DAGBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
No. 226.
WOENSDAG 27 SEPTEMBER 1911.
8e JAARGANG
BUITENLAND.
Van de juffrouw, die mede aan
tafel mocht eten.
DE EEMLANDER.
Hoofdredacteur: Mr. D. J. van Schaardenburg.
Abonnementsprijs:
Per jaarf4.Franco per
post id. f5.60. Per 3 maanden id. II.Franco per post
id. f 1.40. Afzonderlijke nummers f 0.05.
Bureau: KI,KINK H.t ttJ Telef. Interc. 183.
Prijs der Advertentiën:
Van 1 tot 5 regels f 0.40. Voor iederen regel meer f 0.08.
Buiten het Kaulon Amersfoort per regel f 0.10. (Bij
abonnement bolangrijkc korting).
Tot plaatsing van advert, en reel van buiten het kanton Amersfoort in dit blad is „uitsluitend" gerechtigd het Alg. Binnen-en Buitenlandsch Advert.-bnroan D. Y. ALTA, Warmoesstr. 75-78 Amsterdam
die zich niet il October
abouiieeren op dit blad, ontvan
gen de tot dien datuiu verschij
nende nummers gratis.
Canada en de Ver. Staten.
De heer Taft, de gezetto en doorgaans
gelijkmoedige president der Vereenigde
Staten, heeft gezegd, dat hij diep teleur
gesteld was. Hij zeide dat aan een officieel
diner, bem aangeboden te Kalamazoo in den
staat Michigan. Kalamazoo is, zooals men
weet, do selderijstad. Tot meerdere glorie
van den NederlandBchcn naam mogen wy
er op roemen, dat men te Kalamazoo dn
cultuur der selderij, die vrijwel onbekend
was, van een Nederlander heeft geleerd.
Thans zijn honderden hectaren bedekt met
die plaut, die op verschillende manieren
wordt verbruikt. Er is geen reden om te
onderstellen dat de heer Taft teleurgesteld
was door de qualiteit van het diner, dat
wel goed zal zijn geweest. Maar hij was
ontevreden wegens de verkiezingen, niet
in de Unie, maar in Canada.
Deze verkiezingen ziju als eeu zware
nederlaag voor de liberale partij te be
schouwen, 5 ministers zijn niet herkozen.
De meerderheid waarmee de conservatieven
uit de stembus komen zal die, waarmee de
liberalen uit de verkiezing van 1908 te
voorschijn waren gekomen, belangrijk in
de schaduw stellen.
Bij deze verkiezing stonden de landbou
wers vau het W. van Canada tegen de fa
brikanten in het O. Eerstbedoelden hadden
van een verlaging van het tarief aan de
Amcrikaansche grens slechts voordeelen
voor hun producteo te verwachten; de fa
brikanten e. a. verwachtten dat men een
verlaging van het tarief van invoerrechten
goed zou trachtten te maken door e> n ver
hooging van de directe belastingen, waar
van zij natuurlijk niets moesten hebben.
Deze nederlaag wordt ook iD de V. S.
zeer betreurd. Van Taft af, heeft men
aldaar het Canadeesche volk verkeerd be
oordeeld, zijn politiek zelfstandigheidsgevoel
onderschat. De naïeve uitlatingen, die in
het Congres te Washington over de toe
komstige inlijving van Canada bij de V. S.
werden gedaan, moesten in Canada wel
kwetsen, vooral omdat daaruit toch eigen
lijk dezelfde minachting voor den Canadees
sprak, waarmee men vroeger diens wenschen
om nauwere handelsbetrekkingen van de
hand gewezen had. Zelfs president Taft
moet zich eens hebben uitgelaten dat hij
het ontworpen wederkeerigheidsvergelijk
ook als een middel beschouwde om Canada
in politiek opzicht meer uit het rijksverband
van het Britsche Rijk los te maken en
meer in de specifiek Amerikaanscho belan
gen te betrekken. De stembus heeft ge
antwoord; het volk heeft zich uitgesproken
dat het tegen zulk egn prijs geen voor
deelen op handelspolitiek gebied wil binnen
halen en dat de grenslijn tusschen de V. S.
nog even scherp en duidelijk als vroeger
getrokken blijft.
Aan die overwegingen hebben de con
servatieven hunne overwinning te danken.
Engeland mag zich verheugen over het feit,
dat het Dominion trouw blijft en er niet
aan denkt eenige nieuwe sterren toe te
voegen aan de banier der Vereenigde
Staten, maar de heer Taft is teleurgesteld.
Want de heer Taft had gerekend, stellig
gerekend, op de overwinning der libeialcn
met wie hij onderhandelde. De overeen
komst met Canada lag hem na aan het
hart. Daarin en in zijn arbitrage-voorstel,
waarvau echter voorloopig ook al niets to
recht komt omdat de Senaat er niet van
weten wil, zag hij zijne beste aanbevelingen
voor een tweede presidentschap. Het schijnt
voor de Amerikaansche presidenteu een
punt van eer te ziju, weer „ingehuurd" te
worden om dat woord te gebruiken, na
afloop vao hunnen eersten termijn. En nu
ontviel hem deze aanbeveling. Dat is niet
aangenaam. De wereld is vol teleurstel
ling en de heer Taft behoort deze te dragen.
Tripoli.
Volgens vertrouwbare inlichtingen, ver
strekt aan den correspondent van de
Frankfurter Zeituog te Konstantinogel, is
de Italiaansche onderneming zoover ge
vorderd, dat een teruggaan uitgesloten
schynt. Economische aanbiedingen aan
Italië zouden nu een minder wezenlijke
uitwerking hebben dan voor eenige maan
den. De antwoorden der regeeringen te
Parijs en te Londen, op hot verzoek om
bemiddeling van de Porte, luiden bijna
afwijzend. Daar zich nu ook Ruslaud tot
een dergelijke tusschenkomst niet geneigd
toont, zoo rekent men aan Turksche zijde
als eenige mogelijkheid dat het ergste nog
zal worden afgewend, op de onmiddellijke
inwerking van den Duitschen invloed bij
de Italiaansche regeering.
Duitschland.
Het sociaal-democratische partijbestuur
heeft in de Vorwiirts een verkiezingsoproop
gepubliceerd. Men leest daariu o.a.: „partij-
genooten, strijdend op den grondslag onzer
beginselen, zult gy den verkiezingsstrijd
streng zakelijk voeren"; en: „steeds grooter
wordt het getal van ken, die zal niet
hot laatste overblijfsel van levensvreugde
te gronde gaan alleen nog redding
verwachten van eeu algeheele verandering
in onze politieke en economische toestanden.
Dit doel nader te goraken en tegelyk
grondige afrekcoing te houden met onze
onderdrukkers, daarvoor zal aan het volk
weldra gelegenheid worden gegeven". En
met voldoening wordt ten slotte gecon
stateerd, dat „de politieke en economische
toestauden nu byzonder gunstig zijn".
De Voss. Ztg. maakt naar aanleiding van
dit laatste do opmerking, dat de partgen
vau het zwart blauwe bloc deze openlijke
dankbetuiging voor haar indirecten steun
aan de sociaal-democraten wel verdiend
hebben
Frankrijk.
Geheel Frankrijk is onder den diepen
indruk van do ontzettende ramp, die zijn
marine te Toulon heeft getroffen, een ramp,
die naar de Temps echryft in de geschie
denis der marine-catastrofen om het groot
aantal slachtoffers bovenaan zal staan: de
ontploffing der Maine in de haren van
Havanna maakte honderd slachtoffers, de
aanvaring der kruisers Camperdown en
Victoria driehondeid, de ontploffing der
Liberté meer dan 400.Doch niet alleen
om het verlies san zoovele meHscheulevens
treurt de Temps: „door deze catastrofe is
een gat in ons tweede eskader geslagen,
is zijn homogeniteit verdwenen. Het telt
niet meer zijn zes gelijkwaardige kruisers,
gemaakt om te zamen den stryd te voeren.
Het verlies van de Liberté beteekent niet
alleen het vcrlieB van een schip, maar het
verlies van een element uit eeu eenheid,
welke thans geschonden is."
De vraag die thans in de Frausche pers
FEUILLETON.
door
ERNST VON WOLZOGEN.
6)
Dit had hij te dauken aan het gezonde
bloed vau zijue voorouders aau beide
zijden, aau de voortreffelijke eigenschappen
zijner ouders en de harde school van
zijn kinderjaren. Maar dat hij ondanks
deze soliede basis, ondanks zijn ouden
naam en zijn geachts ambenaarspositie
geen schitterende partij kon doen, sprak
als het ware van zelf. Daar zijne middelen
hem niet vergunde in booge kringen
door te dringen moest hij nog blij zijn
op de openbare huwelijks tnarkt tweede
klasse deze juffrouw Minna Scbulze
verworven te hebbeD. Wel waren de
oude Schulzes slechts in de hoogte geko
men proleten, maar zij hadden geen
kosten ontzien om hun Minna alles te
laten leeren, wat tot de maatschappelijke
beschaving der upperten behoort. Dit
beteekende des lo meer, daar deze Minna
werkelijk een zeer statig, gezond en
frisck meisje geweest was, dat in eiken
kring een goed figuur maakte en iu de
kleine stad zelfs tot de schoonheden kon
gerekend worden. Zijne Minna hield van
hem zonder twijfel, zoo goed en kwaad
als een iets bekrompen en nuchtere
vrouw kan liefhebben. In normale tijden
kon zij zelfs vroolijk en met eeuige gratie
teeder zijn. De heer von Seetr'.ed had
alle reden over zijn lot in het algemeen
tevreden te zijn, temeer, daar zijne
droomeu van de hoogste mogelijkheden
van aardschen welstand geen overspaunene
waren.
Hij hoopte op een goed bezoldigde
positie in den administratieraad van een
groote Bank, of als particulier ambtenaar
vau een grand seigneur, etm behagelijk
huis vol gezonde, hoopvolle kinderen,
een vreedzamen echtelijken staat en een
aangenamen welstand zonder zorgen
dat was ziju ideaal.
Maar die vervloekte gierigheid bij zulk
een jonge vrouw - zijne Minna was
eerst 24 jaar oud dit treurige karakter,
dat in zooveel kleine hatelijkheden jegens
gelijkgestelden, afgunst jegens hoogeren
en krenkenden hoogmoed jegens onder
geschikten zich uitte, veroorzaakte den
mau met het fijne gevoel zelfs lichamelijk
mishagen. Haar kwade luimen, haar
dikwijls belachelijk onverstand moesten
als nevenverschijnselen van haar toestand
verdragen worden. Het andere echter
bleef. Eu die leelijke eigenschappen,
waarop al zijne voorzichtige opvoedings
methoden totnutoe schipbreuk hadden
geleden, dreigden hem den vrede in huis
op den duur te verstoren. Wanneer niet
de brave Gusta er geweest ware, die
zijDe vrouw reeds bij haar huwelijk had
medegebracht, en die gelukkigerwijze
wegens haar groot volhardingsvermogen
tegen elke verandering opzag, dan hadden
zij onder die dienstbodenellenden nog
voel meer te lijden gehad dan nu reeds
het geval was! De heer von Seefried
vermeed het wel zorgvuldig al die kleine
luiden met truune klachten en hunne
praat jes tot zich te laten naderen, maar hij
had een zeer slecht opmerker moeten
zijn om niet reeds lang bespeurd te
hebben, dat zijn vrouw om haar gierig
heid en haar tiranniek wezen jegens
dienstboden in de geheele stad reeds zoo
berucht was, dat zij een stadsc-he meid
in het gehtel niet meer vinden kon.
Lauger dan drie masuden was er nog
geene in huis geweest eu de onlangs van
buiten gekomen kiudenneisjes hadden
het maar veertien dagen uitgehouden.
Hij kou zich zeer goed verplaatsen in
deu gemoedstoestand vau die lieden en
ziju rechtvaardigheids gevoel kwam met
het huuDe in opstand. Bij ziju moeder
hadden ondanks de krapheid de dienst
boden 'net jarenlang uitgehouden, ge-
woonlijk totdat zij gingeu trouwen of
totdat zijne moeder haar zelf aanspoorde
beter bezoldigde betrekkiugen aan te
uemen. Hij wist dus bij oudervinding,
dat bijna zonder uitzondering slechts de
meesters schuld hebben, wanneer de
dienstboden niet deugen. En in zijn
eigenhuis moest hij zonder tegenspraak
de grootste onbillijkheid, de tegenstrijdig-
ste paedagogie dulden zonder ziju mond
open te doen! Dat was hard.
Eu eeD verandering in dien ellendigen
toestand zag hij nog niet. Indertijd,
zes weken vóór de geboorte van het
eerste kind had hij zich ook voorgenomen
krachtig in te grijpen, zoodra zijn vrouw
weder op de been was en het was toch
onmogelijk gebleken. Hij was zoo met
werk overladen, dat hij zich met den
besten wil der wereld ook nog niet met
de huiselijke zaken kon bemoeien. En
bovendien ging het toch ook werkelijk
niet aan, zijn vrouw in de oogen harer
dienstboden te vernederen. Zulk e6ne
kreuking zou zij hem nooit hebben kunnen
vergeveu, zelfs wanneer zij de zachtmoe
digheid van engel bezeten had. Wat dus
te doen? Hij wreef zich het voorhoofd,
wierp zijn opgebrande sigaret in het
asehbakje en strekte zich met een nieuwen
diepeo zucht op ziju divan lang uit. Hij
zag geen uitweg. Het moest gedragen
worden, op de eene of andere wijze.
Intusschen was Nora Wackerbarth in
de keuken gekomen, om het eene wijn
glas om te wassohen.
„Wel moge het u bekomen, juffrouw"
had Gusta met duidelijkeu spot iu de
stem gezegd. „Kunt n nog adem halenf
Hebt u zich niet te vol gepropt? Dat ie
niet gezond weet u. Daarvan kunt u
kwade ziekten krijgen vraag u het
maar aan mevrouw!"
(Wordt vervolgd).
A. W. IL Ëyrnann, Kleine Haag 6,
