nTÏT
lUerdag iy Juli m.
Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
M Jaargang,
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Baarn, Apeldoorn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs par drie maanden:
Franco per postf0,40.
Afzonderlijke nummersf 0,05.
BureauKrommestraat, F 227, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Pxija dar AdrartantUni
Van 1 tot 6 regelsf 0,30
Voor iederen regel meer- 0.05
Een totale nederlaag.
De Afrikaansche politiek van Italië
dit valt niet meer te verheelen heeft
totaal fiasco gemaakt. Van Italiaansche
zgde wordt bijna niet eens meer be
proefd die te verbloemen, nu de neder
laag in de kolonie Erythrea volkomen
blijkt: door de Regeering zelve is dit
reeds onlangs in hel Italiaansche Parle
ment openlijk erkend. Bij monde van
minister Rudini werd onomwonden ver
klaard, dat het een politieke feut is ge
weest op verovering in Afrika uit te gaan,
en ondanks de toestand des Rijks, toch
in die verre streken in de laatste jaren
de uitbreidings-politiek voort te zetten.
Alleen de eer van de vlag weerhoudt
ons, verzekerde hjj, deze veroveringen
geheel prijs te geven, doch wij zullen
slechts datgene trachten te behouden,
wat ons door Menelik niet wordt betwist.
Ongetwijfeld behoort er moed toe om
zoo openlijk te erkennen, dat Italië is
overwonnen en de Negus zegeviert. Ru
dini heeft niet geaarzeld de eigenliefde
zijner landgenooten in het hart te grijpen
door te verklaren, dat de vijand het
laatste woord heeft in het geding, en
Italië zich slechts te onderwerpen
overblijft.
Mareb en van zijn zijtak, de Belesa, waar
u eene verdedigendai^ouding heeft
aangenomen voor 't geval, dat Menolik
het diiar zijn macht zou tegenover stellen.
Maar ook het noodlot dwong der
Regeering tot de erkenning, dat aan een
voortzetting van den oorlog niet te denken
viel. Volgens de eigen verklaring van
den Italiaanschen Minister van Oorlog
zouden er, om den oorlog naar eisch
te kunnen voeren, twee jaren tijds en
150,000 man noodig zijndaarbij zouden
de kosten minstens één milliard lire be
dragen, en dan nog zou het succes hoogst
twijfelachtig wezen. De krijgsgevangenen
moesten daarom liever met losgeld wor
den vrijgekocht, dan aan het ééne Italië
de offers op te leggen, die van het weder
aanbinden van den strjjd voor de be
vrijding der gevangenen het gevolg zou
den zijn.
Maar de staatsman Rudini had met
zijne verklaring een dubbel oogmerk de
smaad der nederlaag moest ook het
voormalig Kabinet-Crispi den genade-
stoot gevenklaar en duideljjk moest
het Italiaansche volk weten dat de
Afrikaansche politiek der vorige Regee
ring hetjRijk een ontzaglijke nederlaag
had bezorgd.
Rudini had intusschen niets te veel
gezegd. Immers, van een protectoraat
van Italië over Abysinië is geen sprake
meerhet verdrag van Uccialli is een
doode letter, wijl Italië, door nood ge
dwongen, moet afzien van de vrordeelen,
die het daaraan ontleenen kon. Bjj de
eenige keus, die Italië overblijft, heeft het
zich neergelegd: het bepaalde zich tot
zijne stellingen ten noorden van den
En de Italiaansche Kamer boog het
hoofd voor het klemmend betoog der
Regecring; geen andere oplossing, hoe
grievend deze ook was, bleek mogelijk.
Maar dan toch ook moesten de mannen,
die het Rijk in die vernedering en ellende
hadden gestort, door een onleerend
vonnis getroffen worden daarop werd
door sommige leden met hartstochtelijke
felheid aangedrongen. Voor den rechter
moesten hunne snoodheden gebracht
worden ter beoordeeling.
Maar dat wilde Rudini niet! Hij be
greep terecht dat hiermede onvermij
delijk binnenlandsche beroeringen zou
den worden uitgelokt. Werd het zonden-
register der vorige Regeeriog en inzon
derheid dat van Crispi aan de schand
paal gehecht, dan kon een nieuwe storm
verontwaardiging, en wat dies meer
zjj, niet uitblijven. Krachtig verzette zich
daarom Rudini tegen het in staat van
beschuldiging stellen van zjjn voorganger,
al wist hij ook dat hij schuldenaar was
in den hoogsten graad. En zoo ont
snapte de oude vrijbuiter en vriend van
Humbert I aan een gevaar, dat voor hem
wellicht noodlottig zou geworden zjjn.
Ook wist de Regeering te doen besluiten,
dat het proces tegen generaal Baratieri,
den voormaligon rampzaligen legeraan
voerder in Afrika, niet in het moeder
land, maar in de verwijderde gewesten
voor een krijgsraad zou gevoerd
worden.
Over laatstgenoemde is vonnis geveld.
Bij slaking van stemmen werd hij door
den krijgsraad vrijgesproken. De publieke
opinie in Italië was echter vaardig ge
noeg om den indruk te verspreiden, dat
men den generaal niet wilde straffen,
omdat de hoofdschuldigen ongestraft
moeten blijven. Slechts het fraaie ge
tuigschrift werd hem dan ook door zjjn
rechtei - toegereikt, waarin betreurd wordt
dat het commando was toevertrouwd
aan een generaal, die niet voor de
moeilijke taak berekend was.
En de op die wijze vrijgelaten ongeluks-
held ging als een getuchtigde schoolknaap,
die pruilend en mokkend zich uit de
voeten maakt, henen, meesmuilend dat
h|j gewichtige onthullingen in petto heelt,
die h|j ter gepaste gelegenheid openbaar
maken zal.
Over den revolutie-held Crispi weet
men alleen nog te melden, dat hjj bjj
de Rekenkamer heeft aangeklopt en uit
betaling heeft verzocht van een bedrag
van ruim 27,000 lire. Dit verzoek be
rust op de wet op de pensioenen van
ambtenaren. En aan dezsn trouwen
dienaar van Humbert I, die zich voor
de vrijmetselarij en voor de revolutie
mede zoo verdienstelijk heeft gemaakt,
werd dit douceurtje natuurlijk heel gra-
lieu8 uitgekeerd.
De hoofdleiders in het beruchte krijgs
bedrijf zijn aldus van het politiek tooneel
verdwenen, maar nu
Den 18 Juni 11. heeft Koning Hum-
bert I een besluit onderteekend, waarbij
de oorlogstoestand in Erythrea geëindigd
wordt verklaard.
Is de eer van de vlag nu gered
moge men zich veilig afvragen,
waarop door Rudini in het Italiaansche
Parlement zoo angstvol gewezen werd
Van een formeel vredesverdrag tusschen
Italië en Abysinië is nog geen sprake.
Wanneer dit tot stand zal komen, ligt
nog altijd in het verschiet. Wel volgen
de Italiaansche onderhandelaars den
Negus met een kruiperige onderdanigheid
op de hielen, doch deze heeft zich, naar
allen schjjn, nog niet verwaardigd aan
de afgezanten des Konings van het ééne
Italië de noodige aandacht to schenken.
En onderwjjl smachten honderden zonen
des R|jks in vreemde gevangenschap,
welke Italië met offers aan geld wil
vrijkoopen
in nu een overwonnene dieper ver
nederd worden, dnn Italië door Negus
Menelik moet ondergaun
Zoo komt God 1
BUITENLAND.
De herstemmingen voor de Kamer in
België zijn Zondag geheel ten gunste
der katholieken uitgevallen. Te Brussel
zjjn de achttien katholieken met 118,818
stemmen tegen 114,020 op de socialisten,
en te Antwerpen de elf kntholioken met
01,843 tegen 53,170 op de liberalen ge
kozen. Ook te Nijvel behielden de katho
lieken hun in herstemming komenden
zetel en bovendien veroverden ..jj er te
Njjvel nog drie op de liberalen en te
I'hilippeville nog twze, welke voorheen
door liberalen bezet waren, en waar
thans nog één liberaal en één socialist
herstemming kwamen. De slotsom
dat de liberalen in het geheel zes
zetels aan de katholieken moesten af
staan, waardoor de part|j verhouding
in de Kamer thans geworden is 111
katholieken 12 liberalen en 29 socia
listen. De katholieken beschikken dus
over een meerderheid van 70 stemmen.
Wanneer men nu hierbij 'n aanmer
king neemt dat bjj een volgende perio
dieke aftreding van de helft dor Kamer
slechts een 40 tal katholieken betrokken
zjjn, tegen 28 socialisten en 8 liberalen,
dan komt men tot de conclusie dat,
indien dan alle zetels der katholieken
verloren gingen, toch een katholieke
Kamer-meerderheid behouden bleef.
Voor minstens vier jaren is dus het
bewind in handen der katholieken ver
zekerd.
Wat echter de vreugde over den uitslag
dezer hoogst gewichtige stemmingen aan
merkelijk komt temperen,is het veld-
winnen der socialisten. Het «temmen-
cjjfcr door hen o. a. te Brussel behaald
geeft wel reden tot ernstige bezorgdheid.
Het Bastille-feest is dit jaar zeer in
teressant geworden door een moord
aanslag op den president der Fransche
Republiek. Dinsdagmiddag, toen Féliz
Faure het terrein te Longchamp opreed,
waar ter gelegenheid van het revolu-
tionnaire Bastille-feest de groote wapen
schouwing werd gehouden, loste een
tameljjk welgekleed man van 35 jaar,
die zich bjj een boom had geposteerd
aan den weg tusschen den waterval en
den molen, twee scholen in de richting
van Félix Faure.
De omstanders wierpen zich op den
bedrjjver van den aanslag en wilden
hem lynchen agenten arresteerden hem
en brachten hem naar het bureau b|j
den waterval.
Of de man heel of half krankzinnig
is, moet nog worden uitgemaakt, maar
dat er wat bjj hem aan hapert is zeker.
Het moet dezelfde persoon zjjn, die on
langs papieren van de tribune in de
Kamer wierp, met een protest tegen zijn
ontslag als ambtenaar bjj de Ferjjsche
gemeentewerken. Dit ontslag was ge
schied, wjjl hjj den voorzitter van den
gemeenteraad oen revolutlonnair vers
had gezonden. Zjjne protest-papieren in
de Kamer droogen den titel„De vrij
heid van schr(jven in de 19de eeuw
onder Félix I." Aan bet slot dier
brochure van 4 blz. verklaarde h|i, dat
men hem overal wilde vergiftigen.
Eugène Marie Francois is eon ont
wikkeld manhjj heeft zelfs een boek
uitgegeven, getiteld Le Masque,
Do schutter, die zoo koelbloedig op
Faure durfde aanleggen, heeft echter
naar z(jn beweren, met los kruit ge
schoten in de lucht. Hoe nu eigenlijk de
zaak in elkander zit zal wel blijken als
Francois voor de rechtbank verschijnt.
Wanneer het nu echter niet zulk oen
kritieke zaak gold zou men het voor
Faure een prachtig buitenkansje kunnen
noemen, waardoor z|jn populariteit, die
te Parjjs b|jna onder nul was gedaald,
aanmerkelijk gestegen is.
Tot dusverre stond in de Transvaalsche
wetgeving eene bepaling, dto getuigenis
gal van een vinnigen haat tegen da
Katholieke Kerk. Thans komt van duur
de heugeljjke tjjding dat de Volksraad
met >5 tegen 3 stemmen zjjne goed
keuring heeft gehecht aan een door den
uitvoerenden Raad genomen beslissing,
FEUILLETON.
st geheim
De drie vrienden-
UI.
3). Toen mevrouw Delmont weduwe gewor
den wee, bed zjj slechte oogen voor haar eeuig
kind. Jules herinnerde haar aan haren echtge
noot hij bracht de tien jaren van lijden, torgen
en opofferingen in haren geest terug; hg scheen
haar het eenige goed, dat haar nog over
bleef. Ook kwelde haar de gedachte, die haar
als hst ware geheel beheerschte, dat tg namelijk
haren toon zou moeten verlieten en tg zich
dan in algebeele verlatenheid tou bevinden.
Haar terugkeer tot den godsdienst, nog too kort
geleden, had wel hare ideetn en hare wjjze
van handelen omtrent verscheidene belangrijke
punten gewijzigd, maar wat hare Hinde
tot baar toon betrof, verschanste zij zich achter
hare natuurlijke gevoelens, waarvan zjj het
gewicht niet weinig vergrootte en waaraan zu
eene noodlottige richting gaf.
Het is waar dat Jules, in de eerste maanden
die op het afsterven zjjos vaders volgden, door
zjjn gedrag reden gaf tot een valscb vertrouwen.
Zjjne jeugdige zintuigen waren onder den in
druk gebleven van de groote gebeurtenissen,
waarvan hjj getuige was geweest, en hjj gaf
niet de minste aanleiding tot zelfs bet geringste
verwgt, doch naarmata hjj zich van dit nood
lottig tijdstip verwijderde, herkreeg hjj zjjne
«ode gewoonten en
Zjjoe moeder bemerkte
droefd over; zjj geloofde dat de invloed van
een of twee deugdzame kameraden een goede
uitwerking op bet karakter van haren zoon zou
n hebben, eu zij vond onder de kinderen
barer buren twee jongens, die haar toeschenen
an baar doel bevorderlijk te kunnen z|jn.
Edraond en Arsène waren reeds van hunne
indsbeid nf aan elkander verbonden, ofschoon
nnne karakters zeer uiteenliepenzjj verlieten
elkander nooit en speelden en leerden getrouw
Edmond had in zjjn wijze van doen iets ern
stigs, dal niet bjj zijn leeftijd paste. Op het
i gezicht scheen hij koud en weinig ge
neigd om een vertrouweljjken omgang met ken-
nissen of eenig vermaak te zoeken, doch onder
dit uiterlijk verborg bjj een fijngevoelige ziel
en hij had een beslisten afkeer van alles, wat
laag en verachtelijk was. Nooit had men hem
hooren liegen of zelfs zijn toevlucht nemen tol
de minste vleierij om een fout le bedekkeu. Hij
had zjjne eerste H. Communie met voorbeeldige
ingetogenheid gedaan, en men kou van hem
met recht zeggeo, dat de waarheid in zjjne ziel
op hechte grondslagen gevestigd was.
Arsène was lichtzinnig, balddadig, belust op
nieuwigheden, hartstochtelijk bg het spel, open
hartig in zjjne gevoelens, alljjd even spoedig
geneigd tot het goed als Int hel kwaad. Hjj bad
een volkomen vertrouwen in en een soort
bied voor Edmond, en dit was zjjn geluk,
veel gelegenheden redde een wgze raad van
zjjn vriend hem uit moeilijke omstandigheden,
ebrachl had. Wanneer
nog al ernstige fout begaan had, woog
deze hem zoo zwaar op het hart dat hjj er
zich dadeljjk van ging ontlasten door haar aan
Edmond mede le deelen, die, getroffen door zulk
kinderljjk gevoel, nooit naliet hem eenige van
"e bemoedigende woorden toe te spreken, dia
s een weldoende balsem de wonde heelden.
Mevrouw Delmont had deze twee jongelingen
gadegeslagen, die in de buurt wel bekend waren
\aftchtiddijkm noemde, om*
dal zjj alljjd te zamen waren, op straat, op de
wandeling, in de kerk. Zjj vermaande Jules em
ben eenigszins le gemoet le komen en dewijl zij
aan dezelfde klas deelnamen, was het niet moei
lijk om in meer vertrouweljjken omgang met
hen te geraken. Mevrouw Delmont noodigde
vervolgens de twee nieuwe vrienden van hsren
zoon op de vacanliedagen bjj haar aan latei
en weldra was de vriendschup tusschen bon
gesloten, waaidoor bet getal der onaftcktidtlijktn
Edmond had eene bijzondere genegenheid
voor Jnles opgevat: de goedheid zjjnormoeder
had hem getroffen, evenals haar rouwkleed en
hare diepe droefheid. Hij zeide bjj zich zelveu
,lk ben twee jaar ouder dan hjj, en zal trach-
ten hem te troosten over het verlies van zijnen
vader." De jonge Delmont scheen zeer gevoelig
over deze handelwijze van zjjn nieuwen n
doch het scheen hem toe als wilde deze zich
als leidsman aan hem opdringen, en daardoor
toonde hjj zich meer geneigd lot Arsène.
Vericheidene jaren gingen voorbij zonder dat
zich iets andtra voordeed dan de gewone ge
beurtenissen in het leven van scholieren De
neigingen van Jules kondon wol de helder-
ionden verontrusten, maar de arme moeder
rierp altijd een sluier over de gebreken van
haren zoon en verheugde zich onkel in zjjne
goede hoedanigheden.
Somwijlen moest Edmond vun zjjn overwicht
gebruik maken om de dartelheid en brooddron
kenheid zijner beide m-zkera tegen te houden co
meer dan eens zouden de twee jongelieden zich
eene ernstige bestrafllig op den bals gehaald
hebben zonder de tuischenkomst van zijne
waakzame vriendschap. Ouder wordende, bad
Edmond, door zjjne godsvracht, zijn studieijver
en zjjn voorbeeldig gedrag, de talenten ontwik
keld, die hjj van den hemel ontvangen had. Iu
al zjjne handelingen scheen hjj slechts dit eene
doel voor oogen te hebbenwel te doen, en
daardoor aangenaam te zjjn aan God en aan
zjjne ouders. Laat ons hem nog beter leeren
kennen.
IV.
De ouders van Edmond waren niet bemid
deld. Zjj dreven een kleinen handel, die hun
veel zorg en moeite kostte. Ook wsron zjj wel
bezocht door ziekte in hun huisgezio, dat van
acht kinderen teruggebracht was tot vier, een
zoon en drie dochters. Edmond's moeder was
eene van die brave, christolijke vrouwen, die
hare plichten begrijpen en ze ook weton le
vervullen. In alle beproevingen, die z(J onder
gaan had, zag zjj steeds de hand der Voorsle
nigheid; zjj was bewonderenswaardig geweest
in hare toewijding en geestkracht gedurende
de ziekte barer kinderen. Men moest baar ge
zien hebben, onvermoeid in hare zorgen en
in haar nachtwaken, hen nauwelijks èén oogen-
blik verlatond, zich als ware bet rondom hen
verdubbelend, terw|jl zjj aitjjd eenige woorden
van trooat wist te vinden om den moed van
baren echtgenoot te verlevendigen.
Op de kleine Rdinond maakten de zorgen en
de droefheid zijner oudera een diepen indruk;
zijn Jong hart begreep dat hjj hen moset
troosten over het smartvolle verlies, dat zjj ge
leden hadden. Van toen af san hadden al i|jno
handelingen slechts ten doel de tranen zjjne.-
moeder te drogen en zjjn vader behulpzaam te
z(jn.
Nauwelijks was zjjne opvoeding voltooid, of
hjj smeekte zjjn vader hem onder zjjne oogen
aan bet werk te zetten in z|jn ncderlgen han
del. Geheel verschillend van zooveel jongelieden
die het beroep van hunne ouders zoeken te
verlaten om zieh te verheffen boven een stand,
waarover zjj da zwakheid hebben te blozen,
vond hjj zjjn geluk het voetspoor zjjos vaders
te volgen, en zeira nog vóèr hjj zjjne stndiSo
voltooid had, offerde hjj reeds een paar uren
zjjner nachtrust aan dan arbeid op. Hjj gevoelde
zich zoo gelukkig, wanneer bij eenige achter-
slalb'ge rekeningen bad kunnen schrijven, of
andere bezigheden bad kunnen verrichten, die
zjjn vader anders tot
had moeten uitstellen.