IE
ntieblad
8 3s-
l§ III
5 S
-- '3>ï«3§5=ïï2l'Lr»ï3e"g.£;S= - a
ni!il!!|ïl!II6!!Ift|!ilfi!!ilIStISl3!:
■};l,SSaJ?g5;|||JÏ|«s|j|||J^°| g-1 1 J
!!J|!l|lfi asf"Ilil llalfï!3€l!IS5lïï
l»:3Jl»|i| Süïlïl; IIl|HI?ii#II-3III
!?lf f ?f fl;Il?5S I TïSÏSiïtlfï'iSÏêS
-o
f»
O
cn
FB
73
"tt
n>
O
m
00
co
=r
D
CD
s
go
I n>
w
era
os O
13
I a*
o
s O.
.5 ft
Zes en twintigste Jaargang.
®s IIJit? ifffs
5 I 5 5 I 5 5n';ï«
'^ao'S"1'3 i
a Es 3 11. I
3 S - 2 2™ 3
5 jl^s f lit fl Iift if Ii aJ s j;,
5.,15= .«..as, irUtiiUiai'
i 3 5 1; j 5 c
tï II
i
Iff
5. "fï?
ra
lil
ö.a J.ss'i'gjE
f re
I
iz
31
f 3olf Siöi
Is IIII?!
3
u
'n=r$ 2= i' 2=. 2 3 I: -5 I p P. S 1
2f=iSra£ K»ï£z23 ra =-?2 =?T?3 J3 V T
5-1 Ills
;if|aS
rwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
eist.
Pry's der
an 1 tot 6 regels
oor iederen regel meer
Correspondenticii en Advertci
bureau bezorgd zijn.
f 0.30
- - f 0.05
uiterlijk Vrijdag-
i een dure
cijfers heeft
berekend,
iderwijs de
H tot 1900.
tocht tegen
n was bet
r onderwijs
n 1900 be-
100 werden
■Igebouwen
Over dat
ie uitgaven
00 miliioen
weest zijn,
lige sciiool
t jaarlijks
s dan bin-
geliouden.
in, dat die
/orden om
ten, welke
/as om de
Maar die
ant na de
rwijs is het
och schrij-
rooals uil
zen wordt,
innen ook
>r een snel
tiking. Al
veinig ge
hande,
.innen be-
rente een
t miliioen
n aardig
van het
eestelijke
T de be-
etselaars,
;n steeds
:n, mede
voldoen,
zoo be-
jwingen,
aat geen
die wel
veisleten boord
droegen, maar goed onderwijs gaven
en het volk weinig kostten."
Op het stuk van zorgeloosheid en
verwaarloozing is in Frankrijk blijkbaar
alles geoorloofd.
Géén gemakkelijker régime is denk
baar voor dilettanten, die er in slagen
een portefeuille te bemachtigen.
Zoolang er niets anders aan de hand
is dan het openbreken van kerken of
het uitdrijven van weldoende kloos
terlingen kan zulk een régime beslaan.
Maar moeilijker wordt het, wanneer
andere Staten laten merken dat zij ook
nog bestaan en Frankrijfcs positie daar
buiten benarren. Wat zou er gebeuren,
indien plotseling van de veerkracht
der gehocle natie een uiterste inspan
ning werd gevorderd om naar de
grenzen te snellen of de ziel van tiet
land te redden?
Deze vraag dringt zich des te meer
op nu al maar door blijkt, hoe er
geknoeid wordt in alles en met alles.
Het kruit der marine, eigen fabri
kaat, is zóó slecht van samenstelling,
dat vaak 't commando weerklinkt
..Overboord gooien, die kisten".
Men lieefi nu kruit in Zweden en
/talie besteld.
Dat is veiliger voor de bemanning
der oorlogsbodems.
Menige ramp bij de Fransche vloot
bleek achteraf aan 't slechte buskruit
te wijten.
Spanje.
In het noorden van Spanje staken
'de spoorwegarbeiders.
Vanuit Barcelona, dat broeinest van
rebellie en revolutie, wordt de bewe
ging geleid.
Door intijds maatregelen te nemen,
verhoedde de regeering, dat de staking
algemeen werd.
Zij mobiliseerde een flinke troepen
macht en uit de soldaten werden de
geschikte mannen voor den spoorweg
dienst opgecommandeerd.
De stakers houden zich nog kalm,
maar bange vrees voor bloedige on
lusten is zeker gewettigd, wanneer men
bedenkt hoe 't daar in en om Barce
lona kan spoken.
De officieren der genie nemen thans
de plaats der machinisten op de ma
chines in en bedienen verder de trei
nen ter vervanging van de stakers.
De militaire telegrafisten zorgen
verder voor de verzending der tele
grammen op de stations.
FEUILLETON.
Opdeslagvelden van Rusland
13) Vast besloten daartoe over tc paan
eu alles te benutten, wat tot zijn redding
Iron leiden, stond hij op en onderzocht de
muren zijns kerkers. Spoedig echter kwam
hij tot de overtuiging, dat er geen middel
was, om tot zijn doel te geraken. De muren
zijner gevangenis waren sterk en Itoog, er
was geen opening in te ontdekkende deur
was met ijzer beslagen eu van buiten ge
grendeld. Niemand lelie op zijn herhaald
kloppen. Er bleef hem dus Ook niets over
dan een droog plekje tot zitten te kiezen en
zicli vertrouwd te maken met den toestand.
Weldra voelde hij een anderen vijand aan
komen. liet geringe maal van dien dag had
hem niet verzadigd eu thans voelde hij den
honger. Tevergeefs keerde hij Stijn zakken om
Vit om. doch geen kruimeltje brood viel eruit.
Ook bemerkte hij, toen hij een poosje stil
zat, dat er nog andere bewoners iu dit hol
waren. Eerst langzaam cu voorzichtig, daarna
stoutmoediger gemankt door hetzelfde ver
langen als dat van den gevangene, kwamen
de lastige gasten met geheimzinnig gertiiseh
trekken. Een snelle beweging zijnerzijds ver
joeg ze voor 't oogenblik.
Eindelijk, na lang tevergeefs wachten,
hoorde Karei den stap van iemand, die de
trap afdaalde. De deur des kerkers werd
ontsloten en een der beide cipiers trad bin
nen met een glas water eu een stuk droog
brood in de hand, dat hij Karei gaf met de
opmerking, dat liet zijn avondmaal was.
Weinig genoeg, dacht Karei. Toch stak
hij zijn hand uit, om het maal aan te nemen.
Hij vroeg den gendarm hoe lang zijn ver
blijf in dit hol wel zou duren, doch hij ont
ving, evenals den eersten keer, een kort ont
wijkend antwoord en moest zich daarmede
troosten in zijn eenzaamheid.
Bij al dit lijden mocht hij nog van geluk
spreken, dat liet in het diepgelegen en ge
sloten gewelf niet ondragelijk koud was, zoo
als beneden, Hij kon tenminste slapen, zon
der bezorgd te zijn tc zullen bevriezen. Toch
duurde het lang voor de slaap hein de oogen
stoot. Eerst na herhaalde verjaging der ratten
en muizen die steeds weer terugkwamen,
getukte liet hem zich tegen de aanvallen
dezer beesten te verweren en iu te slapen.
Zijn slaap was echter niet verkwikkend, tus-
tig. Bange droomen, door zijn verbeelding
opgeroepen, kwelden hein tijdens den nacht
en verlieten hem niet voordat.de zon reeds
hoog aan den hemel stond en de straten le
vendig werden door de uitgemergelde ge
stalten der hongerenden.
Toen hij wakker werd zag hij zijn cipier
voor hem staan, die heul zijn ontbijt biaclit
en hem gelastte hem tc volgen tot zijn ver
hoor. Nu eerst, hij 't beklimmen der trap
meende Karet in hem een der beide gendar
men te herkennen, die hem in
nacht wilden gevangen nemen. Hij zag dan
ook in, dat elke poging om dezen man tot
betere gedachten te brengen, vruchteloos
was. Hij besloot dan ook geen woord meer
Met vasten tred trad hij de kamer binnen,
die tot het verhoor moest dienen. St. Pierre
wachtte hem daar reeds in gezelschap van
ccu ander, die aan de tafel zat te schrijven.
Naast hem zat een jongeman, dien Karei voor
een klerk hield.
„Cij staat hier voor dc keizerlijke recht
bank," zcidc eerstgenoemde, „dit lieer daar
is de aanklager, ik ben dc rechter."
„En hoe luidt dc aanklacht tegen mij in
gebracht, en waarom heeft men mij in dat
donkere hol opgesloten, waar ik lot nu
toe gesmacht heb vroeg Karet koelbloedig.
„Dat znlt ge dadelijk hooren," antwoordde
de rechter.
„Lees maar voor, Frans
De klerk las nu een lang proces-verbaal
voor, de gebeurtenissen bevattend van den
nuodlottigen avond, waarop St. Pierre Karei
vorm voorstellend, welke verbezijden dc
waarheid was. Karei kon zicli niet onthou
den te lachen over de daarin vervatte ver
draaiing der feitentevens wendden zijn
blikken zich vol toorn op den man, die het
had durven wagen, zulke openbare leugens
als waarheid te geven. Nadat de voorlezing
geëindigd was, vroeg de rechter of hij de
feiten als waar erkende.
„Volstrekt niet," antwoordde Karet, „moge
dc Hemel hen straffen, die zulke leugens
als waarheid doen doorgaan! Er is bijna
niets waars iu al het gclezene; alles is ver
dicht en met opzet verdraaid. Bovendien is
de zaak reeds door de overheid beslecht,
wicn de bcrechtiging daarvan toekwam. Ik
ben vrijgesproken en kom voor mijn recht
op, dat mij vrijwaart voor een hernieuwde
aanklacht in dezelfde zaak."
„Zwijg", riep nu de rechter, „zwijg van
uw recht. Gij staat hier voor een keizerlijke
rechtbank, die alleen over die zaak heeft te
beslissen. Antwoord mij liever of gij dit
proces-verbaal wilt ondcrtcckcnen of niet."
„In geen geval," antwoordde Karet, „wil
ik mijn naam zetten onder zulke grove
leugens."
„Treed nader." sprak de rechter tor beide
aan de deur staande gendarmen. „Kunt gij
de waarheid van dit proces-verbaal onder
eede bevestigen?"
„Ja I" antwoordden beiden eenparig.
Goed, verdere bewijzen hebben wij niet
noodig, om hel vonnis te vellen," sprak de
rechter. „Krachtens nitiii ambt verklaar ik u
schuldig aan majesteitsschennis en verraad,
en ik zelt zal hem dit vonnis ter onderlee-
kening voorleggen."'
Karet wist niet. wat hij zou antwoorden
op dit verpletterend vonnis. Dit was hem
echter duidelijk, dat hij zicli in geen
geval schuldig gemaakt had aan 't hem ten
laste gelegde, en dat St. Pierre en de rechter
't met elkaar eens waren deze schurkenstreek
aan hem te voltrekken. Hij achtte het dan
ook beueden zich zijn verdediging tegenover
heiden verder voort tc zetten, en stelde zijn
geheele vertrouwen op de hulp van Item die
't dichtst nabij is, als de nood het hoogst
is gestegen. Hij liet zich gewillig terug
leiden naar zijn gevangenis en sprak geen
woord meer.
Nog twee dagen en nachten bracht hij
tiier door, zij gingen voorbij in beangstigen
de eentonigheid, doch Itij verloor den moed
niet, overtuigd onschuldig te zijn. Vaak keerde
zijn hart zich in een vurig gebed tot God
en steeds gevoelde hij zich dan wonderbaar
gesterkt. Opdeu derden dag 's ochtends hoorde
hij een ongewone beweging op de trap, hij
meende wapengekletter te hooren en kon er
zich geen juiste verklaring van geven.
Weldra echter zou het hem maar ai te
duidelijk worden. De cipier trad binnen en
deelde hem mede, dal de keizer zijn vonnis
bekrachtigd had, en dat hij zich terstond
moest voorbereiden tot den dood. Karet ver
bleekte op dit bericht, wat hij wel had ver
moed, maar toch haast niet voor mogelijk
luid gehouden. Tevergeefs zag hij naar red
ding uit, nergens ontwaarde hij iets, wat hem
hoop gat. Hij verzocht den gevangenbe
waarder om ten minste dén uur uitstel, doch
dc mail scheen hard als steen en antwoordde
enkel, dat zoo'u verzoek tegen zijn bc-
Karcl had inlusschcn in die paar minuten
zijn tegenwooidigheid van geest terugge-
Wordt vervolgd
