ieblad
No. 21.
Zaterdag 19 Augustus 1905.
Negentiende Jaargang.
nF FFMRMIE
BIJVOEGSEL.
Zaterdag 12 Augustus 1905.
DE EEMBODE.
Een vreeselijke nacht.
(Naar het Engelsch.)
Het is reeds heel wat ja;en geleden,
dat ik op den 31en October te Michel-
stown in Ierland in den postwagen slapte,
die mij naar Dublin zou brengen, waar
ik een staatsexamen moest afleggen.
Van spoorwegen was toen nog geen
sprake. Toen onderweg in een klein
gehucht de paarden moesten beslagen
worden en het zich liet aanzien, dat
het oponthoud nog al lang zou duren,
stelde ik mijn medereizigers voor, te
zamen tot de volgende pleisterplaats op
te wandelen. Zij hadden hierin echter
weinig trek en ik besloot alleen mijn
plan uit te voeren.
Ik liet mij nauwkeurig den weg aan
wijzen en begaf mij alleen op pad. On
danks de inlichtingen, die ik gekregen
had, bleek het mij na een paar uur,
dat ik verdwaald was. Ik was in een
moerassige streek terecht gekomen en,
daar intusschen de schemering was
ingevallen, zag ik geen kans den goeden
weg weer te vinden.
Het werd al donkerder en donkerder
en het stond bij mij vast, dat ik den
nacht in het moeras zou moeten door
brengen.
Plotseling zag ik in de verte een scherp
licht. Ik wendde mij er heen en be
merkte spoedig, dat het uit de geopende
deur van een hut kwam en een kleine
heuvel mij belet had het licht eerder
te zien.
Nergens bemerkte ik een levend wi
Toch bewees het groote, helder brandende
haardvuur, dat hier tnenschen ir
nabijheid moesten zijn.
.Enfin, er zal wel iemand komen,''
dacht ik en trad, hoewel aarzelend en
eenigszins bevreesd, de hut binnen om
mij bij het vuur te warmen en te drogen.
De stilte om mij heen maakte mij
angstig, de omgeving hier stond niet'
al te besten reuk en ik was alleen
ongewapend.
Plotseling hoorde ik buiten een hevig
lawaai, het was mij duidelijk, dat er
gevochten werd. Het rumoer naderde
de hut. Plotseling hoorde ik een ruwe
stem roepen:
.Vervloekte hond, we slaan je de
hersens in, als je niet gewillig meegaat
Wat moest ik doen? Ontkomen was
niet mogelijk, ik moest dus een schuil
plaats zoeken en verborg mij achter het
vuur, want tusschen den haard en
muur was een kleine ruimte.
Nauwelijks was ik op mijn schuilplaats,
of een paar mannen duwden met geweld
een derde de hut binnen.
.Maak de deur toe, Bill," riep de
oudste van de twee.
De jongere gehoorzaamde en schoof
tot den gevangene eu gaf hem een harden
slag op den rug. ,Je zult ons niet meer
ontkomen, schurk die ge zijl. Ik ben je
ongemerkt nagegaan, toen je ons verraden
wildet. Maar nu zullen we geen last
meer van je hebben."
,,Ik verzeker u, Barney," zei de gevan
gene met bevende stem, .dat ik onschul
dig ben en
Een luid en haastig kloppen op de
deur onderbrak hem.
Barney zag Bill vragend aan. Deze
ging naar de deur en luisterde.
.Het is Nelly, ik herken haar aan
haar hoesten."
.Laat haar binnen."
Bill opende de deur en een oude
vrouw met een kapmantel over het hoofd
kwam binnen.
Zjj begon aanstond.' het avondeten
klaar te maken en nadat de beide mannen
den gevangene stevig gebonden hadden,
zetten ie zich bij het vuur neer.
.Ik stel voor," zei Bill, naar den
gevangene ziende, ,,hem naar onzen hoofd
man en de overige makkers te brengen
om behoorlijk gericht over hein t,
houden."
„Ik denk er niet aan," antwoordde
Barney, „ik alleen wil zijn rechter, zijn
beschuldiger en zijn beul zijn. Ik heb
hem op heoterdaad betrapt en dat is
voldoende. De dood en geen medelijden
voor verraders is onze regel."
Barney bukte zich en lichtte een vier
kanten steen van den grond op. Hij
haalde er een revolver onder vandaan
en begon die doodbedaard te laden.
„Maar Barney," zei Bill, „waarom
wil je aan zoo'n schurk nog je kruid
verspillen. Ik zal je eens zeggen, wat
we met hem doen zullen. Teger, midder
nacht werpen we hem in de groote
beek, die langs den weg naar het huis
van den overste loopt, bij de plaats, waar
onze kameraden ons wachten. Geloof
me, dan zal hij zijn verraderlijken mond
niet meer openen."
,.le hebt gelijk, Bill," zei de ander en
legde de geladen revolver op haar plaats
terug. .Geef ons nu v/al te eten," ver
volgde hij, zich tot de oude vrouw
wendend.
De oude diende op.
Spoedig was het grootste deel van
het maal verorberd en er n flesch bran
dewijn geledigd.
.Wij hebben nog drie uur lijd orn
te slapen, Bill," zei Barney daarna,
„Nelly kan opblijven en ons op tijd
wekken."
De vrouw haalde een paar vuile oude
dekens en kussens te voorschijn en legde
ze in de nabijheid van het vuur neer.
Na verloop van een paar minuien
hoorde ik luid gesnork.
De vrouw at nu de rest van het maal
op en dronk dapper uil een volle bran-
dewijnflesch.
Ik begreep, dat ik den slaap der
mannen moest benutten om uit mijn
gevaarlijke positie te geraken. Het minste
toeval kon mijn aanwezigheid verraden
en dan was ik verloren. Maar hoe aan
de aandacht van de oude vrouw te ont
komen? Een slag met een stuk hout,
om haar te bedwelmen, kon de mannen
wekken en de eenigc uitgang was de
deur, welke ik niet Kon bereiken zonder
door haar gezien te worden. Mijn toestand
was dus hopeloos.
De oude vrouw zat bij den haard en
staarde gedachteloos in het vuur, terwijl
ze van tijd tot tijd de brandewijnllesch
aansprak.
Zoo verliep anderhalf uur. Nooit in
mijn leven had ik zooveel angst uitgestaan.
De oude begon met de oogen te knippen
en haar leden uit te rekken.
„Och wat," mompelde ze halfluid,
doch zoo, dat ik het verstaan kon„Ik
ben moe door den drank. Ik moet ook
een beetje slapen, en zal wel op tjjd
wakker worden. De gevangene zal niet
wegloopen."
Zij sloot het kleine venster en wierp
zich in de eenige aanwezige bedstede.
Een oogenblik later was ze ingeslapen.
Ik kreeg weer hoop en begon opnieuw
te overleggen. Als ik er in slaagde den
gevangene los te maken en met zijn
hulp de deur te openen, zonder de
slapenden te wekken, waren we beiden
gered. We hadden dan nog anderhalf
uur den tijd. Maar hoe zou ik hem met
mijn aanwezigheid bekend maken zonder
dal hij een kreet van verrassing uitstiet,
waardoor hij de slapenden kon wekken.
Een huif uur overlegde ik nog bij mij
zelf, wat ik doen zou.
„Het is ook hetzelfde," besloot ik
mijn overweging „of ik een uur vroeger
of later sterf. In elk geval moet ik het
mogelijke beproeven. Voorzichtig kroop
ik uit mijn schuilhoek te voorschijn.
De gevangene lag met gesloten oogen,
doch zijn dof gesteun bewees mij, dat
hij wakker was. Ik stiet hem zacht
tegen den schouder. Hij opende de oogen
en staarde mij half bewusteloos aan.
Zacht zei ik hem:
„Als gij geluid maakt, zijl gij een kind
des doods. Ik ben toevallig vóór u in
de hut gekomen en heb mij verborgen
en alles gehoord, ik wil u nu redden,
maar maak geen geluid, of wij zijn
beiden verloren."
In een halve minuut had ik hem van
zijn boeien bevrijd. Hij stond op en
wierp een blik vol haat op de slapenden.
.Help mij," zei ik, ,de deur te openen,
we hebben geen tijd te verliezen."
De ijzeren boom kon niet zonder ge-
druisch van de deur genomen worden.
Op hetzelfde oogenblik, dat wij de deur
open hadden, stiet de oude vrouw een
luiden gil uit en sprong overeind. Barney
vloog eveneens op.
„Weg, weg!" steunde de bevrijde.
Hij greep mijn hand, en we vlogen
de nachtelijke duisternis in. Mijn krachten
waren plotseling teruggekeerd.
vijk, Hilversum, Hoogland,
Prijs dsr Advertontiêni
i AdvertentiBn muolen uiterlgk Vrijdagavond
bureau bezorgd ziju.
De krijgsraad van de marine besloot
zijn voorspraak Ie gebruiken, opdat de
doodstraf voor de vier voornaamste
huldigen veranderd zou worden in
dwangarbeid voor onbepaalden tijd en
deze laatste voor twee beschuldigden
in tien jaren dwangarbeid.
De vredesonderhandelingen zjjn in
vollen gang. Zaterdag seinde Reuter de
vredesvoorwaarden door Japan gesteld.
De voornaamste punten zijn de volgende
Terugbetaling van de oorlogskosten,
waarvan hel bedrag wordt aangehouden
tot een latere beslissing, en de afstand
van Sachalin. Het woord schadevergoe
ding is verineden en vervangen door
het woord terugbetaling.
Verdere bepalingen zijn dat Rusland
niet langer hel Liaotong-schiureiland
van China zal pachtendat het de ge-
hecle provincie Mandsjoerije zal verlaten
dat het aan China zal teruggeven alle
privileges, die Rusland in Mandsjoerije
I bezit; dai het de open deur-politiek zal
erkennendat het aan de Japansch-
Chinoesche Oostcrspoorwegmaatsrhappjj
zal afslaan den spoorweg beneden Kar-
bin, terwijl de hoofdlijnen door noorde
lijk Mandsjoerije naar Wladiwoslok in
Russische handen zullen bljjvendat het
'l Japansche prolectoraat over Korea
zal erkennen; dal het aan Japan het
recht zal toekennen op de visschery
in de wateren van het Siberische kust
gebied, ten noorden van Wladiwostok
en in de Behringzeedat het ten be
hoeve van Japan afstand zal doen van
de in vreemde havens geïnterneerde
oorlogsschepen en dal het de zeemacht,
die het in du wateren van het Verre
Oosten onderhoudt, zal beperken.
Deze voorwaarden werden door Witte,
den Russischen gemachtigde, aan den
Czaar meegedeeld. Reeds Zaterdagoch
tend waren de Russiche gevolmachtigden
in staat te antwoorden op de Japansche
voorwaarden, zoodat de vredesonder-
handelaars dienzelfden morgen weder
bijeenkwamen. Op twee punten, n.l. de
vergoeding en den afstand vanSachalin
was het antwoord beslist afwijzend.
De weigering om een oorlogsvcrgoe-
diug te betalen of grondgebied af te
staan is gegrond op de overweging, dat
Rusland niet verantwoordelijk is voor
den oorlog, dat het nog altijd bereid is
den oorlog voort te zeiten en in deze
bijeenkomst heeft toegestemd niet als
overwonneling, die om vrede smeekt,
maar louter in den oprechten wenseh
naar vrede, indien een eervolle vrede
„Mariel" roept op dat oogenblik de zieke,
ee eoel loopt tg near do ziekenkamer, opent
de deur eu treedt langzaam naar bet ziekbed,
waarop haar man ligt met eeu eau koorla
gloeiend gelaat. Zyo dolle blik vorscht met
een bange uitdrukking in baar bleek gelaal.
,Wal zei de dokter, Marie? Verheel hel mjj
.Bigt kalm," iraeekle tg mei een atem,door
tramn veretikl. Hg echter eischte metkoorteig
ongeduld: ,Je moet mg moed inapreken, waarom?
Is er geen boop meer? Spreek opt"
Zg wenkt bem, met een smeekenden blik, in
bed Ie bijten, daar hg zich in ign koorts wil
oprichten,
.Julius, ik smeek je, pas toch op 1 Als zg
morgen komen Zg zwjjgt ploleelio;. De
vragende blik van den aieke raadt het overige.
zich ook verzet legen de tranen, die in bare
oogen opwellen, toch rollen zjj over de
waogen eo een snik treft bet oor van den
zieke. Hg werpt zich met een ruk op de
andere zijde; zgo oogen rollen woAt, het van
bel koude zweet klamme baar kleeft op zyo
voorbootd.
.Wel, bidcuster," komt bet lunchen zjjn
opeengeklemde landen door, .heb je nu antwoord
op je gebeden? Je man woidt verminkt en jjj
moet met je kinderen ln de straten van Pargs
gaao bedelen, zoo ataat het in je Hariahoekje."
Honend weerklonk ago lacb. „Vrome kwezel,
ben je nu eindelijk genezen van je godsdienstige
dwaaabeid? Wel ja, bid voor ons! bid voor
onsl Waarom helpen die platen aan den muur
niet? Omdat er geen hemel en geen heiligheid
bealaall Begrjjp je het na? Pas op, dat je de
.Goed," spreekt ze en wjjsl op het portret
van Lassalee, dal met een rood lint versierd
onder den spiegel hangt, .dan moet die er ook
nit, die beeft ook niets geholpen I"
Onbestemd kijkt by hiar een oogenblik aan
bare woorden, bare kalmto maken indrnk. Een
-.nbeilspellend vuur gloeit in zyoe oogenloch
zegt hij niets, keert zich om en hlglt hardnekkig
xwjjgen. Het harl der jonge vrouw klopl hoorbaar.
Deze uitwerking harer woorden had zg niet
vermoed, eo zij slaat Ibaos besluiteloos wat Ie
doeo. Haar smeekende blik zoekt het Mariabeeld
aan den muur en in stilte bidi zij: ,Gg hebt
mg tot biortoe geholpeD, lieve Moeder, help
my ook verder." Zacht legt zy daarop deo nog
steeds boozen man de band op den schouder
en zegt:
.Besla man, waarom ben je kwaad op me?
.Drg't ja den spot met my?"
.Je vergist je, Julius, er komen dagen, waarop
woorden alleen zoo'n onverslsodig schepsel als
ik ben zells niet meer kunnen troosteo I"
„Zoo? Eu wat dos je dan?"
„Dan volg ik de mg gegeven goede voorbeelden,
en draag inyo kruis geduldig.
„De sociabel" is myn voorbeeld, want ik
geloof, dat de socialist in bet kruiedrageo den
gelijk eo. Hier
vooruil is, dat hg niet
igers troost puiten, gatn ve.--
b ik jnist het zangboekje ter
sociaaldemocraten. De titels zgo zoo veelzeggeno,
dal ik bet volslrekt niet noodig oordeel, verder
over den inhoud uit te wijden. Daar lees ik
Weg met do rflke bloedzuigers. Werpt de
tyrannen van den troon. Geniet het leven,
na den dood is alles nil, enz." ts bet geen
bittere hoon den armen stumperd toe te roepen
Geniet het leven I 01 tegen den lgder op bet
ziekbed: Werpt de
„ryke bloedzuigers
ll/de a
heel va
nog,
wachten uioet, tot de wereld 't onderstebo
gekeerd is, de regeering omgezet en de toekomst-
slaat in 't leven is geroepen, dan mag hij lang
wacHen. Want daar toch na den dood alles
beet op te houden, moet de toekomststaat baant
hü d
i wil. Hoe g
Ie krnisdragers ia Cbrislas 1"
zwarlrokkeo by heel
zg zicb nog geeo schapen te zgo. Maar daar je
zooveel af te keuren hebt van ooa zangboekje,
ben ik nieuwsgierig, wat er zoo al in je kerk
boek voorkomt. Staat daar misschien in vast
gesteld, dat ik morgen met een genezen been
op da boulevards van Parys zal loopen
Wordt vervolgt.)
