Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 46. Zaterdag 16 Februari 1895. Achtste Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist. Verachljnt eiken ZATE&DAO. Abonneaaentspojs p»r drie uudm Franco per post Afzonderlijke nummers BureauKromniestraat, F 227. Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs dar Adver Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meer- 0.05 CorrespondeutiSn o Rusland. I. De Slavische volkeren, in den loop der eeuwen voor het grootste gedeelte onderden Russischen schepter vereenlgd, hebben aan het Oosten vooral hun be keering tot het Christendom te danken. Rusland, toen nog een onbeduidend, rijk, omhelsde eerst het Christendom onder Wladimir den Grooten in het jaar 988 en werd door den machtigen invloed van het Oosten reeds binnen eene eeuw in het noodlottig Grieksche Schisma medegesleurd. Minder in de waarheid en de leer van het Christendom beves tigd dan de Ooslersche Kerken, heeft het Schisma Rusland verder van de katho lieke eenheid verwijderd de afwijkingen daar zijn grooter en menigvuldiger dan elders. belang hel is, tot de eenheid weder te keeren. Ook u blijft de Kerk tot den terugkeer uitnoodigen in hare omhelzing, die het behoud waarborgt, den voor spoed, de grootheid van uwe natie." Desniettemin heeft Leo XIII daarheen zjjne liefdevolle vaderlijke blikken ge richt en zijne vermanende uitnoodiging tot terugkeer naar de eenheid doen hooren. In zijne Encycliek aan alle vorsten en volkeren, na eerst tot hetlosten zijn woord te hebben gericht, spreekt hij de Slavische volkeren in het bijzonder aldus toe: .En u vooral mee Ik hier te mogen toespreken, volken van Slavischen stam, wier grootsche verschijning door tal van gedenkteekenen getuigd wordt. Gjj weet hoezeer zich voor uw volk verdienstelijk maakten die groote heiligen Cyrillus en Methodius, wier nagedachte nis Wjj-zelven enkele jaren geleden Ons beijverd hebben met voegzaam eerebeloon te omringen. Door hun deugden en wer ken hebben de meeste volkeren van Slavischen stam zich beschaving en heil zien aanbrengen. Vandaar dat tusschen Slavonië en de Roomscbe Pausen langen tjjd een wederkeerige verhouding bestond, aan de eene zijde van verleende gunstbe wijzen, aan de andere zijde eene aller- trouwste kinderliefde. Heeft sedert de ellende der tjjden een groot gedeelte uwer voorouders zich van de Roomsche beljjdenis vervreemd, bedenkt van hoeveel Daar nu ten gevolge van Rusland's panslavistisch streven en werken grooten- deels de Slavische volkeren aan zjjn gebied zijn onderworpen, is het duidelijk, dat het vermanend woord des Pausen, al zij hel zonder naamnoeming, mede tot het machtig Czarenrijk werd gericht. Geheel in harmonie met deze woorden zijn dan ook de daden van den H. Vader, sinds zijn meer dan vijftienjarig Pontifi caat. ten opzichte van Rusland. De tijd is nog niet rijp om met name zich tot Rusland te wendeöeene allernood zakelijkste voorbereiding moet daaraan voorafgaan. Gelijk in het Oosten hiu-ft ook Leo XIII al zijne talenten aangewend Ruslands Alleenhcerschcr langza merhand gunstiger te stemmen jegens den Roomschen Stoel. Een sluier hangt alsnog over de diplomatieke daden des Pausen, maar de resultaten, door zijn arbeid verkregen, wijzen op een bewon- derenswaardigen tact en doorzichi. Nie mand had zich bij het begin zijn** regeering in zulk een kort tijdsverloop een resultaat durven voorspellen. roers, 't is algemeen bekend, dat onder al de Mogendheden geene vijandiger gezind was jegens den Roomschen Stoel het Katholicisme. Vooral sinds het oogenblik, dat de Russische Alleenheer- schers aan den titel van Czaar tegelijk dien van Paus der orthodoxe Russische Kerk verbonden. Niet alleen reeds ligt de aanmatiging des Keizers ei erkenning zijner onderdanen van d titel de grovere dwaling der Russische Kerk, maar ook te gelijk werd daarmede alle gemeenschap afgesneden met den Roomschen Stoel. De Staatskerk met eigen Paus was zich zelve voldoende. Vandaar dat de invloed van den Roomschen Stoel met alle mogelijke middelen werd geweerd. Het gevolg hiervan was, dfct de Ka tholieken in Rusland geheel onbeschermd stonden tegenover eene hun vijandige regeering, welke krachtens het aange matigd geestelijk gezag hen op de on rechtvaardigste en wreedaardigst wjjze vervolgde en tot afval dwong. Velen in Rusland bezweken voor het geweld der rervolging, en gingen over lol de Slaats- kerk, anderen daarentegen, het voorva derlijk geloof trouw, werden om gezochte redenen somtijds op de schandelijkste wijze mishandeld of naar Siberië ver bannen, waar zij spoedig hun martelgraf moesten vinden. Hard vooral was het lot der Katho lieken van Polen, die ten gevolge der overeenkomst, tusschen de Mogendheden gesloten, aan Rusland werden toegevoegd, leder kent genopgzaam de barbaarsche en onmenschelijke vervolgingen, waaraan zjj voortdurend waren blootgesteld. In de gouverneurs, die in naam des K> izers het gebied voerden over Russisch Polen, zien we barbaarsche en bloedige lyrannen, ïaar willekeur de vr|je oefening van den godsdienst op alle tnogolpe wjjze belemmerden, de heiligste rechten der katholieke Polen schonden, en somt|jils met ruw geweld optraden en hen op de schandelijkste en bloedigste wijze mishandelden. Tal van kerken werden op hooger bevel gesloten, een ontelbare schare van leeken en priesters, van pre laten en bisschoppen, slachtoffers van het barbaarsch en onmenschelijk des potisme, werden verjaagd, uit hun va derland verbannen, of vonden als mar telaars een wreeden dood in de onher bergzame ooiden van Siberië. Zelfs in hun volksbestaan zagen de katholieke Polen zich bedreigdhet russificeeren nam een aanvang en werd met ruw geweld voortgezet, de moedertaal aan kluisters gelegd, den piiesters soms zelfs verboden in de volkstaal hun kudden te onderrichten en het woord Gods te verkondigen. Te vergeefs waren de herhaa'de recht vaardige klachten, welke d> Katholieken deden hooren; hef Hof te St. Peters- burg bleef doofin plaats van verbe tering veroorzaakten zij slechts vererge ring van hun betreurenswaardig lot. Ook de H. Stoel greep iedere gelegenheid >m zijn verdrukte en hard bepropfde kinderen in Polen te beschermen en bij den Russischen Czaar als middelaar op te treden. Niets mocht baten. De gouverneurs zetten hun barbaarsche geweldenarijen voort en vonden steeds goedkeuring en steun bij hem, wiens gezag zij in hel katholieke Polen verte genwoordigden. Ziedaar in korte' trekken de verhou ding geschetst van Rusland ten opzich te van zjjne katholieke onderdanen en den Roomsehen Stoel. Deze betreurens waardige toestand bleef voortduren tot de laatste jaren van Leo's regeering, die door zijne diplomatieke talenten en invloed eon gunstige wending wist te brengen in Rusland's vijandige gezind heid jegens de Katholieke Kerk en haar Opperhoofd, den Paus. Daarover in een volggnd arti BUITENLAND, De Regeerings-voorstellen lot uitbrei ding der Duitsche Marine zullen weldra hij den Rijksdag in behandeling komen. De Keizer-zelf zit er intusschen niet stil onder, maar geeft zich gronte moeite om de noodzakelijkheid dezer uilbruiding aan te loonen. Wederom heeft hij te Berljjn voor de officieren van leger en vlo"t een militaire voordracht gehouden, op erond van ervaringen uit den leeen- woordigen Japensch-Chineeschen oorlog ditmaal vooral over de samenwerking van de vloot met het landleger, maar natuurlijk neerkomende op een beloog voor de noodzakelijkheid eencr verster king der Duitsche Marin^die volgens den Keizer in geen verhouding meer staat tot de snel ontwikkelde Duitsche koopvaardijvloot en ook niet toereikend is om alom in het buitenland de daar gevestigde Duilschers te beschermen en Duitschlands rechten krachtig te doen eerbiedigen. De kanonnenkoning Krupp, van Es sen, moet den Keizer de levering van il het benoodigde materiaal voor de door Z. M. gewenschte nieuwe oorlog»- schepen hebben aangeboden tegen den kostenden prijs, ten einde bjj de tegen woordige malaise der jjzer-industrie zjjn duizenden werklieden aan het werk te houden en tevens het land zoo goedkoop mogeljjk, doch nog altijd ten kosten van eenige millioenen, aan nieuwe schepen te helpen. Indien de Rijksdag voor zulke samen werking nog doof bljjft en de gevraagde millioenen niet wil toestaan, kon wel parlemen's-onlbinding het gevolg zijn. Jegens de Fransche natie heeft keizer Wilhelm weder eens een daad van hof felijkheid verricht door bjj den agent der .Compagnie Transallantique" te Berljjn te doen inforraeeren naar het lot van het Fransche stoomschip Gascogne, dat op de reis naar Amerika zoo lang on derweg was, wegens de tegenspoeden waarmee het te kampen had. Die daad doet de Parijsche Figaro hopen dat ook de rechtvaardigheidszin van den Duit- schen Keizer hem nog eenmaal zal nopen tot teruggave van liet in den jongslen oorlog veroverde Rijkstand. Die hoop zal echter wel ijdel blijken. Op voorstel van den radicalen afge vaardigde Richter heeft de Rijksdag met algemeene stemmen op die der conser vatieven na besloten, bjj den Bondsraad aan te dringen op het indienen van een wetsontwerp waarbjj aan de Rjjksdags- afgevaardigden vergoeding voor reis- en verblijfkosten wordt toegekend, en wel ter bevordering eener trouwe opkomst. De Rondsraad zal echter wel doof zijn aan «lat oor, want 'het niet bezoldigen der Rijksdags-afgevaardigden is juist ingevoerd als tegenwicht tegen hel al gemeen stemrecht. Uit Frankrijk valt weer een nieuw schandaal te vermelden. De oua-prefect van politie Andrieux, die ook de beschul diger was in de Panama-schandalen, muakt thans eene zaak openbaar, waar in hjj de rechtelijke macht beschuldigt en hy zegt dit te kunneu bewijzen van zich te hebben laten omkoopen door ridder Jesaïas Levaillant, afgezet rijksontvanger, inspect» ur-generaal der belastingen en oud-directeur der gehei me politie, die 10 pet. provisie genoot van de winst door de Gebroeders Schwob behaald, maar dan ook zorgde dat die heeren van de 10 processen waarin zij wegens zwendelarij gewikkeld waren er geen enkel verloren. Bij dit FEUILLETON. De Liefdezuster. mad* de terugkeer ran mevrouw Dubuissc zjj was niet bet mistte verzwakt in de ztrengste maatregelen tegenover hare dochter. Zjjlebi delda haar met eene uiterste bardheid, men zou bijna zeggen onmeoschelijkbeid. Noch da zachtzinnigheid van Ernestine, noch hare ge hoorzaamheid konden het hart dezer vertoornde moeder vermarwen. Steeds ging zjj voort iedere uitwendige oefening van godgv»cht 10 verbieden en haar den omgang te beletten personen, die h*°* in hare gehechtheid tan geloof konden versterken. Het geheele gedrag van mevrouw Dobniteon leidde er toe om datgene, wat Ernestine van plan was, te rechtvaardigen. Na ecaigeo tyd xag mevrouw Dubuisaon aich nogmaals tot afwezigheid genoodzaakt; deze keer echter voor aleehts twee dagen. Zjj wachtte zich wel, hare dochter aan de zorgen van mevrouw Beuoit toe te vertrouwen. Zjj achtte het verkieslijker haar met eene gezel- achapajuffroaw alleen te laten, onder itreng verbod om iemand te bezoeken. Van de. vrjjheid, die Ernestine gedurende de afwezigheid barer moeder genoot, had zjj gebruik gemaakt om eene briefwisseling aan te knoopen met da orante van het klooster te eo deze had van hare zjjde geene bezwaren om Ernestine te ontvangen. Zjj had dus plaatsing gevonden. M-n had haar levens bericht dat zjj met verlangen gewacht werd. Toen Ernestine alleen was, nam zjj, na rnrig den H. Geest om verlichting gebeden te hebben, eo na ernstig beraad, bet besluit, het ondsrljjke huis te ver laten en vaarwel te zeggen aan bare ouders, die zjj zonder twjjfel nimmer meer zon terug- zieo. Zjj schreot een brief aan hafe moeder, dien zjj achterliet om haar alle ongerustheid te besparen, wanneer zg Ug haar terugkeer hare dochter niet meer zon vinden. Daarin gaf zjj baar kinderliefde zoo roerend te kennen .Dierbare moeder, ik schrijf u dezen brief met betraande oogen, terwjjl hevige smart m|jn hart doorvljjmL Ach, hoe pjjoljjk is het mjj van n te scheiden en wellicht voor altjjd. Kaar Gods wil beeft zich al te dnideljjk uitgesproken, hier moet ik Hem gehoorzamen O, moeder, wees niet bekommerd om mjjo lot. Ik ga da rheeo, waar do Heer mij roeptik ga de wereld verlaten om een heiliger leve» te kannen leiden. Misschien zullen wjj eenmaal weer rereeoigd worden. .Moge God over n eo mjjo vader den over vloed van zjjn zegen doen neerdalen. Moge Hjj u verlichten met zgoe genaden en u roepen tol de kennis van zjjn heiligen dienst. Dezen wensch stort voor n uw onderdanige en liefhebbende dochter. Dat niemand lastig ge vallen worde over mjjo vlucht. God alleen beeft alles geleid. Dierbare moeder, vaal Den volgenden morgen bevond Ernestine zich op weg i er terugkeer van mevrouw Dubuisson meester lakten dit vermeerderde nog toen zjj zag dat niemand haar kon zeggen in welke richting hare dochter vertrekken was. Zjj wist niet tegen wien zjj hare gemoedMlemming kon uilen, en in de eerste opwelling had zjj den pastoor van St. Médard willen beschuldigen. Maar bet waa zeker dal Ernestine hem sinds- het vertrek harer moeder niet meer bad gezien één per soon bad zjj raad gevraagd, mevrouw Benoit. Met haar gewone voorzichtigheid had 7jj Ernes tine te woord gestaan. ,lk kan n," bad zjj tot haar gezegd, .niet aanraden nwe moeder te verlaten, ofschoon ik de redenen ken die u aaosporen tot zulk een slap, en zjj n genoeg zaam zonden verontschuldigen-" .Maar wat zondt u in mjjn plaats doen?" vroeg Ernestine. .Indien ik in nw plaats was, zonde ik aan de roeping Gods gehoorzamen,klonk het antwoord. antwoorden, dal zjj Ernestine niet tol vluchieo te keeren. Men antwoord e haar dal Er- o oud genoeg was oio geen onbezonnen te doen, en dat hetgeen zjj volgens hour brief gedaan had, niets afkeurenswaardigs was. Ten slotte zag zjj zich genoodzaakt zich te on derwerpen en alle vervolging te staken. lnin«schen was Ernestine met hljjdschap door lieldezuslers te N. ontvangen. De moed in zjj had beloond om hare ouilors te verlaten op te ofTeren, wekte aller bewondering. Men had redenen om te verwachten dat iemand, bjj wie de godsdienst een zoo edelmoedig besluit had gewekt, eens een volmaakt voorbeeld van de deugden des kloosters zoude zjjn. M-n aarzelde daarom niet haar tot den proeftijd toe te laten. Weldra onderscheidde Ernestine, die den naam van zuster Martha had ontvangen, zich door aitoemende deagdsbetrachliog. Wjj zullen er niet bjj stilstaan om baar te schetsen gedu rende het gebedzulk eene godsvrucht beziel de baar dal zjj alsdan een cherubijn geleek hare gehoorzaamheid was hoven allen lof ver heven. Do overale behoefde slechts haar ver iaogen te openbaren en zonder de minste te- rnghoodiog onderwierp zjj zich. Deze onderda nigheid grensde schier aan 't heldhaftige. Op zekeren dag onderwierp men haar aan een strenge proel. De overste liet haar bjj zich ontbieden. .Wjj hebben," zoo sprak zjj. .uwe roeping onderzocht; gjj schjjot niet geroepen tot bet kloosterleven. Daarom hebben wjj besloten naar uwe ouders terug te zenden, Gjj kunt uwe wereldlijke kleeding weer aantrekken." Do ernstige loon waarop deze woorden ge- sprokon werden, was oorzaak waarom zuster Marthn geene moeilijkheden in 't midden braebL Zjj begon te schreien. Zjj verzocht om nog te mogen bljjven en beloofde dat zjj in't vervolg al hare krachten zou inspannen. Tevergeela men loonde zich onverbiddelijk. ,U kunt vertrekken," zelde de overste, .wjj nden u terngvan daag nog tal zoster Maria uitgeleide doen." Hoe pjjnljjk ook dit besluit was, zuster Mar tha vertrok aanstonds. Reeds verzocht zjj zuster Maria om haar te vergezellen, toen ten laatste de overste eeo einde maakte aan deze beproe- Niet minder groot i e nederigheid Ie geen enkele recht- veracboonbare I vaardiging, waai wees! zjjn om de overste voor té lichten. Gedurende dien proefljjd had zjj weinig ge legenheid om hare Helde en toewjjdiog in het lot der zieken te lalen zien. Maar bjj die voor bijgaande gelegenheden kon men haar moed en heldhaftigheid bewonderen. Dit eigen beweging bewees zjj aan de zieken de afzichtoljiksta diensten. Niels schrikte haar af; met eene on uitputtelijke lietde vervulde zjj de taak van hos pita. Izuster, welke men haar een kortan tjjd had opgedragen. Terwjjl ieder da vereeniging van nikt groote

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1895 | | pagina 1