Katholiek Nieuws= en Advertentieblad No. 14. Zaterdag 3 Juli 1909. Drie en twintigste Jaargang. DE EEHDODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Franco per post Afzonderlijke f 0.40 f 0.05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs dor Advertentiën Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iedercn regel meerf 0.05 Corrcspondcntiün en Advertentiën moeten uiterlijk Vrijdag- avond voor -1 uur aan het bureau bezorgd zijn. Dif nummer'bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Verkiezing voor den Gemeenteraad. Een Imogst belangrijke verkiezing staat ons weer te wachten en wel de periodieke verkiezing voor den Gemeenteraad. Was deze Raadsverkie zing reeds van groote heteekenis, wijl in twee districten vacatures voorko- knmun, nl. in de districten 1 en III, nog van meer ernstige beteekenls is zij geworden door de houding, aangeno men door de zich noemende kicsver- eeniging „Algemeen Belang". Deze kiesvcreeniging, onlangs gevormd, schijnt uit leden te bestaan der Lin kerzijde. die liefst zoo uitdagend mo gelijk tegenover de Rechtsehe partij en optreden, zooals de candidaatstel- ling die reeds voor enkele weken plaats vond, alsof men bevreesd ware daarmede Ie laat ,te komen duide- delijk te kennen gaf. Tegenover al de aftredende raadsleden, behoorende tof de Rechtsehe partijen, werden caildi- didatcn gesteld. Nu kan men van cctt kiesvcreeniging, die den Redacteur van „De Eemlandcr", den heer R. G. Rijkens tot voorzitter heeft, een persoon, die gaarne de allure aanneemt, alsof hij in onze gemeente mede de lakens heeft uit te dcelen, zeer veel verwachten. Verwondering bracht het dan ook al zeer weinig toen de zich noemende kies vcreeniging „Algemeen Belang" haren voorzitter ook caudidaat stelde; de man had zich immers bij de vorming der kics- vereeniging zeer verdienstelijk gemaakt en onder zijn leiding de kiesvcreeniging tegenover de Rechtsehe partijen zoo kranig positie doen ncnym, dat een belooning daarvoor volgen moest. Doch hoe het zij: de Rechtsehe partijen stonden hier weer voor een minder aangenaam geval. Zich echter hare waardigheid en rechten bewust besloten zij na rijp onderling overleg mei het oog op de uitdagende houding der kiesvcreeniging „Algemeen Belang" in alle drie de districten eigen caudi- daten te stellen. Dit plan is voortreffelijk gelukt. De Rechtsehe partijen slaagden er in eaudidaten Ie vinden en te stellen, die met eere mogen genoemd worden. Voor district i werden gesteld de hccrcn Mr. H. J. M. van den Bergh, R. van den Burg. Waarlijk een uitmuntende keuze, liet is toch van algemeenc bekendheid, dat de heer Van den Bergh bij schier alle partijen hier ter stede in aanzien staat wegens eigenschappen, waarover hij beschikt, die een raadslid zoo uitne mend te stade konten. Maar ook en vooral is een rechtskun dige meer in onzen Raad zeker hoogst gewenscht. Niet alleen door de Recht sehe maar ook door andere partijen wordt dit volmondig erkend. Men mag dus veilig constatecren, dat met het eandidaat stellen van den heer Van den Bergh cett voortreffelijk werk is gedaan. De tweede eandidaat voor distriet 1. de heer R. van den Burg heeft zich eindelijk laten bewegen bij deze ver kiezing zich beschikbaar te stellen. Dat was terecht eene aangename ver rassing. Wij hebben 't altijd betreurd, dat de heer Van den Burg bij vroege re verkiezingen niet te bewegen was zich beschikbaar te stellen, doch ein delijk is hij voor den aandrang, op hem uitgeoefend, bezweken. De stellige ver wachting van dezen eandidaat mag dan ook worden gekoesterd, dat ook hij, tot lid van den Raad gekozen zijnde, toonen zal de rechte man op de rechte plaats te zijn. Voor district II werden de aftredende leden de hecren J. W. Jorissen, en M. R. N. Oosterveen, door de Rechtsehe partijen weder ook met eenparigheid van stemmen ge- candidecrd. Omtrent deze candidaat- stelling kunnen wij zeker wel volstaan met te constatecren, dat zij als raads leden hun sporen ten volle hebben verdiend. Dat deze enndidaten ook met overgroote meerderheid van stem men zullen herkozen mag dus met zekerheid verwacht worden. Voor district III werden door de Rechtsehe partijen eenparig gesteld tie hecren A. C. Couvée, N. Veis Heijn. Alweer mag hier gesproken van een flinke, loflijke daad. De vacature, ont staan door het bedanken van den heer lleyligers kon moeilijk beter worden aangevuld, dan door het candideeren van den heer A. C. Couvcé. Deze ean didaat heeft zich bij verschillende ge legenheden doen kennen als een man, die de eigenschappen bezit om in 't algemeen belang nuttig te zijn. Veilig mogen wij dan ook vertrouwen dat hij. gekozen zijnde, tot lid van den Raad. dc belangen der gemeente met cere behartigen zal. Het aftredend doch opnieuw tot eandidaat gesteld raadslid, de heer N. Veis Heijn zal wel geen aanbeve ling noodig hebben. Bij iedere her kiezing van dit raadslid is gebleken, dat men in Item waardeert een man van nobel karakter, die, waar zulks vcreiseht wordt met waardigheid en overtuiging voor de gemeentebelangen weet op te komen. Ook voor de her kiezing van dezen eandidaat thans te ijveren zal zeker door zijn kiezers wel als een plicht worden beschouwd. Kiezers, nu wij mogen veronder stellen, dat U van het groote gewicht dezer raadsverkiezing wel ten volle overtuigd zult zijn, durven wij met liet beste vertrouwen U uitnoodigen tot den laatsten man aan den stem busstrijd deel te nemen: uw eigen belangen staan hier toen ten zeerste op het spel. Wilt derhalve uw duren plicht doen en stemt eenparig op de onderstaande candidatcn In district I op de hecren Mr. N. J. M. van den Bergh R. van den Burg. In district II op dc heeren J. W. Jorissen M. R. N. Oosterveen. In distriet lil op de heeren A. C. Couvée en N. Veis Heijn. BUITENLAND. ITAClE. Uit Rome wordt gemeld: Op de laatste conferentie der Beier- sche bisschoppen hadden dezen een schrijven gericht aan den Paus, waarin zij hun meeningen in verschillende kwesties den H. Vader meedeelden. Daarop heeft de Paus een antwoord geschreven aan den aartsbisschop Mgr. dr. van Abort, waarin Z. H. zijn har telijke vreugde betuigt over de liefde van het Beiersche volk voor den H. Stoel, welke liefde zoo zeer gebleken is bij liet gouden priesterfeest van den H. Vader. Met vreugde neemt de Paus verder kennis, dat de bisschoppen van Beieren besloten, ieder jaar een lands- conferentie der bisschoppen te houden, om gemeenschappelijk te beraadslagen over dc nooden der bisdommen en over de gemeenschappelijke kwesties. Ook prijst de Paus de Beiersche bis schoppen voor hun houdingindeschool- kwestie en drukt Z. H.'zijn vreugde uit over het geestelijk schooltoezicht. De vraag der deelneming van Oostcn- rijk-Hongarije aan de Italiaansche ten toonstelling van 1911, die ccnigcu tijd het onderwerp van een levendigen strijd is geweest en, toen gezegd werd, dat Oostenrijk-Hongarijc de oftieiecle deel neming weigerde in Italië ontstemming leweeg bracht, is nu op bevredigende wijze geregeld. De Oosten rijksch-Hon- gaarschc gezant bij het Quirinaal, graaf Ltitzow, heeft zich naar den minister van buitcnlandsche zaken Tittoni be geven, om hem in kennis te stellen van de officieelc deelneming van Oos tenrijk en Hongarije aan deze tentoon stelling. die in Rome zal worden ge houden. Voor het geval, dat de Csaar aan Italië een bezoek zal afleggen, zal door hel verbond der socialisten een algemeenc staking geproclameerd worden. Tot dat doel heeft het verbond van socialisten te Rome het besluit genomen om het Italiaansche arbeidersverbond voor te stellen aan de staking mee te doen. De Zwcedsche generaal Beekman, commandant der kustartillerie, is Zon dagmiddag te Stockholm vermoord. De generaal wandelde met meerdere hoofd officieren in het centrum van de stad voor de koninklijke tuinen toen hij door revolverschoten van een Zweodsch werkman gedood werd. De moordenaar schoot daarna zichzelf voor het hoofd. Nader wordt daarover uit Stockholm gemeld, dat generaal Beekman des avonds deelgenomen had aan liet feest maal, dat in liet paleis ter eere van den Czaar van Rusland gegeven werd. De moordenaar, die eenige uren later stierf aan de gevolgen van de wonden, die hij zich na de misdaad had toe gebracht, was een venter van het so cialistische blad Brandhij was an archist. Persoonlijk kende hij zijn slacht offer niet. De correspondent van de Köhi. Ztg. bericht, dat de moord het gevolg moet zijn van eene campagne, die door de socialisten gevoerd werd togen het bezoek van den Czaar. In Parthenay (departement Deux Sèvres) heeft een lieelc compagnie van hel 14e regiment infanterie op het ka zerneplein de Internationale gezongen, om haren wrevel tegen den kapitein te luchten. 'De kolonel heeft aan de gclieclc compagnie arrest opgelegd. Nieuwe sabotagefeiten vallen eiken dag in Frankrijk voor. Op de lijn Pa rijs-Bordeaux zijn weer 30 telegraaf draden doorgesneden. In een redevoering bij gelegenheid van de herdenking van den slag van FEUILLETON. Kil Geschenk m Jm Olliciir. Eerste Hoofdstuk. 'I Was in 'I haitjc van den zomer en de zon slond reeds hoog aan den hemel. Een diepe stille lag drukkend op hel ullgcslrcklc woud. (leen Wandje rilsclde. Zij hingen zoo ticwcgenloos aan de lakjes der honken en eiken, dal de schitterende stralen, die door de zon op de hinderen geworpen weiden, heldere lichtplekken toekenden. Iii|nn geen enkel geluid verhrak dc diepe stille van liet woud.Zwijgend huppelden de vogclljcs door dc takken en de struiken, of zaten stil in dc schaduw inct half gesloten oogjes en kweelden al en toe /.acht als in een droom. Van uil dc verlc klonk zoo nu en dan het scherp geroep van den specht of hel doffe geklop van zijn harden snavel legen een vermolmden hoorn: een eekhorentje school pijlsnel door hel gebladerte, of het gcklap- wlok van een houlduif werd hoorbaar - an dere geluiden vernam men mol. zelts geen lispelen van 'I gebladerte, dal toch hij 'I minste luchtje door hel loovcr, hoorbaar is. Hoornen, hinderen, vogels en eekhorentjes, alles scheen Ie sluimeren of ton minste rust Ie zoeken, daar de zon haar gloeiende slralcn lonk o out. stapte parmantig voort en verkortte zich den weg door zijn vroulijk gefluit, dat door 't hosch weerklonk. Waar hij voorbijkwam ke ken de vogeltjes nieuwsgierig uit hun schuil hoeken en rekten de halzen, doch daar zich dc vroolijkc snaak niet om hen bekommerde, bleven zij rustig op hun plaatsen zillcn en slaken de kopjes weer in de vccren. Hel eekhorentje wiplc vlug tot in den huogstcu top der hoornen, als de knaap naderbij kwam; 'I was cellier niet noodig, want hij gunde 'l levendige diertje nauwelijks een blik. I-link slapie hij over I zachte mosinpijt of door de heidestruikjes, terwijl hij slechts een heel enkele maal zich hukte, als er een anrdhei, zoo heerlijk donkerrood, van achter de blaad jes opkeek; toch plukte iiij er zoo nu en dan een, en liel ze zich goed smaken. Om niets anders bekommerde hij zich, zelfs nicl om de praelilige vlinders, welke op eenige zonnige plekken in 'I woud, op kleine hier en daar verspreide bloempjes rondfladderden. Hel was een flinke jongen, hoog en slank opgeschoten voor zijn Iccflijd, en hij had een innemend, vriendelijk en knap gelaal. Lange, bruine lokken vielen tot bijna op zijn schou ders, zijn blauwe oogen fonkelden als kristal achter de lange zijdeachtige wimpers, en zijn innemend gelaal was er niet minder om. nil hel door de zon gebruind was;'l zag er integen deel schalks en gezond uil. Hij was zeer eenvoudig gekleed; onderklceren, jasje en broek uil linnen, dal was alles. Schoenen ut kousen droeg hij nicl --«lal zou toch een geheel overbodige weelde geweest zijn hij die hitte en dat heerlijk zachte mostapijt. Naast hem dartelde een sterke hond van middelmatige grootte. Mooi was hij nu juist niet, want zijn lang, zwart haar hing hem verward over kop en lichaam, maar dal hij trouw was zag men wel aan zijn oogen. Als hij iets in 't woud hoorde spilste hij terstond dc ooren, luisterde en keek zijn speelmakker aan, als wilde hij zeggen: „Opgepast!"— bemerkte hij echter, dal er niets gevaarlijks Ie duchten was. dan kwispelstaartte liet goede dier en draafde vroulijk naast den knaap verder. Reeds hadden heiden een heel eind in 't woud afgelegd, toen heel u.. de verle een dof, nauwelijks waarneembaar geluid gehoord werd, dat van lijd tot tijd met kleine tusschcn- poozen werd herhaald. Dc hond spitste de ooren en ook de knaap bleef slaan en hield luisterend den kop Ier zijde. Een oogenblik was hel stil; daarna hoorden zij weer een gedempt, zwaar gekraak, als liet rollen van den donder, doch bijna unhoorbaar en van heel ver aan den anderen kant van 't woud. „Gekkr^ vent I" zei de knaap tot hem, „wal zou liet zijn? Een in de verte opkomend onweer, anders niet. Je hoeft je niet bang te maken, Hem! Kom gauw, vader zal al wel een licelcn lijd op ons wachten I)e jongen slapte door en de hond volgde hem gehoorzaamtoch bleef deze van lijd lol lijd staan en spitste de ooren, want dal verwijderde gerommel scheen Item maar heel niet te bevallen. Zijn jonge meester luisterde gen reuk In 't woud, welken de knaap met welbehagen opsnoof. „He, Hem," zei hij tol den bond, „ik ruik den houtslapel nl, en wc zijn er nu gauw. Vooruit, Bcml" Beiden verhaastten hun schreden en vijl minuten later bereikten zij een open plek in 't wond, waar de grond zwart gekleurd was door houtskool en koolstof, en waar bieren daar, cirkelvormige, grooic plekken, aanduid den, dat daar houtstapels geslaan hadden. Er waren er ook Iwee op de open plek t< zien; kronkelend sloeg dc rook uil de ope ningen als uil zooveel schoorsteentjes in.de hoogte, eii verspreidde alom den scherpen genomen. Naast den houtslapel was een grooic, breedgeschouderde man ijverig aan 'l werk: men had bevreesd voor hem kunnen zijn, als men niet geweten had. dat hij de kolenbrander was. Zijn kleeren en zijn gelaal ir niet n Daar b ncrklc bij een scherpen, cigcuaardi- ccn pookijzcr, dal meer op een eikentak dan op een hazclstokjc geleek. Daarbij voegde zich zijn kort gekuipt borstelig tiaar en hel fonkelend oog, welks wit scherp afstak gij zeker bang voor hem waart geworden. De knaap en zijn houd waren cellier nicl bevreesd; de hond blafte vroulijk en de jongen riep blijde uit; „Dag vaJer, daar ben ik weert De groeien van moeder, en zij zal voor alles zorgen." Toen dc kolenbrander de slem van zijn kind hoorde, liet hij het pookijzcr rusten, leunde er op en trok zijn mond tot een glimlach, welke vriendelijk moest hcctcn, maar er in werkelijkheid angstaanjagend uitzag, wijl nu behalve het wit der oogen zich ook nog de witte tanden iu het mooren- gclnnt vertoonden. Tegelijk klonk zijn diepe basstem, die niet aangenaam, doch zeerlieesch was en ruw klonk door het kolenstof, dat de ijverige werkman moest stikken, en sprak: „Zoo Hans! Hen je daar weer? Nu, dat verheugt mij! je kunt mijn avondeten wel klaar maken, ik kan niet van den houtstapel weg. Je behoeft maar even een vuurtje aan ie leggen, en de soep wat warm te maken. Er is nog voor ons beiden genoeg van dezen middag. Heeft moeder je anders liiets gezegd „Ja wel," antwoordde de knaap. „Gisteren was haar bijna een ongeluk overkomen. Er zijn soldaten in T dorp geweest en die be lui! waren ze ook al hinnc.gedrongen en ze wilden geld en eten en drinken hebben, en moeder zou hun dril wel hebben moe ien geven, ofschoon zij hun geducht de schinken waren en geen eerlijke soldaten, als niet de officier insschcnbclde gekomen was en den heelen troep liiel de sabel geslagen en uit liet buis gejaagd had." Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1909 | | pagina 1