Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 1.
2 April 1898.
Twaalfde Jaargang.
E EEMBÜOE
voor Amersfoort, Apddoorn. Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken Z ATEKD AG.
AbomnamontsprijB par drio aaimdon
I Franco per post
Afzonderlijke nummers
f 0,40.
f 0,05.
Bureau Br eedestraat, E 349. Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prijs dsr AdvertentiAn;
Van 1 tot 6 regels
Voor iederen regel meer
4 Bij dit nummer behoor
een bijvoegsel.
I Staatkundige praktij kqn.
l' Dat ook in de staatkunde onzes Ljpids
minder fraaie praktijken worden! be
oefend, is zelden zoo duidelijk aan hetricht
gekomen, als in den laaisten tijd. SL'eds
scherper komt aan den dag dat, waneer
in zekere toongevende politieke kitgen
plane;» .worden beraamd, ideën. zich
|npen, del:e op hun staatkundig par-
jj-progratn worden aangeschreven en
vroeg of laat tot uitvoering
ïen, het koste wat het wil En al
dan ook in lijnrechten strijd
I.iet de vèare volksbelangen, al poete.
Itijheden aarechten der staatsbujjers er
den voet getreden, geenszins
kogen dit beletselen zijn tot bereiking van
t beoogdi doel. Ook al worden de.'e plan-
i eerste instantie, ja, soms meermalen
wetgevende Kamers afgewezen, toch
Irden die eenmaal opgezette opwerpen
r •ekkig gehandhaafd en beren te
Iner lid op de politieke agenda
1 Opnieiw doet men dan en strijd
ander., meestal heviger en Jurtstoch-
Ir dan te voren, om dan, wpineer het
er tol vervelens toe van' 'erzadigd
want daar wordt het tp aange-
d de gelegenheid waar .e nemen
ie verlangens door te d^ven.
moet dan nog wel heeteiijveren)
I i het belang des volks
Het aanhangige wetsontvrrp lol i J-
persoonlijken Jienstpliofil
I, jft weder een staaltje ran volks-
1 aleiding, zooals nog «Iden voor-
«ram. Reeds tweemaal heeft een der-
L lijk wetsvoorstel in de T»eedo Kamer
rafpbreuk geleden, omdat h*. verderfelijk
ujolg van zulk eene \jet door de
n^rderheid der Kamerledpr. - onder
i gezaghebbende militairen werd
i en erkend. En nan neer zulks
d was, werd er vetteerst geen
Ie stem om persoonlijken dienstplicht
meer vernomen, en deed zich ook
maar het gerings.e blijk van behoefte
daaraan voelen of jt'speuren. Als slechts
de verhitte verbeelding der mililairislen,
door een af keu/end votum der Tweede
Kamer maar vas afgekoeld, dan was
er bijna nienjind meer, die zich voor
de zaak interesfcerde. Maar mag hier
gevraagd —1 indien een zoo ernstig
landsbelang «bij betrokken is, als de
militairisten ,pok nu weer willen voor
geven, wajjfom dan niet onverpoosd
daarop gewzen, met volharding daar-
'd Het antwoord ligt hier
echter g(Bmdeenvoudig, omdat de
zaak bij nalme beschouwing geenszins
behoorlijk/ te verdedigen valt. Alleen
de volksharlstochten in be
roering //.ijn gebracht en de geesten
daardoty de noodige helderheid ter juiste
beoordeling missen, treden de voor
standen op, om in die politieke troebelgn
te vissdien mi hunnen buit binnen te halen.
de oude takliek. Toen eene
kans/an slagen, als gevolg van een gods-
dien/tmat wekkenden verkiezingsstrijd,
zich/slechts vermoeden liet, moest weder
poging beproefd worden. Fluks
n de militairisten zich in beweging
efJ drongen met hun lievelingsdenkbeeld
den voorgrond, daarbij alles opzij-
iwend, wal hun in hunne vaart
lelemmeren kon. De billijkste bezwaren
legen hun streven ingebracht, werden
niet eens eene grondige bestrijding
waardig geacht.
Zelfs de toelichting door de Ministers
bij het ingediende wetsontwerp gevoegd,
stelt bitter teleur. Daaruit valt enkel
te leeren, dat den burgers de harde,
onnatuurlijke dwang van persoonlijken
dienstplicht moet worden opgelegd, zon
der dat ook maar een enkel gegrond
motief voor de noodzakelijkheid kan
worden aangevoerd. Het welzijn der
maatschappij in ai hare geledingen wordt
daarin allerminst ernstig overwogen de
gevolgen der beoogde staatkundige daad
aan het algemeen belang volstrekt niet
getoetst. Bij aanneming van het wets
ontwerp staan we dus eenvoudig weder
voor den weerzinwekkenden triomf eener
waarheid- en rechlverlredonde politiek.
Terecht grievend is mede de wijze,
waarop de heugelijke en hartverheffende
gebeurtenis, welke ons mot September
a.s. wacht, in deze zaak betrokken wordt.
Met berekenend overleg heeft de Re
geering thans haar wetsontwerp inge
diend daardoor komen immers de
Kamerleden eenigermale in eene ge
wrongen positie, wjjl eene aftreding van
het staatsbewind wat bij verwerping
i hel wetsvoorstel zou mogelijk wezen
de gegeven omstandigheden minder
gewonschl voorkomt. De tegenstanders
echter van tiet wetsontwerp onder de
Kamerleden zullen ongetwijfeld te veel
eergevoel en geweten bezitten, om zich
door deze berekende politiek van het
Kabinet ook maar in't minst in hunne
overtuiging aan hef v.ankelen te laten
brengen, te minder nog, nu het een
rcr reikende daad geldt als invoering
persoonlijken dienstplichtdoch de
handeling der Regeering is er niet minder
afkeurenswaardig oin.
Nog op een ander onverklaarbaar
feit wensehen wjj even de aandacht
te vestigen. Terwijl eene zekere partij
in den Lande dezer dagen onophoudelijk
en wee riep over de verfoeilijke
despotieke heerschzucht der militairisten
Frankrijk, en bij de uitingen harer
diepe verontwaardiging soms totaal
hare zelfbeheersching scheen te ver
liezen, wil zij, des ondanks ook Ne
derland dienzelfden weg opdrijven en
het militairisme overleveren. Wie
vermag dat raadsel op te lossen
BUITENLAND.
Zooals onzen lezers bekend is, is het
Crispi.den voormaligen minister-president
van Italië, in den laatsien tijd niet naar
den vlecze gegaan. Hij was betrokken
in de bankschandalen en verloor daar
door veel van den roem dien hij
tijdens zijn prem.erschap van zijne Itali-
aansche vrienden inoogste. Wel bljjft
hij buiten rechtsvervolging in zake deze
bankknoeierijen, maar volstrekt niet
tevreden met hel rapport der commissie,
heeft hij zijn ontslag als afgevaardigde
ingediendzonder discussie werd dit
door de Kamers aangenomen.
Enkele Italiaansche bladen zien hierin
niets anders dan een slimmen zet van
den gewezen premier, om, nadat de
indruk wat verzwakt zal zijn, welken
het rapport op tiet volk zal maken,
zich weer candidaat te stellen voor de
Kamer. In de couloirs der Kamer werd
reeds verteld, dat Crispi zich te I'alermo
zal candidaat stellen, wijl hij daar nog
grooten aanhang heeft. Hij denkt der
halve nog niet van liet tooneel te
verdwijnen en hoopt wellicht nog Italië
te doen protlteeren van zijne talenten!
De Duilsche Rijksdag heeft, na eene
beraadslaging van weinig beteekenis, de
Marinewet definitief aangenomende
uitslag werd met grooten bijval ver-
~~nnen.
Nu zal het Duitschland eerlang mo
gelijke zijn met nog meer beslistheid op
te treden, waar het geldt de rechten
zijner onderdanen te handhaven, of
zijn koloniaal gebied te vergrooten. Dat
er weer iets belangrijks op til is schijnt
zeker, daar Maandag 1.1. keizer Wilhelm
een bezoek heeft gebracht aan den te
Berlijn geaccrediteerden ambassadeur
Rusland, graaf Von Osten-Sacken
langer dan twee uur met hem in
het geheim besprekingen hield. Wat er
echter besproken is, is vooralsnog niet
bekend, maar dat het in betrekking
staal met de China- en Kreta-quacstie
is meer dan waarschijnlijk. Rusland en
Duitschland gaan heel vriendschappelijk
samen in "t verdeelen van den Ghi-
neeschen buit, en beiden hopen wellicht,
door elkaar te helpen, zooveel mogelijk
in China te halen.
Niet zoo Engeland. Met leede oogen
ziet dit rijk don voorspoed der Russen
aan en enkele bladen dringen zelfs aan
op oorlog. De Times echter slaat een
kalmer toon aan en wil enkel eene
groote vlooldemonstratie in do Chi-
neesche wateren, om Rusland Engelands
macht te doen zien en dat deze niet
te minachten valt. Toch dient de En-
gelsche Regeering goed uit te zien, ten
einde te waken, dat Engelands handel
in het verre Oosten niet worde be
dreigd door het voortdringen van Rusland
in China. Tot nu toe was Engeland
voor de onafhankelijkheid van China,
doch indien China verbrokkeld wordt
en dus eene gemakkelijke prooi voor
Rusland, zal Engeland zich" gedwongen
zien voor het noodige tegenwicht te
zorgen.
Rusland laat het trotsche Albion
maar meesmuilen en nèstelt zich in-
tusschen al meer en meer in China.
Zijn invloed wordt dan ook bij den dag
grooler, vooral nu Dinsdag j.l. de
Russische minister van Buitenlandsche
Zaken, graaf Moerawjöóf aan de buiten
landsche vertegenwoordiging heeft me
degedeeld, dal het Russisch-Chineesch
tractaat betreffende Port-Arthur en
Talienwan Zondag 1.1. te Peking defini
tief is onderteekend en dat die havens
onverwijld bezet zijn en de Russische
vlag aldaar naast de Chineesche is
geheschen. Krachtens dit verdrag worden
Port-Arthur en Talienwan met aan-
hoorige landerijen en wateren voor den
lijd van 25 jaren aan Rusland afge
staan in vruchtgebruik. Deze termijn
kan verlengd worden. Verder wordt aan
Rusland toegestaan de aanleg van eene
spoorlijn, die de beide havens verbindt
met den grooten transsiberischen spoor
weg.
Nog deelde graaf Moerawjóóf mede,
dal Talienwan voor den buitenlandschen
handel zal worden opengesteld en dat alle
schepen van bevriende natiën kunnen
verzekerd zjjn van gastvrijheid aldaar.
De Cuba-quaestie is nog lang niet
in de baan! Wel doet Mac Kinley,
president van de Vereenigde Staten van
Noord-Amerika, zijn best, om het niet
tot het uiterste te doen komen en heeft
ook thans weer in eene boodschap aan
het Congres zijn vredelievenden aard
getoond. Maandag 1.1. kwam de ver
wachte boodschapbelreffendehet rapport
der commissie van Onderzoek in zake
de Maine bij het Congres in en tevens
het rapport zelf. Dit laatste werd ter
stond in handen gesteld van de com
missie van Buitenlandsche Zaken. De
opinie van de Enquête-commissie is,
dat de ontploffing aan boord der Maine
heeft plaats gehad tengevolge van het
springen eener onderzeesche mijn, doch
verklaart geen bewijzen te kunnen vin
den om de verantwoordelijkheid vast
te kunnen stellen. De president ziet,
zooals uit de boodschap blijkt, geen
direct gevaar tot ernstige verwikkelingen
en laat er dan ook in volgenIk heb
last gegeven, om de uitspraak der Com
missie van Enquête en de inzichten der
-EUILLETON.
m'b dagen der Franscly Revolutie.
Tqsscben de jaren ÏJSH-AIW werd in
-'•"('ijk hel bloedige drama k/geapoeld, dal
'f geschiedenis geboekt alaaljoel den naam
v n .K-iAsehe Revolutie. In den dehrlemenlsraad
i'kaPtrgs werd door zeer reel oniloovige lieden
ji volksvertegenwoordigers oei wetsontwerp
tdiend, om bjj de wet bel vereer der prie-
met Rome, den tetel van Christus Stede
verbïajen, en wel ntor hel heette
vaarlijte handelingen voorkomen,
rijk in 't buitenland «baadden,
jaarop volgende kamatilting w
M ontwerp onder heftig protest t< een bes
aakt en door de weigerende nicht inn
«Ie uitgebreidheid lol wet vAhoven.
starieele aanschrijving werd algn priesters
gegeven het door de regariog uitge-
digde besluit te erkennen en dowcreldscbe
taid in woord en daad Daar plfcht e
n bjj te staan. Met verontwaardiging wezen
aa t:' gelnol jetronw gebleven jiatchoppen
Sealnit van de hand, terwijl tg tiouw bleven
U algelegden kerkelgten eed
a dezen op nienw aan de rsgecring
V Lodewjjk XVI, die op den wankelenden
an Frankrijk zat, en zijne stem verhief
Ie verkrachting zjjner kroonreebten, werd
weid van den troon geatoolen, van boog-
I beoehnldigd an voor een reef
gebracht, welke met woestheid zjjoeo dood vroeg.
Weinig weken later werd over Lodewjjk XVI
heL doodvonnis uitgesproken. Deo trien Januari
1793 v
openbaar plein onder de valbijl
ter dood gebracht.
„Franscheo," zoo riep de koning met betraande
oogen, terwjjl bjj zjine handen naar de menigte
uilslak, ,ik sterf onschuldig aan alle misdaden,
waarvan men mij betiohL Ik vergeef den be
werkers van mjjnen dood en bid God, dat heL
bloed, hetwelk tl.ans in Frankrijk gestort wordt,
niet over dit rjjk kome."
Na deze woorden boog hjj de koieSo, waarop
bjj deo doodelijken slag ontving en onder moor-
deoaarshaoden stierf. Ook zijne gemalin Marie-
Antoinette en princes Elisabeth vielea onder
de guillotine; de jiUgdige dauphin werd in
do leer gedaan bjj een ellendigen, ruwen revo
lutieman, oen schoenmaker, die het jonge kind
langzaam op barbaarsche wjjze dood mar
De koningskroon werd door helsljjtges
eo de troon omvergehaald en vernield. De be
slaande regeering werd onwaardig verklaard,
waarvoor rovolutionnaire wetgevers io de plaals
traden. Robespierre, Danton en Marat, deze drie
belscbo blocddorstigcn, maakten zich met be
hendigheid meester van de verwarde teugels
der wankelende regeering en vaardigden
wet uit, geheel naar den zin der lagere k
en die gebaseerd was op de schoonklinkende
grondslagen: Vrjjheid Gelijkheid Broe
derschap I J
De gebate adel wool tot vijand der natie
verklaard en ooverblaleljjk van de ljjst det
samenleving geschrapt. In de plaats van d
aristocratie, de klasse der beambten en de
geestelijkheid kwam het algemeeoc staatsburger
schap. Alle onderscheid, door raog, titels of
eereposlen verkregen, verdwenen plots
want van nu al bestonden er slechLs burgers
Een groot aantal kerken, kloosters, alsmede
het koninklijk paleis, welks bestemd wa
voor den dienst des konings of der ki
werden door bandeloos gespuis, dat zich aan
elkaar sloot, geplunderd, gebrandschat en
woest. Eveneens bief de gemeenteraad vele
kerken en staatsgebouwen op. terwjjl zjj deze
in beslag nam als nationaal eigendom eo die
gebruikte als kampementen, voorraadschuren.
Alle kooioklgke stichtingen werden
schande aangezien en derhalve opgeheven of
vernield. Alle priesters, die in het begin zich
verzeilen legen deze onbeperkte
regeeriog cn het volk van nieuwe gewelddaden
terughielden, of dio weigerden
te leggen, werden uil het
vogelvrij verklaard, ja zelfs volksverraders en
staatsmisdadigers genoemd.
Ofschoon een groot aantal priesters
land verlieten en in de omüggendo 1
verblgt vonden, bleven er toch ongeveer 10000
dienaren Gods in Frankrijk, die met onverschrok
ken moed het verblinde, tan Goü afgevalle
volk, op don weg des geloofs trachtten ter
te brengen. Naar deze priesters, die slechts
't geheim hel H.
Ijjke inzegeningen voltrokken,
middelen gezocht om hen naar de Bastilh
brengen. De naar de getangonis en do Basl
gevoerde priesters werden In lange ryen n
de strafplaats gesleept, om onder tie guillol
ban leven te eindigen.
Op het hoofd van zulkeeneo in bel vorborgon
werkenden priester, die de H. Mis opdroeg, zette
de Conventie eene premie van 900, lator 400
en ten slotte 1000 fraocs. Maar al te dikwijls
werden er alvalligen en verraders gevonden,
die de schuilplaats van eooen verborgen pries
ter opspoorden, zgnc gevangenneming mogelijk
maakten en bet Judasloon opstreken.
Hel openbare reebt, wel en orde lagen be
zoedelt in bet slijk der straten, torwyi de gods
dienst en de deugd met voeten getreden, veracht
en gehoond werd. Alleen de gedachte, kor
gezind te zgn, een vervolgden priester
schuilplaats te verleeneu, of zelfs ook maar
opdriApeo, of kerk
kken, werd met al
Oadcr Robespierres onbeperkte heerschappij
werd God verloochend co afgeschaft. „Er is
geen God", zoo luidde het wachtwoord en
plaats vao Hem werd de godio der Rede
der Humaniteit op het ontheiligde altaargeplaat
ln de gewijde eo heilige plaatsen der kerk
huisde het onketonde verblinde, naar bloed
dorstende volk. heidensche ufgodenfeeslen
rend, ïeneinde schatplichtig aan de voelen
de gekozen godia te liggen cn baar wilde fees
te wgden. Onder deze gruweluke, woeslo toe
standen verkeerden de in het land geblovea
priesters in onophoudelijk gevaar elk oogen-
blik door verraad aan de speurhonden ta
den overgeleverd, >m hun leven onder do ralbjjl
te eindigen. Ongeveer 4000 heldhaftige priesters
hadden hun loven verbeurd, alleen omdat zjj
bet heilig Misoffer opdroegen, Sacramenten
toedienden en het afgedwaalde volk op den weg
naar God den almachtigen Schepper terugwezen.
Grjisaards noch jongelingen, vrouwen noch jooge
dochters werden verschoond, als het gold de
Vïlbgl nieuwe offers te verschaffen. Allen, die
koningsgezind waren, of zich verstoutten aan
God te gelooveu, vielen onder de guillotine.
Met de saelbsid des winds verspreidde zich
de geprezene Vrgheid—Gelgkheid—Broeder
schap over het geheole land, cn overal
stroomden opgewondeo aanhangers toe, die het
scbrikbowïnd deo weg baanden en de leer der
omverwerping verder brachten. Tot de trouw
gebleven priesters, dia in spgt van verbanning
hun ambt als xieleherdor bleven waarnemen,
behoorde ook pastoer Jos6, een jeugdig priester,
die in een afgelegen dorp bjj de Cevennen woonde
en by zgne parochianen als liefdevol ziolzorger
bekeod stond en bemind werd.
De geloovige '.inwoners van het plaatsje, die,
afgesneden van het wereldverkeer in eene rots
achtige vallei in kleine fanisjes woonden cn tot
wie de tgding van het nilbreken van hel schrik
bewind nog niet was doorgedrongen, hoorden
zeer vreemd op, toen de pastoor huo, na de
ZooJagsdiensl, liet dreigende gevaar mededeelde.
.Geliefde kinderen," zoo begon bjj tot zg'ne ge
meente sprekende, .weldra zal ik a moeten
verlaten of oit uw midden worden weggesleurd
en u zonder zielzorger achterlaten. Do Revolutie
baakt n«£ het bloed van alia priealon, dia
