TELEGRAM
Doet uwe inkoopen bij voorkeur bij hen, die adverteeren in
DE EEMLANDER.
400
250
i
ARBEIDSBEURS
T. L. BLOK.
Methorst Van Latter veld.
Jlmersfoortsch JSioscoop- {Theater
VAN 8 TOT
EN MET
14 MAART
Gangestraat 12$.
F EUILLETON.
Alle week- abonnés op dit blad. die in het bezit zijn eener verzekeringspolis, zijn volgens qb bepalingen in die polis vermeld
tegen ongelukken verzekerd voor een bedrag van:
De Tariefwet beteekent:
Onze Wereldmarkt ingekrompen.
STEENHOUWER IJ
KREUPELING MEYER Wilhelminastraat. -:-
Amersfoort,
- ïSassiefs €<*Ktta?ssi<mairs ja SCfectea.
Verleenen crediet onder persoonlijke of zakelijke waarborgen.
Incasso's. Vreemd geld.
en begrootingen voor
kantoorinstallatie's kosteloos. -
Van den Hoeven
VAN HET
Het leven en lijden van Jezus (Geheel gekleurd) - Met Orgelbegeleiding.
's Woensdags en 's Zaterdagsmiddags vanaf 2 uur Kinder en Familievoorstelling. Zie verdere Reclame. DE DIRECTIE.
De Ster van het
- - Zuiden. - -
GULDEN
bij
overlijden.
GULDEN bij
2000 levenslange
ongeschiktheid
GULDEN bij
verlies van één
hand of voet.
Uitkeering dezer bedragen
GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij
verlies van OO verlies van verlies van J Q verlies van eiken
één oog. een duim. een wijsvinger. anderen vinger,
gewaarborgd door THE OCEAN ACCIDENT GU A EEN TEE CORPORATION Ltd., Directeur voor Nederl. Edward Heijman, Oude Turtmarkt 16, Amsterdam
t ZLiwm
V» «JujHfctli tE v<fei w eis cfct*» «ti its* tb rsefe r-t tK*» -r> r «-> tk r-
van de Loosduinnche Warmoeziers-
Fatruonsvereeniglng, te Loosduinen
gevestigd WITWEG oo. 2, administrateur
de heer Q. A. NEDERPEL, koxtelooze
bemiddeling, iulichtingen worden ook
schriftelijk verstrekt.
HelBESTE ADRES voor Uw Schilder- en
Belaaugwerk is Utreehtscheivcg 41
Huisschilder eu Decorateur.
Bekroond Tentoonstelling 1910, te Den Haag
door den Bond van Nederl. Schilderspatroons.
4 Schelpen voor bedekkiug van Graven.
(Commanditaire Venuooteii II. OVKSS <lc KOKE.V, te Amsterdam.)
AMERSFOORT, Muurhuizon 15 BAARN, Beukenlaan.
Telefoon 49. Telefoon 141
KANTOOR GEOPEND vau i>—5 uur.
Nevenstaand AMEBIKAANSCH
MASSIEF EIKEA SCI1BIJF-
BCBEAIi leveren wij thans voor
- 57.50 gulden. -
AANBEVELEND,
FIBMA
31 LANGEGRACHT
- - AMERSFOORT.
DE PASSIE-SPELEN
Vertaald uit het Italiaansch.
27)
Het afscheid, dat beiden van elkaDder
namen, was even hartroerend als karak
teristiek voor den kinderlijken naieven
aard van het Zuid-Italiaansche volk.
Hoe lief Carmela Checco had, daarvan
werd zij zich eerst bewust, nu zij gevaar
liep hem te verliezen.
Zoolang hij in Positano dag aan dag
met haar verkeerde, had zij nooit be
vroed, hoe smartelijk het voor haar zou
zijn van hem gescheiden te worden.
Zij nam het geld, dal hij haar voor de
terugreis gaf, in de hand. Het kwam
haar voor, als een teekeD tot heengaan,
tot afscheid nemen. Zij zag hem eerst
eenigszins angstig eu schuchter aan.
Hare levendige zwarte oogeu werden
vochtig en een bange zucht ontwelde aan
haar borst. Op eens gaf zij een luiden
gil, reikte hem de hand en vluchtte.
Nog eer Checco tot het rechte besef
was gekomen van hetgeen er gebeurde,
was zij reeds weg en de kerk van Santa
Maria in Piedigrotta ingegaan, die vlak
bij was, alsof zij behoefte had om te
bidden voor hem en haar zelf. Toen
Checco haar langzaam in de kerk volgde,
lag zij op de kniecu en weende bittere
tranen.
Hij ging achter haar heen on knielde
op eeDigen afstand van haar eveneens
neer.
Zij baden ieder, dat hel deD ander
mocht welgaan.
De eerste zonnestralen vielen door de
heoge kerkramen, toen Carmela zacht
opstond. Checco mocht niet hooren, dat
zij wegging. Nogmaals wierp zij een blik
vol liefde op hem, uogmaalè kromp haar
hart van wee ineen, toen sloop zij stil
weg.
Toen Checco opstond, was hij alleen
in de kerk. Hij zuchtte. Hij was een in
den ban gedane, een vervolgde, hij was
zonder thuis, zonder vrienden, zijn eer
lijke naam was weg.
Wat nu? Langzaam met loome schre
den ging hij op weg om te vluchten,
alsof hij reeds bij den aavaug vermoeid
was .tot neervallens toe. Eerst begaf hij
zich naar de haven. Hij hoopte daar een
onderkomen te vinden op een schip,
dat voor de afvaart naar vreemde, verre
laudeu gereed lag. Maar zijn pogingen
bleven zonder gevo'g, Daarbij kwam
eeu steeds benauwender gevoel van on
veiligheid.
Om eiken hoek vermoedde hij carabi-
uieis en als hij maar in de verte de ver
raderlijke roo-de vederbossen zag, sloop
hij haastig weg.
„Hé", schreeuwde hem plotseling eeu
havelooze kerel toe, die in een wijden
zwarten mantel was gebuid en eigenge
maakte sandalen aaD de voeten droeg.
Checco dacht, dat deze ma-> hem reeds
lang had moeten bespieden. Hij had hem
reeds gezien ioeu hij voor ongeveer twee
uur aan de haven was gekomen.
„Waarheen?"
„Weg".
„Ab. Dat dacht ik al. Wij gaan samen".
Checco Darn den man wat nauwkeuriger
op. Hij had een sluw, grof ordinair ge
zicht.
„Wie zijt gij?„
„Ik heet Carluccio. Ge behoeft voor
mij niet bang te wezen Ge zult zien,
dat we binnen twee uur met elkaar zoo
vertrouwd ziju als waren we broeders.'
„Waar wilt ge mij heen brengen."
„Ga maar uiee. Heht gij al ontbeten?"
„Neen."
„Ik dacht hel wel. Kom mee".
Checco was eerst over de nieuwe ken
nismaking weinig gesticht. Hij beschouw
de zijn onbekenden vriend met wan
trouwende blikken, maar daar het bleek
dat Carluccio in den doofbof van vuile
straten bij de Porta G'apuana verwonder
lijk goed g'oriënteerd was, volgde hij
hem. Hij kon immers als het gezelschap
hem uiei meer beviel, ieder oogenblik
weer van ziju makker scheiden
Het oude Napels, dat tusschen de
haven en de Porta Capuaue gelegen is,
herinnert met ziju hemelhooge huizen,
zijne smalle, morsige straten, zijne don
kere sluipkolken, en de ellende, die er
heerscht, aan de vervallen steden van
het oosten. Men kan zich voorstellen
niet meer in Europa te zijn.
Geduldig
zwijgend achter zijn leidsman aan, die
zoo goed in deze achterbuurten thuis
bleek. Menigmaal had hij een gevoel als
moest hij zich weer heimelijk uit de
voeten makeD, als was hij hier niet op
den weg. Dan zeide hij echter weer tot
zichzelf: Ja, ongetwijfeld was dit voor
hem een goede weg. Donkere kromme
straten, wegschuilende huizen, verborgen
sluipgaugen, dat was juist wat hem paste
buiten in het heldere licht moest hij be
ducht zijn, zijne vrijheid te verliezen.
Eindelijk sloeg Carluccio een steeg in
die zoo nauw was, dat men met uitge
strekte armen de beide rijen huizen te
gelijk kon aanraken.
Niettegenstaande de zon nog hoog
stond aan den hemel, was het in de
steeg vochtig eu tamelijk donker. Grauw
en vuil rezeu de huizen aan weerszijden
in de hoogte De huisdeuren waren meest
gesloten, de ruiten gebroken en de
inureu hier en daar afgebrokkeld.
„Kom maar. Wij zijn er reeds", ant
woordde Carluccio. „Mooi is bet hier
juist niet, maar veilig".
Daarbij stapte Carluccio voorzichtig
eenige vochtige smerige trappen op en
bleef staan voor een gesloten huisdeur,
welke naar het scheeu, reeds menigen
storm beleefd had.
(Wordt vervolgd).
sukkelde Checco een poos
Stooindiukkerjj A. W. II, Ëpnann, Kleine Haag 8,
