Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 42.
Zaterdag 14 Januari 1899.
Twaalfde Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland.
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist
Verschijnt eiken ZATERDACt.
Abonnementsprijs par drie nuidm
Franco per post
Afzonderlijke nummers
f 0,06
Bij dit nummer behoort
een
Frankrijk en Graaf de Chambord
Dit schoone en zoozeer door de natuur
begunstigde en rjjkpezegende Rijk beeft
eeuwen gekend van grootheid en macht,
van aanzien en glorie; de rechtmatige
titel, dien het verwierf, was die va
groote Natie. Haar ontzagljjke invloed
deed zich gelden aan de hoven, hare
taal werd er gesproken, van haar ging
verlichting en beschaving uit, zij be-
heerschte den toestand der volkeren
xy stond aan de spits der Europeesche
Staten. Groote verdiensten vergaderde
zjj zich jegens de Bruid van Christus,
die dankbaar haar den glorievollen titel
schonk van de oudste Dochter der Kerk.
Schitterend vervulde zij de zending onder
de volkeren haar door de Voorzienigheid
aangewezen, de uitbreiding des Chris
tendoms, de bescherming der Kerk en
haar Opperhoofd, de bevordering der
katholieke belangen, de verdediging harer
vrijheden en rechtenedelmoedig bracht
zjj daarvoor de schoonste en de ver-
bovenste offers. In grooten getale zond
zjj steeds hare zonen en dochters over
de zeeën tot verspreiding des Evan-
geiie's onder de heidensche volkeren
onnoemlijk waren de schatten, welke
zjj jaarlijks te zamen brgcht tol on
dersteuning der Missiën, krachtdadig
was hare bescherming tegen de aan-
vallen, die de missionarissen dikwijls
hadden te verduren. Wanneer het erf
goed ran den H. Petrus werd bedreigd,
snelde zjj te wapen, om het te verdedigen
tegen gewetenlooze aanvallers en voor
den Paus te behouden, wat de grootste
harer Koningen, Karei de Groote, den
Roomschen Stoel had geschonken. Bin
nen deze historische lijnen; door de
Voorzienigheid haar getrokken, aan
schouwen wij haar groot en machtig.
Helaas, Frankrijk bleef zijne roeping
BureauBreedestraat, E 349. Amersfoort.
Uitgave ven de Vereeniglng De Eembode.
niet getrouw het heeft verraad gepleegd
tegen de Bruid van Christus, ontrouw
is het geworden aan de Moeder, wier
oudste Dochter het is. Opmerkenswaardig
zijn de feiten, die de geschiedenis der
laatste tijden ons van Frankrijk heeft op-
geteekend. Men schreef het jaar 1870. De
oorlog was uitgebroken tusschen Frank
rijk en Pruisen. Napoleon, de machtige
keizer van Frankrijk, trekt de Fransche
bezetting uil Rome terug, en levert den
Paus en diens Staten over aan het revo-
lutionnair Italië. Hij, die door revolutie
zich de keizerlijke kroon had bemachtigd,
hjj aarzelde niet om de revolutie toe te
staan over den Paus te zegevieren, hjj ver
gat, dat er een Oppermachtige is, die de
kronen verbrijzelt, de Rijken vernedert,
Landen ontvolkt en in woestijnen her
schept, wanneer zjjn wraakhoorn zich
uitstort over een zjjnen wil weerstrevend
volk. Opmerkelijk is het, dat op den
zelfden dag, toen de Keizer door terug
roeping zijner bezetting den Paus en
diens wetteljjk bezit prjjs gaf aan de
revolutie, de geschiedenis het begin op-
teekent van eeno reeks vernederingen en
nederlagen, elkander opvolgend met
een wonderbare snelheid. De capitulatie
Metz, de val des Keizers, de zege
vierende intocht van het Duitsche leger
binnen Parijs, de schandelijke vrede,
waardoor twee provinciën moesten wor
den afgestaan met eene oorlogsschatting
vjjf milliarden was het werk van
eenige maanden. Bovendien, Hjj, die
heerscht over vorsten en volken, ontnam
aan Frankrijk de keizerskroon om haar
te drukken om de slapen van een pro-
testanUchen Vorst, Pruisens koning, die
verheven werd tot keizer van Duitschland.
't Scheen, dat het vreeseljjk strafge
richt Gods het diep vernederde Frankrijk
tot betere gezindheid zou terugvoeren;
berouwvol en boetvaardig scheen het
gesteld over het trouweloos verraad
tegen de Kerk en haar Opperhoofd ge
pleegd; de grondslagen wsrden gelegd
op den Mont Martre tot eenen tempel om
eerherstel te geven voor bet zondige
Pri]> dsr Advertentièn i
Van 1 tot 6 regels
Voor iederen regel meer
Frankrijk. Met groote belangstelling volg
de de katholieke wereld de onderhan
deling, met den edelen Graaf de Cham-
bi-rd aangeknooptmen verwachtte
spoedig den terugkeer van het wettig
koningshuis der Bourbons op Frankrjjki
troon. Tot voorwaarde werd gesteld;
Frankrijk moest breken met de revolutie,
die een Napoleon UI had voortgebracht,
de revolutie-vlag moest worden neerge
haald, de lelie-vlag, het symbool
der katholieke Bourbons moest wap
peren over Frankrijks bodem. Zoo
wilde het de Graaf de Chambord, maar
Frankrjjk begreep de oorzaak zijner ram
pen niet, het wilde het symbool der
revolutie niet loslaten. Op de onverzette
lijke beginselvastheid van den Graaf
sprongen de onderhandelingen af. In
plaats van het Koningsschap werd de
Reoubiiek bestendigd en de revolu-
tionnaire vlag behouden.
Zij, die in dien tjjd luide hunne afkeuring
uitspraken over de onverzettelijkheid van
den Graaf de Chambord, vergaten, dat
eene vlag beginselen symbolizeert, een
openljjk devies is, in welke richting het
staatsbestuur zal worden gedreven. Re-
volulionnaire beginselen zullen nim-
ten goede en ten zegen gedijen,
maar lot ondergang en verderf, alleen
de ware christelijke beginselen zullen
volk tot heil en geluk strekken,
de Allerheerscher zal slechts daaraan
Zjjn onmisbaren zegen hechten en vrede
en geluk en voorspoed doen heertchen.
•Dit begreep de Graaf de Chambord, en
daarom wilde hjj van geen toegeven
weten.
Of zich de Graaf heeft vergist Ieder,
die iets meer ziet in eene vlag dan doek
en kleuren en die de geschiedenis van het
aan het revolutionnaire dundoek gehechte
Frankrjjk sinds '70 heett gevolgd, kan,
dunkt ons, niet aarzelen den wettigen
pretendent van Frankrjjks kroon in 't
gelijk te stellen. Hjj wilde als koning
zjjn volk besturen tot heil en zegen, niet
ten vloek en verderf en verkoos liever
erzaam burger te leven dan kroon
en heerscher98tafte plaatsen onder eene
vlag, die revolutionnaire beginselen hul
digt met de zjjne in lijnrechten strjjd; liever
verkoor hij de ballingschap, dau hel
karakterloos werktuig te worden van een
't Christendom vijandigen geest, liever
wilde hij verwjjderd van Zjjn Kroonland
sterven, in 't bewustzijn van een goed
geweten, dan met vorstelijke praal ten
grave te dalen verheerlijkt door de
party der revolutie.
Waarlijk, de Graaf de Chambord staat
voor ons in de geschiedenis opgeteekend
als een waar Christen, als een man van
karakter I
BUITENLAND.
Dinsdag 1.1. is de Fransche Kamer,
na haar Kerstreces, weer bijeen gekomen.
Al aanstonds bleek het, dat naar aan
leiding der zaak Beaurepaire, dc ge
moederen meer in gisting waren, dan
in den laatsten iyd onder den indruk
der Dreyfus-zaak. De oudste afgevaar
digde Boisset presideerde en wees in
zijne openingsrede op den tegenwoordigen
toestand van tweedracht en opgewon
denheid in den lande en zeide o.a.
.Het buitenland heeft gebruik gemaakt
van den toestand van agitatie en ver
warring, om een aanmatigende houding
te nemen. Frankrijk, het vaderland
Jeanne d'Arc, heeft echter met min
achting daartegen geprotesteerd. Aan
de smartelijke verdeeldheid moet onver-
wijld een einde komen wij moeten ons
voorwaartsslreven hervatten, wy moeten
weer kalm, vertrouwend, sterk worden."
Terstond na deze rede riep de afge
vaardigde Baudry d'Asson„Leve het
leger I Weg met de Dreyfusards I" waarop
de uiterste linkerende van repliek diende
met den uitroep„Weg met de schelmen
en de falsarissen, die het land in op
spraak brengen 1"
Nadat de rust teruggekeerd was, werd
tot voorzitter der Kamer herkozen Paul
Deschanel met 323 stemmen, tegen 187
op Brisson, die getracht had Deschanel
uit den vooreittersstoel te dringen.
Ook in den Senaat «prak de waar
nemende voorzitter, Wallon, in byrta
dezelfde woorden zyn gevoelen uit over
den huidigen toestand in Frankrjjk en
voegde er aan toe, dat ernstige mannen
zich met reden ongerust maken.
De Dreyfus-zaak is een nieuwe phase
ingetreden. De heer Quesnay de Beaure
paire, voorzitter van de Civiele Kamer
van het Hot van Cassatie heeft zijn
ontslag als zoodanig genomen en wel
naar aanleiding, zooals hij beweert, van
de partydigheid, waarmede de revisie
procedure gevoerd wordt.
Vooral de voorzitter van het Hof van
Cassatie, Loew, en de raadsheer Bard
worden door hem beschuldigd van par
tydigheid ten opzichte van kolonel
Picquart, die nog wel uit het leger is
weggejaagd en beschuldigd wordt als
valsche belasteraar van het officierenkorps.
De uittreding van Beaurepaire geeft
den Dreyfusards heel wat te denken,
doch tevens geeft het hun slof om den
onverkwikkeljjken stryd, welke het arme
Frankrjjk hoe langer hoe dieper in de
achting der volkereu doet dalen, met
vernieuwden hartstocht voort te zetten.
De toestand op de Philippijnen is nog
irre van bevredigend. Uit Manilla komt
de tyding, dat de Tagaliërs de 13000
Spaansche gevangenen niet uitleveren,
wyi zij bang zijn, daardoor den schijn
op zich t" laden, dat zij de heerschappij
der Veree.iigde Staten erkennen, en hier
toe zyn zij volstrekt niet geneigd. Slechts
onder voorwaarde, dat de Spaansche
Regeering rechtstreeks .in onderhande
ling treedt met de Regeering der Philip-
pynsche Republiek, willen zij officieren
en soldaten op vrije voeten stellen. In
den 1.1. Maandag gehouden Spaanschen
ministerraad is dan ook besloten, gene
raal Rios te machtigen zoo noodig recht
streeks met de Tagaliërs in onderhan
deling te treden over de invrijheidstelling
der gevangenen. Dit strydt echter met
de bepalingen van het traelaat van
Parijs, doch danr de Amerikanen niets
willen of kunnen doen om deze onge-
lukkigen tc helpen, meent Spanje verplicht
te zü» zyn dappere zonen voor algeheelen
ondergang te moeten behoeden.
Op Cuba gaan de zaken voorspoedi
ger. Uit Havanna komt de tyding, dat
alle Spaansche soldaten naar hun vader
land zijn ingescheept en er geen meer te
Havanna vertoeven.
In Zuid-Italië hebben weder op
stootjes plaats gehad en wel in het
Siciliaansche stadje Niscemi. Hoopen
boeren met vrouwen en kinderen school
den samen op het marktplein en riepen
,Weg met den Gemeenteraad 1 Weg met
de verbruiksbelasting 1" Ruiten werden
ingeworpen en de huizen der belasting
gaarders in brand gestoken. Er werd
FEUILLETON.
Het gebed der onsebnld.
Dieper zonk het hoofd ran den eenzamen
nun, toen de laatate toonen ven bet lied weg-
stierven en eeoe plechtige stilte intrad. De tranen,
welke reede enkele oogenblikken zijn oog ver
duisterden, stroomden thzns over zjjne wmngeo.
Al bewogen zich de lippen nog
gebed, de Eenwige, die in
bed: .God wees mjj,
00F ^^donr, gatadig I" En de goede Herder, din
■f zjn leven voor Zjjne schepen gel, zoo Hjj geen
medelijden hebben mei dit afgedwaalde schrap
Zon des bet woord: .Vrede den mensehen,
die ran goeden wille zjjn 1" dat eens over Beth-
lehem. klonk, Mo ydele klink geweest
zjjn VI
Toen de H. Mis ten einde spoedde, wei
den ongelukkige te eng binnen de more
kerk. Hjj verlangde naar friseche lucht en
nog de eenzaamheid, waar hj) zjjne tranen
- niet voor dn Ulinithm bnhoefde te verbergen.
Hij droogde ongemerkt zjjn gelaat en sloop near
S buiten. .Wiat ik maar, wal er Tan mijnen bron
der geworden ia 1 O, kon ik bet verleden maar
wear gced mei» ao tot dien God mjjner sehuld-
daken# kinatvaran taragkrami" mikte hjj.
m U mijner."
e bat dn plotselinge overgang uil de be
dompte karkioctat in de open lncht, of wae bet
de diepe beroering, dio bem had aangegrepen,
bjj wankelde en zon zeker ter sarde gestort zjjn,
iel eeoe behulpzame bind bem gegrepen
en ondersteund had.
Wat deert n vroeg eene medelijdende stem,
Een hevige rilling voer den aangesprokene
»r de leden, bjj herkende die stem. .Jacob,
wgering I" mompelde hjj naowljjke hoorbaar,
rergilTenis," waot bij, dis hem voor den val
behoedde wat zjjn broeder, dien hjj meende
gedood te bebben.
„Karei, Karei I" kloek het bem jubelend legen,
en voor hjj bet alf wiat, lag by in de a
van zjjnen broeder Jacob, wiens vreugdetranen
zich met de zjjne vermengden. Zoo stonden zjj
daar een oogenbtik sprakeloos.
„Vergeving," begon de schuldige weder,
de eerste opwinding een weinig voorbjj
hjj weer in steal waa te spreken.
„Ik heb n niets te vergeven, Karei!'
bet antwoord„wat rallen vader en m
onuitsprekelijk big zjjol Zjj bebben, evenals ik,
met beete tranen uwe afdwaling boweei
dag en nacbt den hemel om nwe terugkeer
gesmeek. I" Hjj vertelde hem nn in korte
woorden, vrat den vorigen avond in hui
voorgevalt» en hoe de kinderen ook voor bem
hadden gebed»daarna zeide bjj„Het waa niet
sSjaa*» de plicht der broederliefde, K-rel, die
mjj dal gebed ia d» mond legde, mes
ik andera tegen
handel». In piaata vu
door mjjoe onverschilligheid, had ik nw hdt
door zachtmoedigheid en broe
derlijke toegenegenheid. De ondere ie niet alleen
verplicht den jongere bet goede voorbeeld voor
to houdeo, hjj bad bem ook do hand moeten
rijken, om bem door de overredingskracht der
liefde terog te leidra alt du kring der valsche
vrienden in het onderlijk buia. Mijne goedge
meende vermaning» konden u niet helpen, wel
echter n verbitter». Dat lag rnjj in al deze
jaren als lood op de ziel, en deze gedachte trad
mjjn gelnk meermal» verwoestend in d» weg."
„Neen, neu, Jacob, spreek niet aidnsl" viel
hem Karei in de rede, „nwe liefde welke ik
zoo weinig verdien, meg de wairbeid niet ver
kleinen I Ik tllera ben de schuldige, gj| hebt
allen gedaan, wat gij vermocht, om mjj vu
du electa tu weg af te brugu 10, hoe veriug
ik er naar, mjj au de voelen te werpen ven
mjjoe diep gekrenkte ondere u bun om ver
giffenis te imeeken I Maar eeret moet mijne
rekuiog met d» hoogst» Hechter vereffend
zjjn. O* uaar onze ondere, wees mjj bjj hu
eene voorspraak, terwjjl ik du priester mjjoe
misdaden rouwmoedig btljjdel"
Daarop scheidden zjj tan elkaar.
.Mijnheer Pastoor, daar is ienund,
sproken," zeide de bejaarde huishoudster tot
du eerwaardig» grijsaard, die juist zi|ie ge
bed» na de H. Mis had rerriebt en
wilde larugkaeren.
„Win ia het?" vroeg de heminneijjl
op zjjn gewon» bljjgeeetigw toon.
het verzoek wel enigszins ongelegen kwam. De
bniahondster gaf hem een kaartje. Neuwijjks
had bjj er een blik op geworpen, of eu straal
vu hemeiecbe vreugde verhelderde zjjn gelaat.
.Eindelijk, eindelijk I" zeide btj, terwjjl bjj den
wachtende roet vlngge schreden tegemoet liep.
.Harteljjk welkom, Karei!" riep hjj den jon-
gu man toe, terwjjl hjj bem met vaderljjke
leedorheid de hand drukte: „Qod zjj gelooid,
die u thans in nwe geboorteplaats terug leidt."
liet hart van den ander was te vol, dan dat
hg ou woord kon uiten. Hjj vertrouwde daarna
den ondeu, trouwen vriud, die bem gedoopt
u onderricht had, die hem voor du eersten
keer bet Brood der Engelen bad gereikt, al
zjjue aldwiMgu toe, terwyi bjj truu vu
berouw vergoot, dat hjj voorbeen zjjne
vermaningen in den wind
bad geslagen. Thans bad de harde hud der
ondervinding bem wjjs gemaakt.
„Goddank, mjjn zoon!" sprak de oude pastoor
met vu audoeuing trillende stemtoen bjj de
woorden der absolutie over den zondaar uitge
sproken had, „wat Jezns, die heden voor ons
in de kribbe verschero eens de zondares toeriep,
dat herbaal ik te dezer stond: „„Ga in vrede,
mjjn zoon, en zondig voortaan niet meer.""
Eu wjjle later trad de ronwmoedige zondaar,
over wien de ugeien jubelden, tot de Tafel
dea Heer». De vrede, welke de wereld niet
geven kan, waa bem t» deel gewordu. Het
Kindje ran Bethlehem had met de koord»
zjjn er oneindige liefde wederom eue ziel tot
zieb getrokken.
„üw zoon leeft," zoo klonk bet du le«os-
sa patriarch tegu, en zjjn hart jubelde vu
vreugde. Een zelfde gevoel doortintelde ook
hart» der Rovers familie, toen zjj Van Jacob
hoorden, dat hu doodgewaande zoon leefde
•eldra in bunne armen terug ton keer».
Ais eeoe boodichap des engels klonk hun due
tyding in de oor», dnbbel dierbaar, omdat zü
hoorden, dal by weer op het goede pad was.
Hoe langzaam ging de lyd voorby. Hoe treu
zelig liep de klok tot den tgd vu wederzien.
Hot begeerig vingen de oude lieden eiken kluk
op, die uil de verte lot hu doordrong 1
Eindeljjk ging de deur open, m aar nog voor
dat de in dubbel» zin wedergevonden zoon
ook maar de woorden stamelen kon .Ik beb
gezondigd I" geroeide by zich door de bevende
arm» zjjner oudere oruringd, klopte zyn hart
au bet warme moederhart, dat zooouoemiyk
veel door bem had geledn, maar in de over
maat vu vreugde alle leed eu droefenis ver-
God bad het gebed der onschuld verhoord.
De gewelenskoagiogen hadden du schuldige
ais met geeeelriemen naar da plaats terugge
dreven, waar by tjjno misdaad voltrokku bad.
Daar echter wachtte hem de guade, dia ham
met onweersiaubaar geweld aangreep u bem
leidde, waarheen hg uit eigu kracht nooit zou
gekomen zyn. En de vrede, bet heerlyk geschenk
vu het Kerstkindje, had met den beronwvoli»
zoon bjj lamitie Hoven weer vreugdevol haar
intrede gedaan.
EINDE.