J. J. SMIT
o/o&i ai4e
TE KOOP
Alle week-aboDDés op dit blad, die in het bezit zijn eener verzekeringspolis, zijn volgens ae bepalingen in die polis vermeld,
tegen ongelukken verzekerd voor een bedrag van:
GEBR- VOLMER. 1
BEHANGER IJ - -
- STOFFEERDER IJ
VERHUIZINGEN -
E. J. Ruitenberg
Fabrieken van Melkproducten.
Lamaison Bouwer Co.
wan/
/^€/r/€ivc774fJ>;{y wevz^qe/de' waA/cwn/
'L -em/
snaa/i wi/ wan/ c
J. VAN G1NKEL HOOGEWEG 76. TELEFOON 206.
Polmaise Anthraciet30150 f165 - 20130 f 1.55- - 12120 f 1.15.
EER5TE AMER5FOOPT5CME
5T00MVERV/ERUF"CMEM. WA55CMERU
K.W. JAEGER
tlAGAZUM l\AHP?.!!?6FABf? KAMPPOOUT
L. VAN ACHTERBERGH.
Steenkolen, Cokes, Briquetten enz.
SPECIALITEIT IN
Engelsche-,
Belgische- en
Hollandsche-
ANTRACIET.
Vraagt Prijsopgave.
Antieke KLOKKEN
VAN DE WATER VAN DEN BRINK
MEUBELMAKERS en
STOFFEERDERS.
SOLIEDSTE ADRES.
J A. GOVERS, voorheen W. UTENS,
Langstraat 119.
Schoenen naar Maat.
Eerste klasse Reparatie-Inrichting.
Specialiteit in Rijlaarzen.
FEUILLETON.
De ware schuldige.
GULDEN bij GULDEN
2000 levenslange 400 bV
ongeschiktheid. overlyden.
Uitkeering [dozer) bedragen in gewaarborgd door THE OCEAN ACCIDENT
GULDEN bij
300 verlies van één
hand of voet.
«rri GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij GULDEN by
^OU verlies van verlies vau gO verlies van Qverlies van eiken
één oog. een duim. een wysvinger. anderen vinger.
GUAEENTEE CORPORATION Ltd., Directeur voor Nederl. Edward Heijman, Oude Turfmarkt 16, Amsterdam
BERGSTR. 34. - KAMPSTR. 46. T
TIMMERMAN en MAKELAAR
WEVERSINGEL 12.
Amersforf ia
AMERSFOORT EN HARDERWIJK.
Contröle van <lcn Heer
\V. A. VAN HEN BOVESKAMP.
Uitsluitend prima Melkproducten.
Ziektekiem vrije Melk
uitsluitend in flessrhen.
Koffie- en Slagroom Karnemelk.
Boter-Rijkscontróle f 1.70.
MUURIIUIZEN 39.==
Belasten zich met
Aaa- en verkoop van
Effecten, Wissels en
Coupons
Sluiten Prolongatie
Safe-Inrichting
M ^wt/i/ tycA Vi/f IX
Bestelhuis J. HOFLAND. Varkensniarkt.
PECiALE IMRICHTIMQ VOOR MET
UITöTOOMEn EN VERWEM
VAM
DAMES EM MEEREMKLEEDIMQ
GORD'JMEM DEKENS ETC.
METTE AFWERKR1G
VLUGGE BEDieniMG
CONCUREEREMDE PRUZEN
Bestelkantoor
Arnhemse bestraat 1,
Telefoon 155.
HANDEL IN
eenlge zeldzaam mooie
goed tn orde. Antieke KWIK-
BAROMETËlt en SFIEGEI, bij
HORLOGEMAKER - BREEDESTR. 34
LEUSDERWEG 28—30.
Bekroningen.
Br^da 1876.
Utrecht 1910.
(o)—
11)
Hij hoorde drukte op straat, een heftig
praten, alsof er ruzie was. Misschien
wareD het de medeschuldigen van den
moordenaar, misschien kwam hij met
anderen terug.
,Des te beter," dacht Rambert, verder
naar het lawaai luisterende. Daarna trok
hij met een geweldigen ruk het hek
open; op het zelfde oogenblik gevoelde
hij dat men hem aan greep, eu dat drie,
vier manneD, die als schaduwen te voor
schijn kwamen, hem eensklaps aan han
den en voeten grepen.
Midderwijl liepen anderen Daar het
huis en trachten de voordeur te openen,
waaraan Rambert zooeven tevergeefs
gerammeld had, vervolgens liepen ze om
het huis en het open raam ontdekkende,
klommen rij er door, zooals Rambert
ook gedaan had.
„Wat moet jullie van mij? Lapt me
los; ik wil naar den commissaris? waar
ie de politie? Er is hier iemand ver
moord."
Maar nu pakte zij den ongelukkige
nog vaster beet, zoodat hij bijna stikte.
Hij hoorde niets.anders dan onheilspel
lende woorden, welke een volksmenigte,
die hij slecht3 even kon onderscheiden,
dreigende uitriep; „Moordenaar! Dief!"
„Wat moet jullie?" riep Noel toornig.
„Waarom houdt, jullie me vast? Ik ben
onschuldig en zal alles vertellen."
„Dat kun je straks op je doodegeraak
doen, mijn vriend," zeide een van hen,
die hem ruw heen en weer schudde,
zoodra hij zich bewoog.
Rambert begreep niet goed wat met
Item gebeurde, alles diaaide voor zijn
oogen. Zijn hoofd was zwaar, eo werk
tuigelijk keek hij om zicb heeD.Naeeni
ge oogenblikken kwamen zij die in het
huis waren geweest in druk gesprek
terug. Noel verstond alleen maar; „Lijk."
Zij duwde hem voort zoodat hij strui
kelde over de steenen, maar men had
hem ;oo goed vast dat hij niet kon
valleu. Hij verbeeldde zich een groote
menigte volk te zien en in de verte de
lantaarns van een rijtuig.
Het portier was open, men duwde hem
er in eD drukte hem op het kussen.
Naast en tegenover hem twee mannen.
Toen het rijtuig wegreed, vroeg Ram
bert:
„Waar breDgt u mij naar toe?"
„Je wilt immers den commissaris van
politie spreken?" zeide tamelijk ironisch
een der twee, die tegenover hem zaten.
„Dat is zoo," zei Rambert.
„Nou daDhernam de ander spot
tend.
Maar Noel gevoelde dien spot niet,
alleen zeide hij erg zacht.
„Ik zou graag mijn beeuen willen uit
steeken. Ik ben moede! Erg moede!"
„Heb je lang roudgeloopen?"
„Dat zou ik ineeneD. Den ganschon
dag."
De arme drommel gevoelde, hoe lood
zwaar zijn hoofd werd, hij drukte zich
achter in de kus-ens, zoodat hij niet eens
het schokken van het rijtuig voelde.
Enkele, minuten later hield het rijtuig
stil, waut het commissariaat was dichtbij:
een groot hek met een groote lantaarn
ging open.
„Gauw er uit!" commandeerde men.
De trap was donker eu glad, eu het
water liep langs de muren, waaraan hij
zich trachtte vast te houden om niet te
valleu. Men ging een door een eiken
beschot in tweeën gedeelde ruimte bin
nen. Een van ziju begeleiders zeide, op
een bank wijzende: Gaat zitteu."
Het kwam niet in hem op, dat men
hem voor den schuldige hield. Hij was
getuige vau de misdaad geweest, eu nu
werd hij naar den commissaris gebracht
om te vertelleu wat er gebeurd was,
mcor niets. Werktuigelijk keek hij de
beambten aan, die bij hel licht eener
afhaugende petroleumlamp druk aan 't
schrijven waren. Maar achteraf in de
zaal stonden anderen zich bij de kachel
te warmen, waarop zij, opdat de lucht
niet te droog zou worden, een kom met
water gezet hadden. Zij waren druk in
gesprek en keken Noel nieuwsgierig aan.
Hij was zoo uitgeput, dat hij aan niets
dacht en zich niet kon bewegen, alleen
gevoelde hij, dat hij zeer hongerig was
en bijna flauw zou valleD,
„Mijnheer de commissaris is gearri
men een kwartier later
door de halfgeopende
veerd," hoorde
een stem roepen
deur.
„Kom!" zij Rambert, „dat is goed"
Een van degenen, die hem opgebracht
hadden, zeide:
„Jij daar, kom mede!"
Rambert stond met moeite op, men
bracht hem naar een kamer, die helder
verlicht was door kaarsen, welke op een
met papieren bedekte mahoniehouten
schrijftafel en op den schoorsteen brand
den.
Voor de tafel zat een heer, iemand
met een rood gezicht en nog roodere
oogen, die oogeuBcbijülijk niet best te
spreken was, omdat men hem gestoord
had.
„Is u mijubeer de commissaris?"
vroeg Rambert toen hij hem gewaar
werd.
De commissaris, die deftig in zijn han-
deu zat te wrijven, scheen verrast en
een weinig op zijn teenen getrapt, wijl
men hem een verhoor liet ondergaan,
terwijl hij juist daarmede wilde beginnen]
Dat had wel iets van de rollen verwis
selen.
Maar de commissaris keek, zonder
Noel zijn vrijpostigheid kwalijk te nemen,
hem doordringend aan en gaf een beves
tigend antwoord.
(Wordt vervoigd.)
Stoomdrukkerij A. W, H. Eymann, Kleine Haag 6,
