Katholiek Nieuws= en Advertentieblad
No. 20.
Zaterdag 14 Augustus 1909.
Drie en twintigste Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfot rt, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Franco per post
Al/rmdvrlijki
f 0.40
f 0.05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Van 1 tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel ineer f 0.05
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
Vrede.
Alweder is de wereld door de mach
tigste Staatshoofden van Europa met
kracht en klem voorgehouden, dat de
volkeren gerust kunnen zijn, dal al het
schitterend vertoon, hetwelk in de
laatste dagen te bewonderen viel, enkel
en alleen moest dienen lot bevorde
ring van den vrede, en dat deze nu
rgoed verzekerd is.
Wanneer echter deze machtige Staats
hoofden, die zich geroepen achten,
als apostelen des vredes op te treden,
hel Evangelie, de leer der eeuwige
wijsheid, wilden behartigen, dan zouden
zij spoedig hegrijpen, dat de vrede, dien
zij nastreven, een valsche vrede is, of dat,
zoo zij den waren vrede willen beoogen,
zij dien langs tegenovergestelde wegen
zoeken.
Toen de goddelijke Verlosser in liet
midden der joden verscheen, werd Hij
door velen als gevaarlijk beschouwd,
omdat Hij den vrede dreigde Ie storen,
die lussehcn liet joodsclie volk en zijne
overhecrschers, de Romeinen, uiterlijk
althans hccrschtc.
De oversten des volks, ofschoon
inwendig zeiven afkeerig van de heer
schappij der Romcinsche landvoogden,
beijverden zicli toch met hen op goe
den voet te leven, omdat zij de gun
sten der Romeinsehe machthebhenden
zochten waardig te worden.
Zij meenden dan ook hun welzijn
en liet belang des volks te hebben
verzekerd, liet voortbestaan des vredes
buiten gevaar te hebben gesteld, toen
zij er in geslaagd waren, het volk tegen
den Verlosser op te hitsen en het wel
slagen Zijner zending te verijdelen.
De Heiland echter, die in Zijne wijs
heid dezen valschcn toeleg door
schouwde en wist, hoe de toekomst,
in plaats aan de verwachting zijner
tegenstanders te beantwoorden, juist
integendeel hun hoop zou verijdelen,
gaf aan Zijne droefheid vrijen loop,
hel ellendig lot, dat liet misleide volk
te wachten stond, diep betreurend.
De Kerk heeft dit tuonccl dikwijls
mder de oogen gebracht barer geloo-
'igen, opdat ook deze liet woord des
Verlossers steeds zouden behartigen
Indien ook gij erkendet, wat ti tot
'rede strekt.
Meer bijzonder op Jeruzalem doelend,
maar allen natil'ntot waarschuwing, had
Christus erbij gevoegdMaar nu is
zoor uwe oogen verborgenWant
er zullen dagen komen, dat uwe vij
anden u met eeneii wal zullen onigo-
on u omsingelen en u van alle
zijden benauwen. En zij zullen u en
kinderen, welke in u zijn, ter
aarde iicderwcrpen, en in u gcencn
steen op den anderen laten, omdat gij
den tijd uwer bezoekingniet hebt erkend.
De vrede, dien de schriftgeleerden
en Farizet'n den inwoners van Jeru
zalem wilden doen genieten, eindigde
or ben in bittere teleurstelling, toen
de Romeinen de stad als een vijandige
behandelden, baar ten gronde richtten
en de inwoners, na hun een deernis
waardig lijden in bittere ellende te
hebben berokkend, als gevangenen weg
voerden.
Het was de verwezenlijking van de
waarschuwing luiu voorvaderen reeds
toegevoegdDe zclfzuchtigen, zij heb
ben geroepen om vrede en er was van
vrede geen spraak, maar slechts van
bedrog en misleiding
Wat door onze hedendaagsche apos
telen des vredes den volken tot wel
zijn, tot bevordering der rust in de
samenleving wordt aangeprezen, is
alleszins geschikt om ook evenals in
de dagen van liet Romcinsche tijdperk,
verkeerde gevolgen en biltere teleur
stellingen teweeg te brengen.
BUITENLAND.
De aanstaande samenkomst, tusscheii
den Kussischcn Czaarcn koning Victor
Emmanuel zal naar te Rome verluidt,
plaatshebben inde wateren van Bari. Het
heet, dat ook vorst Nicolaas van Mon
tenegro de gelegenheid zal te baat ne
men van Antivari uit den Czaar zijn
hulde te gaan betuigen en dan ze
ker tegelijkertijd eens te informeeren,
hoe het nu met zijn koningschap staat.
De Russische gezantschapsraad tc
Berlijn. Boiilatzef, is benoemd tot ge
zant van Rusland bij den H. Stoel.
Maandag was liet de zesde verjaar
dag der kroning van Z. H. Rins X.
Bij die gelegenheid droeg kardinaal
Merry del Val een plechtige H. Mis op,
waaronderdc Sixtijnsche Kapel verschil
lende muziekstukkeu uitvoerde. De
Raus woonde op een troon de plech
tigheid bij. Ook tal van kardinalen, de
gezanten bij den H. Stoel, de ridders
van de orde van Malta, de zusters van
den Paus woonden de H. Mis bij. Na
de II. Mis gaf de Raus zijn zegen.
In het Vaeticaan wapperden overal
de pauselijke vlaggen en des middags
was er concert.
Er zijn üe laatste dagen telkens on
gelukken in de bergen op de Zwit-
sersch-ltaliaansche grens geweest. Niet
minder dan zeven mensclieii zijn bij
klimpartijen om 't leven gekomen. Ita-
liaansche bladen verlangen van de Ita-
liaansclic regeering. dat zij toezicht zal
laten houden op gevaarlijke bergtoch
ten en gidsen, die zonder bevoegdheid
zicli daarvoor aanbieden, zal straffen.
Uit Spanje wordt bericht, dat on
danks de vrees voor nieuwe onlusten,
de rust te Barcelona niet verstoord is
geworden.
De gcneraal-luitcnant liet op alle
plaatsen een biljet aanplakken, waarin
bekend gemankt werd, dat een ieder,
die op plundering, brandstichting of
opruiing der arbeiders betrapt werd,
terstond gefusilcerd zou worden. De
voorzielitigheidmaatregeleu laten niets
tc wensclieii over, ook de spoorlijnen
worden nog altijd scherp bewaakt. De
straten worden aldoor nog doorcava-
lerie-patrouilles afgepatouilleerd. De
regeering heelt liet bevel uitgevaardigd,
dat verschillende vliegende infnnteric-
en eavalcric-colnnnes de provincies
Barcelona en Gcrona moeten door
trekken.
lu de provincie-plaatsen worden nog
vele arrestaties gedaan. In het hospi
taal zijn weer tien gekwetsten aan hun
bekomen wonden overleden. Volgens
de „Epoca" zouden er gedurende en
na de onlusten ongeveer 300 slacht
offers begraven zijn liet aantal der ge
wonden bedraagt o00. Omstreeks 900
personen zijn er gevangen genomen. De
.Epoca" bewaart echter een diep stil
zwijgen over de matcriccle schade, die
door brandstichting en plunderingen
is aangericht.
De Standard bad minister Maura ge
vraagd, wat er was van de terechtstel
lingen in de gevangenis van Mont-
jiiicli te Barcelona. Verzinsels 1 ant
woordde de minister.
Tijdens liet oproer te Barcelona zijn
de pastoor van San Pcdro, verscheidene
Capucijnen en andere ordesgeeslclij-
I Iet Eucharistisch congres tc Keulen
heeft een schitterend verloop gehad en
werd Zondag met een grootsehe plech
tigheid besloten, n.l. de plechtige, luis
terrijke H. Sacramentsprocessie. Aan liet
einde zijner sluitingsrede riep kardinaal
Vannutelli Zaterdag uit: „Morgen zult
gij de goddelijke eer bewijzen aan het
H. Sacrament, als het gedragen wordt
door de straten dezer eeuwenoude stad.
waar zooveel werken van kunst uit
liefde tot U zijn opgebouwd. Op dezen
schitterenden triomilocht zal het ge
ilede volk met ons jubelen. Eu terwijl
wij liet Lam prijzen met lofzangen en
gebeden zullen in hun urnen en graven
de gebeente der martelaren en bescherm
heiligen van deze stad vol vreugde op
springen, en met hen de gebeenten der
drie Koningen, welke het Kind Ie
Bethlehein vereerd hebben, en hemel
en aarde zullen met ons in liet lied der
engelen samenstemmen„Eerc zij
üod in den hooge, en vrede op aarde
aan de menschen van goeden wil
geloofd zij Jesus Christus in alle
eeuwigheid
Dat" heerlijk oogenblik van cere aan
God gebracht op zoo luistervolle wijze,
weid Zondag inderdaad te Keulen ge
smaakt.
In Londen mocht ten vorigen jare
liet H. Sacrament niet in de processie
meegedragen worden. Hoe heel anders
en hoe veel verhevener was de plech
tigheid van Zondag hier in de katho
lieke stad Keulen. Hier was Christus
in de Eucharistie liet middelpunt van
de geheele plechtigheid.
Van uit den Dom trok de reusach
tige processie door de rijk versierde
straten der stad. Niet alleen de straten,
doch ook de meeste huizen waren ver
sierd. Het aantal deelnemers van de
processie is niet tc schatten, doch ze
waren talrijker dan bij alle vorige pro
cessies. Niet minder dan honderd vijf
tig bisschoppen of gemijterde abten
liepen in den reuzenstoet, en drie kar
dinalen, allereerst kardinaal Vincenzo
Vannutelli, legaat des Pausen, kardinaal
Ferrari, aartsbisschop van Milaan en
kardinaal Mercier, aartsbisschop van
Mechelen. Kardinaal Knpp, aartsbis
schop van Breslau, die pas van een
zwaar ziekbed is opgestaan en die zicli
nog zeer in acht moet nemen, was Za
terdag reeds met zijn lijfarts naar zijn
diocees teruggekeerd.
Verder namen aan de processie deel
de nuntius te Miinehen Mgr. Friiliwirth,
en vijf aartsbisschoppenMgr. Norber,
aartsbisschop van Freiburg, Mgr. Tlieo-
dorowicz, aartsbisschop van Lcmberg,
Mgr. II. van de Wetering, aartsbisschop
van Utrecht, Mgr. Bourne, aartsbisschop
vanWestminster, en Mgr. Amette, aarts
bisschop van Parijs.
Van de Nederlanders, die aan de
processie deelnamen, noemen wijMgr.
Gallier, bisschop van Haarlem, Mgr.
Drehmanns, bisschop van Roermond,
de Nederlandschc missie-bisschoppen
Mgr. Giesen. Mgr. Hofman en Mgr.
Timmer, Mgr. A. F. Diepen uit 's-Her-
togcuboseh als vertegenwoordiger van
den bisschop van Den Bosch, Mgr.
pastoor Prinsen en kapelaan Mutsa-rs,
beiden uit den Bosch, baron Van
Wijnbergen, jhr. inr. Ruys de Beeren-
brouck, enz. enz.
Het indrukwekkendste en onvergete-
lijkste moment was zeker de benedictie
op de Neti markt.
Op dat plein was een groot rustaltaar
opgericht. Hier hield de processie stil
en werd het H. Sacrament ter aanbid
ding van de duizenden en duizenden
geloovigen uitgesteld, en werden eenige
hymnen ter eere van het H. Sacrament
gezongen. Daarna werd de zegen met
het Allerheiligste gegeven en keerde de
processie naar den Dom terug, waar
FEUILLETON.
Uil Gesclienk van den Otficier.
(S/or.)
7) Gelukkig duurde de woeste ril niet lang.
Een li.ill uur later dook een stadje op uil
de mijlenverre sneeuwvlakte. Daarheen richt-
len de Kozakken zich en reden onder hoera
geroep de slratcn door. Zij maakten halt voor
een gebouw, dat gunstig afstak bij de overige
hullen door zijn grootte en sierlijkheid. De
lictmau sprong van zijn paard en hegaf zich
In huis. Na vijf minuten kwam hij terug.
„Doodschieten!" sprak hij kortaf in zijn
eigen taal. De arme gevangenen verstonden
het woord niet, doch aan de toebereidselen,
die gemaakt werden, begrepen zij, dat hun
laatste uur was geslagen. Atocdig, als dap
pere soldaten gingen zij den dood in! Mans
had in stilte voor zijn ouders.
De veroordeelden werden een weinig van
den weg af op een plein en op ven rij ge
zel Mans stond als laatste. Er kwamen sol
dalen, die hun geweren laadden. De eerste
gevangene werd voorgebracht; hij werd ge
blinddoekt.
Drie schoten vielen - de gevangene viel
dood neder zijn lijk werd up zijde ge
droeg k
irschijn, en hegeerige han-
It naar uit. oin het Ie grij-
uefget rappel.
pen. Plotseling weerklonk
„Halt", klonk een krachtige stern. „Wat ge
beurt hicrï"
Mij, die dat vroeg was een knap officier
in Russische generaals-unilurm. De hetman
der Kozakkken trad op hem toe en meldde,
wat er gebeurd was. Vol medelijden keek
de officier den laatsten gcvaugi
iclillg v
ssing ol
zijn gelaat, en hij opende de lippen
kreet van verbazing. Ataar hij hchccrschtc zicli
"ogenblikkelijk en sprak koel: „Genoeg! Ik
heb een tuinknecht noodig, en die man be
valt mij. Ivan, breng hem naar het kasteel I"
Een oude Kus mei een zwaren haard uil
het gevolg van den generaal reed op den
gevangene toe en greep hem hij den kraag,
zeide: „Je bent gered, kameraad! Doe je uni
form maar weer dicht en houd je vast aan
mijn stijgbeugel."
„GeredO, God!" riep de gevangene uit
en zijn bleek gelaat straalde van blijdschap cn
verrassing, „flecfl de generaal mij...."
„Wie anders?" viel hem Ivan in de reden.
„Vooruit I"
„Maar generaal," zeide de helman van den
vangen, alle gevangenen dood te schieten.
Men zal mij voorden krijgsraad brengen,als
ik niet gehoorzaam."
„Ik draag de verantwoordingI" antwoordde
do generaal met ernst en waardigheid. „Ik
zal met uw kapitein spreken, Weg met den
gevangene, Ivan! Geef hem eten en drinken!
begrepen? Ik kom aanstonds. Den gevan
gene mag geen leed geschieden I Marseh!"
„Marscli!" herhaalde Ivan en zette zijn
paard aan. In een oogenblik was hij buiten
den kring der Kozakken, en draafde de poort
uit. „Ga nu maar achter mij op 't paard zitten,
kameraad!" zei hij. „Wij moeten nog cenigc
wersten een werst is IÜGG Af. afleggen,
en ik zie, dat gij moe zijt."
Hans steeg op en nu ging het in gestrekteu
draf vooruit. Een kwartier later bereikten de
ruiters een moni, ruim gebouwd kasteel, te
midden van een groot dorp. Voor het kasteel
sprong Ivan van 't paard, hielp den gevangene
afstijgen cn bracht hem in 't kasteel. In over
vloed gat men den ongelukkige spijs en drank
hij meende Ie droomen en kon zich de won-
nicl voorstellen. Mij hevund zich in den
derden hemel. Zoo goed had hij het iu lang
niet gehad! Een warm vertrek, vriendelijke
wat een tegenstelling incl de verschrikkingen
van de ijzige sloppen, waardoor hij reeds
weken lang gcloopcn had.
Welk toeval had h!| zulk een geluk tc dan-
Spucdig zou lieiu dat raadsel worden np-
gctusl. Mij had zich nauwelijks gewarmd,
verkwikt, verzadigd, ol een bediende kwant,
generaal. Deze hief hem op cn sprak in 't
Duitsch:
„Hoe is dat mogelijk? Merken je mij wer
kelijk niet, Mans?" De jonge soldaat wist
niet, wat hij hoorde, deed een pas achter
waarts, keek den generaal scherper aan. cn
riep eindelijk: „Hemel! Zijt gij het? De ge
wonde officier, dien wij in het bosch vonden
„ja, Mans, dezelfde, dien gij vondt en ver
pleegde!, wien gij louter goeds en
gij z
liefde
dienst beweest, mijn jongen - die hen ik!"
antwoordde do generaal. „Den hemel zij dank,
die mij voor uwe redding in de stad zond,
dat ik 'i dadelijk herkende aan den dukaal
om uw hals, dien ik ii bij mijn afscheid gaf.
Zonder hem," voegde hij er lachend bij, „zou
ik u moeilijk herkend hebben, want uit den
knaap van dien tijd is een lliukc man
K „En uit u, den Franschman. ecu Russisch
generaal I Moe rijmt zich dat?" riep Mans uil.
„Dat is spoedig opgehelderd. Mijne ocht-
genootc is een Russische dame, ik trad in
Kussischcn dienst, onder voorwaarde, dat ik
nooit legen mijn landslui hchocldc te strijden,eu
zie, in den strijd met de Aziatische volkeren
klom ik spoedig .ol mijn tegenwoordigen
rang op. Den heinel zij dank, want deze heeft
ontrukken, uw leven té redden. Wat doet liet
mij een genoegen, i
atgijee
s deedt voor den armen, hnlpo-
luitenant I"
.on bleef Mans in 'I paleis
van zijn redder, die Item niet wilde laten gaan
voor hij geheel hersteld was van de vermoeie
nissen en den schrik na zijn terugtocht van
Moscou. Daarna echter liet hij hem naar zijn
vaderland gaan, rijkelijk voorzien van al wat
hij noodig had - geld, klccren, kort
om van alles. Ivan bracht hent in ecu slede
tot aan de grenzen van Duitschland. In ge-
strekten draf vlogen de vlugge paarden over
de uitgestrekte vlakten van Rusland.Gehuld
hij hchocldc Ivan niet tol spoed aan te zetten.
De zweep knalde, iu snelheid met de raven
wedijverend stoof de slede voort, dat de
sneeuw in wolken opgejaagd werd onder de
hoeven der paarden, en na enkele dagen was
de grens bereikt. Mier nam Ivan afscheid.
sprak Mans niet tranen iu de oogen tot den
wakkeren Ivan. „Zeg hem, dat ik zijn groot
moedigheid nooit zal vergeten, en in ons
Duitschland zullen lot aan den dood drie
harten voor hem slaan, en drie harten voor
hem hidden tul zijn hoogste geluk."
„Ik zal hel niet vergeten, altes overbren
gen, Iksle jongen," antwoordde Ivan endiukte
voor 't laalst de hand van den Duitschen
jongeling. „Dok wij zullen uwer gedenken
in onze gebeden."
Ivan keerde terug naar Rusland, naar zijn
braven heer, Mans spoedde zich naar zijn
geboortedorp. Gelukkig bereikte hij dal en
met overgroote blijdschap stolen zijn
ouders den dood gcwnandcii zoon in de ar
men. Tranen van medelijden, van ontroering
