Katholiek Nieuws» en Advertentieblad No. 33. Zaterdag 13 November 1909. Drie en twintigste Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. ico per post aderlijke f 0.40 f 0.05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Adverlenllën Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meerf 0.05 Corrcspondcntil'n en Advertentidn moeten uiterlijk Vrijdag avond voor 4 uur aan het bureau bezorgd zijn. Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Kerkvervolging. Het is onloochenbaar, dal de strijd tegen de II. Kerk een steeds heviger en verwoeder karakter begint aan te ne men. Hare vijanden, steeds aangroeiend in getal, zich meer en meer in macht en invloed ontwikkelend, beramen met sluw overleg nieuwe aanslagen, nu eens iu het geheim, dan weer in het open baar tegen de vlekkelooze Bruid van Christus, om haar van vrije Dochter Gods ie verlagen tot slavin en alzoo haar in hare levensader te treffen. Wij, kinderen dier H. Katholieke Kerk, getuigen van dien vreeselijken kamp, tegen onze gebelde Moeder ge richt. strijden en lijden met haar. maar deelen ook in hare glorie. Hoe fier en onwankelbaar toch staat Zij. de Kerk van Christus, op de Kots van Petrus gesticht en gegrondvest. In de schaduw van dit Heiligdom gevoelen wij ons veilig, al woedt de strijd nog zoo vinnig om ons henen. Verbitterd moeten onze vijanden ontwaren, dat, als wat hecht scheen ineenstort, als de wereld onder de ontzettende beroeringen, die haar soms schokken en doen sidderen, met angst in het harte inéénkrimpt, de Kerk eene hechtheid bewijst, die lijd en verwoesting tart. Dat is het heerlijk schouwspel, waar aan de Katholiek zich naar hartelust verkwikken kan. Maar toch is het niet te verwonderen, dal er eenvoudige zielen worden gevonden, die naar de oorzaak dier lielschc woede onzer vijanden zoe ken en zich afvragenWat kwaad heeft toch de Kerk gedaan om zoo wreed aardig te worden vervolgd V De Fransehe bisschop, Mgr. Dupan- loup, de schoonheid der Bruid van Christus beschouwende, en bewijzende, dat hare aanvallers van haar geen kwaad kunnen opgeven, roept in ver- kklng uit: „Wat kwaad! Inwoners van steden, dorpen, gij zijt haar de onschuld uwer laburen, dc rechtvaardigheid uwer wet ten, de feesten tot afwisseling uwer ntonige levenswijze, ccnigc weinige kunstgewrochten in uwe schamele wo ningen en dc hoop aan de overzijde van hel graf verschuldigd. .Ziedaar liet kwaad, dat Zij u gedaan heeft, die vijandin van het menschdom .Onafscheidbare gezellin van den mensch op aarde," zoo gaat de beroem de verdediger der H. Kerk voort, „lijdt cn strijdt zij met hem. De mcnschhcid heeft Zij bijgestaan, onderwezen, geleid al hare smartvolle en roemrijke her- irmingcn. „Zij is het, die. midden uit het ver derf des heidendoms, deugden heeft weten voort te brengen, wier namen niet eens gekend waren; en zielen, rein, zoo groot, zoo edel, dat de wereld nu nog in bewondering voor laar neerknielt. „Zij is het, die dc barbaren getemd ■n hervormd heeft en die, in de lang durige barensweeën van de hedendaag- sclic maatschappij in de middeleeuwen, moedig hel kwaad bestreden en allen vooruitgang geleid heeft. „Zij is het ook nu nog, o ondank bare maatschappij onzer dagen! die u helpen zal, indien gij u niet met geweid van haar losrukt, om te midden der verwarde grondstoffen, die in u woelen, de tevenszaden van de ont- bindingskicmen te zuiveren, door de handhaving der onwankelbare waarhe den, die alleen in staat zijrt u te redden." Ziedaar de Bruid van Christus in haar reinheid en schoonheid, zoo ge heel zonder rimpel of vlek voor ons optredend en toch zoo hevig en bitter vervolgd 1 Maar het is niet de haat alleen, die hare vijanden aldus tot den strijd prikkeltnog een andere oorzaak bestaat, die hunne woede verdubbelt. Mgr. Dupanloup zegt daaromtrent: ,Als ge het geschreeuw hoort, dat n tegen ons aanheft, zoudt gij mec- i, dat men ons verfoeit; welnu, ik er van overtuigd, en met eiken dag meer overtuigd, dat de haat niet altijd oorzaak is van het drijven onzer vijanden. Er is eene andere oorzaak, die zij niet willen bekennen, maar die niet zeldzaam is onder hen, namelijk de nijd. Ja, zij benijden ons somwijlen, de goddelooze zegt bij zich zeiven, terwijl hij den Christen beschimpt; Wat is hij gelukkig!" De vervolgden onoverwinnelijk en daarbij gelukkig en tevreden, ziedaar de juiste verklaring van den nijd nog gruwzamer dan de haat die zich alles zoo luide uitspreekt. Daarbij moeten de vijanden van ons H. Geloof nog altijd hetzelfde antwoord vernemen, lat vóór 1500 jaren Modestus, de be velhebber der krijgsmacht van den kerk- rcrvolger Keizer Valens, van den H. Basilius die hem onverschrokken in zijn bedreigingen had weerstaan ontving, toen hij hem toevoegde„Basi- zoo stoutmoedig heeft mij tot nog toe niemand toegesproken." „Dan hebt ge ook zeker nog nooit :n bisschop ontmoet," antwoordde de Heilige, „want in dit geval zou hij niet anders gesproken hebben. Wij zijn in al liet overige de zachtmoedigste en toegevendste aller menschen, dat ge biedt ons de wet. Zelfs verheffen wij niet tegen den minste uit het volk, veel minder dus tegen de hooge macht des Keizers. Maar waar de zaak van God in het spel is, daar hebben wij alleen God voor oogen. Kastijdingen met vuur en zwaard, met wilde dieren en ijzeren haken, die ons lichaam ver scheuren, kunnen niet dan ons verblij den. Overlaad ons dus met mishande lingen en bedreigingen, maar weet (en wete de keizer) dat gij niet zult zege vieren Modestus had zijne zending vervulden den bisschop onwankelbaar bevonden. „Keizer," sprak hij, „deze bisschop heeft ons overwonnen; hij is boven bedreiging en vleierij verhevenWij vermogen op hem niets dan door ge weld!" Ook in onze dagen komen dergelijke tooneelen voor. In Frankrijk worden telkens Bisschoppen voor hunne rech ters geroepen, oindat zij de Kerk schit terend en glorievol verdedigd hebben. Maar evenals Modestus konden zij, die zich als hunne rechters opwierpen, hunne Regeering niets anders be richten dan: „Wij vermogen op hen niets dan door geweld!" Geweld, dat is de rampzalige idee door den nijd ingegeven, maar door de haat uitgevoerd. Geweld is het wacht woord, dat reeds eeuwen lang door onze vijanden wordt herhaald, en waar van de duistere spelonken der gehei me genootschappen nog steeds weer klinken. In helsche woede klinkt het voort, en telkens moeten in het ru moer van den strijd de hartstochten daarmede worden aangewakkerd, want het nijdige gemoed roept onophoudelijk „Wij vermogen niets dan door geweld Wij, Katholieken, daarentegen zeggen met den H. Basilius: „Waar de zaak van God in het spel is, daar hebben wij alleen God voor oogen." Tegen over het geweld onzer vijanden, stellen wij de liefde, die ons doet bidden voor onze vervolgers. Met het wapen der liefde zullen wij overwinnen, terwijl onze vijanden, ai is het dan ook met nijd in hunne harten, ons toch „ge lukkig" zullen noemen. BUITENLAND. ITALlR. Volgens een Romeinsche correspon dentie aan de Politt. Korrespondenz zal dc Paus waarschijnlijk in Decem ber ot Januari een Consistorie houden en daarin tot kardinalen benoemen Mgr. üranito di Bclmonte, thans nun tius te Wcenen; Mgr. Bello, patriarch van Lissaboneen Oostenrijkschen aartsbisschop; een Spaanschen aarts bisschop; Mgr. Bourne, aartsbisschop van Westminster; drie leden van het Fransehe en drie leden van het Ita- liaansche episcopaat. Dit is de eerste maal sedert twee jaren, dat dc Paus nieuwe kardinalen beiu i zal. De Fransehe bisschoppen en de inrtsbisschop van Parijs hebben zich aan een „grove misdaad" schuldig gemaakt; ten minste niet minder dan 50.000 openbare onderwijzers zullen den bisschoppen een proces aandoen, wegens hun optreden tegen de openbare school cn hun inmenging in de school- aangelegenheden. Het sein tot deze nieuwe campagne schijnt gegeven te zijn door niemand minder dan minister Briand, denzelfden, die onlangs in een rede te Périgeux zulke schoone beloften van „verbroede ring" en „vrede" beeft afgelegd. Zijn lijforgaan de „Radical" schrijft: „De oproep van Briand om de school te verdedigen, op meer krachtdadige wijze, zal opgevolgd worden. De school meesters hebben n.l. besloten de bis schoppen, die zich naar bevelen van buiten richten, voor de rechtbank te dagen." Het katholieke orgaan de „Croix" neemt dit bericht niet ai te ernstig op. „Dat proces kan," zoo zegt het blad terecht, „niet op een wettclijkeu grondslag berusten." Wat is dan wel het vreeselijk mis drijf van het Fransehe Episcopaat? Niets anders dan dit: ten le zij hebben aan de katholieke ouders voorgeschre ven hunne kinderen naar Christelijke scholen te zegdenten 2e hebben zij een aantal boeken veroordeeld, die den godsdienst aanvallen. M. a. w. de Fransehe bisschoppen hebben slechts gedaan, wat hun plicht hun gebood te doen en wat (volgens de verklaring van de regeering zelf) „hun onaantastbaar recht" is. Men ziet weer eens, hoe Briand en de zijnen het begrip „vrede" en „toe nadering" opvatten! Het blijft intusschen een raadsel op welke gronden de onderwijzers de bisschoppen willen veroordeeld zien, daar de aangevoerde redenen alle rechtsgrond missen. SPANJE Sedert de terechtstelling van den anarchist Ferrer kan men geen liberaal of FEUILLETON. Na den storm. 4) Vijf dagen k"K dc viool in schijnbare wer keloosheid voor de vesting Varna. Den zee lieden. gewoon aan een werkzaam leven, viel deze lijd dubbel lang. temeer wijl hei doel voor oogen lag, dat zij zoo gemakkelijk had den kunnen bereiken. Ilun doen en laten werd slap en hun waakzaamheid sliep in, veel overeenkomst vertoonemle met de door een zacht windje bewogen zee, die kalm on na 'l andere verstreek, zonder ze in '1 minst in haar kalmte le storen. Ook dc zee, welke om dezen tijd gewoonlijk door v Ulo herfst- goiven brullend tegen liet onherbergzame strand wierp, scheen dit jaar geheel haar Den zesden dag klonk plotseling tegen den middag uil den hoogen mastkorf het welbe kende geroep: „Ken zeil!" Terstond werden wel een dozijn verrekijkers op liet verre punt gericht, aan welks beide zijden, na een klcint pauze, telkens vele andere opdoken. Slechts weinige oitgenhlikken waren er noodig voni "t geoefend zeemansoog, om het aantal ei dc grootte der naderbij komende schepen li bepalen. Weldra kon men ook de grootte der langzamerhand zichtbaar wordende, kolt ■cn wolk van zeilen zich verhiel, nauwkeurig bepalen. 't Was inderdaad de Turksche vloot, welke, onder 't opperbevel van Kapudan Pasja, met volle zeilen naderbijkwam, om naar hel scheen, den Russlschcn admiraal in deze wateren, die tot aan dc regeering van de ondernemende Katharina zich gekromd hadden onder 't juk van de Halvc-Maan, het hoofd te hieden cn de stad te ontzetten. Er zal weinig tijd meer verstreken zijn dan wij noodig hadden, om den lezer van deze onverwachte gebeurtenis in kennis te stellen, of dc kalmte op dc Russische schepen was in 't bedrijvigs! leven veranderd. Weldra klonk hel kommando: „Ankers lichten!" cn vernam men den dof-dreunenden kringloop der matrozen om het windas. Er ontstond een algcmcene beweging in de levende massa, die om den grooten mast, de spieren en hel want bezig waren, en schijnbaar or deloos cn verward dooreen liependie nu in een kluwen saamgesnoerd, dan we verschillende richtingen uit elkaar le stuiven schenen. In minder dan een minuut was het dek van eik schip afzonderlijk hedekt manschappen, die zich bij dc kanonnen plaats ten, uit de luiken te voorschijn kwamen cn met veel drukte In 't want en de raas open neer klauterden. Honderden schommelden op de reusachtige raas, waarvan weldra mentgte witte zeilen ontplooid werden, w zij losm.'.akten, om den vijand togemo zeilen. Door den zachtcn wind, die v klapperen cn daarna in sierlijke welving te bollen. Een blijde moed en koene vaslbc- radenheid teckenüen zich bij dit gezicht op elks gelaat. De donkere scheepsrompen be wogen zich op en neer, alsof zij den tegen stander den ridderlijken groet wilden brengen, alvorens met hem den strijd aan te binden. Vrou ;k riepen dc manschappen elkaar men hopen zich met den even onvcrwachten als welkomen vijand te nieten. De schepen waren elkaar bijna tut opeen kanonschot afstands genaderd, cn reeds was het dek met oorlogstuig bedekt, welke op een spoedig treffen wezen; daar gebeurde iels, dat een geheel andere wending aan de zaak gaf. Alle Turksche schepen draaiden namelijk hijna tegelijk bij cn toonden den na derenden vijand hun bakboord. Reeds ver wachtte deze in enkele minuten de kogels door want en spieren te hooren fluiten, toen plotseling honderden bedrijvige handen dc ge reefde zeilen losmaakten, dc schepen hun roer omwierpen en den op deze manoeuver geheel niet voorbereiden vijand hun spiegel toonden. Evenals een schaar trekvogels, die in een welgeordende rij door de lucht vliegen en plotseling hun vlucht veranderen, als zij door 't een ot ander voorwerp in dc verte ver schrikt worden, vloog thans de Turksche vloot in tegenovergestelde richting van die, welke zij gekomen was. cn liet den vijand ver ach ter zich. Op de schepen der Russische vloot ging (1e hoop op een spoedig treffen over in teleurstelling. Toch gaf dc admiraal den moed niet op en beval den vijand zoo snel moge lijk te vervolgen, cn tegen zijn wil toch tot een slag te dwingen. Zeil op zeil werd daarom bijgezet, en onderzoekende blikken werden op de log gewoipen, om de snelheid van het schip te weten te komen. Jammer genoeg was deze bi] alle pogingen niet zoo groot als men verwachtte. Dc vijandelijke schepen zeilden vol voor den wind cn hadden nauwelijks half zooveel zeil noodig als hun vervolgers, om hen te volgen. De Russen bemerkten weldra, dat de wind ging liggen en de on derste bramzeilen nauwelijks meer vol liepen. Steeds verder verwijderden zich de trotsche zcckastcclcn, welker onregelmatig op cn neer gaan een spoedige, algehcclc windstilte aan duidde. Aan nevelbeelden gelijk verdwenen zij thans in de invallende schemering, welke een verdere vervolging op dezen dag bijna on mogelijk maaktc. .Er bleef dan ook niet anders over dan in volle zee voor anker te gaan en af te wachten, wat dc volgende dag brengen zou. Deze en dc volgende dag brachten, door gcwcnschlc samentreffen niet. Nauwlijks za gen de vervolgers de toppen der masten, welke op steeds grooteren afstand verdwenen. Den derden dag. 's ochtends, zag men einde lijk vanaf de schepen dc Invaart van den Bos porus, waarop dc Turksche vloot met volle zeiten aanhield. Dit gezicht was voldoende om voor 't oogcnhlik van alle verdere ver volging af Ie zienhet scheen den Russlschcn admiraal toch in dit jaargetijde te gevaarlijk te dicht bij dc steile oevers te komen, welke geen plaats boden voor zulke grootc schepen. Ook wees het gebulder van het kanon uit een kusthatterij er op, dat men den nade renden vijand bemerkt had cn niet van plan was, hem maar zonder slag of sloot in deze rotspoort binnen te laten. Toch besloot de admiraal, daar de wind hem ongunstig was voor den terugkeer, een poging te wagen om op deze plaats te an keren. Dat gelukteenkele mijlen uit de kust, vond men een geschikten ankergrond, welke tenminste voor 't oogcnhlik ccnige rust cn veiligheid bood. Intusschen vertoonden zich hij de invallende avondschemering voortce- kens, die er op wezen, dat de vloot op deze plaats niet lang zou verwijlen. Plotseling ging de wind liggen, 't werd geheel stil. De golven verloren hun schuim, in langgerekte heuvelketens rolden zij nog steeds naar 't strand, en maakten, dat het voorgedceltc der schepen zich nu eens hoog verhief, dan weer diep zonk in dc door hen gevormde dalen. Aan den oostelijken horizon hing een lichte, angstwekkende lichtstreep boven de donkere watermassa, welker golven al hooger cn hooger werden. Dc maslen der schepen verdwenen in dc dicht over hen trekkende wolken, die den zeespiegel van deze toch reeds zoo donkere zee nog donkerder kleur den en den glans van slechts weinige ster ren een doortocht lieten. Men hoorde het doffe geruis der branding van de niet al te ver verwijderde kust. en tevens het gerammel der keien, welke door de golven steeds af-en aangespoeld werden. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1909 | | pagina 1