Katholiek Nieuws= en Advertentieblad
No. 33.
Zaterdag 16 November 1907.
Een en twintigste Jaargang.
DE EERBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Franco per post
Afzonderlijke
f 0,40
f 0,05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereenlging De Eembode.
PrUs dor Adverlcntiën
Van I tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0.05
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
VERZEtERIMG IEREN WERKLOOSHEID
De uitkomst tier vergadering van 4
Nov. I.I., betreffende verzekering tegen
werkloosheid, heeft allerminst aan de
verwachting beantwoord.
Deze bijeenkomst, door de Vereen i-
gitig „Onderlinge Hulp" belegd, met
het doel een fonds te stichten, waar
mede de nooden en ellende der werk
loosheid zouden gelenigd kunnen wor
den, werd, zooals wij bereids vermeld
den, bijgewoond door de bestuurders
van verschillende vakverenigingen, en
de afloop was, dat men met de zaak
geen stap verder kwam, omdat alweer
eischcn werden gesteld, waardoor de
oprichting van het bedoelde fonds
eenvoudig ondoenlijk wordt gemaakt.
Voor de bestuursleden van „Onder
linge Hulp" en inzonderheid voor den
inleider van het onderwerp, den heer
Pels Rijcken, zeker een minder aange
name ontmoeting.
't Scheen er op aangelegd den hecren
den moed in de schoenen te jagen.
De bedoeling toch, waarom deze
vergadering bijeen geroepen werd, was
niet om den vooruitgang'van vakvere
nigingen te bevorderen, maar had alleen
op 't oog leniging der ellende, die zoo
menig huisgezin treft, als de kostwin
ner, geheel buiten schuld, werkloos
wordt.
Derhalve zijn uilgesloten de gebrek-
kigen, de zieken, de invaliden en zij,
die door eigen toedoen zonder werk
geraken.
Met deze uitsluiting waren socialis
tische woordvoerders echter niet te
vreden. Ook den niet-georganiseerden
moest het lidmaatschap van het te stich
ten fonds worden ontzegd.
Of de inleider al betoogd had, dat
de bestrijding der werkloosheid behoort
tot de taak der overheid dat er samen
werking moet zijn tusschen Rijk, Ge
meente en vakvcrccnigingcn, terwijl de
nict-georganiseerde arbeiders niet mo
gen uitgesloten worden, omdat anders
in ons land 80"/,, dier arbeiders zouden
getroffen worden, liet baatte niets.
Het te stichten fonds moet ook hulp
middel worden tot bevordering van
socialistische organisaties, werd dus
als ciscli naar voren gebracht.
Een bekwaam werkman, die zich
voorbeeldig gedraagt, doch niet bij een
vakverecniging is aangesloten, moet
met zijn gezin bij werkloosheid maar
aan gebrek en ellende worden over
gelaten. terwijl hij, aangesloten bij een
socialistische of anarchistische vereenl
ging de man zou zijn, die in kommer
volle dagen steun verdient.
Op de vraag van den Voorzitter of
de heeren zicli met bet plan tot het
oprichten van een fonds kunnen vcr-
eenigen, dan kan later over de oprich
ting worden gehandeld, werd van
verschillende zijden met een beslist
Neengeantwoord.
De inleider mocht nu nog opmerken,
dat, wanneer de Regeering een maat
regel voorstelt, waarmee ge u niet
geheel kunt vereenigen, en ge zegt:
dan doe ik niet mee, krijgt ge niets,
van socialistische zijde hield men toch
voet bij stuk.
Dat is nu eenmaal zoo dc taktick
van hecren socialistenhun eischcn
moeten bevredigd, of hèolemnal dc
boel in de war.
Intussclicn blijft op die manier de
ellende voor den betrokken werkman
voortbestaan! Zouden hierdoor van
velen de oogen niet opengaan?
Wat de vergadering op a.s. Maandag
geven zal
Aten veroorlove ons nog deze be
merking
Toen bij verkiezingen voor deTweede
Kamer van liberale zijde de valsclie
leuze „duur brood" werd uitgebazuind,
om den christelijker! partijen - als zoude
van die zijde een politiek te vreezen
zijn, die leiden zou tot een verbooging
van broodprijzen - bij de stembus een
nederlaag te bezorgen, liepen de socia
listische woelwaters zich het vuur
uit de sloffen om daaraan mee te
helpen. Thans staan ze mede voor het
feit, dat onder een vrijzinnig landsbe
stuur 't zoover gekomen is, dat voor
een groot deel der werklieden in 't
geheel geen brood meer te verdienen is.
Zou nu soms door socialisten be
grepen worden, dat ze door het lok
middel „Duur brood" er leelijk in
geloopen zijn?"
BUITENLAND.
Uit China komen weer verontrus
tende berichten. Over een aanval op
katholieke missiën gedaan, bevat de
„Echo de Chine" liet volgende:
„Uit Chinecschc bron meldt men,
dat in Kiang-si twee katholieke ker
ken, gelegen te Kan-tsjoe, en een
katholieke kerk van Nakang door de
Boksers verbrand zijn. Een Europee-
sclie missionaris, pater Canduglia, is
door een geweerschot door een'hei
den gedood. De andere missionarissen
zijn ongedeerd.
Kapitein Hoang-Tsjcoe Sjan, dieinet
zijn soldaten gekomen was om de
orde te herstellen, is gedood. Zeshon
derd op z'n Europcesch gedrilde sol
daten zijn onmiddellijk uitgezonden om
de schuldigen te vervolgen.
De gezant van Frankrijk te Peking
heeft aan den prefect een voorbeel
dige'straf gevraagd voorde bedrijvers
van den moord van Kiang-si. Hij eisclit
de werkelijke bescherming der mis
sionarissen in Kiang-si en een schade
loosstelling voor den dood van pater
Canduglia.
De onderkoning van Nanking heeft
aan den consul van Frankrijk te Sjang
hai een telegram van rouwbeklag ge
zonden naar aanleiding van den moord
op den missionaris Canduglia.
Driehonderd Boksers hebben de stad
Pong-Hien aangevallen, maar zijn door
de geregelde troepen teruggeslagen.
Uit Amerika komt liet bericht, dat in
de financieele wereld de rust begint
terug te keeren, maar dat natuurlijk nu
de naweeën komen. Een daarvan is
een algemeene bezuiniging in nijver-
lieidsondernemingen; beambten, werk
lieden en kantoorpersoneel worden naar
huis gestuurd; grondstoffen en goederen
worden in kleinere hoeveelheden inge
slagen en men werkt eerst af, wat men
heeft.
De industricclcn hebben de grootste
moeite huil loopende verbintenissen na
te komen, waarvan natuurlijk weer 't
gevolg is. dat de bestellingen worden
ongedaan gemaakt of uitblijven. Men
richt ook bier weer liet oog naar
Roosevelt, van wien men hoopt, dat
hij bij het congres, dat 12 Februari
a.s. weer bijeenkomt, met wetgevende
maatregelen zal aankomen, ot dat hij
in elk geval met verschillende financiers
en met die Congresleden, welke waar
schijnlijk in de commissies voor geld
zaken van' het Congres zitting zullen
hebben, vooraf zal beraadslagen.
Op de zeereis van Vlissingen naar
Portsmouth heeft dc „Holienzollerii",die
het Du itsclie keizerpaar moest overbren
gen, vee! last van mist gehad, Maandag
middag eerst te half twee kwam bet
vorstelijk vaartuig in de haven van
Portsmouth aan. De prins van Wales,
Lord Roberts en de Duitschc gezant
begroetten de keizerlijke familie, die om
half drie naar Windsor vertrok en daar
tegen 5 uur aankwam.
De ontvangst was schitterend. De
burgemeester hield een rede, waarop
de keizer met enkele woorden ant
woordde.
De begroeting op Windsor tusschen
het keizerlijk paar en koning Edunrd
en koningin Alexandra was buitenge
woon hartelijk. Een zeer talrijke menig
te juichte de vorstelijke personen toe
op hun weg naar het kasteel.
Aan het schitterende stnalsdlner op
het slot te Windsor namen ltiügasten
deel, waaronder vele gezanten en leden
van het kabinet.
De Koning, een toast uitbrengende
op den Keizer, drukte zijn genoegen
en voetdoening uit over liet bezoek
van den Keizer, wiens uiterlijk zulk
een goede gezondheid bewijst. De
Koning kon slechts de lioop uitdrukken,
dat het verblijf in Engeland den Keizer
heilzaam zou zijn. De Koning herdacht
vervolgens des Keizers bezoeken \..n
diens eerste kindsheid af en zou nooit
vergeten de vriendschap en de sympa
thie ondervonden bij den dood van de
groote Koningin Victoria.
7.. M. verzekerde, dat ten allen tijde
de bezoeken van den Keizer oprechte
ugde verschatten aan den Koning,
de Koningin en aan het geheele volk.
Vurige hoopte Z. M., dat den Keizer
en het groote Duitschc rijk voorspoed
en geluk mochten gegeven zijn in het
belang van de handhaving van den
rede.
De Keizer uitte in zijn antwoord
zijn gevoeligheid voor de tot hem ge
richte vriendelijke woorden van wel
kom en herdacht eveneens de vele
kostbare herinneringen van voorbijge
gane dagen. In liet bijzonder herin
nerde de Keizer aan zijne vereerde
grootmoeder en zijne geliefde moeder,
wier gedachtenis hein terugvoerde in
de gelukkige dagen als kind op Wind
sor doorgebracht. Ernstig hoopte de
Keizer, dat die vriendschappelijke ver
houding der beide families zou terug
gekaatst worden op de betrekkingen
der beide landen, Dit zal strekken lot
bevestiging van den wereldvrede, welke
Koning Eduard's voorfdurenden steun
heeft.
Aan den Lucli in Ouildhnll hield de
Lord Mayor een rede. waarop keizer
Wilhelm antwoordde, dat Hij en de
Keizerin zich gestreeld gevoelden door
de hartelijke ontvangst. De Keizer voegde
hieraan toe: Toen ik van deze plaats
zestien jaren geleden sprak, zeide ik
dat boven alles mijn doel was den vrede
te handhaven. De historie, ik waag het
hier uit te spreken, zal mij recht doen
wedervaren, dat ik dit doel onvermoeid
nastreefde. Sinds het gezag een stut
en een waarborg is voor den werelvrede,
zijn de goede betrekkingen tusschen
onze beide naties gehandhaafd en zal
ik daartoe steeds mijn krachten blijven
inspannen, zooveel als dal in mijn
macht is. De ücrma.inschc natie wenscht
samen te werken met de Brilsche. Zoo
zal in do toekomst zich een schitterend
vergezicht voor ons oog ontvouwen en
de handel zal zich ontwikkelen van
de natiën, die leerden elkander te ver
trouwen.
Nadere berichten zijn ingekomen over
de gevolgen van het zware weer. dat
Zaterdag en Zondag over Rome, de
Campagna en westelijkToskanegewoed
heeft. Het spoorwegverkeer op de lijn
Pisa-Rome is door de instorting van
een brug bij Rechta onderbroken. Het
FEUILLETON.
VEROORDEELD.
II
2) Ongevoelig voor den spot zijner kame
raden- de scheldwoorden der straatjongens,
liet Hendrik zich door den agent, die hem
naar 't verbeterhuis moest brengen, door de
drukke straten der slad naar de ouderlijke
woning leiden. Zwijgend ging hij in zijn ge
woon hoekje zitten en staarde donker voor
zich, terwijl de heide jongere broerljes schuw
naar hem keken en zijn moeder met betraan
de oogen, de dingen, die zijn eigendom waren,
bijeenpakte. Zijn vader was niet thuis, die
had zich dadelijk van 'I gerechtslint naar de
herberg begeven, terwijl zijn oudste broeder
al vroeg naar 't werk was gegaan.
Itet bundeltje van den jeugdigen veroor
deelde was weldra gepakt, de doek vast
geknoopt en een klein rcismaal op de tafel
gezet.
Hendrik had zwijgend het doen en laten
zijner moeder gevolgd, alsof Item dat in 't
geheel niet aanging. Op haar vragen wat
dichterbij Ie komen en een kopje koffie te
drinken, schudde hij ontkennend met 't hoofd
en bleef in zijn hoek zitten, terwijl zijn be
waker, zonder zielt lang te laten noudigen,
geducht tuctaslte. Eindelijk stond de agent
op, en keek Hendrik veelhcteekenend aan
het was houg tijd om te vertrekken.
Dc knaap stond op en nam zijn bundeltje,
zonder een spier op zijn gelaat te vertrek-
Toen nu zijn moeder op Item toetrad en
onder tranen zeide: „Hendrik, mijn hart
breekt, liu gij uw God en uw ouders zoo
miskent. Wij hebben toch altijd zoo veel van
u gehouden I", werd ook het kinderhart diep
getroffen. Hij sloeg dc arnten om haar hals,
en zijn hoofd tegen haar schouder drukkend,
Ruiste
c hij:
k heb 't niet ge-
Moeder, ik
„Kind, kind!" snikte zijn moeder, „hoe kunt
ge zoo verhard zijn? Als ge toch maar wil
dot bekennen, God en de metischcii zouden
het je vergeven I"
Bij dc eerste woorden zijner moeder had
de knaap haar losgelaten; die onnatuurlijke
harde uitdrukking vertoonde zich weer op
zijn gelaal. Zonder een enkel antwoord of
eeu afschcldsblik volgde hij den politie-agenl.
Zuchtend had de eerwaarde rector Hermann,
de geestelijke van het verbeterhuis te BSrfcId,
geluisterd naar Itet bericht van den directeur,
dat er den vorlgen dag weder een veroor
deelde was ingekomen, en gaf ais zijn niec-
ning Ic kennen,'.toen deze zweeg:
,,'t Is in allen geval sterk, een jongen van
twaalf jaar, en dan zoo verstokt in't kwaad,
dal bij niettegenstaande de bewijzen zijner
schuld zijn leugens volhoudt, Waarlijk, een
treurig toeken des tijdsl Doelt als u 'I mij
nietten kwadeduidt, mijnheer," ging Itlj na een
oogenhlik wijfelens voort, „zou Ik 't eerst
nog wel eens met zachtheid willen probecren.
De strenge tuchtmiddelen blijven ons toch
nog steeds over, als tic zachtere niet helpen.
Wie weet onder welke omstandigheden zoo'n
kind is grootgebracht, hoe hel m'sschien van
dc wieg af systematisch in 'I kwaad is op-
„Necti," viel de directeur Item inde reden,
.de ouders van den jongen zijn brave men-
sclicn, arme dagtooners, die zich en hun kin-
slaan. ofschoon zijn vader nog wel eens te
veel drinkt."
„Dat verandert de geheele zaak. En loeit
zou ik wel. met uw inwilliging, t hart
van den knaap willen beproeven. Ik Itcb de
oude spreuk: „Een goed woord vindt steeds
een goede plaats," altijd bewaarheid gc-
„Ik weetal lang," sprak de directeur lachend,
„U is ccn apostel der liefde en gelooft altijd
aan het hetere ik des mcnschcn. Gij wilt
ook in de gevangenen een brokstuk van hel
oorspronkelijk goede zien, juist lijnrecht tegen
over ons wetboek van strafrecht, dat zoo
tennaastcbij iedereen tot misdadiger stempelt,
zoolang niet 't tegendeel bewezen is. Doch
volg gerust uw goede hart, eerwaarde heer,"
zoo eindigde de oude heer en reikte den
priester de hand. „U hebt met uw methode
gunstiger gevolgen gehad dan wij met de
In dc eerstvolgende weken was Hendrik
Thcren 't voorwerp van bijzondere oplettend
heid van den geestelijke. Geen enkele zijner
onderwijzers ot upzichtcrs had over dezen
te slechter naam hekend stnanden knaap te
klagen. Geen tegenspraak kwam over zijn
lippen, geen tegenstreven was bij hem te
vinden. Zwijgend en ernstig hoven zijn leef
tijd deed hij onvermoeid en gewillig liet
werk. dat Item werd uitgelegd. Nooit echter
kwam er ook maar een geringe trek van
blijdschap op het blcekc, fijne gelaat des
knaaps; onverschillig keek hij naar zijn mak
kers, als deze in de gelukkige zorgeloosheid
der jeugd konden vergeten, waar zij zich be
vonden, en de spaarzaam toebedeelde uren
van uitspanning zooveel mogelijk trachtten
te benutten.
„Waarom doe je niet mee aan 't spet uwer
kameradenV" vroeg Item op zekeren dag de
pastoor, toen hij Hendrik als gewoonlijk in
een hoek zag zitten, strak voor zich uitsta-
Verlang je naar moeder, naar je broers
en zusjes?" ging de priester voort en keek
den jeugdigen veroordeelde In 't gelaat.
Zijn hlecke trekken verlevendigden zich even,
een onderdrukt snikken drong uit zijn tocgc-
sehroefdc borst, doelt direct daarop verscheen
weder die harde trek op zijn gelaat en met
op elkaar geklemde tanden antwoordde Hen
drik: „Neen, zij honden mij immers voor
schuldig I"
Zacht legde de priester zijn hand op Hen
driks schouder, die in zijn grof, grijs gevan
genispak voor hem Stond cn sprak:
„Hendrik, Ik meen hel goed met li."
„Ach, zeg mij niets," viel de knaap hem
heftig in de rede, en sprak toornig; „Ik heb
het horloge van baron Adelbert in 't geheel
niet gezien, ln.ilslaangestolcn.cn toch beweert
ieder, vader, moeder, de rechter, dat ik 't wel
gedaan heb cn het terug moet geven I"
Toen hij zoo de lang onderdrukte smart
op eenmaal lucht gaf. wierp de knaap zich
op den grond en brak in snikken uit. Pastoor
Hermann zag verwonderd naar 't wccnendc
kind aan zijn voeten, dnt krampachtig snikte
en korte, afgebroken zinnen uitte. Dat was
geen in zonden opgegroeid kind, dat was
niet dc verstokte trots der zclfshcwuste schuld,
dnt was de onloochenbare slem der waarheid.
Geroerd boog bij zielt over tot 't kind, richt
te Item op en sprak op zachten loon: „Al
mocht u niemand getooven, ik wel."
Vol verwondering keek I lendrik in het goedige
gelaat van den ccrhicdwaardlgcn geestelijke,
in dc treurig op hem gerichte oogen, cn een
glans van vreugde gleed over zijn met tranen
bevochtigd gelaat.
„Ik dank til" sprak hij zacht cn viel in
Toen pastoor Hermann den directeur dit
voorval meedeelde en hem verzekerde.dat hij
overtuigd was van de onschuld van den
knaap, trok deze wantrouwend de schouders
op. Sluw lachend klopte hij op den deksel
der zilveren snuifdoos, nam eeu snuifje cn
zeide: „We zullen eens zien, mijnheer pas-
