J.J.SMIT
Een goed adres
Drukwerk
De Adler=Rijwielenfabiek met 3000 arbeiders.
DE GOUDEN STAATSMEDAILLE
De hoogste onderscheiding.
üebrs. NEFKENS.
Amersfoortsche Bank
STOOMDRUKKERIJ „DE EEMBODE
Katholieke Illustratie.
VRAAG
HORLOGEMAKER
Breedestraat 34.
Voorhanden een fijne sorteeriné DAMES- en HEEREN HORLOGES,
KETTINGEN in Goud. Zilver ei. Nikkel. REGULATEURS. KLOK-
KEN. WEKKERS, enz. tegen scherp concurreerende prijzen. Ei^en
Reparatie-Inrichting voor alle soorten Uur- en speelwerken, degelijk,
billijk en onder garantie. BELEEFD AANBEVELEND.
viel die ADLER-WERKE dezer dagen ten deel.
HOOFDAGENTEN:
Korte Gracht 20 (naast het postkantoor)
Binnen- en Buitcniandsche wissels. - Effecten. - Coupons. - Vreemd
geld. - Prolongatie. - Belecning. - Deposito. - Assurantiën - Oediet-
brieven. - etc.
Verhuren van Safe-Loketten.
Beheeren van Vermogens.
Voeren van Administratiën.
Openen van chèque-rekening, ai rekening-courant met
of zonder voorschotten.
Verleenen van handels credieten tegen nader te bepalen
voorwaarden.
voor NET en GOEDKOOP
IS DE
De Nieuwe Jaargang der
n.nuk- bureaux tier Katholieke Illustratie lc's-1 ler-
tngciiltnscii uf te Amsterdam, ofbijilcn IJoekli.
ecu OVi'.kDKL'K van de geestdriftige en jj c m o t i v e c r d e
AANBEVELINGEN
der Katholieke Illustratie in hare tegenwoordige gedaante, door Tijd
en Mnrgenpnst, Residentiehinle. Centrum, Huisgezin en (iclilerliinilcr.
In geen jari
was er over het mooie Tijdschrift t.M'n
den pas ingetreden nieuwen jaargang.
Na twintig jaren.
dag 7
t Was
n. De o'
vvndigc drukte in de stralen der
hoofdstad was langzamerhand verdwenen, De
winkel» waren gesloten, de ijzeren Jalouzieën
voor de ramen neereelaten. Achter enkele
venster» brandde een zwakke gasvlam, mis
schien voor de gruote stad het beste middel
om lichtschuwe dieven verwijderd te houden,
ürootc drukte livcnchtv in Uc call's en
helder licht op de
Ken politic-agent liep met vlugge schreden
door de straat. Met scherpen Mik monsterde
hij de weinige voorbijgangers, de donkere
koetspoorten en zijstraten. Ongeduldig ver
langde hij naar klokslag van tien uur. Op
dat uur was namelijk zijn moeilijke en ver
antwoordelijke taak voor vandaag aigcluo-
l'lotscling bleet hij staan. In de deur van
een Juwellerswinkel stond een man met een
uitgedoofde sigaar in den mond. Toen deze-
den handhaver der orde naar zich zag toe
komen, groette hij en zei: .Maak u niet on-
W-rusl. Ik wacht hier op een vriend. Voor
twintig jaren hebben wc afgesproken elkaar
vandaag hier te ontmoeten. Dat zal u zeket
ecnigsrin* romantisch voorkomenik zal het
ti echter verklaren, opdat ge geen argwaan
koestert. Voor twintig jaar stond op deze
plaats een restaurant, het café .Mecca".
.Tol voor vijf jaren", onderbrak hent de
politic-agent; .het huis brandde al".
De man aan de deurpost stak een lucifer
aan om zijn sigaar weer aan te steken. De
schijn van het licht viel op een bleek gezicht
met vooruitstekende jukbeenderen en scherpe
trekken. In de das van den vreemdeling stak
een groote diamant. In goud geval.
.Op dezen avond, twintig jaar geleden"
hegon de gchciinzinnigc- vreemdeling, .sou*
fu-erde ik hier op deze plaats met Guslaal
Schneider. Mij was mijn trouwsten vriend en
de beste kerel van de wereld. Wij zijn helden
in Berlijn geboren en als twee broeders
samen opgegroeid. Ik was toen twintig en
Schneider achttien jaar oud. Den volgenden
morgen was ik van plan r Hamburg te
vertrekken om me vandaar naar Argentinië
in te schepen. Het beviel me niet nicer in
Diiitschland' en ik wilde daarom in den
vreemde mijn geluk gaan beproeven. Mijn
vriend was niet Ic bewegen met mij den
vaderlandschen grond te verlaten. Oji dien
avond spraken we al juist op dcnzelfden
dag na twintig jaar elkaar weer te ontmoeten.
De afstand zou voor geen van beiden een
verontschuldiging zijn om weg te blijven.
Dat was een afspraak, zooals slechts kan
voortkomen uit Jeugdige hersens. Wc reken
den er namelijk belden op na twintig
jaar onze bestemming bereikt te
.Dat klinkt werkelijk
de politic-agent. „Een lange termijn voor een
rendez-vous! Hebt ge dan gedurende die twin
tig jaar geen briefwisseling met elkaar on
derhouden?"
„Ja omtrent twee jaar lang hebben we el
kaar geschreven. Toen ik echter van Argen
tinië naar Bolivia ging, verloren wc elkaar
uit het oog. Ik maakte daar in de mijnen
mijn fortuin en keerde voor twee jaren naar
Europa terug. Den lantsten tijd heb ik In
l'arljs doorgebracht en ik ben eerst van mor
gen hier aangekomen. Met is nauwelijks aan
te nemen, dat Schneider na twintig jaren
nog altijd jn dczclhlc stad woont. Toch ben
Ik er van overtuigd, dat ik hem, zoo hij nog
tot de levenden behoort, vandaag nog zien
De wachtende haalde een gouden horloge-
uit zijn zak.
,'t was juist tien uu
twintig Jaren alschcid namen."
„IJ hebt wel geluk ge-had in den vreemde?"
.Zeker! Ik hoop, dat het mijn vriend ook
goed gegaan is. Hij was altijd een eerlijke kerel,
een van het soort, dat het niet ver brengt
in liet leven, Men moet veel van de- wereld
ge-zien hebben om Ie weten hoe men doen
De politie-agent maakte aanstalten om heen
te gaan.
.Ik inoet nu weg. Ik hoop, dat uw vriend
spoedig komt - zult ge maar tot tien uur
zeide hij,
.Ik zal nog een hall uur langer blijven;
wanneer Gustaal leeft, zal hij wel komen.
Adieu!"
.Goeden avond!"
Er viel een koude regen. De wind woei
heviger door de straten. Slechts weinige
voetgangers haastten zich zwijgend voorbij,
den kraag omhoog en de handen in de zakken.
In de deur van den juwellerswinkel stond
nog altijd een munsch, die honderden mijlen
had afgelegd om een afs|iraak na te komen,
een afspraak, die bijna aan dwaasheid grenst.
Rustig rookte hij zijn sigaar cn wachtte.
Mij kon daar nog twintig minuten zoo ge
staan hebben, toen een slanke gestalte op
De man droeg een lange regenjas; den
hoed had hij diep over hel hoofd gedrukt en
de» kraag opgeslagen, zoodat van zijn ge
zicht bijna niets te zien was.
.Zijl gij het Willy," vroeg hij op twijfclen-
'den toon.
„ZIJt gij het, Guslaaf?" klonk het terug.
„God zij daukl" riep de juist aangekomene,
terwijl hij beide handen van den anderen
greep, „Gij zljt het Willy, zeer zeker I lk zou
er op gezworen hebben, dat ge van avond
hier zoudt verschijnen, Ja, ja, twintig jaren is
een lange tijd. Hel oude café is verdwenen,
Willy. Ik wou, dat het hier nog stond, iijxiat
we nu weer up dezelfde plaats als voor
twintig jaar urnen konden zitten. Nu, vertel
hoe is Het u in de wereld gegaan, oude vriend?"
„Builengewoonik heb zoo wat alles be
reikt, wal ik wcnschte. Maar hoor eens, Gus
laaf", viel de spreker zich zelf in de rede,
.je bent erg veranderd. Ik had nooit gelooid,
dat jc zoo lang worden zoudt".
.Ja Ik hen nog na mijn achttiende jaar een
heel stuk gegroeid".
.Is het u goed gegaan in het vaderland.
Guslaaf?"
.Nou, tamelijk; ik hel) een betrekking In
staatsdienst. Kom, Willy, Ik ken hier in de
nabijheid een goed restaurant, waar we onge
stoord oude herinneringen kunnen ophalen.
De beide mannen gingen gearmd op weg.
Willy, die verre reizen had gemaakt, wiens
zelfbewustheid door zijn succes sterk w.-.s
toegenomen, hegon over zijn leven gedurende
de laatste twintig jaren te vertellen; van zijn
zwerftochten, hoe hij in 't hegin ongelukkig
was geweest en ten slotte succes had gebild.
De andere hoorde zwijgend en belangstel
lend toe; zijn hoofd was diep in den kraag
van zijn jas verborgen.
Zoo wandelden ze een tijd lang naast elkaar
waren aangekomen.
Toen ze in het licht traden, zag Willy
zijn geleider onderzoekend in 'I gezicht.
Met een plutsclingcn ruk truk hij zijn arm
„Mijnheer, gij zijt mijn vriend Guslaal Schnei
der niet!" riep hij verrast uil. .Twintig jaren
is wel een lange lijd, iiiuar toch niet lang
genoeg oin een gebogen neus in een stompen
De tijd doel dikwijls wonderen. Mcnig-
al maakt zij van een eerlijk man een dief",
de slanke rustig. „Gij zijt sinds
gearresteerd. Parijs heeft ons go
uw verblijf alhier en uw
aanhouding gevorderd. Houd u maar kalm
L' ziet, dat tegenstand niet helpt. - Zoo is
het verstandig. Maar lees eerst dit briefje,
voor we naar het polilieburau gaan 'I Is van
den agent Schneider.
De man nam het papier en vouwde het open.
Zijn hand was vasl, toen hij hegon Ie lezen,
maar ze heelde, toen hij geëindigd had.
Hel briefje had den volgenden inhoud
.Willy, juist om fien uur ben ik op de af
gesproken plaats geweest. Ik was de politie
agent, dien gij aanspraakl. Toen ge het luci
fertje aanwrcelt om uw sigaar aan lesteken
zag ik, dat ge de juwecleii-dief waart, wiens
aanhouden door Parijs verzocht werd.
Ik kon het niet van me verkrijgen ii Ie
arresteeren, daarom zond ik een anderen lic-
.VtW eerlijk. Een heer. wiens tuin grensde
aan de speelplaats van een groote jongens
school, ondervond jaarlijks hel verdriet, dat
zijn appelen en peren in nog hnllrij|icfi
stand van de hoornen verdwenen. Eindelijk
liet hij een der grootste jongens hij zich
„Ik zal jelui een vuoistel doen. Als mijn
vruchten aan de hoornen blijven zitten tot
zij rijp zijn, is de helft van wat mijn lulu
aan vruchten opbrengt, voor jelui."
„Ik zal liet aan de jongens zeggen, mijn
heer," was het antwoord.
Den volgenden dag kwam hij bij den ver
baasden eigenaar van den tuin terug met
de hoodsliap: „Mijnheer, de jongens kun
nen iiw voorstel niet aannemen, want liet
Is niet eerlijk!"
„Niet eerlijk?"
„Neen, u alleen de helft en wij met ons
allen de andirc, dat is toch niet eerlijk."
Vergeefs gezwoegd. Toen het onlangs oji
een wintermorgen nog stikdonker was, sloop
Gerritsen zachtjes naar beneden om zijn
men van sneeuw vóór het huis. Dit onge
wone werk bezorgde hem wel een stijf en
pijnlijk gevoel In rug eu lenderaar de
overtuiging, dat hij er veel voldoening vau
zou hebben, gal hem kracht en volharding.
Toen hij aan 'l ontbijt kwam. verwachtte
hij wel, dat er iels over gezegd zon wor
den en in dat opzicht Vergiste hij zicll niel.
„De mail deed zijn werk uitstekend,
•To.
hij I
lag i
„Weike mail?" vroeg Gvrrilscn verbaasd.
„Wel, de man, dien je licht aangenomen
»i-,i de sneeuw weg te ruimen. Hij was
juist zoo goed als klaar, toen ik beneden
kwam. Ik licit hem Iwee kwartjes gegeven,
was dat niel goed?
Gerritsen kon de verste minuut niel spreken
eu toen hem dal eindelijk gelukte, stond
zijn vrouw van de tafel op en verklaarde,
dal zij dergelijke ruwe laai niel verkoos
aan te huoren.
Een Inspecteur van een levensverzekering-
maatschappij werd uitgestuurd om iemand
inlichtingen Ie geven over 'n polis. HIJ moest
er n licolc reis voor maken, maar merkte,
toen hij in de plaats kwam, waar hij moest
wezen, dal hij den n.inin van den cliënt had
vergelen, Hij telegrafeerde dus naar zijn di
rectie: Hoe was den naam van den man?
Hel antwoord was: Wouter E. de Bruin
Jnu na m is J. E. van Aller.
lulelmmligheid. Op zekeren dag kwam een
•me schrijver hij den Eranselieu dichter
auiarline, die toenmaals op het toppunt
stond van zijne roem. De vreemde verleide
Lnmortbie zijn Iretirlgcn toestand, en had
I.amartmc, die i
af Item de vcrlnngdc
soiii. De arme man kn» slechts snikkend
zijn dank uits|ireken cn kuste zijne weldoe
ner de ii,-inden. Het bezoek had ongeveer
een halt uur geduurd en l.aniaillne bege
leidde den vreemde tol aan de deur. Het was
een strenge winter, cil toen de die-liter de
deur opende bemerkte hij, dat de vreemde
sidderde als een csjieublad. Hij zag om zich,
en zijn nog viel op zijn mantel eu zeide
tot den armen bezoeker: „Mijnheer, u hebt
uwen mantel vergeten." Alvorens de man
nog cciic bemerking kou maken er; verklaren,
dal hij in 't geheel geen mantel meegebracht
hem had,wierp Lamartilie het kleedingstuk over
de schouders, schudde hem de hand, stiet
Item zacht naar huilen en sloot de deur.
De schoolopziener. Op een iieeten zomer
dag trad de s'clioolupziciicr in een dorps
school, Het was er ongewoon stil, want de
oude schoolmeester en de scholieren waren
ingeslapen. „Wat is dat hier?" riep de school
opziener. „Wij houden denkoefeningen",
antwoordde de ontwakende schoolmeester
geval,
Ann het verkeerde aitr
rijsehen kunstkring liehoorvude per;
hij gelegenheid eeu vriend mede aai
Bij hunne aankomst trok de vrouw des huizes
den gastheer ter zijde, en merkte hem op,
dal zij slechts nog een kleine restant sherry
in huis had, en dal hij den gast dus in geen
geval meer prcseiileeren mocht, zoodrn de
llcsch leeg was, En de gastheer beloofde liet.
Doeli toen de vriend de sherryReseh geledigd
had, houd de beminnenswaardige gastheer
nog een glaasje aan. Zijn vrouw scheen uiterst
verlegen, en de gast wees de aanbieding af.
Maar de huisheer stond er op, dal hij minstens
nog ecu glas drinken zou,De arme vrouw scheen
doiidskwclling Ie doorslaan, en de vriend
verklaarde mei bescheidenheid, dat de gast
heer in geen geval nog een llcsch uit den
kelder halen zon, Toen dc gas) nu vertrokken
was zeide de huisvrouw verwijlend legen
haren man
„Maar zeg, Inn- kunt u hem nog meer
sherry aanbieden, uadul ik ii gezegd had, dat
wij geen dropje meer in huis hebben
„O, dat doel mij leed, beste vrouw," luidde
hel antwoord, „maar dal heb ik totaal ver
gelen."
„Maar wat dacht u dan, wat mijn geheime
Ic-lcgralu- hck-ckcncu moest
telegrafie zeide de man met
verbazing en opgetrokken wenkbrauwen.
Wel ja, ik heb u toch onder de tafel
herhaaldelijk legen den voel gesloolen!"
„Tegen den voel gcslootcu Neen,
beste kind, mijn voet was dal niet."
STOOMDRUKKERIJ „DE EEMBODE" - AMERSFOORT,
