Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 47. Zaterdag 17 Februari 1894. Zevende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Priji Abonnementsprijs par drie maanden: BureauKrommestraat, F 227. Amersfoort. Van 1 tot 6 regels f 0.30 Franco per postf 0,40. Voor iederen regel me Uitgave van de Vereeniging De Eembode. CorrespondentiSn en Ad vdór 6 ure aan het burea erteatitn moeten uiterlijk Vrijdagavond bezorgd zjjn. Bij bet eind van 't Jubeljaar. 1893 - 18 Fabf. - 1894. Te plechtig en te feestelijk begon hel jaar, gewijd aan 's Pausen Bisschops- Jubilé, om ook aan het slot niet een wijle nog onze aandacht te mogen vragen. Want haast is ook de dag gekomen, waarop dit heugelijk jubeljaar ten einde loopt, en, geljjk te voren is bericht, in de hoofdstad der Christenheid insgelijks met een grootsche en indrukwekkende plechtigheid wordt esloten. Terwijl tus- schen 16 en 18 Februari Z. H. de Ita- liaansche pelgrims, en degenen die zich by hen aansluiten, ook thans weer recht vaderlijk by zich ontvangt, zal op 19 Februari, by aanwezigheid en zeker ondpr luide instemming van wellicht duizenden, tot sluiting een Te Drum van dankzeg ging in de Sint Pieter worden gezongen. Ook wij zullen dus ons dankgebed bij het heerlijkst loflied voegen, dewijl er ook voor ons, kinderen dierzelfde Moederkerk, aan wier hoofd Paus Leo staat, wel reden is tot groote dankbaar heid, niet enkel om het feit, dat reden gaf een jubelfeest te vieren, doch meer nog om de blijde viering zelve, die zoo luisterrijk, zoo opgewekt en zoo een drachtig was, dat stellig geen beier bewijs aan de wereld kon geleverd, hoe het katholieke volk over de gansche aarde waarlijk één kudde onder één Herder uitmaakt. Daarbij, hoezeer wint ook deze geestdriftvolle viering nog in beteekenis, als we bedenken, dat toch in de laatste vijf en twintig jaren door Gods goedheid zelfs meerdere raaien aan de Christenheid het voorrecht werd ge schonken een merkwaardigen gedenkdag van den Paus tot een algemeen en slichtend vreugdefeest te maken. De vraag licht dus voor de hand, waar die schier ongekende geestdrift, dat we- zenljjk enthousiasme van het hedendaag- sche christenvolk bij die elkaar zoo snel opvolgende pausfeesten, gelijk bijzon der nog bij het laatste jubelfeest, haar oorzaak vindt, een vraag, waarop al even gemakkelijk het antwoord is te geven. Deze geestdrift, het blykt duidelijk, is niet anders te verklaren dan als het gevolg van de oprechte hoogachting, die de katholieke wereld niet het minst in onzen tyd voor het eeuwigdurende Paus dom als zoodanig in zich koestert, maar ten andere ook als een blijk van de FEUILLETON. Het zilveren Kruisbeeld Philoponos. m. 7) ,Om u de waarheid te zeggen, Henri, ben ik bljj, dat n dezen avond niet meer behoed sit Ie gaan, want het ie erg griezelig weer. Ik ben dear zoo even slechte een oogenblik buiten geweest en nog bniver ik ran den guren wind, die mtj om de leden ging." ,En toch zal ik er nog nit moeten, Anna, want ik ben mijn medebroeder wachtende om otts gewoon huisbezoek te doen, en n weet wel, dat dokter Deining door geen slecht weder zich weerhouden laaL Als er tenminste geen onover komelijke beletselen bij hem zijn voorgekomen, dan reken ik er raat op dat bg binnen bet onr nog bier aanwezig is. Volgens onze afspraak ion hg omitraekz half zeven mg komen afhalen." ,0, dat ia wat andere; zulke zaken gaan voor alleeIk ben zelli benieuwd er naar boe die arme, zieke wednwe, L. de Ark, betmazih De stnmpert wordt ook wel beproefd. Als zg vertelt, die brave ziel, wat zg zoo al ondervon den beeft, dan moet men schreien, of men wil of niet 't Is maar te bopen, dat de goede Qod baar voor hare zes oazcbnldige kinderen sparen mag." .Dat zal, geloof ik, best aüoopen. Naar ik nog dezen morgen van baar oodale zoontje vernam. hartelijke liefde, welke zij den beminden persoon van den Paus zeiven toedraagt. Vooreerst loch was het niet zoozeer de feestelijkheid van het oogenblik, noch het zeldzame van het heugelijk feit, te recht aldus feestelijk herdacht, wat in die dagen by ons, Katholieken, in zoo liooge male aller geestdrift deed ontvlammen neen, het was veel meer het innerlijk bewustzijn, dat juist by pausfeesten, gelijk wjj in den ialeren tyd by herhaling mochten vieren, zoo krachtig in ons verlevendigd wordt, dat wij, Roomsch Katholieken, een Opperherder bezitten, van God ons geschonken, een Plaatsbe- kleeder van Christus, een Opvolger van den H. Petrus, en daarmee tevens het bewys, dat onze Kerk waarlijk de ken- teekenen van het goddelijke draagt, name lijk de eenheid, de aposloliciteit, de algemeenheid door tyd noch ruimte begrensd, dat alzoo ons gelooi op een hechten grondslag berust. Wat de Paus is voor den Katholiek, dat zegt ons de gevierde schrijver van „De Pausen en de christelijke beschaving" kort en krachtig in deze enkele gloedvolle woorden„door Christus' verordening is hg het opperste gezag en de opperste leeraar der Kerk en als zoodanig de band der godsdienstige eenheid, de keten waardoor alle volgende eeuwen worden verbonden met Jesus Christus en diens apostelen. Katholieke harten kloppen warm voor 't Pausdom, omdat het Pausdom uit God is." Wie immers gaf den Paus zyn be stemming? Hij die ze ook aan Petrus gaf. Onder den reuzenkoepel van de Sint Pieter staan in eveneens reusachtige gulden letteren de woorden te lezen van de H. Schrift„Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal ik mijne Kerk bouwen, en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen." Die woorden zeggen ge noeg. De Goddelijke Bouwmeester wees Simon Petrus aan als de eenige en onwrikbare rots. waarop Hy Zijn Kerk wilde stichten. Die rots moest blijven en het Godsgebouw tot aan het einde der tijden dragen. Petrus ging heen, maar gestorven leeft hij in zyn opvolgers voort. Zij allen, de Pausen van Rome, reeds 260 in getal, zij bleven in onafgebroken rij het onvergankelijk fundament voor de onvergankelijke Kerk van Christus. Zij bleven en hielden stand ondanks allen strijd. Want ook in dat opzicht is het voorspellende woord van Chrislus bewaarheid. Dp Kerk, en met haar het Pausdom, is zonder ophouden is ijj weer ioo goed als geheel hersteld, zood.U zg in de volgende week waarschijnlijk wel weer nit werken kan gaan. 't Is dan ook wel, zooals a zegt, zeer gelakkig, dat dia brave moeder voor baar kinderen behonden bljjfl." Uit deze gesprekken zal de lezer reeds hebben opgemaakt, dat wjj ons bevinden bjj aen lid van eene Vereeoiging, die lol sieraad strekl der H. katholieke Kerk. Eene Vereeniging, die in haar „Handboek" bare verhevene laak in deze tredende bewoordingen omscbrjjft; „Geen liefdewerk moet geaebt worden vreemd te z{jn aan de Vereeniging, olscboon zj meer bepaaldelijk ten doel heeft, bet bezoek van arme huisgezinnen. De leden der Vereeniging benuttigen alzoo de gelegenheden om vertroos tingen te bieden aan de zieken en gevangenen, om onderwijs te bezorgen aan arme, verlatene ot gevangene kinderen en godsdienstige hulp te verschaffen aan ben, wien bet daaraan in bet doodsuur ontbreekt" Van deze schoone roeping was de beer Henri Ledemaat geheel doordrongen, en zjjn vrouw, die wjj zooeven Anna hoorden noemen, kende geen grooter vermaak, dan dit liefdadig doel zooveel mogelijk Ie bevorderen. Toen zjj dan bjj nog een bezoek aan arme gezinnen zou gaan brengen, en daartoe zijn medebroeder afwachtte, was de ongerustheid omtrent de guurheid van hel weder geheel verdwenen. Vandaar dat bet gesprek over de armen met innigbeid werd voortgezet „Ik ban maar blij," hernam da vrouw des bestreden, bestreden doorhelalvernieiend zwaard van koningen en keizers, door het machtig lalent van geleerde geesten, door de teugellooze losbandigheid der volkerenmaar do Goddelijke Stichter beschermde Zijne stichting, en de rols van Petrus bleek tegen alle stormen bestand. Het was immer de merkwaar dige leiding van Gods wijze Voorzienig heid, die juist in het felst van den strijd aan de Kerk ook de grootste Pausen heeft geschonken, allen, zou tnen zeggen, voor hunnen tyd met geheel eigenaardige krachten toegerust, en als opzettelijk geschapen. Zoo treedt ook onze tegenwoordige Paus, de roemvolle Leo XIII, voor gansch de wereld op als de uitgelezen strijder Gods, geheel be kwaam voor onzen droeven tijd van opsland en verzet, van geloof en diep gezonken boosheid. Doch er is meer. Een even groote gunst en een geheel bijzondere genade der goddelijke Voorzienigheid mogen wij het noemen, dal juist ook in deze eeuw, waarin bij den onvasten toestand van alle maatschappelijke verhoudingen, bjj de vele omkeeringen en verwarringen, bij de groote gevaren en wisselende stroomingen een standvastige leiding vooral noodig schijnt, aan de meeste Pausen en onder dezen ook aan onzen Leo, den nog altjjd frisschen en krach- tigen, ofschoon bj)na vier en tachtig jarigen grijsaard, een lange regeering en een lang leven verleend word!. Dat alles is het geheim dier hoogere zending, welke Petrus en alle opvolgende Pausen hebben te vervullen, en de be krachtiging tevens van de heerlijkste voorspelling daaraan toegevoegd: „Gij zjjt de Steenrots en op deze Steenrots zal ik mijn Kerk bouwen, en de machten der hel zullen tegen haar niet vermogen." Aan dat machtig woord nu van den Goddelijken Stichter der Kerk worden wij, Katholieken, juist bij de overschoone pausfeeslen als van zelf en op treffende wjjze herinnerd, en met geen ander ge volg, dan dat ons hart met blijdschap wordt vervuld, daar wij alsdan meer dan ooit er ons geloof door voelen verleven digd en versterkt aan de goddelijkheid der Kerk en de waarheid van haar leer. Doch het was niet enkel de gedachte aan 's Pausen verheven goddelijke zen ding, die gelijk ook te voren vooral nu weer bij het laatste Jubilé alom zoo groote geestdrift wekte het was stellig ook geheel bijzonder nog Leo's aantrek- h uizes, „dat ik zulk goed nieuws van n hooren mag. Want bet moet gezegdaan zulk een gezin, als dat van de weduwe Volders, is de nog eens uitmuntend besteed. Voor de leden der Conferentie, die zoo dikwjjls voor al bun liefderijke bemoeiingen ondank moeten ondervin den, is bet wel bemoedigend nog eens zulke genoegeljjke resultaten van hun werk te zien, als zjj van dit gezin wedervaren. Zander den steun en bjjstand der Conferentie ware het zeker onder de ellende bezweken, want die vrouw bezit nog zoo dat echte eergevoel, „Ik moet volkomen toegeven, dat wj) van bet gezin dier brave weduwe voldoening hebben," antwoordde Ledemans, „maar wal den ondank betrelt, die den leden der Conferentie nog al eens ten deel valt, daarop mag niet eens gelet worden. Wel is bet treurig, dat de armen soms zoo lichtzinnig de edelste raadgevingen, die toch met de heiligste bedoelingen gegeven worden, veronachtzamen en daardoor hun eigen onge- lukkigen toestand bevorderen, maar joint daarom zjjn zjj des te meer ta beklagen. Onzerzijds moeten wg dan onzen ijver verdobbelen om nog te redden wat soms verloren sebjjot, zonder ona te laten ontmoedigen of over ondank te klagen, 't Is immers reeds menigmaal gebeurd, dat al onze moeite, bjj sommige armen aange wend, vruchteloos scheen, terwjjl bat later toch bleek hoe nattig het was, dat de Conferentie zich bet lot dier ongelukkigen had aangetrokken. En dat da Vincenlius-Veraeniging in baar keiijke en lieftallige persoonlijkheid, zoo als men die u't ai zijn edele hoedanig heden, vooral tjjdens zjjn nu reeds zes tienjarig pausschap, steeds meer en meer heeft leeren kennen, hoogschatten en beminnen. Wat er boven de grafstede van den onvergetelijken Pius IX zal. ged. staat gegrift: „Door den glans zjjner deugden heeft hij luister bjjgezel aan den Apos- tolischen Stoelde gansche Kerk ver vulde hjj voor zich met liefde en be wondering" datzelfde zou men veilig ook nu reeds van zjjn nog regeerenden Opvolger kunnen getuigen: ook Paus Leo dwingt door zjjn deugden, door zjjn talenten, door zjjn energieke kracht be wondering af zelfs bij zjjn felste tegen standers, doch eigenlijk door den bemin- nelijken eenvoud zijns persoons en zjjn echt vaderlijke goedheid heeft hij wel het meest aller harten voor zich gewon nen. Terwjjl hij als opperherder der Kerk zjjn wakend oog over de gansche wereld gericht hield, heeft hij zich op elk gebied voor allen een vriend, een raadsman, een steun, ja een vader be toond, waar zjjn voorlichting en hulp konden baten. Hjj heeft allen lief gehad, en is in den volsten zin van hot woord alles voor allen geworden. Zjjn heilrijk bestuur bij zjjn onbegrjjpelijk veelzjjdige werkzaamheid leverl het bewijswij behoeven hier onder zjjn meest gezegende en grootste regeeringsdaden eenvuudig van zijn heerlijke Zendbrieven te gewa gen, waarmee hij keer op keer de wereld verbaasd en wonderen ten goede heeft uitgewerkt, te veel om ze hier te noe men. Want de kinderen der Kerk en zij die daarbuiten siaan, geioovigen en on- geloovigen, de eenvoudigen en de mach tigen dezer aarde, onderdanen en konin gen, zij hebben allen met immer groo ter belangstelling geluisterd naar het machtig woord van den Paus, en daarin de groote wijsheid en uitgebreide ken nis, maar vóór alles de vaderlijke goed heid bewonderd van hem, die aller be langen. zoowel geestelijke als stoffelijke, in zjjn opperpriesterlijke bezorgdheid omvat- Was het dan wonder, dat men in het afgeloopen jubeljaar overal, waar men in den Paus het opperhoofd der ééne Apostolische, Katholieke Kerk erkent, gretig deze nieuwe gelegenheid van zjjn vijftigjarig bisschopsfeest weder aangreep om hem als den man der Voorzienig heid en ais aller vader te huldigen en moeilijken werkkring zichtbaar door God gesteund wordt, blijft voor niemand verborgen, indien jnen zich althans de moeite wil getroosten, om verklaart een en ander ons niet volko men de ongemeen groote geestdrift, waarmee alom door de Katholieken ook dit laatste jubelfeest is gevierd, en tevens het anders zoo onverklaarbare feit, dat zelfs de niet katholieke wereld onwillekeurig vol bewondering instemde met den lof aan Paus Leo gebracht, en ook harerzijds uit een natuurljjk dank baar gevoel aan die eerbiedige en kin derlijke vereering der zjjnen wel deel nam Zoo bestaat er dan waarlijk ook voor ons alle reden om met den Opperherder zciven en al zjjn getrouwen ook in deze dagen God voor het behoud van onzen H. Vader en het welslagen der jubilé- feesten te danken, en tegeljjk vuriger dan ooit weer te bidden, dat Hjj hem lang nog voor het heil der Kerk en der Christenheid spare, overtuigd als wjj zijn, dat het gebed der geioovigen de eindzegepraal voor de Kerk en den Paus kan verhaasten. C. V. t. A. BUITENLAND. Nauwelijks is sedert de terechtstelling van den Franschen bommenwerper Vail- lant eene week voorbijgegaan, of weder om is een dergelijke aanslag te Parjjs gepleegd. Maandagavond, omstreeks ne gen uur, werd door een der bezoekers van het café Terminus een bom in de zaal geworpen, die onmiddellijk ontplofte en een aantal personen kwetste, groote schade aanrichtte er. de zaal met een dichten, groenen rook vulde. In de ver warring, hierdoor teweeggebracht, tracht te de dader te ontvluchten, doch hjj werd door de menigte achtervolgd, die riep: „slaat hem dood!" Hjj werd ge grepen door den politie-agent PoisBon, wien het nog eene ernstige verwonding bezorgde, want de misdadigerloste eenige schoten uit een revolver, waardoor hjj eene vrouw doodde en gezegden politie agent verwondde. Hij heeft verklaard Emile Henri Bre ton te heeten en is 22 jaar oud. Men weet evenwel niet of hjj zjjn juisten naam heeft opgegeven, maar de justitie meent in hem een ouden bekende ge vonden te hebben. Hjj beweert ook geen medeplichtigen te hebben, maar men heeft hem in gezelschap gezien van eenige lieden met galgentronies, die men van me deplichtigheid verdenkt. Hij heeft ook be kend de bom geworpen te hebben, maar „'tb wel jammer, Henri, dat zoo menige gegoede nooit of te nimmer een woning der armen binnentreedt om de armoede in al hare tchrille kleuren te kunnen beschouwen. Ala zjj laartoe konden beolniten, dan zouden zg eeret runnen beoordeelen, met welk een heldenmoed Ie verichrikkeljjkste ellende oomtjjda gedragen *ordL Daar hebt ge bijvoorbeeld dat gezin ion Holling, in welk een beklagenswaardigen itaat hebt gji dat onlangi niet aangetroffenik vord er nog weemoedig van ab ik er aan dank. ,Vant ik zeg maar, dat er heel wat noodig U im moed te bonden, ab de man doodziek ter mer ligt, de kinderen om biood schreien en ar een enkele penniog meer aanwezig b om in e allernoodzakelijkste behoeften te knnnen oorzien, Ik wil dan ook graag gelooren, dat et op n en nwen medebroeder indrnk maakte, »n de vrouw onder het storten van tranen ■eedeelde, dat zjj te vergeefsch getracht had en brood in den winkel te bekomen, en toch ad zg voorheen een ieder eerljjk betaald, wat j schuldig was. 'I Was voor zulk eene moeder cn er troosteloos onder te worden, en joist .like vreeseljjke toestanden bijlven voor vale jke wereldlingen verborgen, omdat zjj aan o armoede den rog babben toegekeerd. Tegen ergeljjke droevige vooritellingen zjjn hun ver- reekte zenuwen, zoo heet het gewoonlijk, niet matand, maar daarmede zullen zjj zich bjj den oeden God nloeiljjk knnnen verantwoorden." (War* Hrtolfd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1894 | | pagina 1