Katholiek Nieuws= en Advertentieblad
No.
Eerste Blad.
Zaterdag 25 Mei 1912.
Zes en twintigste Jaargang.
DE EERBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
f 0.40
0.05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Pinksteren.
Zon is dan met het eerste Cliristen-
l'inksterlecst hel heerlijke verlossmgs-
weik voltooid. Begonnen door de on
eindige goedheid van den Hemelschen
Vader, die zich niet ontzag Zijnen
eenigen Zoon voor het heil dei mensch-
lieid ten beste te geven, was liet voort
gezet, ja reeds voltrokken door de
grenzclooxe barmhartigheid van den
meiischgewordi n Zoon G«ds. die leed
vil sticil aan den schandpaai des krui-
scs; doch het bereikte eerst zijn alge-
heele en nog immer voortdurende v<H-
ciuding in de onmetelijke helde van
den II. tieest, die als Heiligmaker met
al zijn genadeschatten aldaalde van
den Hemel om aan de pas ontluiken
de Kerk een Innigere wijding ciieene
onvergankelijke hechtheid te geven.
liet daartoe door Ü«il uitgekozen
'•ogenblik laak aan met den vijtligslen
dag na het l'aaselilcest der Joden, voor
Isiaels Zonen alreeds een dag aan
vrome en dankbare Oodsvcreering ge
wijd. waarop zij, van heinde en ver
naar de stad der vaderen gestroomd,
luimen den tempel liet leest dei eei-
slehiigeu vatl den oogst tegelijk met
de plechtige herdenking van 's ilec-
ren wetgeving op Sinai's here kwa
men vieren. En terwijl zich alzoo tal
van vreemdelingen ter dubbele feest
viering te Jerusalem bevinden, god
vruchtige mannen gelijk de Evan
gelist ons verhaalt uit alle volken,
die onder den Memel zijn, wordt eens
klaps een vreemdsoortig gcruisch uit
den Hemel geboord; de aarde dreunt
op hare grondvesten; de zaal waar de
verste Christen-belijders in afzondering
en gebed zijn vereenigd, wordt op het
eigen «ogenblik als door een hellen
lichtglans bestraald, en vurige tongen,
die neergedaald plaats nemen boven de
hoofden van Gods dienaren en aan
hunne tong de macht der talen ver
kenen, zijn ons onfeilbaar tot teckcn,
dat waarlijk de Trooster gekomen en
de beloften des Heeren is vervuld:
.repleti simt Spirilu Suncto. en alien
werden vervuld van den H. Geest.
Heerlijke en wonderbare verschijning
van den goddelijken Vertrooster, Die
zich met de volheid zijner gaven uit
stort over Christus' Kerk. om ook met
haar in eeuwigheid te blijvendoch
heerlijker en wonderlijker nog de uit
werking van de kracht van Gods geest,
Prtj» der Advertenliën
Van I tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0,05
die de Kerk, wier levensbeginsel en
bezieling Ilij is, met al hare strijdbare
zonen naar waarheid oitvcrwinltjk maakt
tegenover iederen vijand.
Neen. die innerlijke kracht kon te
voren in de vreesachtige en laffe leer
lingen niet schuilen, die of wel hun
goddelijken Meester verloochenden, of
minstens de vlucht namen bij den aan
vang van zijn lijden, om zich eerst na
zijn dood en zijne v errijzenis weder te
ver eenigen in een afgelegen bovenzaal
met gesloten deuren, bevreesd als zij
waren voor den hartstochtelijke!! haat
der Joden. En zie, nu is alle vreeze
geweken. Met l'etrus aan het hoofd
treden zij naar buiten om aan wie zich
plichtig gevoelt, den Qodsmoord te
verwijten en onbeschroomd aan allen
de leer van den Gekruiste te verkon
digen. Zeker, zij gevoelen, dat zij met
de prediking van die leer de wereld,
die vijandig tegenover hen staat, den
oorlog verklaren, zij weten, dal zij, na
aan alle aardschc schatten, welke een
verleidelijke wereld haar volgelingen
biedt, den rug te hebben gekeerd,
juist do>>r die weigering hunne vijan
den meer nog hebben verbitterd, en
dat zij bij de harde verwijten, welke
zij haar als de apostelen der waar
heid gaan doen, zich ook aan hare
felste vervolgingswoede blootstellen.
Reeds zijn eenigen hunner gegrepen,
gekerkerd.onmeiischelijkgehdierdimaar
niettemin blijven zij vast besloten den
eenmaal ondernomen krijg met een
onbuigzamen wil en een harduekkigen
moed voort te zetten. De machtspreuk
waarmede zij alreeds de rechters en
oversten van |erusalem hebben be
schaamd, behoudt voortaan voor hen
hare klacht non possumus, het is
ons onmogelijk te ontveinzen hetgeen
wij hebben gehoord en gezienja wij
kunnen lijden, wij kunnen sterven,
maar Gods woord verraden, dat kun
nen wij niet. De onweerstaanbare kracht
des H. üeestes. die vanaf den Pink
sterdag hen bezielt en versterkt, dwingt
hen om trots alle verleiding iedere
list, elk geweld, ook ten koste van
bloed en leven Satans macht over de
wereld te bestrijden, alom het rijk
van Christus te helpen stichten en
zelfs in de meest verwijderde gewes
ten de vaan des kruises te planten.
Aldus bleef ten allen tijde datzelfde
non possuums als de krijgsleuze gel
den, waarmede de Kerk van Christus
den onverinijdelijken strijd voortzette
tegen de haar vijandige machten, en
niet liet minst in onze dagen heelt zij
t'ij de immer fellere aanslagen van
het ongeloof getoond, hoe zij nog al-
lijd aan haar non possumus onwrik
baar vasthoudt. Toen de nog jeugdige
Pius IX de nalatenschap van Paus
Benedlctua XII lUVMtdn en den
stoel van Petnis beklom, hoopten de
sluwe vijanden der Kerk den gocdhar-
tigeu, en gelijk zij meenden, nog on-
ervaren man op hunne paden te kun
nen lokken, alsof G"ds geest niet
ten allen tijde de goddelijke stichting
en haar hoofd met wijsheid bestiert.
Als dan ook buoze list hier nutteloos
bleek, werd liet snoodste geweid be-
proeld om den Paus, verjaagd en daar
na geheel en ai van zijn Staten be
rooid, voor goed ten onder te bren
gen. Doch het non possumus des Pau
sen verijdelt ook hier weer hel boos
aardig opzet: wat men den Paus-koning
aan wereldlijke macht ontnam, bleek
welhaast een nieuwe aanwinst voor
zijne zedelijke overmacht te wezen.
Zoo zien wij in den moeilijken strijd,
welke dc Ker k zoo lier en onverschrok
ken t"t hiertoe tegen eene vijandige
wereld gevoerd heelt, ook de blijvende,
wonderdadige uitwerking van dien
tieest van sterkte, die haar reeds bij
hare geboorte op den Pinksterdag werd
medegedeeld. Moge dan ook deze ge
dachte, dat wij als kinderen der Kerk
deelen in den machtigen bijstand van
dien sterken Geest, ons moed en lust
geven, om als trouwe onversaagde
kampioenen in hare gelederen te strij-
lenen moge dan vooral de geest
an kracht, die de geest van het Chris
tendom is, zich ook bij ons in een
onwankelbaar non possumus krachtda
dig uiten, waar een christenplicht dit
van ons vraagt, al moet liet ook zijn
met opoffering van 's werelds gunst,
wier gemis ons zoo min als onze Moe
derkerk zal schaden.
BUITENLAND.
België.
Over den koning van België strooide
een vuige lasteraar schandelijke laster
praat uit. In verband hiermede besloot
de Justitie een gestreng onderzoek in
te stellen, liet is te hopen, dat de
lieden, die zich niet ontzien de eer en
dc goede naam van hun vorst te be-
kladden, streng gestraft worden.
Merkwaardig is wel. dal telkens
wanneer een jong vorst den troon
bestijgt, dergelijke hoogst lakenswaar-
digt dingen gebeuren. Ook koning
George van Engeland was k"
Volop genieten de Belgen nu van
de voorbereiding tot den stembusstrijd.
Het gaat er hard tegen hard. En ge
geven de felheid en de woede, waar
mede men van den overkant de Ka
tholieke rcgccrlng aanvallen bestookt,
staat het wel vast. dat alleen een vast-
bcraceu en onwrikbaar samengaan van
allen die van goeden wil zijn, kan
verhoeden dat 't katholiek bewind ten
val wordt gebracht.
Dc ontbonden Kamer bestond uit
16») leden, verdeeld als volgt:
8o katholieken, 44 liberalen, 35 so
cialisten en 1 Daensist.
De nieuwe Kamer zal bestaan uil
186 leden.
lederen dag kan men in de Belgi
sche katholieke bladen lezen, hoe de
liberalen en socialisten de vrijheid
verstaan. Bijna overal, waar katholieke
sprekers voor de verkiezingen optre
den, worden zij lastig gevallen door
liberalen en socialisten. Te Antwer
pen, Seraing, Brussel hebben de anti-
clericalcn het lokaal overvallen, waar
katholieken vergaderingen hielden.
Duitschland.
In den Rijksdag stemden Centrum,
Conservatieven en Vrijzinnigen allen
voor de leger- en vlootwetten. Socia
listen, Elznssers en Polen stemden tegen.
De rijkskanselier verklaardeDe vaste
eensgezindheid, waartoe zich de groote
meerderheid der volksvertegenwoordi
gers bij de goedkeuring der legervoor-
stellen en de daartoe noodige middelen
heeft aaneengesloten, geelt naar bin
nen en naar buiten het bewijs van den
geest van vastberadenheid, waarin de
natie onder versterking van de vredes-
wnarborgen voor haar macht opkomt.
De rijksdagleden gingen nu met va
cantia tot 26 November huiswaarts.
Italië en Turkije.
De Italianen hebben nu nagenoeg
alle eilanden der Turken bezet. Rhodes
uitgezonderd, ging dat vrij gemakkelijk.
De bezetting was meestal zeer. gering
in aantal, zoodat schier geen verzet
plaats vond.
Turkije heeft op dit Italiaanrch
machtsvertoon geantwoord door uit
vaardiging van een besluit, waarbij
alle Italianen het verblijt op Turksch
gebied wordt ontzegd.
Het getal der in Turkije wonende
Italianen, die nu binnen 14 dagen het
land uit moeten, hedraagt ongeveer
7i i.i «XI. Daarvan wonen er I2.0DÜ in
Constantinopel en Salonikl. meest
kooplieden. Het meerendeel der Turk-
sehe Italianen Is daar geboren en heelt
Italië nooit aanschouwd.
De koning van Italië heeft f50.000
gegeven voor de verdreven Italianen.
Op het pas bemachtigde eiland
Rhodes is een aanslag gepleegd op
generaal Arneglio.
Toen de generaal op weg was naar
een dorpje vielen plotseling twee scho
ten, die echter misten. Op hetzelfde
«ogenblik zag men twee in lompen
gehulde mannen vluchten.
tieneraal Arneglio liet ze achtervol
gen en 't gelukte zijn soldaten, de beide
kerels gevangen te nemen. Daar men
niet met Turksche soldaten te doen
had. werden de bandieten op bevel
van den generaal aan een boom ge
bonden en dadelijk doodgeschoten.
Moeilijker wordt de toestand voor
de Turken, nu enkele stammen in 't
eigen gebied tot opstand komen. Een
groote troepenmacht blijkt noodig om
orde en rust te herstellen in de op
roerige provinciën.
lntusschen is het einde van de zoo
roekeloos en onrechtvaardig begonnen
oorlog nog niet te zien. Wel duiken
nu en dan geruchten op over tusschen-
komst van Rusland, maar 't blijven
geruchten.
Binnenland.
De Alg. bond van K. K. Klcsvereenigingen
hield te Utrecht zijn jaarvergadering, bijge
woond door de afgevaardigden van 41 aan
gesloten vcreeniglngen.
Van nicer belang dan 't gepraat over dc
verschillende ingediende voorstellen van wei
nig Ingrijpenden aard, lijkt ons de rede waar
mede dc voorzitter mr. dr. Kooien de bijeen-
komst oiiendc en waarin de politieke toe
stand werd besproken.
Volgens het inzicht, aldus mr. Kooien, van
de stichters, is de bond een boom, die om
FEUILLETON.
De verloren Dochter.
Tl) „(lij wisl dus dal ik hier was?" vroeg
Rrlie, na de ccrcplaats genomen te hebben.
„Zeker mijnheer." gal Schurzer Ie kennen.
.Ilerk zei mij gisterenavond, dat hij u had
gezien, liet speel hem, dat hij u niet meer
kon spreken, doch de hevelen des graven
waren beslist en gij weet, heerendienst..
Hierbij trok hij de schouders op.
„Natuurlijk, dal welen wij allen," sprak
Rrlie. „Was 'I hevel van Berk dan zoo drin
gend? Wil dc gravin werkelijk nog naar hier
komen, zooals Berk zeide?"
„Dat is 'I juist, als voorname dames dc
ten of andere gril hebben, dat moet die
ingewilligd worden".
„Hij onze gebiedsler komt dat gelukkig
hoogst zelden voor. Juist in de vertrekken
der gravin Is nog zooveel te doen, mijn vrouw
en ik mogen ons wel reppen".
..'t Is vreemd," sprak lirbe peinzend, „ik
heb nog nooit zoolang ik in 'l huis wo
de veiirvkkvu der gravin gezien. Zou i
n goed vriend van den graal: wc mo
gen gerust uilzondering maken."
„Zooals gij wilt," mompelde Schurzer,
„gaat maar naar hoven, ik hlijf hier."
Zij leidde Rrbe door een menigte ver
trekken, welke opnieuw onderhanden geno-
waren en geen spoor meer der vroe-
verwoesting loonden ofschoon er nog
•al ontbrak. „Dat zijn de kamers der
gravin," zeide zij, loon zij weer in de vcsti-
sloiuicn. „De vertrekken van onzen
gebieder en van graaf Alban zijn aan den
anderen kant."
„Waar zijn echter de kamers van de dienst
maagden der gravin?"
„Natuurlijk ook hier. Uij ziet al die deu
ren, daar huizen zij."
„Zou Ik er ook eens een blik in mogen
werpen?"
„Och, waarom niet, doch gij zult er niets
bijzonders zien."
Zij opende een paar deuren, doelt niets gaf
blijk,
echter toe. dal Scliurxers vrouw met opzei
meer dan eens dezelfde deur oversloeg.
Kon 'I meisje daar misschien verborgen zijn?
Ilij vroeg dan ook. „Wat is dit voor een
vertrek, vrouw Schurzer?"
Zij speelde vertegen met haar sleutelbos.
„Och", zeide zij eindelijk, ,,'i is een vcrlrek
juist als de vorige. Niels bijzonders. Laten
wij naar beueden gaan".
„Mij dunkt van wel. Juist
iel zijn vrouw hem iu de rede
ccimJclliigcn, maar mijnheer
elegen. I
Zij zag h
herhaalde zij. „Wat licht gij hier te willen?
Als gij weer op zoo'n toon spreekt, zal mijn
man u wel tot rede brengen".
„Veigcef mij, als ik te ijverig was, doch
de nieuwsgierigheid deed mij zoo spreken,"
vergoelijkte hjj.
„Nu gij zelf inziet, verkeerd gedaan IC
hebben, wil ik u wel terwillc zijn."
Zij sloot de deur open, cn Rrbe zag een
ruimte halfvol met rommel, „Gij ziet wel,
dat het hier niet zoo (raai is, sprak zij. „Wij
hebhen den ouden rommel daar maar ge
borgen."
Verdrietig verliet Erbe 't huis, weder ont
ging hem de hoop op wraak.
Nog denzelfden dag werd er aan de recht
bank een klacht ingediend, dat In 't huls
van graaf Rolnach een jong meisje was, dal
door geloofwaardige personen van hekserij
werd beschuldigd, cn dat 'l gerecht, tegen
Irmi Wolf een bevel van inhechtenisneming
mocht uitvaardigen.
Een aanklacht tegen iemand in 't huishou
den van den graal, was iets bedenkelijks,
en daar de graaf niet zijn dienstpersoneel
Ie Milncheu was, werd de aanklacht daar
heen gezonden. Wijl het een gerechtelijk
stuk was, kwam het terecht bij denzeltden
raadsman van den Keurvorst, in wiens han
den 'I eerste schrijven gevallen was. Deze
antwoordde dan ook, dat eenzelfde aan
klacht reeds eerder in Miinchcn was inge
diend. en dal dc Keurvorst zeil tot de over
tuiging was gekomen, dal beklaagde volko
men onschuldig was, en alls* ecu lage
wraakoefening was van een slecht mensch,
den secretaris Erbe.
Denzeltden dag kreeg deze omslag uit
zijn ambl. Hij bood daarop te Würzburg zijn
diensten aan, en kreeg antwoord, dal men
daarvan geen gebruik kon maken. Zoo was
hij zelf in den kuil gevallen, dien hij voor
een ander had] gegraven.Uit vertwijfeling
kwam hij aan den]drank.
Menigmaal dacht hij in treurige oogenblik-
ken aan zijn voormalige, glansrijke toe
komst, aan zijn wraakplannen, en steeds ver
vulden hem deze gedachten met toorn. Nooit
echter vermoedde hij, dnt tc Würzburg
Schurzer en zijn vrouw hem, op Albans
aanwijzing, voor den gek genouden cn zich
om hem vroolijk gemaakt hadden. Deze
smaad werd hem tenminste bespaard.
Pijnlijk waren de graaf en de gravin aan
gedaan, loeu Alban hun zijn wensch te ken
nen gal.
„Wat gij verlangt, fs onmogelijk, mijn
zoon," verklaarde de graaf dadelijk, „Gij
kcni de wellen van onsen stand. Zoolang wij
daarvan de voordeden genieten, mogen wij
ons ook niet onttrekken aan dc offers welke
hij ons oplegt. Behoorde de bruid, die gij
u uitkoosi, tut de eon ol andere dvltige fa
milie, dan zou ik om uwentwil den onbe
kenden rang over 't hootd zien. Doch een
meisje zonder familie cn zonder naam, als
gravin Kotnaeh, onmogelijk."
„Vader, gij behoeft mijn bruid slechts aan
te zien, de vinger Gods hccll de adel op
haar voorhoofd geschreven, en deze is
hoogcr dan die, welke de mensch vcrlcencn
kan. Alles, wat ge zegt, Is volkomen waar,
doch bedenk, dat 't om mijn levensgeluk
gaal. cn ik ben geen onmondige knaap meer,
die als een riet wordt heen en weer bewo
gen, doch iu jarenlangen strijd tot man ge
worden. Ik smeek u, wijs inij zoo niet at."
„Mijn zoon, ik kan niet anders. Gij zijl
de laalste van mijn huis; kan echter 't
geslacht der Rotinachts in u niet voortbloei-
en, welaan, dan ga hel te gronde"
„Vader, een Rottnach heeft slechts een
eer. Ik heb mijn woord aan Irmi gegeven.
Nooit zal ik ucn ander als echtgenoote ten
altaar leiden."
De graaf streed een zwaren inwendigen
strijd, doch hij sprak geen woord.
Alban wendde zich tot zi|n moeder en
zeide
„Moeder, gij leeft zelf in een gelukkigen
veilt, heb! gij voor mij geen woord van
truusl?"
„Arme jongen! Alles, wal uw vader heel!
aangeroerd, moet ik als waar erkennen, hoe
veel ik ook uw verzoeken begrijp en beoor
deel, Van de beginne toch had gij mede
lijden met 'I arme kind, dat de grootste
liefde verdiende.
(Wordt vtrvolgd.)
