F. A. TULP
Schrijfmachines
Fa. h. Elzenaar
Bel dan op No. 42
mtoor en Drukkerij Langegracht 28, Amersfoort
EEMBODE verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdag
middag. De abonnementsprijs bedraagt één gulden
V drie maanden; buiten Amersfoort f 1.10, franco per
pst. Abonnementen kunnen eiken dag Ingaan.
Uitgave van de Katholieke Stichting De Eembode,
gevestigd te Amersfoort
De €embode
Katholiek Orgaan voor Amersfoort en Omstreken
Dinsdag 31 juli 1934
ADVERTENT1ËN 25 cent per regel. Billijke tarieven
voor handel en nijverheid bl) geregeld acfverteeren
Advertentlën moeten Dinsdag en Vrijdag vóór 8 uur
In den morgen zQn bezorgd. Telefoon 314
Acht en Veertigste Jaargang - No. 35
Installatie
Pastoor Spitzen.
S Vrijdagavond had de plechtige in
•tallatie plaats van den nieuwen herder
der parochie van O.L.Vrouw, den Z.Eerw
•Heer A. W. J. Spitzen door den Hoog
Eerw. Deken C. Hartman met assis
tentie van de Z.F.erw. Pastoors Sandkuyl
feu Hooijman, van de parochie's St.
jAnsfridus en St. Henricus.
J Te 8 uur kwam Pastoor Spitzen met
-Deken Hartman langs een haag van
K. J. M'ers, Verkenners en Welpen
aan zijn nieuwe parochiekerk. Vooraf
gegaan door een stoet van priesters
sn koorknapen schreed de nieuwe her-
jer zijn parochiekerk binnen, terwijl het
versterkte zangkoor het „Veni Creator"
ten gehoore bracht.
Na het voorlezen van de benoemings
brief had de installatie op de gebruike
lijke wijze plaats, waarna Deken Hart
man een korte predikatie hield.
Het is ,,og slechts enkele dagen ge
leden, aldus de HoogEerw, Spr,, dat ik
vanaf deze plaats woorden van deel
neming en troost moest spreken in
verband met het overlijden van uw
Pastoor, den HoogEerw. Deken Fock.
Het moet mij van het hart, dat gij in die
dagen van rouw veelvuldig uw gebeden
hebt gestort voor uw overleden Herder
en dat gij hem op werkelijk waardige
en devote wijze ter laatste rustplaats
hebt geleid.
Maar, parochianen van O. L. Vrouw
Hemelvaart, gij hebt weer een nieuwen
herder, een die, zooals wij vertrouwen
een waardig opvolger zal worden van
wijlen den HoogEerw. Heer Fock. Op
uwe plichten ten opzichte van den
nieuwen herder behoef ik u niet te
wijzen, ge zult hem uw trouw en aan
hankelijkheid toonen.
En gij, nieuwe Pastoor der O. L.
Vrouweparochie, wij welen dat gij met
leedwezen zijt heen gegaan vanuit
Deventer, waar ge aan uwe nieuwe
parochie u zeiven geheel hebt gegeven,
maar diezelfde ijver zult ge ook geven
aan deze parochie, waar ge ook lieide
voor zult gaan gevoelen. De plechtig
heid weid besloten met een Lof, ge
celebreerd door den nieuwen herder
iet assistentie van dc pastoors Sand-
:uyl en Hooijman. Wij wenschen de
larochianen van O. L. Vrouw van harte
;eluk met hun nieuwen herder en hopen
lat Pastoor Spitzen lange jaren met
'rucht moge werken in de O. L. Vrouwc-
tarochie van Amersfoort.
tt« mon ill aiiiMin
EEN VUIPENHDUDEII ali •iijnrciiliiu
EEN VUIPENHOIIDER als piijs bij widsti.
Grootste sorteering bij:
I KANTOORBOEKHANDEL
Langutr. M to. Krommostr. TEL. 326
vreemde en nieuwe parochie.
Ongetwijfeld een groot offer, dat hier
werd gebracht.
En als wij dan in deze bescheiden
regels onzen nieuwen Parochieherder
een hartelijk welkom toeroepen, dan
bedoelt dat welkom te zijn een toezeg
ging van hulp en steun in het zware
en verantwoordelijke ambt, dat Z.Eerw.
hier zal uitoefenen.
Is de herder verantwoordelijk voor
aan zijn zorgen toevertrouwde ge-
loovigen, anderzijds willen en mogen
zij zich niet onttrekken aan de plicht
van eerbied en volgzaamheid tegenover
hem, die hun, door üod gegeven, leids-
~an is.
Wij zijn ervan overtuigd, dat onze
Pastoor de volle maat van zijn gaven
en energie onbaatzuchtig aan ons zal
geven; wij van onzen kant stellen er
prijs op hem onzen steun en ons ge
bed te mogen toezeggen.
Laten wij deze korte verwelkoming
besluiten met de hoop uit te spreken,
dal het Z.Eerw. gegeven moge zijn,
onder Gods zegen en onder de be
scherming der Moeder Maagd, vele
jaren met vrucht te arbeiden.
PAROCHIAAN.
Welkom.
Nog dreunt in onze ooren de droeve
igalm der doodsklokken, nog zijn niet
alle sporen van het versch gedolven
graf van onzen Deken z.g. weggewischt.
of de H. Kerk, vol zorg voor Hare
kinderen, zendt aan de verweesde pa
rochie van O. L. Vrouw ten Hemel
opneming een nieuwen Herder.
Dezelfde klokken, die voor kort droef,
maar berustend en hoopvol het „In
Paradisum" voor onzen overleden De
ken begeleidden, hebben thans de blijde
inkomst bejubeld van een priester, die
aangewezen door de Kerkelijke over
heid, het werk van zijn gestorven voor
ganger zal gaan voortzetten.
Op het woord van Zijn Hoogw. Exc.
den Aartsbisschop heelt onze nieuwe
Pastoor, den door hem geploegden en
gezaaiden akker te Deventer nog voor
den oogst verlaten en zijn intrede
gedaan in een voor Z.Eerw. geheel
ln- en Uitvoer.
Belangrijke feiten zijn in de aller
laatste weken de onhoudbaarheid var
die economische politiek, welke al haar
aandacht wijdt aan de mogelijkheid tot
behoud van export naar de landen,
waarheen deze tot nu toe in hoofdzaak
gericht was, duidelijk komen aantoonen.
Vroeger plachten wij naar België meei
uit te voeren dan wij uit België in
voerden. Sedert ettelijke maanden ech
ter is in dezen toestand wijziging ge
komen: wij voeren meer in uit België
dan wij naar België uitvoeren. Wan
neer niettemin in onze import- en ex
portcijfers een ietwat betere verhouding
is ingetreden dan kan dit worden toe
geschreven aan het handelsverdrag met
Duitschland, waardoor onze uitvoer-
mogelijkheden enigszins verbeterden.
Het blijkt echter achteraf dat wij een
kat in den zak hebben gekocht.
Want: wij hebben óók concessies
moeten doen.
Wij leven die concessies hec! ge
trouw na.
Maar wat doet Duitschland
Het laat ons heel rustig n
porteeren; maar hel betaalt oi
Het is met die betaling altijd wel
een beetje stroef gegaan. De gelden
werden gestort op de Nederlandsche
Bank bij de Duitschc Rijksbank.
Thans echter loopt ook dit niet meer.
„De Nederlander" wijdde er em arti
keltje aan, waarvan het slot aldus luidt
„Na de verscherpte deviezenmaat-
regelcn van den laatsten tijd is echter
ook langs dien abnormalen weg geen
zekerheid van betaling meer te ver
krijgen.
„Het spreekt vanzelf, dat onze ex
porteurs nu huiverig worden, goederen
aan Duitschland te leveren. Uitvoer
zonder betalingszekerheid mist zijn doei.
Tot het verleenen van een blanco-cre-
diet aan Duitsche afnemers bestaat in
dezen tijd stellig minder dan ooit reden'
„Zóó wordt het handelsverdrag met
Duitschland een paskwil.
„Voor dc zeer rtëele praestaties onzer
z'jds hebben wij gekocht een houten
"im."
Waarop steeds is gewezen is, dat
Duitschland, wegens zijn eigen econo-
mischen toestand, gedwongen was
onzen uitvoer tegen Ie gaan, wordt nu,
zij hel in geheel anderen vorm dan
vroeger, gedemonstreerd. Vroeger weer
de men onze waren. Thans laat men
ze in iets meer toedoch men betaalt
niet. Het tweede is nog wel zoo erg
als het eerste.
Eu intusschen gaat onze giheele tuin
bouw ten onder.
Naast dit feit het weinig bevredigen
de verloop van de onderhandelingen
met Engeland. Reeds heeft het gerucht
geloopen, dat de onderhandelingen over
een nieuw handelsverdrag mislukt wa
ren. Officieus is dit tegengesproken.
Er is slechts een voorloopigc overeen
komst gesloten, er zou „een bevredi
gende regeling" in uitzicht zijn. Uit de
tot nu toe gepubliceerde bijzonderheden
blijkt wel, dat de Engelschc minister
van Landbouw niet wil toegeven in
zake den invoer van Nederlandsche
land- en tuinbouwproducten. Het einde
zal ook hier wel zijn, dat wij zeer
weinig bereiken.
Zullen we dan toch maar voortgaan,
den Engelschen onze kostelijke boter
te leveren voor de helft van den prijs
voor ons, Nederlanders, en beneden
den kostprijs, zoodat uit Nedenandsche
beurzen aan Nederladsche boeren moet
worden vergoed, wat de Engelschman
te weinig betaalt, om de productie
kosten onzer boter te dekken? Alles
de hoop ons exportterrein ook voor
de toekomst te behouden.
De feiten toonen steeds duidelijker
aan, dat we er met onze politiek tot
behoud en uitbreiding van onzen export
niet komenomdat bij al onze buren
het stelselmatige streven voorzit juist
die dingen, die wij het best kunnen
exporteeren, in eigen land te gaan
voortbrengen.
Wordt het roer niet tijdig omgewor-
:n in de eenig mogelijke richting, die
der imperiale zelfvoorziening, dan zal,
zooals De Morgen schrijft, de financi-
eele uitputting van ons volk zoover
gaan, dat ook deze mogelijkheid die
kapitaal-aanwending in Indië vóóron
derstelt, niet meer of bijna niet meer
aanwezig zal zijn.
Binnenland
Helpt U ook mede?
(Ingezonden.)
't ls al weer bijna een jaar geleden,
dat het Mandement van de Nederland
sche Bisschoppen verscheen over de
Katholieke en neutrale sportbeweging.
hl alle kerken were dat op Zondag
6 Aug. 1933 voorgelezen. Zelfs een deel
der Kath. pers stond ietwat verwonderd
over de buitengewoon krachtdadige
wijze, waarop het Episcopaat stelling
nam tegenover iedere vorm van neu
trale sport, en dc Katholieke sport aan
beval.
Ik ontleen aan het Mandement slechts
deze zinsnede:
„Wij vertrouwen, dat dit beroep op
U niet vergeefs wordt gedaan en dat
al onze Katholieken de handen ineer.
zullen slaan, om de katholieke sport
beweging in al haar geledingen te bren
gen op het peil, waarop zij kan en
moet staan."
Daar de Bisschoppen in naam van
God en onder leiding van den H. Geest
hun bisdom besturen, vraagt de Kerk
ook terecht van ons kinderlijke ge
hoorzaamheid en volgzaamheid. Wel
nu, dan ligt er op het gebied der ka
tholieken sport jok voor U, wie J ook
zijt, een taak te vervullen.
Elke erkende katholieke voetbal-
of sport-vereeniging heeft de moreele
en hnancieele steun van al onze
katholieken hard noodig. Immers
de groole lijdensgeschiedenis van
bijna alle Roomsche voetbal-clubs
isgebrek aan belangstelling van
dt zijde hunner geloofsgenooten, En
dal is een groote onbillijkheid tegen
over onze jongens, die toch zoo prin
cipieel waren, dat ze zich katholiek
organiseerden. Ik wil nu nog niet eens
spreken over die katholieken, die wel
hun belangstelling en ook hun geld
over hebben voor de neutrale voetbal
clubs. Zij immers weten heel goed, dat
ze ongehoorzaam zijn aan hun Kerke
lijke overheid, en zullen daarom op
mijn woorden zeker niets uit doen.
Maar, geachte lezer, ik veronderstel
dat U tot een andere groep parochia-
i behoort, die veruit de grootste groep
lk bedoel die groote kern van flinke
katholieken, die we goddank in elke
parochie tellenmenschen. die het op
recht meenen met God, met zich zelf
met hun evennaasten; menschen,
in het verborgen méér goed doen,
dan iemand durft vermoeden; maar....
en dat is te betreuren.... zoodra men
bij hen aan boord komt met de leus
steunt de R. K. Voetbalvereeniging
glimlachen en niet begrijpend
het hoofd schudden. Ik zeg: „niet be
grijpend", want anders steunden
vast en zeker.
Behoort U lezer, tot die menschen?
Welnu, laat het dan nu tot u door
dringen, dat de oproep der Nederland
sche Bisschoppen ook tot U gericht is.
Het gaat immers niet om de voetbal
op zich, maar er staan veel hoogere
belangen op het spel. Het gaat om de
zielen van onze Roomsche jongens.
Ging het alleen om de voetbal, dan zou
den |we we', tegen onze jongens zeggen
„gaat maar naar de neutrale clubs,
waar honderdenbetalende enthousiasten
langs de lijn staan, daar hebt ge niet
te tobben met een leege kas, en daar
kunt ge eerst recht voetbal-lauweren
oogsten".
Maar nu.... spelend in Katholiek ver
band, vinden onze jongens zoo weinig
steun, zoo weinig belangstelling van
de zijde waarvan ze het toch mochten
verwachten
Geachte lezer, dat is toch een on
houdbare toestand niet waar? Zoo kan
de katholieke sport haar groote taak
niet vervullen. Wilt U ons niet helpen?
Door uw belangstelling, door uw fi-
nancieelen steun Het is goed besteed,
het is apostolaat
't Is ook voor U een zware tijd. En
niemand kan geven wat hij niet heeft.
Kunt u geen donateur worden, zelfs
geen betalend lid, kom dan toch min
stens naar de wedstrijden zien en ik
ben overtuigd, dat met de nadere ken
nismaking uw belangstelling en liefde
voor onze Roomsche voetballers zal
groeien I B.
BERICHTEN
UIT
AMERSFOORT
Van de gelegenheid om kennis te
maken met den nieuw-benoemden Pas
toor der parochie van O. L. Vr. Hemel
vaart, Zondag geboden van 12 tot 1
uur, werd dru* gebruik gemaakt. Be
halve vele parochianen, kwamen ver
tegenwoordigers van velerlei Katholieke
Vereenigingen en Stichtingen bij den
Z.Eerw, Heer Spitzen hun opwachting
maken.
Vrijdagavond is te dezer stede op
jarigen leeftijd overleden de heer
S. H. Massa, van 't Havik, die met
groote toewijding meer dan 40 jaar
lang de brandweer heeft gediend als
brandmeester. Hij werd deswege onder
scheiden met de zilveren eere-medaille
der Orde van Orjnjc Nassau en het
kruis van verwenste der Kon. Brand-
ser-Vereeriging.
Hij was ten bescheiden man, die
alle kringen werd geëerd om zijn
plichtsbetrachting.
Heden werd zijn stoffelijk overschot
op het R. K. Kerkhof ter aarde besteld.
Amersfoortsche Autobusdienst.
Vrijdagavond werd in „Monopole"
gehouden de jaarlijksche algemeene
vergadering van aandeelhouders der
N.V. Amersfoortsche Autobusdienst.
Het verslag van de directie over den
toestand der vennootschap en hare ver
richtingen in 1933 werd aangeboden en
goedgekeurd.
De balans met winst- en verlies
rekening werd vastgesteld.
Besloten werd de netto-winst ten
bedrage van f 194,33 over te schrijven
op de nieuwe rekening.
De heer J. H. van Lonkhuysen, die
als commissaris aftrad, werd herkozen.
De „steun".
Het is in de laatste raadsvergadering
wel duidelijk gebleken, hoe het vraag
stuk der steunverlaging voor onze men
schen een brandende kwestie is. Het
moeilijke is, hoe hier gevoel en ver
stand om den voorrang strijden. En
nog moeilijker is misschien het diepe
wantrouwen, dat velen bezielt, niet
tegen Partij of leiders, maar tegen een
systeem, dat van de wereld, die zoo
schoon kon wezen, een redeloozen
warboel maakt en tegen vele oplos
singen, die men nu eenmaal niet als
de juiste aanvaardt.
De heele steunverlaging komt prac
tisch hierop neer, dat men getracht
heeft een bitter beetje zoo goed mo
gelijk te verdeelen. Natuurlijk is dit
.beetje" in geld uitgedrukt zeer veel
voor het rijk alleen een kleine 50
millioen gulden maar er zijn zooveel
duizenden werkloozen. En nog zooveel
anderen, die steun behoeven.
Door notaris Joh. Knoppers werd
geveild de boerenhofstede „isselt" met
wei- en bouwland onder de gemeente
Soest. Het geheel werd toegewezen
aan Wouter van den Hengel te Leüsden
voor f20350.-.
Nieuwe en Rebuilt, Continental,
Remmington.ldial, Erica, Carona
Regal, Royal, Underwood
Langestraat 84 Te!e». 528
Taxi of auto noodig
Amersfoort.
Hebt U een
Handelsregister.
Nieuwe inschrijvingen
N.V'. Ziekte en Ongevallen Verz. Mij.
„Nederland", Berkenweg 15. Dir.j.
W. A. v. d. Kluit en |hr. j. de Jonge
van Zwijnsbergen. Comm. A. H. Mar
tens, H. J. C. Wolff en W. v. d. Leek.
Chem. fabr. „Juliana" en D. H. Prod,
voor de schoen- en lederindustrie, Soe>t,
Kolonieweg 17. Eig. Th. Zijlmans.
Malson „de Bonneterie", damesmode-
art.. Zuidsingel 7. Eig. H. J. v. Veen.
Ernst Hanken, handel n ruwe tabak,
Borneoplein 15. Eig. E. A. J. Hanken.
Gevolm. M. I. M. E. Benthen.
F. H. M. Michell, makelaar enz..
Hooglandscheweg 24, verhuisd naar
Zuidsingel 47.
Begrafenlsondern. „Voor alle Stan
den", Hooglandscheweg 24, verhuisd
naar Zuidsingel 47.
N.I.O.T.R.A., Ned. Ind. Ondern. in
tech. rubberart., v. Lenneplaan 17. De
mede-eig. G. Spakmar. is eigenares
geworden. De eigenaar F. J. Slaap is
mede-eig. en gevolm. geworden.
F. C. v. d. Weyden, houthandel.
Leusderw. 136—138, nu Leusderw. 78.
H. Hazelaar Zn., aannemer, Schim-
melpkade 8; uittr. Eig. H. Hazelaar,
de zaak wordt voortgezet door J. Ha
zelaar met al? handelsnaam „Aanne
mersbedrijf J. Hazelaar."
N.V. Hotel de Roskam Nijkerk, uittr.
dir. P. J v. Erkuittr. comm. M. A.
V. v. Krevelentoetr. dir. Dr. F. W.
Westratoetr, comm. Dr. F. v. Lent.
Programma van het klokkenspel
op Woensdagavond van 8 tot 9 uur.
O Heer die daerWilt heden nu
treden Gelukkig Vaderland en Merck
toch hoe sterek van Velerius Gcdcnck-
clanck.
Klokk. Roeland van J. Desloop.
Ave Verum Corpus en De Herder
van J. Worp.
De vroolijke jongen v. P. Kallenbach.
MarschliedjeIn de zomer uit van
R. Hol.
Meimorgen van J. Mackenie.
Me'morgen en des zomers van Cath.
v. Rennes.
Dochter Sion wees verheugd v. H.indcl
- Het bestuur van de Oudersvcree-
niging deelt ons mede dat dc boot
naar Marken op a.s. Donderdag ver
trekt precies half negen en dat het
uur van terugkomst is half negen en
niet half acht.
Lichtende vlammen.
2) Maar. wat Dinuschka in dc oogen-
blikken barer begeestering zag, dat
zagen zij, waarvoor zij stond en speelde,
niel. Wel waren allen door haar kunst
aangegrepen, maar geen heilige vlam
lichtte op in Ininnc zielenNeen, na
j een korl oogcnblik van begeestering
1 vervielen zij wederom :n den ouden
sleur van het dagclijksch leven, er,
Dinuschka, die zeer dikwerf in hoogc
i kringen verkeerde, gevoelde dat maar
'-, al te wel. Zij zag. hoe men haar vleide.
,'inaar zij hoorde bijna de huichelarij
in de woorden der menschen, waar-
■achter de afgunst van anderen zich
verborg! Zij hoorde de phrase, zij
'h"orde de leugen in deze kringen, zij
xag den laster pronken, en de deugd
Witleden En Dinuschka, die eerst
de wereld zoo weinig kende, leerde
haar icderen dag beter kennen. Inden
beginne leerde zij de menschen onver-
Shillig te behandelen, en dan go-
Jnigschalten en dan eindelijk haatte
C0 verachtte zij hen!
En van toen af aan begon Dinusch
ka's roem af te nemen. Zij zag de
•/inken niet meer in de zielen der
mschen, nóch de gouden vlammen
ilcn boven de hoofden harcr toe
hoorders En daarom kon zij niel meer
spelen gelijk zij eens gespeeld had
Haar spel was liet hart gebroken, en
de ziel ontnomen! Uiterlijk stond hare
kunst nog op dc oude hoogte.maar
het was slechts haar viool die zong.
en haar hart zong niet meer meeHaar
hart zocht en zocht maar Dinuschka
wist niet wat het zocht, en was er
zielt niet van bewust dat het God was
dien zij zocht.... den waren God, tot
wien men bidden kan, wijl hij meer
is dan hel heelal, en tot wien men
de menschen verheffen kan, wijl hij
boven hen is, en meer is dan zij
De menschen wendden zich af
Dinuschka Dmitriewna's kunst. Men
haalde de schouders op en meende
eerst meewarig en dan onverschillig
dal zij de belotle van zuik een schoon
begin niet had gehouden. Dc concert
zalen waren niet meer zoo gevuld als
eersi, wanneer Dinuschka Dmitrlcwna
speelde zonder twijfelmen begon
Dinuschka Dinitriewna Ie vergeten.
Maar Dinuschka was een dapper en
sterk meisje. Zij verloor den moed niel,
waar anderen den moed hadden ver
loren, en waar anderen bezweken
waren voor één oogenblik van twijfe
ling, daar had Dinuschka eenzelfde
vaar weerstaan.
Zij had hare viool terzijde gelegd
cn was vast besloten, haar geliefkoosd
instrument niet meer aan te raken.
Maar terug naar hare familie wilde zij
niet meer. om daar het brood der ge
nade te moeten eten, nadat zij reeds
zoo lang op eigen wieken had geleefd.
Dinuschka Dinitriewna besloot leerares
te worden. Zij wilde een betrekking
zoeken op een der Russische dorpen
en de kinderen der boeren onderrichten.
Zij was er toe bevoegd, cn zij wist
vooruil dat zij een oneindige vreugde
en geluk zou smaken Ie midden dier
kleinen. Na korten tijd had Dinuschka
zuik een aanstelling verkregen. In het
wereldverloren steppendorp, dat thans
haar tehuis zou zijn, was haar naam
nog niet doorgedrongen; hier kon zij
dus rustig leven en streven voor haar
nieuw doel.
Thans braken jaren van uiterlijke
eenzaamheid voor Dinuschka Dmit-
rieuwna aan. Zij zag in dc lente de
steppen bloeien, en in den zomer hel
gouden koren deinen als een onaf
zienbare zee. Zij zag in den herfst het
bloedroodc heidetapijt zich strekken
over het verre, uitgestiekte landgebied,
en in den langen Russischen winter
de schier eeuwige sneeuw, die scheen
niet te willen wijken, en waardoor de
troika's en de sleeën der hoeren met
bellengerinkcl heen vlogen, waar des
nachts in het besneeuwde woud de
wolven hun klagend gehuil aanhieven,
overgebracht op de vleugelen van den
snerpenden wind
Maar Dinuschka Dinitriewna had de
kleine boerenkinderen lief, en deze
hingen haar „moedertje Dinuschka"
aan met kinderlijke dankbaarheid. En
zoo overwon zij moedig en dapper de
eenzaamheid van haar leven uiterlijk
zoo arm aan gebeurtenissen en zij
werd alle dagen rijker in de liefde
der kleine knapen en meisjes, die zij
ouderwees, en opvoedde, en verpleegde
als gold het een taak welke haar spe
ciaal was opgelegd. En de kinderen
brachten haar bloemen in de lente en
groote ruikers welriekend heidekruid
in den herfst, of zij brachten haar een
enkele maal een roodwangige appel
ot een heerlijke peeren wanneer
Dinuschka Dinitriewna de helle stem
metjes en stemmen door elkaar hoorde
schetteren, dan was het haar steeds
minder zwaar, de stemmen uit de verte
te hooren, welke haar zoo dikwijls
riepen, en riepen, cn haar niet meer
met rust wilden laten, wanneer zij des
nachts, door een windhoos opgeschrikt,
plotseling ontwaakte uit hare sluime
ring. En deze stemmen kwamen van
zoo ver, van zoo ver kwamen deze
stemmen, dat men dagen achtereen
had moeten reizen oin cr te komen!
En zij klonken als het luiden der
groote klokken op de torens der rijke,
schitterende stad van het Westen, en
riepen„Kom, gij hebt ons sedert
langen tijd niet meer gehoordZij
riepen evenals het gewirwar en hel
gewoel op de prachtige straten der
groote hoofdstad, die Dinuschka Dinit
riewna eens had doorkruist en riepen
„Kom, gij hebt ons sedert lang reeds
niet meer gezienEn zij klonken als
het gedempte bruisen van gevulde
zalen,,., gelijk het glijden van een lichten
tred en het ruischen van zijden klee
derenen, „Hoor, Dinuschka,"
zoo klonk het in haar binnenste, hoort
gij niemand liederenen gezangen spelen
uit vervlogen dagen?Liederen der
steppen cn van het ruischende, brui
sonde leven Hoort gij het niet. neen
Neen, Dinuschka Dr.itriewna hoorde
het nielwijl zij het niet hooren wilde
hoorde zij het niet! En wanneer zij
na zulke slapelooze nachten, 's mor
gens weder voor hare kleinen stond,
was al die begoocheling verdwenen.
Dan straalde haar uit honderd oogen,
die haar legenbiiklen, de bede lege-
moei „Zie, om Uwentwille komen wij
allen, en komen wij iederen dagOok
zij, die anders niet zouden komen, dc
droomers en de tragen. die komen,
omdat wij U allen zoozeer liel hebben.
Blijf bij ons moedertje Dinuschka.
blijf bij ons en maak flinke menschen
van ons!"
Ja, reeds lang verstond „moedertje
Dinuschka" de kunst in die kindcr-
oogen te lezen. Reeds lang las zij
daarin de bede„Maak flinke menschen
Zie, wij zijn zoo verlaten,
onwetend en zoo armGod
weet, of, wanneer gij ons verlaat, weer
iemand tot ons komt die ons leercn
mag! Blijf, smeeken wij, blijf toen!"
En Dinuschka Dmitriewna had reeds
sinds lang geheel het dorp rondgezien.
Geen huis of geen hut was er, welke
zij nog niet bezocht had. Hier had zij
een ziek kind te bezoeken, daar ver
langde een kranke naar haar. daar
weder wilde men gaarne haren raad
winnenen voor allen had moedertje
Dinuschka een vriendelijk woord en
een zonnigen blik]
Wordt vervolgd.
