E EEMBODE
R. K. SPAARBANK
Wij
L. POSTHOUWER
Hotel-Restaurant „Ter Horst"
R. K. Nieuwsblad voor Amersfoort en Omstreken Vrijdag 8 Dec. 1922 - No. 72
/!-5 EN DERTIGSTE JAARGANG
Longciiicht 28, Amersfoort
I)K EEMBODE verschijnt Dinsdag- en
i'. dagraiddag.
Abonnementen kunnen elke
'ng van abonnei
n aanvang van een nieuw
kwaruuu.
l'rqs per drie maanden f 1.00 Buiten de
gi-mcente Amersfoort f 1.10. Alionderlijke
nummers 10 cl.
M) VERTENTIÊN 25 cent per regel. Billijke
uneven voor handel en nijverheid bi] geregeld
advcrteeren.
'idverteotlSn moeten Dinsdag en Vrijdag
vtór 8 uur worden bezorgd, hen bepaalde
'.nats kan niet worden gegarandeerd.
lllussies worden door de ervaring
Wtvgenomen en wijzer, maar steeds met
minder kinderlijk verlangen gaan we
'der op onzen toclrt door hel leven.
C«r «ere
der R. moedermaagd.
Geen diadeem zoo koninginnelijU,
Die prijken ntag op Uw beminnelijk
i edel hoofd, Mana, Lieve Vrouw!
ren purperen mantel vorstelijk genoeg
Voor Haar, Die onzen kleinen Jezus
i. w eigen God cn Koning, hooge Vrouw
Gcrn rozen bloeiea in zoo teedre pracht
V m scheent'rend-rose linten, als Uw
zacht,
I moederlief gelaat, oschoone Vrouw I
Als kersenbloei in blaken manenacht,
Ah uonderreine dons van zwanen zacht,
Als d'allerwilste witheid, reine Vrouw,
Als nieuwe sneeuw, nog door geen voet
gekraakt,
Als woiken wit, nooit schendig aangeraakt
l'w rnaagdenblankheid, ongerepte
K.k beeld is de.f't is onbeginnelijk
r.stt tlijk woord is nog te zinnelijk
nu Uw klaarlichteteiae heiige Vrouw!
naar Rome.
Daarmee ben ik het altijd al eens ge
stes:. Maar .the proof of the pudding is
Ihciating -hoe de pudding smaakt
weet men pas als men hem eet«, zegt de
i.iigelschman. En deze heelt gesmaakt!
Al is hei nog maar een betrekkelijk
tin stuk van de weitc Welt» wat ik
neb mogen zien. met nog meer over-
iuiging dan voorheen schtijf ik het
'.titsche versje als motto boven mijn
isverhaal, dankbaar voor de .rechte
iost«, die een reis naar het «eeuwige
ine- voor ieder mensch, meer voor
;cn Katholiek, en heel bijzonder voor
priester is.
Zoo dikwijls heb ik het onzen grooten
ester-dichter nagezegd, luidop met
iltge geestdrift voor anderen, of stil
jcr. voor me z:if mijmerend boven
zijn boeken,
•O, Rome, Rome, gij mijner jnnk-
ieid droomen, 't volheerlijk ideaal.
Dat .ideaal, heb ik nu mogen aan
schouwen. Rijk en gelukkig daarmee
UIT HET VERLEDEN.
Hoe verbaasd stond de gcede Prior
-m hij terugkwam in het vertrek,
■arin hij Wollaart gelaten had, en
Jaarin r.u een Minstreel vond met de
uit in de handen. Was dat Wolfaart
de krijgsman?
Vrome Vader,» dus begon Wol
.rt, «veibaas u met te zeer. Ik ben
.i cwijk van Vadb-ke, die r.u
luit. dar. het zwaard hanteert. Mag
bij den Ridder komen
ja. maar ik vrees dat hij
iet zal willen ontvangen. De
man is niet gestemd om naar
Minstreel te luisteren.»
Btet.g mij slechts in een vertrek
■ar hij mij hooren kan. Vrome Vader
Doch eerst eene vraag. Zoudt ge mij
'ie harp van Broeder AutOdius willen
eenen 1 Ik zal dan mei begeleiding der
;vrp een lied voordragen om den armen
Vader langzaam voor te bereiden op de
blijde tijding.»
Weldra was de Minstreel nu in een
vertrek, dat slechts door eenen dunnen
houten wand gescheiden was van de
kamer waarin dc Ridder, hoorbaar voor
deu Minstreel en den Prior, met
schreden op en neer liep.
Opeens stond de Prior ontsteld. Wat
l mijn indrukken en
wil ik trachten
ervaringen iets mee te deeleo, aange
moedigd door de overtuiging, dat wie
over Rome vertelt, bij Katholieken altijd
een open oor vindt.
Vrijdag 25 Augustus was de dag. na
veel overleggen, voor onze afreis be
paald, Op het grensstation Zevenaar
zou ik mijn reisgezel ontmoeten. Vóó*
nog de .groote trein», zooals meo daar
de D trein noemt, hel station binnen-
stoomde, stond ik op 't perron, nog een
weinig ongewend in mijn mel-alledaagscb
costuum. Precies op lijd stoomt de
kolossus, die ons dwars door Duilsch-
land voeren zal, het station binnen.
Terwijl de douanen den trein visiteeren
(een vrijwel overbodige bezigheid, nu
niemand bet in zijn hoofd krijgt iets
—At Duitscbland uit te voeren i heb ik
imschoots den lijd mijn reisgezelschap
op te zoeken en te begroeten. Mag ik
u mijn gezel op de tochten,-die we nu
gaan ondernemen, even voorstellen
de Eerwaarde Heer Schimmel, oud-
Amersfoorder en daarom aan vele
lezers w.lbekend, thans rector van het
Rijks-opvoedingsgesticht te Leeuwarden.
Waar ik u, mijn lezers, op een zoo
lange tocht ga meeoemeo, mocht gij
toch ook uw tweeden reisgezel kennen.
Als de koffers ia hel net zijn ge-
heschen en we ons een gemakkelijk
zitplaatsjs hebben gemaakt, gaat de
weldra vertrekken en eenige
ten later verlaten we het dierbare
vaderland. Zonder veel hartzeer even
wel in deze omstandigheden. Wederom
slechts eenige minuten en we staan al
stil. «Ellen! Alleaussteigenh klinkt
het langs de portieren. De ervaringen
aan een grensstation in den vacanlie
tijd zijn zoo dikwijls beschreven en door
a velen aan den lijve ondervoeden
de laatste jaren, dat ik er gevoegelijk
over zwijgen kan. Een uurtje later zitten
we weer rustig op onze plaatsen. Met
statige langzaamheid trekt de locomotief,
ons langs den voet van den ouden
Elterberg. ont dan in steeds versnellend
tempo ons het Rheinland in te voeren.
De tallooze schooisteenen van het
industriegebied trekken weldra onze aan
dacht de statige Keulsche Dom word:
in de enkele minuten oponthoud van
af liet peiron bewonderd, en als we
allen onze halzen hebben gerekt om
de Drachenfols te bewonderen, die
zich prachtig tegen den avond afteekent,
is het weldra donker. Laat ik u besparen
het verhaal van een nachtelijke trein
i, waarop zelfs de meest optimistisch
gestemde gevoelt, dat er »in het zoetst
genot op reis altijd eenige bitterheid isi
zooals Beets het heel plechtig zegt.
Den volgenden morgen negen uu
stonden we op bel Hauplbahnbof te
Munchen. We zo.udeD ons daar
paar dagen ophouden, want van 2
30 Augustus werd er de Duitsche
Katholiekendag gehouden. Ons plan
niet den geheelen Katholiekendag
te maken ons wachtte nog een
te groote reis dan dat we ons wilden
wagen aan de vermoeienis van drukke
vergaderingen en zwaarwichtige Duit
sche redevoeringen.
Maar enkele indrukken van een zoo
imposante en eerbiedwaardige bijeen
komst wilden we toch gaarne vernemen.
Heel Milcchen stond in het teeken van
den Katholiekendag. Het begon al op
het slation. Van de twaalf perrons
stuwden de menschendrommen het
hoofdgebouw binnen. Een groot ge
deelte der vreemdelingen werd door
reusachtige plakkaten: »Bii-o Kath:
hkendag» jmel een pijl er onder, ge
dreven naar een groote zaal in den
voorbouw, waar de Duitsche zin voor
lO dnung» een voorbeeldige inlichtings
dienst had georganiseerd. De opschiilten
boven de loketten gaven aan
nen zijn feestgids en
insigne, de kaarten voor d: verschillende
'ergaderingen en uitvoeringen en zelfs,
'oor de priesters, zijn Celebrationskarte
krijgen kon. De laatste dienden om
bij aanwezigheid van zooveel priesters
dezen de mogelijkheid te geven te
celebreereo door hen een bepaalde kerk
vijzrn, waar op een bepaald
hen een altaar viij was. Zelfs
de roemruchte Duitsche Si. Bu-ocratius
:ijn hoogen zete! :n 'i Pol zei-ambt
afgedaald, en had het niet beneden zich
geacht, in deze zaal een plaatsje in te
nemen, om er de ettelijke Hundert-
markt-scheine in ontvangst te r.emeo,
die ieder vreemdding u:t erkentelijkheid,
dat Beieren hem opr.emen wil, ff .-ren
Na daar ook onze »5chu'digkeit< ge
daan te hrbben, trokken we Mü chen
in op deo schoonsteu Augustusdag,
dien men zich denken kan. Muichen,
bekend om den prcttigen geest, die
steeds heerscht. liet zijn vroolijkste
gezicht zien nu het zoovele en zoo
welkome gasten had te ontvangen. Het
hield ons dien dag heel gemakkelijk
bezig, en aardig was het lusscben de
menschenmassa's telkens Hollandsch
hooren spreken en landgenooten
ontmoeten, 's Avonds luisterden we
met.d: duizenden,die de schoone Trauen-
kitchs tot de uiterste hoeken vulden,
ir het Fcst-Konzert, dat met zijn
-stemmige Palestnnamis. zijn statige
httl gk: motetten san O.laodo Lasso
Jan Sweehcck, zijn liederen van L>szt
Max Keger een zeer passende
ouverture gaf aan de- grootsche be-
toogtog der volgendskdagen.
Hel meest tmposar.lffvan den heelen
Kathol.ekendag was w de H. Mis,
die den volgenden moflen m de open
lucht door ilgr. Paccll ,j|en Pauselijken
Nuntius in Dmischtai.d| werd opge
dragen, op de K' ji^smUtz. 't Was
overweldigend grootsW: De tcht I
koninklijke Kö ligsplatz, naar Noord en
Zuid begrensd door de monumeata e
Recession '1 en Glyptotheek2, met nor.
otsche zuilenrijen, ten Westen alge-|
sloten doordePropy .:n, een grootsch:
naar Grieksche motieven gebouwde
trtumphooog, terwijl naar het O .sten
de breede Brienerstrasse etc het rijk uit
zicht geei; op de Karoh .e .platz met
baar obelisk, de koninklijke K-.-rgs
platz. die mg op de terugreis onweer
staanbaar trok tot een herhaald bezoek.
as letterlijk gevuld met menschen.
Hoold aan hoofd stond men en de
politie slaagde ternauwernood erin mid-
i over het plein een doorgang vrij
houden. Minstens bocderd twintig
duizend menschen waren daar verzameld
geweest, verzekerde den volgeuden dag
de »Mii:chener Neueste Nactirichten.i
En al die gezichten in eetbiedig ver
wachtende suite naar het a'taar gekeerd
dat boven op de hooge tiappen van
de Secession was opgericht. Op de
trappen stond een geheel .bijzondere
eerewacht. Een groep inwoners van
Sankt Leonbard het geboorte dorp van
A areas Hoter in Tyrol) stond daarin
de kleedersd-acbt van Hofers tijd
11,176718?0) gewapend zooals hun
voorvaderen tegen de Fransche
weldigers waren opgetrokken met
en piekec, goedendags en ouderwetsche
geweren, in hun midden hetreusaehlig
kruisbeeld met meer dan levensgrooten
AMERSFOORT
onder controle Centrale Accountantsdienst
van den Nederlandschen Boerenbond.
De zittingen voor het inleggen en terugbetalen van gelden worden
gehouden R. K. JONGENSSCHOOL BREEDESTRAAT.
ZONDAGS van 12 tot 1 uur
WOENSDAGAVONDS van 7 tot 8 uur.
Dadelijk ingaande Rente 36/io pCt.
Spaarbusjes gratis verkrijgbaar.
Denckt aleer gij doende zijt
En doende denckt dan nog
noteeren STEEDS de LAAGSTE
prijzen voor AL onze artikelen. -
Wanneer anderen billijk zijn, zijn,
- WIJ NOG GOEDKOOPER, -
Prachtcollectie Lantaarns, Spatlappen
Utrechtschestraat 25 Tel. 81 Amer:
Amersfoort, Uirechtscheweg 2 Bondshotel A. N. W. B. Telefoon No. 22
Uitstekende gelegenheid voor Lunch
en Diner - Prima Keuken.
Ch istu», dat Huler steeds op zijn ktijgs-
lochten had meegevoerd, 't Was als
een schitdeiij van Defregger, waarvan
ik als j ingec de reproducties ia de
Katholieke I lustra'.ie had bewonderd.
s ik de verhalen van Hofers helden-
da. en verslonden had.
eokeie minuten, die we nog had-
te wachten, waren te kort om onze
o ogen te verzadigen aan het schitterend
gez.cht, wat het plein in de stralende
Augus:us-zon bood. Boven de hoofden
vapperden alom de rijkste en kleurigs»
aandels -neer dan 800 waren er, werd
ms verteld; de fraaie uniformen
itudenten, die nog eeo eere wacht te
paard haddeo, waren een weelde vt
oog; op de daken en kroonlijsten der
gebouwen ontdekte ons ronddwalend
iog aan alle kanten menschen ei
óór óe H. Mis begon, hield Kardt
naai von Faulhaber, aartsbisschop vat
Mü .chec-Freising, ocder de Duitsche
laars van dezen ijd ééa der groot
zoo ntet de grootste, een toespraak
in hg, zooals hg zeide, de funda
menten der Katholieke leer wild: vast
leggen, waarop de verschillende rede
naars van den Katholiekendag zouden
kunnen verder bouwen. Als een klaroen
schalde zijn stem over de roerloos
luisterende menigte
hoorde hij daar
De beroemde zanger sloeg de t
:rs op de snaren en liet tonen
koorden hooren zoo treffend schoon.
10 diep weemoedig r.u. zoo aangrij
pend forsch dan. dat de goede Prior
in stomme verbazing voor den beziel- j
den kunstenaar stond. Wel waren zijne
gelaatstrekken niet schoon geworden,
maar de oogen, die spiegels der ziel,
waren zoo vol vuur en gloed, dat men
al het andere om die oogen vergat.
De schreden in het naaste vertrek
schenen ongeduldiger te worden.
Een oogenblik zweeg de harp.
Op hall zingenden, half voordragen-
den toon begon Wolfaart nu, terwijl
hij zijne woorden treffend op de harp
begeleidde.
Nu zweeg Wolfaart, maar de vin
geren tooverden op de harpsnaren ge
luiden, die zoo weemoedig klonken,
dat de tranen langs de wangen van den
Prior biggelden.
En daar in het naaste vertrek was
alles stilmen hoorde niets.
Maar langzamerhand werden die wee
moedige tonen wild en woest. Het was
den Prior of hij temidden van hel
vreeselijkste onweder den storm hoorde
huilen en de hagel honrde kletteren,
j «Ja, ja,» mnmpelde hij in zichzelveo,
i zulk e
heerschten oek in de harten der
Ouders, die zoaveel verloren hadden.»
Maar even als men des zomers na
een onweder de zon weer ziet door
breken om heel natu-r in een Paradijs
herscheppen, zoo liet de Meester
harpenaar ook op het wilde tonenspel
schoone akkoorden volgen, welke zoo
vriecdelijk lot hel bart spraken. dat
it's het felst bewogen gemoed
kalmte gebracht moest worden.
Daar werd de deur van hel naaste
lertrek opengeworpen en de ongeluk
kige Vader kwam diep ontroerd binnen.
«Wie zijt gij, MeesterZanger?* vroeg
hij Wolfaait. «Van wien hebt gij dat
lied"- Wie leerde u zóó spreken e
harp bespelen
Edele Heer, ik ben Lodewijk
Vaelbeke en...>
«Neen. neen,» sprak de Ridder. «Ik
heb u in bet bnrnas gezien. Maar
waa^ waar
Edele Heer, ik was de Aanvoerder
der mannen, die den Rotsbuig
en in de asch legden, die de roovers
doodden en de gevangenen bevrijdden.*
De Ridder streek de hand langs bet
voorhoofd, als wilde bij zijne gedachten
verzamelen.
De Ridder trad op Wolfaait toe,
MAISON WILMS
Beekensteinschelaan 48 - Tel. 278
Zondag 10 December
Tomaten Soep, Gebraden gans,
Brusselsch lof, Dessert vanaf 90 ci
De H. Mis werd met de grootste
aandacht en stichting gevolgd. Het was
:en treffend gezicht, toen het belletje
óór de Consecratie ging. heelfdie
menigte te zien neerknielen om baar
nederige hulde te brengen van den
Heiland, die voor haar oogen werd
opgeheven.
Nog begeeslerender was 't evenwel,
toen na den plechligen zegen het orchest
't Duitsche >Te Deum» inzette en 't
dan uil die duizenden kielen omhoog
gaimde>Groszer Gott wir loben Dich.»
Al kenden we de woorden niet, we
zongen mee, we moesten meezngen,
meegesleept door die heer ijke, heilige
begeestering.
We verheten het plein met het gevoel:
hoe heerlijk is het toch Katholiek te zijn.
Ben tentoonstellingsgebouw.
:J Een museum van Assyrische en Baby
lonische oudheden.
de zijne handen op diens schouders
vroegIs uw lied verdichting of is
het waarheid?»
Edele Heer, ik kom uit Keulen en
uit naam van Richardis van Hol
land, bijgenaamd «de Jonkvrouwe van
Delft.» Zij weel waar uw kinderen zijn.
Oaze paarden staan gezadeld: Kom,
Edele Heer, snellen wij naar Keulen.»
Het scheen dat er nieuw leven in
den Ridder gekomen was. Zoo spoe
dig mogelijk had bij zich in een hem
passend Riddgg-gewaad gestoken, en
eer het eeD half uur later was renden
twee ruiters den weg op naar Keulen.
IX.
Niet lang nadat Wolfaart vertrokken
was, W3s er eene vreemde tijding in
Keulen gekomen. KoDing Willem was
gehuwd, maar in den oacht van het
huwelijk was er brand ontstaan in het
paleis waarin ze vertoefden, en met de
gTOOtste moeite badden de jonggehuw
den zich het leven gered. Al hunne ge
schenken en kostbaarheden waren even
wel een prooi der vlammen geworden.
Kort daarna kwam Koning
Willem naar Keulen.
«Heil! Heil den Koning! Heil der
Koninginjuichte en joelde het volk.
Koenraad, die om het hoofd eenen
zwachtel had en den linkerarm in eenen
draagband had hangen, kwam bij de
poon en zeide: «Ha, Wolfaart, gij
hier .1 B ij toe, dat ik u nog zie, goede
vriend Mijn leven heeft aan een zijden
d-aaöje gehangen.»
Wolfaart, die tijd wilde winnen, zeide
maar geruchten zijn geruchten, men
er niet veel op aan, zeg mg tcch
er gebeurd is
Dat wil ik, maar vertel mij eerst
hoe Jolanda zich bevindt.»
-Nu. eerst was het niet best. Van
middag kwam het gerucht van het ge
beurde en er werd meteen verteld, dat
Koenraad, de Page van Koning Wil
lem. het leven verloren had bij zijne
poging om den Koning en de Konin
gin te redden. Toen was uwe zuster
een bee d der wanhoop gelijk, doch
toen de bode van den Koning kwam
en het bleek, dat gij nog in leven
waart ei dat gij u als een onver-
schrokkm jonkman te midden der
vlammen gewaagd hadt, en het leven
zoudt verloren hebben, als men u niet
gered had, toen herstelde zij zich cn gaf
ztch over aan het gelukkige gevoel, dat
zij baren broeder behouden had.»
Wordt vervolgd.
