J. SETT EUR
R. VAN DER BURG
ImEUBELMAKERS en
RIJWIELEN en AUTOMOBIELEN.
GEBR. NEFKENS - AMERSFOORT
Doet uwe inkoopen bij voorkeur bij hen, die adverteeren in
DE EEMLANDER.
mm
Alle week-abonnés op dit blad. die in het bezit zijn eener verzekeringspolis, zijn volgens ae bepalingen in die polis vermeld,
- tegen ongelukken verzekerd voor een bedrag van:
2000 levenslange 400 biJ 300 vellies van één verlies van JOU verlies van QÜ verlies van Qverlies van eiken
Tabak, Sigaren en Sigarettes
Koffie - Thee - Biscuits en Alcoholvrije dranken.
HET ADRES
is BIJ
A. W. H. E Y M A N N
VAN DE WATERS VAN DEN BRINK
L. VAN ACHTERBERGH.
Steenkolen, Cokes, Briquetten enz.
GEBR- VOLMER.
B E H A N G E R IJ - -
♦- STOFFEERDER IJ
VERHUIZINGEN -
E. J. Ruitenberg
De ware schuldige.
GULDEN bij GULDEN GULDEN bij r>cr\ GULOEN bij GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij
ongeschiktheid. overlijden. band of voet. één oog. een duim. een wijsvinger. anderen vinger.
Uitkeering dezer bedragen is gewaarborgd door THE OCEAN ACCIDENT GUARENTEE CORPORATION Lid., Directeur voor Nederl. Edward Heijman, Oude Turimarkt 16, Amsterdam
iMMnaMsenin InlIllllklMI m -es-s.-.J I IMHn lllllilll
91 a gTz ij ll „UK X U V K N B O O M F .8 K S".
AANBEVELEND,
UTBECHTSCHEWEG 4S.
AMERSFOORT, a.
PIANO- ËN ORGELMAGAZIJN
OPGERICHT 1788
lsie MAGAZIJN
2de M A G A Z IJ N
23
EN KANTOOR ARNHEMSCHESTAATS
EN WERKPLAATSEN KOESTRAAT 6.
VOOR
NET DRUKWERK
KLEINE HAAG 6.
AGENTSCHAP
der
i AMERIKAANSCHE ORGELS
VAN
IIöRüGEL. WORCESTER.
WORCESTER REED ORGAN Co.
WILMINGTON, ENZ.
AGENTUUR DER PIANOS
van
STEINWEG NACHF.
BRAUNSWEIG
C. MAND, COBLENS
F. ADAM, CREFELD
ZEITER WINKELMANN
BRAUNSWEIG, ENZ.
LEUSDERWEG 28—30.
STOFFEERDERS.!
SOLIEDSTE ADRES.
Bestelkantoor
Arnhemschestraat 1. Telefoon 155.
HANDEL IN
Specialiteit in: EngelscHe-, Belgische
en Hollamlsche Anthraclet,
Vraagt Prijsopgave.
BERGSTR. 34. KAMPSTR. 46.
TIMMERMAN en MAKELAAR
WEVERSINGEL 12.
jmm
FEUILLETON.
(o)—
62)
En met een zucht voegde hij er bij:
„O, Jacques blijf veel van je vader
houden, hij kan je niet meer omhelzen".
Midderwijl had Arthez ten zeerste
ontroerd, een rijtuig genomen en bij deu
minister van justitie gebeld uit alle
macht, z'ch niet storende aan de onbe
schaamde manier van doen der bedien
den.
Wat moest die man? Was hij gek?
Op zulk uur audiëntie bij den minister
te willen bebbeD? De minister sliep. En
dacht men nu heusch, dat de minister
voor den eersten den besten smeekeling
zcu opstaan? Maar dit was geen gewone
zaak. Daar voor de gevangenis werd een
schavot opgericht, een ouschuldige zou
terechtgesteld wordi.n. Het bewijs daar
voor was hier Arthez wees op de
papieren, welke hij den minister wilde
overhandigden. O, mijD God, waar er
toch een mensctienleven op het. spel stond,
kon men zijn Excellentie toch wei wakker
maken
Hem wekkeD
De, portier bromde en keek Arthez,
die hier op zulk een gebiedende toon
sprak, eens van ter zijde aan.
„Zeg den minister, dat mijnheer Arthez
het bewijs voor de onschuld van Noel
Rambert breDgt.',
Het was Dog Dooit vertoond, dat
iemand om 4 uur 's morgeDS met zulk
een bewijs in handeD het geheele minis
terie in opschudding had gebracht. De
portier haalde de schouders op en glim
lachte bijna trots zijn booze stemming.
Maar er stond een menschenleven op
het spel. In zulk een geval de verantwoor
delijkheid op zich nemen en den minis
ter niet wekken, kon wel eeDS ernstige
gevolgen hebben.
„Ik zweer u, dat ik u voor het gerecht
zal halen, als u zich op deze wijze aan
een moord schuldig maakt," zei Artuez
dreigende.
De portier aarzelde niet meer. Hij be
loofde, Anton, den kamerdienaar te gaan
wekken en dezen met het verzoek naar
den minister te zenden.
Arthez ging op een bank in de vesti
bule zitten en wachtte. Zijn onrust steeg
met de minuut. De minister had veel
tijd noodig om zich te kleeden. Eindelijk
kon Arthez binnenkomen. Met een vurige
en tevens smeekende welsprekendheid
vertelde hij alles uit den brief wat hij
als onloochenbare waarheid beschouwde.
„Remberl is onschuldig! Hij kiest den
dood door beuishanden als middel tot
zelfmoord. Hij heeft zijn leven verkocht.
Belet u, dat deze overeenkomst met het
bloed van een rechtvaardige ouderteekend
worde."
En de schuldige?"
Arthez gaf aan den minister het stuk,
waarin Mortal 'le schenking deed.
„Wat mijnheer Mortal?" zei deminis-
ter ontdaan.
Hij kende hem.
Was het mogelijk? Wat voor vreese-
lijke roman deelde dokter Arthez hem
mede. Kon zoo iets gebeuren? De mi
nister dacht dat hij droomde.
„Uwe excellentie gelieve de stukken
door te zien en licht in de zaak te ont
steken," zei Pascal verder. „Doch voor
alle dingen moet er haast gemaakt wor
den. Het schavot is opgericht, maar
Rambert mag het niet beklimmen."
De minister drukte op een schel.
„Is mijnheer de Briguiéres hier?" vroeg
hij aan den kamerdienaar. Zoo heette
de secretaris.
„Neen, uwe Excellentie. Mijnheer is
naar het bal van den Oostenrijkseben
gezant," antwoordde hij.
„Dan zal ik zelf het bevel om uitstel
schrijven."
Hij ging naar zijn schrijftafel en schreef
haastig twee brieven, deed ze in een
enveloppe, en schreef in den hoek van
ieder couvert met groote letters: Bevel
van den minister.
De kamerdienaar wachtte.
„Dezen brief direct naar den advocaat-
generaal: dezen tweeden naar deu procu
reur. Ministerieel? beschikking, zooals ge
ziet. Haast u."
Vervolgens keerde de minister zich
tot Arthez, zeggende:
„Deze papieren houd ik bij mij. Mijn-
heer Mortal zal nog dezen morgen opge
roepen worden ter nadere verklaring. Ik
Stoomdrukkerij X. W. H. Efmann, Kleine Haag 6,
ga du niet meer slapen. Tot zieDS, mijn
heel!"
Pascal ging heen. Toen hij het plein
overging, zag hij een soldaat van de gar
de met de brieven van den" minister in
de hand te paard stijgen en daarna in
galop door het hek wegsneilen.
„Half vijl!" zei Arthez Als het bevel
tot opschorting nu nog maar tijdig aan
komt.
En Arthez rekende na.
Ja het kon, hij behoefde niet bang
te zijn. Het was ongeveer dezelfde
tijd, waarin Mortal zijn zielskracht over
schat en zich naar huis begeven had.
Hij had zich op eeu bed geworpen,
maar kon deu slaap niet pakken, Hij
rilde als hij dacht aan alles wat hij in
de jongste uren had doorgemaakt, in
ziju oor klonk nog het gehuil der me
nigte voor de gevangenis.
De tijd naderde met rassche schredeD.
Het kou niet lang meer durco. „Als de
kerel nu maar niets aan den priester of
aan iemand anders zegt," dacht Mortal.
Eensklaps schrikte hij geweldig, het
sloeg zes uur.
Nu ging de deur der Roquette open;
de veroordeelde verscheen; met blooteu
hals, doodsbleek gelaat.
|(Wordt vervolgd.)
