Katholiek Nieuws= en Advertentieblad
Het oude jaar.
No. 39.
Zaterdag 29 December 1906.
Twintigste Jaargang.
OE EERBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Franco per postf 0,40
Afzonderlijke nummersf q.05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode
Prijs der Advertentiën
Van 1 tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0.05
ir aan het bureau bezorgd zijn.
Dit nummer bestaat uit
twee bladen
EERSTE BLAD.
"t Was inderdaad een jaar van wor
steling en strijd, van grievend leed, en
teleurstelling, het jaar, dat ten einde
spoed. Strijd immers hier en ginder,
strijdt overal. Waar niet het zwaard ge
trokken en dood en verwoesting werd
aangericht, mocht toch geenszins van
rust en vrede gesproken, wijl de
strijd des geestes die andere schier
overtrof.
Een bloedig spel werd in Rusland
opgevoerd. Met hef leven van den
cvcnmeusch speelde de revolutie daar
op eenc wijze, die niet alleen Rusland,
maar de geheclc beschaafde wereld
met ontzetting sloeg. De geest van
oproer en verzet moest gebreideld en
werd ook in bloed gesmoordhet
wettige gezag van dit machtige land,
dat soms zoo wankel scheen, wist zich
te handhaven. Maar met bange vreeze
werd die strijd gevolgd, omdat van
een triomf der revolutie in Rusland
de noodlottige gevolgen voor geheel
Europa niet waren te overzien.
Het monster der revolutie is daar
voorshands bedwongen, maar voorde
volkeren, en inzonderheid voor Rusland,
ligt in dit wereldfeit een ernstige waar
schuwing. Daaruit valt te leeren, dat,
waar de godsdienst wordt verdrukt,
een geest des verderfs welig tieren
gaat. Waar de leer van Christus niet
liet richtsnoer is voor het Staats
gezag, zal een revolutie-geest zich ont
wikkelen, die zich wreken gaat juist
tegen dit gezag. De geschiedenis heeft
dat steeds geboekt, en de historie van
Rusland van 't bijna afgeloopen jaar
komt dit bevestigen.
Wat Frankrijk te aanschoi
i gaf
wekt terecht walging in hooge mate.
Toen in 't begin van December des
vorigen jaars Z. H. de Paus een con-
sitoric hield, verklaarde Z. H., dat Frank
rijk, tot dusverre de oudste dochter
der Kerk. voor den II. Stoel het onder
werp was van erge ongerustheid en
vrees. Maar bemoedigend eu vermanend
sprak de H. Vader:
„Degeloovigcn moeten moedig blijven
onder de beproevingen, die het geloof
versterken en het vertrouwen in de
Voorzienigheid vermeerderenzij moeten
volharden in het gebed en zich de
Goddelijke Barmhartigheid trachten
waardig te maken door goede werken.
De Heer heeft de volkeren geneesbaar
gemaakt en zal na een bepaald tijds
verloop rust en vrede herstellen".
De vrees en de ernstige ongerustheid
des H. Vaders omtrent het ongelukkige
Frankrijk hebben wel reden van bestaan
gehadde storm der gebeurtenissen,
die sinds het arme Frankrijk hebben
beroerd, is verschrikkelijk geweest.
Met recht mocht de H. Vader thans
bij liet gehouden consistorie in het
begin dezer maand de roerende klacht
doen hooren
„Onder de kommervolle gedachten,
die ons bezighouden en waarin wij
in deze eerwaardige vergadering uiting
willen geven, is de incest gewichtige
zeker wel de droeve gedachte aan den
storm der gebeurtenissen, die de H. Kerk
teistert en die al maar heviger woedt.
Meer dan ooit kan op het oogenblik
de Kerk met volle recht vergeleken
worden bij dat kleine huikje, dat te
midden van de zee door woeste golven
wordt heen en weer geslingerd."
Maar bemoedigend laat Z. H. daarop
volgen
„Maar toch zal ons geloof in geen
opzicht wankelen. Integendeel het
versterkt ons méér dan ooit in ons
vaste vertrouwen op den bijstand van
Christus, die op 't juiste oogenblik,
zich wel zal willen verheffen en de
stormen en de zee bevelen, opdat de
zoolang begeerde rust ons weder tegen
lacht. Terwijl wij dus wachten, zij
het dan ook door bittere droefheid
aangegrepen, ondervinden wij een
grooten troost, die zelfs de vijanden
van het Katholiek geloof verwondert,
doordat wij weten, dat eendracht
hcersch! onder alle leden van het epis
copaat, met ons op de meestinnige
wijze verbonden. Inderdaad allen heb
ben één ziel en één hart met den
Opperherder, den plaatshekleeder van
Christus op aarde, en bewijzen aller
duidelijkst de waarheid van dat be
kende woord van Sl. Augustinus:
„Roina locuta, causa finita, Rome heeft
gesproken, de zaak is beslist".
Wel een groote troost voor den H.
Vader die schitterende eenheid van
het Fransche Episcopaat. Maar wel
is noodig die troost bij het zien van
het zoo diep godsdienstig en zedelijk
verval van het arme Frankrijk. Het
weleer zoo fiere volk laat zich tiranni-
seeren door een regeering, die tintelt
van haat tegen God. In het Fransche
Parlement durft een minister de Gods
lastering uitstooten: „Wij allen hebben
ons tot taak gesteld het werk van anti-
clericalisme en ongodisterij. Wij
hebben uit bet menscheiijk hart het
geloof gerukt aan een hiernamaals.
Te zamen, met een grootsche beweging
hebben wij aan den hemel de lichten
uitgedoofd, die nieu niet meer ont
steken zal."
En deze godslaslerlijke taal moest,
volgens een besluit ecner overgrootc
meerderheid der Fransche Kamer, in
alle gemeenten van Frankrijk worden
aangeplakt
Kan 't treuriger
Stellig nog droever dagen dan Frank
rijk reeds doorworsteld heeft, zijn nu
aangebroken de Kerk zal daar wellicht
door nog feller slagen getroffen worden,
omdat men niet genoeg naar de ver
manende stem des Pausen geluisterd
heeft.
Hoe smartelijk ook, tocli moet er
kend, dat men ook hier te lande het
evenzeer op vernietiging van godsdienst
goede zeden heeft toegelegd. Een
staat zonder God is ook hier veler
ideaal. Nog dagen dezer verkondde een
liberaal, en oud-minister van uit de
hoogte, dat de godsdienst buiten het
politiek terrein moet gehouden, dat
de godsdienst de smetstof is, die de
politiek bederft.
En de waarheid is, dat juist door
het weeren van den godsdienst uit de
Staatkunde het openbaar leven ver
dorven wordt, en de wereld zoo ramp
zalig geworden is. Of biedt ook ons
land niet een toonbeeld van gods
dienstloosheid en zedebederf, waarover
ieder geloovig Christen zich schamen
moet? Is 't niet vreeselijk, dat dezer
dagen een Katholiek Afgevaardigde in
de Tweede Kamer constateerde, dat
van uit Nederland over de gcheelc
wereld de walgelijkste afbeeldingen,
de onzedelijkste voorstellingen en ge
schriften verspreid worden Ons va
derland dus een zedelooze poel, welker
dampen verpestend over de aarde
rondzweven, en toch wordt door de
Overheid geenszins getracht paal en
perk te stellen aan een toestand, zoo
menschonteerend als door het bedoelde
Kamerlid werd geschetst!
Het mangelt aan godsdienst, dat is
de kwaal, die vooral ook in 't bijna
afgeloopen jaar de menschheid gefolterd
heeft. De nietige mensch, die uit louter
stof bestaat, kan onmogelijk door de
stof bevredigd worden. En toch worden
er 't geloof, en de hoop en de liefde
om prijs gegeven. Van vrede des ge-
moeds is dan ook geen sprake meer.
Tot God terug! In dezen kreet ligt
alleen de redding voor den mensch
opgesloten. Daartoe medewerken, met
al de krachten onzer ziel, ziedaar de
laak, die ieder van ons in het komende
jaar te vervullen heeft. Den naam van
Christus hoog houden, daarvoor moeten
wij strijden, onverpoosd en overal.
Wat dan ook het nieuwe jaar moge
brengen we kunnen gerust zijn, omdat
wij ons veilig gevoelen onder de hand
van Hem, die de stormen gebiedt en
het lot der volkeren in zijn hand ge
vestigd houdt. Moge dan ook, op God
vertrouwend, het jaar 1907 voor U en
ons wezen in alle opzichten een
Zalig Nieuwjaar!
BUITENLAND.
Enkele dames tc Londen zijn zoo
begeerig naar kiesrecht, dat zij er ge
vangenisstraf voor over hebben. En als
zij dal achter den rug hebben beginnen
ze opnieuw, en wagen er alles aan.
Nu hebben wederom een aantal dames
getracht liet Lagerhuis binnen te drin
gen, met het doel persoonlijk vrouwen
kiesrecht te komen vragen. Zij slaagden
er in een der binnenplaatsen te be
reiken, maar moesten toen, na een
korte worsteling met de politie, het
gewonnen terrein prijs geven. Twee
arrestaties hadden plaats.
De Italiaansche volksvertegenwoor
digers schijnen zjph de Fransche
Kamerleden tot voorbeeld te hebben
gesteld, die zich in plaats van 9000
francs, dat toch wel schikken kon, nu
15,000 francs hebben toegekend.
Tot heden krijgen de Italiaansche
parlementsleden evenmin betaling als
b.v. in Engeland, zoodat in den ge
wonen regel enkel bemiddelde mannen
in aanmerking komen voor den eere-
post.
Nu is met haastigen spoed een wets
ontwerp bij de Kamer ingediend, dat
voor Nieuwjaar afgedaan moet worden,
waarbij dan 508 Kamerleden elk 6000
lire 's jaars wordt toegekend, in 't ge
heel voor de schatkist dus een jaar-
lijkschc uitgaaf van 3.048,000 lire.
De belastingbetalende!! zijn er goed
voor.
De geruchten overecnonrustbarenden
toestand in China blijven aanhouden.
Telkens worden geheime arsenalen
ontdekt, die blijkbaar aan de leden
van geheime vereeuigingen behooren,
uu weer een in Tientsin. De bevolking
wapent zich tegen benden, die allerlei
ongeregeldheden verwekkend door het
land trekken. De Japansche legatie te
Peking heeft geweren en ammunitie
ontvangen van het ministerie van
buitenlandsche zaken te Tokio. In
Kiangsi is een bende ontdekt van den-
FEUILLETON.
Een gelukkig Kerstfeest.
'I Was voor zijn kinderenAls een licht
straal viel hem deze gedachte in de ziel.
Reeds zoo lang had hij voor hen gewerkt
en met zorgen gekampt, waarom thans niet?
'I Werd stil in de kamer en vlugger dan
lot nu gleed de pen over t papier, om den
II.
Juist een week was er vcrloopcn na den
avond, die Thalmanii zooveel zorg gehaard
had, toen een tweede, veel zwaardere slag
hem trol. Zijn beide jongste kinderen kregen
diphtcritls. Angst voor 't leven der kleinen,
verpleging, daarbij de zorgen voor den oud
sten. die met spanning op zijn tachtig mark
zat Ie wachten, dat alles pijnigde aanhoudend
liet ouderlijk hart. -t Was dan nu ook uiterst
moeilijk, die som bijeen te brengen. Van de
lijd heel wat afgegaanook liep het werk
niet meer zoo vlot van stapel. Be bezorgde
man verving zijn Vrouw bij de verpleging der
kinderen. Toen dan ook eindelijk de kinderen
herstelden gevoelde hij zich zelf ziek.
Wel wilde hij er niets van welen, zijn
ter er was en de beide kleinen gered
klaarde, viel Thalmann, na eerst blijde
lachen te hebben, plotseling in Zwijm.
De duodelijk verschrokken vrouw br.
hem, met behulp van den dokter tersl
gehad i
eeds lang onder de leden
n uilhars
s geko
Tien dagen en tien lange nachten lag de
zieke buiten kennis. Gedurende al dien tijd
werd hij geregeld door dezelfde koorfs-fan-
lasic gekweldsteeds zag hij een groot pak
aktenstukken voor zich, welke hij niet te
bestemder ttjd kon afmaken. De arme vrouw
leed onbeschrijfelijkzij moest zijn klachten
annhooren en kon hem niet helpen, want
hij kende haar niet meer. Juist legde zij hem
een koelen doek op het hoofd, welken hij
hij uitzondering duldde. In de laatste dagen
placht hij hem kwaad weg Ie werpendezen
avond scheen hij veel kalmer le zijn.
Mei spanning zag Thalmanns vrouw de
uitspraak van den dokter tegemoet, die een
oogenblik tevoren was binnengekomen en nu
mei den zieke bezig was. „Hel ergste is voor
hij. zeide hij „maar hij Is uiterst zwak, u moet
hem goed oppassen; wat ik thans voor-
sehrijl, moet gij morgen ocblcnd laten halen."
Mei deze woorden ging hij aan de schrijf
tafel zitten en schreef het recept. Bij hel
schrijven stiet zijn arm tegen de manuscrip
ten, die daar onbeheerd lagen. De dokter
bukte zich om ze weer netjes hij elkaar te
doen. toen hij zag, dat er gedichten bij
waren, kon de vriend der literatuur de ver
zoeking niet weerstaan, er een van te lezen.
„Wie heett dat geschreven V" vroeg hij
nieuwsgierig, toen de onderwijzersvrouw
weer binnenkwam.
„Mijn man, hij heeft vroeger veel daarin
geliefhebberd."
„En nooit wat talen drukken V"
„Neen, daartoe ontbrak Item de moed
hier zijn er nog meer."
„Met uw toestemming neem ik ze alle
mee naar huisvoor zulke mooie gedichten
Interesseer ik mij hijzonder I"
Met deze woorden nam de dokter af
scheid, ua de handschriften zorgvuldig ge
borgen, en de huisvrouw nog enkele aan
wijzingen gedaan te hebben.
met haar zorgen. De kinderen sliepen reeds
zachtjes zette zij een tafel voor liet lied,
zoodat zij Iiij haar werk een waakzaam oog
over den zieke kon honden. Zij kon de
lange nachte" wakens niet doorbrengen,
zonder iets le doen. Builen joeg de wind de
knapte nu ecu dan 'een spaander -, overigens
was liet doudslil.
Weldra overviel de afgetobde vrouw een
gevoel van welbehagen, en in weerwil van
meerdere pogingen om door te werken, viel
zij na korten tijd in slaap. Daardoor bemerkte
zij niet, dat de zieke, na een snelle adem
haling plotseling de oogen opende, tiaar
met helderen lilik aanzag en daarna het
hoofd snel weer liet zinken op het kussen,
r hij bewegen
ilcef liggen.
III.
De jonge fabrikant I
kantoor druk te rekenenhij was bezig de
balans voor 't geheele jaar op te maken.
Het moest wel alles goed kloppen, want
meermalen speelde een blijde lach om zijn
lippennu nog een lange penuestreek, een
diepe ademanling en hij was klaar. Hij
ging achterover in zijn stoel zitten eu keek
peinzend naar de groene lainpckap in zijn
kantoor. „Ja, dat doe ik," sprak hij luide
zelf,
i ging n
kleine, bloemrijke woordje „Papa" in Ie
prenten. Er verliepen enkele oogcnhlikkcit
met liet spelen met hel jongskctoen sprak
hij ernstig tot zijn vrouw„Anna, ik heli
nordje i
Haast angstig zeide zij dit. want zij wist
wel, dat, als haar man plannen smeedde,
dan had dal steeds een verstoring der ge
wone kalmte in huis tengevolge, want deze
„plannen" brachten geregeld een menigte
metselaars en timmerlieden in huisde kleine,
oudcrwctschc Inbrick was den jongen (abri-
in alle opzichten
hij zijn
„Ncci
b ik v
evenmin ongevallen ook zijn wij van ziekte
verschoond gebleven. Wc hebben dus alle
reden God aan 'I eind van dit gezegend
jaar onzen dank tc toonen, en ik had zoo
gedacht, dat we dat 't best konden doen,
indien wij den een of anderen behoeftige in
dezen onzen voorspoed lieten doelen,"
„O, dat is heerlijk," jubelde zihi vrouw.
„Dat plan hcvnll mij best. Hebt gij al iemand
op 3 oog?"
„Neen, dat laat ik aan u over, gij, vrou
wen. weel zulke dingen beter op le knappen
dan wij. Hei zon mij 'I liefst zijn iemand
is. Toch zou ik ook gaarne willen welen,
of de gave goed gebruik! wordl. Voor Kerst
mis moei het gebeurd zijn. anders heb
ikgeen rust. wilde hij nog zeggen,
doch deed hel niet. Een luid gekraak, roepen
en schelden, vermengd met paardengetrappel
en hclgcklingcl, onderbrak den laatstcn
Hiclilcr snelde de trappen af, terwijl zijn
in wion zij den dokier ui! hel naburige stadje
herkenden. Deze, die altijd zelf reed, had in
