I
DE EEMBODE E
Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
voor Amersfoort en Omstreken
Abonnementen kunnen elke week Ingaan, doch opzegging van abonne
ment moet geschieden voor den aanvang van een nieuw kwartaal. Prijs per
3 maanden f 1,00. Bulten Amersfoort f 1.10. Afzonderlijke nummers 10 et
Vrijdag 28 Dec 1928 Üfi" 78
Twee en Veertigste Jaargang
KANTOOR: LANOEORACHT 28, AMERSFOORT, TELEFOON 314
DE EEMBODE VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAQ
II Bu
geregeld advertecrcn. Advertentlïn moeten Diaedag ea Vrfdag v
uur worden bezorgd. Een bepaalde plaats kan niet worden gegarandi
Epistel en Evangelie.
Les uit den blief van den H. Apostel
Paulus aan de GalafërsIV, 17,
Broeders I Zoo langen tijd de erfge
naam kind is, verschilt hij niets vsn
dienstknecht, ofschoon hij heer van a
ismaar bij staat onder voogden
veriorgers tot aan den tijd, door zi)a
vader te voren bepaald. Zoo ook waren
wij, zoo lang wij kinderen waren, dienst
baar onder de eerste beginselen der
wereld. Maar toen de volheid des tljdt
gekomen was, heeft God zijnen Zoon,
geworden uit eene vrouw, geworden
onder de Wet, gezonden, opdat Hij hen
die onder de Wet waren, zoude vrij-
koopen, opdat wij de aanneming tot
zonen zouden verwerven. En omdat
gQ zonen zijt, heeft God den Geest
zijnen Zoon in uwe harten gezonden,
die roeptAbba, Vader I Dus is bet
niet meer dienstknecht, maar zoon
indien nu zoon, dan ook erfgenaam
door God,
EVANGELIE
volgens den H, Lucas11, 3340,
In dien tijd verwonderden zicb Josef
en Maria, Jesus' Moeder, over hetgeen
van Hem gezegd werd. En Simeon
zegende hen en sprak lot Maria zijt
MoederZie, deze is gesteld tot val
en tot opstanding van velen in Israël,
en tot een teeken, dat zal worden
tegengesproken, (en door uwe eigen
ziel zal een zwnard gaan)opdat uit
vele harten de gezindheden openbaar
Er was ook eene profetes, Anna,
dochter van Phanuel, uit den stam van
Aaer. Deze was ver op hare dagen
gekomen en had, van haren maagde
kken staat af, zeven jaren met hareD
man geleefd. En zij was eene weduwe
van vier en tachtig jaren, die niet week
uit den tempel, in vasten en gebeden
dienend, nacht en dag. Ook zij, ter
zclfdcr ure daarbij komend, loofde den
Heer en sprak van Hem tot allen, die
Iiraël's verlossing verwachtteo.
En toen zij alles volbracht hadden
volgens de Wet des Heeren, keerden
zij terug naar Galilea, naar hunne atad
Nazareth. Het Kind nu groeide op en
werd gesterkt, vol zijnde van wijsheid
en de grnade Gods was in Hem.
die gebeurtenissen zelf te gedenken als
wel ons te toom n boe het Kind vr n
Bethlehem door den grijzen Simeon en
de brjaarde Profetes Anna als den
Messias eikend werd en ons te wijzen
op het woord vsn Simeon «Z'e, Deze
is gesteld tot vel en opstand rg
velen in Isrrël en tot een teeken
tegenspraak*. Door den Geest Gods
verlicht csg Simeon hoe velen dit Kird
alR den lang beloofden Verlosser zou
den erkennen en in Hem geloover», hoe
anderen daarentegen aanstoot zoudeD
nemen aan Hem en Hem niet zouden
aannemen, boe derhalve dit Kind
velen tot opstanding zou strekken,
anderen tot val zoude zijn. De tateren
gebeurtenissen hebben de waarheid
hiervan bewezen, zoowel tijdens Christus'
leven als na Zijnen dood. Velen uit
Isr2gl hebben Hem geloovig erkend,
het meerendeel echter heeft Hem ver
worpen. Is datzelfde niet geschied ge
durende de volgende eeuwen tot op
den dag van heden?
O zeker velen, God dank, hebben
evenals Simeon en Anna, vol vreugdi
en vol liefde dal Kind in buane armei
genomen en God lovend voor het licht
des geioofs uitgejubeld: «Laat ou Heer
uw dienaar in vrede sterven, wsnt mijn
oogen hebben Uw Heil aanschouwt*.
Maar achl zoo velen ook hebben
Hem niet erkend en zijn gebleven in
de duisternissen van onwetendheid en
zonde. Is heden ten dage dat Kind nog
niet een teeken van tegenspraak, is de
menschheid heden ten dage niet feller
dan ooit verdeeld in haar waardeering
van dat Kind? Helaas hoe groot is het
getal dergenen, die de Kerstdagen vie
ren ja, maar als dagen van ontspanning,
wereldsch vermaak, ais dagen van den
kerstboom zonder de Kerstkribbe...
omdat ze Hem niet willen erkennen.
Dit moge bedroevend zijn, de H. Kerk
ijst er ons echter op, dat zulk reeds
j Zijn Geboorte voorspeld was. Doch
zij vermaant ons dan tevens, dat wij
Hem toch erkennen zullen, dat wij het
Kindje vau Betlehem geloovig aanne
men als den Redder, den Verlosser,
den Zaligmsker der menscben, opdat
Hij voor ons niet tot val maar tot op
standing zij. »Wie geiooft zal hebben
zal zalig worden, wie niet gelooft is
reeds veroordeeld*.
Evangelieverklaring.
De gebeurtenis, welke verhaald wordt
in het Evangelie van dezen Zondag,
had eerst plaats op den 40e dag na
Christus' geboorte. Volgens de Wet
van Mozes was een vrouw, die eeo
zoon gebaard bad, veertig dagen wet
telijk onrein en moest zij, wanneer die
dagen barer zuivering ten einde waren,
in den tempel een iffer gaan brengen
was die zoon haai eerstgeborene daD
moest deze op bijzondere wijze aan
God worden toegewijd. Deze gebeur
tenissen herdenkt de H. Kerk op bet
feest van Maria Lichtmis, op welken
dag betzelfde Evangelie wordt voor
gelezen. Op dezen Zondag is het niet
zoozeer de bedoeling van de H. Kerk
b5
Uit droeve dagen.
XIX.
«Maar boe komt gij hier? wat komt
»Dat Is een lange geschiedenis die
ik u vertellen zal. Maar waarom heb
ik u niet gevonden in het logement
waar gij mij gemeld hadt, dat gij ver-
bieeft, toen gij uw dienst verlaten bad,*
»Ora de doodeenvoudige reden dat
ik dezen morgen eerst van Valenciennes
ben gekomen, waar ik gevangen heb
gezeten gedurende zes weken en wel
door toedoen van Perthuis... gij kent
den ouden procureursklerk toch nog wet
dien wij zoo dikwijls in het spel geplukt
hebben. Hij is nu bij de politie. Maar
ik zat mij op den schurk wreken, die
nog een oude veete tegen mij had, want
door mij die poets te spelen heeft bij
Anna Therwagne vrevselijk voor het
boold geatooten, die zooals ge weel
almachtig is. Overigens zal ik u de
taak later wel geheel en »1 vertellen.
Doch laat ona dit kt Uithuis binnengaan.*
De twee broeders namen plaats in
een boek van een groote, slecht ver
lichte zaal, waar zich op dat oogenblik
weinig personen bevonden.
Nauwelijks waren zij gezeten of
man met blonde baren, dikke knevels,
Opvoeding.
Nog enkele dagen en d
>or onze jongens en t
voorbij. Ze werden vc
rijd uit bet gewone doen
Die ontspanning is voc
heel noodzakelijk, maar o
nadeeligen kant bbo.
De vacantie begint v
kinderen met eens «lang u
En heel vaak eindigt d
eens «laat naar be
zegt vader of n
vacantie, laat ze vanavon
langer op biijvn.c M
taat, dat ze 's morgens wc
slapen. En door dat lang
wordt de H. Mis 's morgc
Dat is niet goed te p-
Mis bijwonen is voor het ki
goede daad, die het stelt.
bed gaan en lange slapen heeft rog
een ander bezwaar.
Als de kinderen 'a avonds laat naar
bed gaan, dan wordt praktisch het
avondgebed verwaarloosd. Misschien
bij enkelen niet, want daar wordt des
avonds gimeenschsppelljk, op een vast
gestelde lijd bet avondgebed en de;
Rozenkrans gebeden. Maar dat getal is
tegenwoordig zoo miniem, dat deze
gevallen uitgesloten kunnen worden.
Evenals bet avondgebed wordt 'amo
ger.s het morgengebed verwaarloosd,
omdat in de H. Mis door de meeste
kinderen het morgengebed gebeden
wordt. Thuis gebeurt bet niet.
Zoo zien we dus, dat door die
vacantlepraktijken en H. Mis
gen- en avondgebed er bij inschieten,
De kinderen een plezier gunnen, Diets
liever dsn dat. Maar een plezier
zulke gevolgeD, neen dat nooit.
De H. Mis moeBt door de kinderen'
in de vacantie juist veelvuldlger
den bijgewoond. En tevens moei
Communiceeren meer plaats hebben.
Het kind heeft immers tijd genoeg
dat r voor. En toch wat ziet men In de
vacantie 2fjn 'smorgens in de H. Mis
bijna geen kinderen.
Ouders, zendt ook in de vacantie
uwe kinderen naar de H. Mis. Gaat zelf
met hen mee. zoo ge kunt. De kleinen
vinden bet fijn. En 't is een voorbeeld
van zeer groote kracht. Wat moeder
of vader doet, dat doen ook de kinde-;
Brengt de kleinen bij Jezus evenals
rouwen uit het Evangelie, de kin
derijes bij Jezus brachten. Jezus zal hen
en U zegenen.
De vacantie brengt heel veel zorgen
mede. Meer nog, dao menigeen mis
schien zal denken. Een van de aller
grootste verplichtingen van de ouders
lijdena de vacantie der kinderen, is wel
het toezicht houden.
In de vacantie, en niet alleen in de
groote vacantie, maar ook in Kerst- er
Poasch vacantie zwerven de kinderen
overal. Ze gaan uit, sitten op solder.
in schuur of bergplaats, bij vrienden,
bij familie. Niet overal kunt ge ze na
gaan. Maar houdt toezicht wanneer t*
met tweeën of dritën bij elkaar zijn op
zolder of in schuren of bergplaatsen
Waaki, óók over de kleineren.
't Zich alleen in de eenzaamheid
men ia zoo verderfelijk. '1 Is geen
overdreven verplichting. Neen de prak
lijk leert van de nalatigheid de droe
vigste dingen.
den omgang. Laat
pelen. Laat se niei
rten ondernemen,
iets goeds. Katte-
sr wat de vriendjes
te vertellen, wai
)uw hel niet als
laat suit ge mis-
e dingen te hooren
n bij U, zoo lang
't gezellig thuis I
van uw kind ver
net zooveel zorg
is opgebouwd!
e H. MisJ Waakt
godsdienstige ver
iver hun omgang'
t schoon en kost-
Waakt over zijne
ig voorkomen en r.
kleed, met een boek onder den anS,
aan een tafeltje dat naast hen
stond plaats en sprak hen in het En-
gelsch aan. Zij beduidden bem dat zij
hem niet verstonden en verzochten hem
Franach te spreken, waarop deze ant
woordde: «I do not understand you*
(Ik versta u niet). Hij opende vervolgens
zijn boek en begon te lezen.
XX.
De Bannoyaard verhaalde toen aan
Paschal alles wat gebeurd was met de
uitgewekene en hare twee kinderen,
zonder daarbij te vermeiden het aandeel
dat hij gehad had in het drama van
den Gevloekten Viersprong.
Paschal begreep terstond dat zij van
wien zijn broeder sprak, niemand anders
zijc kon dan de gravin de Tavanes,
doch bij zeide er niets van.
Antoine vertelde vervolgens hoe de
baron de Ia Vierre, bij wien hij onder
een vaischen naam in dienst was, ge
last had om den echtgenoot der ver
moorde dame op te sporen en voegdi
vervolgens bij: «En nu bomt voo
nog de grootste verrassing. Zij, van
wie ik gesproken heb, was niemand
anders dan de vrouw van uw vorigen
i geraden*, zei Pa
sen*., jiaar dat y een gekke historie
die gij mij daar medegedeeld hebt, want
ge moet weten dat ADna Therwagne
opgedragen had de gravin te reddeD
en ik verdacht kan worden schuldig te
zijn aan haar dood, te meer daar de
verdenking op mij rust haar vergezeld
te hebben, en degenen die ml] gevangen
hielden, hebben er belang bij die ver
denking niet tegen te spreken.*
sKoml loop heen met die gekke
:ronderstellingen en luister goed naar
wat ik u zal zeggen. Wij hebben hier
een geval waaruit wij veel voordeel
kunnen trekken. De graaf sit in de ge
vangenis, zijne dochter is bij nijn mees
ter, zijn zoon te Parijs; dc zaak is voor
ons xoo duidelijk als men se maar wen-
schen kan. Van den eenen kant breng
ik aan den baron de la Vierre verilag
waarvoor hij mij rijk beloont; van den
anderen kaDt laat ik den gevangen
graaf weten dat ik op sekere voorwaar
den rijne kinderen weer bij bem kaD
bezorgen en vooral dit laatste zal geld
opleveren.*
De Engelscbman las nog altjjd, ver
slonden in sijne lectuur.
Sedert eenige oogenbllkken gaf Pa-
schal geen acht meer op de woorden zijns
broeders; men kon het aan hem zien
Twee soorten.
Als ik goed zie, zoo schreef Pater
Vrymoed eens, dan is er een socia
lisme van het verstand
en een socialisme van het
hart.
Het eerste is 't socialisme van een groep
van intellectueele leiders, zoo zeide
h(j, die er in gclooven, zooals w(j in
geopenbaarde waarheden gelooven;
.die met God en een eeuwig leven heb
ben afgerekend, die Godsdienst opium
noemen voor het volk en wier heele
ideologie dus begrensd ligt in de stof
en binnen den engen kring van
leven, en die het overige denken
te vullen met wat muziek, wat litte
ratuur, een beetje kunst en weten-
Schap en wat vormenbeschaving. Ze
belyden het wjjsgeerig en geschied
kundig materialisme als een dogma.
Ze gelooven vast, dat heel de geschie
denis der menschheid slechts is opge
bouwd uit klassenstrijd en dat klas
senstrijd daarom het eenige en prin-
«ipieel-onmisbare middel is tot elke
hervorming. Volgens een vast schema
verdeelen ze heel de wereld in kapi
talisten en proletariërs en zien met
dwepende oogen uit naar de groote
kladderadutsch, waarin de proleta
riërs kapitalist en de kapitalisten pro
letariërs zullen z\jn en ze gelooven,
dat het dan goed zal wezen. Ze belo
ven den henrel op aarde en hebben
ln beginsel den hemel hiernamaals
afgeschaft.
Tusschen dit socialisme en ons Ka
tholieken ligt inderdaad een onover
brugbare klove, zooais er een onover
brugbare klove ligt tusschen geloof
jen ongeloof, tusschen een kuituur, die
alleen op dit aardscho leven is gericht
en een kuituur, die de aardsc.hc din
gen waardeerend voor wat ze z(ju, ze
Vil bezien en gebruiken in het Godde
lijk licht der eeuwigheid.
Het is helaas niet te ontkennen, dat,
het algemeen genomen, internatio
naal zoowel als nationaal, liet offici-
eelc socialisme van den boven aange-
duiden geest is bezield.
Maar er is ook een soeialisnic-van-
lict-hart, dat door de groote massa
wordt beleden, die in de officieele in
stellingen van liet verstands-socialis-
me haar organisatie meent te vinden.
Die massa moet men kemicu, om liet
levend socialisme te begrypeu. Praat
ze niet over Marx of over historisch-
materialismc; het laat hen koud
hebben er evenmin van gehoord als
van den Christus. Ze hangen het so
cialisme eenvoudig aan als een nieuw
armen-evungclie. Noem het duizend
maal een dwaallicht; het is helaas het
eenig licht, dat in hun leven schijnt.
Noem het een dwaalster; ze kennen
geen andere ster, die hun voorgaat.
Dit socialismc-van-het-hart, zoo be
kende Pater Vrijmoed openlijk, heb
ik lief. Ik heb het lief, omdat ik er
het snikken in hoor van de onterfden
onzer samenleving. Ik heb het lief,
omdat het een tweelingbroeder, neen,
het misvormde en blinde kind is van
het Christendom. Ik heb het lief, om
dat het me altijd denken doet aan de
duizendkoppige menigte in de woes
tijn, waarvan er óók velen, dorstend
dat bij aan heel iets andets dacht. Deie
dit bemerkende telde:
«Het schijnt dat gij niet verstaat wat
ik teg en het ia toch de moeite waard.*
Juist omdat ik daarvan overtuigd
i, dacht ik er over na. Luister nu
IS op uw heurt want ik heb het ge
vonden..De graaf Tavanes zal zeker
veroordeeld en ter dood gebracht wor
den. Wij tullen wachten tot hg dood is
en dan moet gif u uitgeven voor »gn
broeder.*
«Hoe? wat tegt ge daar! Zijt gij
Neen, Deen. De graaf heeft een jon
geren broeder, eeo toort van gek, die
lange jaren geleden naar Amerikr. ver
trokken it en waarschijnlijk wel dood
sal lijn. Filip Gessier heeft het verteld.*
«Maar wat kan dat mij schelen I*
«Zachtjes aan, er is nog wat. Ik ben
in 't beslt van tjjn portret dat sprekend
u gelijk.*
•Was er geen gouden lijst otn?«
vroeg tijn broeder ironisch.
«Ja, maar val mij niet in de rede.
Dan heb ik nog twee brieven die de
graal aan hem richtte en Ik niet op de
post gebracht heb, omdat het slecht
weder was. Ik heb het papier gebruikt
om er iets Ir. te wikkelen, maar sij tijn
nog ongeschonden. Daarenboven beiii
naar een beetje rechtvaardigheid en
liefde, Jezus zullen zjjn nageloopen,
zonder Hem te kennen en zonder te
weten, wie het was, dien ze volgden.
Zeker, ook deze socialisten van het
hart kennen den Christus niet, maar
is dat heelemaal hun schuld? Hoe
kunnen ze Hem kennen tenzy in en
door de Kerk, waarin Hij, naar Zyn
eigen woorden, voortleeft tot het ein
de der tyden? Gy lieden zijt het
Lichaam van Christus, schreef Paulus
aan de Corinthiërs; dat wil dus zeg
gen, dat de eenig-tastbare en zichtba-
gedaante, waarin Jezus door de
schare kan benaderd worden, niet
de individueele gedaante van
Zjjn sterfelijk leven op aarde, maar
de collectieve, God-menschelijke ge
meenschap-gedaante van Zijn Kerk.
Maar de Kerk, dat zjjn w ij. NVij zjjn
de Kerk niet heelemaal, want Jezus
de ziel en het leven van, Hij is
het Goddelijk element van de Kerk.
Maar wij, zijn de uitwendige, de
zichtbare gestalte van Hem. Zooals
Hü eeumaal een zichtbaar, individu
eel lichaam had op aarde, zoo heeft
Hij nu Zijn zichtbaar gemeenschaps
lichaam in de Kerk. Wjj bouwen te
zamen dit gemeenschapslielraam op,
waarin en waardoor Jezus wil blijven
zegenen, wil blijven roepen de schare,
haar te spijzigen met het licha
melijke en geestelijke brood in de le
venswoestijn. Als de wereld Jezus wil
zien en ontmoeten, dan moet ze Hem
kunnen zien en ontmoeten in ons.
En dit kan.
Dat blijkt uit de talrijke bekeerlin
gen, die nu eens van deze en dan
weer van een andere zijde Jezus in
de Kerk herkennen.
De wereld kan Hem zien als 1 e e-
a a r in de van plaats cu tijd onaf
hankelijke, ondanks spot en bestrij
ding zich onveranderlijk handhaven
de, altijd ideaal-schoonc leerstel
lingen van de Kerk.
Ze kan Hem zien als H e r d e r in
de nooit naar menscheljjke hartstoch
ten of tijdelijke mode-grillen van den
wereldgeest ombuigende, maar strak
zich voortzettende algemecnc richtlij
nen harer veel gesmade, maar vlelt-
kelooze zedeleer.
Ze kan Hem kennen als g e n a d e-
uitdeeler in de duizenden man-
rouwen, die alle eeuwen door
manmoedig en als kinderen tevens,
de hoogste toppen der mensche
ljjke volmaaktheid zjjn opgegaan.
Ze kan Hem zien als o f f e r a
en slachtoffer tevens in de dui
zenden mensch-lammeren on;
telaren en martelaressende bloedige
de wreede kerkvervolgingen en
de onbloedige van de eenzame kluis,
van de dompige bedstee, van het stil
le kraambed.
Ze kan Hem kennen ook als den
Vader en Vriend van de kleinen
zwakken, van de onwetenden en
hulpbehoevenden, in onze talloo-
ze liefdezusters en missionar
onze ziekenhuizen en krankzinnigen-1
gestichten, kortom: in die o
stichtingen en werken, wunrmee de
kutholieke charitas heel de wereld,
omspant
En toch, de ervaring bewijst het
Gessier brieven van den afgestorvene
aan het adres van den graaf. Morgen
ga ik hem betoeken en iteek er een
paar van in mijn tak. Ik moet a nog
zeggen dat de jonge aristocraat dit noch
uit princiep, noch door tfln gedrag wat,
want zijne vrienden waren lieve jongena.
Op dit oogenblik tal men er niet naar
gaan ondertoeken of het wel waar Is,
vooral daar het een man geldt dl« om
zijne democratische gevoelens door sijne
familie vertaakt is.*
De Bannoyaard keek tijn broeder met
een diepe bewondering aan.
»G8 betoovert mij*, telde hg, «Ik
geloofde dat ik sterker was dan gjj,
ik tie, ik ben niet tegen n opge-
en. O, wg kunnen het nog ver
brengeo I*
«Zoo mag ik u hooren praten, maar
de kinderen?*
«O, wat die aangaat, die heb ik h»
de hand. Het meisje Is in Luxemburg
en de jongen tal, soo lk dat verkies,
binnen vier en twintig uren hier tgn.
De eenige steen des aanstoots Is die
Durel, of, wat teg lk, het is niet i
dan een stroosplertje op oneen wi
Maar het is reeds middernacht, laat ona
gaan slapen.*
NauweUJks waren *g vertrokken,
hun Engelscbe buurman ging insgeigks
eeu groot gedeelte van de wereld
ziet Hem niet in ons! Ligt dit aan
baar? Of ligt het urm ons? Of mis
schien aan allebei Kan het, van o n-
z e n kant en om binnen het raam van
ons onderwerp ie blijven, wellicht
hier aan liggen, dat we Jezua nog Ie
eenzydig laten zien, dat we wel eens
vergeten: recht te doen. omdat we
aan c h a r i t a s doen? Overschatten
we misschien de charitas, die altjjd
onmisbaar zal bljjven, in dezen zin,
dat we ten onrechte meenen, dat zij
alleen afdoende het zieke lichaam on
zer samenleving genezen kan? Yerge-
ten we wellicht, dat de moderne we
reld wèl gevoelig is voor de liefde,
maar dat ze nóg gevoeliger is voor
de billijkheid en het recht?
Bedenken we dan, dat de charitas
wel de schipbreukelingen opvischl,
maar niet de schipbreuk voorkomt;
dat ze wel de gewonden en gevallen
soldaten wegdraagt van het slagveld,
maar niet den strjjd zelf overbodig
De katholieke charitas, genomen
als particuliere deugdbeoefening, ver
gelijkt Pater Vrijmoed met het glas
water van liet Evangelie, dat hon
derdvoudig zal beloond worden, maur
ze is niet het operatiemes, dat uit
snijdt de maatsclrappelijke wonde,
die de koorts aanjaagt cu den dorst
verwekt. Maar Jezus, die in en door
ons wil gekend worden, troostte niet
alleen de zieken, maar genas hen;
Hjj weende niet enkel met de zusters
van Lazarus, maar wekte zjjn vriend
ten leven op. Zjjn leer en Zjjn liefde
is met enkel voldoende om indivi-
dueel lijden te verzachten, maar ze
kunnen en willen heel de maatschap
pij genezen.
Binnenland
Men meldt, dat de Commissie Ge
organiseerd Overleg bg de Landmacht
dezer dagen gereed gekomen Is met
haar eenstemmig advies intake de tech
nische hertlening der salarissen. De
minister van Defensie en de voortitter
van de Centr. Commissie G, O. hebben
rich met de voorstellen vereenlgd. De
geheele herziening tal, naar het blad
verneemt, ongeveer tes ton kosten.
De algemeene schalen voor officieren
en onderofficieren tgn vastgesteld als
volgt
Officieren: 2e lult f2000— 2300 (na
twee dienstjaren); le lult. f2200—4400
(na 18 dlenstjkapitein f3500—5200
(na 26 dj m.Joor f 4200-5900 (na
30 dj.); lult.-kolone! f4800-6400 (na
32 dj.); kolonel f6000-7200 (na 34
dj); generaal f8500; Iult.-gencraal
f9600.
Onderofficierensergeant f 1000
2200 (na 18 dj.); tergt, met geschikt
heid voor sergt.-msj. f 1100-2400
20 dj); sergt.-msj. f1300—2650
22 dj.); adj.-onderoffider f1400-
26 dj.).
400 (oa
>30 (na
1-2950
Bij Boodschappen doen
geen kOkul vergeten
XXL
Daags nadat wg de Bannoyaard ln
het geselschap sgns broeders verlaten
hebben, meldde Paschal Louhau, onge
duldig «erlangende Anna Therwagne
ir eken, slch te acht uren des och-
j bg haar aan en verhaalde haar
in de kleinste bgtondeiheden zijne reis
Valenciennes, zgne aanhouding op
ran Perthuis, op het oogenblik, dat
bg de gravin de Tavanes co hare kin
deren tot aan de Belgische grenzen
moest vergesellenmaar hj wachtte
rich wel te spreken van hetgeen hg vro
Antoine vernomen had betreffende de-a
dood van de ongelukkige vrouw en bet
t van de beide Irindetcn.
«Dos weet gj niet wat er van hen
iworden ls?« vroeg hem Théroignc.
«Hoe tou Ik dat kunnen weten, daar
Ik door toedoen van dien hclscbcn ex-
procureursklerk eerst drie dagen geleden
de gevangenis verlaten heb en dat nog
wel door te ontvluchten. Het ia taker,
dat het tgn plan wat mj daarin voor
alsnog te laten bigven en misschien wel
mg er in te doen omkomen. Ik hoop
dan ook, dat hg niet ongestraft tal
bigven.* (Wordt vervolgd.)
