Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 47.
Zaterdag 17 Februari 1894.
Zevende Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Priji
Abonnementsprijs par drie maanden:
BureauKrommestraat, F 227.
Amersfoort.
Van 1 tot 6 regels
f 0.30
Franco per postf 0,40.
Voor iederen regel me
Uitgave van de Vereeniging De
Eembode.
CorrespondentiSn en Ad
vdór 6 ure aan het burea
erteatitn moeten uiterlijk Vrijdagavond
bezorgd zjjn.
Bij bet eind van 't Jubeljaar.
1893 - 18 Fabf. - 1894.
Te plechtig en te feestelijk begon hel
jaar, gewijd aan 's Pausen Bisschops-
Jubilé, om ook aan het slot niet een
wijle nog onze aandacht te mogen vragen.
Want haast is ook de dag gekomen,
waarop dit heugelijk jubeljaar ten einde
loopt, en, geljjk te voren is bericht, in
de hoofdstad der Christenheid insgelijks
met een grootsche en indrukwekkende
plechtigheid wordt esloten. Terwijl tus-
schen 16 en 18 Februari Z. H. de Ita-
liaansche pelgrims, en degenen die zich
by hen aansluiten, ook thans weer recht
vaderlijk by zich ontvangt, zal op 19
Februari, by aanwezigheid en zeker ondpr
luide instemming van wellicht duizenden,
tot sluiting een Te Drum van dankzeg
ging in de Sint Pieter worden gezongen.
Ook wij zullen dus ons dankgebed
bij het heerlijkst loflied voegen, dewijl
er ook voor ons, kinderen dierzelfde
Moederkerk, aan wier hoofd Paus Leo
staat, wel reden is tot groote dankbaar
heid, niet enkel om het feit, dat reden
gaf een jubelfeest te vieren, doch meer
nog om de blijde viering zelve, die zoo
luisterrijk, zoo opgewekt en zoo een
drachtig was, dat stellig geen beier
bewijs aan de wereld kon geleverd, hoe
het katholieke volk over de gansche
aarde waarlijk één kudde onder één
Herder uitmaakt. Daarbij, hoezeer wint
ook deze geestdriftvolle viering nog in
beteekenis, als we bedenken, dat toch
in de laatste vijf en twintig jaren door
Gods goedheid zelfs meerdere raaien aan
de Christenheid het voorrecht werd ge
schonken een merkwaardigen gedenkdag
van den Paus tot een algemeen en
slichtend vreugdefeest te maken. De
vraag licht dus voor de hand, waar
die schier ongekende geestdrift, dat we-
zenljjk enthousiasme van het hedendaag-
sche christenvolk bij die elkaar zoo
snel opvolgende pausfeesten, gelijk bijzon
der nog bij het laatste jubelfeest, haar
oorzaak vindt, een vraag, waarop al even
gemakkelijk het antwoord is te geven.
Deze geestdrift, het blykt duidelijk, is
niet anders te verklaren dan als het
gevolg van de oprechte hoogachting,
die de katholieke wereld niet het minst in
onzen tyd voor het eeuwigdurende Paus
dom als zoodanig in zich koestert, maar
ten andere ook als een blijk van de
FEUILLETON.
Het zilveren Kruisbeeld
Philoponos.
m.
7) ,Om u de waarheid te zeggen, Henri, ben
ik bljj, dat n dezen avond niet meer behoed
sit Ie gaan, want het ie erg griezelig weer. Ik
ben dear zoo even slechte een oogenblik buiten
geweest en nog bniver ik ran den guren wind,
die mtj om de leden ging."
,En toch zal ik er nog nit moeten, Anna,
want ik ben mijn medebroeder wachtende om
otts gewoon huisbezoek te doen, en n weet wel,
dat dokter Deining door geen slecht weder zich
weerhouden laaL Als er tenminste geen onover
komelijke beletselen bij hem zijn voorgekomen,
dan reken ik er raat op dat bg binnen bet onr
nog bier aanwezig is. Volgens onze afspraak
ion hg omitraekz half zeven mg komen afhalen."
,0, dat ia wat andere; zulke zaken gaan
voor alleeIk ben zelli benieuwd er naar boe
die arme, zieke wednwe, L. de Ark, betmazih
De stnmpert wordt ook wel beproefd. Als zg
vertelt, die brave ziel, wat zg zoo al ondervon
den beeft, dan moet men schreien, of men wil
of niet 't Is maar te bopen, dat de goede
Qod baar voor hare zes oazcbnldige kinderen
sparen mag."
.Dat zal, geloof ik, best aüoopen. Naar ik nog
dezen morgen van baar oodale zoontje vernam.
hartelijke liefde, welke zij den beminden
persoon van den Paus zeiven toedraagt.
Vooreerst loch was het niet zoozeer de
feestelijkheid van het oogenblik, noch het
zeldzame van het heugelijk feit, te recht
aldus feestelijk herdacht, wat in die
dagen by ons, Katholieken, in zoo liooge
male aller geestdrift deed ontvlammen
neen, het was veel meer het innerlijk
bewustzijn, dat juist by pausfeesten,
gelijk wjj in den ialeren tyd by herhaling
mochten vieren, zoo krachtig in ons
verlevendigd wordt, dat wij, Roomsch
Katholieken, een Opperherder bezitten,
van God ons geschonken, een Plaatsbe-
kleeder van Christus, een Opvolger van
den H. Petrus, en daarmee tevens het
bewys, dat onze Kerk waarlijk de ken-
teekenen van het goddelijke draagt, name
lijk de eenheid, de aposloliciteit, de
algemeenheid door tyd noch ruimte
begrensd, dat alzoo ons gelooi op een
hechten grondslag berust. Wat de Paus
is voor den Katholiek, dat zegt ons
de gevierde schrijver van „De Pausen
en de christelijke beschaving" kort en
krachtig in deze enkele gloedvolle
woorden„door Christus' verordening
is hg het opperste gezag en de opperste
leeraar der Kerk en als zoodanig de
band der godsdienstige eenheid, de keten
waardoor alle volgende eeuwen worden
verbonden met Jesus Christus en diens
apostelen. Katholieke harten kloppen
warm voor 't Pausdom, omdat het
Pausdom uit God is."
Wie immers gaf den Paus zyn be
stemming? Hij die ze ook aan Petrus
gaf. Onder den reuzenkoepel van de
Sint Pieter staan in eveneens reusachtige
gulden letteren de woorden te lezen van
de H. Schrift„Gij zijt Petrus en op
deze steenrots zal ik mijne Kerk bouwen,
en de poorten der hel zullen haar niet
overweldigen." Die woorden zeggen ge
noeg. De Goddelijke Bouwmeester wees
Simon Petrus aan als de eenige en
onwrikbare rots. waarop Hy Zijn Kerk
wilde stichten. Die rots moest blijven
en het Godsgebouw tot aan het einde
der tijden dragen. Petrus ging heen,
maar gestorven leeft hij in zyn
opvolgers voort. Zij allen, de Pausen
van Rome, reeds 260 in getal, zij bleven
in onafgebroken rij het onvergankelijk
fundament voor de onvergankelijke Kerk
van Christus. Zij bleven en hielden stand
ondanks allen strijd. Want ook in dat
opzicht is het voorspellende woord van
Chrislus bewaarheid. Dp Kerk, en met
haar het Pausdom, is zonder ophouden
is ijj weer ioo goed als geheel hersteld, zood.U
zg in de volgende week waarschijnlijk wel weer
nit werken kan gaan. 't Is dan ook wel, zooals
a zegt, zeer gelakkig, dat dia brave moeder
voor baar kinderen behonden bljjfl."
Uit deze gesprekken zal de lezer reeds hebben
opgemaakt, dat wjj ons bevinden bjj aen lid
van eene Vereeoiging, die lol sieraad strekl
der H. katholieke Kerk. Eene Vereeniging, die
in haar „Handboek" bare verhevene laak in
deze tredende bewoordingen omscbrjjft;
„Geen liefdewerk moet geaebt worden vreemd
te z{jn aan de Vereeniging, olscboon zj meer
bepaaldelijk ten doel heeft, bet bezoek van
arme huisgezinnen. De leden der Vereeniging
benuttigen alzoo de gelegenheden om vertroos
tingen te bieden aan de zieken en gevangenen,
om onderwijs te bezorgen aan arme, verlatene
ot gevangene kinderen en godsdienstige hulp te
verschaffen aan ben, wien bet daaraan in bet
doodsuur ontbreekt"
Van deze schoone roeping was de beer Henri
Ledemaat geheel doordrongen, en zjjn vrouw,
die wjj zooeven Anna hoorden noemen, kende
geen grooter vermaak, dan dit liefdadig doel
zooveel mogelijk Ie bevorderen. Toen zjj dan
bjj nog een bezoek aan arme gezinnen zou
gaan brengen, en daartoe zijn medebroeder
afwachtte, was de ongerustheid omtrent de
guurheid van hel weder geheel verdwenen.
Vandaar dat bet gesprek over de armen met
innigbeid werd voortgezet
„Ik ban maar blij," hernam da vrouw des
bestreden, bestreden doorhelalvernieiend
zwaard van koningen en keizers, door
het machtig lalent van geleerde geesten,
door de teugellooze losbandigheid der
volkerenmaar do Goddelijke Stichter
beschermde Zijne stichting, en de rols
van Petrus bleek tegen alle stormen
bestand. Het was immer de merkwaar
dige leiding van Gods wijze Voorzienig
heid, die juist in het felst van den
strijd aan de Kerk ook de grootste
Pausen heeft geschonken, allen, zou tnen
zeggen, voor hunnen tyd met geheel
eigenaardige krachten toegerust, en als
opzettelijk geschapen. Zoo treedt ook
onze tegenwoordige Paus, de roemvolle
Leo XIII, voor gansch de wereld op als
de uitgelezen strijder Gods, geheel be
kwaam voor onzen droeven tijd van
opsland en verzet, van geloof en diep
gezonken boosheid.
Doch er is meer. Een even groote
gunst en een geheel bijzondere genade
der goddelijke Voorzienigheid mogen wij
het noemen, dal juist ook in deze eeuw,
waarin bij den onvasten toestand van
alle maatschappelijke verhoudingen, bjj
de vele omkeeringen en verwarringen,
bij de groote gevaren en wisselende
stroomingen een standvastige leiding
vooral noodig schijnt, aan de meeste
Pausen en onder dezen ook aan onzen
Leo, den nog altjjd frisschen en krach-
tigen, ofschoon bj)na vier en tachtig
jarigen grijsaard, een lange regeering en
een lang leven verleend word!.
Dat alles is het geheim dier hoogere
zending, welke Petrus en alle opvolgende
Pausen hebben te vervullen, en de be
krachtiging tevens van de heerlijkste
voorspelling daaraan toegevoegd: „Gij
zjjt de Steenrots en op deze Steenrots
zal ik mijn Kerk bouwen, en de machten
der hel zullen tegen haar niet vermogen."
Aan dat machtig woord nu van den
Goddelijken Stichter der Kerk worden
wij, Katholieken, juist bij de overschoone
pausfeeslen als van zelf en op treffende
wjjze herinnerd, en met geen ander ge
volg, dan dat ons hart met blijdschap
wordt vervuld, daar wij alsdan meer dan
ooit er ons geloof door voelen verleven
digd en versterkt aan de goddelijkheid
der Kerk en de waarheid van haar leer.
Doch het was niet enkel de gedachte
aan 's Pausen verheven goddelijke zen
ding, die gelijk ook te voren vooral nu
weer bij het laatste Jubilé alom zoo
groote geestdrift wekte het was stellig
ook geheel bijzonder nog Leo's aantrek-
h uizes, „dat ik zulk goed nieuws van n hooren
mag. Want bet moet gezegdaan zulk een
gezin, als dat van de weduwe Volders, is de
nog eens uitmuntend besteed. Voor de leden
der Conferentie, die zoo dikwjjls voor al bun
liefderijke bemoeiingen ondank moeten ondervin
den, is bet wel bemoedigend nog eens zulke
genoegeljjke resultaten van hun werk te zien,
als zjj van dit gezin wedervaren. Zander den
steun en bjjstand der Conferentie ware het
zeker onder de ellende bezweken, want die
vrouw bezit nog zoo dat echte eergevoel,
„Ik moet volkomen toegeven, dat wj) van bet
gezin dier brave weduwe voldoening hebben,"
antwoordde Ledemans, „maar wal den ondank
betrelt, die den leden der Conferentie nog al
eens ten deel valt, daarop mag niet eens gelet
worden. Wel is bet treurig, dat de armen soms
zoo lichtzinnig de edelste raadgevingen, die toch
met de heiligste bedoelingen gegeven worden,
veronachtzamen en daardoor hun eigen onge-
lukkigen toestand bevorderen, maar joint daarom
zjjn zjj des te meer ta beklagen. Onzerzijds
moeten wg dan onzen ijver verdobbelen om
nog te redden wat soms verloren sebjjot, zonder
ona te laten ontmoedigen of over ondank te
klagen, 't Is immers reeds menigmaal gebeurd,
dat al onze moeite, bjj sommige armen aange
wend, vruchteloos scheen, terwjjl bat later toch
bleek hoe nattig het was, dat de Conferentie
zich bet lot dier ongelukkigen had aangetrokken.
En dat da Vincenlius-Veraeniging in baar
keiijke en lieftallige persoonlijkheid, zoo
als men die u't ai zijn edele hoedanig
heden, vooral tjjdens zjjn nu reeds zes
tienjarig pausschap, steeds meer en meer
heeft leeren kennen, hoogschatten en
beminnen.
Wat er boven de grafstede van den
onvergetelijken Pius IX zal. ged. staat
gegrift: „Door den glans zjjner deugden
heeft hij luister bjjgezel aan den Apos-
tolischen Stoelde gansche Kerk ver
vulde hjj voor zich met liefde en be
wondering" datzelfde zou men veilig
ook nu reeds van zjjn nog regeerenden
Opvolger kunnen getuigen: ook Paus
Leo dwingt door zjjn deugden, door zjjn
talenten, door zjjn energieke kracht be
wondering af zelfs bij zjjn felste tegen
standers, doch eigenlijk door den bemin-
nelijken eenvoud zijns persoons en zjjn
echt vaderlijke goedheid heeft hij wel
het meest aller harten voor zich gewon
nen. Terwjjl hij als opperherder der
Kerk zjjn wakend oog over de gansche
wereld gericht hield, heeft hij zich op
elk gebied voor allen een vriend, een
raadsman, een steun, ja een vader be
toond, waar zjjn voorlichting en hulp
konden baten. Hjj heeft allen lief gehad,
en is in den volsten zin van hot woord
alles voor allen geworden. Zjjn heilrijk
bestuur bij zjjn onbegrjjpelijk veelzjjdige
werkzaamheid leverl het bewijswij
behoeven hier onder zjjn meest gezegende
en grootste regeeringsdaden eenvuudig
van zijn heerlijke Zendbrieven te gewa
gen, waarmee hij keer op keer de wereld
verbaasd en wonderen ten goede heeft
uitgewerkt, te veel om ze hier te noe
men. Want de kinderen der Kerk en zij
die daarbuiten siaan, geioovigen en on-
geloovigen, de eenvoudigen en de mach
tigen dezer aarde, onderdanen en konin
gen, zij hebben allen met immer groo
ter belangstelling geluisterd naar het
machtig woord van den Paus, en daarin
de groote wijsheid en uitgebreide ken
nis, maar vóór alles de vaderlijke goed
heid bewonderd van hem, die aller be
langen. zoowel geestelijke als stoffelijke,
in zjjn opperpriesterlijke bezorgdheid
omvat-
Was het dan wonder, dat men in het
afgeloopen jubeljaar overal, waar men
in den Paus het opperhoofd der ééne
Apostolische, Katholieke Kerk erkent,
gretig deze nieuwe gelegenheid van zjjn
vijftigjarig bisschopsfeest weder aangreep
om hem als den man der Voorzienig
heid en ais aller vader te huldigen en
moeilijken werkkring zichtbaar door God gesteund
wordt, blijft voor niemand verborgen, indien
jnen zich althans de moeite wil getroosten, om
verklaart een en ander ons niet volko
men de ongemeen groote geestdrift,
waarmee alom door de Katholieken
ook dit laatste jubelfeest is gevierd, en
tevens het anders zoo onverklaarbare
feit, dat zelfs de niet katholieke wereld
onwillekeurig vol bewondering instemde
met den lof aan Paus Leo gebracht, en
ook harerzijds uit een natuurljjk dank
baar gevoel aan die eerbiedige en kin
derlijke vereering der zjjnen wel deel
nam
Zoo bestaat er dan waarlijk ook voor
ons alle reden om met den Opperherder
zciven en al zjjn getrouwen ook in deze
dagen God voor het behoud van onzen
H. Vader en het welslagen der jubilé-
feesten te danken, en tegeljjk vuriger
dan ooit weer te bidden, dat Hjj hem
lang nog voor het heil der Kerk en der
Christenheid spare, overtuigd als wjj
zijn, dat het gebed der geioovigen de
eindzegepraal voor de Kerk en den Paus
kan verhaasten.
C. V. t. A.
BUITENLAND.
Nauwelijks is sedert de terechtstelling
van den Franschen bommenwerper Vail-
lant eene week voorbijgegaan, of weder
om is een dergelijke aanslag te Parjjs
gepleegd. Maandagavond, omstreeks ne
gen uur, werd door een der bezoekers
van het café Terminus een bom in de
zaal geworpen, die onmiddellijk ontplofte
en een aantal personen kwetste, groote
schade aanrichtte er. de zaal met een
dichten, groenen rook vulde. In de ver
warring, hierdoor teweeggebracht, tracht
te de dader te ontvluchten, doch hjj
werd door de menigte achtervolgd, die
riep: „slaat hem dood!" Hjj werd ge
grepen door den politie-agent PoisBon,
wien het nog eene ernstige verwonding
bezorgde, want de misdadigerloste eenige
schoten uit een revolver, waardoor hjj
eene vrouw doodde en gezegden politie
agent verwondde.
Hij heeft verklaard Emile Henri Bre
ton te heeten en is 22 jaar oud. Men
weet evenwel niet of hjj zjjn juisten
naam heeft opgegeven, maar de justitie
meent in hem een ouden bekende ge
vonden te hebben. Hjj beweert ook geen
medeplichtigen te hebben, maar men
heeft hem in gezelschap gezien van eenige
lieden met galgentronies, die men van me
deplichtigheid verdenkt. Hij heeft ook be
kend de bom geworpen te hebben, maar
„'tb wel jammer, Henri, dat zoo menige
gegoede nooit of te nimmer een woning der
armen binnentreedt om de armoede in al hare
tchrille kleuren te kunnen beschouwen. Ala zjj
laartoe konden beolniten, dan zouden zg eeret
runnen beoordeelen, met welk een heldenmoed
Ie verichrikkeljjkste ellende oomtjjda gedragen
*ordL Daar hebt ge bijvoorbeeld dat gezin
ion Holling, in welk een beklagenswaardigen
itaat hebt gji dat onlangi niet aangetroffenik
vord er nog weemoedig van ab ik er aan dank.
,Vant ik zeg maar, dat er heel wat noodig U
im moed te bonden, ab de man doodziek ter
mer ligt, de kinderen om biood schreien en ar
een enkele penniog meer aanwezig b om in
e allernoodzakelijkste behoeften te knnnen
oorzien, Ik wil dan ook graag gelooren, dat
et op n en nwen medebroeder indrnk maakte,
»n de vrouw onder het storten van tranen
■eedeelde, dat zjj te vergeefsch getracht had
en brood in den winkel te bekomen, en toch
ad zg voorheen een ieder eerljjk betaald, wat
j schuldig was. 'I Was voor zulk eene moeder
cn er troosteloos onder te worden, en joist
.like vreeseljjke toestanden bijlven voor vale
jke wereldlingen verborgen, omdat zjj aan
o armoede den rog babben toegekeerd. Tegen
ergeljjke droevige vooritellingen zjjn hun ver-
reekte zenuwen, zoo heet het gewoonlijk, niet
matand, maar daarmede zullen zjj zich bjj den
oeden God nloeiljjk knnnen verantwoorden."
(War* Hrtolfd.)