Katholiek Nieuws- en Advertentieblad voor Amersfoort
en Omstreken.
DE EEMBODE
Kantoor: Lnngegracht 13, Amersfoort
Telefoon No. 314.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond cn wordt uitgegeven door de
Vereeniging De Eembode te Amersfoort, - Prijs per drie maanden zestig cent.
Afzonderlijke nummers vijf cent. Abonnementen kunnen eiken dag ingaan, doch
opzegging van abonnement moet geschieden vóór den aanvang van een nieuw kwartaal.
Dinsdag 28 Maart 1916. No. 104. Negen en twintigste Jaargang.
Advertentieprijs: Van één tot vijf regels vijftig cent. Elke regel meer
tien cent. Billijke tarieven bij geregeld adverteeren. Alle mededeelingen
ingezonden stukken en advertentien gelieve men in te zenden ten kantore van
De Eembode, aan de Langegracht no. 13, vóór twaalf uur op den dag van verschijnen
Over het Bijbelverbod in de
Roomsche Kerk
gaf «Ie WdKcrw, heer P.J. van Schaik,
als laatste les van tien Apologetische»
cursus in den U. K. Volksbond een
belangwekkende cn leerzame be
schouwing.
Allereerst werd de vraag gesteld of
voor den Katholiek, volgens wiens leer
de Bijbel liet woord Gods bevat, de
Bijbel een gesloten bock is, of de Kerk,
die bij haar Liturgie, ceremoniën cn
Breviergebed een heerlijken scliooncn
cn welrickcriden krans uit den Bijbel
leest, het steriotypc „verboden toegang"
voor den Katholiek plaatst op de Ie
bladzijde van den Bijbel.
Tegenstanders geven toe dat de
tekst der liturgie m de latijnschc taal,
alleen verstaanbaar voor de priesters,
meest genomen is uil den Bijbel, maar
dat den Iccken liet lezen van den Bijbel
uit zelfbehoud door de Kerk is verboden.
Kr heeft nooit een verbod bestaan,
wat cr ook al door niet-KatbolIckcn
worde beweerd 1
't I* een sprookje verzonnen door
Luther, die beweerde tot a«n z'n
20e jaar nooit een bijbel te hebben
gezien I
De bewering, dat vroeger de Bijbel
aan den ketting Ug ontleent haar ont
staan aan 'l feit dat in bedoeld tijdvak
de boekdrukkunst nog niet bestond.
l)e bijbels werden alleen geschreven,
waardoor zij hoogst kostbaar waren.
In werkelijkheid lagen zij daardoor
en aan den ketting, doch
dit
vigen
ren, maar oifi te belette
dat zij g'-stolen zouden warden.
Niet Katholieken handelden, hiervan
zijn voorbeelden, met hunne bijbels
Voor nu «Ie geschiedenis van li i
bijbel verbod na te gaan. volgt hier
allereerst ectn- bespreking van het
katholiek standpunt in zake hel leien
van den Bijbel.
Het lezen van den Bijbel is volgens
de Katholieke leer wel nuttig, maar
niet ter zaligheid noodzakelijk.
Huldigt men /"..als de protestant
de stellufg dat de Bijbel de ccnigsic
bron van Gods openbaring i dan
moet men noodzakelijkerwijze lot de
gevolgtrekking komen, dal het lezen
van den Bijbel tot de zaligheid nood
zakelijk is. Het blijft dan oen geheim,
hoe zij, die niet lezen kunnen, tot de
zaligheid komen.
Anders is het. wanneer men, zooais
de katholiek, naast den Bijbel (het doodc
boek) het geschreven woord, de
levering, het gesproken wootd^ c
levend leeraarsainbt van de Kerk als
bronnen der openbaring
In 1713 werd dan ook de stelling
veroordeeld, welke het lezen van de
Bijbel verplichtend stelde.
Daar dc Bijbel een bron van de
openbaring is. ofschoon niet dc eenigstc,
komt men tot de volgende stellingHet
lezen van den Bijbel is zeer nuttig.
Hij is een bron van water ten eeuwigen
leven dus liet laven aan de bron is
nuttig, het is een brief van God
de menschheid, het lezen daarin
kan niet dan nuttig zijn. De getuigenis
sen van Kerkvaders cn groote mannen
zijn daar, om te bewijzen dat zij het
lezen van dc H. Schrift zeer nuttig
achtten.
Een der groote lofredenaars is b.v.
Thomas van Kempen, die het lezen
de H. Schrift vergelijkt met de H.
Coiiimunnie.
L'it de groote beteekenis die de
Bijbri heelt, volgt vanzelf de plicht
der Kerk voor het zuiver houden van
!c:i Bijbel te waken. Die zorg sticki
tich uit over dc vertalingen in de lands-
laal cn de verklaring van de H. Schrift.
De H. Schrift is een bron, die moet
behoed worden voor vergiftiging. Deze
kan geschieden door verkeerden uitleg
ri door opzettelijk valschc vertaling.
Vertaling is m dc aaid der zaak
aak :en verklaring. Een kleine ver
andering, versterking of verzwakking
van ei n woord kan daaraan dikwijls
een geheel andere beteekem» geven.
,.("c»t le ton qui fait la musique".
De Kerk moet hier dan ook waak-
.aaril zijn.
Gevaarlijker wordt een vertaling wan
neer zij moet dienen out een dwaalleer
Ic willen bewijzen. Een kleine veran-
lerin een enkel woord uitgelaten of
loegevr gd geeft niet zelden een geheel
anderen zin. Als voorbeeld kan gelden
Je Romeinenbrief 3, 28, waarin Luther
iloor locvoeging van het «bordje
,rllttn wi'. bewijzen dat de mcnsch door
het geloof alUen gerechtvaardigd wordt.
Niet een leder kan een boek goed
staan. Wanneer Ncdcrlandsehe schrij
s on dichters voor Ncderlandsch
publiek, over Neder! nndiche toestanden
ichicd- nis schrijvend, niet altijd
en ieder worden verstaan en men
de I
bare:
dat
rsche
schrijver» in vreemde taal schrijvende!
oor Oostersche mensehen, niet Oor-!
ersche zeden over lang verleden tijden
nz. niet altijd even juist en zeker niet
>p het eerste gezicht worde n verstaan,
zit is inct den Bijbel het geval. De
kennis van taal, reden, gebruiken on
jewoonten zijn tot een goede vcrkla-
nig beslist noodzakelijk. Daartoe be
toon een veelzijdige kennis en weten
schappelijke ontwikkeling. De kerk heeft
e dien einde verschillende uiuversi-
cite.; cn commission in het leven ge-
•oepen.
Waar die kennis ontbreekt, kan
tien de dolste en vreemdste zaken uit
den Bijbel lezen. De ondervinding heeft
ook geleefd hoe veischiüende
sekten als mormonen enz. uit de Bijbel
hunne verderfelijke thcoriën putten.
Het op zichzelf nuttige bijbellezen
in een gevaar worden, indien er nie
mand is, die over de zuivere verklaring
van den Bijbel waakt.
De Kerk heeft zich steeds lot taak
gesteld daarover te waken.
De stelling der Kerk over het Bijbel
lozen is als volgt
Het lezen van den Bijbel is nuttig.
want de H. Schrift is een bron van
waarheid, is echter een gevaar wanneer
de vertaling, hetzij uil onkunde, hetzij
uit opzet met juist is. Het is alzou
haar taak daarvoor te zorgen.
Paus Leo XIII verbood daarom ver
talingen in dc landstaal die niet dooi
katholieken waren gemaakt of wel die
niet door dc Kerkelijke Overheid waren
goedgekeurd.
:en enkel verstandig mensch kan
uit deze gaiantie-maatrcgei een verbod
lezen.
Bij de beschouwing van het zooge-
laamde bijbclverbod in de geschiedenis
erdeele men de historic in twee tijd
vakken de middeleeuwen en de nieuwe
geschiedenis.
Een feil is het, dat de middeleeuwen
stonden in het tedcen van den Bijbel.
wa.% toen htt boek. geen ander
boek kende men. Men begrijpt dan ook
hoe men van een Bijbelvcrbod in
die dagen kan spreken.
Over de z.g. Bijbelverboden onder
de Pausen Grcgorius VII, Innocentiu»
111. dc Synode van Toulouse, Tarragona
Oxford moet worden opgemerkt,
dat genoemd bijbclverbod of wel niet het
lezer-, van den Bijbel in de landstaal
bedoelde of wel als plaatselijke bepa
lingen legen plaatselijk misbruik-maken
den Bijbel gelden
antiiMe-maatregelen, zooals de Bis
schop van Mairz. de hoofdplaats der
bijbcldruk, nam zijn geen verboden.
Wetenschappelijke protestanten geven
Jan ook aanstonds toe. dat van een
Bijbelverbod in de Kerk in de middel-
uwen geen sprake ia geweest.*!
In dc middeleeuwen kende men den
Bijbel beter als tegenwoordig. Hij inspi-
rerde de kunstschilderkunst, beeld
houwkunst cn dichtkunst. De middel-
drukkunst heeft de Bijbel lot volks-
bock verheven.
icn dc boeken nog geschreven
werden, was het aanschaffen van een
bijbel een reuzen-uitgave.
Niettegenstaande dat was dc Bijbel
:meen goed voor allen cn ware het
wenschen dat de menschen van
heden even goed de bijbel kenden als
vroegere incnschen. Hoe is dit alles te
rijmen, met een bijbclverbod
Door de actie van de Hervorming, die
de Bijbel als eenigstc bron van open
baring beschouwde, is de Bijbel,
dank zij Je uitvinding der Boekdruk
kunst. met honderden en duizenden
•sempiareii verspreid, in den geest van
het protestantisme vertaalden tuegclicht.
Daarop volgde reactie.
De Kerk begon slechts onder bepaalde
lofwaarden hel lezen van de H. Schrift
de landstaal toe te staan. Zie de
besluiten van het Conoilie van Tri
Paulus IV, Pius VI, Sixtus V
inruit blijkt dat de bepalingen tegen
het lezen van den bijbel in de lands
taal zonder verlof van de Kerkelijke
overheid minder scherp werden naar
mate het gevaar minder werd dat de
Kerk zelfs weer terug keerde tot haar
oud ^landpunt.
Ja zelfs Leo XIII verbood niet alleen
r.iet het bijbellezen, hij spoorde zelfs
daartoe aan cn verleende een aflaat
van 300 dagen voor een kwartier lezen
in het Evangelie, een vollen allaat
onder de gewone voorwaarden, wan
neer incn dit goede gebruik een maan-i
lang voortzet.
Zoo is dan van een eigenlijk bijbel-
verbod in de /Roomsche Kerk nooit
iprake geweest.
Ten siotte nog iels over de Keik
i dc Bijbelgenootschappen.
Oorspronkelijk was het streven, den
Bijbel te brengen binnen ieders bereik
zeer lofwaardig. Toen men echter begon
de Kerk iedere controle te ontzeggen
en men met opzet dé deutero canonischc
boeken uit deze vertalingen weerde,
plaatste de Kerk zich op een beslist
standpunt tegen de Bijbelgenootschap
pen en heeft die dan ook veroordeeld.
Niet dat de Kerk tegen Bijbelgenoot-
'ïappen is; het feit dat de Kerk zelf
Rome in 1902 een bijbelgenootschap
richtte, door Paus Pius X z.g. uit
drukkelijk aangeprezen en bevorderd,
ert anders.
Om het lezen van de H. Schrift
loveel mogelijk te bevorderen heeft
dan ook de Apologetische Vereeniging
Petrus Canisius ons de uitgave bezorgd
in de vier Evangeliën en de Handc-
igen der Apostelen, het „Bijbeltje"
genoemd.
Wee dengene, die den Bijbel mis
bruikt. om daarin te zoeken hetgeen
zijn lage lusten streelt. Hij inaakt zich
daardoor schuldig aan een ergerlijke
mde van heiligschennis.
Dikwijls hooren wij de klacht, dat
de katholieken bij de andersdenkenden
in bijbelkennis achterstaan. Wij willen
hier niet verder onderzoeken injhoever
deze klacht waarheid bevat, laten wij
liever door ijverig in de H. Schrift te
lezen, deze klacht te niet doen. Geen
schooner gebedenboek, dan de Evan
geliën en de Handelingen, waarin ons
den verhaald de glorievolle daden
Christus en de Apostelen. Moge
de H. Schrift steeds zijn „een lamp
onze voet en een licht op ons pad."
Dc Duitsche overheid in België
huiszoeking laten doen bij
!an kardinaal Merci er.
De zitting van den Duitschen Rijks
dag had een zeer stormachtig verloop
tengevolge van het optreden van de
ocialist Haase, die vrede wilde.
- In het Britschc Lagerhuis heeft
Llovd George zich gekant tegen het
op den voorgrond stellen van den
handelsoorlog tegen Duitschland en
tegen de gedachte van weerwraak.
K.
dc hand van den beroemden Apolo-
patcr Krmann S. J. verschenen.
3e bijbel aan een ketting" Open brief aai
:ta Hoop. In de R. K. Lccsiaal ti
Uit het Buitenland.
Van den Oorlog.
Vliegeraanval.
an 3 Engelschc vliegtuigen, die
aanval op Noord-Sleeswijk deden,
werden er 3 omlaag geschoten.
Bij dezelfde gelegenheid verloor de
Britsche vloot een torpedojager, en de
Duitsche vloot een torpedoboot en
eenige bewapende patrouillevaartuigen.
Binnenlandsche Berichten.
Allerlei.
Volgens een officieel Duitsch vloot-
bericht is in een gevecht in de Noord-
een Engelsche kruiser door de
Duitschers getorpedeerd.
Onderzoek.
Het onderzoek van dc stukken me
taal welke in twee sloepen van de
Tubantia zijn gevonden, geeft sterke
aanwijzingen dat het brons afkomstig
van een luchtkamer van een torpedo.
Nieuwe industrie-
Onder leiding van Prof. Hondius
Boldingh en met medewerking van de
Nederl. Handelsmaatschappij zal te
Naardcn een kleurstoffenfabriek wor
ts opgericht.
Ouderdomsrente.
Het ontwerp-Ouderdomsrente aan
behoeftigen is in de vergadering der
Tweede Kamer van aanst. Woensdag
aan de orde.
0e melk.
De minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel heeft bepaald dat de
prijs, die aan de verbruikers van con-
sumptiemelk door mclkslijters in den
aanst. Zomer in rekening mag worden
gebracht, zal zijn de zomerprijs vï
1914. vermeerderd met ten hoogste
cent per liter.
Uitvoer.
De Duitsche regeering heeft aan
een paardenhandelaar, te Rijswijk, op
gedragen, voor haar rekening paarden,
ongeveer een 3500, op te koopen,
Door dezen maatregel schakelt de
Duitsche regeering de conci
uit en kan zich op deze wijze
te duur van paarden voorzien, want
de landbouwers moeten een deel hun
ner paarden wel verkoopen, omdat
deze in het bedrijf niet met veel voor
deel kunnen worden gebruikt. Een
vrije handel van onze landbouwers
met de binnen- en buitenlandsche
handelaars zou voordeeliger zijn ge
weest. Nu zet Duitschland feitelijk zelf
de markt.
Dit geval staat niet alleen. Ook
voor kaas, vlèesch, boter, enz., trach
ten de Duitschers op dezelfde wijze
de markt in handen te krijgen. Een
centraal bureau is daarvoor in Den
Haag gevestigd.
De gevaarlijke zee.
De regeering heeft een reddingschip
uitgerust, dat in de nabijheid van het
lichtschip Noord-Hinder in de Noord-
zal kruisen om bij voorkomende
gelegenheid reddingwerk le verrichten.
De gezagvoerders, stuurlieden
machinisten hebben besloten voo
bemonsterde schepen te gaan varen,
indien de reederijen toezeggen voor
de eventueel na tc laten betrekkingen
zullen zorgen, terwijl de gezagvoer
der beslissen zal of zee gekozen kan
worden.
Teekanen des tijds.
Aan een artikel in 't Zaansche blad
.Genieenteleven" ontlcenen wij het vol
gende, dat misschien ook wel toepas
selijk is op toestanden elders
„Ieder Zaandammer, die gezond ver
stand, goede ooren en open oogen heeft
moet zoo dat bedrip hem tot nu toe
ontbrak wel gaan begrijpen dat lief
dadigheid en zorg van overheidswege
voor stoffelijke nooden, haar zeer ge
vaarlijken schaduwkant hebben. Hoe
meer en guller er gegeven wordt, hoe
meer en beter er voor behoeftigen ge
zorgd wordt, hoe meer de prikkel om
te arbeiden en te waken voor eigen
welzijn verslapt.
Voorheen gold de harde wetwie
werkt zal niet eten. Dit zette aan
tot arbeidzaamheid en aangezien men
zuinig is op hetgeen men zelf heeft
verworven, tegelijk tot spaarzaamheid
en overleg. Thans weet de luie en zor-
gelooze dat er behalve burgerlijk arm
bestuur, kerkelijke diaconie en goed-
geefschc particulieren, steun-, waters
nood-, kleeren- en andere comité' zijn,
die hem helpen moeten, want heet
het: „het geld wordt er voor gegeven."
Het steuncomité vooral, in de eerste
opwelling van medegevoel, op initia
tief van de Koningin gesticht, heelt
met zijn ruime uitkeeringen, anderhalf
achtereen aan het moreel bewust-
aan het plichts- en eerbesef der
groote massa een geduebten knak ge
geven. De meest verbluffende gevallen
worden verteld van arbeiders, die on
genegen zijn voor een redelijk loon
aan het werk te gaan. Zij berekenen
het verschil tusschen hetgeen ze met
de handen kunnen verdienen en het
geen ze er zonder moeite kunnen afha
len, en beantwoorden de vraag of ze voor
luttele guldens meer zich in de weer
zullen stellen, met een hartgrondig
,neen." Waartoe zouden ze zich in
spannen De uitkeering, die ze genie
ten is voldoende voor huur, eten en
busgeiden, dc rest „rommelt" wel; d.
z. zijn de klompen stukkleeren-
nitézijn er ziekenburgerlijk arm
bestuur; moet er een kleine komen
moederlijke liefdadigheid; en weet men
't geheel geen raad meerdan er
.Daags na den zwaren sneeuwval
est een opzichter der Gemeenterei
niging te Zaandam de scholen en kerken
afloopen om los volk te werven. Na
veel moeite vond hij dien dag 2 man,
bereid om tegen 28 cent per uur aan
het sneeuwruimen te gaan. Men zegt
misschienalle man stond toen aan
de kistdammen; goed, doch als er dan
zulk een vraag naar arbeidskrachten is,
had er die week geen enkele aanvraag
nondersteuningbehoevenin te komen".
Een ander blad wees er op hoe de
socialisten het geschetste euvel nog
de hand werken.
FEUILLETON.
DE VONDELING.
De stam, die hem geroofd had,
kampeerde in de nabijheid van
Badajos, toen er een aanzienlijke did
stal in die stad gepleegd werd, waar
van men de zigeuners verdacht, zoo
dat zij verplicht -waren plotseling hun
kamp op te breken cn overhaast de
vlucht te nemer*
De kleine Giuseppo kon toen
nauwernood acht jaren oud wt-zcr.hij
was zeer ontwikkeld in schranderheid,
list cn geest, door de lossen cn voor
beelden, die hem vooitdurcnd gegeven
waren geworden hij was echter klein,
zwak en mager gebleven, en daar hij
op dat oogenblik door ecne zware
koorts werd geplaagd, welke n.el zeer
kwaadaardige verschijnselen gepaard
ging. besloten zijne schakers, vreczcn-
dc, dat zij niet alleen zijn leven in
gevaar zouden brengen door hem m
dien toestand op hunne vlucht mede
te nemen, maar lij buitendien hen
daarin zou belemmeren, hein aebter te
laten.
Daar echter een der zigeunerinnen
hem eene groote genegenheid toedroeg,
wikkelde zij hem in dikke dekens en
sloop met den knaap in liarc armen
des nachts door de straten der stad
naar de poort van ecu klooster, waar
zij hein ncderlegdc, na eerst hevig en
herhaalde malen aan de zware nacht-
bol getrokken tc hebben, welke diende
om de vaders te wekken, als men in
dringende gevallen hunne hulp noodig
had.
Gelijk zij gehoopt had. kwamen de
paleis ijlings op dat gelui de poort
openen, en de arme zieke op den
drempel vindende, droegen zij hem
liefderijk in hun klooster, legden hem
te bed en bewezen hem de tcederste
cn oplettendstc zorgen. Dank zij die
behandeling en de jeugd van den
zieke was hij spocdigaan de betere hand.
Nu verhaalde hij alles wat hg van
zijne geschiedenis wist; men beklaagde
lieni, men poogde te weten te komen,
zijne ouders konden wonen
alle nasporingen cn onderzoekin
gen bleven vruchteloos, men vond
het geringste spoorwant de ar-
knaap kon geen bijzonderheden
medcdcclen, die hen op den weg kon
den helpen. De paters besloten diens
volgens licm in het klooster te houden,
zich vergenoegende met zijn naam
Manuël, die al te hcidcnsch scheen,
cn die zijne schakers hem gegeven
hadden, tc verwisselen niet i"
Giuseppo (Jozef), een naam
beschermheilige des kloosters.
Giuseppo groeide derhalve
Godgewijde huis op, gelukkig
der eenig leedwezen omtrent zijn
zwervend leven, toen op zekeren tijd
de abt naar Rome werd geroepen hij
koos verscheidene monniken uit om
hem te vergezellen en wilde ook dat
de knaap zou medegaan, wien hij
vaderlijke genegenheid toedroeg.
„De reis zal hem goed doen", z
hij. ,,en hem ook geluk aanbrengen,
want hij zal den zegen van den H.
Vader ontvangen."
Men ging met overheerlijk
i' op weg, en toen het kleine reis-
gczclschaji zich in eene zeehaven
icheeptc, rimpelde een zacht koeltje
ternauwernood de blauwe wateren
de Middcllnndschc Zee.
helaasde golven zijn
radcrlijk. Een ontzettende orkaan brak
cn het schip werd tegen c
verbrijzeld. Al de passagiers
de bemanning vonden den dood* ii
woedende baren, behalve onze kleine
held en etn paar matrozen, die half
dood opgenomen werden door cc
Romcinsche bark, welke naar Civi
Vccltia tcrugkecide.
Van Civita-Vechia naar Rome
weg zeer gemakkelijk te vinden,
oen Giuseppo dan ook weder ge
noegzaam hersteld was en daar hij
voor geen voetreizen vervaard was,
begaf bij zich op weg naar de Heilige
Stad, zonder een duit op zak, met
scheurde kleedcren maar vertrouw
de op de bescherming van God
zijne kleine talenten, om in zijne be
hoeften te voorzien en zijn doel te
bereiken.
Inderdaad in de dorpen bezong hij
plaatsen uit de H. Schrift of berijmde
hij legenden, hetgeen hem bijna altijd
een behoorlijk middagmaal en een
nachtverblijf verschafte. Bevond hij
zich echter tegen het invallen van de
duisternis te ver van eene mcnschelij-
ke woning, dan zocht hij wilde vruch
ten, haalde een nest van een of ande-
grooten vogel uit, om de eieren
te eten, dronk water uit eene beek,
iprcidde zich een leger van bladeren
:n sliep onder de hoede van God
;ven rustig en welgemoed in, als toen
hij nog in het klooster was.
Op die wijze bereikte hij Rome, en
daar bij den aanblik van al die mees
terstukken der kunst de liefde tot de
schilderkunst bij hem ontwaakt was,
beproefde hij en gelukte het hem die
wonderschoone tafereelen, welke hein
boeiden, al ware het dan
hoogst gebrekkig, na tc teekenen.
Wij hebben g< zien hoe hij door den
prins Colonna werd opgenomen.
Giuseppo werd dan door allen in i
het paleis bemind, en iederen dag hadj
zijn weldoener reden zich te verheugen
over de goede daad, die hij verricht
had; want dank zij den verschillenden
leermeesters, die hij hem gegeven had,
was zijn pleegkind, niet alleen een
goed schilder, maar ook ccn volmaakt
edelman naar manieren en geest ge-
orden, toen onze held eensklaps
De prins bekommerde er zich aan
kclijk niet om, want hij dacht, dat eene
hem onbekende reden, Giuseppo ge
noopt had zich voor een paar dagen
van huis te begevenmaar de dagen
verliepen eu daar Giuseppo niet weder
keerde, begon hij zich ongerust
maken, toen hij den volgenden brief
ontving, welke hem diep krenkte
„Excellentie,
gij dit schrijven zult ontvangen,
zal ik reeds ver van Rome wezen en
u voor altijd vaarwel gezegd hebben.
Ik zal u immer erkentelijk blijven
uwe weldaden, dat zweer ik u
in uw paleis zouden zij geen vruchten
gedragen hebben de rijkdom is strij
dig met dc kunst, de weelde met den
arbeid, het vermaak met het genie.
Bij u bevind ik mij in een maalstroom
van genoegensver van u zal de
rampspoed mij ongetwijfeld treffen,
maar uil den rampspoed ontspringt
menigmaal de vonk, die het gewijde
I vuur ontsteektcn ik onderwerp mi
aan het lot dat mij wacht beizij goet
of kwaad, ik zal het met moed dragen.
„Vaarwel, Excellentie ik kus uwi
handen,die ik met mijne tranen besproei
„Uwe dankbare en verknochte vriend,
„Giuseppo".
„ZigeunerZigeuner Zigeuner
riep de prins uit, met drift het papier
op den grond werpende, „als men zich
in den modder heeft gewenteld be
houdt men er altijd den reuk van de
nietswaardige zal zich nimmer uit het
'et verheffen...."
Na die lijkrede voor hem, die hij
als zedelijk dood voor hem beschouw
de, had de prins, in de vermaken
afleiding zoekende voor dc gedachte
die ondankbaarheid, welke hem
diep griefde, den jongeling weldra
vergeten, en de herinnering aan Giu
seppo werd geheel uit zijn hart ge-
wischt.
De brief, welke Giuseppo aan den
prins geschreven had, was geen voor
wendsel, maar de welgemeende uit
drukking, van zijne gevoelens en zijne
meeningwant in de laatste tijden,
dat hij het paleis Colonna bewoond
had, had hij zich overmeesterd ge
voeld door ecne lusteloosheid en eene
vadsigheid, welke hem tot dusverre
onbekend geweest waren. Hij liet zijne
penscclen rusten de lust voor de
schilderkunst, de liefde voor den ar
beid begaven hem. en hij zag zijne
ontluikende talenten verstikken 'onder
den noodlottigen invloed van de uit
spanningen en de vermaken.
Wordt
voortgezet.