No. 93.
Woensdag 21 November 1906.
3e Jaargang.
Liberaal Orgaan voor Amersfoort en Omstreken
Uitgave van de Vereeniging „DE EEMLANDER".
Wees U Zelf!
Afschaffing van het
blijvend gedeelte.
FEUILLETON.
Dolende Ridder.
DE EEMLANDER.
Verschijnt
Woensdags en Zaterdags.
Bureau
Hendrik van Viandenstraat 28,
Abonnementsprijs
Per jaarf 3-00
Franco per post- 3.50
Per 3 maanden- 0.75
Franco per post- 0.90
Prijs der advertcntlën
Van 1 tot 5 regels0.40
voor iederen regel meer0.08
(Bij abonnement aanmerkelijke korting.)
Krachtens artikel 108 der Militiewet
1901 kan de Regeering „om in de
cischen van den dienst bij het leger
met inbegrip van de kadervorming te
voorzien" de ingelgfden, die hun
eerste-oeleningstijd hebben volbracht,
onder de wapenen houden tot ten
hoogste 7500 man tegelijk; bij do be
reden korpsen voor niet langer dan zes
maanden en bij de overige korpsen voor
niet langer dan vier maanden. Men
noemt dit het blijvend gedeelte, dat de
Regeering kan, niet moet houden. Terwijl
nu vroeger ongeveer 6500 man voor het
blijvend gedeelte werd aangewezen wil
minister Staal uit een oogpunt van ver
lichting van persoonlijke en geldelijke
lasten dit langzamerhand afschaffen.
Daarvoor is het voor de onbereden
korpsen aanzienlijk beperkt en voor de
bereden korpsen met 1 April a.s. afge
schaft.
Natuurlijk vindt deze maatregel bij
de militaristen geen bijval. Zij kunnen
of willen niet begrijpen, dat miliciens
geen dag langer onder de wapenen
behooren te worden gehouden dan strikt
noodzakelijk is. Niet alleen uit finan-
cieele overwegingen, maar ook omdat de
Staat niet meer mag vorderen ten behoeve
van de landsverdediging dan daarvoor
noodig is.
De persoonlijke en finaDcieele lasten
moeten tot het minimum beperkt blijven.
Nu zal men ons willen tegenvoeren:
dat is de militarist pur sang volkomen
eens, alleen legt hij de grens van het
noodzadelijke wat verder weg. Hij oor
deelt, dat onze defensie gebiedt een
blijvend gedeelte er op na te houden
en dat daarom minister Staal niet heeft
gezorgd voor de verdediging des lands,
zooals plicht was. Eerder behoort het
blijvend gedeelte te worden versterkt,
De vrouw is voor haar echtgenoot wat
deze haar gemaakt heeft.
Uit het Engelsch
van
EDNA LTALL.
90).
.Gevoelt ge de nawerking van den
klap nog, signor?" vroeg hij met zijn
voet een hoop krullen, die bij een
schaafbank lagen, bijeen duwend.'t Was
beter dat ge gingt liggen en wat uit
rusten." Hij wees de hoop aan en
vroeg zich af of hij 't doen zou.
Carlo sloeg geen acht op dien raad
doch schoof dichter naar hem toe.
„Ik ben uw gevangene, zeide hij
ernstig, „en geheel iu uw macht, zooals
ge me zeidet, doch ge zijt ook ecnmensch.
Laat mij niet langer in 't onzekere. Zeg
mij, wat Comerio denkt te doen."
„Wat kan ons dat schelen?" ant
woordde Lionbruno. „Voor 't oogenblik
nog beter de eerste oefeningstijd te
worden verlengd. En juist omdat het
blyvend gedeelte onontbeerlijk is voor
onze defensie, vooral dat bij de bereden
korpsen, is de ontslag aanvrage van deu
inspecteur der cavalerie, dezer dagen in
den politieken eendenvijver zoo bekwaakt,
een daad van vaderlandsliefde en hoog
plichtsbesef. Immers generaal Smeding
acht afschaffing van het blijvend ge
deelte bij de cavalerie eene ruïne voor
het wapen en kan dus zonder blijvend
gedeelte de verantwoordelijkheid niet
meer dragen. Terecht zoo roepen
de militaristen vraagt generaal Sme
ding ontslag. Wellicht gaan de natie de
oogen open en dan zou de verderfelijke
maatregel van generaal Staal nog worden
voorkomen.
Zoo ongeveer zal de militarist rede
neeren. De Nieuwe Courant, het
Utrechtseh Dagblad en andere brave
bladen eveneens. In twee woorden wordt
door hen geleerd, dat ons vaderland
den eerste den beste ten prooi ligt als
het blijvend gedeelte niet blijft bestaan
Wil men argumenten, men doet als
wijlen prof. Bosscha in zijn Pruisen en
Nederland, de brochure door Hultatuli
zoo treffend ontleed als eene aaneen-
rijging van zinlooze phrasen.
Laat ons een voorbeeld geven.
De Nieuwe Courant van 8 November
j.l., Ochtendblad, schrijft„Het mobili
satie-bezwaar werd nog onlangs op
treffende wijze geïllustreerd bij gelegen
heid van eene oefening op het Alxander-
veld alhier, waarbij nadat aan alle voor
waarden voor het nemen van een eerlijke
proef was voldaan, bleek, dat van de
vier escadrons bij plotselinge mobilisatie
slechts op nauwelijks anderhalf escadron
als strijdbaar gedeelte kon worden ge
rekend". Het blad wil daarmede natuur
lijk betoogen, dat het blijvend gedeelte
noodig is. Duidelijk is het, voor wie weet,
wat mobili6eeren is, dat juist dit voorbeeld
het omgekeerde zegt. Immers als met
het blijvend gedeelte slechts van de vier
is ons deel van 't werk gedaan en wie
geeft om de rest? In elk geval krijgt
Brancaleone zijn geld. En wat uw lot
betreft, daar geef ik niets om noch op
de één noch op de andere wijs."
„Ge zijt meer mensch, dan ge mij
wilt doen gelooven," antwoordde Carlo,
„'tis ook niet dat ik naar mijn lot vraag.
Zeg mij, wat Comerio denkt te doen!
Ik weet dat hij de aanlegger van 't
complot is, zelfs al had ik uwe woor
den in 't rijtuig niet gehoord."
Dus hebt ge ze gehoord en vocht ge
daarom weer om vrij te komen? Neem
mijn raad aan en vraag niet te veel.
Corpo di Bacco! Wilt ge dan alles
hooren? Nu binnen twee dagen zal uw
lichaam vrij zijn van de boeien of uw
ziel zal vrij zijn van uw lichaam, wat
eigentlijk 't zelfde is.
„Kunt ge niet ronduit spreken? Meent
ge, dat mijn leven van Comerio af
hangt?"
„Van Comerio niet, doch van uwe
zuster.
Kijk eens hier, het is zoo geregeld als
een festa! Comerio gaat vanavond naar
haar toe en zij stemt toe met hem te
vluchten en hij geeft een witte zakdoek
aan onzen agent te Napels, die hem
Woensdagavond aan ons geeft en van
dat oogenblik af aan zijt ge een vrjj
man.
Of wanneeMrs. Merlino weigert,
verdwijnt Comerio van 't tooneel na een
escadrons anderhalf kan worden gemobi
liseerd, schaf het dan gerust af, want
een dergelijk troepje huzaren heeft tot
dekking onzer mobilisatie geen zin.
Om een militieleger te mobiliseeren,
d.w.z. de militie met groot verlof onder
de wapenen te roepen en de troepen
op oorlogsvoet te organiseeren en uit te
rusten, moet men een paar dagen, zeg
eene week tijd hebben. Nu is het
duidelijk, dat b.v. onze oostelijk nabuur,
wanneer het spant aan den staatkundigen
hemel, ons die tijd niet zal gunnen,
uiaar onverwijld uit zijne sterke vredes-
garnizoenen detachementen samenstelt
om belangrijke punten in ons land te
bezetten, desnoods met schending van
den vrede. Om dit te voorkomen
moeten wij onze mobilisatie dekken,
d.w.z. tijdig onzerzijds troepen opstellen,
die het binnendringen van deu vijand
beletten, althans die bolaugrijke punten
vasthouden.
Op jammerlijke en onverantwoorde
lijke wijze schijnt men tot nog toe die
taak te hebben opgedragen aan de
vredessterkte, waarvan hot blijvend ge
deelte meer dan drie kwart vormt. In
ruim 30 garnizoenen verspreid van
Vlissingen tot Groningen en van Den
Helder tot Maastricht heeft men dat
blijvend gedeelte gehuisvest, te zwak om
zelfs, indien het in vier of vijf grens-
garnizoenen lag, onze mobilisatie te
dekken.
Schijnvertoon dus, dat het Rijk groote
financieele offers en den man vier maan
den noodeloos verblijf in de kazerne kost.
Zoolang niet aan do geheele manne
lijke bevolking des lands de defensie en
aan die in de grensdistricten de dekking
der mobilisatie is opgedragen, kunnen
wij ons door de zinlooze phraseologie
der militaristen iu den slaap laten
wiegen en rnillioenon blijven offeren
maar onze verdediging is jammerlijk
verzorgd. Eerst wanneer het zoover is,
dat b.v. te Enschedé, Arnhem, Nijmegen,
binnen enkele uren eenige duizenden
rooden zakdoek te bebben afgegeven en
Donderdag hebt ge met de wereld af
gedaan. Dit is in 't kort de heele zaak,
signor."
Carlo's hart bonsde, een koude rilling
ging hem door de leden, want hoewel
hij altijd gedacht had aan de mogelijk
beid van de wraak van den Corsikaau,
zoo had hij zich toch niet voorgesteld iu
koelen bloede vermoord te zullen worden
na twee dagen en twee nachten van
angstige spanning.
Er waren twee wegen. Of Auita
moest in schande leven, of hij moest
sterven! Zijn eigen leven te wenschen,
beteekende te wenschen naar haren
ondergang. En toch hechtte hij aan 't
leven, met het sterke natuurlijke instinct
van een gezond mensch.
Eenige weken slechts geleden, kwam
alles hem koud en hard voor, maar nu,
aan Francesca's zijde met snel vermeer
derende roem, gezond en krachtig en
vol vurige begeerten der jengd, hoe
was 't mogelijk dat hij geneigd was te
sterven iu deze ellendige catacombe.
Eu zou het zoo'n groote zonde wel
zijn van Anita? Kon Merlino's slecht
karakter dien stap niet verontschul
digen? "Waren zijne denkbeelden over
't huwelijk niet ouderwetsch, wat zelfs
Sardoni beweerde? Dergelijke gedachten
zweefden door zijn brein, doch slechts
even, wijl "t leven van de laatste drie
jaren hem vrijwel ontoegankelijk had
mannen 6taan, blakend van geestdrift
en bewust van hun kracht, kunnen we
gerust zijn. Nu niet. Ook hier kan
Zwitserland ons veel leereu.
Daar heeft men een stelsel van mobili
seeren, dat voor kleine staten het éénige
juiste is. Plaatselijke of districtsgewijze
mobilisatie van de weerbare bevolking,
ziedaar waar wij heen moeten.
Maar het poetsen der paarden dan?
Wel als generaal Smeding wegloopt,
omdat hij niet vindingrijk genoeg is om
de paarden gepoetst te houden, laat hij
dan gaan. Daarvoor is geen generaal
noodig. Nu heeft liet blijvende gedeelte
nog twee redenen van bestaan, zooals
generaal Kool bij de tot standkoming
van artikel 108 der Militiewet heeft ge
zegd. Er moeten mannen voor de kader
opleiding zijn en voor de Corveeën en
wachtdiensten. Deze beide redenen zijn
eveneens drogredenen. Immers, wie
kader wil opleiden moet daarvoor man
schappen hebben, doch niet, zooals dooi
de versnippering van het gering aantal
blijvers over het groot aantal garnizoenen.
Wie niet over troepengcdoelten op
oorlogssterkte beschikken kan, leidt het
kader nooit goed op. Men kan nu een
maal niet over 100 man lecren coalman
dceren door voorstelling met een vlag
of lijntje. Men moet dus zorgen die
opleiding zoo te regelen, dat men wel
over voldoende manschappen kan be
schikken. En dat is mogelijk tijdens
de herhalingsoefeningen. Het afschaffen
van liet blijvend gedeelte heeft daarom
dan ook het voordeel, dat men eindelijk
eens op rationeele wijze het kader zal
opleiden.
En de corvee- of wachtdiensten?
Wel als de kazernes op slot gaan ver
vallen de corveeën. Bovendien kunnen
zij belangrijk worden ingekrompen en
daarna door burgers worden verricht.
De wachtdiensten ziju reeds belangrijk
ingekrompen. Daarvoor een blijvend
gedeelte te houden, zal wel niemand
meer in ernst kunnen willen.
gemaakt voor die denkbeelden. De
werkelijke angst lag in de verzoeking
om Franceses boven alles te plaatsen,
boven zijn geweten, zijn gevoel van eer,
boven zijn plicht. Hoe kou hij dat
wenschen, wat voor haar 't verschrik
kelijkst lijden beteekende? Het was de
overoude geschiedenis van de onschul
dige, die moest lijden voor de schuldige,
van de sterke, die de last moest tor
sen voor de zwakke, en zijne gedach
ten deinsden terug voor 't denkbeeld,
dat de vrouw, die hij liefhad, door smart
zou worden bezocht.
Terwijl hij daar lag op die hoop
krullen, kwam een vreemd bewustzijn
over hem, dat hoewel hij geketend en
hulpeloos gevangen was, hij toch Anita's
lot in zijne handen had. Hij wist, dat
evenmin als zijne gedachten het denk
beeld van te worden vermoord konden
aannemen, evenmin zou zij gered willen
worden van verkeerd doen ten koste
van zijn leven. Ze werd op dit oogen
blik waarschijnlijk ook in tweestrijd ge
bracht.
Hare liefde voor hem, zoo laat ont
waakt, zou haar dringen hem te redden
ten koste van alles, en Comerio's macht
over haar werd vertienvoudigd door dit
duivelsche, sliui aangelegde plan. Het
was duidelijk dat de Corsikaan besloten
had haar te winnen. Een oogenblik
was Carlo verdoofd geweest door den
slag, hem door zijn vijand toegebracht,
Sinds de staking van 1903 voegt
men nog een vierde bestaansreden erbij:
Waarheen gaan wij, zoo roept b.v. het
Utrechtseh Dagblad uit; als er geen blij
vend gedeelte is en eene staking als
in 1903 breekt weer uit?
Eilicve, denzelfden weg op als in 1903.
Ook toen was het blijvend gedeelte
niet voldoende en moest de Rogeering
op 30 Januari werkeloos blijven. Fluks
werden twee lichtingen buitengewoon
onder de wapenen geroepen. Vergissen
we ons niet, dan gebeurde dit tegen 5
Februari d.a.v. en er was eene voldoendo
macht om het Staatsgezag hoog te
houden.
Waarlijk, al dat gejerimieer over de
afschaffiug van het blijvend gedeelte, is
louter phraseologie. Onze defensie wint
er geen zier moe. Een klein volk is nu
eenmaal verplicht elk weerbaar man
wccrplichtig te maken. Is dit geschied
en daarvoor te ijveren is dure plicht
van ieder Nederlander, maar vooral van
iederen inspecteur van een der wapenen
van ons leger dan is het onver
schillig, of er een paar duizend man in
de kazernes de wacht houden of niet.
Dan is liet volk wakker. Zoolang dit
niet is geschied en dit is helaas het
geval geeft het niet, of wij hier en
daar een hahdjevol inanuen de wacht
laten houden. Daarom is dc afschaffing
van het blijvend gedeelte thans een
wenschelijkc maatregel, daar zij den Staat
eene financieele opoffering minder en
den mannen een korter verblijf in do
kazerne brengt.
Generaal Smeding gaat heen. Niet
omdat hij een voorstel, dat onze defensie
werkelijk ten goede zou komen, niet
zag aannemen, maar omdat een maat
regel ia genomen die onze landsverde
diging wezenlijk niet. schaadt. Hij heeft
wel de verantwoordelijkheid durven dra
gen, nu onze defensie allerminst in orde
is, zooals in 1901 niemand minder dan
generaal Kool heeft gezegd. Hij durft
haar niet verder dragen, omdat, onze
nu zag hij 't ergste in 't oog om zich
op alles voor te bereiden.
Anita maakte nu ook haar laatste
keus. Wat dc wetenschappelijke uitleg
ervan ook zijn mocht, hij wist, dat
er tusschcn hen een directe invloed
eenige kracht van wil bestoud, die
haar besluit afhankelijk maakte van
zijn wil om zich op te offeren. Doch
hoe kon hij datgene wenschen, wat
smart aan Francesca zou brengen, teleur
stelling aan al zijn hoop, een eind aan
zijn loopbaan! Het zou niet eens een
roomrijken dood zijn, zooals vau zijn
vader en grootvader, doch een ellendig
einde als van een dier in een slachters
huis, een onteerde dood in een roovers-
liol, zonder vrienden om hem te troosten
of een afscheid aan hen, die hij liefhad.
En weer herinnerde hij zich de laatste
maal, dat hij Francesca bij 't verlaten
van 't yacht had gezien en hoorde hij
de trilling vol hoop in haar stem toen
zij sprak: „A rivedcrei!"
„Mijn God!" riep hij. „Hoe kan ik
geneigd zijn te sterven! Het is meer
dan iemand verdragen kan!" Yol aan
doening richtte hij zich op en wendde
zich instinctmatig naar 't licht.
Waarschijnlijk oefende Lionbruno bij
t beroep van roover het meer bedaarde
beroep uit van timmerman en houtsnijder
en door een spel van 't lot was zijn
snijwerk meest van een geestelijk karak
ter; in dit geheime roofhol vond mea