschied en dit is helaas het geval geeft het niet, of wij hier en daar een hahdjevol inanuen de wacht laten houden. Daarom is dc afschaffing van het blijvend gedeelte thans een wenschelijkc maatregel, daar zij den Staat eene financieele opoffering minder en den mannen een korter verblijf in do kazerne brengt. Generaal Smeding gaat heen. Niet omdat hij een voorstel, dat onze defensie werkelijk ten goede zou komen, niet zag aannemen, maar omdat een maat regel ia genomen die onze landsverde diging wezenlijk niet. schaadt. Hij heeft wel de verantwoordelijkheid durven dra gen, nu onze defensie allerminst in orde is, zooals in 1901 niemand minder dan generaal Kool heeft gezegd. Hij durft haar niet verder dragen, omdat, onze nu zag hij 't ergste in 't oog om zich op alles voor te bereiden. Anita maakte nu ook haar laatste keus. Wat dc wetenschappelijke uitleg ervan ook zijn mocht, hij wist, dat er tusschcn hen een directe invloed eenige kracht van wil bestoud, die haar besluit afhankelijk maakte van zijn wil om zich op te offeren. Doch hoe kon hij datgene wenschen, wat smart aan Francesca zou brengen, teleur stelling aan al zijn hoop, een eind aan zijn loopbaan! Het zou niet eens een roomrijken dood zijn, zooals vau zijn vader en grootvader, doch een ellendig einde als van een dier in een slachters huis, een onteerde dood in een roovers- liol, zonder vrienden om hem te troosten of een afscheid aan hen, die hij liefhad. En weer herinnerde hij zich de laatste maal, dat hij Francesca bij 't verlaten van 't yacht had gezien en hoorde hij de trilling vol hoop in haar stem toen zij sprak: „A rivedcrei!" „Mijn God!" riep hij. „Hoe kan ik geneigd zijn te sterven! Het is meer dan iemand verdragen kan!" Yol aan doening richtte hij zich op en wendde zich instinctmatig naar 't licht. Waarschijnlijk oefende Lionbruno bij t beroep van roover het meer bedaarde beroep uit van timmerman en houtsnijder en door een spel van 't lot was zijn snijwerk meest van een geestelijk karak ter; in dit geheime roofhol vond mea

Historische kranten - Archief Eemland

De Eemlander | 1906 | | pagina 1