EEN DRUKKE DAG IN DE RIMBOE!
BeldanopNo.42
PREEKEN
DE EEMBODE
ZATERDAG 21 MEI 1938
EEN AMERSFOORTER TUSSCHEN DE PAPOEA'S
NACHTELIJKE STOORNIS
VA een uiterst vermoeien-
den dag heeft Pater Gui-
kers zich ter ruste begeven
in zyn huis te Fak-Fak op
Nieuw-Guinea.
Plotseling wordt Iiy in zijn
slaap gestoord door gebons
op zijn deur
Wy laten thans den Pater
verder aan 't woord om zijn
zonderlinge belevenissen te
vertellen:
streek waren.
Nu ls dat hier een gezegend eindje
vandaan en daarom vroeg Ik waarvoor
ze van zoover gekomen waren. Het ant-
woc.d luidde echter steeds: wU zijn
menschcn uit Berau.
Onderhand had lk de deur geopend
en licht gemaakt en daar zaten vier
mannen met groote hoofddoeken op en
ln hun midden een klein petroleumlamp-
irc begon weer te vragen en onveran
derd klonk h.-t terug; WU zijn
uit Berau! Ik begreep daaruit dat dit het
eenlge was wat ze wisten te vertellen.
Ik ging nu maar naar mijn overbuur
opdat die me zou helpen In de talenkwes
tie. Aangezien een Papoea zich niet
hoeft te kleeden. kwam hU direct moe
en toen die ln het Papoeëcsch begon,
kwam weer het antwoord: „WU zijn
menschen uit Berau! MUn Papoea ver
telde me daarna dat ze daar een heel
andere taal spraken en dat er maar »n
man In de Kampong was die het ver
stond. maar die kende zelf geen Ma-
lelsch.
De man werd gehaald en daar begon
hel gesprek: De Berauërs vertelden het
tegen den geleerden Papoea. Die vertelde
het op zUn beurt tegen mUn overbuur
En die vertelde het weer aan mij Het
bericht paste geheel ln het kader van
den dag. want ze hadden namelUk een
HJk naar hier gebracht van een katho
liek die onderweg gestorven was. Of lk
nu maar m-e wilde gaan om dien per
soon af te nalen.
Nu moet U weten i!at die heeren per
prauw gekomen ware u en die prauw lag
op de rivier en die rivier ls een dikke
drie kwartier loopen van hier.
Mlln horloge vertelde me dat 't Dij
drleen was en Ik dacht er geen oogenbllk
aan om nu naar die prauw te gaan. Hoe
de menschen het allemaal zoo gauw wis
ten dat n „menschen uit Berau" waren
ls me nog steeds een raadsel, m3ar ln
Ieder geval waren se allemaal al ln de
rondte gehurkt en rookten hun strootjes
n8ar hartelust
Ik vroeg daarom aan de omstanders of
er niet wat mannen naar de rivier kon
den gaan cn het lijk meebrengen en dan
moesten ze hel maar daar en daar neer
leggen. Nu was dat een soort uitstapje
naar het bleek, want er vertrokken
meteen wel twintig.
Of ze me nog mc, sten wekken als 2
terug kwamen? Nu dat was niet noodig
tn tegen halt vier gingen we weer voor
een uur of twee probeeren te slapen.
Daar kwam echter niet veel van. want
de menschen begonnen ln de kampong
het nieuws alom te bespreken en aange
zien dat geroepen of geschreeuwd wordt
van huls tot hui. was de kans om te sla
pen nul.
Tegen zessen ging lk eens kijken ln do
kampong, maar er was nog geen spoor
van de menschen te zien.
Na de H. Mis kwamen ze pas aanzetten
en toen bleek ook wie het was. Het was
de vrouw van een van de twee katholieke
goeroes, die ln die streek werkzaam zUn
en dl" wai met heel zijn gezin op reis
gegaan toen zUn vrouw ziek werd.
Nu zult u er van opkUken dat Iemand
een tamelijke zeereis gaat ondernemen
met een zieke vrouw, maar dat schUnt
hier deze kanten uit heel gewoon te zijn.
Zoo zat lk dus te kijken met een goe
roe met vier kinderen, waarvan de jong
ste drie maanden oud was. Wat nu be
gonnen?
Drie lijkon boven narde en dan nog
die kinderen. Aangezien begrafenison
dernemingen hier niet bestaan, moest Ik
zelf natuurlijk alles regelen.
Hier moet Iemand binnen de 24 uui
begraven zijn, dus dat werd ook een
drukke dag. Na Informaties bleek er een
kerkhof te zUn. Ver? Neen, dlcbtbU,
maar lastig te bereiken. Of de Toean ook
naar het kerkhof wilde? NatuurlUk.
want alle drie zUn iet gedoopte chrls-
Ja, misschien kon de Toean het kerk
hof wel bereiken! Dat beloofde dus wat.
Toen de stoet vertrok had lk mUn hoogt
schoenen aangedaan met poetl's, mijn
PU opgebonden en mijn zonnehoed op
gezet. En daar ging het- Nu moet lk zeg
gen, hot was geen gezicht, maar ook geen
weg. Wc moesten namelijk over een
rotspartU klimmen en dat was geen kin-
Voor een Papoea die het van Jongstal
gewend ls en op bloote voeten die hl)
kan vastplanten om steenen beteekent
het niet veel, maar voor mU was het een
heele acrobatentoer en ik raad ledereen
aan die die wandeling moet doen zich
eerst flink te oefenen ln het sprietloo-
pen, dat ls een.eerste verelschte. Zelf
dacht Ik dat lk het onderhand al aardig
kon. maar de Papoea's zelden laatst te
gen me: als U lang hier blUfl leert u
het wel. Erg aanmoedigend!)
Toen we bij het graf aankwamen la
gen or verschillende stokken ln en er
stonden er ook recht tegen den kant.
Daar lk nog niet op de hoogte ben van al
hun goloofsl(praktijken heb lk die er
eerst maar uit laten halen. Nu moet lk
ucrlUk zeggen dat Ik door het gedrag van
do Papoea's erg gesticht ben. Bij de be
grafenis van die vrouw die ze hier
brachten (een Koléeschci werd echter
door de familie zoo'n kabaal gemaakt dat
lk tusschenbelde moest komen. Ja, Je
moet hier op alles voorbereid zijn.
DIEFSTAL EN ..DIEFSTAL"
Nu zult U zich misschien wel eens
afvragen, of Ik niet bang ben met al die
Papoea's
Ik durf gerust te zeggen, heclcmaal
niet. Vooreerst moet U bedenken dat het
nog een natuurvol'- ls en al de misdaden
waarvan de kranten vol staan, zijn hier
onbekend.
Laatst vertelde Ik aan een stelletje Pa
poea's van een roofmoord die lk ln een
oude krant gelezen had. Ik deed dit niet
om ze dat ook te leeren maar lk wilde
eens zien hoe ze daarop reageerden.
Nu. dat vonden ze allemaal even ver-
schrlkkelUk. Ten eerste stelen, dat was
al erg en dan nog Iemand vermoorden
óm te kunnen stelen. Nee dat was te bar.
Nu beteekent stelen hier lets van waarde
weghalen. Een paar trossen plsangcn dat
ls zoo erg niet Die halen ze voor je neus
weg cn zeggen heel gewoon tegen Je: die
Ze hebben zoo'n Idee dat als het stie
keme er maar van af 1». nu, dan gaat
het wel. Iets anders ls nog als ze het bU
mU wag zouden halen. Dan zou één pi
sang al genoeg zijn om een schandvlek
te werpen op de heele familie. Laatst zei
lk eens: „nis Jullie soms kwaad op me
zUn, zeg het dan maar." Ik had ze na
melUk hun vet gegeven over het ver
waarlozen van hun kinderen. Nee maar
dat was wat. De Toean was heelemaal
uit Holland gekomen voor hen en nu
k nod! Dat bestónd niet.
:n dan de Toean was al een oude man
daar mag Je niet kwaad op zUn. Nu,
daar hoorde Ik van op en lk vertelde dat
ik nog heel Jong was. Dat werd met
bundlg gelach begroet. Heel Jong. e
had een baard! Jaren telien niet
alleen Uchaamsgroel en dan bU den
't groeien van den baard. Niemand weet
hier hoe oud hij ls en dat ls voor ons
heel lastig als er twee willen gaan trou
wen. Hebben ze de jaren of nog niet?
En tenslotte wilt u natuurlUk ook we
ten hoe het niet die vergiftiging ls afge-
loopen, Nu gelukkig goed; het ls beperkt
gebleven tot één sterfgeval en de rest ls
er weer boven opgekomen. Hier bleek
weer dat het een echt goed volk ls. Van
vei .chlllende der senezenen het
lk kleine presentjes gesregen ln den
vorm van plsangen ot groenten of an
dere eetwaar. Dat komen ze dan bren
gen, netjes verpakt ln pisangblad en 'r
oude man zei me: Als de Toean er nle!
geweest was. was lk nu dood geweest
Ik breng daarom nu wat plsangen. maai
lk weet heel goed dat dat geen Juiste be
looning ls voor die hulp. maar meer heb
Een nndcr, die
behoorde, kwam m
grootvader die al oud was en niet meer'
sn loopen. naar hier gedragen had. op
at de Toean hem zou doopen
Ik hoop dat het lezen van dit verhaal
an do dankbare Papoea's voor de stof-
felUke hulp, den lezers ook tot dank
baarheid zal brengen voor de vele gecs-
telUke hulp die ze alom ondervinden ln
- vaderland.
t bidt een Wees Gegroetje voor
e heidenen ln onze eigen kolonie
hen die onder hen werken.
Fr. AtrxiLIUB GUIKERS O.FM.
r^ODB woord
alleen uit de H. Schrift.
ook van den Kansel, den Stoel der
Waarheid.
M°t min of meer gespannen aan
dacht richten zich de oogen der ge-
loovlgen naar den gewUden spreker.
HU verkondigt ons de leer van Chris
tus. HU doet dat op Gods bevel: gaat
en onderwUst allen en leert hun. wat
lk bevolen heb. 't Woord Gods komt
tot ons ln verheven of eenvoudige taal
Het ls sommige predikanten gegeven te
preeken ln zoo treffende be ien en zoo
meesleepende taal. dat 't een genot ls
er naar te luisteren, dat. als men het di
rect opschreef, men 'n stukje letterkunde
kreeg van hooge waard. Hun woorden
zUn volgens een Schriftuurwoord als
„gouden appelen op zilveren schalen."
Maar. of nu de taal van den predikant
ln dlchterlUk kleed ls gestoken of onop
gesmukt wordt gegeven, 't ls altijd Gods
woord, dat altUd de eeuwige waarheden
verkondigt. En 't richt zich naar den
8ard der tUden. het waarschuwt voor
verkeerde stroomingen, die nu al weer
geheel anderen zUn dan 40 0/ 50 Jaar
geleden. De Kerk gaat steeds met haar
tUd mee. verstart niet ln oude denk
beelden en vormen.
De preeken bevatten altUd Iets. waar
mee men zUn voordeel kan doen. dat men
op zich zelf kan toepassen. Vooral ai.i
onze eigen gebreken erin worden ge
schetst, ls dit 'n aansporing om ze te
verbeteren. Van t luisteren naar 'n
preek wordt men altUd 'n beter mensch
Maar we hoeven nooit 'n preek op an
deren toe te passen nooit te denken dat
DE PAUS SPREEKT:
MEISJE, DAT TROUWEN WIL!
„Gegrond ls de vrees, dat wie vóór hun huwelUk ln alles zich zeiven
zochten, en aan hun hartstochten toegaven, ook ln het huweUJk zullen
zUn, wat zU vóór het huwelUk waren, dat zy nu moeten oogsten wat zU
gezaaid hebben: ln hun woning droefheid, Jammerklachten, onderlinge
minachting, twist, jaloezie, afkeer van het samenzUn en ln hun eigen ziel.
wat nog veel erger is, de ongetemdheid van al hun hartstochten."
(Plus XL Over het Christelijk Huwelijk.)
JONGEN, DIE TROUWEN WIL!
„Het religieuze karakter van het huwelUk, de verheven wUze, waarop
het genade beteekent cn de vercenlglng tusschen Christus en ZUn Kerk
afbeeldt, elscht van dc verloofden een heiligen eerbied Jegens de chrls-
telUke echtvercenlging: een heilig streven moet hen bezielen, opdat het
huwelijk, dat zU van plan zUn aan te gaan, tot de hoogte van dit beeld
zoo dicht mogelijk nadert." (Pius xi: Ibid.)
VRIJWILLIGE TOESTEMMING!
„Elk afzondcriUk huwelUk, voor zoover het een echtelijke verbintenis ls
tusschen dezen bepaalden man cn deze bepaalde vrouw, komt slechts tot
stand door de vrijwillige toestemming der echtgenooton. En deze vrUe
wüsakt, waardoor elk der twee partUen het recht, dat alleen aan de echt
verbintenis eigen ls. geeft en ontvangt, ls zoo noodzakelUk tot een waar
huwelUk, dat die door geen enkele menschelUke macht kan vervangen
worden." (Pius XI: Ibid.)
JONGENS EN MEISJES!
„Laten wij vurig Gods hulp afbidden, om, overeenkomstig de chrlstelUke
voorzichtigheid, een keuze te doen en zich ln het geheel niet te laten
lelden door een blinde en onbeheerschte opwelling naar geldelijk voordeel
of een ander minder edel motief, maar door een geregelde en zuivere liefde
en een oprechte genegenheid Jegens hun toekomstigen echtgenoot: boven
dien moeten zU ln het huwelUk die doeleinden nastreven, om welke het
door God ls Ingesteld." (Plus XI: Ibld.)
GEEN HUWELIJK OP PROEF!
„Voor een echt christelijk huwelijk kan de eene echtgenoot den ander
ofwel een krachtige steuh ofwel een groot gevaar of beletsel zijn. Laten
derhalve de verloofden, op straffe van anders hun heele leven te moeten
boeten voor een onberaden keuze, toch rUpelUk bij zichzelf overleggen,
alvorens zU de partij kiezen, waarmee zU daarna, voor altijd, door het
leven moeten gaan. Hierbij hebben zU op de eerste plaats rekening te
houden met God en den waren Godsdienst van Christus, vervolgens moeten
zU denken aan hun eigen belang en dat van hun verloofden en toekom
stige kinderen en eveneens aan dat van de menschelUke en burgerlijke
maatschappij, die In de echtvereenlglng, als in haar bron haar oorsprong
vonden." (Pius XI: Ibld.)
ïiïïrvr.Tc r ■*-..hobsewhde-
OGOQOGGOGQQQGGGGGGOGQGGGOGGOG_
KruUkarnp JQ16. Amersfoort. TeL 19W
kon die of die wel ln z'n zak steken. Hier
zUn we zeker niet aangesteld tot „hoe-,
der van onzen broeder."
De Preek der natuur
Bulten de Kerk
wel eens een preek, al ls die niet ln zoo'n
breed opgezet betoog vervat.
AJs lk ln de lente de natuur zie ont
luiken. bladeren zien ontspruiten aan de
takken, bloemen zie losbreken uit de
kelken, vogels hoor fluiten, hoor schet-1
teren hun hoogste Ued. dan ls dat 'n
preek, die m'n hart verheft tot God. Die
daar als 't ware achter de schermen
staat en de natuur dwingt, dat alles te
voorschUn te roepen tot ZUn eer en
tot ZUn vreugde en vooral tot nut van
den mensch.
Als lk 'n
toonwerk h
hooger sferen voert door een combinatie
van klanken, dat ml) OX'a omgeving doet
vergeten, dan gaat het me als oen Mo
zart, die tegenwoordig was bU de uitvoe
ring van een zUner grootste werken. HIJ
werd tot tranen geroerd cn riep uit:
„Van God."
Ook dat ls "n preek.
Als lk ln 'n zlekenTiuls *n bloedverwant
of vriend bezoek en daar tientallen,
honderdtallen bedden zie. waarop elk 'n
patiënt met z'n eigen kwaal, z'n eigen
lUclen, z'n verlangen naar huls, dan ls
dat 'n preek, die me zegt. hoeveel lUden
er ls ln de wereld, dat de gezonde mensch
niet kent en daarnaast de dienende lief
de der Zusters, die de zieken haar zor
gen wUden en met nooit verstoord ge
duld dat werk verrichten zonder loon.
alleen ter liefde Gods.
Als lk 'n arme, 'n ongelukkige, 'n tob
berd ontmoet, dan preekt deze mij: heb
uw naasten lief. doe wel aan mU en stel
u ln mUn plaats.
Het levend voorbeeld
En zelf mogen we ook preeken.
Het gebeurde eens dat Vader Francis-
cus met eenlge gezellen langs wegen en
straten 'n wandeling maakte en ln 'n
stad op 'n plein kwam- Een der broeders
zei tegen hemnu moest u hier eens een
preek houden.
Maar Frandscus wees dit af en zei:
onze geheele tocht ls 'n preek geweest
door onze houdlngyonze manleren, onze
groeten aan de voorbijgangers. Zoo moet
ons geheele leven 'n preek zUn.
We behoeven geen personen om ons
heen te verzamelen, om hen toe te spre
ken. Ieder van ons heeft z'i eigen om
geving. om daarin alleen aoor zUn ge
drag, door voorkomendheid tegenover
zi;n hutsgenooten. door oe minste te wil
len zijn. door te dienen ln plaats van ge
dlend te willen worden. Daarbuiten door
goed te doen aan hen. die onze hulp oe
hoeven Op straat door 'n vrlendelUk op
geruimd gelaat, dat spreekt van de blU-
hcld van Gods kinderen. Ons leven mooi
'n lichtende lUn zijn voor anderen er
een opgang naar God, onze eeuwige
TAXIDIENST
„BOVO"
Oudste en bclronwbasrate ad re» voor t
BINNEN- EN BUITENLAND
Passagiers verzekerd - Tel. 1093-1830
OE BOEK-, KANTOORBOEK
EN SCHRIJFMACHINEHANOEL
H. ELZENAAR
LANCESTR. 101 - TEL. S28
Voor Uvy Brillen
Theo Groenhuizen
Alléén;
Utrechtschestraat 10
DE SCHAT DER
KERK
ZU heeft haar ouders nooit gekend,
maar ls door een zeer vrijzinnigen o
en een niet minder vrUzinnlge tante
lervrljzlnnlgst opgevoed. In de 19 jaren
van haar jonge-melsjes-bestaan heeft
ze hooren spreken over allesbehal
ve over God.
Tennissen vult een niet gering gedeel
te van haar dag, en omdat ze bUzonder
begaafd ls, studeert en musiceert ze ter
afwisseling. Zorgen heeft ze hoegenaamd
geene, haar eenlgste, grootste zorg ls;
allen levenskommer meedoogenloos ml
haar omgeving te bannen.
ZU ls mooi en heeft fortuin, een kind,
dat haar weg door 't leven wel vinden
zal. Ruim een jaar geleden ls toch de
eerste zorg binnengeslopen. Onbeduidend
en toch heeft ze zich, zonder net te wil
len, er mee moeten Inlaten. Fen verkla
ring ervoor weet ze niet te geven. Sedert
haar eerste ontmoeting met een katho
liek Priester, bü een harer zeldzame
vriendinnen, is het haar duldelUk ge
worden. dat er ln het leven nog een an
der geluk is dan het hare, Iets dat ze
ook wilde bezitten, doch niet benaderen.
Toen ls er in een meisjeshart een
strUd begonnen, waarbU het zonneklaar
bleek, dat de genade des geloofs een
werk van Gods liefde is. Een jaar na die
Neemt een f I e s c h
Volta na Melk van
Amersfortia
n. Melk, die V kunt drinken lóó als
uit de flesch komt. VOI.TANA
2LK ran AMERSFORTIA. die
isakl als rauwe, xondcr kooksmaak,
ader vel. Alle goede hoedanigheden.
tlgd. D
VOLT AN A MELK
van AMERSFORTIA
Neemt rfn glas melk bij de boterham.
Melk. die 1) veilig kunt drinken
V O L T A N A MELK
van AMERSFORTIA
HEBT U EEN TAXI OF.
AUTO NOODIG
AMERSFOORT
ontmoeting had de genade een helden
kind gemaakt tot koningskind van
Christus. En met den gelukkigen Pries
ter, die haar onderrichtte en doopte,
vermoedde ze den prijs niet, die haar
dat reine zielsgeluk verschafte.
ien sanatorium kwUnt een Jong le-
Onverwacht temidden van een
roomsch blij jongensbestaan heeft de
kwaal hem besprongen. HU voelde het,
lang zou het duren eer hU zich
gewonnen gaf; totdat wie sterk was
bezweek voor het sterkere.
HU had zich een vol en werkzaam le
an als ideaal gesteld. Onverwoestbaar
optimist wilde hU wat levensblijheid
strooien in de lichtlooze levens van min
der bedeelde evenmenschen. Men droeg
hem op de handen, totdat hU Innig be
treurd uit zUn omgeving verdween om
genezing te zoeken ln een gezondere
luchtstreek, ver vanwaar nu als leeken-
apostel zoo velen ln stute had welge
daan. HU doorvoelde zUn toestand ln al
zUn verschrikking, maar begTcep zijn
nieuwe zending, welke zUn laatste zou
zUn, die van een langdurig, geduldig en
olferbllj lUden.
Toen klopte een Priester bU hem aan.
Hij wilde een blank bewaard heiden
zieltje winnen voor Jezus' liefde.
Geen sclüjn van slagen naar men-
schelijke berekening, maar ondoorgron-
delUk zUn Gods raadsbesluiten. Want
uit het jeugdig sterven van een Jongen
held. die bUna twee Jaar leed zonder
ooit te klagen en zich rUk beloond wist
met te mogen lijden voor anderen, licht
te haar eerste ware geluk, dat ze ln al
zijn volheid doorproefde op den schoo-
nen morgen van haar doopsel en eerste
H. Communie.
Zoo worden blanke parels van den he
mel atgekocht en edelsteenen gewonnen
uit den lijdensovervloed van anderen,
den schat der Kerk!
St. Ther.-maandschrlf#
Twee Hoedendoozen
LOUIS JOSEPH VANCE.
.Koe meer lk van Je zie." merkte lek
op. sUn Ja* uittrekkend, „des te meer
kwaliteiten ontdek lk ln Je die mUn
goedkeuring en bewondering hebben.
Een keurige zet van Je. om terwijl jc be
dacht bent op mUn gerief" hij trok
een doordrenkt vod van zUn hals dat
rijn boord geweest was „tevens mU de
mogelijkheid te ontnemen dat snoer bin
nen mUn bereik te krUgen voor het ge
val lk toch de misdadiger mocht zUn."
BU wUze van antwoord haalde Staff
rijn hoed, legde deze gereed op tafel,
ging naar rijn bureau en nam uit een
der Iaden een kleine revolver, die hU
ontlaadde en weer laadde om te contro
leeren of het mechanisme werkte en
zag plotseling wantrouwend om naar Mr.
ICk.
Laatstgenoemde had zich ontdaan van
zUn kleeding en was ln een kamerjas
geschoten die hem tweemaal te groot,
was. HU zag op en lachte hartelUk
deze oorlogstoebereldselen.
„Het ls niet uitgesloten." zei hU, „dat
je neef Arbuthnot nog v>or zonsop
gang zult ontmoeten."
„Ik riskeer niets," zei Staff, waardig.
„Welnu. Indien je hem mocht tegen
komen, en Indian J« van plan bent U
doen zooals je 't nu zoo dapper en de
monstratief repeteert, en Indien die re-
r In orde ls, en Indien Je weet hoe
hem te gebruiken." geeuwde Mr. Ick.
„zul Je mU er een genoegen mee doen
en me veel moeite besparen. Welterus
ten."
HU geeuwde weer. legde zich. rolde
zich heelemaal ln een deken, en sliep
binnen enkele minuten.
Staff draalde alle lampen uit, behal-
die op zijn bureau, om Ick niet te
lnderen ln zUn slaap. Dan stopte hU
een pUP cn ging den man zitten benU-
en om zUn zorgelooze slaap.
De minuten kropen om. Een paar
maal betrapte Staff er zich op, dat hU
Ingedut was: dan schrok hU op, zette
zich tot wachten en luisteren en ving
leder geluld op dat van een taxi kon
zUn. Doch wat voor geluiden hU ook
hoorde, niet dat van zuigende auto
banden. knarsende remmen voor zUn
deur. Na langen tUd hoorde hll de klok
slaan.
I sprong uit zUn stoel op. wreef
zijn oogen. terwUl zUn mond zoo droog
was als schuurpapier; zUn hart bonsde
en een leeg gevoel had hij in zijn maag.
Had hU toch geslapen? Hoe lang?....
Versuft zag hij om zich heen.
Door de vensters kwam het grUze
Ueht van don nieuwen dag. HU
kelde er op toe en zag naar bulten.
De straat beneden hem was geheel
verlaten en vreemd stil. en terwUl hU
naar het blecke schUnsel der lantaarns
zag. bedacht hU rich dat hU minstens
Staff z
url
Abrupt liep hij naar de divan met
den slapenden man er cp en schudde
deze bU den schouder totd hij wakker
isde man rolde zich om. grom-
en opende een oog.
.Luister eens!" zei Staff met onvaste
)m. „Ik ben ln slaap gevallen en nu
pas wakker geworden."
„Je hebt dus niets tegen mU", gaf Ick
terug, „Desniettemin mijn felicitaties.
Welterusten,"
Hij trachtte zich weer om te keeren,
naar Staff belette hem dit.
„Dat wU lk niet tegenspreken. Laat me
naar roepen tegen elven."
„Maarverduiveld nog toe man..
die taxi la niet gekomen
•Laar kan lk toch nlt aan doen..,,
wel?"
bang dat dat meisje Iets ls
overkomen."
„In ieder geval ls het nu te laat om
at te voorkomen, ook al zou dat ge
beurd zUn."
„Heb Je dan geen hart, man?" Staff
begon rusteloos de kamer op en neer
loopen. „Wat moet lk beginnen?" zoo
kreunde hij.
„Doe wat oompje zegt en ga slaapjes
doen," stelde Ick voor. „Zoo niet, dan z
Je me een genoegen doen Je ochtend
gymnastiek ln een and are kamer voort
zetten. Ik ga weer slapen al moet lk je
bewusteloos slaan oir Je rustig te
ken."
zUn n
ie naar bet toestel ei
„Ja," schreeuwde hij bUna. „U spreekt
.et Staff. Wie vraagt er naar mij?"
„Wacht e maar even."
HU hoorde even een gezoem, een klik.
dan stilte, een brrp en weer een klik
„Hallo?" riep bij. „Hallo?"
Zijn hart bonsde luid: het was de
em van Miss Searle.
„Mr. Staff?"
Het scheen hem toe alsof hU een tril
ling ln haar stem vernam, een triUlng
tn vermoeidheid en vrees tegeUJkertUd.
.Ja. Miss Searle. Wat ls er?"
„Ik wenschte u even gerust te steUen.
lk heb een angstig avontuur beleefd,
maar het ls nu ln orde., lk ben velUg.
Ik gi
p weg..
Het gesprek werd plotseling afgebro
ken.
„Ja?" kreet hij ln den hoorn na een
oogenbUk. ,Ja, Miss Searle? Hallo, hal
lo!"
en antwoord. HU luisterde ln span
ning, meende een dof ver geluld te ver
in als een gesmoorde snik. Onmld-
dellUk daarop hoorde hU een klik, er
was geen verbinding meer.
In zUn angst en ontsteltenis vloekte
hU.
,ja" knikte de kleine man. „Ja. zoo
zal het gegaan zijn. Ze verkeerde ln
moeUUkheden maar slaagde er ln aan
telefoon te komen; toen werd zU
door Iemand gegrepen.
„Door Iemand gegrepen? Door wlen?'
vroeg Staff onredeUjk.
.Goeie ziel hoe kan ik dat weten?
iar het riekt naar de methode v»n een
zeker personage."
„Ismay?"
Ja, ik zou haast zeggen dat mUn
dierbare neef Arbuthnot ln actie ls. Ik
naar gauw de telefooncentrale op
bellen en lnformeeren ot ze er achter
kunnen komen van waar er gebeld Is.
misschien kunnen i
HOOFDSTUK X
In het b
n den nacht
Hoewel men oppervlakkig eraan z
tan twUfelen was Mrs. llklnglon to
inderdaad ln het bezit van een hart
had zU gevoel van toewUdlng en syi
pathie voor anderen. Ze had Eleanor
Searle ln Parijs ontmoet
1 af dan den buitenstaander van
don strijd van het meisje
operazangeres te brengen. Ze wist er
achter te komen dat ze zoo goed als geen
vrienden had ln New York.
bovendien een zeer schraal
had dat haar het bereiken
doel wel zeer zou bemoeUUken omdat
daar geld en soms veel geld voor noo-
dlg is.
Rekening houdende met dit alles had
Mrs. Hklngton haar voorgesteld dat zU
Intrek ln een hotel zou nemen dat
zijzelf vaak bezocht en zU had het zoo
Ingekleed, dat het meisje begreep dal
daar haar gast was. zonder dat dat
haar zich als een liefdadig slachtoffer
deed voelen.
De twee dames gingen in gezelschap
an Mr. Bangs direct bU het verlaten
van de kade naar het hotel St. Simon.
de oudere dame eveneens zoolang;
verbleef totdat haar huls ln de stad be
trokken kon worden. terwUl het meisje
rustig uit kon zien naar blUUke en bo-
hoorlUke kamers,
Zoodra de dames ln het hotel arri
veerden begon Mrs. Ilklngton het tele
foonboek te raadplegen en belde een
aantal vrienden en kennissen van haar
om mede te doelen dat ze weer ln de
n het u
- bad zi
il genoodigden genoteerd voor
theaters, diners, bals enzoovoort. waar
zij Eleanor tevens bU betrokken had.
Ondanks haar protesten sleepte ze
Eleanor dien avond mee naar een par-
tütje. hoewel het meisje niets liever ge
daan had dan rustig thuis te blUven.
Toen zU na eenen thuiskwam voelde ze
zich moe en nerveus, de gewone ver-
schUnselen bU gebrek aan rust.
(Wordt vervolgd).
