2even en •wintigste laargang. No. 49. Dinsdag 16 Sept. 1913. DE EEMBODE NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN. UITGAVE VAN L)E VEREEN1GING „DE EEMBODE" TE AMERSFOORT.! Dit blud verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond. Prijs per drie maanden vijftig cent. - Afzonderlijke nummers drie cent. I s^rC"£nle.n kuiln<-'" daB ingaan, doch opzegging van abonnentenl moei ge- senteden vóór den aanvang van een nieuw kwartaal. K KANTOOR EN [DRUKKERIJ: LANGEGRACIIT ;i3|.- AMERSFOORT. advertentieprijsvan dén lol vijl regels dertig cent. Elke regel meer xc* cent. Reclames tien ct. p. regel. AdvertentiEN In liet redactioneel gedeelte vijftien ct. p. regel. Billijke tarieven bij abonnement. Alle mcdcdccllngcn en adverlenliün in Ie zenden vóór drie uur op den dag van uitgifte. DE AMBTENAARSWERELD. Een ambtenaar kent veelal niet, als de gewone niensclten den prikkel van hel liciligc moeten. Spreekt zijn gevoel van plicht niet luid genoeg, dan komt er liij licht toe om slechts voor twee dingen tc zorgen: om ii.l. zoo weinig mogelijk tc doen en om zooveel mogelijk te verdienen. Als deze geest de overhand kreeg, waar zouden wij dan heengaan Dan wordt het de toepassing van de leer, dat de Staal er is voor de ambtenaren; een leer, die toch niet kerngezond mag hcelen. En iemand, die er up uit is om ai de voordceicu vau een ambtenaars- positie te trekken, maar niet wil aan vaarden de verplichtingen, die zulk een positie oplegt, is tocli niet erg geschikt tc noemen. Typisch is in dit opzicht, wat in den Amsterdamschen raad eens werd o|>- gcmerkl door een soc.-democratisch raadslid over een omslagen ambtenaar. De burgemeester had medegedeeld, dut van dezen meneer eens gezegd was, dal liij ook wel eens wat mocht werken. Maar, men vertelde, dal deze won derlijke ambtenaar toeb zoo Hink was. leder die hem had gehoord op eene proteslvergadering, zou dat moeten ge tuigen. Nu nog was hij vol zorg voor een goeden gang van zaken.... 'k Wil het geloovenEr bleek uit deze lofspraak, dal de man misschien praclitig praten kon over zijn werk. Maar wie eenige inensclienkeiuiis bezit, weet ook al wel, dat de beste praters niet steeds de beste werkers zijn. Er zijn heel wal menschen in de wereld, die hun werk liever willen be redeneeren dan doen. En daartegenover staal het verschijn sel, dat de beste werkers gewoonlijk weinig praten over hun arbeid en be kwaamheden. Deze menschen hebben daar geen tijd voor. Uit dit alles nu is te besluiten, dat 't zeer zeker noodig is, dat de rechts positie van den ambtenaar goed wordt bepaald, maar dat 't veel noodzakelijker blijkt, om eerst eens de plichten van den ambtenaar vast te stellen. De groote uitbreiding van bet ambtenarencorps, de verhooging van salarissen, die aan de orile van den dag is, kosten aan de burgerij verbazend veel opofferingen. 1 let belastingbiljet wordt alhooger, het „we moeten maar opbrengen", wordt in stee van een gewoon jirutlel-argu- mcut, een gerechtvaardigde klacht. De ambtenaren hebben recht op een behoorlijk loon en een goede be handeling. Maar de burgers hebben toch ook liet recht le vragen, dat deze „dienaars" van de overheid geen „hcerschers" worden, dal zij waar leveren voor geld en zoo hun noodzakelijkheid door een wandel van plichtsbetrachting bewijzen. Als in het particulier bedrijf de be ambten zich de helft veroorloofden van wat sommige ambtenaren in 'l Haagje durven doen we zouden wel willen verzekeren dal zij oj> straal zouden terecht komen. ie is er in hetgewonemantschappelijk leven, die meent met zes urcu te ar beiden al een reuzenwerk te hebben verricht, waarvoor een flink salaris moet worden betaald? et men de ambtenaren negen uur werken en goed werken ook, dan zou men ojj vele bureaux met vrijwat min der luier-krachlcn kunnen volstaan, en •'"T zou men tevens het voordeel win- i, dat goede werkkrachten ook steeds flink werden betaald, wat weer de wis selwerking in 't leven zou roepen, dat laar de opengevallen plaatsen ook iteeds kranige lui konden dingen. Met drie werkzame ambtenaren doet iien op een bureau meer dan met vijf- ien halven. En daar komt nog bij, dat die vijf- ien halven in de verzoeking komen om n een sterke organisatie de kracht le zoeken, die een ander door goede plichtsbetrachting uitoefent. En toch er is geen grootcr ramp voor i volk dan een ambtenarenstand, die, bond met een politieke partij, zou trachten hel leven le behcerschen. TWEE STROOMINGEN. s men de middelen zoo eens na gaat, die worden aangegeven eu met de allerbeste bedoelingen het landbouwbedrijf er boven op te brengen, dan merkt men voorat ee groote stroomingcii op. Eerste strooming: de boeren dienen zich uitsluitend door eigen initiatief, door eigen wilskracht, door een zich- zelven-hclpcn naar hoogcr en beter op werken, eigen vlijt en inspanning plus kuilde eu bekwaamheid. TweedestroomingAlleen doorStaats- hulp, uitsluitend door steun van de Re- geering, die ook zooveel voor den han del doet, moet de verbetering komen. Beide meeniiigcn hebben hetzelfde gebrek: een eenzijdig oordeel. De twee stroomingen dienen geleid dezelfde beddingde boeren moeten zooveel mogelijk door eigen vlijt en bekwaamheid hun toestand verbeteren, de Overheid moet die krachtsinspan ning steunen. Nu gelooven wc, dat de boeren in de laatste jaren iu de goede richting veel hebben gedaan. Zij hebben coöperatieve roomboter fabrieken opgericht. Zij hebben hun ijver en doorzicht getoond door het zich verccnigcii in een onderlinge braiulwaarborginaatschapjiij. Zij hebben vecfoiulsen in 't leven geroepen. Zij hebben veel en goed gebruik gemaakt van kunstmeststoffen. Zij hebben in één woord de handen reeds ferm uit de mouw gestoken. Aan den Staat do taak, om al die pogingen tc steunen. Voor den Staat de plicht, om de boeren tc helpen. Wat voor den handel wordt gedaan kan ook worden gedaan voor landbouw. De landbouwers schreeuwen lang niet hard genoeg. Een spreekwoord zegt, dat er i worden geklopt, om open te krijgen. De boeren moeten kloppen tot maar. m de grens van 'l brutale toe. Ze kunnen in Den Haag heel wat lijden, want ze zijn aan veel gewoon, Ieder landbouwer-kiezer is liet zoo- iclste deel van een kiesdistrict, dat :n lid afvaardigt. Die groote of minder groote m'nhecr t daar niet voor zijn gemak of pleizier of eer of eerzucht, maar voor zijn kiezers. Al zegt de Wet het niet, al wil del Wet het zelfs niet, toch mag de al gevaardigde zich wel eens herinneren hem hebben afgevaardigd, liever r bij gekozen is, omdat bij het vuoruithclpcn van den boerenstand de partijpolitiek niet mag meepraten. ren afgevaardigde dan, landbouwers, ge volgen en vervolgen met hel bepleiten van uw belangen. Cie moet hel hem laten hooren, dat hij verplicht is om voor uwe behingen te zorgen. En duno, dan zouden we i vurig wenachcn, dat ferme jongens i flinke, gezeten landbouwers als het •e werden opgeleid lol plattelands- afgevaardigden. Aan zulke krachten is groote behoefte. Zulke krachten zouden wat voor den Boerenstand in Den Haag kunnen doen I T. G. Duitachland. De üuitsche socialisten houden le Jena hun partijdag. Onder de vertegen woordigers van 't sociallsteiidom van elders behoort ook onze landgenoot, -. Picter Jcllcs. Troelstra begroette den partijdag mens de Ncdcrlandsche sociaal-demo- aten. In Holland, zoo zclde hij, wees de sociaaldemocr. partij de aangeboden portefeuilles van de hand, wijl zij meende nog een krachtige reactie uit den weg tc moeten ruimen. Daartoe was echter een eensgezinde, vast Gedurende zijn reis door hel Zuiden, werd president l'oinctiré le üuéret een banket aangeboden in.,., de vroegere kapel van liet klooster der zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, welk klooster onlangs gerechtelijk verkucht Binnenlandsche berichten. Uit het Buitenland. noodzakelijk. Om den vrede in de partij ui niet te verstoren, weigerden de iociaal-democratcn in het ministerie zitting te nemen. De Hollandschc so- liaal-democraten hebben echter beslo- cn de liberalen te steunen iu den itrijd tegen de clcricalen, onder voor waarde, dat aan het volk geen nieuwe lasten worden ojigclcgd. Frankrijk. Te Toulon zijn de Paters Maristcn, die lange jaren voorbereidend onderwijs gaven voor de marine, uit hun kloosl verdreven. i commissaris van politie en ontvanger vonden de hoofddeur aan de binnenzijde gesloten en drongen daarom door de kleine poort aan de achterzijde hel gebouw binnen, e overste, pater Georges, was ringd door twaalf jiatcrs en liet leeken- personeel, aan de inrichting verbonden. Op zijn uitdrukkelijk verlangen deed de iiissaris van jiolitic zijn anibtssjerp en legde ieder der Paters, bij het verlaten van het klooster, de hand op Hervallen in de oude zonde. „Het Volk" gelast, dat het „gevraag ir het geloot' van iemand, die zich komt aanbieden voor brievenbesteller, rechter of notaris, nu maar eens voor goed uit moet zijn". Dit komt, zegt het Huisgezin, iu un- ire woorden gezegd, tamelijk goed 'creeu met de verzuchting van de ,,N. R. Ct.", dut met den val van het ml- ie-Heeinskerk de parlijbeiioemlti- geu gedaan zijn. We keeren dus blijkbaar weer naar het oude liberale regime terug. Het regime toen er ook niet naar liet geloof der candidaten gevraagd werd, wal voor gevolg had, dat zoo goed als uitsluitend liberalen werden benoemd. Want ineti mocht zich voor liet „ge- of van den cundiduat niet interes- eren, terdege wist men of deze vau het gewensclile hout was. Dat de „N. R. Ct." den terugkeer l de profijtelijke liberale methode met welgevallen begroet, ligt voor de hand maar vau het Volk, dat, zoo goed als wij, weet hoe de liberalen iu hun gou den tijd alles naar zich toe hebben ge haald, bevreemdt ons dat. Men kan het natuurlijk niet tot op n centimeter precies afpassen, maar overigens is er toch alles voor te zeggen, dat, burgerlijke betrekkingen naar cvcti- tdigheid onder de burgers van ver- drillende richting en denkwijs worden verdeeld. Zoo wordt het best, en zoo wordt ook alléén, aan bet bekende Grondwets artikel voldaan. Finis- Zaterdagmiddag heeft Minister Cort :n der Linden in naam van de Koningin de zitting der Statcn-Genoraal gesloten. Men ging daarbij te werk 'olgens het gewone recejit: de op somming van den wetgevenden oogst 't laatste jaar. Een respectabel lijstje. Kardinaal Van Rossum en de Drankbestrijding. De voorzitter van „Sobrlëtas", Jhr. Mr. Ch. Ruijs de Hccreiibrouck ontving bel volgende schrijven; Witten), 18 Aug. 1913. Hoog We/Geboren Heer! Naar aanleiding van en in verband et de |iarticulicre audiëntie, welke wij het genoegen hndden U dezer dagen te Maastricht tc vcrlccncri, willen wij U nog langs dezen weg eenige woorden ui bemoediging en opwekking zenden de cdclc en gruolsckc taak, wolke met zooveel zelfverloochening op we schouders genomen heeft. Wij bedoelen de R. K. Drankbestrij ding, een werk, dat tot verbreiding, behoud en versterking vau het Heilig R. IC. Geloof zoo nuttig, en In begin selen un grondslagen, en in ojibouw en uitvoering, in doel en strekking zoo echt katholiek is. Tot het bereiken van liet verheven doel der Drankbestrijding, hetwelk een bovennatuurlijk duel is, dat met een natuurlijk in verband staat, moeten dientengevolge naast de bovennatuur lijke middelen, welke onze li. Gods dienst ons biedt, de natuurlijke, dc onthouding vooral en het voorbeeld der onthouding uicl verwaarloosd maar met wijze voorzichtigheid worden aange- Door dit voorbeeld niet liet minst wordt het werk der drankbestrijding een werk van uitmuntende Christelijke naastenliefdezichzelf iels ontzeggen liefde lol den ongclukkigcn drank zuchtige is voorzeker een werk van ivere en onvervalschle liefde. En daartoe behoort ook, wil die .astenliefdc haar werk voltooien, de <rg om drankzuchtigen redding te brengen eu bestrafte drankzuchtigen wederom een eerzame plaats in de niaatschapjiij te bezorgen. Ziedaar dan de uitgebreide werkkring, dien de Christelijke Charitas ook op dit gebied vindt, en liet is een ver blijdend leeken, dal zoovele edele len en vrouwen deze werkkring zooveel ernst en ijver en tevens niet zooveel welslagen zijn binnengc- Mogcn zij voortgaan hun edel werk votvoeren en aldus naast hul ver erven vau parsooulijkc verdiensten ook aan de Kerk een grooten en gc- wiclitigeu dienst bewijzen. Terwijl wij Gods rulmstcn zegen over en alle leden uwer vereeniging al- smeeken, betuigen wij U. Hoogwelge boren Heer, nogmaals onze voldoening onze bijzondere hoogachting. (Get.) t W. M. Kurd, van Rossum. C. S. S. R. De Ziekteverzekering. Naar de „Nieuwe Courant" uit goede bron verneemt, is een ongewijzigde invoering der Ziektewet van deze Re geering niet tc verwachten. Aan de ouders dor Militieplichtigen. Nog eenige dagen schelden u vau den dag, waarop uwe zonen u gaan verlaten, om dienst te nemen in ons tcgci', om als trouwe burgers, opgeleid te worden tot stoere verdedigers van Neerland* dierbren grond." Schoon lijkt dit velen vaderlandslievende)! jon gelingen, schoon ook hun ouders, die nu reeds met vreugdevol verlangen liet oogenblik verbeiden, waarop zij hun jongens als soldaat in huis kunnen ontvangen. Al lijkt dit mooi, toch zien wijze ouders ecne schaduwzijde in liet solda tenleven, welke hunnen rechtmatigen D: FEUILLETON. EEN DORPSVERHAAL. Je mannen staken de hoofden bij elkander en beraadslaagden fluis terend, wat ze daarin doen zouden. Al hadden ze ook luid gesproken, Goethe zou hen toch niet gehoord hebben, en Christiana Wenk stond te kijken alsof hij van den donder getroffen was. - Die sclicrminkel soldaat worden! De auditeur was van iiieening, dat hij de geheelc Saksoii-Weimursche arniée zou bederven, en de dokter met den wachtmeester waren liet hierin volko men met den auditeur eens. „Het toch werkelijk geheel onbegrijpelijk sprak de dokter verder hoe mijn- lieer de commissaris dezen jongen, dien men kan omblazen, bij mogelijkheid voor bruikbaar heeft kunnen verklaren." De wachtmeester knikte weder, en d< auditeur meende, dat het een jammer lijke verwarring zou geve.., echter dat raadselachtige wenschte geschrijf van den co alleen oorzaak wasl St.! De be.de anderen keken bezorgd om - de su bordinatie tegenover superieuren in elk geval blijven m acht i: v|..„r wat till? was de grooie vraag (lie men elkander, worlcgde. eens, toen de nood reeds O,, nel' hoogs, geklommen was, kreeg de auditeur een prachtigcn inval. Hij dan ook een zeer wijs gezicht, boog zich zoover mogelijk naar de anderen toe en verzekerde hun dat de raadselachtige zaak hem thans volko men duidelijk was. Namelijkwai hertog en Goethe niet dikwijls i omtrek vail Jena, van IJincnau, e Buttstadl geweest? En wis hel gansche land, dal de heeren malen Zondags in de herbergen loei den. Goethe was een jong man en niets was nu zekerder dan dat hij in het dorp. waar deze Wenk vandaan was, kennis had aan lieden die Wenk graag kwijt waren en nu was deze Wenk hem natuurlijk in den weg. En hoe die het beste uit dc voeten gekregen? Onder de soldaten met hem, dan is hij schadelijk I De dokter en de wachtmeester Wi wel van de waarheid der slimme klaring van het geval volkomen o tuigd, maar eene zaak konden ze toch niet goed rijmen: hoe namelijk heer Goethe dc bruikbaarheid van dezen schcrminkel bij den horton zOu kunnen bewijzen? Maar (lozen twijfel wist de schrandere auditeur door een krachtig argument uit den weg te ruimen, namelijk: hoe de hertog en Goethe met elkander stonden wist het geliecle land. Hadden ze niet openlijk op de markt te Weimar samen met zweepen slaan klappen, dronken ze niet samen Champagne, droeg niet de een het vest en de das van den andere Dus I ze lagen samen onder deken! Of deze Wenlt nu bruikbaar of niet, dat deed er niet toe, hij st weg, terstond onder dc soldaten, dal hadden Goethe en de hertog reeds lang niet elkander afgesproken. Dus de hertog zou zijne oogen dichtknijpen, en dun natuurlijker, dan dat de overste en zijn adjudant eu de kapitein dit geval ook niets anders te doen hadden dan ,lin wij? viel de dokter fluiste rend hier op iu moeten wij dat dan ik maar zoo laten gaan?" De auditeur in wiens hoofd cei heele lichtzee straalde, zag den vrager zeer medelijdend aan. Vervolgens echter zette hij dezen en dun wachtmeester nog zoo kort mogelijk uit elkander, dat het oogen-dicht-knijpcn van boven naar beneden iets was, waaraan niemand zich bij mogelijkheid koil onttrekken. Wilde de hertog niet zien, dan moesten ook alle anderen als met blindheid geslagen zijn. Had hij zooeven m; onmiddellijk ingezien, dan zou hij niet aaii gedacht hebben, zich, al w; het ook slechts met een enkel woord, tegen het „bruikkaar" vau den com missaris tc verzetten. Diens druk ge schrijf was toch immers niets anders dan een voorwendsel, om eene zekere verlegenheid wegens dit „bruikbaar' daarachter te verbergen. Kortom dus: boven oogcn-diclitknijpen en be neden blindheid, en bijgevolg wel •aar onbruikbaar, maar natuurlijk in dit geval, zonder ecnigen twijfel bruikbaar I De auditeur ging haastig naar zijn* tafel terug, en vulde zijn register in. De dokter dacht schouderophalend bij zichzetvenniet mijn schuld wanneer deze dreumes de geheelc Saksen-VVei- ar-Eisenachschc arniée bederft Juist legde ook Goethe dc pen neder, de alleenspraak lag kant en klaar voor hem. „Nu zij we aan 't einde?" vroeg hij den auditeur. „Verder!" ric|> ilezc, zich imi aangrenzende kamer wendende, ei stond werd het volgende nummer zicht baar. De wachtmeester had zich reeds weder in de kamer teruggetrokken, waar hij wist dat hij Chriatiaan Wenk, dien hij intusschen met liet bevel „aankleeden" derwaarts verwezen had, vinden zou. Den jongen was de tijd geweldig lang gevallen, en nauwelijks kreeg hij den wachtmeester in 't oog of hij kwam ook terstond met de vraag op hem af: „Is het thans eindelijk uit gemaakt dat ik onbruikbaar ben?" „W-a-l! - riep Rcbcling, terwijl hij een krijgshaftig gezicht zette, wal verbeeldt zich zoo'n aap wel Praatjes maken tegen mijnheer den auditeur en den wachtmeester, waarvan hem niets gevraagd wordt? Houd je stil I Daarop veranderden zijne grimmige trekken geheel, en zette hij op zijn manier een allervriendelijkst gezicht en na een slokje uit zijne flesch genomen te heb ben, sprak hij verder terwijl hij in zijne handen wreef„Geluk er mede 1 Nu mijn jongen, wij zullen het samen wel vinden 1 Sapperloot, wie had dat ge dacht! de licercn daar binnen zullen zeker denken, dat gc nog groeien zult, en om goede stevige knoken te krijgen zal mogelijk mijn slok ook nog wel helpen I Ja, ja, mijn jongetje, zoo beleeft men niet alle dagen, en wie de plaat wil poetsen heeft s|rits- roeden en gccsclslngcn te verwachten. Bon. zooals jle groote koning zegt!" Christiaan zette geweldig groote oogen op. „Ja, maar ik begrijp toch eigenlijk niet wat dit alles bctockcncn moetl" waagde hij eindelijk te zeggen. „Zoo, zoo glimlachte Kebeling, zijn kin wrijvende heb Ik dan l'oolsch gesproken? Nu, dan zullen we nog eens verstaanbaar Duitscli met elkander spreken. Dat moet namelijk bcteckenen, dal u, ellendige schcriitiukcl, een buiten gewoon groot geluk te beurt gevallen is.' Nu kuilt gc naar huis gaan, maar ge hebt le zorgen om morgen ochtend klokke zeven achter de Schuttersgracht present tc zijn, en daar zullen wc ter stond eens zien, of er een flink soldaat van u te maken isl" (Wordt vervolgd,)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1913 | | pagina 1