Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 2.
Zaterdag 9 April 1898.
DEEEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATESDAQ.
Abonnementsprijs par drie maanden:
Franco per post
Afzonderlijke
f 0,40.
f 0,05.
BureauBreedestraat, E 349. Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prije dar Advarteatiini
Van 1 tot 6 regelsf 0,30
Voor iederen regel meer- 0.05
Bij dit nummer behoort
een bijvoegsel.
Paschen.
Paschen, het feest van verrijzenis, het
feest van ontwaken uit den slaap des
doods, het feest van opstanding tot
nieuw leven.
Niet langer meer staart het oog door
het bladerlooze geboomte, welks noestige
stammen van geen leven nog getuigen:
niet langer meer drukt een sombere
stilte ter neerde verstijvende winler-
adem houdt de vlietende wateren niet
langer meer omkneld de breede, witte
lijkwade is van de velden gelicht en
geen bleek nevolachtig schijnsel houdt
langer het landschap omsluierd. Neen,
uit botten de twijgen in irisscheu
doschde koren der vogelen herhalen
hunne liederen en vroolijk ruischen beek
en vliet; de velden zijn getooid met
hoopvolle kleuren en over dat alles
straalt de zon in volle, levenwekkende
en levenkweekende warmte en gloed.
Dal Is Paschen dat is het feest, dat
spreekt van verrijzen, herleven, van
opstaan tot nieuw leven.
Maar toch bij dit alles, ongelukkig
de mensch, die geen verheffender ge
dachte heeft bjj dit hooge feest dan
deze. Ongelukkig de mensch, zelfs wan-
neer hij onder de besten der groote
menigte zich scharend, in de ontwakende
(natuur eene aansporing vindt, om zich
te hernieuwen tot ijveriger plichtsbe
trachting tegenover zich en de samen-
re leving.
Nogmaals ongelukkig dan de mensch
want ook dan nog zal hij onvoldaan
in het duister vragend blijven rond
tasten het oog staart op het omhulsel,
hoe verlokkend ook, en de zoete, heerlijke
kern bljjfl verborgen.
Neen, daar is meer. In dat telkens
herleven van alles op aarde na den
doodslaap van den winter, mogen wij
de stille heen wijzing zien op het ont
waken ten leven, dat den mensch ten
deel zal vallen, nadat hij den langen
slaap des doods is ingegaan. Heeds in
dat ontwaken ten feven der ons om
ringende natuur mwn wij de waarheid
kennen, die de 'Jfime lijder uit het
Oud Verbond in mrtuiging des harten
op Gods ingeving uitsprak„Ik weet,
dat mijn Verlosser leeft en dat ik ten
jongsten dage uit de aarde zal ver
rijzen" daar mogen wij zien eene
herinnering aan de beloften van den
Godmensch .Ik leef en gijzult leven"
eene herinnering boven alles aan het
groote fi-it, dat de grondslag is van ons
geloof, de steun onzer blijde verwachting
en eene blijvende voeding onzer liefde;
eene herinnering aan den menschge-
worden en gestorven, maar ten derden
dage heerljjk verrezen Zoon Gods, Jcsus
Christus, die de eerstgeborene uit de
dooden, de eersteling onder de verre-
zenen, van onze opstanding de zekerste
waarborg is.
Ja, dit is boven alles het Paschen,
het feest, dal wij vieren. Die vreugde
volle herinnering doet ons juichen doet
in blpden dank ons hart opgaan lol
God. Want de boeien des doods z|jn
geslaskt, overwonnen is de dood, hem
is zijn prikkel ontnomen. Het sterven
is een overgang slechts tot beter leven.
Chr.stus, als de eerstgeborene onder de
breeders, is ons voorgegaan, daar zullen
wij volgen. Hij stierf den lichamelijken
dcod, maar ten leven is Hij opgestaan
en sterft niet meer. Wij zullen eenmaal
sterven, maar ook gestorven zijnde zullen
wjj levenin Christus geloovend zullen
wij den dood niet zien in eeuwigheid.
Door die gedachte voelen wij blijvend
onzen moed herleven in 's levensstrijd
de toekomst is niet onzeker en duister
daar is het licht en glanzend. Van geen
slapheid en onverschilligheid in loome
afwachting kan sprake zijn. Immers het
geloof kan niet als stille overtuiging in
het hart besloten blijven zonder nood
zakelijk te doovenmaar uitspreken in
daden moet het, zich openbaren ii
werken.
a.
Pijnlijk wordt het hart gelrofTen, zoo
dikwijls de schrille wanklanken van
steeds wassend ongeloof gehoord worden
waar boven alles geldt als een een
voudige waarheid, dat de dood het
einde is van het individueel leven
waar boven alles gehoord wordt
.Op de vragen
.Geeft onio wetenschap hel anlwooril, breekt
.Van elk mysterie: 't Stof is oorzaak,
einde - God I"
Dat ongeloof blijft niet besloten in
klinkende theorieën. Neen
En 'l woord der wgzeo vindt <jjn antwoord
in het leven
Want leer en daad zijn één.
Om zich heen starende, ziet men in
de onverbiddelijke gevolgtrekkingen die
leer toegepast. Waarom niet? wanneer
het waar zou zijn, dat geen beter leven
ons wacht, dan mag er ook geen hin
derpaal zjjn, die den mensch den weg
naar het geluk verspertdan kan hij
niet anders doen dan streven naar vol
doening in iederen vorm, waar en hoe
het geluk hem aangeboden schijnt.
Daarom een zwellende zucht naar
genot, naar ontspanning, naar eer en
aanzien van daar wedstrijd op allerlei
gebied, waar de hoogmoed prikkeling
zoekt, waar egoïsme, koude zelfzucht
in en boven alles voorzit.
Maar pijnlijk wordt het hart getroffen
niet alleen. Getuige, hoe de duisternisson
des ongeloofs zoo veler oogen benevelen,
bidt men hoopvol tot God met de dis
cipelen
.Heer blijf bij ons."
H. k.
J)r. Schatpman. De ei
.r Koning.
BUITENLAND.
Volgens eene gewoonte, welke reeds
van ouden datura is, is ook nu weer
Koningin Victoria in 't buitenland.
Thans vertoeft zij in de Riviera, te
Cimiez, dicht bij Nizza- Naar het schjjnt
bevalt H. M. het klimaat zeer goed en
zij maakt dan ook dagelijks wandelritjes
in den omtrek van Cimiez. Enkele dagen
geleden maakte H. M. een uitstapje
naar Aspremont, en ontving daarna,
te huis teruggekeerd, Mgr. Chapon,
bisschop van Nizza, in particuliere
audiëntie. Zij bedankte hem voor zjjne
oplettendheden aan de Engolsche kolonie
bewezenH. M. betuigde ook hare
sympathie voor Z, H. Paus Leo XIII,
en sprak lang over pater Vaughan, den
Engelschen prediker in de parochie van
den H. Franciscus, en levens over kar
dinaal Vaughan, diens broeder. Drie
kwartier lang onderhield zich H. M. met
den bisschop.
China beeft den eisch van Engeland,
het in pacht verkrijgen van Wei-liai-wei,
ingewilligd en drie havens voor den
handel geopend.
Daaromtrent heeft de Engelsche minis
ter Ballour in het Lagerhuis Dinsdag,
volgens een telegram, de volgende merk
waardige verklaring afgelegd
.Zoodra de regeering hoorde van de
onderhandelingen van Rusland over Port-
Arthur, stelde zij aan Rusland voor, af
te zien van het in pacht nemen van
Port-Arthur, waartegenover Engeland
zich zou verbinden geen haven in bezit
te nemen aan de golf van Petschilli.
.Rusland weigerde. Daarop lieten we
n Rusland weten, dat wij ons gerech
tigd achtten de noodige stappen te doen
om de Britsche belangen te verzekeren.
Wij hebben Woi-Hai-Wei verkregen op
dezelfde voorwaarden als Rusland Porl-
Arlhitr. Het bezit van Wei-Hai-Wei
weegt tegen Port-Arthur als Russische
bezitting op, en voorkomt, dat de golf
van Petschilli onder militaire contröle
van een enkele mogendheid zou komen.
,Wjj wcnschen de integriteit van China
zooveel mogelijk te bewaren. De toe
komst bergt misschien nog zonderlinge
verrassingen in zich. Het zou kunnen
zijn, dat de omstandigheden en het
evenwicht der macht in het Verre Oosten
veranderen, wanneer tot verdeeling van
China wordt overgegaan. Indien dit
mocht geschieden, dan zou de tjjd kun
nen komen waarop de groote mogend
heden het in hun belang zouden achten
om te zeggenChina zal niet in de
handen vallen van ééne mogendheid,
welke ook. Zich te begeven in eene
moeiljjke en kostbare onderneming om te
ontkomen aan een twijfelachtig gevaar in
een verre toekomst, zou een daad van
politieke krankzinnigheid zijn.
.Wij vragen van het land den steun
voor onze staatkunde met des tc meer
vertrouwen, omdat z|j de goedkeuring
wegdraagt van elke groote handelsge
meenschap der wereld".
In het Hoogerhuis gaf lord Devons-
re een overzicht van de Buitonlandsche
politiek der regecring, en hij voegde
erbij, dat er voor Japan geen enkele
reden bestond om zich to verzetten tegen
de bezetting van Woi-Hai-Wei.
De admiranls der Mogendheden, die
ig in de wateren om Kreta kruisen,
haddon hun beklag ingediend over hel
plegen van groote wreedheden door de
opstandelingen den Turken aangedaan
zclls dreigden zij tusschenbeide te komen.
De Nationale Vergadering heeft op deze
klacht geantwoord, dat zij altjjd getracht
heeft dergelijke handelingen te onder
drukken, doch dat wel in aanmerking
moet genomen worden, dat deze wreed
heden door Turksche gruwelen z|jn uit
gelokt. De Vergadering acht het dan
ook maar 't best denzelfdcn maatregel
te Kandia in te voeren als te Kanea,
n.l. 't Turksche cordon en alle Turksche
gezag op te ruimen. Dit zou natuurlijk
wel niet in den smaak vallen der Mo
gendheden, evenmin nis in dien van den
Sultan.
Met Rusland staat Turkije weer
op minder goeden voet. Uit Konstanti-
nopel wordt althans gemeld, dat er
tusschen de Porte en den Russischen
gezant opnieuw moeilijkheden zijn ont
staan ter zake van de achterstallige
oorlogsschatting. De Porte wil 150.000
Turksche ponden 's jaars betalen totdat
het achterstallige aangezuiverd isRus
land verlangt daarentegen 750.000 pond
in eens.
De Russische gezant te Konslantino-
pel heeft in den loop van een gesprek
met den Sultan terloops gezegd, dat
20.000 soldaten, voor het verre Oosten
bestemd, binnenkort met schepen van
de vrijwillige vloot de Dardanellen zou
den passeeren.
Uil Tientsin wordt aan d» Timet ge
meld, dat een hooggeplaatst ambtenaar
den keizer een memorie gezonden hepft,
waarin hij het Tsoeng-li-jamen beschul
digt, omgekocht te zjjn door Rusland,
dat ook aan Li-hoeng-sjang anderhalf
millioen taels betaald zou hebben. De
ambtenaar neemt aan, een en ander te
bewijzen, anders is hij bereid te sterven
maar hij eischt Li-hoeng-sjangs lereci.' -
stelling, wanneer de bewijzen voor zijn'
verraad geleverd zijn.
FEUILLETON:
Uit de dagen der Fransche Revolutie.
S) Zooals de pastoor voorspeld bad. gebeurde
bet werkelijk weldra. Zijne degen wwon geteld,
zjjn naam stond op de ljjst van de door de
Conventie aangegeven londsverrad;rs, die ge
vangen genomen en onder de vobjjl ter dood
gebracht moesten wordtin.
Bet beitige Misoffer werd nn mg slechts met
gesloten kerkdeuren en in den mega* morgen
of te middernacht opgedragen, Vjjl reeds in de
depsrlementshooldstad de gevaajenn jming van
den pastoor door de revoluliemmnen had plaats
gebod en hem hetzelfde lot te wachten stond.
Om bannen zielzorger tegen eene plotselinge
gevangenneming of overrompning te behoeden,
boden zich verscheidene maaien aan, om vrjj-
willfg als beschermers op te traden. Zjj kwelen
zich van hnnnea plicht als Wachter op de hooge
possen, welke naar de vallei leidden. Weerklonk
het door de wachters geblazen signaal, dan
werden de kerkdeuren dehbel gegrendeld, ter
wijl de putoor gelegenleid vond in een ge
heimen gang te vlochten, welke tniten de kerk
ónder struikgewas uitmondde.
Reeds tweemaal haddeo de soldaten der revo-
hztie bet dorp omsingeti, zonder jiea pastoor te
die, tjjdig gewaarschuwd, in zjjn en ver-
schailhoek vluchtte. Om ten verborgen
i banden te krijgen wak door bel be-
bet deportsment der levennes 1000
op Zijn hoofd geuL Moor noch de hooge
losprijs, noch de schitterende betrekking, die
degene krggen zon, welke de gevangenneming
mogelijk maakte, trof doel, wool geeD enkel
gemeenlenoar wilde voor Judasloon den pasloor
verraden of hem gevangen nemen.
In weerwil van de uitgezette wachtpoeten, die
trouw hunnen veiligheidsdienst verrichtten,'wer
den zjj door vorraad getroffen, welke op ecnen
Zondag onverwacht voltrokken werd. Do trouwe
pastoor bad ceue H. Mis opgedragen voor do
ziel van een overleden gemeentenaar, toen kort
voor hol einde er van een knaap, mol zwoel on
stol overdekt, de kerk binnenstormde en het
nader komen mededeelde van ruiters, die in
vliegende vaart op bet dorp aanreden. De ge-
loovigen verhelen het Godshuis, de pastoor
ontdeed zich van zjjn priestergewaad, bracht
het Allerheiligste in veiligheid en ging naar
den oilgang, om in de geheime gang to komen.
Middelerwijl komt ook reeds eon man asnge-
loopen, dia tol eene snelle vlucht aanspoort,
daar de plaats wegens verraad door soldaten
is omringd on eene afdeeling hem op debielen
zit. Pistoolschoten weerklinken, gevolgd door
een woest geroep, hetwelk de aankomende ruiters
uitgalmen. Op bet pool over de graven van
het om de kerk liggend kerkhof naar zijne
dichtbij gelegen paetorie te vluchten, wordt pas
toor José plotseling door een troep ruiters om
ringd, die met gevelde lans op hem instormen.
Deze, eeu joage, vlugge man, ziel bel dreigend
gevaar, dat boven zijn hould zweeft, springt
vlug over den logen muur des kerkhofs, bereikt
aan den andoren kant een dicht beukenboschjo
•o is zoo aan de handen zjjeer vervolgers ont
komen. Een salvo volgt den vluchteling, doch
de kogels vliegen over zijn hoofd. Woedend en
toornig over bet mislnkken van den zoo ge-
wenschlen buil, stormen de ruiters ouder razou
en tieren den vluchtenden priester na, die
ietusscheo over heggen en graven snelt en eon
grooten voorsprong op zijne vervolgers wint.
In blinde haast voortgaande, worden de schreden
van den vervolgde plotseling tegengehouden door
de hooggezwollen rivier, die bruisend door het
dal stroomt. Besluiteloos stsst de pastoor een
oogenblik stil en beschouwt de omgeving met
angstige blikken. Het hoefgetrappel der naderende
ruiters klinkt hem vermanend in de ooren. De
vervolgde beveelt zjjne ziel in Gods bescherming,
werpt zich moedig in den stroom, zwemt dezen
over, komt aan den met hont begroeiden oever
en is op nieuw den handen zjjaer vervolgers
ontkomen. Onder beschutting van bladerrijk
geboomte klimt hg opwaarts eo gaat rustend
zitten op een rotspunt.
Inlnsschen zgn ook de ruiters in wilde vaart
aan den eteilen oever gekomen zjjne verdere
vervolging wordt hen door de rivier belot.
Terwgl al de soldaten, behalve één jjverig revo
lutie-soldaat, hunne tengels rechts af wenden,
om de algelegen brug over Ie rgden, springt
deze van zgn paard, werpt mantel, lans en
helm st om op sneller manier den tegenover
liggende oever zwemmend te bereiken. Nanw-
ljjkv echter heeft hg zich in den vloed geworpen
ol de onstuimige revolutieman wordt door een
verraderlgken draaikolk gegrepen, welke hem
naar de diepte sleept. In hartverscheurende
tonen sloot de met do golven op leven en dood
worstelende ruiter zgn hulpgeroep uil, welke
echter niet gehoord wordt. Zgne makkere zgn
uit het gezicht ea hooreu niets van de kreten
der vcrtwgleliog, welke uit het water opslggen,
tot hulp oa redding. Niemand ziet het gevaar,
slechts José, de vervolgde priester, is getuige
van den bedriegelgken kamp mot de va
golven. Zgn hart heelt, verstand, eigen ree
naastenliefde, medolgden, opolferiog, dat allea
brengt zgn geest in de war, maar ook slechts
één oogenblik.
.Bemint owe vganden en doet wel dsng
die u baten," zoo weerklinkt eene inwendige
stem, die hem tot reddiog en opoffering
spoort. .Neen, gg zoll nwj ral niet in de golven
vinden," zoo roept de priester moedig besloten
uil, terwgl hg ving naar den oever snel!, zich
weder in het natte clement werpt, den gezonken
vervolger, zgn vgand, grgpl en hem mot eigen
levensgevaar aan don oever brengt. Het ma
aan do pogingen van den menschlieveoden rei
der gelukken, de leveosgeeslen in bel schgnbai
levenlooze lichaam weder op te wekken. Spoedig
slaat de geredde soldaat zgoo oogco op en
blik valt op den vervolgden pastoor, die
zgne zgdo knielt en door hel nrjjveo der hand
palmen het loven weder terngroept.
.Hoe, pastoor!" roept de soldaat met greo
zelooze vorwondering uit, terwgl hg zich opricht
,Qij aan mgoe zgde? Bij hebt mg uit dl
golven gered en den dood ootrnkl
,Ja, vriend," antwoordde de pastoor zacht
„zoo is hel. Ik zag n met de golven kampen
en in de diepte zinken. Niemand daagde tot
uwe redding op, ik snelde los en redde u van
.Pestoor," stotterde de soldaat beschaamd,
.gg zgl pastoor José, die door den revolntie-
raad ter dood veroordeeld zgl, op wiena hoold
eene belooning van 1000 Iranca gezet ia."
.Juist zoo, mgn zoon, op mgn hoold staan
1000 fr. belooning. Gg igt gered, als aoldaat
der revolutie ben ik In uwo macht, bind mg
de handen, breng mg naar de Baalille en gg
onlvangt do 1000 fr. belooning."
Mei half geoponden mond staarde de geredde
soldaat den spreker, zgn redder aan, volgde
echter terstond daarna den drang zgns harten,
wierp zich voor zguen redder op de kuieêo,
atak zgne handen smeekend omhoog en riep
suikkend uil: „Vergeving, vergeving voor mgoe
misdaad 1"
.Wal most ik u vargeven," antwoordde de
pasloor geroerd,gg zjjl soldaat, staat onder
de bevelen uwer overheid en doel, wat u ge
luiden wordt."
,lk wil Bterven en door beulshandsn om
komen," riep de revolutie-soldaat mat gssmoorde
stam uit, .voor ik ooit weer mgus handen uit
steek om eenea prioslnr te vervolgen of te
Hierop droogde de soldaat zgns betraande
oogen, kostte vurig ds houden zgns redders so
verzocht om zgnen zegen - den zegen van
een vervolgden priester. Zegenend strekte de
pastoor zgne handen over hem uit, een hemei-
sche, weemoedige blik trof den knielenden men
en een vorig gebed steeg nit zgne ziel op, een
gebed, dat naar den hemel ging. Uit den haten-
