Zeven en twintigste Jaargang. No. 8. Vrijdag 25 April 1913. DE EEMBODE NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN. UITGAVE VAN DE VEREENIGING „DE EEMBODE" TE AMERSFOORT Dit blad verschijnt Dinsdag, en Vrijdagavond, rle maanden vijftig cent. - Afzonderlijke nummer, drie cent. kwarL?ag ingaan- d0Ch °pZCBgine van abonnement moet geschieden vóór den Prijs per drl Abuncmenten aanvang van een r KANTOOR EN DRUKKER IJ: LANGEGRACHT 13 - AMERSFOORT. advertentieprijs: van één tot vijf regels dertig cent. Elke regel meer zes cent. Reclames: tien cent per regel. Advertentiên in het redactioneel gedeelte vijftien cent per regel. Billijke tarieven bij abonnement. Alle mededeelingcn en advertentiên gelieve men in te zenden vóór drie uur op den dag van uitgifte. GODSDIENST. Oji zekeren dag was een universi teitsprofessor in druk gesprek ge wikkeld niet coil geleerd priester der Katholieke ICerlc. Hun hoor en weder hoor liep over een wetenschappelijk vraagstuk, dat met God en godsdienst geenzins onmiddellijk verband hield. Doch ile [triester gal', onwillekeurig, zulke blijken van belezenheid en helde ren geest, dat de hoogleeraar, na afloop van het dispuut, niet kon nalaten, ver wonderd uit te roepen „Maar, Eerwaarde, om u de waarheid te zeggen, ik begrijp niet dat een zoo ktia)>pe inenscli bedienaar van een gods dienst is „Mijnheer",antwoorddedepriestermet ecu glimlachje, „ik begrijp op mijn beurt niet, hoc iemand, die zoo geleerd is als u, .zónder godsdienst wezen kan". „Hoe bedoelt u dat „Wel, n neemt toch aan, dat er een persoonlijk, onzichtbaar, Goddelijk Op perwezen is, eerste oorzaak en laatste einddoel van alles, alomtegenwoordig n alles besturend „Nu ja, dit wel, ofschoon ik eigenlijk niet veeltijd heb om er over na te den ken. Maar. nu eens toegegeven, dat het Opperwezen al de eigenschappen, die u daar opnoemt, bezit, volgt daar dan uit, dat iedere mcnsch ook een of anderen godsdienst moet aanhangen „Pardon, mijnheer, daaruit valt nog niet af te leiden, dat men een bepaal de n godsdienst volgen moet, doch aleen dat men godsdienstig dient te wezen". „Welnu, Eerwaarde, godsdienstig, dal ben ik, als ge wilt. Ik dien het Op perwezen door mijn talenten goed te ge bruiken en de natuurwetten niet te weer streven". „Dat is al zeer wel", hernam de pries ter, „maar, als u de natuurwetten niet weerstreeft, dan zult u ook wel b i d - d e n tot God" „Bidden?Waarom?" „Wel. is het niet natuurlijk, dat een mcnsch dankbaar is en dankbaarheid toont voor ontvangen weldaden hulp vraagt en gunst zoekt van een Wezen, dat hem geheel en al in zijn macht heeft Dit wezen is in, om. bij den cnsch, kent diens denken en willen is liet dan niet billijk, dat de menscli, tenminste nu cn dan, tegenover dat Ipperwczcn gedachten en gevoelens oestert van dank, van onderwerping, an hul|>bchocvcndheid En desnoods zich niet schaamt dit uitwendig te too- „U wilt dus zeggen, Eerwaarde'', hernam de professor peinzend, „dat ik als redelijk mcnsch den Bouwheer van kot heelal een dankbaar hart dragen, dat ik Hem mijn verlangen moet te kennen geven, om nog eeni- ge jaren te blijven leven in 't bezit van vrouwen kinderen en gezondheid?".. „Juist zoo, mijnheer". „Ik moet u bekennen, Eerwaarde, dat deze rcdcncering mij trelt. Hoe eenvoudig ook, ze is toch nieuw voor mijOnze wetenschap neemt o geheel in beslag 1.Ik zal er e 23) FEUILLETON. UIT VERRE TIJOEN. Heb ik niet eveneens, misschien dan gij vermoeienis en ontbering cn _v moeten doorstaan, cn heb ik het ge- ledcnc bezw decltc dat mij van den buit toekwam mi- taatsten niet altijd grootmoedig onder u gedeeld nadenkenMaar, a propos, u dan, Eerwaarde, u is natuurlijk godsdicn- in den zin waarvan u spreekt; daarenboven hangt u nog een bepaalden godsdienst aan, u is zelfs bedienaar van zulk een godsdienst. Ziet u, dat begrijp ik niet bij iemand, die zooveel gestudeerd heeft als u. Indien het arme, domme volk smaak vindt en zich gelukkig voelt in aller lei opzichtige godsdienstoefeningen, nu, ik zal het afkeuren noch bestrijden: doch, daar moest u boven verheven zijn. Waarlijk, ik begrijp het niet I" mijnheer, dan kan ik het u met enkel woord begrijpelijk maken. Juist door mijn jarenlange studie is 't mij steeds helderder geworden, dat de godsdienst dien mijn ouders aan hingen, en dien ik als kind dus van zelf ook aanhing, de èènige manier is, om geheel en g o e d en niet half of verkeerd godsdienstig te zijn". „Maar, Eerwaarde, is dat niet te sterk uitgedrukt?" „Geenzins, mijnheer, en wel om de doodeenvoudige reden, dat de gods dienst, dien ik aanhang, door het Op perwezen zelf is voorgeschreven" Het binnenkomen van een derden wetcnschappclijkcn vriend gaf plotse ling een geheel andere wending liet gesprek. Maar toen de univ teitsprofessor dien avond huiswaarts reed, pijnigden hem allerlei raadsels door „het Opperwezen een ocpaalde ina r van godsdienstig zijn voorgeschre- i Hoe kan dat Waar dat goed voor Hoe is 't mo gelijk, dat het 'Opperwezen al die mal le gebruiken, die bij de Boeddhisten, Chincc-zen. Kwakers, zelfs bij de Pro- i tan ten cn ook bij <le Katholieken zwang zijn, heeft voorgeschreven Ja, vooral die Katholieke godsdienst mijn vrinddat naar de kerk gaan, om I.atijnsche en onverstaanba re plechtigheden bij te wonen, op de knieën eenigc gebeden gaan aframme len, de kralen van een rozenkrans door zijn vingers laten glijden, een lapje dragen, dat scapulier heet, in zoo'n hokje kruipen, dat men biechtstoel noemt, en daar z'n zonden gaan i zeggen zouden dat allemaal voor schriften zijn van den grooten Bouw heer des hcelals?" Hoe jammer voor onzen geleerde, et waar, dat het gesprek met den Priester niet wat langer gedunrd heelt. Heel spoedig zou de hoogleeraar ver nomen hebben, dat men niet alles, wat Katholieken in min of meer verwijder de betrekking tot hun godsdienst doen ior goddelijk geopenbaarde voorsclirif- ii houden moet. Wij, katholieken, maken wel dege lijk onderscheid tusschen 1. openba ring, 2. plechtigheden en gebruiken, door de Kerk ingesteld of goedgekeurd, 3. gebruiken, wel niet uitdrukkelijk goed gekeurd, maar toch loffelijk, r- A bruiken. De andersdenkenden dienen bijv. wel te weten Heb ik'u°nict menigmaal tot den strijd aangevoerd, cn zijn uwe wapenen niet door mijn beleid met lauweren overdekt.' Wie van u weet iets op mijn gedrag aan te merken, en wie heelt mij ooit dc wetten van Mahomed zien overtre den? Niemand. Altijd ben ik voor u gestreng, maar goed bevelhebber geweest, mijn brood heb ik met u ge deeld, en .Ie gewonden de spijzen mij- tafel afgestaan, en nu durft gij u neten mij van verraad tc beschul digen. omdat ik twee gevangenen met medevoer, omdat ik die bescherm hen niet aan uwe bloeddorst wil prijs geven. En waarom wil ik z,1"[5 niet? Omdat dc vader van dezen jon geling mijn vader het leven heeft ge red, cn omdat het dc plicht van een goed zoon is. dc schulden zijns vaders te betalen. Daarom eerbiedig ik het •ven vatl dezen riddel ell van zijn .•hildknaap, want hebben dcfchr.ste.icn oogenblikkcn van ziclegrootheid, ook het hart der Saraccnen is voor groo schc indrukken vatbaar, en ofschoon nu die beide christenen mijne vijanden zijn, zoo bezitten zij echter rechten op mij, die ik noch kan noch mag ver krachten. De stem mijns vaders fluis t mij toe dat ik rechtvaardig handel bij dc schiin van den dierbaren over- r ik dat ik hun bloed tot laaisicn adem zal verdedigen. Zie- dus de reden mijner handeling ontvouwd, cn zoudt gij nu nog durven beweren, dat ik aan de wet profeet ontrouw ben geworden Een luid gemompel van goedkeuring doorliep de gelederen. Hasan trok dreigend de wenkbrauwen men en oogenblikkclijk hoorde men „edcr' dc Zcfir die zacht in het ge bladerte lispelde. Gij weel thans alles." vervolgdi Hasan cn thans beveel ik u te spreken, Welke straf verdient hij. die zijn a."'- voerder durft beschuldigen, cn hem verantwoording oproepen? „Den dood" riepen allen als uit c Welnu soldaten opent uwe rijen, i laat Aram voorkomen, opdat hij uit mijn hfl vonnis liooro. cl.i.loo, u allen uitgcsjiroken is. Dadelijk maakten de krijgers |>laats n.r een man, die zich deemoedig, met .ie amies op de borst gekruist Hasan op dc knieën wierp, cn met zijn hoofd ter aarde gebogen, m die houding voor zijn gebieder liggen blecl. dat God voor alle menschen ge openbaard heeft, dat zij moeten bidden, niet, dat zij dit uit een kerkboek een vreemde taal, of aan een rozenkrans moeten doen dat God een Biecht-Sacrament heeft ingesteld, doch daarbij niet verklaarde, dat dit ontvangen inoest worden in zulke kastjes of kamertjes, die men biechtstoelen noemt dat het goed is de Heiligen des hemels te vereeren, maar niet, dat zulks gebeuren moet met behulp van prentjes en beeldekeds dat hij bij eventueel overgaan tot het Katholicisme, daardoor volstrekt krachtens zijn geloof genoodzaakt zal worden aan Sint-Niklaas-surprisen, kerstboomen cn paascheieren mee te doen 1 vooreerstBovendien evenals overal elders, moet de andersdenkende ook bij de beoordceting van een gods dienst onderscheid maken tusschen hoofdzaak en bijzaak, tusschen den boom en de woekerplant, tusschen 't gewas en den uitwas, .tnsschen den menscli en zijn kleed, ja, zelfs tusschen .gekleed" cn „gekleed" zijn. Dc hoofdzaak is. het aantal imen waarheden, het aantal vullen plichten, liet aantal uit te godsdienstige handelingen, door God geopenbaard of duidelijk gewild. De bijzaak is al wat 't menschelijk ver nuft, al of niet voorgelicht door de Goddelijke openbaring zelve, daarbij heeft gevoegd. Immers, naar gelang van tijd en plaats, naar gelang van beschaving en ontwikkeling, naar ge lang van mode en kunst, kunnen er bij de beoefening van een godsdienst, ter verduidelijkte voorstelling der ge openbaarde waarheid of ter dankbare verecring van wal der mcnschheid ge schonken werd, allerlei gebruiken gewoonten, allerlei plichtplegingen plechtigheden ontstaan. Dat men der die gebruiken zeer nuttige, in geven omstandigheden noodzakelijk gewordene, eerbiedwaardige, verrukke lijk schoone, maar ook langzamerhand verouderde, bcdektelijk ingeslopen af te keurene en belachelijke vindt, alge- verspreide en plaatselijke, naai verkiezing tc volgen cn als verplicht 'oorgeschrevene, mag den buitenstaan- Ier niet verwonderen, noch aanleiding geven tot een bevooroordeelde opvat ting omtrent het wezen, hel eigenlijke ;ulk een godsdienst. onjuiste kennis van God of van eigen betrekkingen tot God. Hoewel hij daar in te verontschuldigen kan zijn, name lijk wegens zijn goede trouw, is zijn godsdienstigheid dan toch niet de w a - Immers, als men de zaak op zich zelf beschouwt, moet elk wezen zijn doen en laten regelen overeenkomstig vare betrekkingen, die het heeft de andere wezens. Men verdient naam niet eens van echtgenoot, vader, van moeder, van zoon, van dochter, als men zijn doen en laten inricht overeenkomstig de ware betrekkingen, tot zijn echtgenoot, zijn kinderen, zijn ouders. Men verdient den van redelijk schepsel niet, als zijn doen en laten niet inricht 'vereenkomstig de w a r e betrekkingen tot God 1 Wanneer men spreekt van be paalden godsdienst, verstaat men on der godsdienst een groep leerstellingen en voorschriften, waarnaar men han delt, om zijn ware of vermeende ver plichtingen jegens God te vervullen. Zoo spreekt men van Protestanten- en Katholieken godsdienst, van Joodschen Mahomcdaanschen godsdienst, t Is wederom mogelijk, dat iemand te goeder trouw dwaalt in het aanhan gen van dezen of genen bepaalden godsdienst, of in het niets willen we- van een bepaalden godsdienst zijn goede trouw pleit hem vrij bij God en bij de menschen, maar wie bewust en gewild verzuimt een onder zoek in te stellen naar zijn ware 'erfionding tot liet Opperwezen-, is tc beklagen en moeilijk te ver fliuldigcn. JAC. J. ZEIJ S.J. het bovenaangehaalde gesprek werd onderscheid gemaakt tusschen godsdienst of godsdienstig zijn in 't algemeen eneen bepaalden gods dienst aanhangen, 't Is zeer wcnsche- lijk dit onderscheid, vooral tegenover andersdenkenden, niet uit het oog te verliezen. Iemand is godsdienstig, als hij zich bewust is van verplichtingen tegen over liet Opperwezen, en die verplich tingen met nauwgezetheid nakomt, 't Is mogelijk-, dat hij omtrent die oplichtingen in dwaling verkeert, door „Aram 1" zeide Hasan op strengen toon. „gij hebt hel vonnis gehoord, lat uwe makkers over u hebben uitge- iprokcn. Gij hebt den dood verdiend ;n oogenblikkclijk zult gij dien onder gaan. Gij hebt u aan dc krijgswetten vergrepen en u tot cenc handeling la ten verleiden, die in elk geval strafbaar vier soldaten naderen, trekt in u midden en onder mijne oogen dien man dc straf, die zoocv ii allen bcpnnld is. :r mannen met blanke sabels vuist naderden het ongelukkige slachtoffer. „Laat thans", zeide Hasan, „dc les, die ik li allen geef. lot voorbeeld strek ken; want al moest ook dc laatste man van u door het zwaard der gerech tigheid omkomen, ik zou hiertoe het bevel geven en desnoods zelf het verrichten. De kring werd nu onmerkbaar uitge breider. De arme Aram verroerde zich niet en bleef in dezelfde houding ge knield op don grond liggen. Iederee wachtte met een kloppend hart lu teelten af, waarop het hoofd van lu lichaam zou gescheiden worden, i lasa deed eenigc schreden achterwaarts, e gaf Fulco een teeken zich aan zijne zijde tc scharen. Een der vier krijgs knechten had zich naast Aram geplaatst cn hield de sabel in de hoogte geheven. Reeds maakte zicli Hasan gereed hel k- Uit het Buitenland. De Paus. Uit Rome wordt gemeld, dat de Paus dagelijks de dringende documenten met vaste hand ondertcekent. De Paus, wiens beterschap aanhoudt, ontvangt dagelijks de H. Communie. Het Eucharistisch Congres. Dinsdag kwam de Pauselijke legaat, kardinaal Ferrata, op de reede van Malta aan. Vier-en-twintig salvoschoten erden bij het binnenkomen van het Engelsche oorlogsschip „Hussar" af geschoten. Een admiraalsboot bracht den legaat m land, welke vervolgens in een met er paarden bespannen rijtuig door de rijk versierde straten reed. Na aankomst in dé Sarria-kerk ver welkomde de aartsbisschop den legaat. Daarna trok men in processie naar kathedraal, waar de zegen met het Allerheiligste gegeven werd. Uit alle wereldstreken gaan Katho lieken naar Malta. Ook een Nederland- sche pelgrimstocht, door de Maasbode georganiseerd is op weg. De staking in België duurt onverpoosd voort. Hoort me ecnen dag dat er weer troepen aa arbeid gaan, kort daarop komt dan vaak weer bericht van uitbreiding der beweging. Te Brussel verlieten de werklieden der lichtfabrieken de werkplaats, en weigerden de reinigingsmannen langer den bezem tc hanteeren. Alles om 't stemrecht, zoo heet het. Te Gent is een niet-staker door een staker verinoord. Samen waren zij naar een herberg gegaan. De staker zou ge zegd hebben: gij werkt, cn kunt dus mijn glas bier betalen. De niet-staker weigerde echter en verliet het lokaal, achtervolgd door den socialist, die hem onverwacht van achter aanviel en een doodelijken steek toebracht. In een dorp der mijnstreek ontplofte :n dynamietpatroon voor de ramen in een herberg, waardoor vijf perso- :n werden gewond. In de Kamer was de staking natuur lijk het onderwerp van gedachtenwis- Voor gewelddaden wijken, zeide de inister-president, doen we nooit. De staking is dus onverantwoordelijk en alleen geschikt om wanorde en onrust te veroorzaken, leed cn ellende te bren- :n in vele werkmansgezinnen. Herhaald werd meteen de toezegging it een onderzoek zal worden ingesteld lar dc mogelijkheid van herziening der Kieswet. Deze verzekering, vroeger doende geacht, wordt nu door dc So cialisten grciig aanvaard eind aan tc maken en hun figuur eeni- gerinate tc redden. Engeland. In Engeland kon de minister Lloyd George bij de behandeling der begroo ting dc prettige boodschap brengen, dat het afgeloopen jaar liet voorspoe- ooit door den Engelschen handel beleefd. De staatsinkomsten dervonden daarvan de voordeclige ge volgen zoodat de middelen milliocncn meer opbrachten dan werd geraamd. Ondanks de enorme kosten voor vloot- uitbreiding was er nog veel geld Hoeveel geld echter de gewapende vrede verslindt, bleek uit minister's - dedceling, dat nl. de uitgaven voi ger en vloot sinds 1861 met 500 mil- lioen zijn toegenomen. Van den Oorlog. De wapenschorsing voor een paar dagen tusschen de oorlogvoerenden aangegaan wordt veranderd in een penstilstand van twee maanden. Intusschen zal worden getracht :n schikking te geraken. Montenegro doet daaraan niet it Eerst moet Skutari vallen is daar de leuze. Niettegenstaande de aanzienlijke ver zwakking van hun krijgsmacht door hel vertrek der Serven gingen ze Dinsdag toch tot een bestorming der vesting werken over. Natuurlijk kostte ook deze aanval weer veel kostbare menschen- levens. 't Kleine staatje put zich geheel uit cn lang zal het duren eer dc be volking de ellende en de jammer van dezen bloedigen "krijg te boven is. In Albanië zwerft de Turksche gene raal David Pacha met de rest van de vele geslagen Turksche legercorpsen doelloos rond. Deze bevelhebber en zijn generaals bevinden zich tusschen Valona en Bcrat. niet 16.000 man, die beklagenswaardigen toestand verkee- door ziekten en half dood zijn van honger. De troepen zijn geheel gede moraliseerd daar voedsel ontbreekt cn overal hongersnood heerschi. Waren ze maar krijgsgevangenen! Maandagmorgen heel in de vroegte begon de algemeene bestorming. Het geschut werd bediend door Serven in Montenegrijnsche uniform. Het Turksche garnizoen verdedigde zich heftig en er werd bloedig gevoch ten. De Montenegrijnen stormden met de bajonet vooruit en verscheidene af- dcelingen maakten van handbommen ;ebruik een wapen dat zij van de :rven moeten overgenomen hebhen. De Turken deden aanvankelijk meer dere tegenuitvallen, doch zonder succes, en na 36 uur vechtens, werd de te genstand der Turken, waarschijnlijk ook door gemis aan munitie, zwakker en zwakker. In den nacht van Dinsdag op Woensdag gaf Essad Pacha de stad over. De overwinnaars, die zware ver liezen hadden geleden, trokken de stad binnen, en Essad Pacha en zijn troepen, verlieten met militaire eer de plaats, die zij vijf maanden lang met grooten moed i dapperheid hadden verdedigd. Dat Skoetarie het zoo lang heeft uit gehouden, is natuurlijk op de eerste plaats te wijten aan de werkelijk kra nige verdediging van de stad, op de tweede plaats aan de slechte bewape ning der Montenegrijnen. Bovendien misten de leiders de noodigc militaire kennis. Zoo moet het meermalen zijn •oorgekomen, dat officieren radeloos over hun begane fouten, zichzelf een kogel door het hoofd joegen. noodlottige teeken te geven, toen Fulco zich voor Hasan op de knieën wierp net tranen in de oogen om het leven van Aram bad. Maar de bevel hebber wilde niets van dit alles w gaf reeds zijne ontevredenheid door zijne lievige gebaren te kennenma Fulco liet zich niet afschrikken, hij o klemde de knieën des bevelhebbers der den uwen het leven redde, moogt gij deze gunst niet weigeren, Aram heeft onvoorzichtig niet slecht gehandeldhij heeft zijne daad niet doordacht, anders zou hij zich nimmer die stoutheid meten hebben. O! Ik bezweer het u bij de nagedachtenis uws vaders, spaar den ongelukkige I Het is zoo zoet voor hem, die de hoogste macht bezit te kunnen vergeven! liasan! toon dat gij grootmoedig zljt. Handhaaf de edele gevoelens, die ik in u heb opgemerkt, en die mij voor u zulk eene hooge achting hebben ingeboezemd. Laat die indruk bij mij niet verloren gaan: laat mij steeds aan de dcugdt menscli en als krijgsman loof hechten, en schenk mijn hart de treurige overtuiging niet dat ook Hasan tot een wreede handelwijze ii Hasan stond besluitelooseen lievige strijd scheen in zijn binnenste plaats te grijpendan eens schoten zijne oogen vuurstralen van woede op den die hem had durven beleedigcn, dan weder wendde hij zijn blikken Fulco, die smeekende aan zijne voeten lag uitgestrekt; eenige oogenblikkcn duurde die vreesclijke tweestrijd, toen scheen hij zich zeiven meester tc wor den en namen zijne gelaatstrekken eene zachtere uitdrukking aan, de harten zij ner soldaten klopten van hoop, en Fulco die den man nauwkeurig gade sloeg, meende reeds in zijne blikken liet torugkccren zijner groote- ziel te lezen. „Jongeling! zeide hij eindelijk, het kost mij oneindig veel uw verzoek in te willigen. Aram heeft zich aan mijn persoon vergrepen, en wie verzekert mij, dat het niet weder gebeuren zal Maar ik bewonder uAram dorstte naa uw bloed, en gij vraagt het behoud zijns levens: Aram is uw vijand, en gij stelt belang in hem alsof hij i broeder was. Gij hebt mij in,den nar mijns vaders gesmeekt barmhartig zijn, welnu ik zal even als gij groot moedig zijn, en Aram het leven schen ken. In mijn dienst echter wil noch kan ik hem meer houden, hij heeft den naam van krijgsman onteerd, en mag dus onder mijne vanen niet strijden. Hij blijft uw eigendom, handel niet hem naar welgevallen, ik schenk hem gena de I Een luide kreet van goedkeuring steeg uit de borst der verzamelde krijgslieden op. Fulco kuste in verrukking de handen Binnenlandsche berichten. Tweede Kamer. Dc Tweede Kamer heeft aangeno- en het voorstel om den gehuwden onderwijzer, met kinderen gezegend, bijslag op het salaris te geven. Daarna ging men over tot de be handeling van het kustverdedigingsont- werp van 12 millioen. Dat dc heeren over liet nut dier uit gave niet eenstemmig denken, laat zich hooreq. De socialisten verklaarden zich na tuurlijk tegen 't plan Hun denkbeelden daaromtrent zijn bekend. Maar ook vertegenwoordigers van andere groepen waren't crniei mee eens. De lieer Van den Bcrch van Heem stede b.v. vreest dat het omgekeerde zal worden bereikt en er dus een groote politieke fout wordt begaan. Veel liever zag hij wat mijnen leggen om den in gang der havens te beschermen. Geen des bevelhebbers die hem van den grond ophief en aan zijne borst drukte. De krijgslieden door dit toonccl getroffen, reikten elkander de broederhand, cn i de vreugdeblijkcn kwam slechts een de toen Hasan met Fulco door Wal ler gevolgd de tent binnen traden, cn zich aan het gezicht der Saracenen onttrokken. Sedert dien tijd naderden de krijgs lieden Fulco slechts met eerbied en hoogachting; zijn naam was op aller lippen, en op de lange tochten, die men dikwerf moest ondernemen, om hetzij den vijand op te zoeken of te ontwijken, stelde elkeen er een eer in hein de reis zoo gemakkelijk mogelijk te maken, en misschien zeker was er onder het bevel van Hasan geen krijgs knecht, die niet gaarne zijn leven voor den ridder had ten beste gegeven. Hasan, die intusschen den jongeling meer eri meer had lecren liefhebben, had dikwijls betreurd, dat hij tot eene godsdienst behoorde, die zoo geheel met de zijne in tegenspraak was. Reeds meermalen had hij hem ofschoon zijde lings hierover zijn smart tc kennen ge geven. en hem een schitterend lot voor gespiegeld indien hij tot de leer van Mahomed wilde overgaan. Wordt voortgezet.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1913 | | pagina 1