ieblad
Bijvoegsel.
Zaterdag 16 Januari 1904.
entiende Jaargang.
DE EEMBODE. f
Tponw tot OV0P 't gpaf. '6ak or,"n:, toa ,lo"° ,cI,md het al,°l Z"B komen, stond de burgemeester op en
vermoeden de waarheid oaby was gekomeo. kondigde den aanzittenden kort en bon-
De «lig bjj Lugensalza, ia 't jur 1866,
woedde dea »7u Juni het felit ia de nabyheid
vin de braggea over de Sella en de Uoitrnl,
en un bel Zwavel-badhnis. De hoopen Ijjkeo,
het groote until gevallen offlcleren en de uit
gebreide grafheuvels legden daarvan de vieese-
Igkstc getuigenis at.
Onder de gevallen offlciereo bevond ticb ook
de elgeaaar van een prachligeo, grooleo bond.
die xjjo beer overal vergetelde en thans ook
met hem ten itrjjde «as getrokken. De olflcier
vond hier echter ijjn dood; en toch verliet bet
trouwe dier hem ook thans nog niet, bleef aan
zjjne zflde, builde klagend, toen hg de gapende
wonde, het slroomende bloed lag en het rochelen
van den stervende hoorde. Hg liep om hem
heen, blafte, huilde, ging een paar stappen weg,
alsol hij zien wilde ot zjjn heer ook zou op
staan, en keerde telkens terug. Hjj likte de
wonde, besouflelde den stervende van alle kanten.
en zich niet meer bewoog, bief het trouwe
dier. met een instinctmatig voorgevoel deo kop
in de hoogte en abet een klagend gehuil om
hoog uit, als wilde hjj vandaar hulp alsmeeken
oi zijn weeklagen daar doen hooreo. Eindelijk,
na urenlang onafgebroken klagen, vlgde hjj zich
aan de zjjde van zjjn overledou heer, kop en
oog onafgewend op hem gericht en nog slechts
zachtjes kwispelstaartend,
In deze houding vooden hem de uit de stad
komende doodgravers, die de ljjken moesten
opnemen en ie op de plaats zelf, waar zg ge
vallen waren, bogravsn. Toen zij het lj)k van
genoemden officier naderden, sprong de trouwe
wachter woedend op hen toe en liet hen niet
dichterbij komen. Er bleef ten slotte niets over
dan hem met schoppen en spaden te lijf to
gaan an hem tegeljjkerljjd van achteren te
naderen en ticb zoo van hem meester Ie maken.
Dat gelukte en bet dier werd gevangen en in
een tak gestopt, opdat de maonen zeker waren
voor zijne beien.
Een bezoeker van het slagveld zag bel vangen
van den hond en hoorde van zjjn trouw. .Mannen,
laat mjj den hond, ik wil hem gaarne betalen I"
riep hjj de doodgravers toe. Deze vonden het
goed en toen z(j 's avonds den beer hot dier
brachleo, nam bjj hem mede naar buis.
Den volgenden morgen echter was hel dier
spoorloos verdwenen, hjj vluchtte terug naar
da plaats, waar ziin heer den dood gevonden
bad. De doodgravers herkenden bjj bun verdeie
werk den gislcrea door ben verkochten hond.
,Arm dier, je heer is weg van bier, hg ligt
met acht andere krijgsmakkers onder de groene
zoden begraven en elk spoor is door den bevigen
regen voor je weggevaagd 1 Je znlt hem tever
geefs zoeken en hem niet terugzien!''
Hoe ijverig het trouwe dier ook zocht en elk
grashalmpje berook, alles tevergeefs, zjjn goede
heer was on bleef wegl
Wel zag men den waarljjk ongelukkigen hond
nog dagenlang rusteloos rondloopen, zelfs tot
in de ruime vertrekken van het tot hospitaal
ingerichte Zwavel-badhuis, met bjjna inensche-
ljjke schranderheid de bonderden gewonden aan
kijkend en de lucht opsnuivend met zjjn scherp
!t alsof zjjn
is gekomen,
jj op de
r zgn heer was
et dan ook niet
zoo lulde meer, nog altjjdontbering en ver-
liogen vermagerde hem zienderoogen.
Op deze manier bracht do arme hond een
geheels week in onrust en kommer door om
zjjn overleden heer. De bospilaal-soldeleo eo
andere medelijdende menschen boden hem spjja
aae, eo trachtten hem van de weide te lokken
hjj gebruikte echler slechts weinig eo liep iteeds
zoekend rond, sis een kind naar xjjo verloren
moeder.
Op zekeren morgen was de hond verdwenen,
wanrheoo Niemand wist hel.
Vorschoidone dagen gingen voorbij i men had
tengovolge van gewichtiger dingen, de verpleging
der monschen betreffend, deo hond geheel ver
een vreemdeling In de
Z(jn eenigen zooo, in deze streek gesneuveld.
Zjjn zoeken en vragen bloef zonder gevolg.
.Wolou," sprak de vreemde diep bewogen
tot degeoen, die bjj hem waren, .al ontdek ik
dan ook al niet 't graf van mjjo zoo ionigge-
liefden zoon; op de plaats, welke zjjn bloed
dronk en waar hjj zflo jeugdig leven liet, zal
mjj een zeker getuigen leideo, deze hond, op
Bj) deze woorden zette HQ, den trouwen bond
ter aarde.
.Zoek, trouw dier!1' riep hjj hem toe, ,ga
voor ou ureog mij op de plaata, zoo dierbaar
aan een verweesd vaderhart 1 Van zoover zjjt
gU lot mij gekomen, hebt ten tweede male den
verren weg afgelegd, da, liof dier, ik volg u I"
Eo het trouwe dier. zichtbaar vermagerd en
zeer zwak zag deo oudeo heer teeder eo dank
baar aan, kwispelstaartte, ging tegen beu aan
staan, likte zijne hand en giog langzaam voor-
Diep bedroefd volgde hem de oude heer en
enkele medelijdende bewoners uit het badhuis.
Eindelijk stond het dier stil en begon zacht te
klagenbij bevond zieh op de plaats waar zjjn
jongen heer gestorven was.
Do dlepgeschokle vader knielde neder, raakte
met voorhoofd en lippen de aarde aan, kuste
dea grond, die het blond zijns zoons gedronken
had eo bad lang; daarna stond bjj op eo ging
eoel, zonder om lo aion, weg, Toen hij diep
bedroefd aan de stadspoort kwam, was hij ge-
hoel alleen, de trouwe hond was achtergebleven.
Wat doed ham zijn zelfzucht leed, want de naar
hem gezonden bode vond bet trouwe dier op
de weide, maar Jood! Men zonbgaazeggen
gestorven aan een gebroken hart, in waarheid
echler verteerd door aterk verlangen naar zjjn
beminden heer!—
De dankbaarheid groef bem een graf en zal
ook zbn aandenken in eere honden.
Kunstenaarstrots.
Een orgpnizl van naam te Liverpool,
de heer Best, woonde eens een groot
openbaar feestmaal daar ter stede bij
en had beloofd, daar wat op het orgel
te spelen.
Toen het oogenblik daarvoor was ge
komen, stond de burgemeester op e
kondigde den aanzittenden kort en bon
dig aan
„Nu zal het orgel iets voor ons spelen."
De heer Best bleef kalm op zijn stoel
zitten en deed alsof de aankondiging
hem niet aanging.
De burgemeester zag hem verbaasd
aan. Hy meende, dat de musicus mis
schien in de eene of andere muzikale
mijmering was verzonken, en daarom
herhaalde hij zjjoe aankondiging met
ceno stem, luid genoeg om dooden op
te wekken.
Maar de heer Best verroerde zich nog
niet.
Een bediende kwam naar den orga
nist toe en zei:
.Heb gij 't niet gehoord mijnheer?
De burgemeester kondigt aan, dat nu
het orgel spelen zal."
De heer Best keerde zich om, zag de
knecht met verwondering aan en zei
.Laat het maar spelen, ik zal het niet
beletten."
Natuurlijk bracht de knecht dat ant
woord terstond aan den burgemeester
over.
Deze verhiel zich ten derde male van
zjjn zetel, boog beleefd in de richting
van de plaats, waar de heer Best zat,
en zeide op eerbiedigen toon
,Nu verzoeken wij onzen hoogvereerden
medeburger, den heer Best, de goedheid
te willen hebben ons samenzijn met een
proeve van zjjn beroemd orgelspel op
te luisteren."
Toen stond de kunstenaar volkomen
tevredengesteld op en voldeed aan het
verzoek.
Zich wagen voor een ander.
Wanneer de keizers van hetRomein-
sche rjjk, zegt men, zich vroeger met
hunne legerscharen in het veld bevonden,
was hol op straffe des doodB verboden,
dat iemand de tent, waarin de keizer
zich bevond, deB nachts naderde.
Eens werd een soldaat door do schild
wachten gegrepen, toen hij toch do tent
trachtte te bereiken met een papier in
de hand, dat hjj, gelijk later bleek, tor-
stond dos morgens den keizer wilde
overhandigen. Dooi et gerucht gewekt,
liet de keizer vragen, wat er gebeurde,
en toen hjj vernam, dat de schuldige
hem een verzoekschrift had willen toe
reiken, sprak hü het doodvonnis uit,
indien de man voor zichzelven iets had
willen vragen, maar hj) gaf hem de vrij
heid, als het voor iemand anders was.
Hierop werd het geschrift nagelezen, en
toen ondekte men dadelijk en duidelijk,
dat de soldaat om het leven had willen
smeeken van drie schildwachten, die
slapende waren gevonden en terstond
na zonsopgang zouden worden gevonnist.
Ze waren kameraden van hem, en hij
wist, dat alleen overgroote vermoeidheid
hen had doen insluimeren.
Toen de keizer dit vernam, schonk
wijk, Hilversum, Hoogland,
Prijs dar AdvertentMni
n nlteriyk Vrijdagavond
Zeker dat komt van zelf als de jeugd
haar God ontnomen en aan haar harts
tochten wordt overgelaten. De verdediger
van den beklaagde zette dit meesterlijk
uiteen.
het thans, helaas, nog droever, nog
vreeseljjker geworden. Zelfs uit de ge
rechtszaal is het kruis verwijderd. Het
sprak te ernstig tot de rampzaligen, die
vonnissen moeten tegen de leer van den
waar net cruis miicena, vereent, ja
vertreden wordt, is zegen, voorspoed,
geluk gevloden. Dat zegt ons iedere
bladzijde der historie. Weliswaar spreekl
het kruis van lijden en opoffering en
boete, maar het is en zal immer blijven
•i der interpellatie
.«n Rijksdag omtrent
.n Russische politieagenten
j gebied, welke interpellatie
.a socialist Haase werd toegelicht,
is net weder warm toegegaan. Toen de
Slaats-secretaris baron Von Richthofen,
die den spreker antwoordde, opmerkte,
dat het in het belang van den Staat was
anarchisten uit te leveren, maakten
daarop de sociaal-democraten onder
kreten van afkeuring zulk een rumoer,
een deel van baron Richthofen's
woorden onverstaanbaar bleef.
De vice-prosident Stolberg verklaarde,
dat kreten van afkeuring niet geoorloofd
waren. Onder hernieuwd rumoer van, de
zjjde der socialisten zette de Staatssecreta
ris daarop zijne rede voort en zeideDe
anarchisten-quaestio is zoo belangrijk,
dat daarbü 8een sentimentaliteit op baar
plaats is. Slechts zy, die ons welkom zijn
kunnen op onze gastvryheid vertrouwen.
Deze anarchisten ochtor zjjn ons beslist
onwelkom en wij zetten hen over de
grens."
Dat de rechterzyde deze verklaring
toejuichte en de Bocialisten van woede
brulden is nog ai verklaarbaar.
In Londen, de grootste handelsstad,
de hoofdslad des Ryks, heeft Chamber
lain Dinsdag een ware triomf behaald,
een overwinning, die de vryhandelaars
verbluft doet staan. Ondanks Cham-
berlnin in een gesloten rytuig zat, toen
hy naar de Guildhall reed, werd hg
toch opgemerkt en langs den geheelen
weg toegejuicht.
In Guildhall zelf wachtte een reus
achtige, geestdriftig gestemde menigte
hem op. De hal was gevuld met pears,
leden van het Lagerhuis, groote bankiers,
financiers en kooplieden. Chamberlain
verklaarde, dat hom gezegd nu: Lon-
den's voorspoed is zoo vastgeworteld,
dat argumenten, die in andere centra
succes hadden te Londen niet zouden
pakken. Spr. kon dit echter niet inzien,
hy weigerde te gelooven, dat hg de
moeilgkste laak zou vinden in het hart
van het Vereenigd Kouinkryk om de
menschen te nopen de beginselen te
volgen, waarop alleen het groote wereld-
rgk kon bestaan en worden bevestigd,
want Londen leed meer dan eenige
andere plaats van de vijandige tarieven.
De ambtenaar van het O. M. te Pargs
Baudoin, heelt den president van het
Hof van Cassatie hot verslag over de
Dreyfus-aangelegenheid toegezonden. Men
gelooft in het Paleis van justitie, dat
de crimineele kamer een onderzoek zal
instellen, evenals in het jaar 1899. De
definitieve behandeling van de zaak zou
dan eerst in Juni voor het vereenigde
Hof van Cassatie geschieden. En zon
dit besluiten om Dreyfus voor een krijgs
raad terecht te doen staan, dan zou
zyne verachgning voor het gerecht niet
eer dan in Augustus of September plaata
vinden.
De toestand op het Balkan-schiereiland
echynt niet zoo gunstig als voor enkele
dagen werd voorgesteld, toen le Porte
aannam de beloofde hervo ngen te
FEUILLETON.
Op de psden des kroises.
I het Noord-toetten i
8) Er gloed oen pjjoiyke Ink over het gelaat
Tin den missionaris, maar toch trad hy de
Indianen vriendelijk tegemoet. Deze sprongen
van hunne paarden en gaven hem de hand.
.lOaraoyam"— .goeden dag" aprak de geeste-
Igke en do Indianen herhaalden: .Klaraoyam".
.Myn roode kinderen hebben haastl"
.Veel haast, Jakaalapayalthek", dat wil leggen
.Wat doen mijne kinderen in de wonden?
Is er iemand ziek?'
,8a krak volstrekt niet"
.Leren mijn roode kinderen in vrede?"
.Yoekaih (d. w. s. zonnelicht). Hoofdman der
TsUkuhüntnl Het oog vu du priester is niet blind.
Hg ziet du tomohawk au nwe zijde u un du
gordel nwer krijgsmakker»hü ziet ook de
ekalpeo au de muu nwer paarden. En zgn
hart zegt hem, dat zyo roods kinderen niet in
vrede leren. Toekaib, wurom wudt gjj nw
gelaat al? Knot gjj hst aonneUeht niet r er dragen?
Zoekt gjj het duister ren du nazht? Weet,
Yoekaih, in de oogon van deo Grooten Geest
is de nicht goiyk nan de dag!"
.Priealer, sag too Iets tol ooien opperhoofd-
mu, Pekco," sprak een der uderen, Oezoosi
ekster geasemd, toen hy ieg, dat Yoekaih
de oogu verlegen neersloeg.
.Oexonsil Moet du Pekeo, nw boofdmu,
meer gehoorzaamd worden dan Mulln, den
grooten geest?"
.Priester, nwe tong spreekt wtarheid en mgn
bsrt zegt n, dat ik n volgen moet. Mur hond
ons nn niel langer op. Ik zal Peku nw groet
u nwe woorden overbrengen. Yoekaih aal voor
den vrede epreku."
,Ja, priester, waren alle blanken als gjj,"
Bprak Oezoosi, de ekster, .dan zou de tomohawk
lang begraven liggen. Maar wat zeggen do blanke
mannon Zy komen en leggen: Roode mu, nw
land bevalt ons, ga been, ny willen er wonen I
En da bluke mu bouwt zi)o hals u woelt
in du grond, waarin het gebeente önur hoofd-
liedu rost De roods mu dorst naar wraak.
Als de blanke s<|oe sela scherpt om bet kor»
te maaien, dat hy In de aarde gezaaid heeft,
du zal de roode mu er zyo, om hel vóór hem
le oogsten. Dat heeft Peku gezegd. Priester,
als gij oog iets te seggu hebt, zeg het bem."
Met deze woorden rudu de Indiuen weg.
,0, Heer I Zj) hebben kwud lo du zin",
zuchtte de missionaris. .Wie zullen de slacht
offers zjjn?"
.Kijk vadar" antwoordde de mestlea, ,do
boevu banner paarden komen alt bet oosten,
vu de oevers vu het Loaikeas-metr".
.Daar woont Schlll, eernaam, alleenbg is
verloren als by geen bnlp van fort Alexander
krijgt."
.Dal zal moeiiyk gaan. De zon alut in het
zuiden en hat ligt acht nor vu bier."
.Voor de mau aan den hemel ataat, zullen
de Indianen du aurel niet doen. Vlag de
purden, er ia nog bnlp mogeiyk'.
DE BERAADSLAGING.
Al het land tueiohen de Fraaerrlvier en het
Kaekadengoborgto in hel weeten mot syn machtige
wouden en moren, maeklo do jachlgrondu der
TeilkobUnen uit. Hier leefde de roode mu,
vry en oogedwongeo, ale oen vogel in de lacht,
en visch in 't water. Het gereedmaken van
voedeel eo Ueeding liet hy over aan de eqnawa
vronwon hy, do roods mu, wiens
waa een vriend, ceno beleedigiog te wreken.
Dan werd de atrydbyi opgegraven, op 'L oogen
blik, door d»n medlcynman loovenaar -
bepaald alt gunstig i het lichaam werd met
oorlogakleuren botcbilderd eo de krygaaang
gezongen. Wal eu triomf voor du jongen
kryger, als by den eersten keer de rookende
skalp van zgn verslagen vyand aan agoen gordel
biog en de equaws in bet leger elkander de
bloedige ekalp toondul
Dat ia na indera gewordu, mur ten koste
vu menechenbloed en menschenoffere. Voor
velen wu en ia de weg tol bel goede een weg
op krnlepaden. Het gebied der Teilkohlinen
doorstroomt de Tallkob, die xün water in don
Fraaer uitstort, zyn grootste zyarm la do
Thatbonkoh. Waar belde atroomen In elkaar
vloeien verandert het land aanmerkeiyk. Uit do
vlakte vorbeft ticb dan bouvol aan heuvel.
Het weeks prairiegras wordt door lug etroik-
tot ten elotte het woud alles
vso oenen raaf, oenen bever ens. op, al naar
den beiehermgeeat, waaronder hoofdman en stam
staan. Alles wordt met schreeuwende kleoru
beschilderd.
Taltgk hadden de TshilkohUnen gehoor ge
geven un de oproeping vu du boofdmuzy
of roest der vernietiging vu de uch der dooden.
Op de gezichten wee weinig verdriet (e lazen.
De meeete krijgers legen vedilg lo de schaduw
der hoornen en lieteu vlijtig de tabakepyp da
ronde doen uderen vi
Een aekar aantel Jonge wilden vormden een
kring om een vuur. Nadat de munoo een heel
vreemd klinkend lied, dat door slagu op eens
trom, een pot of een klinkenden deksel begeleid
werd, gezongen hadden, drnkle do een den
geraakt, leelde slechte voor jacht u oorlog.
Hal wat eu vraagde, als by, gezeten op bet vlugge
paard, du buffel velde u de woedende dieru,
met vute hand, de pijl in 't lichaam schoot I
Of als hy in het heldere water vu den Teilkoh
du zalm in de ryngevloehlu u listig gezette
tnik ving! Of hg wu du vrede moede, er
vervugt met zyn hoogs
ln du tyd, waarin ou varhaal speelt, beerachte
in deze itrekan een groote bedrijvigheid. Peku,
de opperhooldmu der Tsllkohtiou, had in de
dal» de .toteme' vu syneo stam geplant. Da
er daie legtrplule nil. In 'I vi
echter veranderde allee. Uit het worn), dat bet
keloidal omgaf, redu drie Indluu. Zy tprongu
koppu u Qgnreo zijn geuedu, Er h
