N.V. Middenstandb Credietbank
Credieten - Incasso's - Deposito's
Bel dan op No. 42
DE EEMBODE
Nieuwsblad voor Amersfoort en Omstreken
Dinsdag 2 Jan. 1923 No.
RT1GSTE jaargang
«tschlnt Dinsdag-
din aanvang van een nieuw
n Dinsdag en Vrijdag
itzoigd. Een bepaalde
n gegarandeerd.
kzers en lezeressen
Zalig Kieuwjaar-
De Redactie.
Jan. 1923.
de
ar Romt.
DL
avond, die
hten, waren va
nze reis. Voor het eerst
sn volop van al de
lu!iaan8Che lucht en
dan in zulk een be-
iap. Slechts Rapallo (in
Riviera) en Sorrento
Napels) kunnen hier
gebracht worden,
we door de grandioze
aar ons hotel
c enige oogenblik-
wc in den tuin aan
onder palmen en cy-
olcauders en andere
cn de lucht om ons
ten wc aan den schoo-
God voor de eerste
rgcricht en we konden
stellen, dat het daar
geweest.
het stadje rondgewan-
m de kerk te zoeken,
volgenden morgen de
kunnen lezen, en we
noten van de kennis-
eerste echt-Italiaansche
ge en typisch-Italiaaa-
door stegen op binnen
poorten en wegen,
ier telkens de bergwand
omhoog zagen gaan.
dig. renaissance kerkje
tar italiaansche straat-
waren uitgestald, een
I we later herhaaldelijk
>p een tafel een paar
[me, v.rsch gekookte
orgesneden cucumeri,
n, groen van buiten en
n binnen, met zwarte
men voor eenige cen-
koopen kan. Op den
cn er achter nog een
die fraai uitziende
n bedriegt hier echter,
hoorden: er is even
n ais aan een niet-
ll&udsche komkommer,
r echter dol op als
druk doende koopman
tr, dc koopende vrouw-
cr om staande jeugd
:t geheel een aardig
c eenige oogenblikken
skekeo.
r in heel Riva gem
an het terras vóór ens
hel prachtigste uitzicht
hadden op het|meer en de haven en
dc stad, zoodat we daarheen spoedig
terugkeerden en er een onvergetelijken
avond hebben doorgebracht, die al
schoor cr werd, toen de maan achter
de silhoulletten der bergen te voorschijn
kwam en het meer met zilverglans
overgoot, terwijl langs den oever overal
de lichtjes pinkelden.
Den volgenden dag zijn we het meer
overgevaren in zijn heele lengte: van
Riva aan de noordpunt tot Desenzano
aan den Zuidelijken oever een afstand
ongeveer EOK.M. Het is het grootste
raar be voegden zeggen, het schoonste
der Italiaansche alpen mi ren. De breedte
varieert van 4 tot 18 K.M. en de
grootste diepte is ODgeveer 350 M.
Waarschijnlijk is het in vroegere tijden
fjord van de Adriatische Zee ge-
t, waarvoor nog pleit, dat in dit
meer vischsooiten voorkomen, die men
iders alleen in zout water vindt. De
indruk is inderdaad als van de zee, en
geweldig is de werking van de water
vlakte in het hooggebergte. De noor
delijke helft ligt ingesloten tusschen
bergen, die een hoogte van meer dan
2000 M, bereiken en wier wanden bier
daar bijna loodrecht uit het water
omhoogstijgen. Naar het Zuiden komt
men tusschen heuvels, die met kastaoje's,
myrthen en olijven bedekt zijn. Koste
lijke tuinen ziet meD op de terrassen
langs de kusten waar men aanlegt
citroenen, wijadruiven, granaten e.d.
Verrukkelijk liggen daar de stadjes
Gardone, Salu en Maderno, om slechts
de bekendste te noemen. In het eerste
zijn hotel-paleizen wezen de rp-
varenden elkander met groote belang
stelling en opwindiag een landhuis in
de bergen, waarop de Italiaansche drie
kleur (groen, wit, rood) wapperdehet
huis van d' Annunzio, waar de groote
man op dat oogenblik ziek lag, en leven
dige gesprekken ontsponnen zich over
zijn toestand en zijn vaderlandslievende
daden. Patriot is de Italiaan in merg
been, en niets gaat hem boven de
roem van het „Una Italia" en zijn
groote mannen I
Men noemt deze streek de „i
evenals de meer bekende aan de Mid-
dellandsche zee met zijn mode-bad
plaatsen. En deze „riviera" is bij Ita
lianen en de weinige ingewijde vreem
delingen meer populair dan de beroem
de van San Remo en Rapallo.
Prachtig is ook de kleur
water van 't meer. Toen we op de
boot gingen, was het heerlijk lichtblauw
en doorzichtig als kristal, verderop in
de volle zon was het zacht, diep
paars. Tegen elf uur in den voor
middag draaide de wind, die 's morgens
uit het noorden kwam naar het zuiden,
eD o wonder I de kleur der op
krullende golfjes werd gras-groen 1 Dit'
verschijnsel herhaalt zich met de nauw
gezetheid van een uurwerk iederen dag
elf uur komt de »Ora« de zuidenwind
en »il lago si volta* (het meer veranv
dert) zooals de Italiaan zegt. Aan
boord maakten we voor 't eerst kennis
met de Italiaansche keulcen, maar ik
kan niet zeggen, dat die kenDismakiDg
onzerzijds een bijzonder aangename
was. Maar van die Italiaansche keuken
vertel ik u misschien een andermaal
nog wel.
In Desenzano stonden eeoige dozijnen
koetsiers met hun kleine rijtuigjes en
vlugge paaidjes de reizigers aan de
aanlegplaats op te wachten. Eeu ge
schreeuw en tumult als die maakten I Ze
vochten haast om de reizigers
VERLEDEN.
:n,« kreet Wolfaart
dat geroepen of de
dc ijzeren staaf ge-
d naast Heer Ogier,
strijd spoed g beslist,
warcu de Jonkers Frank
allen, ook Jonker
'ion cn al de roovers
;c!(s de brouwmeester,
i ning vleien Wolfaarts
mannen, die zoo v
«en om hunnen H'
der te wreken, in het
i geplunderd werd.
was ooit behaald,
an de plundering
ij eene schoone harp
hij die als aandeel in
ilundcring der schatten
i- cn bierkelders aan
dc kcikeiholen
dijker dan op den Rots-
al de gewonden
l'h-gcn, en onder hen
Hfccr Ogier van Berken-
gewond, doch meer door
'olgc van den zwaard-
k doaaf
koffers. Waar de afstand
ion, slechts twintig
volgens de orario (het spoorboekje)
uur tijd hadden voor onze trein
vertrekken, gaven wij de voorkeur
een wandeling, waarbij onze kof
fers werden toevertrouwd aan een paar
itevige, blootvoetsche knapen, die ze
'oor ee.i paar Lire naar het station
zouden dragen.
Slechts een half uur te laat (dat is
heel weinig in Italië) kwam de snel
trein uit Venetie aan, die ons in twee
tijds met een zitplaats en een
staanplaats, die we beurtelings tuilden
de treinen zijn steeds overvol) in Mi
an bracht.
Vlak bij het station vonden we een
goed hotel en na ons wat veifrischt te
hebben gingen we aanstonds op stap
om wat van Milaan te zien. 't Eerst
naar het Domplein, hel hart van Milaan,
met zijn majestueuze Dom en zijn Ga-
leria Vittorio Emmanueli.
Zou er ergens ter wereld bij zilveren
maanlicht een grootscher gezicht mo
gelijk zijn dan dat op den Dom van
Milaan In reusachtige grootheid en
majesteit bij rijzigste slackheid schiet
het marmerwonder met zjjn honderden,
dpenbeen gesneden, torens en
pinakels uit den grond op en zija hoo
ge koepel »reikt met z'n blijde handen
aan den hemel.* Is het niet of die
duizenden Engelen met wuivende
wieken en opgestoken palmtakken, ge
stalten rein en blank als de saeeuw
der Alpen* van den hemel neergestre
ken zijn om Haar te bejubelen ter wier
eere deze tempel werd gebouwd de
Moeder des Heeren
Op die marmeren gezichten der Hei
ligen Apostelen, Belijders, Martelaren,
Maagden trouwe wachters aan Gods
tempel, ligt een trek, die spreekt v
zucht naar het hemelsch Vaderland,
Welken indruk de Dom van binnen
maakt
Laat U dat de niet-katholiek Busken
Huet vertellen «De christelijke mys
tiek bezit nergens op aarde een ge
trouwer en tegelijk schooner stichting
dan deze kerk. Nauwelijks is men haar
binnengetreden, Tif men' voelt zicb aan
gegrepen door bet eigenaardige der
christelijke vroomheid. De ongemeten
ruimte van het gebouw brengt eigen
menschelijke kleinheid tot bewustzijn.
De hemelhooge en zwaie zuilen boe
zemen vertrouwen in op de samenstelling
van het heelal. Het halfdonker,
alle voorwerpen gehuld zijn, is i
eenstemming met de raadselen van het
menschelijk leven. De kleurengloed,
dien men van den ingang zich voort
bewegend naar het koor metdebooge
en breede ramen, langzaam tegemoet
wandelt, opent het uitzicht op een
harmonisch en innemend verschiet. De
vereenigde kunst van alle architekten
en alle dekorateurs is niet in staat
het dogma der scheiding, die volgens
,het christendom tusschen de wereld en
het ware leven ligt, een dieperer, indruk
te geven, dan het inwendige der dom
kerk van Mdaan het doet. Al het terug-
stootende is verdwenen, alleen achter
latend wat troosten, bemoedigen
bekoren kan.
geen geringe zaak, den toe
vallige bezoeker eener kerk eensklaps
met zulke gedachten te vervullen. Én
indien het opwekken van dergelijke
aandoeningen het doel is, waarmee
men gothische kathedralen heeft ge
bouwd, dan moet erkend worden, dat
de Dom van Milaan hare bestemming
uitnemend vervult.*
Vanuit de Galeria Vittorio Emmanueli
een overdekte passage, door haar
grootsche Afmetingen en marmer-rijk
dom eeoig in Europa hadden we
dien avond een schitterend gezicht op
Dom en Domplein. We kregen hier
een aardtgen kijk op de bevol
king, want half Milaan, rijk en arm,
loopt 's avonds rond op het plein of
in de Galeria.
Den aDderen dag hebben we den
heerlijken Dom op ons gemak bewon
derd van binnen en nog eens van buiten.
Een hoogmis bijgewoond in Ambrosi-
aanschen ritvN (die alleen in 't diocees
Milaan mag -Igevolgd worden) en een
processie gerten. Daarna het dak en den
koepei beklommen en erop rondge
dwaald als tusschen een woud van
torentjes pinakels en beelden.
Zelfs vloeren en dakbedekking, trap-
wanden, 't alles van wit marmer,
in den koepel beeft men een
pracht-uitzicht over de stad en de Lom
bardische vlakte in 't noorden afge
sloten door de witte toppen der Alpen.
De Dom bezit een grooten schat in
het lichaam van den H. Carolus Borro-
(1538—1584), eenmaal aartsbis
schop, die zich behalve voor de ge-
heele Katholieke Kerk onsterfelijke ver
diensten beeft verworven door zijn
voor het totstandkomen en uit-
der besluiten van de Trentsche
Kerkvergadering. We baddeD het geluk
de H. Mis te picgen lezen in de crypte,
op het altaar, waar zijn lichaam nog
ongeschonden ligt.
Ons verblijf in Milaan kon niet van
langen duur si|n. Rome wenkte ons, en
er waren nog eenige halte-plaatsen be
paald onderweg. Over Genua en Rapallo
ging het met slechts kort oponthoud
iar Florence, Firenze Ia beltal
Waarlijk deze stad draagt met eert
haar vleiende bijnaam schoonheid vat
natuur en kunst wedijveren om haar tt
..Florence 't schoonste, dat mijl
oogh oyt heeft aanschout" getuigt
Hooft van haar.
Wij hebben haar schooae
pleinen doojjfuist, haar trolsche palei
zen bewonderd, in verrukking gestaan
vóór en in haar Dom van een geheel
andere schoonheid dan die van Milaan,
ook rijk, machtig en ontroerend
haar overrijke musea in s
dacht doorgewandeldUffizi, Palazzo
Pitti, Valeria dell' Arte en vooral San
Marco I San Marco, het oude klooster,
waar Savonarola leefde, wiens cel we
hebben bezocht, San Marco één
onschatbaar kunstjuweel door de schil
derstukken van boveoaardsche visie
door den engelachtigen schilder van
Fiesole (fra Angelico da Fiesole) op de
wanden van gangen en cellen gewrocht,
Geen museum kan het daartegen halen,
en men moet wel alle oog
schoone der schilderkunst n
men daar niet onder den indruk komt.
En dan de heerlijke natuur I Tegen
den avond gingen we met de electrische
tram naar Fiesole het twee honderd
vijftig meter hooger gelegen stadje,
welker terassen men een verrukkelijken
aanblik heeft op het Arnodal en Flo
rence. Tot twee maal zagen we daar
de ondergaande zon haar stralengloed
gieten ovei berg en stad, waar de roode
oud Etruskisch theater en aan het
Franciscaner klooster, nog in Franciscus'
Domkoepel rustig en majestueus het
gcheele stadsbeeld overheerscht.
We brachten daar in Tiesole nog
:n bezoek aan de ruïnes van ten
voor Amersfoort en Omstreken
AMERSFOORT.
Lange Gracht no. 4 - Telefoon no. 304
Depositorente van 3'/2 - 5%
tijd gesticht. Een zeer praatvaardig,
hartelijk Paterke, dat zelfs Holiandsch
bleek te verstaan, hoewel Italiaan van
zuiverste soort, leidde ons rond
door bet eenvoudig, maar merkwaardig
klooBtcr. Met ons maakte de ronde een
vreemdeling, die een Deen bleek te zijn,
ns vertelde, dat hij Italië bereisde,
bijzonder de plaatsen te bezoeken
door zijn landgenoot Johannes Jörgensen
beschreven. Een zoekende ziel leek hij
ons te zijn. Misschien had de Pater
dezelfde gedachte, want hij vestigdi
de kapel bijzonder onze aandacht op
een zware zilveren godslamp met het
inschrift »In memoriam oonversionis
ter gedachtenis aan mijn be
keering Mogens Ballin*. Deze zoe
ker, ook een Deen, had daar de rust
>or zijn ziel gevonden.
We moesten vooral niet verzuimen
Assisi te bezoeken, vermaande de Pater.
We beloofden het. Daar stappen we
de volgende maal dus eerst nog even
if, alvorens in Rome tekomen.
TH. BREMER Jr.
Hebt U een
Taxi of auto noodig
Amersfoort.
Amersfoort
Het roofnest ga in de vlammen op,
beval Wolfaart en toen er niets met
te plunderen viel, werd aan zijn bevel
voldaan. Marten bleef met een veertig
man achter om in het huis met de
bierton de gekwetsten en de beviijde
zieke gevangenen te beschermen tot ze
weer hersteld waren en huiswaarts kon
den keeren.
Met zijn overige minnen trok Wolf
„art met de harp op den rug nu naai
Keulen terug. Ook Heer Ogier van
Berkenheim vergezelde hem cn ver-
lelde onderweg hoe hij door de schoone
beloften der Roofridders zich had laten
verleiden om Koning Willem ontrouw
te worden. De Roofridders hadden hem
echter trouweloos behandeld en om
zich te wreken, had hij eene bende
verzameld oin de Wolfsburg te over
vallen. Hij wist den ingang achter het
bierhuis en zoo was hij op het juiste
oogenblik gekomen om de roovers te
helpen verslaan.
»En wat zult gij nu doen, Meer
Ogier?* vroeg Wolfaart.
Mijne goede vrouw is dood; mijn
eenige zoon is op eene ellendige wijze
omgekomen mijn kasteel beslaat ni
meer, mijne dochters nemen den sluier
aan. Wat blijft na voor m$ over Wil
Koning Willem vergeten dat ik hem
c «trouw >trd, dan w*d ik mjjo levsn
hem en ik hoop dan te zorgen, dat
men later, als ik niet meer in leven
ben, mij niet meer nocme »Vos van
Berkenheim.* Ik hoop mijnen ouden
naam in eeie ten grave te dragen.
Daar de tocht slechts langzaam voort
ging, kwam men pas eene week later
te Keulen aan en deed Wolfaart Koning
Willem verslag van het gebeurde.
«Eo wie was de Ridder, die u
onverschrokken, en zoo tijdig hulp kwam
bieden?* vroeg de Koning.
Heer Koning zult ge dien man be
loonen
op mijn woord van Roomsch-
Komng I*
«Ook dan als hij u eenmaal ontiouw
werd?* Koning Willem zweeg.
«Ook dan, Heer Koning?* vroeg
Wolfaart ernstig.
Nog bleef Koning Willem zwijgen.
«Hij is zoo fel getroffen, Heer
Koning! Hg verloor vrouw en zoon;
zjn kasteel werd door de Roofridders
verbrand zijne dochters gingen
kloosterverlaten staat hg daar.
«Dan is het de »Vos van Berken
heim,* zelde Koning Willem.
«Hij is het, Heer Koning, en ik ver
zeker u, thans behooit hij u geheel.*
«Gg zijt een edel man, Lodewijk van
Vaelbeke 1 Cm uwentwille neem ik hem
aa«, es zal «iet «set kern ev
tweeden Kerstdag na den middag lang
krioelde het in de Lieve
Vrouwestraat van mannen en vrouwer
die hunne kinderen brachten naar he
Verenigingslokaal Sr. Jozef waar he
Kerstfeest zou gevierd worden.
Even voor 4 uur opende zich d<
deuren en stroomde bet jonge volkjt
de zaal binnen waar zg door de feest
commissie en een aantal helpster
werden ODtvangen en de plaatsen wei
den aangewezen.
Nadat allen geplaatst waren opende
den Voorzitter der Kerstfeestcommissie
den heer Koekoek met eet hartelijk
woord van welkom alle aanwezigen.
De Eerwaarde Heeren Geestelijk!
van de stad toonde hunne belangstel
ling in dit feest door korte of langen
tijd bij de kleintjes te vertoeven.
Nu werden de kindertjes onthaald
op chocolade, krentebollen en specu
laas hetwelk door de helpsters in vol
maakte orde werd rondgedeeld. Elke
helpster had een dertig tal kinderen te
bedienen. Ondertusscheo ging bet gor
dijn van het tooneel omhoog en werd
door een viertal meisjes een aardig
welkomstlied gezongen. Daarna ver
schenen ten tooneele om een leuk
ttogeliogeling te zingeu dat
alle aanwezigen deed schateren van 't
lachen. Nadat door allen nog menig
Kerstliedje gezongen was, werd met de
trekking naar de prijzen begonnen dat
de belangstelling der kleinea geheel ia
beslag nam daar hunne oogen eene
ijke keuze prgzen te aanschouwen -
ïaddeo.
Wat de keuze der prgzen betreft
hierin was de Kerstfeestcommissie bg-
zonder gelukkig geweest, zoodat alle
kinderen opgetogea van vreugde na
het trekken met een mooi prijsje naar -
hun plaats terugkeerden. Toen detrek-^
king was afgeloopen ging het gordgor-
van het tooneel weder omhoog ca
werd door eenige kinderen een vrooHJk
danklied gezongen waartusschen door
een der meisjes een woord van dank
werd uitgebracht eerstens aan de Eerw.
Heeren Geesteigken die door hunne
aanwezigheid huuue belangstelling iu
Ker.tf.MC voo, de kind™ v.o de teodetfee,, toonde» eo dttttrdoot d.
leden de R. K. Werkliedeoveree- lee.tvreugde .oottee, verhoogde. Djmo.
niging I.J... g.bot» St. Jozef. De.
w-.oA.r. miilHao ian„TTeestcommissie voor al hun moeite en
zorgen waarmede zij dit schoone feest
hadden voorbereid en vooral een woord
van hulde en dank aan Mej. Peter»
voor alles wat zg voor het Kerstfeest
heeft gedaan door de gelden daarvoor
noodig, bgeen te zamelen. Hierna ver
scheen de Voorzitter van de Kerst
feestcommissie om voor het sluiten
van dezen feestavond de feestcommissie
geluk te wenschen met de goeden af
loop van het Kerstfeest en tevens Mej,
Peters namens de feestcommissie te
bedanken voor al de moeite en zorgen
die jjzg voor het Kerstfeest zoo
bereidwillig betoond heeft vooral door
het vele geld benevens een mooi aan
tal prijzen bijeen te brengen cn voor
den raad en daad waarmede zij de
feestcommissie ter zgde heeft geslaan,
waardoor de taak van de feestcom
missie zoozeer verlicht werd.
Als bewgs van dankbaarheid met
Mej. Peters werd een mandje bloemen
igeboden, benevens een étui waarin
y een zilver lepel en vork bevond.
Onder het overhandigen werd door
allen een luid «lang zal zg leven*,
gezongen.
Het feest was alzoo ten einde doch
tor het verlaten der zaal werd cllc
kind een reuzen sinaasappel en een
flinke speculaaspop gegeven eo tot
ledene spreken. En thans uw loon Gg
hebt de taak, die ge vrijwillig op u
naamt, volvoerd. Ik wil u tot den Adel
stand verheffen, en tot Ridder slaan.
Weinigen zullen de gouden sporen zoo
met eere dragen, als gij 1 Morgen aan
den dag zal dit in het openbaar ge
schieden. Laat Heet Rogier thar.s bij
mij komen. Tot morgen, mijn vriend I*
Eer de avond gevallen was, liet
Broeder Albertus zich bij Koning Willem
aandienen.
«Wel, vrome Vader, wat drijft u zoo
laat nog hier vroeg de Koning.
«Heer Koning, ik kom uitnaan
mijnen vriend Lodewijk van Vaelbeke
en ik breng u bij zijn afscheid zijnen
hartelijken dank voor uwe gunst
negen heid.«
«Dat begrgp ik niet, vrome Vader I*
«Hij heeft het krggskleed afgelegd,
en het Vinders-gewaad weer aange
nomen. Met de harp op den rug en de
luit onder den Brm. is hg opnieuw de
wereld ingegaan. Het lied is hem liever
dan het zwaard, Heer Koning, en een
maal hoopt hij, op den dag, dat de
Heilige Vader in (Rome u de Keizers
kroon op hel hoofd drukt, den luister
van de feesten met zgn lied te ver-
hoogen.*
«Hadde bij mg toch slechts «én
zaak gtdaaa,* reide dc Koairg.
Dat doet hij door mijueu mond,
Hezr Koning 1 Hij vraagt u de gunst
en de genegenheid, die hem van u teu
deel vielen, over te dragen op Heer
Ogier van Berkenheim.*
«Waarlijk,» zeide Koning Wilem, «die
:envoudige zanger is reeds een Edel-
nan door zgne deugden. Hij behoeft
liet meer geadeld te worden. Aan zijne
begeerte zal voldaan worden.*
Eenige dagen later vertrok Koning
Willem met zijn Gemalin naar Holland,
doch vóór hij vertrok, had hg tgdingen
gekregen uit Henegouwen, waar de
n zgnen zwager Jan van Aven-
- hachelijk stonden. Koning
Willem beloofde spoedig zelf met een
leger hem te komen helpen, doch zond
als eerste hulp eene sterke bende, waarbg
Heer Ogier als Bevelhebber aangesteld
werd. Met tranen vau darkbaaiheid in
de oogen, had Heer Ogier dit gunst
bewijs aangenomen, en toen des zomers
de beide zwagers elkander ontmoetten,
zeide Jan van (Avennes«Weet ge,
Heer Zwager, wat uit den »Vos
Berkenheim* gegroeid is?«
«Neen, ik ben nieuwsgierig het te
weten. Zeg het mg I*
Een «Leeuw van Berkenheim,* heer
Zwager. Dapperder Ridder ontmoet men
in heel Henegouwen niet. En ja, dat
is waar oak, ik moet u dc groeten
y den Vinder Lodewijk van
i het Hof zijne.
brengen v
Vaelbeke.*
«Heeft bij bg i
liederen voorgrdragen
«Neen Harp eu luit zgn weer ter
zijde gelegd. Hg volgt Heer Ogier op
al zijne tochten, en omdat hij nooit
een ander wapen voert dan eene ont
zaglijk zware ijzereD staaf, waarmede
hg, bijna spelende, heele rijen vijanden
neerslaat, zoo noemde ze hem «IJzeren
Reus.*
«Een zonderling man*, zeide de Ko-
uing. «Maar kom, laten we aan het
werk gaan. Ik hoop beide helden weldra
ontmoeten, en dan, ja, dan ontloopt
hg me oiet meer. Hij zal Ridder worden,
en Heer Ogier, die dc gouden sporen
reeds lang draagt, zal ik met zijn her
bouwd kasteel verrassen. Zijne dochters,
vertoeven |nu bij Moei Ri-
cbardis. Op den dag dat Heer Ogier
zgn voorvaderlijk erf weer in bezit
zat hij zgne beide dochters vin-
n hem te ontvangen.*