Kathojliek Nieuws- en Advertentieblad
No. 43.
Zaterdag' 20 "Januari 1906.
Negentiende Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en. Zeist.
Verachijnt eiken ZATEBDAG.
Aboiinemantsprijo per drie maanden
Franco per post I i I 10,40.
Afzonderlijke aummerif 0,05.
BureauBreedestraat 18, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prija der AdvortentiSni
Van 1 tol 6 regels
Voor iederea regel meer
CorrespondentiGn c
President Emile Loubet.
In plechtige zitting hebben de Fransche
Kamer en de Senaat Woensdag j.l. een
nieuwen President der Republiek gekozen.
De taak van Emile Loubet is over enkele
dagen afgedaan.
Ja, afgedaan als hoofd van het weleer
zoo gevierde Frankrijk is de taak van
dezen Loubet, maar niet lot aller le-
vredenbeid, niet tot heil der H. Moeder
kerk. De .Oudste Dochter der Kerk"
heeft hij met veile hand ontsierd, en
laat haar thans in deerniswaardigen
toestand ter bestiering aan zijn opvolger
achter.
Groote verwachtingen heeft evenwel
het echt geloovige Frankrijk nimmer op
hem gebouwd. Men herinnert zich nog
wel hoe deze President der Fransche
Republiek enkele dagen na zijn verkiezing
tot deze hooge staatsbetrekking bij een
wapenschouwing reeds werd uitgejouwd,
niet door het plebs onder het volk, maar
door personen uit den meer gegoeden,
den aanzienlijken stand, onder wie er
hem zelfs te lyf wilden gaan, omdat
Frankrijk te hoog stond in hunne oogen
voor zulk een President. Men schold
hem voor Panamist en anti-clericaal, en
verbeet zich van hartzeer, dat deze Loubet
bij de gratie der vrijmetselarij zeven
jaren lang als hoofd van den Staat
fungeeren zou.
Zij hebben goed gezien, at was ook
hun wjjze van wrevel en verzet ten
strengste af te keuren. Wat onder het
presidium van Loubet in Frankrijk is
geschied, grenst schier aan 't ongeloofe-
lyke. 't Is één doorloopende strijd tegen
de H. Kerk en levens verlagen en ont-
eeren van Frankrgk geweest. Een ge-
dweeer werktuig in de handen der loge
mannen, anti militairisten, socialisten etc.
zou zelfs in Frankrijk moeilijk te vinden
zijn. Om eer of recht scheen by zich niet
in 't minst te bekommeren. Zoo slecht
waa geen wet, zoo eerloos geen besluit,
of Loubet was gereed tot teekenen.
Alle betere gevoelens werden bij dezen
man halsslarrig onderdrukt. Noch roeren
de vermaningen, noch welgemeende waar
schuwingen hadden eenigen vat op zijn
schijnbaar versteend gemoed. Uit het
Witboek getiteld„Scheiding tusschen
de Kerk en den Staat in Frankrijk", door
hel Vulicaan gepubliceerd, verneemt men
nog, hoe Paus Pius X in zgn brief van
23 Dec. 1903 aan Loubet waarschuwend
toeriep: ,Met het oog op die lange
serie van steeds meer vijandige maat
regelen tegen de Kerk, zou men zeggen,
dat men onmerkbaar het terrein .wilde
voorbereiden, niet alleen voor een vol
ledige scheiding tusschen Kerkenstaat,
maar bovendien, indien het mogelijk
was, voor een vernietiging van het
Christendom, dat Frankrgk zoo roera-
ryk maakte in de verleden tyden."
Maar Loubet, die zelfs niet schroomde,
door een bezoek te brengen als President
der Fransche natie aan den Koning van
Italië te Rome, den Stedehouder Gods
grievend te beleedigen, toonde zich even
min vatbaar voor welke vermaning of
waarschuwing ook. Hij heeft zgn taak
volbracht ten gerieve der vijanden van
Kerk en Staat en maatschappij en daar
voor zelfs zgn heiligste belangen veil
gehad.
Toen vóór enkele dagen de Fransche
Kamer weder bijeenkwam tol het kiezen
van een voorzitter, trad de afgevaardigde
Bourgeouis als waarnemend voorzitter
op met een rede, waarin de 70-jarige
Vendéeër een roerend woord deed hooren
over do scheiding tusschen de Kerk en
den Slaat. Woordelijk sprak deze trouwe
Katholiek, die zgn rede had aangevangen
met de woorden: God beware Frankrijk":
.Uit het aardsche Paradijs verdreven
droeg de eerste mensch tenminste de
hoop en de stellige belofte van een betere
toekomst met zich mede. De last woog
minder drukkend op de schouders van
de menschheid: God bleef de reisgezel
van den armen zwerveling, de deelgenoot
van den arbeider, de broeder van den
ongelukkige
,Nu heeft men er anders over beschikt
de scheiding is tot stand gebracht: de
mensch moet alleen blijven tegenover
de beproevingen van ellende en lgden.
,En daarna?
.Wanneer men het nacht, verlaten
en leeg zal gemaakt hebben in de harten
der menschen, wanneer men in de wereld
dut groote licht zal uitgedoofd hebben,
die ster, die flauwe weerschijn van een
ander leven, dan vraag ik aan alle denkers,
aan alle liberale, verdraagzame en over
tuigde geesten, die hun geloof of hun
overtuiging krachtdadig willen behouden,
maar toelaten, dat men een ander geloof,
een andere overtuiging heeft, dan vraag
ik: .Zullen de levensstrijders, de ont
erfden en de rampzaligen sterker zijn,
voor de beproeving en de smart
De stormachtige bjjval die na deze
rede rechts en op verschillende banken
werd gehooid, bewees hoe diep deze
taal veler harten getroffen had. Het was
als een antwoord op de treffende maar
bange vraag, door den redenaar gesteld,
doch tevens, een uiting, waarmede de
wet op de scheiding tusschen de Kerk
en den Staat een brandmerk ontving.
Wat het zwaar beproefde Fransche volk
zoozeer van noode heeft, wordt het ont
nomen, en Emile Loubet, die rust gaat
zoeken van zijn snooden arbeid, durfde
nog dezer dagen in een politieke rede
verklaren, dat het hem speet, niet nog
mor voor Frankrgk te hebben gedaan
Arme Emile Loubet I Hoe drukkend
zwaar zal u de rust worden, door u
gezocht en verlangd! Als in uwe een
zaamheid en verlatenheid, wat ook uw
deel zal worden, de visioenen van het
verleden u zullen folteren; als He misdaad,
van het zoete en troostende van den
heiligen godsdienst zoo wreedaardig aan
de bat ten der lijdenden en beproefden
te hebben ontnomen, in al haar schril
heid en vreeselgkheid voor uwen geest
zal opdoemen, dan zal wellicht aan uw
geprangden boezemde droeve verzuchting
ontsnappen het diep te betreuren zooveel
voor Frankrgk en de Republiek te hebben
gedaan!
Ja waarlgk: arme Emile Loubet
BUITENLAND.
De veelbesproken conferentie teAlge-
siras, ter behandeling der Marokko-
quaestie, is Dinsdag begonnen. Om kwart
voor vieren kwamen de afgevaardigden
bgeen. Bij de opening der zitting trad
de Duitsche afgevaardigde, von Rado-
witz, als voorzitter op, en stolde een
voudig zonder beraadslaging voor den
herlog van Almodovar (Spanje) tot voor
zitter van de conferentie te kiezen. Ver
volgens werden lot secretarissen gekozen
Margerie (Franschman) en Pina (Span
jaard).
De hertog van Almodovar hield een
lange toespraak met zeer vredelievende
uitdrukkingen, die aldus besloot„de
geheele wereld verwacht een oplossing
in eensgezindheid, overeenkomstig de
steeds toenemende zucht naar algemeene
solidariteit."
De Fransche en Duitsche vertegen
woordigers sloten zich daarbij aan.
De Standard schrijft„Wij kunnen
verklaren, dat ten gevolge van diploma
tieke gedachtenwisselingen tusschen de
Engelsche en de Russische regeering
deze tot een bevredigende overeenkomst
zgn gekomen ten aanzien van een gemeen-
schappelijken koers op de Marokko-
conferentie.
De Russische en de Engelsche ver
tegenwoordigers zullen in overeenstem
ming met elkander handelen.
Over de ongesteldheid van Keizer
Wilhelm liepen in het begin dezer week
allerlei verontrustende geruchten. Offi
cieus is echter meegedeeld, dat de keizer
kou had gevat en daarom het bed moest
houden. Redenen tot bezorgdheid be
stonden er volstrekt niet.
Te Keulen heeft Zondag een groote
betooging plaats gehad lot bevordering
van een goede verstandhouding tusschen
Duiischland en Engeland. Aan die be-
touging werd door 2000 personen deel-
geuoinen. Daar voerden o.a. het woord
de kardinaal-aartsbisschop van Keulen,
Mgr. Fischer, die verklaarde, dat allen
moesten medewerken tot handhaving
van den vrede. Ook sprak dr. Cardauns,
de hoofdredacteur van de katholieke
Küln. Volkszeitung.
Men meldt uit Rome aan den Eclair
dat na de conferentie te Algesiras keizer
Wilhelm officieel den koning van Italië
en den Paus zal bezoeken.
De Fransche natie heeft weder een
nieuwe President. In de Nationale Ver
gadering te Versailles is Woensdag ge
kozen tot President der Republiek de
heer Fallières met 449 stemmen. Op den
heer Doumer werden 371 stemmen uit
gebracht.
De „Univers" noemt den gekozene
Loubet II, een man zonder kracht of
wilhg zal evenals Loubet I alles goed
vinden, alles laten passeeren, hoe on-
gergrad en onrechtvaardig het moge
wezen, hij zal zijn handen wasschen in
onschuld en het kwaad zgn gang laten
gaan.
Hiermede is de man reeds ten voeten
t geteekend.
De toepassing der wet op de scheiding
tusschen Kerk en Staat in Frankrijk,
heeft reeds lot een allertreurigst incident
geleid. De wet decreteert n.l., dat de
inventaris van de kerken en kapellen
moet worden opgemaaktalle kerke-
Igke bezittingen moeten worden opge
schreven, daar deze volgens art. 10 van
den Staat zijn en blgven. Nu zgn
sommige ijveraars aan het werk gegaan
en hadden o.m. op hoog bevel de taber
nakels laten openmaken. Tegen zulke
heiligschennis hebben de bisschoppen
natuurlijk een krachtig en schier eenparig
protest laten hoorenmeerdere hebben
hun geestelijken last gegeven onder geen
enkele voorwaarde toe te slaan, dat de
speurhonden der regeering zich aan het
heilige der heiligen zouden vergrgpen.
Ook de katholieke Fransche pers is
diep verontwaardigd. De „Verilé Fran-
Saise" o.a. wijst er op, dat thans
na het uitvaardigen van bovenvermeld
regeeringsvoorschrift geen illusie om
trent de bedoeling der „secte infernale"
meer mogelijk is, en uit- de hoop dat,
indien hier of daar iegeeringsagenten de
misdaad mochten willen begaan het
tabernakel te forceeren, er .krachtige
handen zullen worden gevonden om aan
de heiligschenners te toonen en te doen
gevoelen nog op andere wgze dan
door kinderlgke en platonische protesten
wal het hun kosten kan, mensche-
igkerwgze gesproken de hand te slaan
aan God."
Doch het openen van het tabernakel
door ongewgde handen is zelfs 'erwoeden
anti clericalen te kras. Briand, Ie maker
der scheidingswet, heeft in de Laterne,
een der heftigste anli-clericale bladen,
een artikel geschreven, waarin hg prote
steert tegen het openen van het taber
nakel door regeeringsambtenaren. Briand
kan haast niet gelooven, dat werkelijk
FEUILLETON.
De mental van den kapitein.
(Stol).
4) .Soldaat laskar WladimirofT," aldus
wendde ilch de auditeur na de formeete aan-
klacht tot don laagste ia rang van den krijgsraad
.spreek gij het vonnis nit. Welke strot verdient
de soldaat, die xga officier verraderlijk vermoord
heelt?"
,Dea dood," antwoorddt de gevraagde sonder
"eTUd'
En dezelfde vraag ging den geheelen rand
rond, en etoeds boorde Alexandrovitsj hetielfde
antwoordden dood I Het was geen partgdigbeid
noch hout; ijjo eigen broeder had eveneens
moeten Spreken onder de itrenge krggswet.
Nn atond de andiUar op en aprnk plechtig:
.Sergeant Alexandrovitsj i De krijgsraad heelt
n eonperlg veroordeeld tot dan dood door beuls-
hand, wint een sluipmoordenaar mag niet door
den kogel vallen ala een eerlijk soldaat voor
den vjjandl"
Dit wierp Alexandrovitsj geheel terneder, bg
viel op X(jn koiedo eo begon luide te snikken.
H8. een tronw soldaat eo onderdaan des Tsaren,
een der dappeieten nit het leger, ion xoo'n
•<*«delgkeo dood hebben I
.Sta opt" beval da auditeer. .Leg uw eere-
kruie af ea aw onderscheiding... sluit uw
rekening met God af; xoodra de generaal het
vonnis bekrachtigd heeft ui het voltrokken
wordea."
Hfl wist niets meer, toeo een eskort* hem
in ijjn midden nam en hem wegleidde; buit-n
kennis viel hjj in de gevaogenis op den grond
- hg, de dappere, die xonder siddering gestaan
bed voor dood en verderfbrakeode vuurmonden
Do volgende morgen brak in nevelen gebold
aan, joist als toeo voor Plevna. Alexandrovitsj
waa wakker; hjj bad niet gealapeD, hjj had de
olagen van de torenklok gehoord en met schrik
geteld; de stap van den schildwacht voor de
dear, de dolle losbrandingen van bet dag en nachi
voortdurende bombardement. Toen gold bet
zgn kapitein, heden hem, maar hoeveel ver
schrikkelijker, schandelijker 1
In den nacht was er esa pope by hem geweest,
om hein op den dood voor te bereiden.
Door weerklonken etappen. ,Zg koment" riep
bjj in ver twg faling en doodsangst.
Het waa eebter de kolonel met den provoost.
Tot grootB Verwondering ven den ter-dood-
veroordeelde sprak eerstgenoemde hem vrien
delijk en zichtbaar verheugd toe, ea aeide: ,lk
breng a een aangename tjjdiog: de opperbevel
hebber generaal Stfisset heelt, in aanmerking
genomen do tartende behandeling van Je zjjdo
van kapitein Dmitri Bestuichefi, nw vrjjwilllge
en opeoljjko bekentenis, ook in aanmerking ge
nomen nw ovorige degelijkheid als soldaat eo
nit dapperheid tegen den vjjand, het gisteren
gevelde vonnis in oooverre veranderd, dat het
wordt toegestaan, den eerstrolgenden aanval
der Japanner» of te wachten, en by die gelegen
heid den dood la dea itcjjd te zoeken, om hst
schandelijk vonnis te ontgaan."
Beo juichkreet ontsoepte de borst van den
sergeant, ala verkondigde hem deze boodschap
niet nogmaals den dood, al was het dan ook
to vriendelijker vorm, maar leven en vrgbeid.
Uit den grond des halten bedaukte by God
voor deze genade. Hjj besproeide de hand dos
kolonels met vreugdetranen
,lk weet, dat ik dit slechts aan uwe voorspraak
heb te danken, kolonel!"
.Laat dat! sprak deze vol medelijden. „Alexan
drovitsj, vergeet het niet," vermaande by hem
later nog, toen by hem naar zgn compagnie
liet vertrekken, gij moet den dood zoeken!",
Welk een hard woord voor een ander, maar
met welk een licht gemoed zag hij thane den
dood onder de oogen. Zjjo kameraden ontvingen
hem met gejuich en drnkten hem hartefljk de
band. Dezen dag was hg geheel veranderd, by
waa spraakzaam en vroolgk.
V.
Het regiment, waartoe Alexandrovitsj behoorde,
werd ter veratorkiDg naar een buiteofoit ge
zonden. Dit fort acheen thans den hoofdaaDval
der Japanners te gelden, onafgebroken regenden
huu granaten er op neer en diepe gelederen
wier lange, zwarte rijen zich tegen de velden
eitetskenden drongen in de richting vac bet
fort voorwaarts. Het was van bet hoogste ge
wicht dit fort te behoudenkwam het in baodeo
van den vyaad, dan beheerachte bjj de geheele
veatiog en kon ze geheel in pnin schieten, en
misschien werd de geheele stad veroverd. De
kommandant der vesting had het nitdrukkelgk
betel ontvangen het tot den Uatsten m
De Japanners raklea op lea storm met
aoeller slagea klopl bel hart der soldaten en
onwillekeurig openen zfl snel de patrconkamer
van ban geweer... het geschnlvnur der Japan
ners werd van alle forten der veiling oven snel
beantwoord. Plotseling echter vielen de kanons
kogels ia gezelschap van eon waren hagol van
geweerkogels eo kletterden legon don steanen
muur; daar weerklonk hot kommando: .Vuurt"
en salvo op salvo vliegt deu tegenstander in
do gelederen.
Het geweervuur, ouophoudeiyk knetterend,
werd verre overstemd door de losbrandlogeo
van het geschat, alles scheen ia vuur Ie staan.
loken bezaaid slagveld! Haar een andere vuur
spuwende wolk komt nader Russische granaten
vliegen in de gelederen der Japanners, overal
dood au vernieling brengend. Menschen eo
paarden storten by hoopen neer. Doch ook op
do maren vordert de dood zyn offers.
Alexandrovitsj knielt to midden van dooden
en gewonden; koelbloedig ledigt by deo patroon-
tasch van een gevallen kameraad, om zyn ver
scholen voorraad weer aan te vollen. Aanhou
dend vnnrt hjj, met eeo van Vrengde stralendon
blik bg een goed schol, mof per end als by mis-
achiet. Hjj was geheel io zjjo element.
Tevergeefs echter de tegenstand der Russen t
Het scheen, dat de Japanners nit den groad
•legen; met een onweerstaanbare dood
achliog stormden ig voorwaarts, koalbloedig
over bergen ljjken klimmend. Geheels bataljons
werden door de Ronaen weggemaaid, maar
hoevelen er ook vielen, toch kwamen van alle
kanten weer massa's aangestormd, steeds dich
terbij, steeds dreigender. Op dat geaicht ontstaken
de reedt erg gednodo gelederen der verdedigen
in de grootste woede.
.By de beren van den Oeral I riep de kolonel
nil, ,'t Schijnt, dat die katten ons de bats
wilton worden!" Ea met bezorgden blik zag
hij, hoe de vjjand met verpletterende overmacht
de ouirtugeode hoogten beeteeg.
.Kolonel 1" zei de majoor, .wy kannen de
stelling niet behouden I"
.Wü moeten/" ichreeawde de kolonel woe
dend. .Wg vechten lot den laalelen mini"
Zwijgend wees de majoor met z|jn dogen op
de reed» zoo gedunde gelederen der verdediger»
en daarna op deo vgand. De kolonel begreep
hem. .T Ia waar," aprak hjj, .hel ia een bopelooze
strjjd en een onnoodig opofferen ven menschen-
levens. Wjj zullen terugtrekken. Roep sergeant
Alexandra viUy 1"
Spoedig stond deze voor hem. .Sergeant
Alezandrovilaj," zaide de kolonel, ,nw not
is daar."
.Ik ben bereid, kolonell" antwoordde Alexan
drovitsj ernstig, doch moedig, .Watmoet Ik doenf"
,De bezetting onlrnimt hol fort, doehhat mag
deo vjjand niet in handen vellen. Nn kont gfl
boete doen voor uw vergrgp, door hol vaderland
een dianat te bewjjzen en teienz een eervollen
soldatendood te sterven. Gij moet derhalve hier
achterblgven en bet fort in da lacht talen sprin
gen I Vaarwel, dappere medeslryderTen al-
scheld reikte hg bem de band en een traan
rolde In xga baard. Ook de overige olfieiertq
bewezen hem dezelfde eer.