Katholiek Nieuws- en Advertentieblad voor Amersfoort en Omstreken. DE EEMBODE Kantoor: Langegracht 13, Amersfoort Telefoon No. 314. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagmiddag en wordt uitgegeven door de Vereeniging De Eembode te Amersfoort. Prijs per drie maanden zestig cent voor buiten Amersfoort verhoogd met vijf cent voor incassokosten. Afzonderlijke nummers vijf cent per exemplaar. Abonnementen.kunnen eiken dag ingaan, doch opzegging van abonnement moet geschieden vóór den aanvang van een nieuw kwartaal. Dinsdag 18 April 1916. No. 5. Dertigste Jaargang. AdvertentieprijsVan één tot vijf regels vijftig cent. Elke regel meer tien cent. Voor incasso wordt vijf cent in rekening gebracht. Billijke tarieven bij geregeld adverteeren. Alle mededeelingen, ingezonden stukken en advertentiën gelieve men in te zenden ten Kantore van de Directie van De Eembode, Langegracht 13, Amersfoort, vóór twaalf uur op den dag van verschijnen. In de Lijdensweek. Om te komen tot den blijden Paasch- jubel cn het feest van 's Heercn Verrijzenis moeten wij de Kerk volgen door de droeve Passieweek en langs den lijdensweg naar (iolgotha. Wij gaan den Christus zien als den verheven Martelaar, dun grootcn Ko ning van het lijden, die straks op de wolken zetelen zal, als de Koning der Glorie. Daar is in het geheele kerkelijk jaar geen tijdvak, waarin wij ontroerender het mysterie des lijdens aanschouwen. Profeten en evangelisten verkondi gen ons in voorzeggingen en evange lieverhaal het groote lijden van den Zoon Gods. En levendiger dan ooit stellen wij ons wederom den Christus voor, zoo- als Hij voor ons leed van den Olijven hof tot Zijn laalstcn smartkreet op den berg van Calvarit Als visioenen van het hevigst lijden zijn de verschrikkelijke gebeurtenissen op 'l wcreld-oo'logstoonccl ons oog voorbijgetrokken. Wij hebben gezien, hoe tiental len werden neergesabeld, hoe hon derdtallen door bommen en granaten als het ware uiteenspatten I loe de dood gierde boven steden cn dorpen cn velden. Hoe wereldsteden leegstroomden en de akeligste stilte hing waar eertijds gedurende dagen cn nachten ge/ang cn gelach weerklonk eil dc brcede scha ren optrokken tot dan» en spel. Hoe stroomcii cllcndigeil al» een vloedgolf van miserie binnundiongen. Hoe de kinderen hunne ouders ver loren cii dc ouders hunne zonen en dochtcrcn. cn hoe dc verdwaalden rond- doolden van stad tot stad, zoekend naar hunne gclicldcil. Hoe geschonden krijgers, mismaakt en voor 't leven verminkt, terugkeer den uit ballingschap Dat alles hebben wij aanschouwd cn onze zielen hebben incdegeleden met al dat lijden, al die ellende, al die angsten en verschrikkingen. En wij hebben wellicht gemeend, dat wij liet hevigste lijden zagen, dat ooit ter wereld geleden is Maar liet hevigste lijdon was dat nicI Wanneer wij straks ons geloot vei levt ridigen en in al den ernst der pa; siewcck "s Hecren lijden en sterve overwegen, dan zullen wij begrijpen.. Het grootste, het hevigste lijden, d? ter wereld ooit geleden is, werd gele den door onzen Verlosser, Jezus Christus. Dat was het lijden van een God' voor Zijne schepselen, van een God, die almachtig en oneindig heilig ecuwig is, en sterven wilde door de macht der nicnschen, Zijne eigen schepselen Wat is óns lijden, daarbij vergeleken? Het antwoord op deze vraag is ge geven in het stervensuur vandenGod- dclijken Verlosser. Daarboven hing Hij aan het hout der schande. Rondom Hein joelde het volk cn het verguisde Hem. en de ■Iksmcnners riepen het uit boven de luide kreten der menigte..Anderen heeft Hij verlost. Iaat Hij nu ook zich- 'f verlossen, indien Hij de Christus dc uitverkorene Gods I" En soldaten cn beulen spotten me- en óók een der boosdoeners, die naast den Verlosser gekruisigd wa- Dc boosdoener vergeleek- zijn lijden met dat van den Christus, zoo.ils wij thans geneigd zoud^i zijn, het Maar de andere veroordeelde be greep, in den lichtglans van hel ntys- der genade, het onderscheid tus- schen het lijden des Verlossers en óns lijden En dc Evangelist I.ucas teekende zijtic woorden op ..wij tijden tyccht, want wij ontvangen loon naar werken, doch Deze heeft niets kwaads gedaan." Kunnen wij wel m dezen lijdcnstijd van het lijdensjaar verkwikkender troost ontvangen dan «oor dc beeltenis van den iler Smarten, van den ge kruisigd-stervenden Christus Kunnen wij elders beter het myste rie des lijdens Iccrcn begrijpen O als wij strak- op den Goeden Vrijdag liggen neergeknield voor het kruisbeeld, mogen wij wc! innig dc w-oorden van den goeden moordenaar s aangevallen op deze uitlatingen is :cn teelten, dat men aan beide kanten tcherp luistert en wacht, om in de woorden van de andere partij iels te vinden, dat een grondslag biedt voor toenadering, zonder dat men te groote offers behoeft te brenger, aan eigen digheid of openlijk niet leege hart moet verschijnen voor de bevol kingen. dtc zoo zwaar hebben geleden nog lijden onder dezen onzaligen lietigingsstrijd, die nooit een algc- heelc verplettering van een der be trokkenen kan cn mag worden. Reeds neemt het stemmental toe van redelijken in het Britacbc rijk, die beginnen te denken afin dc toekomst waarschuwen tegen een politiek, zoo zij Duitschland al zou kunnen treffen. Engeland» eigen belangen even zeer bedreigt. in Engeland beweert men al. dat niet de vernietiging van Duitschland doel is. I'rc ?:i volk. dat i zijn naburen de uitputting v; stadium van e< dood, nog in sta houwitserbattenji i zijn oudere land- Zwitserland) ■lichtlgcn n men niet tc geloovcn. Neut l-reie Pl«si van Asijuith toenadering en acht enscht in die van den Rijk- den de patrouilles door hen gevangen genomen en tengevolge van hun koel bloedigheid bevindt het bosch zich thans nog in handen der Eranschen. Verschoten. In dc ccretc 17 maanden van den noriog moet het Oostenrijksch-Hon- larsche leger in het geheel 15 mil liard' patronen hebben verschoten en 1-' milliocn granaten. Dit is 500 maal het aantal patronen en 14 maal het lantal granaten, door de Duitscher» c.-schoten in den oorlog van 1870. Binnen landsctie Berichten. Broodnood? Er is bericht ontvangen dat het s.s. .Ittersum" bestemd naar Buenos-Aires. >in met regeeringsgraan naar Neder land terug te komen, te Sunderlar.d ligt voor een lading kolen in te nemen, doch dat de Engelsche regecriug de levering van kolen weigert, tenzij de Maatschappij zich verplicht deze boot met lading van I.a Plata naar Enge land te doen terugkomen. Terwijl dus dc Nederlandsche Re geering gezorgd heeft cn voor het koo- pen van tarwe én voor het beschik baar stellen van scheepsruimle voor het vervoer daarvan, wil de Engdische regeeritig het thans onmogelijk maken, tarwe in Nederland in tc voeren, voor de booten. Wittebrood. Een niet tc verwaarioozen factor, welke heeft medegewerkt tot het thans in ons land bestaande gebrek aan tarwe, is. de belangrijke broodvoor ziening van de Belgische grensplaatsen, waaronder ook Luik, door de bakkers van dc Ned. grensgemeenten, van Roosendaal tot Maastricht, Wekelijks gaas er één millioen K.G. brood naar België. waarvoor ll.CXX) baaltjes tarwe meel benoodigd zijn, of 6.5 pCl. van de hoeveelheid meel, welke wekelijks voor dc broodvoorziening van ons eigen land verbruik! wordt. Het onderwijs. Over 'l algemeen legt onze Roomsche pers groote tevredenheid over het werk der Bevredigings-commissie aan Asijuttli een bclerni No- <|uidcm justcwij lijden En wij lijden in tic hope des levens. Dc Rijkshansc als de moordenaar, die bad. Hvci ge-1 frankrijk, ma denk mijner, wanneer Gij u; uw Kijk kosten gekomen zult zijn. drager Wij lijden cn wij luisteren naar «Ieland stem van den Zaligmaker, die den dcc- het vr moedige cn geduldige de bcloltc .Ier i Dat i eeuwigheid schenkt: gij zult niet Mj 1 opcnl) i-zcn in liet paradijs, de vr Laat ons opzien tot den lijdcgsbeig den tot het heilbrengende kittis cn den irons-1 groo lenden Lijder, den Heilige, den Sterke, zulle het kanseher en den premier de punten tc! daarvan bestemd, in Engelsche haven- ontdekken waar zich toenadering open-zouden moeten kolen laden. scheidt. Hel blad t op dat niet Rusland de politieke ciklaart, dat li il zijn v Zoo worde de aanschouwing van het lijden en het lijden zelve tot een luis- ijke poort voor het Rijk der Glorie', - openc de menschelijke smart cn dc droefenis des doods het uitzicht op •cuwige Gelukzaligheid; zoo strale reeds over dit menschclijk leven dc glorieglans der Eeuwigheid. tl hebben wij behoefte in deze dageri gaan. sn mcnsëhclijkc droefenis en rhelijken rouw. Duitschland. een grdaehtcnwicsefing in het xar. waarbij dc omtrekken van rdesvoorwaarden zichtbaar wor- ii overtuiging ontstaat, dal de volkoren, nadat dc hartstochten hebben uitgewoed, een toekomst beter begrijpen tegemoet kunnen Uit het Buitenland. Van den Oorlog. Vrede. Men kan met wat goeden wil in dc redevoeringen van Bethmann en As- jjuillt een eerste zwakke poging zien, am de door velerlei misverstand ver ontreinigde oorlogs-atmosfeer tc Sui- Dc levendigheid, waarmede de pers Krijgsgevangen. De üuitsche regcering zal de Eran- sche krijgsgevangenen, zonder acht te slaan" op stand of geboorte, allerlei soort van werk laten verrichten. De reden hiervan is dat f rankrijk Duitsche krijgsgevangenen op dezelfde wijze be handelt en hen vooral in Noord-Afrika in verschillende oorlogshavens z arbeid laat verrichten, zonder rekening tc houden met hun lichamelijken stand en hun geschiktheid voor werk. Dappere Franselen. Een Eransch korporaal en 'drie i schappen zijn gedecoreerd wegens het tegenhouden van een Duitsch regiment i bosch bij Verdun. De vier man- rerden achtergelaten in een luister post, toen bevolenjJwerdiTterug te trek ken en hun vuur verrastte de aanval lende Duitschcrs. die twee patrouilles, ieder van zes man, vooruit zonden, gevecht met handgranaten wcr- Onderwijs. Bij de Tweede Kamer is ingekoi •n wetsontwerp tot het in overweging imcn van een voorstel van verande- ig var. artikel 162 der Grondwet (het onderwijsartikel Tekst en toelichting zijn woordelijk vergenomen uit het rapport der Bc- redigingscommissie. De minister van Binneulandschc Za ken herinnert aan d raartoe genoemde loudens het afwijkend gevoelen van Tydeman gekomen is, en voegt ei aan „Dat resultaat, het gevolg van ge duldig overleg en verzoeningsgezind heid, is in hooge mate verblijdend, omdat mag worden aangenomen, dat daarmede de grondslag is gelegd een krachtige ontwikkeling van nationaal onderwijs in zijn ganschen nvang." Zomertijd- Een wetsontwerp tot vervroeging in den tijd met een uur gedurende den aanstaanden zomer zal worden be handelden vóór Mei wordenaangenomen. De Tweede Kamer heeft de algemeene beschouwing! het ontwerp-Ouderdomsrente ten einde gebracht en is daarna verdaagd tot Woensdag 26 April. Stijgend. 's Rijks geldmiddelen hebben maand Maart f 3.734.155.66'/3 opgebracht dan in Maart 1915. Zoo schrijft „De Tijd": Als voordeel hebben wij straks ge noemd den waarborg voor de geeste lijke vrijheid van onderwijs. Op ander gebied is echter naar een gelijkheid gestreefd, die de bestaande vrijheid der school in niet geringe mate in krimpt. De onderwijzers worden be noemd na vooraf gepleegd overleg met den schoolopziener, het leerplan staat onder een zeker toezicht var den onderwijsraad dc leeftijd van toelating op de school en het schoolgeld moeten voor openbare en bijzondere gelijk zijn. Het zijn altegaar concessies onzerzijds, waarvan men de waarde niet moet onderschatten. Ziedaar enkele der offers, die is. in ruil van de winst, worden vraagd. Indien wij ze stellen tegenover de winst, die verkregen wordt, dan zouden wij vooralsnog niet durven zeg gen, dat deze het zwaarst weegt. Zullen wij daarom zóó ver gaan, dat wij de toegestoken hand afwijzen Indien wij geen geloof hadden het bijzonder onderwijs, daii zouden .wij zeggen ja. Eén ding staat vastde tegemoet koming, ons gedaan, betalen wij en betalen wij ruim en goed bij de voor gestelde regeling. Zeer gereserveerd is „De Standaard" zooals blijkt uit 't volgende De concept-wetten zullen |wel zoo danig zijn, dat ze onder den tegen- woordigen vorm van art. 192 meer doorkomen. Eerst zal dus art. 192 gewijzigd moeten worden. Hiermede verloopt allicht nog twee jaar. En dan zal voor een geheel nieuwen toestand s Het kan zelfs zeer wel zoo loopen, dat in 1918 of '19 de samenstelling van beide Kamers der Staten-Generaal een zeer aanmerkelijke wijziging onder gaan heeft. Van een binding aan de conditiën van de samenstelling der bevredigings-Commissie zal dan van verre geen sprake meer kunnen zijn. En komt dan de vraag, hoe de mil- lioenen te vinden, om de nieuwe telijke regeling te doen doorgaan, zal men voor ongelooflijke moeilijkhe den komen te staan, en zal allicht alles beproefd worden, or eerst gegund werd, weer af te dingen. Dit dreigt reei. voor wat het Lager Onderwijs betreft. Maar vergeet niet, dat de Concepten ook op middelbaar en technisch onder wijs zullen slaan, en dat mede hier door de moeilijkheid nog aanmerkelijk zal worden verhoogd. Het blijft alles zoo pijnlijk onzeker. Heilloos gedoe. De mannen van de neutrale Te legraaf zijn al sinds maanden bezig .met gestook tegen Duitschland en ge lonk naar de geallieerden. Ze verzaken zoo hun plicht. Plicht toch van eiken rechtgeaarden vaderlander is neutraal te blijven en zich te houden buiten de ontzettende oorlogsverdwazing welke van Europa groot kerkhof maakt, e mannen van De Telegraaf den ken daar anders over en een hunner leiders, Holdert, sprak het onomwon den uit dat Holland moet meevechten tegen den Pruis. Liever van daag nog dan morgen. De vechtjas bctreuit 't dat de Hollandsche regeering den vrede bewaart, door neutraal zich te houden. AVat zou het toch eenvoudig geweest zijn voor de Nederlandsche Regeering. nietwaar, om spontaan tusschenbeide te komen. Wij zouden onze kanonnen op de Duitschers hebben kunnen richten en dood en verderf zaaien in hun gelederen. Weliswaar, zou ons dat dadelijk tien duizenden jonge flinke mannen kosten, die gedood of verminkt voor hun gansche leven, voor hun gezinnen, voor hun ouwen en kinderen, voor hun ouders verloofden verloren zouden zijn. Weliswaar zouden onze steden eu dorpen onmiddellijk platgebrand en stukgeschoten worden door de 42 c.M. kanonnen, en zouden torens en huizen, boerderijen en kasteelen tot puinhopen worden gemaakt vóór er 48 uur ver- loopen waren. Weliswaar zou er over ons land ellende komen, die Engeland niet kent. Frankrijk al haast evenmin, een ellende, waarvan wij aan België zoo'n icbrikkelijk voorbeeld hebben. Doch wij zouden hulp gekregen heb ben van de Engelscben, nietwaar, evenals die België ter hulpe zijn gesneld, toen het in nood verkeerde, evenals Servië hulp heeft gekregen, nadat het lam ge- Wij danken voor zulke hulp en ho pen dat wij, Holdert ten spijt, buiten de ellende van den oorlog (ja, ook buiten de ellende van de overwinnaars) zullen blijven. Onverantwoordelijk blijft het, zegt de Bazuin, dat -de uiting van het oorlogs delirium van een enkeling, gedrukt en gelezen wordt. De Centrale Boerenleenbank. Het jaar 1915 is voor de Centrale ink een zorgelijk jaar geweest, doch as tevens een goed jaar, een jaar in grooten bloei. Het aantal bij de Centrale aangesloten dorpsbanken steeg in 1915 van 500 tot 520. Over het al gemeen steeg de winst dier dorpsbank jes aanmerkelijk, terwijl ook hun reser- FEUILLETON. De balling. Het was tegen het eipde van kouden Augustusdag in het jaar 1776. De ondergaande zon gluuide nu cn dan door de donkere wolken heen. gelijk een grijsaard, die met een pijn lijken glimlach afscheid neemt van zijne vrienden. De wind loeide wild door het geboomte, en zweepte de verdroogde bladeren van de takken. De natuur scheen zich vroeger dan gewoonlijk voor de ontvangst van den winter gereed te maken, cn dc rook. die opsteeg uit de schoorsteencn, het kasteel Ormond, op weinige mijlen afstands van Orleans gelegen, was eer tceken, dat de bewoners zich bij eer gezellig haardvuur tegen de koude var het weder trachtten te beschermen. En dit was geen nutteloozc voorzorg want de gravin Schuselkwa, die drie jaren geleden met een Russisch edel man gehuwd en moeder van een jarig zoontje was, had een zwak ge stel, en haar gezondheidstoestand, waarover zelfs 's konings lijfdokter, dien men uit Parijs had laten komen, het hoofd schudde, vercischte de grootste zorgen. Een man, in het nationaal costuum der Kussen, bewoog zich door dc laan, het kasteel leidde. Een lange zwarte baard bedekte de grootste helft /au zijn somber gelaat. Hij zal om- ilrecks dertig jaren oud geweest zijn. Op hetzelfde oogenblik werd een zijdeur geopend, en een man. die on geveer tien jaai ouder scheen te zijn. kwam naar buiten. Zijn donker haar begon reeds een grijze tint aan te ne men. en zijn gelaat had ecne zwaar moedige uitdrukking ofschoon het te- vastheid van karakter te ken-, gaf. Hij was van middelbare lengte en kloek gebouwdzijne klee ding was eenvoudig doch van lijne stof. Rus lronsle het voorhoofd cn zijne blikken gaven een gevoel van inwendigen haat te kennen, toen hij bemerkte wie het was, die hein lang zaam tegemoet kwam. „De gluipcrlmompelde hij bij zich zeiven. „Hoe lief cn vriendelijk ziet hij er uiten toch heeft hij den armen Tessikof uit zijns meesters gunst weten te bannen en zich zelf in den zadel gezet. Ik zal u in mijne gedach ten houden, gemeene Franschman; eenmaal zat de tijd komen, dat wij elkander afrekenen." Aldus bij zichzelven sprekend had hij zijn weg vervolgd, terwijlde andere daarentegen zijn gang iets verhaast had, zoodat zij het groote ijzeren hek, dat toegang tot het voorplein van het kasteel gaf, tegelijkertijd bereikte. ,Zijt ge daar eindelijk, Tessikof begon de Franschman, „de graaf, on; meester, kon zich uw lang wegblijven niet verklaren, waar hebt gij uw paard gelaten, dat gij zoo te voet zijt?" Deze vraag, die op geen onvriende- lijkcn toon gedaan werd, deed den Rus het bloed naar de wangen stijgen. „Wat raakt dat u antwoordde hij barsch. „Ik ben zelf mans genoeg om den graaf oene opheldering te geven. Het paard staat bij de herberg, waar ik onderweg naar hier heb stilgehouden. Doch wat heb -ik noodig tegen u tc spreken? Al wat ik zeg. zal toch ver keerd worden overgebracht, zoodat mijnheer Lafont den room van de melk kan nemen, en ik...." .Gij tracht onophoudelijk twist met te zoeken, Tessikof," viel de Eianschman hem in de rede, vraag ik uOmdat gij meent dat ik u uit uws meesters gunst ver bannen heb. God is mijn getuige, dat ik dit niet heb gedaan en' met iedereen vrede wensch tc leven. Moet ik herbalen, dat ik secretaris der oude markiezin van Ormond was, toei( graaf Schuselkwa hare nicht huwde en hier zijn intrek nam, en mij op verzoek zijner bruid in zijn dienst nam? Is het mijtte schuld, dat mijn jonge meester mij met zooveel minzaamheid en ver trouwen behandelt, dat mijn hart, dal door geen andere banden geboeid wordt, zich geheel aan de belangen mijns meesters gewijd heeft? En kon ik, toen de graaf mij opdroeg een nauwkeurig onderzoek naar den tóe stand zijner boeken ir. te stellen, het door mij ontdekte bedrog verzwijgen, dat gij, Tessikof, die u zeiven zijn ge trouwen dienaar noemdet, jaren achte- en gepleegd had „Genoeg I genoeg 1" riep Tessikof iaar u te hooren zou men denken, dat gij zoo onschuldig zijt als een duif; r ik ken u. Ela, haliefde vod| meesterHet is inderdaad wat schoons! De graaf moet wel blind doof zijn, om niet op te merken, uwe genegenheid voor de gravin die u aan hem hecht. Ziehiereen goedgunstige windvlaag bracht dit pa pier uit het venster uwer kamer in lijne handen. Gij zijt een knap dich- :r, mijnheer Lafont. Ik zal er graal zelf laten over oordeelen." Lafont bloosde, doch hij wendde zijne oogen niet af toen hij den blik vol haat van den Rus ontmoette, die een vel papier uit den zak begon te lezen. De Franschman kon zijn drift niet bedwingen. „Ellendeling I" riep hij uit, terwijl hij den Rus een geduchten slag op de wang gafdurft gij iets, wat mij zoo dierbaar is, door uwe valsche uitleg ging bezoedelen Tessikof schuimbekte van woede. „Geslagen En door hem 1" riep hij uit„dat zult gij met uw dood beta len." Met al de kracht, die hij bezat, wierp hij zich op zijn tegenstander, die spierkracht lang niet tegen hem s opgewassen. De gevolgen zouden dan ook vreeselijk geweest zijn, indien eene sterke hand Tessikof op dit oogenblik niet had aangegrepen teruggetrokken. „Schurkwat wilt ge doen ne forsche stem. De Rus liet zijn slachtoffer losLa- nt lag bijna bewusteloos op den „Sta op, mijn vriend heeft de kerel u leed gedaan vervolgde zijn be schermer, zonder op de verontschuldi gingen van Tessikof acht te slaan. Lafontkwam met veel moeite overeind. „Ik dank u, graaf, ik heb mij door den val slechts een weiDig bezeerd. Ik moet echter bekennen, dat Jk Tes sikof bad gesard." „Hij heeft mij geslagen als e hond," riep de Rus, dewijl ik een i dicht van hem las, dat toevallig in mijne handen geraakt was. O I Ik ben zoo dom niet om die regels niet te begrijpenmaar ik dank hem. Die klap zal met renten worden terugbe taald." Graaf Schuselkwa nam het papier de handen van zijn knechteen zonnestraal bescheen het geschrift met een bleek licht. Het gelaat des graven, op wien dc oogen der beide mannen met aandacht gevestigd waren, bleef, toen hij de regels doorliep, onbeweeg lijk. Toen wendde hij zich met een toornigen blik tot Tessikof „Met welk recht zijt gij in het bezit in mijnheer Lafont's papieren vroeg hij„uw haat en afgunst jegens den man, die uwe oneerlijkheid heelt aan bet licht gebracht, zijn duivetachtig. „Kom mee, Lafont, en vergezel mij naar de gravin. Gij zijt een goed rui ter en moet u van avond voor eene zaak van gewicht naar Orleans bege ven. Ik wensch aan een verzoek mij ner vrouw tc voldoen. Gij kunt vóór middernacht terug zijn. 'Tessikot, ik moet u spreken. Zijt gij te Orleans bij de markiezin van Ormond geweest?" „Ja, vader." Deze benaming, waarmede de Rus sische dienstboden gewoon zijn hun meesters aan te spreken, klonk uit den mond van Tessikof vrij kluchtig, want zijn meester en hij waren van gelijken leeftijd. „Hebt gij mijn zoon Alexis gezien „Ja, vader. De jonker ziet er goed uit, doch de oude dame wenschte dat hij spoedig Wordt voortgezet.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1916 | | pagina 1