Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 11.
Zaterdag 11 Juni 1892.
Zesde Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eenmes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, N ij kerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs par drie maanden:
Franco per post
Afzonderlijke
f 0,40.
f 0,05.
BureauKrommestraat, F 227Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Friji der Advertenties:
Van 1 tot G regels
Voor iederen regel meer
CorrcspondentiCn e
f 0.30.
- 0.ÜQ.
Vrijdagavond
ITALIË.
Het zijn harde tijden, die het éène
Italië doorleeft. Met de kracht der
wanhoop wringt het zich om aan den
engel der wrake te ontkomen, maar
elke poging daartoe blijft te vergeefs.
De wrekende gerechtigheid zal haar
werk voltrekken, evenals het misdadig
Italië zijn heiligschennend werk, al God
tergend, ten uitvoer bracht.
Voor het oog der wereld voorzeker een
vreeselijk schouwspel. Op de misdaad
volgt hier, zonder tusschenpoozen, de
kastijding. Nauwelijks toch is de schand
daad tegen onze Moeder de II. Kerk
een feit geworden, of de straffende hand
Gods is voor ieder reeds zichtbaar.
Sinds den jare 1870 heefl het mensch-
dora dit ontzettend tooneel voor oogen
gehad.
Ach! het denkbeeld, Italië moet één
zijn en Rome tot zijn hoofdstad, lachte
den vijanden van Gods Kerk zoo aanlok
kend toe. 't Was zoo'n grootsch, zoo'n
alles beheerschend vraagstuk in hunne
oogen, welks oplossing hun een triomf
zou bezorgen, waarnaar reeds langen
tjjd Satan en zijn aanhang zoo vurig
hadden gestreefd.
Italië werd één, en Rome werd zijn
hoofdstad genoemd. Maar toen ook
kwam de ontgoocheling. Wat éénheid
wezen moet, bleek niet dan verwarring
te zjjn.
Toen in het beruchte jaar '70 met
schijnbaar goeden uitslag de gruweldaad
tegen Rome voltrokken was, en de
rechten van Gods Stedehouder zoo
schandelijk vertreden werden, trad ook
de wreker in het gevolg der heiligschen
ners de Eeuwige Stad binnen en heefl
daar onverbiddelijk post gevat. Terstond
nam zijn werk een aanvang. In iedere
handeling, in iedere daad van het Ita-
liaansche Gouvernement werd de Neme
sis zichtbaar. Om het financieel even
wicht te bewaren, werden diefstal op
diefstal, heiligschennis op heiligschennis
gepleegd, en toch namen de financieele
bezwaren steeds breeder en dreigender
vormen aan. Men verzon telkens en
telkens nieuwe middelen, het een al
schandelijker dan het ander, om die
moeilijkheid het hoofd te bieden, maar
ijdel is dit pogenaan den wreker zich
te onttrekken, blijkt een onmogelijkheid
te zijn.
Steeds ernstiger werd de toestand. De
afgrond moest met forsche schreden wor
den genaderd. Om de ijdclheid des volks te
prikkelen, moest men jubelen, maar het
jubelen op een vulkaan. Het rampzalig
Italië moest opgenomen worden in het
.Drievoudig Verbond", dan kon het
deelen in de eere van twee machtige
Staten,maar in de lasten ook
In zijn ijdelheid scheen het Roovergou-
vernemerit met alle bezwaren daartegen te
spottende glorie van het ééne Italië
kon niet te duur worden gekocht.
Maar hiermede trad de wreker op om
het diep gezonken Rijk den genadeslag
te geven. Het krijgshaftig Italië blijkt
te zwak voor zijn wapenrusting. Ge
prangd en gekneld in het ijzcicn harnas,
ziet het smachtend naar redding uit,
redding inoet komen, anders
Zijn praalvertoon heeft hel arme land
bittere parten gespeeld. Geen grooter
vreugde kende het, dan den machtigen
Keizer van het Duitsche Rijk binnen
Rome te mogen huldigen de ijdelheid
deed het toen duizelen van genot.
Wapenschouwingen en krijgshaftige
toespraken wat wilde het meer Het
"erweldigde Rome werd door keizerlij
ken mond onaantastbaar verklaard, en
hiermede de trots tot waanzin opgevoerd.
i nu De rnan, die destijds als de
held van den dag werd begroet, werd
slechts een luttel tijds nadien, met de
verachting des volks beladen, ter zijde
geschoven als verrader van de belangen
des Lands. Het militaire juk, door Crispi
zijn landgenooten opgelegd, werd ondra
gelijk bevonden een hopelooze staat
kundige verwarring was zijn politieke
nalatenschap. De financiën waren uitge
put, een ontzettend te kort grijnsde
I de bevolking aan. En geen enkele licht- j
straal aan den politieken gezichtseinder
kon worden opgemerkt.
Een Kabinct-Rudini trad op. llezuini-
ging was toen hel wachtwoord. Maar
hoe De wrange vruchten van het
.Drievoudig Verbond" werden door
Italië volop genoten, maar hoe ze af te
wijzen Alleen door het breken mol eenc
staatkunde, die noodlottig dreigde te
worden, kon bezuiniging nog met eenig
gevolg worden toegepast. Al kon de
ondergang van liet verarmde Italië er
niet door voorkomen worden, het zou
er toch een weinig door vertraagd ge
worden zijn.
Maar verbreking van het .Drievoudig
Verbond" was hel Rijk beroovon van
de laatste flikkering zijner grootheid, en
dat moei voorkomen worden. Italië moet
met krachtige hand aan zijn eigen graf
Wijven delven, tot de ure der vergelding
voorgoed gekomen is.
Dat oogenbiik nadert met duizeling
wekkende snelheid. Het Kabinct-Rudini,
hetwelk ruim een jaar geleden, dat van
Crispi heeft opgevolgd, is gevor.nisd err
heengegaun. Het maakte plaats voor een
Ministerie, dat Giolitti tot President ver
kreeg. Maar nu blijkt tevens dat de
staalkundige verwarring hopeloos gewor
den is.
Vreeselijke toestand voor hot arme
Italië. Het moet zich staande houden
met te leunen tegen Duitschland en
Oostenrijk, anders zinkt het nu reeds
ineen. Zijn verplichtingen nakomen als
bondgenoot is niet meer mogelijk, maar
toch wordt het nog als zoodanig geduld.
Voor Oostenrijk is hel nog altijd van
zeker gewicht zijn Italiaansche vijanden
door Italië zelf in bedwang te zien hou
den, en voor Duilsehland levert de vriend
schap met Italië nog altijd eenige voor
dcelen op.
Manr de crisis is in aantocht. Italië zal
vallen, verplet onder zijn vloekwaardige
staatkunde. Niet met eere op het slag
veld zal het sneven, neenals parade
heid zal het tuimelen in hel zand cn
worden weggevoerd, bespot
door de volken dat zal het deel
den van hel God vcrgetc:
Italië,
En toch, zooveel zonden en zooveel
straf wekken het diepste medelijdon op.
Met Gods zegeningen als overladen, roept
het nog altijd don vloek des Hemels
over zich af. Ook de groote Paus Leo
XIII kan de verzuchting slaken door
Vondel in zijn .Ondergang der eerste
wereld" aan Noë in den mond gelegd
.Zij luisteren naar geen vermanen,
In wrevelmoedigheid Ie trolsch,
En, harder dan een ijzren rots,
Nognooit vormurwddoor mijne tranen."
Ja, onze zoo innig beminde Paus-koning
heeft geleden, vreeselijk geleden, van liet
diepgezonken Italië, maar zijn smeekbede
voor zijn zondige kinderen klimt voort
durend tot den trone Gods. En dat
geeft hope voor het arme volk. Op de
beden eens Pausen is reeds eenmaal
het vlammend zwaard der goddelijke
gerechtigheid voor de blikken van het
ontstelde Rome door een ongel aan den
hemeltrans in de schede terug gedreven
weet of dit niet andermaal voor de
:n van het zondige menschdom ge
schieden zal.
Voor het zoo zeer beklagenswaardige
Italië dus de bede ten Hemel in Vondel 's
treurdicht zoo roerend gestort
„Genade, o Vader! en geen recht."
BUITENLAND,
Keizer Wilhelm heeft nauwelijks eenige
dagen van rust kunnen nemen sedert
het vertrok onzer Koninginnen, of reeds
hij weder op reis om den Czaar
aller Russen te begroeten, die hem te
Kiel een bezoek kwam brengen. Deze,
vergezeld van zijn oudsten zoon, was
Maandagavond uit Kopenhagen vertrok
ken aan boord van liet Russische
stoomjacht Poohter. De Duitsche Keizer
ging zijne gasten aan boord van de
llohenzallcrn een eind weegs te geinoet.
De ontvangst was zeer hartelijk. Bij den
feestmaaltijd dronk Keizer Wilhelm het
welzijn van zijn gast met de woorden
,Ik drink op de gezondheid van Z. M.
den Czaar, clou Admiraal 5 la suite der
Duitsche vloot, hij leve I" waarop
nuzick der Marine het Russische
volkslied speelde en de Czaar met een
Jlorlt op den Keizer antwoordde, Voor
afgegaan door ceue hartelijke dankbetui
ging voor de ontvangst.
Nog denzelfden avond keerde de Czaar
naar Kopenhagen terug onder kanonge
bulder en electrische kustverlichting.
Middelerwijl de Keizer te Kiel vertoef-
waren duizenden pelgrims uit alle
oorden van Duitschland vereenigd op
het graf vuil den H. Bonifacius te Fulda,
te bidden voor het herstel der
onafhankelijkheid van den H. Stoel. De
stud was feestelijk versierd met cerebogen,
guirlandes en vlaggen. Bij hel graf van
den groolen apostel werd door pastoor
Hulm vau Munchen eeno sclioone pre
dicate: gehouden over de eenheid en
reinheid van hel H. Geloof; daarna
werd door den bisschop een pontificale
Mis opgedragen. Op de gehouden ver
gaderingen werden, behalve den toestand
van den II. Vader ais gevangene in het
Vaticaan, ook nog andere zaken bespro
ken, waarin de Katholieken belang stellen.
Zoo werd o.a. door dr. Lingens, van
Aken, nogmaals onder algemeene geest
drift de terugroeping der Orden en
Congregatiën geeischt, terwijl hij levens
een lloch instelde op den Paus. Door
den proost Briden, van Maagdenburg,
werd daarna een Huch I op den Keizer
uitgebracht.
Keizer Frans Jozef vierde Woensdag
eveneens feest. Het was dien dag 25
jaargeleden, dat hij tu Budapest als
koning van Hongarije gekroond werd.
Reeds Maandagmiddag deed !iij zyne
intrede in de met groote pracht ver
sierde slad, waar hij allerhartelijkst ont
vangen werd. Dinsdag hield hij eene
schitterende wapenschouwing, waarna
eene sclioone optocht werd gehouden.
Overal werd de Keizer-Koning met uit
bundig gejuich begroet.
Op de groote audiëntie van Woens
dag sprak de primaat van Hongarije
Z. M. volgenderivijze toe: „Ik bid God
dat de kroon van den H. Stephanus er
in slagen mag den vrede krachtiglijk
1e handhaven, rnaar tevens dat, wan
neer het noodig is, hel vaderlandsche
zwaard van voor duizend jaren 'stands
vijanden krachtig treffen moge.
Op de toespraak van den Voorzitter
van liet Huis der Magnaten antwoordde
Frans Jozef, dat de ontwikkeling van
FEUILLETON.
i wjj hem si
Dit de dagen mijner jeugd.
FHH.OPONOS.
9) .Een jonge n
i nog geen dertig jan
beklagenswaardig was. Met zjjn
rich onheilspellend in zjjn vermagerd gelaal terug
trokken en waaromheen blauwe kringen i'
bad.ten gevestigd, keek hjj ons somber
zonder een enkel woord te niten. Zjjn he
en baard hingen hem, zeker ook tengevolge
regen en wind, zoo verwilderd om het hoofd,
dat bel menschelijke er bijna door verlor
ging. Zjjn verslonsde en tot op den draad vi
sleten kieederen hingen van den regen doorweekt
hem fladderend om het lichaam, dat
beenderen scheen te zjjn uitgeteerd.
•Op rnjjue vraag, wat hij wel verlangde, trad
hjj met een smeekenden blik eenigszins nader,
en bleef toen weder staan zonder een enkel
geinid te geven. Medelijdend herhaalde ik mj
vraag, want ik maakte mij bezorgd, dat
door armoede uitgeput in elkander zinken z
.Op eens brak hij in tranen uit onder den sm
teljjkon uitroep. Vader, moeder, kent go uu
Adolf, uw eigen kind niet meer!"
.Mjjn God Adolf zjjt gij bet, mjjn kind I" r
rnjjue vrouw in onbeschrijfelijke vervoering i
en tegelijk snelde zjj toe om hem in hare armen
la vangen. Wankelend trad hjj op ons toe, mi
daar hjj bewusteloos ineenzonk. Met vurige
liefde omklemde Bertha hel bewustelooze lichaam
vau onzen zoo diep ongolutkigen zoon onder
den uitroop.0, God, wat zijl Gij goed,
dat Gij u over ons zoo hebt erbarmd
.Als vreesde zjj, dal haar kind weder van haar
scheiden ging, zoo prangde zjj hel aan haar hart,
en ik moest mijn eigen hevige ontroering met
kracht onderdrukken om vrouw en kind behulp-
,Met bovenmatige krachtsinspanning droeg ik,
door mijne vrouw geholpen, ons kind in geheel
bewusteloozen staal naar het binnenvertrek en
plaatste hem op een stoelduatna wendden
wjj alles aan om hem weder lot bewustzijn te
brengen, want de vrees, dat hjj niet zou bijko
men. maakte ons bjjna radeloos.
„Eindeljjk opende lijj de oogen en onder de
verzuchting„O, goede Jezus, ik dank U, dat
ik hier nu sterven mag!" trachtte hjj onze han
den in de zyne te nerncn. Daarna sloot hjj de
oogeo, waarin tranen opwelden, die hem bjj
stralen over de wangen vloeiden.
„O neen, lieve Adolf, niet sterven," riep mjjne
vrouw beangstigd uit, „neen, leven moet ge voor
uwe ouders, die u zoo tmrteljjk lief hebben.
Gjj zult nu immers alljjd by ons bljjven en ons
nooit weder verlaten, liet kind
„Met een blik, die ons als door de ziel sneed,
staarde hjj ons aan, en stamelde woorden van
dankbaarheid, die wjj echter moeilijk konden
verstaan, zoozeer was zjjn lichaam door ljjdcn
en ontbering en vooral door de hevige ontroe
ring machteloos geworden.
iXadut wjj een weinig lol bedaren ws
gekomen, was ons eerste werk, hem van zijn
schamele plunjes te ontdoen en met de grootste
voorzichtigheid andere kieederen aan te trekken.
In der haait werd de legerstede in orde gebracht,
waar hjj voorheen z|jn nachtrust had gezocht,
en lijj daarop neergelegd, want wjj vrci
nog altijd, dat hij in zjjn verzwakten toestand
de onlroeriug niet zou kuuuen doorstaan.
„Toen bjj Ic bed was gelegd, drukte müno vrouw
met mocderiyko hartstochtelijkheid een kus op
zijn voorhoofd, cn bleef hem nog aliijd woorden
van liofdc in de ooren fluisteren. Ik had zelfs
moeite om haar te bewegen het bed Ie verlaten,
opdat Adoll de rust kon smaken, waaraan hjj
zoozeer behoefte had.
„Met angstige spanning bleven wy den gebee-
lon nacht a zijne sponde waken, ouder voort
durend bidilen voor zijn herstel. In zyn onrustig
sluimeren, kwelden hem bange droomen, waarin
hy aanhoudend om zijne ouders riop, cn zich
diep beklaagde, dat hy zoo ongelukkig was.
Hierdoor ontwaarden wy den geweldigen strijd,
die in zyne ziel reeds lang had voorlgewoed.
Maar onze hoop, dat, als de koorts, die hem
door het hoofd woelde, zou zijo afgenomen
zyn toestand bevredigender worden zou,
gelukkig bewaarheid. Tegen den ochtend raakte
b'J in een zuchten slaap, die zyn geschokt ge
stel geheel tot kalmte bracht.
„By zyn ontwaken herkende hy onsdadelyk,
maar wy wendden alles aan om zoo bedaard
mogolyk te blyven, opdat het verzwakt gestel
van Adolf niet opnieuw zou geschokt worden.
„Toen de dag was iinogolirnken. lieten wy een
geneesheer ontbieden, want uan het behoud
„De dokter meldde zich spoedig aan en onder
zocht den zieke met do meeste nauwgezetheid.
Mei beklemd hart wachtten wy af, wat zyne
bevinding zou wezen, maar hy liet zich zeer
weinig uil cn sclircel een recept, dal by my
overhandigde met do by voeging, dat wij prompt
op tijd moesten ingeven, hetgeen hy voorge-
zorgvuldige behandeling
ienl ei
„Dit antwoord Jes dokters stelde my niet
gerust, en daarom vroeg ik hem, terwyi ik hum
de deur uitliet ol er hoop bestond dal do zioko
herstellen zou. Schoudorophnlend kreegik daarop
ten antwoord, dal de toestand ernstig was,
maar niet g.'hoel hopeloos. Het lichaam is
uiterst verzwakt, voegde hy er bij, maar ver
sterkende middelen, mot beleid aangewend, kun
nen hier nog eene gunstige uitwerking hebben.
„Het scheen dat de dokter, vrien onze toe
stand geheel bekend was, met juisten klik de
zaak doorschouwde, zoo omzichtig stelde hy
zyne vragen bjj den zieke, en zoo tactvol gal
hy zyne voorschriften.
„Wat hol zoggen wi), kinderen, een gods-
dienstigen geneesheer aan een ziekbed te noo-
digen heb ik toen eerst recht leeren begrijpen.
Een dokter moet immers de vertrouweling wa
zen van een huisgezin, want zielsgeheimen bly
ven zelfs menigmaal voor hem niet verborgen,
En voor kwalen der ziel, die een geneesheer
„Met de meeste nauwgezetheid werden de
voorschriften des dokters opgevolgd", aldus ver
volgde Frits, „cn na enkele dagen van groote
spanning machten wy zien, dat Adoll lang
zamerhand begon te herstellen, en zyne krachten
„U de vreugde te beschryven, die hysmaakte,
toen dc priester, om wien hy terstond gevraagd
had, vertrokken was, en hy zich weder geheel
mot God verzoend gevoelde, is my niet mogelijk.
De geostolyke leidsman zynor ziel was ontroerd
over hel berouw, dat ons kind over zjjn af
dwalingen betoonde, en beloofde hem voortaan
in zyne ziekte geregeld te zullen bezoeken, waar
aan die edele priester nimmer is tekort gekomen.
„Ook wij smaakten een groote vreugde, toen
haard by ons kon plaats nemen. AUe droefhe
den en bitterheden, zoo veelvuldig onderstaan,
wnreti vergeten, nu wy weder zoo gezellig bijeen
zalen. Alleen die innige kinderliefde, welke by
alsdan ons bewees, en het diepe berouw over zij*
zondig leven, waarvan hy dan biyken gaf, waren
in staal ons tot tranen toe te bewegen.
„Over hel verledone weid door ons met geen
enkel woord gerept om hem niet te bedroeven,
maar hy zeil kwam daar aanhoudend op terug.
Dal by tegenover den goeden God zoo ondank-
