Kathojliek Nieuws- en Advertentieblad No. 43. Zaterdag' 20 "Januari 1906. Negentiende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en. Zeist. Verachijnt eiken ZATEBDAG. Aboiinemantsprijo per drie maanden Franco per post I i I 10,40. Afzonderlijke aummerif 0,05. BureauBreedestraat 18, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prija der AdvortentiSni Van 1 tol 6 regels Voor iederea regel meer CorrespondentiGn c President Emile Loubet. In plechtige zitting hebben de Fransche Kamer en de Senaat Woensdag j.l. een nieuwen President der Republiek gekozen. De taak van Emile Loubet is over enkele dagen afgedaan. Ja, afgedaan als hoofd van het weleer zoo gevierde Frankrijk is de taak van dezen Loubet, maar niet lot aller le- vredenbeid, niet tot heil der H. Moeder kerk. De .Oudste Dochter der Kerk" heeft hij met veile hand ontsierd, en laat haar thans in deerniswaardigen toestand ter bestiering aan zijn opvolger achter. Groote verwachtingen heeft evenwel het echt geloovige Frankrijk nimmer op hem gebouwd. Men herinnert zich nog wel hoe deze President der Fransche Republiek enkele dagen na zijn verkiezing tot deze hooge staatsbetrekking bij een wapenschouwing reeds werd uitgejouwd, niet door het plebs onder het volk, maar door personen uit den meer gegoeden, den aanzienlijken stand, onder wie er hem zelfs te lyf wilden gaan, omdat Frankrijk te hoog stond in hunne oogen voor zulk een President. Men schold hem voor Panamist en anti-clericaal, en verbeet zich van hartzeer, dat deze Loubet bij de gratie der vrijmetselarij zeven jaren lang als hoofd van den Staat fungeeren zou. Zij hebben goed gezien, at was ook hun wjjze van wrevel en verzet ten strengste af te keuren. Wat onder het presidium van Loubet in Frankrijk is geschied, grenst schier aan 't ongeloofe- lyke. 't Is één doorloopende strijd tegen de H. Kerk en levens verlagen en ont- eeren van Frankrgk geweest. Een ge- dweeer werktuig in de handen der loge mannen, anti militairisten, socialisten etc. zou zelfs in Frankrijk moeilijk te vinden zijn. Om eer of recht scheen by zich niet in 't minst te bekommeren. Zoo slecht waa geen wet, zoo eerloos geen besluit, of Loubet was gereed tot teekenen. Alle betere gevoelens werden bij dezen man halsslarrig onderdrukt. Noch roeren de vermaningen, noch welgemeende waar schuwingen hadden eenigen vat op zijn schijnbaar versteend gemoed. Uit het Witboek getiteld„Scheiding tusschen de Kerk en den Staat in Frankrijk", door hel Vulicaan gepubliceerd, verneemt men nog, hoe Paus Pius X in zgn brief van 23 Dec. 1903 aan Loubet waarschuwend toeriep: ,Met het oog op die lange serie van steeds meer vijandige maat regelen tegen de Kerk, zou men zeggen, dat men onmerkbaar het terrein .wilde voorbereiden, niet alleen voor een vol ledige scheiding tusschen Kerkenstaat, maar bovendien, indien het mogelijk was, voor een vernietiging van het Christendom, dat Frankrgk zoo roera- ryk maakte in de verleden tyden." Maar Loubet, die zelfs niet schroomde, door een bezoek te brengen als President der Fransche natie aan den Koning van Italië te Rome, den Stedehouder Gods grievend te beleedigen, toonde zich even min vatbaar voor welke vermaning of waarschuwing ook. Hij heeft zgn taak volbracht ten gerieve der vijanden van Kerk en Staat en maatschappij en daar voor zelfs zgn heiligste belangen veil gehad. Toen vóór enkele dagen de Fransche Kamer weder bijeenkwam tol het kiezen van een voorzitter, trad de afgevaardigde Bourgeouis als waarnemend voorzitter op met een rede, waarin de 70-jarige Vendéeër een roerend woord deed hooren over do scheiding tusschen de Kerk en den Slaat. Woordelijk sprak deze trouwe Katholiek, die zgn rede had aangevangen met de woorden: God beware Frankrijk": .Uit het aardsche Paradijs verdreven droeg de eerste mensch tenminste de hoop en de stellige belofte van een betere toekomst met zich mede. De last woog minder drukkend op de schouders van de menschheid: God bleef de reisgezel van den armen zwerveling, de deelgenoot van den arbeider, de broeder van den ongelukkige ,Nu heeft men er anders over beschikt de scheiding is tot stand gebracht: de mensch moet alleen blijven tegenover de beproevingen van ellende en lgden. ,En daarna? .Wanneer men het nacht, verlaten en leeg zal gemaakt hebben in de harten der menschen, wanneer men in de wereld dut groote licht zal uitgedoofd hebben, die ster, die flauwe weerschijn van een ander leven, dan vraag ik aan alle denkers, aan alle liberale, verdraagzame en over tuigde geesten, die hun geloof of hun overtuiging krachtdadig willen behouden, maar toelaten, dat men een ander geloof, een andere overtuiging heeft, dan vraag ik: .Zullen de levensstrijders, de ont erfden en de rampzaligen sterker zijn, voor de beproeving en de smart De stormachtige bjjval die na deze rede rechts en op verschillende banken werd gehooid, bewees hoe diep deze taal veler harten getroffen had. Het was als een antwoord op de treffende maar bange vraag, door den redenaar gesteld, doch tevens, een uiting, waarmede de wet op de scheiding tusschen de Kerk en den Staat een brandmerk ontving. Wat het zwaar beproefde Fransche volk zoozeer van noode heeft, wordt het ont nomen, en Emile Loubet, die rust gaat zoeken van zijn snooden arbeid, durfde nog dezer dagen in een politieke rede verklaren, dat het hem speet, niet nog mor voor Frankrgk te hebben gedaan Arme Emile Loubet I Hoe drukkend zwaar zal u de rust worden, door u gezocht en verlangd! Als in uwe een zaamheid en verlatenheid, wat ook uw deel zal worden, de visioenen van het verleden u zullen folteren; als He misdaad, van het zoete en troostende van den heiligen godsdienst zoo wreedaardig aan de bat ten der lijdenden en beproefden te hebben ontnomen, in al haar schril heid en vreeselgkheid voor uwen geest zal opdoemen, dan zal wellicht aan uw geprangden boezemde droeve verzuchting ontsnappen het diep te betreuren zooveel voor Frankrgk en de Republiek te hebben gedaan! Ja waarlgk: arme Emile Loubet BUITENLAND. De veelbesproken conferentie teAlge- siras, ter behandeling der Marokko- quaestie, is Dinsdag begonnen. Om kwart voor vieren kwamen de afgevaardigden bgeen. Bij de opening der zitting trad de Duitsche afgevaardigde, von Rado- witz, als voorzitter op, en stolde een voudig zonder beraadslaging voor den herlog van Almodovar (Spanje) tot voor zitter van de conferentie te kiezen. Ver volgens werden lot secretarissen gekozen Margerie (Franschman) en Pina (Span jaard). De hertog van Almodovar hield een lange toespraak met zeer vredelievende uitdrukkingen, die aldus besloot„de geheele wereld verwacht een oplossing in eensgezindheid, overeenkomstig de steeds toenemende zucht naar algemeene solidariteit." De Fransche en Duitsche vertegen woordigers sloten zich daarbij aan. De Standard schrijft„Wij kunnen verklaren, dat ten gevolge van diploma tieke gedachtenwisselingen tusschen de Engelsche en de Russische regeering deze tot een bevredigende overeenkomst zgn gekomen ten aanzien van een gemeen- schappelijken koers op de Marokko- conferentie. De Russische en de Engelsche ver tegenwoordigers zullen in overeenstem ming met elkander handelen. Over de ongesteldheid van Keizer Wilhelm liepen in het begin dezer week allerlei verontrustende geruchten. Offi cieus is echter meegedeeld, dat de keizer kou had gevat en daarom het bed moest houden. Redenen tot bezorgdheid be stonden er volstrekt niet. Te Keulen heeft Zondag een groote betooging plaats gehad lot bevordering van een goede verstandhouding tusschen Duiischland en Engeland. Aan die be- touging werd door 2000 personen deel- geuoinen. Daar voerden o.a. het woord de kardinaal-aartsbisschop van Keulen, Mgr. Fischer, die verklaarde, dat allen moesten medewerken tot handhaving van den vrede. Ook sprak dr. Cardauns, de hoofdredacteur van de katholieke Küln. Volkszeitung. Men meldt uit Rome aan den Eclair dat na de conferentie te Algesiras keizer Wilhelm officieel den koning van Italië en den Paus zal bezoeken. De Fransche natie heeft weder een nieuwe President. In de Nationale Ver gadering te Versailles is Woensdag ge kozen tot President der Republiek de heer Fallières met 449 stemmen. Op den heer Doumer werden 371 stemmen uit gebracht. De „Univers" noemt den gekozene Loubet II, een man zonder kracht of wilhg zal evenals Loubet I alles goed vinden, alles laten passeeren, hoe on- gergrad en onrechtvaardig het moge wezen, hij zal zijn handen wasschen in onschuld en het kwaad zgn gang laten gaan. Hiermede is de man reeds ten voeten t geteekend. De toepassing der wet op de scheiding tusschen Kerk en Staat in Frankrijk, heeft reeds lot een allertreurigst incident geleid. De wet decreteert n.l., dat de inventaris van de kerken en kapellen moet worden opgemaaktalle kerke- Igke bezittingen moeten worden opge schreven, daar deze volgens art. 10 van den Staat zijn en blgven. Nu zgn sommige ijveraars aan het werk gegaan en hadden o.m. op hoog bevel de taber nakels laten openmaken. Tegen zulke heiligschennis hebben de bisschoppen natuurlijk een krachtig en schier eenparig protest laten hoorenmeerdere hebben hun geestelijken last gegeven onder geen enkele voorwaarde toe te slaan, dat de speurhonden der regeering zich aan het heilige der heiligen zouden vergrgpen. Ook de katholieke Fransche pers is diep verontwaardigd. De „Verilé Fran- Saise" o.a. wijst er op, dat thans na het uitvaardigen van bovenvermeld regeeringsvoorschrift geen illusie om trent de bedoeling der „secte infernale" meer mogelijk is, en uit- de hoop dat, indien hier of daar iegeeringsagenten de misdaad mochten willen begaan het tabernakel te forceeren, er .krachtige handen zullen worden gevonden om aan de heiligschenners te toonen en te doen gevoelen nog op andere wgze dan door kinderlgke en platonische protesten wal het hun kosten kan, mensche- igkerwgze gesproken de hand te slaan aan God." Doch het openen van het tabernakel door ongewgde handen is zelfs 'erwoeden anti clericalen te kras. Briand, Ie maker der scheidingswet, heeft in de Laterne, een der heftigste anli-clericale bladen, een artikel geschreven, waarin hg prote steert tegen het openen van het taber nakel door regeeringsambtenaren. Briand kan haast niet gelooven, dat werkelijk FEUILLETON. De mental van den kapitein. (Stol). 4) .Soldaat laskar WladimirofT," aldus wendde ilch de auditeur na de formeete aan- klacht tot don laagste ia rang van den krijgsraad .spreek gij het vonnis nit. Welke strot verdient de soldaat, die xga officier verraderlijk vermoord heelt?" ,Dea dood," antwoorddt de gevraagde sonder "eTUd' En dezelfde vraag ging den geheelen rand rond, en etoeds boorde Alexandrovitsj hetielfde antwoordden dood I Het was geen partgdigbeid noch hout; ijjo eigen broeder had eveneens moeten Spreken onder de itrenge krggswet. Nn atond de andiUar op en aprnk plechtig: .Sergeant Alexandrovitsj i De krijgsraad heelt n eonperlg veroordeeld tot dan dood door beuls- hand, wint een sluipmoordenaar mag niet door den kogel vallen ala een eerlijk soldaat voor den vjjandl" Dit wierp Alexandrovitsj geheel terneder, bg viel op X(jn koiedo eo begon luide te snikken. H8. een tronw soldaat eo onderdaan des Tsaren, een der dappeieten nit het leger, ion xoo'n •<*«delgkeo dood hebben I .Sta opt" beval da auditeer. .Leg uw eere- kruie af ea aw onderscheiding... sluit uw rekening met God af; xoodra de generaal het vonnis bekrachtigd heeft ui het voltrokken wordea." Hfl wist niets meer, toeo een eskort* hem in ijjn midden nam en hem wegleidde; buit-n kennis viel hjj in de gevaogenis op den grond - hg, de dappere, die xonder siddering gestaan bed voor dood en verderfbrakeode vuurmonden Do volgende morgen brak in nevelen gebold aan, joist als toeo voor Plevna. Alexandrovitsj waa wakker; hjj bad niet gealapeD, hjj had de olagen van de torenklok gehoord en met schrik geteld; de stap van den schildwacht voor de dear, de dolle losbrandingen van bet dag en nachi voortdurende bombardement. Toen gold bet zgn kapitein, heden hem, maar hoeveel ver schrikkelijker, schandelijker 1 In den nacht was er esa pope by hem geweest, om hein op den dood voor te bereiden. Door weerklonken etappen. ,Zg koment" riep bjj in ver twg faling en doodsangst. Het waa eebter de kolonel met den provoost. Tot grootB Verwondering ven den ter-dood- veroordeelde sprak eerstgenoemde hem vrien delijk en zichtbaar verheugd toe, ea aeide: ,lk breng a een aangename tjjdiog: de opperbevel hebber generaal Stfisset heelt, in aanmerking genomen do tartende behandeling van Je zjjdo van kapitein Dmitri Bestuichefi, nw vrjjwilllge en opeoljjko bekentenis, ook in aanmerking ge nomen nw ovorige degelijkheid als soldaat eo nit dapperheid tegen den vjjand, het gisteren gevelde vonnis in oooverre veranderd, dat het wordt toegestaan, den eerstrolgenden aanval der Japanner» of te wachten, en by die gelegen heid den dood la dea itcjjd te zoeken, om hst schandelijk vonnis te ontgaan." Beo juichkreet ontsoepte de borst van den sergeant, ala verkondigde hem deze boodschap niet nogmaals den dood, al was het dan ook to vriendelijker vorm, maar leven en vrgbeid. Uit den grond des halten bedaukte by God voor deze genade. Hjj besproeide de hand dos kolonels met vreugdetranen ,lk weet, dat ik dit slechts aan uwe voorspraak heb te danken, kolonel!" .Laat dat! sprak deze vol medelijden. „Alexan drovitsj, vergeet het niet," vermaande by hem later nog, toen by hem naar zgn compagnie liet vertrekken, gij moet den dood zoeken!", Welk een hard woord voor een ander, maar met welk een licht gemoed zag hij thane den dood onder de oogen. Zjjo kameraden ontvingen hem met gejuich en drnkten hem hartefljk de band. Dezen dag was hg geheel veranderd, by waa spraakzaam en vroolgk. V. Het regiment, waartoe Alexandrovitsj behoorde, werd ter veratorkiDg naar een buiteofoit ge zonden. Dit fort acheen thans den hoofdaaDval der Japanners te gelden, onafgebroken regenden huu granaten er op neer en diepe gelederen wier lange, zwarte rijen zich tegen de velden eitetskenden drongen in de richting vac bet fort voorwaarts. Het was van bet hoogste ge wicht dit fort te behoudenkwam het in baodeo van den vyaad, dan beheerachte bjj de geheele veatiog en kon ze geheel in pnin schieten, en misschien werd de geheele stad veroverd. De kommandant der vesting had het nitdrukkelgk betel ontvangen het tot den Uatsten m De Japanners raklea op lea storm met aoeller slagea klopl bel hart der soldaten en onwillekeurig openen zfl snel de patrconkamer van ban geweer... het geschnlvnur der Japan ners werd van alle forten der veiling oven snel beantwoord. Plotseling echter vielen de kanons kogels ia gezelschap van eon waren hagol van geweerkogels eo kletterden legon don steanen muur; daar weerklonk hot kommando: .Vuurt" en salvo op salvo vliegt deu tegenstander in do gelederen. Het geweervuur, ouophoudeiyk knetterend, werd verre overstemd door de losbrandlogeo van het geschat, alles scheen ia vuur Ie staan. loken bezaaid slagveld! Haar een andere vuur spuwende wolk komt nader Russische granaten vliegen in de gelederen der Japanners, overal dood au vernieling brengend. Menschen eo paarden storten by hoopen neer. Doch ook op do maren vordert de dood zyn offers. Alexandrovitsj knielt to midden van dooden en gewonden; koelbloedig ledigt by deo patroon- tasch van een gevallen kameraad, om zyn ver scholen voorraad weer aan te vollen. Aanhou dend vnnrt hjj, met eeo van Vrengde stralendon blik bg een goed schol, mof per end als by mis- achiet. Hjj was geheel io zjjo element. Tevergeefs echter de tegenstand der Russen t Het scheen, dat de Japanners nit den groad •legen; met een onweerstaanbare dood achliog stormden ig voorwaarts, koalbloedig over bergen ljjken klimmend. Geheels bataljons werden door de Ronaen weggemaaid, maar hoevelen er ook vielen, toch kwamen van alle kanten weer massa's aangestormd, steeds dich terbij, steeds dreigender. Op dat geaicht ontstaken de reedt erg gednodo gelederen der verdedigen in de grootste woede. .By de beren van den Oeral I riep de kolonel nil, ,'t Schijnt, dat die katten ons de bats wilton worden!" Ea met bezorgden blik zag hij, hoe de vjjand met verpletterende overmacht de ouirtugeode hoogten beeteeg. .Kolonel 1" zei de majoor, .wy kannen de stelling niet behouden I" .Wü moeten/" ichreeawde de kolonel woe dend. .Wg vechten lot den laalelen mini" Zwijgend wees de majoor met z|jn dogen op de reed» zoo gedunde gelederen der verdediger» en daarna op deo vgand. De kolonel begreep hem. .T Ia waar," aprak hjj, .hel ia een bopelooze strjjd en een onnoodig opofferen ven menschen- levens. Wjj zullen terugtrekken. Roep sergeant Alexandra viUy 1" Spoedig stond deze voor hem. .Sergeant Alezandrovilaj," zaide de kolonel, ,nw not is daar." .Ik ben bereid, kolonell" antwoordde Alexan drovitsj ernstig, doch moedig, .Watmoet Ik doenf" ,De bezetting onlrnimt hol fort, doehhat mag deo vjjand niet in handen vellen. Nn kont gfl boete doen voor uw vergrgp, door hol vaderland een dianat te bewjjzen en teienz een eervollen soldatendood te sterven. Gij moet derhalve hier achterblgven en bet fort in da lacht talen sprin gen I Vaarwel, dappere medeslryderTen al- scheld reikte hg bem de band en een traan rolde In xga baard. Ook de overige olfieiertq bewezen hem dezelfde eer.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1906 | | pagina 1