N.V. Middenstandb Credietbank Credieten - Incasso's - Deposito's Bel dan op No. 42 DE EEMBODE Nieuwsblad voor Amersfoort en Omstreken Dinsdag 2 Jan. 1923 No. RT1GSTE jaargang «tschlnt Dinsdag- din aanvang van een nieuw n Dinsdag en Vrijdag itzoigd. Een bepaalde n gegarandeerd. kzers en lezeressen Zalig Kieuwjaar- De Redactie. Jan. 1923. de ar Romt. DL avond, die hten, waren va nze reis. Voor het eerst sn volop van al de lu!iaan8Che lucht en dan in zulk een be- iap. Slechts Rapallo (in Riviera) en Sorrento Napels) kunnen hier gebracht worden, we door de grandioze aar ons hotel c enige oogenblik- wc in den tuin aan onder palmen en cy- olcauders en andere cn de lucht om ons ten wc aan den schoo- God voor de eerste rgcricht en we konden stellen, dat het daar geweest. het stadje rondgewan- m de kerk te zoeken, volgenden morgen de kunnen lezen, en we noten van de kennis- eerste echt-Italiaansche ge en typisch-Italiaaa- door stegen op binnen poorten en wegen, ier telkens de bergwand omhoog zagen gaan. dig. renaissance kerkje tar italiaansche straat- waren uitgestald, een I we later herhaaldelijk >p een tafel een paar [me, v.rsch gekookte orgesneden cucumeri, n, groen van buiten en n binnen, met zwarte men voor eenige cen- koopen kan. Op den cn er achter nog een die fraai uitziende n bedriegt hier echter, hoorden: er is even n ais aan een niet- ll&udsche komkommer, r echter dol op als druk doende koopman tr, dc koopende vrouw- cr om staande jeugd :t geheel een aardig c eenige oogenblikken skekeo. r in heel Riva gem an het terras vóór ens hel prachtigste uitzicht hadden op het|meer en de haven en dc stad, zoodat we daarheen spoedig terugkeerden en er een onvergetelijken avond hebben doorgebracht, die al schoor cr werd, toen de maan achter de silhoulletten der bergen te voorschijn kwam en het meer met zilverglans overgoot, terwijl langs den oever overal de lichtjes pinkelden. Den volgenden dag zijn we het meer overgevaren in zijn heele lengte: van Riva aan de noordpunt tot Desenzano aan den Zuidelijken oever een afstand ongeveer EOK.M. Het is het grootste raar be voegden zeggen, het schoonste der Italiaansche alpen mi ren. De breedte varieert van 4 tot 18 K.M. en de grootste diepte is ODgeveer 350 M. Waarschijnlijk is het in vroegere tijden fjord van de Adriatische Zee ge- t, waarvoor nog pleit, dat in dit meer vischsooiten voorkomen, die men iders alleen in zout water vindt. De indruk is inderdaad als van de zee, en geweldig is de werking van de water vlakte in het hooggebergte. De noor delijke helft ligt ingesloten tusschen bergen, die een hoogte van meer dan 2000 M, bereiken en wier wanden bier daar bijna loodrecht uit het water omhoogstijgen. Naar het Zuiden komt men tusschen heuvels, die met kastaoje's, myrthen en olijven bedekt zijn. Koste lijke tuinen ziet meD op de terrassen langs de kusten waar men aanlegt citroenen, wijadruiven, granaten e.d. Verrukkelijk liggen daar de stadjes Gardone, Salu en Maderno, om slechts de bekendste te noemen. In het eerste zijn hotel-paleizen wezen de rp- varenden elkander met groote belang stelling en opwindiag een landhuis in de bergen, waarop de Italiaansche drie kleur (groen, wit, rood) wapperdehet huis van d' Annunzio, waar de groote man op dat oogenblik ziek lag, en leven dige gesprekken ontsponnen zich over zijn toestand en zijn vaderlandslievende daden. Patriot is de Italiaan in merg been, en niets gaat hem boven de roem van het „Una Italia" en zijn groote mannen I Men noemt deze streek de „i evenals de meer bekende aan de Mid- dellandsche zee met zijn mode-bad plaatsen. En deze „riviera" is bij Ita lianen en de weinige ingewijde vreem delingen meer populair dan de beroem de van San Remo en Rapallo. Prachtig is ook de kleur water van 't meer. Toen we op de boot gingen, was het heerlijk lichtblauw en doorzichtig als kristal, verderop in de volle zon was het zacht, diep paars. Tegen elf uur in den voor middag draaide de wind, die 's morgens uit het noorden kwam naar het zuiden, eD o wonder I de kleur der op krullende golfjes werd gras-groen 1 Dit' verschijnsel herhaalt zich met de nauw gezetheid van een uurwerk iederen dag elf uur komt de »Ora« de zuidenwind en »il lago si volta* (het meer veranv dert) zooals de Italiaan zegt. Aan boord maakten we voor 't eerst kennis met de Italiaansche keulcen, maar ik kan niet zeggen, dat die kenDismakiDg onzerzijds een bijzonder aangename was. Maar van die Italiaansche keuken vertel ik u misschien een andermaal nog wel. In Desenzano stonden eeoige dozijnen koetsiers met hun kleine rijtuigjes en vlugge paaidjes de reizigers aan de aanlegplaats op te wachten. Eeu ge schreeuw en tumult als die maakten I Ze vochten haast om de reizigers VERLEDEN. :n,« kreet Wolfaart dat geroepen of de dc ijzeren staaf ge- d naast Heer Ogier, strijd spoed g beslist, warcu de Jonkers Frank allen, ook Jonker 'ion cn al de roovers ;c!(s de brouwmeester, i ning vleien Wolfaarts mannen, die zoo v «en om hunnen H' der te wreken, in het i geplunderd werd. was ooit behaald, an de plundering ij eene schoone harp hij die als aandeel in ilundcring der schatten i- cn bierkelders aan dc kcikeiholen dijker dan op den Rots- al de gewonden l'h-gcn, en onder hen Hfccr Ogier van Berken- gewond, doch meer door 'olgc van den zwaard- k doaaf koffers. Waar de afstand ion, slechts twintig volgens de orario (het spoorboekje) uur tijd hadden voor onze trein vertrekken, gaven wij de voorkeur een wandeling, waarbij onze kof fers werden toevertrouwd aan een paar itevige, blootvoetsche knapen, die ze 'oor ee.i paar Lire naar het station zouden dragen. Slechts een half uur te laat (dat is heel weinig in Italië) kwam de snel trein uit Venetie aan, die ons in twee tijds met een zitplaats en een staanplaats, die we beurtelings tuilden de treinen zijn steeds overvol) in Mi an bracht. Vlak bij het station vonden we een goed hotel en na ons wat veifrischt te hebben gingen we aanstonds op stap om wat van Milaan te zien. 't Eerst naar het Domplein, hel hart van Milaan, met zijn majestueuze Dom en zijn Ga- leria Vittorio Emmanueli. Zou er ergens ter wereld bij zilveren maanlicht een grootscher gezicht mo gelijk zijn dan dat op den Dom van Milaan In reusachtige grootheid en majesteit bij rijzigste slackheid schiet het marmerwonder met zjjn honderden, dpenbeen gesneden, torens en pinakels uit den grond op en zija hoo ge koepel »reikt met z'n blijde handen aan den hemel.* Is het niet of die duizenden Engelen met wuivende wieken en opgestoken palmtakken, ge stalten rein en blank als de saeeuw der Alpen* van den hemel neergestre ken zijn om Haar te bejubelen ter wier eere deze tempel werd gebouwd de Moeder des Heeren Op die marmeren gezichten der Hei ligen Apostelen, Belijders, Martelaren, Maagden trouwe wachters aan Gods tempel, ligt een trek, die spreekt v zucht naar het hemelsch Vaderland, Welken indruk de Dom van binnen maakt Laat U dat de niet-katholiek Busken Huet vertellen «De christelijke mys tiek bezit nergens op aarde een ge trouwer en tegelijk schooner stichting dan deze kerk. Nauwelijks is men haar binnengetreden, Tif men' voelt zicb aan gegrepen door bet eigenaardige der christelijke vroomheid. De ongemeten ruimte van het gebouw brengt eigen menschelijke kleinheid tot bewustzijn. De hemelhooge en zwaie zuilen boe zemen vertrouwen in op de samenstelling van het heelal. Het halfdonker, alle voorwerpen gehuld zijn, is i eenstemming met de raadselen van het menschelijk leven. De kleurengloed, dien men van den ingang zich voort bewegend naar het koor metdebooge en breede ramen, langzaam tegemoet wandelt, opent het uitzicht op een harmonisch en innemend verschiet. De vereenigde kunst van alle architekten en alle dekorateurs is niet in staat het dogma der scheiding, die volgens ,het christendom tusschen de wereld en het ware leven ligt, een dieperer, indruk te geven, dan het inwendige der dom kerk van Mdaan het doet. Al het terug- stootende is verdwenen, alleen achter latend wat troosten, bemoedigen bekoren kan. geen geringe zaak, den toe vallige bezoeker eener kerk eensklaps met zulke gedachten te vervullen. Én indien het opwekken van dergelijke aandoeningen het doel is, waarmee men gothische kathedralen heeft ge bouwd, dan moet erkend worden, dat de Dom van Milaan hare bestemming uitnemend vervult.* Vanuit de Galeria Vittorio Emmanueli een overdekte passage, door haar grootsche Afmetingen en marmer-rijk dom eeoig in Europa hadden we dien avond een schitterend gezicht op Dom en Domplein. We kregen hier een aardtgen kijk op de bevol king, want half Milaan, rijk en arm, loopt 's avonds rond op het plein of in de Galeria. Den aDderen dag hebben we den heerlijken Dom op ons gemak bewon derd van binnen en nog eens van buiten. Een hoogmis bijgewoond in Ambrosi- aanschen ritvN (die alleen in 't diocees Milaan mag -Igevolgd worden) en een processie gerten. Daarna het dak en den koepei beklommen en erop rondge dwaald als tusschen een woud van torentjes pinakels en beelden. Zelfs vloeren en dakbedekking, trap- wanden, 't alles van wit marmer, in den koepel beeft men een pracht-uitzicht over de stad en de Lom bardische vlakte in 't noorden afge sloten door de witte toppen der Alpen. De Dom bezit een grooten schat in het lichaam van den H. Carolus Borro- (1538—1584), eenmaal aartsbis schop, die zich behalve voor de ge- heele Katholieke Kerk onsterfelijke ver diensten beeft verworven door zijn voor het totstandkomen en uit- der besluiten van de Trentsche Kerkvergadering. We baddeD het geluk de H. Mis te picgen lezen in de crypte, op het altaar, waar zijn lichaam nog ongeschonden ligt. Ons verblijf in Milaan kon niet van langen duur si|n. Rome wenkte ons, en er waren nog eenige halte-plaatsen be paald onderweg. Over Genua en Rapallo ging het met slechts kort oponthoud iar Florence, Firenze Ia beltal Waarlijk deze stad draagt met eert haar vleiende bijnaam schoonheid vat natuur en kunst wedijveren om haar tt ..Florence 't schoonste, dat mijl oogh oyt heeft aanschout" getuigt Hooft van haar. Wij hebben haar schooae pleinen doojjfuist, haar trolsche palei zen bewonderd, in verrukking gestaan vóór en in haar Dom van een geheel andere schoonheid dan die van Milaan, ook rijk, machtig en ontroerend haar overrijke musea in s dacht doorgewandeldUffizi, Palazzo Pitti, Valeria dell' Arte en vooral San Marco I San Marco, het oude klooster, waar Savonarola leefde, wiens cel we hebben bezocht, San Marco één onschatbaar kunstjuweel door de schil derstukken van boveoaardsche visie door den engelachtigen schilder van Fiesole (fra Angelico da Fiesole) op de wanden van gangen en cellen gewrocht, Geen museum kan het daartegen halen, en men moet wel alle oog schoone der schilderkunst n men daar niet onder den indruk komt. En dan de heerlijke natuur I Tegen den avond gingen we met de electrische tram naar Fiesole het twee honderd vijftig meter hooger gelegen stadje, welker terassen men een verrukkelijken aanblik heeft op het Arnodal en Flo rence. Tot twee maal zagen we daar de ondergaande zon haar stralengloed gieten ovei berg en stad, waar de roode oud Etruskisch theater en aan het Franciscaner klooster, nog in Franciscus' Domkoepel rustig en majestueus het gcheele stadsbeeld overheerscht. We brachten daar in Tiesole nog :n bezoek aan de ruïnes van ten voor Amersfoort en Omstreken AMERSFOORT. Lange Gracht no. 4 - Telefoon no. 304 Depositorente van 3'/2 - 5% tijd gesticht. Een zeer praatvaardig, hartelijk Paterke, dat zelfs Holiandsch bleek te verstaan, hoewel Italiaan van zuiverste soort, leidde ons rond door bet eenvoudig, maar merkwaardig klooBtcr. Met ons maakte de ronde een vreemdeling, die een Deen bleek te zijn, ns vertelde, dat hij Italië bereisde, bijzonder de plaatsen te bezoeken door zijn landgenoot Johannes Jörgensen beschreven. Een zoekende ziel leek hij ons te zijn. Misschien had de Pater dezelfde gedachte, want hij vestigdi de kapel bijzonder onze aandacht op een zware zilveren godslamp met het inschrift »In memoriam oonversionis ter gedachtenis aan mijn be keering Mogens Ballin*. Deze zoe ker, ook een Deen, had daar de rust >or zijn ziel gevonden. We moesten vooral niet verzuimen Assisi te bezoeken, vermaande de Pater. We beloofden het. Daar stappen we de volgende maal dus eerst nog even if, alvorens in Rome tekomen. TH. BREMER Jr. Hebt U een Taxi of auto noodig Amersfoort. Amersfoort Het roofnest ga in de vlammen op, beval Wolfaart en toen er niets met te plunderen viel, werd aan zijn bevel voldaan. Marten bleef met een veertig man achter om in het huis met de bierton de gekwetsten en de beviijde zieke gevangenen te beschermen tot ze weer hersteld waren en huiswaarts kon den keeren. Met zijn overige minnen trok Wolf „art met de harp op den rug nu naai Keulen terug. Ook Heer Ogier van Berkenheim vergezelde hem cn ver- lelde onderweg hoe hij door de schoone beloften der Roofridders zich had laten verleiden om Koning Willem ontrouw te worden. De Roofridders hadden hem echter trouweloos behandeld en om zich te wreken, had hij eene bende verzameld oin de Wolfsburg te over vallen. Hij wist den ingang achter het bierhuis en zoo was hij op het juiste oogenblik gekomen om de roovers te helpen verslaan. »En wat zult gij nu doen, Meer Ogier?* vroeg Wolfaart. Mijne goede vrouw is dood; mijn eenige zoon is op eene ellendige wijze omgekomen mijn kasteel beslaat ni meer, mijne dochters nemen den sluier aan. Wat blijft na voor m$ over Wil Koning Willem vergeten dat ik hem c «trouw >trd, dan w*d ik mjjo levsn hem en ik hoop dan te zorgen, dat men later, als ik niet meer in leven ben, mij niet meer nocme »Vos van Berkenheim.* Ik hoop mijnen ouden naam in eeie ten grave te dragen. Daar de tocht slechts langzaam voort ging, kwam men pas eene week later te Keulen aan en deed Wolfaart Koning Willem verslag van het gebeurde. «Eo wie was de Ridder, die u onverschrokken, en zoo tijdig hulp kwam bieden?* vroeg de Koning. Heer Koning zult ge dien man be loonen op mijn woord van Roomsch- Komng I* «Ook dan als hij u eenmaal ontiouw werd?* Koning Willem zweeg. «Ook dan, Heer Koning?* vroeg Wolfaart ernstig. Nog bleef Koning Willem zwijgen. «Hij is zoo fel getroffen, Heer Koning! Hg verloor vrouw en zoon; zjn kasteel werd door de Roofridders verbrand zijne dochters gingen kloosterverlaten staat hg daar. «Dan is het de »Vos van Berken heim,* zelde Koning Willem. «Hij is het, Heer Koning, en ik ver zeker u, thans behooit hij u geheel.* «Gg zijt een edel man, Lodewijk van Vaelbeke 1 Cm uwentwille neem ik hem aa«, es zal «iet «set kern ev tweeden Kerstdag na den middag lang krioelde het in de Lieve Vrouwestraat van mannen en vrouwer die hunne kinderen brachten naar he Verenigingslokaal Sr. Jozef waar he Kerstfeest zou gevierd worden. Even voor 4 uur opende zich d< deuren en stroomde bet jonge volkjt de zaal binnen waar zg door de feest commissie en een aantal helpster werden ODtvangen en de plaatsen wei den aangewezen. Nadat allen geplaatst waren opende den Voorzitter der Kerstfeestcommissie den heer Koekoek met eet hartelijk woord van welkom alle aanwezigen. De Eerwaarde Heeren Geestelijk! van de stad toonde hunne belangstel ling in dit feest door korte of langen tijd bij de kleintjes te vertoeven. Nu werden de kindertjes onthaald op chocolade, krentebollen en specu laas hetwelk door de helpsters in vol maakte orde werd rondgedeeld. Elke helpster had een dertig tal kinderen te bedienen. Ondertusscheo ging bet gor dijn van het tooneel omhoog en werd door een viertal meisjes een aardig welkomstlied gezongen. Daarna ver schenen ten tooneele om een leuk ttogeliogeling te zingeu dat alle aanwezigen deed schateren van 't lachen. Nadat door allen nog menig Kerstliedje gezongen was, werd met de trekking naar de prijzen begonnen dat de belangstelling der kleinea geheel ia beslag nam daar hunne oogen eene ijke keuze prgzen te aanschouwen - ïaddeo. Wat de keuze der prgzen betreft hierin was de Kerstfeestcommissie bg- zonder gelukkig geweest, zoodat alle kinderen opgetogea van vreugde na het trekken met een mooi prijsje naar - hun plaats terugkeerden. Toen detrek-^ king was afgeloopen ging het gordgor- van het tooneel weder omhoog ca werd door eenige kinderen een vrooHJk danklied gezongen waartusschen door een der meisjes een woord van dank werd uitgebracht eerstens aan de Eerw. Heeren Geesteigken die door hunne aanwezigheid huuue belangstelling iu Ker.tf.MC voo, de kind™ v.o de teodetfee,, toonde» eo dttttrdoot d. leden de R. K. Werkliedeoveree- lee.tvreugde .oottee, verhoogde. Djmo. niging I.J... g.bot» St. Jozef. De. w-.oA.r. miilHao ian„TTeestcommissie voor al hun moeite en zorgen waarmede zij dit schoone feest hadden voorbereid en vooral een woord van hulde en dank aan Mej. Peter» voor alles wat zg voor het Kerstfeest heeft gedaan door de gelden daarvoor noodig, bgeen te zamelen. Hierna ver scheen de Voorzitter van de Kerst feestcommissie om voor het sluiten van dezen feestavond de feestcommissie geluk te wenschen met de goeden af loop van het Kerstfeest en tevens Mej, Peters namens de feestcommissie te bedanken voor al de moeite en zorgen die jjzg voor het Kerstfeest zoo bereidwillig betoond heeft vooral door het vele geld benevens een mooi aan tal prijzen bijeen te brengen cn voor den raad en daad waarmede zij de feestcommissie ter zgde heeft geslaan, waardoor de taak van de feestcom missie zoozeer verlicht werd. Als bewgs van dankbaarheid met Mej. Peters werd een mandje bloemen igeboden, benevens een étui waarin y een zilver lepel en vork bevond. Onder het overhandigen werd door allen een luid «lang zal zg leven*, gezongen. Het feest was alzoo ten einde doch tor het verlaten der zaal werd cllc kind een reuzen sinaasappel en een flinke speculaaspop gegeven eo tot ledene spreken. En thans uw loon Gg hebt de taak, die ge vrijwillig op u naamt, volvoerd. Ik wil u tot den Adel stand verheffen, en tot Ridder slaan. Weinigen zullen de gouden sporen zoo met eere dragen, als gij 1 Morgen aan den dag zal dit in het openbaar ge schieden. Laat Heet Rogier thar.s bij mij komen. Tot morgen, mijn vriend I* Eer de avond gevallen was, liet Broeder Albertus zich bij Koning Willem aandienen. «Wel, vrome Vader, wat drijft u zoo laat nog hier vroeg de Koning. «Heer Koning, ik kom uitnaan mijnen vriend Lodewijk van Vaelbeke en ik breng u bij zijn afscheid zijnen hartelijken dank voor uwe gunst negen heid.« «Dat begrgp ik niet, vrome Vader I* «Hij heeft het krggskleed afgelegd, en het Vinders-gewaad weer aange nomen. Met de harp op den rug en de luit onder den Brm. is hg opnieuw de wereld ingegaan. Het lied is hem liever dan het zwaard, Heer Koning, en een maal hoopt hij, op den dag, dat de Heilige Vader in (Rome u de Keizers kroon op hel hoofd drukt, den luister van de feesten met zgn lied te ver- hoogen.* «Hadde bij mg toch slechts «én zaak gtdaaa,* reide dc Koairg. Dat doet hij door mijueu mond, Hezr Koning 1 Hij vraagt u de gunst en de genegenheid, die hem van u teu deel vielen, over te dragen op Heer Ogier van Berkenheim.* «Waarlijk,» zeide Koning Wilem, «die :envoudige zanger is reeds een Edel- nan door zgne deugden. Hij behoeft liet meer geadeld te worden. Aan zijne begeerte zal voldaan worden.* Eenige dagen later vertrok Koning Willem met zijn Gemalin naar Holland, doch vóór hij vertrok, had hg tgdingen gekregen uit Henegouwen, waar de n zgnen zwager Jan van Aven- - hachelijk stonden. Koning Willem beloofde spoedig zelf met een leger hem te komen helpen, doch zond als eerste hulp eene sterke bende, waarbg Heer Ogier als Bevelhebber aangesteld werd. Met tranen vau darkbaaiheid in de oogen, had Heer Ogier dit gunst bewijs aangenomen, en toen des zomers de beide zwagers elkander ontmoetten, zeide Jan van (Avennes«Weet ge, Heer Zwager, wat uit den »Vos Berkenheim* gegroeid is?« «Neen, ik ben nieuwsgierig het te weten. Zeg het mg I* Een «Leeuw van Berkenheim,* heer Zwager. Dapperder Ridder ontmoet men in heel Henegouwen niet. En ja, dat is waar oak, ik moet u dc groeten y den Vinder Lodewijk van i het Hof zijne. brengen v Vaelbeke.* «Heeft bij bg i liederen voorgrdragen «Neen Harp eu luit zgn weer ter zijde gelegd. Hg volgt Heer Ogier op al zijne tochten, en omdat hij nooit een ander wapen voert dan eene ont zaglijk zware ijzereD staaf, waarmede hg, bijna spelende, heele rijen vijanden neerslaat, zoo noemde ze hem «IJzeren Reus.* «Een zonderling man*, zeide de Ko- uing. «Maar kom, laten we aan het werk gaan. Ik hoop beide helden weldra ontmoeten, en dan, ja, dan ontloopt hg me oiet meer. Hij zal Ridder worden, en Heer Ogier, die dc gouden sporen reeds lang draagt, zal ik met zijn her bouwd kasteel verrassen. Zijne dochters, vertoeven |nu bij Moei Ri- cbardis. Op den dag dat Heer Ogier zgn voorvaderlijk erf weer in bezit zat hij zgne beide dochters vin- n hem te ontvangen.*

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1923 | | pagina 1