Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 46.
Zaterdag 16 Februari 1895.
Achtste Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist.
Verachljnt eiken ZATE&DAO.
Abonneaaentspojs p»r drie uudm
Franco per post
Afzonderlijke nummers
BureauKromniestraat, F 227. Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prijs dar Adver
Van 1 tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meer- 0.05
CorrespondeutiSn o
Rusland.
I.
De Slavische volkeren, in den loop
der eeuwen voor het grootste gedeelte
onderden Russischen schepter vereenlgd,
hebben aan het Oosten vooral hun be
keering tot het Christendom te danken.
Rusland, toen nog een onbeduidend, rijk,
omhelsde eerst het Christendom onder
Wladimir den Grooten in het jaar 988
en werd door den machtigen invloed
van het Oosten reeds binnen eene eeuw
in het noodlottig Grieksche Schisma
medegesleurd. Minder in de waarheid
en de leer van het Christendom beves
tigd dan de Ooslersche Kerken, heeft het
Schisma Rusland verder van de katho
lieke eenheid verwijderd de afwijkingen
daar zijn grooter en menigvuldiger dan
elders.
belang hel is, tot de eenheid weder te
keeren. Ook u blijft de Kerk tot den
terugkeer uitnoodigen in hare omhelzing,
die het behoud waarborgt, den voor
spoed, de grootheid van uwe natie."
Desniettemin heeft Leo XIII daarheen
zjjne liefdevolle vaderlijke blikken ge
richt en zijne vermanende uitnoodiging
tot terugkeer naar de eenheid doen
hooren. In zijne Encycliek aan alle vorsten
en volkeren, na eerst tot hetlosten zijn
woord te hebben gericht, spreekt hij de
Slavische volkeren in het bijzonder aldus
toe: .En u vooral mee Ik hier te
mogen toespreken, volken van Slavischen
stam, wier grootsche verschijning door
tal van gedenkteekenen getuigd wordt.
Gjj weet hoezeer zich voor uw volk
verdienstelijk maakten die groote heiligen
Cyrillus en Methodius, wier nagedachte
nis Wjj-zelven enkele jaren geleden Ons
beijverd hebben met voegzaam eerebeloon
te omringen. Door hun deugden en wer
ken hebben de meeste volkeren van
Slavischen stam zich beschaving en heil
zien aanbrengen. Vandaar dat tusschen
Slavonië en de Roomscbe Pausen langen
tjjd een wederkeerige verhouding bestond,
aan de eene zijde van verleende gunstbe
wijzen, aan de andere zijde eene aller-
trouwste kinderliefde. Heeft sedert de
ellende der tjjden een groot gedeelte
uwer voorouders zich van de Roomsche
beljjdenis vervreemd, bedenkt van hoeveel
Daar nu ten gevolge van Rusland's
panslavistisch streven en werken grooten-
deels de Slavische volkeren aan zjjn
gebied zijn onderworpen, is het duidelijk,
dat het vermanend woord des Pausen,
al zij hel zonder naamnoeming, mede
tot het machtig Czarenrijk werd gericht.
Geheel in harmonie met deze woorden
zijn dan ook de daden van den H. Vader,
sinds zijn meer dan vijftienjarig Pontifi
caat. ten opzichte van Rusland. De tijd
is nog niet rijp om met name zich
tot Rusland te wendeöeene allernood
zakelijkste voorbereiding moet daaraan
voorafgaan. Gelijk in het Oosten hiu-ft
ook Leo XIII al zijne talenten aangewend
Ruslands Alleenhcerschcr langza
merhand gunstiger te stemmen jegens
den Roomschen Stoel. Een sluier hangt
alsnog over de diplomatieke daden des
Pausen, maar de resultaten, door zijn
arbeid verkregen, wijzen op een bewon-
derenswaardigen tact en doorzichi. Nie
mand had zich bij het begin zijn**
regeering in zulk een kort tijdsverloop
een resultaat durven voorspellen.
roers, 't is algemeen bekend, dat
onder al de Mogendheden geene vijandiger
gezind was jegens den Roomschen Stoel
het Katholicisme. Vooral sinds het
oogenblik, dat de Russische Alleenheer-
schers aan den titel van Czaar tegelijk
dien van Paus der orthodoxe Russische
Kerk verbonden. Niet alleen reeds ligt
de aanmatiging des Keizers ei
erkenning zijner onderdanen van d
titel de grovere dwaling der Russische
Kerk, maar ook te gelijk werd daarmede
alle gemeenschap afgesneden met den
Roomschen Stoel. De Staatskerk met eigen
Paus was zich zelve voldoende. Vandaar
dat de invloed van den Roomschen
Stoel met alle mogelijke middelen werd
geweerd.
Het gevolg hiervan was, dfct de Ka
tholieken in Rusland geheel onbeschermd
stonden tegenover eene hun vijandige
regeering, welke krachtens het aange
matigd geestelijk gezag hen op de on
rechtvaardigste en wreedaardigst wjjze
vervolgde en tot afval dwong. Velen in
Rusland bezweken voor het geweld der
rervolging, en gingen over lol de Slaats-
kerk, anderen daarentegen, het voorva
derlijk geloof trouw, werden om gezochte
redenen somtijds op de schandelijkste
wijze mishandeld of naar Siberië ver
bannen, waar zij spoedig hun martelgraf
moesten vinden.
Hard vooral was het lot der Katho
lieken van Polen, die ten gevolge der
overeenkomst, tusschen de Mogendheden
gesloten, aan Rusland werden toegevoegd,
leder kent genopgzaam de barbaarsche en
onmenschelijke vervolgingen, waaraan zjj
voortdurend waren blootgesteld. In de
gouverneurs, die in naam des K> izers
het gebied voerden over Russisch Polen,
zien we barbaarsche en bloedige lyrannen,
ïaar willekeur de vr|je oefening van
den godsdienst op alle tnogolpe wjjze
belemmerden, de heiligste rechten der
katholieke Polen schonden, en somt|jils
met ruw geweld optraden en hen op
de schandelijkste en bloedigste wijze
mishandelden. Tal van kerken werden
op hooger bevel gesloten, een ontelbare
schare van leeken en priesters, van pre
laten en bisschoppen, slachtoffers van
het barbaarsch en onmenschelijk des
potisme, werden verjaagd, uit hun va
derland verbannen, of vonden als mar
telaars een wreeden dood in de onher
bergzame ooiden van Siberië. Zelfs in
hun volksbestaan zagen de katholieke
Polen zich bedreigdhet russificeeren
nam een aanvang en werd met ruw
geweld voortgezet, de moedertaal aan
kluisters gelegd, den piiesters soms zelfs
verboden in de volkstaal hun kudden
te onderrichten en het woord Gods te
verkondigen.
Te vergeefs waren de herhaa'de recht
vaardige klachten, welke d> Katholieken
deden hooren; hef Hof te St. Peters-
burg bleef doofin plaats van verbe
tering veroorzaakten zij slechts vererge
ring van hun betreurenswaardig lot. Ook
de H. Stoel greep iedere gelegenheid
>m zijn verdrukte en hard bepropfde
kinderen in Polen te beschermen en
bij den Russischen Czaar als middelaar
op te treden. Niets mocht baten. De
gouverneurs zetten hun barbaarsche
geweldenarijen voort en vonden steeds
goedkeuring en steun bij hem, wiens
gezag zij in hel katholieke Polen verte
genwoordigden.
Ziedaar in korte' trekken de verhou
ding geschetst van Rusland ten opzich
te van zjjne katholieke onderdanen en
den Roomsehen Stoel. Deze betreurens
waardige toestand bleef voortduren tot
de laatste jaren van Leo's regeering,
die door zijne diplomatieke talenten en
invloed eon gunstige wending wist te
brengen in Rusland's vijandige gezind
heid jegens de Katholieke Kerk en haar
Opperhoofd, den Paus. Daarover in een
volggnd arti
BUITENLAND,
De Regeerings-voorstellen lot uitbrei
ding der Duitsche Marine zullen weldra
hij den Rijksdag in behandeling komen.
De Keizer-zelf zit er intusschen niet stil
onder, maar geeft zich gronte moeite
om de noodzakelijkheid dezer uilbruiding
aan te loonen. Wederom heeft hij te
Berljjn voor de officieren van leger en
vlo"t een militaire voordracht gehouden,
op erond van ervaringen uit den leeen-
woordigen Japensch-Chineeschen oorlog
ditmaal vooral over de samenwerking
van de vloot met het landleger, maar
natuurlijk neerkomende op een beloog
voor de noodzakelijkheid eencr verster
king der Duitsche Marin^die volgens
den Keizer in geen verhouding meer
staat tot de snel ontwikkelde Duitsche
koopvaardijvloot en ook niet toereikend
is om alom in het buitenland de daar
gevestigde Duilschers te beschermen en
Duitschlands rechten krachtig te doen
eerbiedigen.
De kanonnenkoning Krupp, van Es
sen, moet den Keizer de levering van
il het benoodigde materiaal voor de
door Z. M. gewenschte nieuwe oorlog»-
schepen hebben aangeboden tegen den
kostenden prijs, ten einde bjj de tegen
woordige malaise der jjzer-industrie zjjn
duizenden werklieden aan het werk te
houden en tevens het land zoo goedkoop
mogeljjk, doch nog altijd ten kosten van
eenige millioenen, aan nieuwe schepen
te helpen.
Indien de Rijksdag voor zulke samen
werking nog doof bljjft en de gevraagde
millioenen niet wil toestaan, kon wel
parlemen's-onlbinding het gevolg
zijn.
Jegens de Fransche natie heeft keizer
Wilhelm weder eens een daad van hof
felijkheid verricht door bjj den agent der
.Compagnie Transallantique" te Berljjn
te doen inforraeeren naar het lot van
het Fransche stoomschip Gascogne, dat
op de reis naar Amerika zoo lang on
derweg was, wegens de tegenspoeden
waarmee het te kampen had. Die daad
doet de Parijsche Figaro hopen dat ook
de rechtvaardigheidszin van den Duit-
schen Keizer hem nog eenmaal zal nopen
tot teruggave van liet in den jongslen
oorlog veroverde Rijkstand. Die hoop
zal echter wel ijdel blijken.
Op voorstel van den radicalen afge
vaardigde Richter heeft de Rijksdag met
algemeene stemmen op die der conser
vatieven na besloten, bjj den Bondsraad
aan te dringen op het indienen van een
wetsontwerp waarbjj aan de Rjjksdags-
afgevaardigden vergoeding voor reis- en
verblijfkosten wordt toegekend, en wel
ter bevordering eener trouwe opkomst.
De Rondsraad zal echter wel doof zijn
aan «lat oor, want 'het niet bezoldigen
der Rijksdags-afgevaardigden is juist
ingevoerd als tegenwicht tegen hel al
gemeen stemrecht.
Uit Frankrijk valt weer een nieuw
schandaal te vermelden. De oua-prefect
van politie Andrieux, die ook de beschul
diger was in de Panama-schandalen,
muakt thans eene zaak openbaar, waar
in hjj de rechtelijke macht beschuldigt
en hy zegt dit te kunneu bewijzen
van zich te hebben laten omkoopen
door ridder Jesaïas Levaillant, afgezet
rijksontvanger, inspect» ur-generaal der
belastingen en oud-directeur der gehei
me politie, die 10 pet. provisie genoot
van de winst door de Gebroeders
Schwob behaald, maar dan ook zorgde
dat die heeren van de 10 processen
waarin zij wegens zwendelarij gewikkeld
waren er geen enkel verloren. Bij dit
FEUILLETON.
De Liefdezuster.
mad* de terugkeer ran mevrouw Dubuissc
zjj was niet bet mistte verzwakt in de ztrengste
maatregelen tegenover hare dochter. Zjjlebi
delda haar met eene uiterste bardheid, men
zou bijna zeggen onmeoschelijkbeid. Noch da
zachtzinnigheid van Ernestine, noch hare ge
hoorzaamheid konden het hart dezer vertoornde
moeder vermarwen. Steeds ging zjj voort
iedere uitwendige oefening van godgv»cht 10
verbieden en haar den omgang te beletten
personen, die h*°* in hare gehechtheid tan
geloof konden versterken. Het geheele gedrag
van mevrouw Dobniteon leidde er toe om datgene,
wat Ernestine van plan was, te rechtvaardigen.
Na ecaigeo tyd xag mevrouw Dubuisaon aich
nogmaals tot afwezigheid genoodzaakt; deze
keer echter voor aleehts twee dagen. Zjj wachtte
zich wel, hare dochter aan de zorgen
van mevrouw Beuoit toe te vertrouwen. Zjj
achtte het verkieslijker haar met eene gezel-
achapajuffroaw alleen te laten, onder itreng
verbod om iemand te bezoeken.
Van de. vrjjheid, die Ernestine gedurende de
afwezigheid barer moeder genoot, had zjj
gebruik gemaakt om eene briefwisseling aan te
knoopen met da orante van het klooster te
eo deze had van hare zjjde geene bezwaren om
Ernestine te ontvangen. Zjj had dus plaatsing
gevonden. M-n had haar levens bericht dat zjj
met verlangen gewacht werd. Toen Ernestine
alleen was, nam zjj, na rnrig den H. Geest om
verlichting gebeden te hebben, eo na ernstig
beraad, bet besluit, het ondsrljjke huis te ver
laten en vaarwel te zeggen aan bare ouders,
die zjj zonder twjjfel nimmer meer zon terug-
zieo. Zjj schreot een brief aan hafe moeder,
dien zjj achterliet om haar alle ongerustheid te
besparen, wanneer zg Ug haar terugkeer hare
dochter niet meer zon vinden. Daarin gaf zjj
baar kinderliefde zoo roerend te kennen
.Dierbare moeder, ik schrijf u dezen brief met
betraande oogen, terwjjl hevige smart m|jn
hart doorvljjmL Ach, hoe pjjoljjk is het mjj van
n te scheiden en wellicht voor altjjd. Kaar
Gods wil beeft zich al te dnideljjk uitgesproken,
hier moet ik Hem gehoorzamen O, moeder,
wees niet bekommerd om mjjo lot. Ik ga da rheeo,
waar do Heer mij roeptik ga de wereld verlaten
om een heiliger leve» te kannen leiden. Misschien
zullen wjj eenmaal weer rereeoigd worden.
.Moge God over n eo mjjo vader den over
vloed van zjjn zegen doen neerdalen. Moge
Hjj u verlichten met zgoe genaden en u roepen
tol de kennis van zjjn heiligen dienst. Dezen
wensch stort voor n uw onderdanige en
liefhebbende dochter. Dat niemand lastig ge
vallen worde over mjjo vlucht. God alleen
beeft alles geleid. Dierbare moeder, vaal
Den volgenden morgen bevond Ernestine zich
op weg i
er terugkeer van mevrouw Dubuisson meester
lakten dit vermeerderde nog toen zjj zag dat
niemand haar kon zeggen in welke richting
hare dochter vertrekken was. Zjj wist niet tegen
wien zjj hare gemoedMlemming kon uilen, en
in de eerste opwelling had zjj den pastoor van
St. Médard willen beschuldigen. Maar bet waa
zeker dal Ernestine hem sinds- het vertrek
harer moeder niet meer bad gezien één per
soon bad zjj raad gevraagd, mevrouw Benoit.
Met haar gewone voorzichtigheid had 7jj Ernes
tine te woord gestaan. ,lk kan n," bad zjj tot
haar gezegd, .niet aanraden nwe moeder te
verlaten, ofschoon ik de redenen ken die u
aaosporen tot zulk een slap, en zjj n genoeg
zaam zonden verontschuldigen-"
.Maar wat zondt u in mjjn plaats doen?"
vroeg Ernestine.
.Indien ik in nw plaats was, zonde ik aan de
roeping Gods gehoorzamen,klonk het antwoord.
antwoorden, dal zjj Ernestine niet tol vluchieo
te keeren. Men antwoord e haar dal Er-
o oud genoeg was oio geen onbezonnen
te doen, en dat hetgeen zjj volgens hour
brief gedaan had, niets afkeurenswaardigs was.
Ten slotte zag zjj zich genoodzaakt zich te on
derwerpen en alle vervolging te staken.
lnin«schen was Ernestine met hljjdschap door
lieldezuslers te N. ontvangen. De moed
in zjj had beloond om hare ouilors te verlaten
op te ofTeren, wekte aller bewondering. Men had
redenen om te verwachten dat iemand, bjj wie
de godsdienst een zoo edelmoedig besluit had
gewekt, eens een volmaakt voorbeeld van de
deugden des kloosters zoude zjjn. M-n aarzelde
daarom niet haar tot den proeftijd toe te
laten.
Weldra onderscheidde Ernestine, die den
naam van zuster Martha had ontvangen, zich
door aitoemende deagdsbetrachliog. Wjj zullen
er niet bjj stilstaan om baar te schetsen gedu
rende het gebedzulk eene godsvrucht beziel
de baar dal zjj alsdan een cherubijn geleek
hare gehoorzaamheid was hoven allen lof ver
heven. Do overale behoefde slechts haar ver
iaogen te openbaren en zonder de minste te-
rnghoodiog onderwierp zjj zich. Deze onderda
nigheid grensde schier aan 't heldhaftige.
Op zekeren dag onderwierp men haar aan
een strenge proel. De overste liet haar bjj zich
ontbieden.
.Wjj hebben," zoo sprak zjj. .uwe roeping
onderzocht; gjj schjjot niet geroepen tot bet
kloosterleven. Daarom hebben wjj besloten
naar uwe ouders terug te zenden, Gjj kunt uwe
wereldlijke kleeding weer aantrekken."
Do ernstige loon waarop deze woorden ge-
sprokon werden, was oorzaak waarom zuster
Marthn geene moeilijkheden in 't midden braebL
Zjj begon te schreien. Zjj verzocht om nog te
mogen bljjven en beloofde dat zjj in't vervolg
al hare krachten zou inspannen. Tevergeela
men loonde zich onverbiddelijk.
,U kunt vertrekken," zelde de overste, .wjj
nden u terngvan daag nog tal zoster Maria
uitgeleide doen."
Hoe pjjnljjk ook dit besluit was, zuster Mar
tha vertrok aanstonds. Reeds verzocht zjj zuster
Maria om haar te vergezellen, toen ten laatste
de overste eeo einde maakte aan deze beproe-
Niet minder groot i
e nederigheid
Ie geen enkele recht-
veracboonbare I
vaardiging, waai
wees! zjjn om de overste voor té lichten.
Gedurende dien proefljjd had zjj weinig ge
legenheid om hare Helde en toewjjdiog in het
lot der zieken te lalen zien. Maar bjj die voor
bijgaande gelegenheden kon men haar moed en
heldhaftigheid bewonderen. Dit eigen beweging
bewees zjj aan de zieken de afzichtoljiksta
diensten. Niels schrikte haar af; met eene on
uitputtelijke lietde vervulde zjj de taak van hos
pita. Izuster, welke men haar een kortan tjjd
had opgedragen.
Terwjjl ieder da vereeniging van nikt groote