DE EEMBODE. F
ieblad
BIJVOEGSEL.
Zaterdag 11 Maart 1905.
ebttiende Jaargang.
HET MONUMENT. hebben wg het te danken, dat wjj gratis onlangs vermoord waadde, op een boot
Voor de laatste maal, nc hoeveel
gverige zittingenzaten de tien leden
van het comitié om een tafel in een
der zalen v»n het gemeentehuis. Mynheer
Hippier, de secretaris, legde de pen,
die hg gebruikt had, neer en las met
voldoening de bladzijden die by vol
geschreven had.
Er valt nu niets meer te doen,
zei hg, dan de aanplakbiljetten te drukken.
Dat is de zaak van onzen collega myn
heer Luchet.
Luchet, drukker en uitgever van
beroep, boog bet hoofd met den glim
lach van iemand, die er alles van weet.
Het program was als volgt saroen-
Saict-Apert, Zondag 14 Mei, groot
feest ter gelegenheid van de inhul
diging der buste van Louis Renand,
ontdekkingsreiziger, op het Thierspein.
De inhuldiging zal om twee uur
plaats hebben.
Cantate ter eere van Louis Renaud
woorden van Stanislaus Hippier, ge
zongen door de leerlingen der school.
Rede van den heer Durel, burge
meester van Saint-Apert.
Beknopte uiteenzetting van het
wetenschappeiyk werk van Louis
Renaud, en verhaal van zgn tragischen
dood in Afrika, door den heer Hippier,
oud vriend van den held.
Glorie aan ons oude Frankrijk,
volkslied, onder leiding van den heer
Endelin, hoofd der stadsmuziekschool,
Halfvier oplating van den lucht
ballon Louis Renaudluchtschipper
de heer Godeau.
Om negen uur algemeene schitte
rende verlichting en bal.
Zaterdag 2u Mei acht uur des
avonds groote fakkeloptocht.
Hel zal zeer schitterend zgn,
meende Durel. Ik geloof, mijne heeren,
voegde hg er bij, dat wg zoo goed
mogelgk onzen plicht gedaan hebben,
zoowel tegenover de gedachtenis van
onzen beroemden stadgenoot als voor
de belangen onzer gemeente. Wij kunnen
ons geluk wenschen, in zoo korten tijd
de taak, die wg op ons genomen hadden,
tot een goed einde te hebben gebracht.
Ik zal in mijn rede niet vergeten den
steun te vermelden, dien de openbare
machten ons hebben geschonken maar
op het pnnt deze vergadering te sluiten,
meen ik, dat ik in uw aller naam een
bijzonder woord van dank moet betuigen
aan onze collega, den heer Hippier, die.
ik mag het vrij zeggen, de ziel was van
deze onderneming
De heer Hippier onderbrak bescheiden
Pardon.
Aan hem, vervolgde de burge
meester, aan zgn rustelooze bemoeiingen
hebben wg het te danken, dat wg gratis
het marmer gekregen hebben, waaraan
de beitel van den eminenten directeur
onzer ambachtsschool, den heer Fauvelet,
die op het oogenolik door een laatste
conferentie met den ondernemer der
werken weerhouden wordt, leven en
bezieling geschonken heeft.
Hg heett een bewonderenswaardig
werk uitgevoerd, riep mgnheer Hippier
met overtuiging.
leder heeft naar zgn vermogen en
krachten tot de groote zaak bijgedragen
vervolgde de burgemeester. De toevloed
belooft dan ook groot te zgnIk
heb het genoegen, u mee te deelen,
dat de plaatsen voor do kermis kramen
op bet plein tegen zeer hooge prijzen
verhuurd zijnMaar mgnheer Hippier
is de man, die het initiatief nam, die
het eerst op de gedachte kwam, een
monument te stichten
Mgne heeren, zei Hippier, veroor
looft mij. de al te vleiende woorden
van den beer burgemeester op u over
te dragenWat zou ik zonder u
hebben kunnen doen Ik zal er niet
aan herinneren, met welk een bereid
vaardigheid gij hel plan, dat ik de eer
had voor te leggen, hebt aangenomen,
met welk een gver gij gewerkt hebt,
om het noodige geld bijeen te brengen
om een kirfd onzer stad te verheerlgken.
Wat mg betreft, ik was zgn intieme
vriend, ik ben daar trotsch op, ik heb
met hem omgegaan als met een broeder,
en het is mij daarom zoo aangenaam,
hem ie mogen verheerlgkenArme,
dierbare Renaud I
Hippier stokte, tranen van aandoening
beletten hem voort te gaan bg de
herinnering aan Louis Renaud, zgn
makker uit de kinderjaren die jong reeds
smaak toonde in avonturen en die op
den leeflgd, waarop hg kon beginnen
de vruchten van zjjn werken te plukken,
zoo wreed in Afrika was omgekomen,
vermoord door de wilden. Zulk een
leven, gewijd aan de wetenschap en
de verbreiding van den Franscben naam,
verdiende wel een weinig marmer en
de bewondering van het nageslacht.
De vergadering liep ten einde, men
sto d reeds op, toen plotseling Fauvelet
als een bom de zaal binnenviel.
O, heerenriep hg uit.
Wat ia er? v.oeg men hem onge
rust.
Louis Renaud is niet dood en er
is dus geen onthulling mogelgk I
't Was alsof de bliksem in de raads
kamer was geslagen. Vooral mgnheer
Hippier was ontsteld, hg zwaaide met
de handen in de lucht.
Fauvelet haalde een brief uit zgn
zak, dien hg eerst in zgn woede tot
een prop had ineengefrommeld.
Een vriend uit Parijs bad hem dien
gezondenhij kwam van een handels
man uit Port Said, die o. m. vertelde,
dat hij dien Louis Renaud, die men
onlangs vermoord waaude, op een boot
naar Frankrijk had zien plaats nemen.
Er was een oogenblik van algemeene
verstomming.
Komaan, mgne heeren, zei de
burgemeester, die het eerst zgn koel
bloedigheid terug had, laten wg beraad
slagen I
Een mooie zaakl riep mgnheer
Maillon, de eigenaar van het café op
het Tbiersplein, een der meest belang
hebbenden natuurlgk bg het welslagen
van het feest. Wij hebben een hoop
onkosten gemaakt en nu hebben wjj
nog niets
En dan het belachelgk figuur dat
wg maken, zei Luchet, iedereen zal er
den spot mee drgven.
Maar het is ongelooflijk, zuchtte
Hippier.
Aller oogen richtten zich naar hem,
reeds dreigend.
Gg, de „persoonlijke vriend" van
Renaud, gg hebt er ons mooi laten
inloopen.
Mijne heeren, smeekte Hippier,
wg zijn het slachtoffer van een onver
wacht feit.
Men maakte de balans op van de
ramp op de eerste plaats een gevoelig
verlies voor de stadgroote schade
voor tal van handelaars en neringdoenden.
En bet contract met den lucht
schipper 1
En de bestelde illuminaties.
En wat het monument gekost heeft!
Maar de .zedelgke" ramp was nog
ontzettenderde reeds rondgestuurde
uitnoodigingen, de belooningen, waarop
men rekende, vervielen, de ontevreden
heid der bevolking, de aanstaande ver
kiezingen voor den gemeenteraad
Komaan, zei de burgemeester,
verliezen wg het hoofd niet en denken
wg na.
Men herlas den brief, hg was echt.
Toch zou men zich vergewissen van
de waarheid van het ontzettende feit
een doode, die niét dood was I Na lange
beraadslaging besloot men een telegram
te zenden naar Port Said. Men rekende
uit, hoeveel tgd er noodig was voor
het antwoord en de leden van het comité
gingen uiteen tot den avond. Zwggend,
treurig gestemd, gingen zg heen.
Des avonds waren zg weer ten stad-
buize vergaderd.
Welnu, zei Durel, een telegram
latende zien, niets is ongelukkig zekerder
Louis Renaud is volstrekt niet dood I
Opnieuw algemeene verslagenheid.
Hippier kroop in een hoek. Fauvelet,
de vervaardiger der buste, was woedend.
Als men de menschen zoo goed
kent, zei hg bitter tot Hippier die de
zondebok der ramp werd, moet men
weten, of zij nog leven of niet
De bladen melden het toch
zei Hippier schuchter.
Gg hadt het denkbeeld van een
monument
-wijk, Hilversum, Hoogland,
t.
Prijs dor Actvertontiöni
6 regelsf 0.30.
en regel meerf0.05.
hooi
in en
ngen
:hool
zijne
d te
zaakt
kind
>pen-
evert
mei de rechter voor eigen onderwijs. I deeren zal, wat aan
luister en de plechtigheid van een concilie
geven zou. Om dat verlangen vervuld
1, wijst men als plaats van bijeen
komst dat deel van .Sint Pieter"
waar in 1870 het Concilie ge
houden werd.
Te Rome is sprake van een schrijven
dal Z. H. Pius X zou richlen mi de
Katholieken van Frankrijk. I' ioud
zou een beroep op Frankrijk -gen
de misdaad der scheiding tussiKerk
en Slaat.
De eminente strgdcr voor Kerk en
Paus in Frankrgk, de bekende graaf de
Mun, heeft een merkwaardig artikel ge
schreven in de .Gaulois" met het op
schrift: de Kerk en de Vrijheid. Daarin
wijst de Mun op de geschiedenis van
den strijd, dien de katholieke Kerk heeft
gevoerd in alle eeuwen om de vrijheid
van den mensch te verdedigen tegen
het heidendom, dat de schandvlek der
slavernij draagt tegen de verschillende
kettergen, die in den loop der eeuwen
ontstonden en tegen de moderne leer
stellingen. Geen dag, dat de kaïholieke
Kerk niet heeft gestreden voor geloof
en vrijheid. Graaf de Mun verwijt d,
tegenstanders der katholieke Kerk, dat
zij niet op de hoogte zijn van de kerk
leer. En daarom zou hg wenschen, dat
ens enkelen van die mannen, die
zoo trotsch zijn op den naam van
„intellectuels," de grootmoedigheid wil
den hebben, op het oogenblik, dat de
Kerk als een beklaagde voor de recht
bank der volksvertegenwoordiging wordt
gesleept, zich te laten inlichten omtrent
de kerkleer, en eens naar de kerk te
gaan om Ie luisteren naar hen, die be
voegd zgn die leer te onderwgzen.
De slag bij Moekden is op een ernstige
nederlaag voor de Russen uitgeloopen.
De verliezen der Russen worden door
denJapanschengeneraienstafop ongeveer
30,000 aan don-jen, gewonden, ge
vangenen en op andere wijze builen
gevecht gesteldcn geschat. Ook vielen
vele kanonnen en cene groote hoeveel
heid munitie en leeftocht in handen der
Japanners.
Buiten verwachting zgn de drie bij
Moekden uit elkaar geslagen groepen
het Russische leger in de nabijheid
Tieling aangekomen. Het is" den
Russiscben generaal Koeropatkine, zij
het dan ook onder zware verliezen, ge
lukt de afgescheiden gelederen weer bg
de hoofdmacht aan te sluiten.
Reuters berichtgever bg Koeroki's
FEU LLETON,
Een jaeht op leven eo dood.
IV. (Slot.)
Op 'l oogenblik, dit de ambtenaar de boeien
voor deo dag haalde, koo ijjoe vrouw het
niet meer oitboodeo. Zg viel op de knieën en
smeekte met opgeheven hsnden.Oenede,
mgnheer, mgn man ie onscbnldi?, Iaat ons toch
in hemelsnaam naar one geboorteland terug
gaan."
Een dnivelsehe lach vloog over het gelaat
vao den Commissaris.
.Blijf kalm, mevrouw," sprak hg, ,u behoeft
niet near Stberiê, u kont in Zabtn bljjten, onder
mgn bescherming."
Een blik vol diepe verachting wierp ifj hem
toezit etond op en keerde rich van den onbe
schaamde tot haar man.
lotoaachen waren een menigte menschen in
de gelagkamer gekomen, die met verwondering
zagen, det Rödiger geboeid werd. Daarna liet
Koetkoft de beide eebtgenooten aan rich zelf
over, en terwjjl Rödigera vrouw bitter weende,
gebruikte de Commissaris meer sterken draok
dan hem goed wee. Toen bet avond werd,
dacht hij er ten slotte aan te vertrekken. Daar
hat eeue paard nog steeds kreupel was, beval
hg zgn knecht Staoislaos, het maar te laten
staan en zjjn eigen rgpaard voor de alede te
spannen. HË wilde echter niets weten van den
raad van Stanislaus om gedurende den nacht
dan langeren weg, die niet door 't woud liep,
te nemen; bg beval deo korteren straatweg te
nemen, welke wel door t boach liep.
ir de Commissaris", sprak Stanislaus
anderen weg moeten nemen, 't ziel er kwaad
nit. Het wond is vol wolven, hoor ze eens
nens krjjgeo, zotten wjj de handen vol hebbsn."
„Rjjd door, lummel!" was het sutwoord vao
Koetkoff, die door bet overmatig gsbroik van
sterken draok groote Deiging tot elapeo gevoelde.
Det zon echter onvergeetljjk zjjn, want achter
in de slede zat zgn gevangene met zjjn „ge
broed", zooals hjj gezegd bid, toen hjj bem
die pleats aanwees. Het kwam hem
echter nn toch wel voor. dat Staoialana
geljjk gehad had. Het schrikaanjagend geluid
vao bet builen der wolveu kwam steeds nader.
Weldra werd ook bet kraken der sneeuw, wsarop
de beesten voortrenden, duidelijk hoorbaar. De
straatweg liep midden door het woud, en lioka
eo rechts ervao wss hjj oog geeo honderd pas
verwjjdtrd. Eeo dnooe nevel lag op de eoeeuw
eo de toppen der hoornen. Plotseling traden
alt dezen nevel de wolven te voorschjjn.
.Deer zgn de wolven al I" riep Stanialans.
De paarden roken het geveer en liepen, wat
zjj konden. Pglsoel echoot de alede over de
gladde aoeeaw. Maar dat hielp weinig, rechts
en links werden de fonkelende oogen meer
zichtbaar en zjj snelden de slede na. Nn werd
ook Koetkoff wakker, eo toen de eerste wolven
uit het bosch sprongen, greep hjj zjjn geweer.
Steeds dichterbij kwamen de beesten, men kon
hen reeds zien, en hoorde hen snuiven.
Rödiger was met ago geboeide banden op-
zjj de eerste wolven zsg aankomeo.
„Heb gü geen revolver!" riep Koetkoff oaer
„Er zjjo nog drie patrooen in, maak mjjo
dedigen," sprak Rödiger.
„Wat heb ik aan den gevangene, als oos
de wolven toch verslinden," dacht Koelkoff en
maakte hem de boeien los. Snel greep Rödiger
dan ook naar zgn revolver en zoo aioaden
beidea tot schieten gereedde eeo stood op
dea bok, de ander achter io de slede, lerwjjl
Staoislaos de paarden aanzette, zoodat zjj als
pjjlen langs den weg vlogen. Rödigera vrouw
lat op deo bodem, haar zooo aan de borst ge
klemd, sidderend vao aogst.
Daar waagde eeo wolf een sproog Daar de
alede. Rödiger schoot, en 't dier wentelde zich
in zjjo bloed, 't Scheen, dat dit schot oog meer
wotveo bad opgeroepeo, waot beele troepen
kwamen rechts eo liuks uit het bosch te voor-
.Mgne patronen zjjn op," zochlle Rödiger.
.Hemelsche vader riep Koetkoff, .waar zjjn
mjjo patronen Zjjo geweer was ook algescboteo,
doch tevergeefs zocht bp oaar zjjoe patrooen.
.Die heb ik io de herberg laten liggeo, ik onge
lukkige, eo tbaos verslinden oos de wolven, geen
patronen en zooveel wolven I" scbreenwde hjj.
Rödiger bad zijo revolver weggeworpen; hjj
koo bem toch oiet meer gebroikeo. Op den
bodem der alede vood bg de jjzereo rem. Hjj
tak zgi hand door een ring der kettiog en
zoo zwaaide hjj bet atuk jjter als een knods,
so als eeo wolf het waagde dicht hy do slede
10 komeo, dan liet hjj het op zijn kop neersuizen.
Koetkoff had zjjn geweer hjj den loop gevat
tn sloeg met de kolf er op in. Een reusacbligen
•oil bad g den kop verpletterd, doch meteeo
•as daarbj de kolf gebroken. Links en rechts
teelde bjj slagen nit met het gebroken geweer,
[oodat de splinters her- en derwaarts slogen.
tot hg ten slotte niela meer dan de loop over-
lield. Van woede huilde hjj met de wolven om
wolven verslinded ons," riep hjj. Ook Rödigers
krachten raakten ten einde. Zeker tv
beesten lagen reeda dood io de sneeuw,
steeds kwamen er meer. Eenige wolven trai
de paarden te bespringeo, doch z8 werd-
zy geworpen. De paarden, ofschoon zichtbaar
beangstigd, bietden oog steeds goed vol.
Door bet geboil der wolven eo het schreeuwen
der maoueo wss de kleins Herman wakker
geworjeo eo lig schreide, zoo bard 'jg kon.
Daar schoot Koetkoff iets te binnen.
.Rödiger," sprak hy, ,'t helpt allemaal oiets,
wg hebben oiets meer om er op io te slaan.
De wolven zullen oos verslinden, oos
Wy moeteo boo wat loewsrpeo, dat
ophoudl. Wat hebt ge aao het kiod, ala f
.Oomeosch I" stoof Rödigtr op, .liever zelt
sterven, dan mgn kiod opofferen I"
„Gjj zjjt een gek," scbreeowde Koetkoff, wien
het doodasweet reeds op 't voorhoofd stood,
.gg moet 'tkiod er oil werpen, anders verslinden
ons de wolven."
By deze woorden greep bjj naar hel kiod om bet
loeder te ontrukken. Bgna was hem dit ge-
lukt, daar zjj op zulk een aanval niet voorbereid
was. Heeds had de booswicht liet kiod io haodeo,
en nu begon een hevige slrgd om 't kind, dat
geweldig schreeuwde- De beangste moeder
weerde zich met tanden en nagels, zoodat,
Koetkoff len leste het kind moest loslaten. Op
dat zelfde oogenblik sprong weer een wolf tegen
de slede op. Koetkoff wilde nogmaals naar 't
kind grjjpen, daar bg zag. dat de moeder bijna
in zwym viel; hy verloor daarbg echter het
evenwicht en inet een vreesetyken kreet vlet
hjj uit de alede, deo wolf met zich medesleepaud.
Een woedend gehuil stieten de wolven uit en
zy wierpen zich alle opeen donker voorwerp io
de sneenw. Stanislaus aloeg op de paarden io,
-ie slede voortsnelden.
Nog vyitig pas eo 't wood hield op, de lichten
uit eeo dorp verlooodeo zich io de verte. Weldra
hield de alede dasr op. Half bezwjjmd lag
Rödigera vroow naast baar kleinen Herman,
die weer ingeslapen was, eo slechte met groote
moeite konden Rödiger en Stanislaus baar Io
buis breogeo.
Den volgenden ochleud zetten zjj hun weg
weg, maar de open straat, daar iy nu voor
zich zelf niet zooveel meer te vreezen baddeo.
Hun doodsvijand Koetkoff kon hen no niet
meer vervolgen. Zonder ongeval kwamen zjj
nog deozelfden avond aan de Oosteorykscbe
grenzen. Io het dierbaar vaderland leefden
Rödiger eo zjjn vrouw gelukkig. Wel leidden
zy daar een bescheidener leven, doch veel vrjjer
en zorgeloozer dan in Rusland.
