Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 4. Zaterdag 25 April 1003. Zeventiende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes. Harderwijk. Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden. Nijkerk. Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATEBDAQ. Abonnementsprijs r drie maasden Franco per po*t 10,40. Afzonderlijke nummer*f 0,05. Bureau Br eedestraat18 Amersfoort Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Advertentiftn: Van 1 tot 6 regel* Voor iedere» regel meer •t bureau bezorgd zün. n uiterlijk Vrijdagavond Bij dit nummer behoort een Bijvoegsel. Gelijkheid op staatkundig gebied. m. (Slot.) Wat 't socialisme wil op staatkundig gebied is bjj de jongste werkstakingen reeds duidelijk in het licht gelreden het staatsgezag moet vernietigd, de teugels van 't bewind moeten aan de regeering ontrukt en in de handen des volks neergelegdhet volk moet heer- schen't Is de revolutie legen de be- slaaude staatsorde. Op welk beginsel sleunt deze goddelooze aanslag Op gelijkheid, logisch gevolg van een ge durende eene halve eeuw gevoerde atheïstische staatkunde. Mei de looche ning van God valt ook hel gezag; want „er is geen macht tenzij uit God." Hieruit volgt, dat dan elk gezag van het hoogste tot het laagste in destaats- orde een onrechtvaardige aanmatiging een schandelijk vergrijp is op de rechten des volks. Consequent had de liberalis tische Staat afsland moeten doen zjjne macht en afkondigen de gelijkbe rechtiging van al de burgers. Doch de natuur ging ook hier boven de leer. Men behield, wat men hadmen schrok terug voor de gevolgen. Wal komen moest, kwamde revolulie. Het volk, door socialistische leiders opgezet en georganiseerd, kwam met zijn brutalen eisch „Aan ons de macht! Wij vormen in den Staat deovergroote meerderheid. Aan ons derhalve behoort het bestuur, aan ons de Slaat! Weg met het koningschap. Weg met de regeeringWeg met de Hoogmogende en Edelachtbare heerenWeg met de bourgeoisieZoo klonk de oproers- kroet. En op dit sloopingswerk, op de puinhoopen der bestaande staatsorde zal de socialistische slaat worden opge trokken, waarin het beginsel van gelijk heid als recht des volks zal zegevieren. Maar bittere tegenspraakterslond reeds springt de ongelijkheid voor het voet licht. Het volk is alles, de hoogere slan- den niets, of moet men hen iels noemen, het zijn. dal /.ij lot basement mogen dienen, voor de op te bouwen staatsinrichting des volks. Een absoluut exclusivisme, een onverbiddelijke partij geest openbaarde zich in de jongste troebelen op de schandelijkste wijze voor ieders oog. Feitelijk is slechts een zaak mogelijk ofwel- de burgers erkennen langs de gansehc opklimmende linie dsr staats- inrichting de goddelijkheid de^ gezags, en bijgevolg krachten* den zdelijken band van den godsdienst lot jehoor- zaamheid en onderwerping zich veplicht, ofwel- hel despotisme van eenigeripf van een enkele treedt daarvoor in de Jaals. 'tKan niet anders. Orde moet heeichcn in den Staat, staatszaken moeten iar- cheeren, de burgers beveiligd, het doel'an den Staat moet nagestreefd, de rusten de voorspoed der onderdanen bescherid. Hoe zal dit in den socialistischcn Stat worden bereikt? Hoe de gelijkberechtigd staatsburgers in bedwang gehouden tegei over elkander, ieder met zijn individuee streven, eer- en hecrschzuchl en eigen- staatsburger* zonder verloochening der gelijkheid kunnen erkennen. Wat volgt daaruit P Dat zij bij deze usurpatie der macht zich nimmer kunnen neerleggen, daartegen steeds oppositie zullen voeren en in opstand moeten komen. Waar het recht om te gebieden ophoudt, daar houdt ook de gehoorzaamheid op en is elke verplichting tot onderwerping in lijnrechten strijd met de rede. liet socia lisme derhalve, gelijk dezer dage ten overvloede gebleken is, voert noodwendig lot ivgeeringlooslieid, tot liet anarchisme. 'I Anarchisme is de laatste en de vol ledige consequentie van den atiieïstisclien Staal. Ieder, die niet volslagen blind is, za! moeten erkennen, dat een anarchistische Staat niet bestaan kan. 't Is geen Slaat meer, maar individuen tegenover elkan der geplaatst, ieder met zijn onbedwon gen bedorven natuur, die als wilde wol ven elkander zullen verscheuren verslinden. Eene onmogelijkheid wordt nagestreefd, gelijk de gesciiiede wijst; want eene dusdanige Slaat heeft zij nimmer vertoond. Noodwendig zullen vóór de rcaüsecring dezer ulopii mannen opwerpen, die zich, tegen hun grondbeginsel in, de macht zullen belang? Daar de zedelijke plicht niet maligen, om eenigszins tenminste de bestaat 0111 elkanders rechten en staatszaken loopende Ie houden, plichten te eerbiedigen krachlens het gezag God», zal inen gedrongen worden tot den eenigen uilwegdwang, des potisme. Vermits nu de nienschen zeer onderscheiden zijn in gaven en talenten zullen eenigen zich op den voorgrond dringendezen zullen de bandelooze menigte door dwang alleen kunnen be teugelen, de hoog opgehemelde gelijkheid zal dalen beneden het vriespuntalle vrijheid- moordende dwingelandij zal heerschen. Immers, met welk recht zullen de bewindvoerders in den Staat der gelijk- berechtigden oplreden? Krachtens den wil des volks Maar dan geefl men hel beginsel prijs. Ook de zich opdringende heerschers zal niemand der socialistische orde ie handhaven, do persoonlijke vrij- eid der burgers le verzekeren, en j zullen, om deze macht te handhaven •?enover de consequent-opposante bur g-s hun toevlucht moeien nemen lot ontregelen van dwang, van geweld: zij zullen niet anders dan tyranuen kunen zjjn. ho i doend voorbeeld levert ons de Fraiche revolulie. Krachtens het revo lutionair gelijkheidsbeginsel werd het voik.le zoogenaamde derde stand, ge- roepeiioi de heerschappij. De beslaande geordede Staat moest daartoe uiteenge rukt, hi koningschap vernietigd, de hoo gere stalen neergehaald.de geestelijkheid geslooptyorden, de Staal van gelijkheid daarvoorjn do plaats treden. En ziet, aanstonds treden mannen op, door eer- heerschzucht gedreven, uit do heffe des volks zij vormen, niet gelijk in eiken welgoordenden Staat, de milde regeering, hel Sehrikbeivind, en, om ecnigormatc zich slaande le houden en irde lo handhaven, vaardigden zij met de eene hand de onrechtvaardigste en tyranniekste wetten uil, terwijl zij met de andere hand de guillotine liand- teerden, die duizenden onschuldige slacht offers deed vallen. Frankrijk zag spoedig, de schandelijkste tyrannie moede, reik halzend uil naar een man met het zwaard, die aan de onmenscheiyke wreedheden een einde mocht maken en de orde herstellen. Napoleon kwam en werd blijde als redder begroet. Iloe geheel anders rijst voor onze blikken de Christelijke Slaat. Wij tarten met den H. Auguslinus de vijanden der christelijke staatsorde, „dat zij een leger vormen van soldaten, zooals Christus' leer den soldaat zich te gedragen voor schrijf!, dat zij dan zoodanige bestuur ders kweeken, zoodanige echtgenooten, zoodanige ouders, zoodanige kinduren, zoodanige heeren, zoodanige dienstknech ten, zoodanige koningen, zoodanige rech ters, zoodanige cijnsplichtigen en ont vangers van hetgeen aan de openbare schatkist verschuldigd is, ais du christe lijke leer ze vordert, en laten zij het dan nog bestaan te beweren, dat die leer den Slaat vijandig isveeleer zuilen zij zonder aarzeling moeten getuigen, dal zij den Staat, die hare voorschriften opvolgt, lot heil verstrekt." BUITENLAND De twee laalste circulaires van Combes aan de Fransche bisschoppen betreffende liet sluiten van kerken en kapellen, be diend door geestelijken van niet erkende congregaties en het verbod van prediken doorniet-erkende ordes-geesleljjkcn, heeft bij de prelaten een diepe veronlwaar- diging gewekt, waaraan in waardige, maar krachtige protesten aan Combes wordt uiting gegeven. Alle bisschoppen spreken hun innige droefheid uit over het heen gaan der kloosterlingen. In liet schrijven van Z. Ëmin. kardi naal Richard, aartsbisschop van Parijs, aan minister Combes, zegt de eerbied waardige kerkvoogd o.a. „Als hiërarchisch en verantwoordelijk hoofd van alles, wat den eerediensl in mijn diocees betreft, verzoekt gij mij, onmiddellijk alle kerken en kapellen te sluiten, die niet door een decreet van autorisatie gewettigd zijn. Dit is mij juist als veranlwoordelijk hoofd onmogelijk, daar door liet onmiddellijk sluiten van die kerken de bevolking verhinderd zou worden, haar godsdienstplichten na te komen. Maar wel wil ik met u, zooals u mij voorstcll, de wijzigingen besludeexen, die gevoeglijk in de parocliie-indeelingen kunnen worden aangebracht." Wat het verbod van prediken van leden van niel-crkcnde Congregaties be treft, zegt de aartsbisschop: Hier randt g'U de bisschoppelijke jurisdictie in de uitoefening van de geestelijke macht zelve aan. Alleen de bisschop heeft het recht te oordeelen over de geschiktheid der priesters 0111 te prediken en hun macht daartoe te vcrleeiien. De uitoefening van dit recht van den bisschop strekt zich ook uil. over de priesters, die uil een vreemd diocees komen. De aartsbisschop zegt aan liet einde van zijn schrijven, dat hij smartelijk verwonderd was over deze twee circulaires, die een aanslag zijn op de grondregels der uitoefening van den katholieken eerediensl in Frankrijk. „Op tiet punt voor God te verschijnen", aldus besluit Z. Em. kaid. Richard zijn brief aan den minister-president, „0111 aan Hem rekenschap le geven van mijn zware taak, ben ik in geweten overtuigd, nooit de openbare orde in de bisdommen, die mij zijn toevertrouwd, le hebben verstoord, maar ook nooit hen ik te kort gekomen aan mijn plicht van herder der zielen, door na le laten te protesteeren tegen maatregelen, len doel hebbend, de ge wetens le onderdrukken en den godsdienst in ons dierbaar land te ondermijnen." Zeer waarschijnlijk zal dit schrijven ten gevolge hebben, dat Judas-Combes ook de jaarwedde van dun kardinaal zal inhouden. Maakten we in ons vorig nummer melding van liet krachtige protest van Mgr. Turinaz, bisschop van Nancy, legen de twee beruchte circulaires van Combes, thans kunnen we meededen, dat deze moedige prelaat den dwingeland Combes openlijk heeft getrotseerd. FEUILLETON. De Sehaldbekentenis. (Naur het Eiigclech.) Be was eers! werkzaam in hot laboratori um van een scheikundige, waar ik heel wat loerde. Daar het vak mij evenwel op den duur niet aantrok, ging ik in de rechten stu- deoron, en het was mijn kennis van chemie, oen vak, waarvan ik ondanks mijn kort verblijf in het laboratorium heel wat wist die mij als advokaat op eens naam gat'. Op een goeden middag zat ik in mijn kan toor, in een niot bopaald opgewekt gepeins, toen de deur goopend werd en eenmauvan middelbaren leeftijd binnentrad; hij zag er in zijn werkpak tamelijk netjes uit en ik horkende hem op hot eerste gezicht als Wil liam Campbell, een machinist en een vroegere buurman van mij. Hij was zeer zenuwachtig en ik bemerkto torstoud, dat er iets niet in Orde was. „Goeden morgen, Campbell," zeide ik. Hoo kom je in :s hemelsnaam in het kantoor van oen jong advocaat, zooals ik ben?" .Bij toeval," zoido hij rondborstig. ,Ik beu in moeilijke omstandigheden, en als ik daar niet uitkom, dan ben ik geruïneerd. Mijn go- hoele vermogenije gaat er aan, als ik niet een advocaat vind, geslepen genoeg om eon bedrieger te ontmaskeren, en ik was dan ook besloten mij tot den eersten don bes'eu ad vocaat te wenden, dien ik zag. Mijn geld had Ik in deposito gegeven bij eon bank j op een goeden dag komt er iemand bij mij, die wei twintig maal bezat watik heb, dio mij voor een paar maanden mijn geld ter leen vroeg. Ik vertelde hein, dat ik het in het bo- ein van liet volgende jaar noodig had, en hij beloofde hot mij dan torug te zullen geven met acht procent interest. Ik gaf hot hem op die voorwaarde, en ik kan het nu niet terugkrijgen." .Heelt hij bezittingen?" vroeg .Huize r hij i oplichter en bedrieger van de ergslo soort. Ik wilde, dat ik hein nooit had gekend." .Maar je hebt toch een schuldbekentenis?" zeide ik. „Jawel maar ik kan ze niet terugvinden, dat is juist de moeilijkheid. Ik ging gister naar den man loc, en toon zeide bij mij, dal hij er niets van wist, van mij geld geloond te hebben; als ik de schuldbekentenis niet gaf, betaalde h(J niets." „En kan je haar niot vinden?" „Neen." „Wat heb je er mede gedaan?" ,Ik stak ze in mijn portefeuille, waAr ik al mijn waardepapioren bewaar; maar toen ik er naar zocht kon ik ze niet terugvinden." Hij haalde oou groote, lederen portefeuille voor den dag, en ik keek alle papleren en rekeningen na, die in een dor tascbjcs bij- con waren, denkende, dat misschien de schuld bekentenis tusschen andere papieren kon zijn verscholen. „De schuldbekentenis is er niet," zoido ik, „Maar wat is dat rooreen stuk wit papier?" En ik nam een stuk onbeschreven papier ui-, de doGiiontcn „Dat wet ik niot." „Van wie,heb je de schuldbekentenis ont vangen?" „Van AlcXider Bronton, den drogist!" Ik kendo Luton uitstekend. Hij was rijk listig te zijn. was overtuigd, dat Campbell de waarheid zf e, wjB[ 00g-, dat Bronton er niet de manaar WBS om te vergoten, dat hij 1000 poi-had geleend en ik kwam tot do conclusie, u bij don een ol andoren kunstgreep had aawend om den machinist van zyn'spaarduit, (e borooven. Maar wat vooreen kuustgroo Ik zat een paar tauten te peinzen, terwijl ik nogmaals de pop-en doorkeek en zeide „Campbell, ik wil -priori niet beweren, dat Bronton oen ache jH, maar is hot niet mogelijk, dat hij jo t papier heelt over handigd, terwijl hij dojhuldbekonteuis mot het geld in zijn zak lnp gestoken?" „Neen, dat is onmogjk. Ik bekeek do schuldbekentenis toon ithuis waSi vóór ik ze weer in mijn portofe|0 stak. out te zien of er geen font in was„nd zo in orde wat ik nto nog zoo goed winner, alsof liet gister gebeurde, Ik herin, mij zolls nog weL hoe de inkt er uitzagngeveer donker- Ik was op hot punt heuje portefeuille terug te geven, tooit hij 20idc, maar plotseling bedacht ik mij, i.0pendo haar weer. „Campbell," zeide ik, zoo kj, mogelijk, „weel je ook of do bekontenis geschreven werd op wit papier ol op een papier, bedrukt „Neen, hy schreef ze op een vol van een schrijlhook en kniplo zo toeu uit. Ik herinner me alles nog zoo goed, waut hot was alles w-at ik bezat, en het Iconen was mij een Ik onderzocht hot stuk wit papier, 1 meer cn meer begon zich een denkbeeld van de toedracht der zaak in mijn hoofd te men, en ik bemerkte, dat het papior genomen was uit een cahier, blijkbaar met een schaar. „Neon, maar ik denk, om, als ik het noodig had. een stuk wit papior bij de hand te heb- „Mag ik het hebben?" „Zeker, antwoorddo hy, wel wat verrast over mijn verzoek. „BcBt," zeide ik torwijl ik het papier op dc tafel legde en er miju inktpot op zette; „ik zni beproeven, je je geld torug te be- zorgon. Ik zal direct een aanklacht indienen en Bronton op den eed vorderen voor den reehtor. Jij kunt natuurlijk bezweren, dat je born bet gold hebt gegeven, en dat de bekentenis, die hij je guf, zoek is goraakt „Zonder twijfel. Ik heb mij bopaald niet vergist." „Kom dan morgen om negen uur hier." .Best." Hij vortrok, en ik nam het papier op om het nauwlettender tu bezien. Het scheen slechts een vol uit een schrijfboek te zyn, maar ik kou het niot van mij afzetten, 1 er iets anders mede gebeurd moest wez en hier kwam mijn chemische konnis te pas. Ik herinnerde iny. dat Bronton scheikundige was, en ik hcrinuorde mij ook oen kunstje, waarmede ik mij vaak had vermaakt. Men knn namelijk met jodine ot amonia een inkt inakon, dio er donker, roodachtig uitziet, maar die in vier dagen vordwijnt, zonder een spoor van hot gcscbrevon op het papier achter te laten. Bronton kende zonder twjjlol dit goheitn on had hot aangewend om don machinist op te lichten. Hoe meer ik hier- anu dacht, des te meer was ik er van over- tuigd, dat de zaak zich aldus had toegedragen. Dc schuldbekentenis was met sympatbischen inkt geschreven. Maar er was een ander geheim, dat Bron ton misschien niet kende en ilnt ik toevallig had ontdekt. De verraderlijke inkt laat, als zy' verdwijnt, op hot papier sporen van zink achter, zoodat elke letter weer zichtbaar goutaakt kan worden, door een oplossing van ijzor salphaat en calciumhydrnnt aan 10 wenden. Pas was dan ook Campbell weg, of ik verliet mijn kantoor en ging naar een drogist, waar ik do bedoelde oplossing kocht. In mijn kantoor teruggekeerd, bevochtigde ik oen stnk vloeipapier mot do oplossing en hield eon hoek van het wit papior or op. Het resultaat was zooals ik verwachtte, want het teekon pst. werd zichtbaar. Ik wist nu, dat hot papier de schuldbekentenis was, cn ik stak hot in mijn zak, torwijl ik het fleschjo dichtkurkto. Onmiddellijk stelde ik eon aanklacht in tegen Bronton. Een paar dagen lator stond do oplichter voor den rechter. De zaak schoen bem zóo

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1903 | | pagina 1