De Eembode HAAT TECEN ROME F. A. TULP \qu<V 52ste JAARGANG NUMMER 24 r. Bum: Karkstr. *0. Tltgsve H.V. Uitgever» Ml). Nssrtandin. WAARIN OPGENOMEN HET „WEEKBLAD VOOR B A A R N KATHOLIEK NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET DEKENAAT AMERSFOORT. ALSMEDE VOOR BAARN EO. ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1958 Angst of haat? i hsel e HU heeft 't me dien UJlc bekend, dat bU 'n haat heeft togen alles wat „Roomach" Is. Toen Ik hem 'n reden vroeg en 'n verklaring van dat gevoelen, heeft hij geen ander ant woord gegeven, dan dat hij 't niet wist. t Was zoo zei hij als 'n lnstlctn»- tlge afkeer. Tegelljkertlld zat er Iets bil van 'n zekere angst voor 'n macht, die verkeerd ls. Want ,4e Kers 1» mach tig." De Kerk probeert zich ln te drin gen ln de poUtlek; misbruikt daarvoor 't moreelc overwicht, dat ze over do massa heeft; dreigt met gewetenswroe ging en doodzonde, zelfs vanaf den preekstoel en ln den biechtstoel wan neer de schaapjes niet gedweo naar hun herder luisteren. Zoo wordt voor de eenheid, die macht ls. de vrijheid van de menschen verkracht. Enzoo- voorta, enzoovoorts. Ik heb geprobeerd hem te verklaren, dat 't heel Iets anders ls. waar 't om g».at. Sinds Christus op deze wereld kwam met Zijn Evangelie, Ztln Blijde Bo schap, sinds dien zijn er nu eenmaal vensinzichten en levcnsprlnclpen. diametraal staan tegenover levcni zichten en levcnsprlnclpen van andei die ZUn Evangelie niet tot norm wil maken. De Kerk heeft tot taak, dat prlnclpen zich ln deze wereld doon ten. niet allecu bij de Individuen, maar ook ln de gemeenschap. Om die prlncl pen tenminste 'n kans te geven ln 't openbare leven. Is er In dit staats-In richting. waaronder wil nu eenmaal leven, absoluut 'n sterke eenheid van de katholieken noodlg- Aan wie zouden we anders de mogelijkheid van handha ving dier prlnclpen kunnen toevertrou wen. Hieruit volgt meteen, dat. wie de eenheid breekt, schuldig staat voor t geheel of gedeeltelijk mislukken van de doorvoering dier prlnclpen. Dat de Kerk bil monde van haar priesters ln deze kwestie voorlichting geeft. U daarom niet alleen haar goed recht, maar zelfs haar plicht. Dat diezelfde Kerk naat klhderen wijst op gewetensplicht In de ze Juist om 't principe mogelijkheid vau handhaving der Evangelische ginselen ls geen machta-wellust. maar werkelijkheidszin met betrekking tot haar taak. Dat t mogelijk wel eens op 'n ontactische manier gebeurt, ls te betreuren, maar doet aan de redelijk heid en 't recht niets af. HU was niet te overtuigen, al moesl hij oegeven, dat van zoo'n standpunt machine. Beslist 'n andere BU mU dat niet 't geval. Ik ben In +Uf-en- twlntlg Jaren niet 'n ander ,.lk" gewor den. Ik ben gebleven. Wat ls dat voor 'n geheimzinnig Iets. dat mUn „Ik-een- taeid" ln stand houdt? Dat noemen we ..ziel." Het „ik" van de Kerk Zoo kunnen we ook bij de Kerk van 'n „ziel" spreken. Daardoor ls ze Mn. Daardoor blUft ze dezelfde Daardoor ls ze dezelfde nu al negentienhonderd Jaar. Ik geloof dat dit geheimzinnige ln de Kerk oorzaak Is vsn dien angstlgen haat tegen Rome. Samenvattend, wat we In onze vorige artikelen behandelden, kunnen we de Kerk op deze manier detallleeren. De Kerk ls 't Lichaam van Christus. WU zUn de ledematen. Christus ls 't onzichtbare Hoofd, Petrus de Paus. plaatsvervanger hier op aarde. WU de Kerk organisme. Lichaam zUn. dan ls 't niet voldoende, dat we bij haar spreken kunnen van „Hoofd en ledema ten." Daar moet 'n eenheid zijn lichaam 'n Eenheid binding Is de ziel Dan zelf tot de vraag Wie of wat U der Kerk? En 't antwoord hierop gens de leer der Kerkde HeUlge 'n Zeer schoone parallel ls er P ken lusschen de „bezieling" van de Kerk en de schepping vsn den mi Toen Ood. zoo vertelt op ■rite pagina's de heilige Schrift, toen od Adam schiep, nam HU kleiaarde. HU bouwde daarvan 'n menschenge- 1 kort en goed zeggen Ood dwong met ZUn almachtigen wil menschengedaante ln 't stof. Toen ademde HU den levensgeest ln dien stof-mensch. 't Is wel heel bUzonder. dal de 8chrlft bU de schepping van den mensch daarop wUst en niet bU de schepping van 't dierenrijk De -nsch leefde. Menschen-oogen zagen, menschenharl klopte, 'n Menschen- verstand wist. menschen-ltefde beminde. Het lied van de Liefde. O* hebt het gekend en graag gesongen. Maar nu wilt ge het niet meer hooren. Hebt ge gegeten van den boom der valache tenechap? Van de giftige vruchten van het wellustig genei? zjjt l wereld geworden? Qe segt. blij te BJtt. omdat ge HET VULPENHUIS uit b 'n Algemeen verschijnsel i 'n verschUnsel. dat zl t Is tl heel veel voordoet, om niet te zeggen algemeen. Laat 'n monnik 't eens wagen ln z'n monnlks-kleed „Hollandsche steden" te loope.il HU zal heel zeker de pUnUJke sensatie van alt 'n voorwcreldlUk dier te worden aange zien ofschoon "n massa menschen. vooral vrouwen er veel gekker bU loo- pen. dan hU ook nog 't piJnlUke ge voel ondergaan, dat hU als „vUand" wordt getaxeerd. ZUn kleed stempelde hem tot „een van Rome". Daarmee hU 'n zeer doemwaardig mensch. Oaat 't tegen dien eenen mensch. dien eenen monnik ln z'n pU? Ik geloof niet 't Oaat tegen Rome! 't Gaat Juist tegen de eenheid, die. zooals ze zeggen, word opgedrongen en afgedwongen in hei en verdoemenis. Daar moet toch verklaring zUn voor dien coUectlevi haat of angst wat van die twee 't dan ook mag zUn die „ze" nu maal tegen Rome. dus -ook tegen ran Rome" hebben. Eenheid De eenheid ls er. Inderdaad. Niet 'n politieke eenheid. Als 1 dat was, dan was 't met ons al lang gedaan. Want politiek groeit en wisselt naar de dwaas heid en 't egoïsme, die ln menschen- hoofden en menschen-harten opkomen. Bn politieke macht groeit of krimpt naar de kapltaalkrachtlgheid. die voor kalkemmers vlugschriften en affiches lean zorgen. Daar ls onder ons katholieken 'n mys- terteuze eenheid. Die mysterieuze een heid ls des te geheimzinniger, omdat zc niet afhangt van de verschillende per sonen. die die eenheid vormen, maar van Iets, buiten die personen, dat hen tot 'n eenheid binct. Even geheimzinnig als ln 'n menschenllchaam alles en dat ls veel tot een eenheid gebonden ls en blijft. Ik dat lk dezelfde ben als vUf-en-tw jaar geleden. Toen zUn In die vUf t -ntlg Jaar al de duizenden celletjes, waaruit mUn orga nisme ls opgebouwd, verwisseld en ver anderd. En toch ben lk dezelfde ..lk' dezelfde jjersoon gebleven. Hoe kan da en hoe komt dat. BU een machine ls dat anders. Wanneer lk ln vUf-en-twlntlg Jaren tUd de onderdeelen van een chlne stuk voor stuk veranderd heb. dan heb lk na vUf en twintig Jaar een ande- De „bezieling" van de Kerk Dit kunnen we zien als "n beeld van 'at op den eersten Pinksterdag ge beurde. Vóór Pinksteren was de Kerk materiaal 't Hoofd was er, de ledematen Maar de ziel ontbrak. De leerling Apostelen waren op-zlch-zelf-i de Indivlduën, God zendt den heiligen HU ademt dien Geest ln de Kerk- gestalte ln. De Geest verbindt, i. maakt levend. Want de ordening eenheid alleen kan 't leven geven Zoo gauw uit 'n mensch 't eenheids-beginsel, ziel, wijkt. val', de eenheid uil elkaar. wUkt Van een knappen professor Aan 'n groote universiteit van West- Europa heeft een tijd geleden 'n bui tengewoon knappe professor knap is 'n relatief begrip want menschenknap- held Is voor God dikwijls dwaasheid de „hobby" gehad ..'t leven' Omdat le zoo knap was kon hij In z'n laboratorium zoo goed als alles ontleden. Zoo heeft hU de zaadpitjes van appelen en peren onüeed. HU wist welke stoffen zoo'n zaadpitje was mengesteld. Omdat le zoo knap was kon hU bovendien zoo'n zaaf.UtJe in el kaar zetten. Dat heeft hu geuaan. HU heeft misschien wel twintig of van die zaadpitjes nagemaakt. Toen zou t gebeuren. HU heeft die zaadjes ln besten grond gezaaid. HU heeft dat stukje grond bewaakt en verzorgd, of En hU wachtte. zaadjes zouden In den grond kiemen en sprieten. Leven! HU En hU zal wel altijd wachten. Die man kon alles maken be halve juist dat. waar 't op aankomt, 't Eenheid-vormende, leven-gevende prin cipe. De knapste chemlker, die de ln- verblndlngen brengen, zal toch nooit t leven aan die verbindingen geven. Zoo ongeveer zag 't er uit bU de Apos telen vóór den eersten Pinksterdag. Ze waren op-zlch-zelf-staande menschen, die 't overigens wel goed met elkander konden vinden behoudens wat Jaloe zie en klein-menschelUkheden. dlc nu eenmaal aan menschen Maar ze hadden niet die ee die we „leven" i verbonden wordi ora Christus si Die eenheid Is nooit ken. Dat leven 't Instinctmatig aanvoelen mysterieuze ls de grond haat. GEEN SPAARBANKBOEKJE! Ditmaal wil lk het kijkglas Iets noor delijker richten dan gewoon. Ik tie U- telt en den Lageblrk, de Oude Bern en het Vallelkanaal. lk zie een houtxagerU aan den Koppel, allemaal gebied dat tot oog toe bulten de Amersfoortacbe gren zen Ugt. Maar de Kelenstad heeft zich de laatste tientallen laren zóó ontwikkeld, dat het nauwe keuraUJf van de gemeen tegrenzen op sommige punten al u Is geworden, zoodat zelfs de be- le kom al aan t altpullen Is. Daar- i bet geen eronder dat Amersfoort steeda sterker ging aandringen op een Mu ls het heel menscheUlk en begrU- elUk. dat niemand graag Iets weggeeft an xUn bezit en daarom ls er van den kant die terrein moet verliezen, nogal gesputter opgegaan. Met name de Boos ters weren zich flink en zU hebben een uitgebreide UJtt argumenten opgesteld om aan te toonen, dat Amersfoort onge lijk heeft met z'n verlangens. En aelfs wordt het heelemaal niet mooi gerem der. dat Amersfoort ln den loop van den tUd stukken grond ln de gemeente Soest heeft getocht. Ik nou nu Juist leggen: dat pielt voor de noodzaak van dt Amersfoortsche uitbreiding. Is het nle logisch, dat men grond erbij gaat Zoo goed Legt men nu eens de Soes- waren naast de Amersfoortsche argumenten, dan klinken de laatste overtuigender en allee* Iemand met een vooropgezette meenlnf' zou het tegen overgestelde kunnen beweren. Het UJdt daarom geen twUfel. ol de Amersfoortsche plannen sullen worden verwezenlUkt. De stukken staan ten minste steviger dan'dle van het Bosch- bad. waar de Minister roet In t eten kwam gooien Juist toen men dacht dat alles In kannen en kruiken was. Msar die aangroei van grond brengt not een ander geval mee: we gaan er op vooruit wat lnwoneital betreft en Juist op een heel merkwaardig oogen- bUk. kort voor onzen Rn de tradltl-: In lie dit feit beleven voor kort Breda) toont ons. dat dan de burgervader zich begeeft naar het huls van den 50 000sten gemeente- naar om daar een geschenkje van d« gemeente aan te bieden. Het ls merkwaardig, dat die gelukkige altUd een baby ls en nooit een nleuw- gevestlgde. fin baby ls meestentijds een heel aandoenlijk geval en wanneer er een foto verschijnt van den burgemees ter naast de wieg. een spaarbankboek je overhan<*' *"nd aan den gelukkigen vader (die oevalllg altUd hard noo dlg heeft omdat hU op zwart zaad alt tt de burgerU: „Och, kUk toch e schattig!" dat ls toevallig. ou evengoed kunnen gebeuren, burgemeester met een spaar bankboekje van f 25 stapte naar net buitengoed van Jhr. mr. dr van Dinges tot Dattes om daar de feestgave aan bieden. Wat zou het resultaat zUn? mopperende burgerij die zou zeg- dat Juffrouw Sloof uit de Teut er .- aan zou hebben, al werd haar Kre- i een half uur te laat geboren. Voor baar be teekent f 25 een kapitaal, ter wijl het voor den andsr een fooi ls. En men zou ook niet zeggen: „Och. kUk toch eens hoe schattig", als de burgemeester den kruidenier Giutten- bove. die van Breukelen naar Amers foort verhulst, aan de grens der gemeen te met een bankblljetje stond op te wachten om hem dat aan te bieden, wUl bU de 50.000ste Amersfoorter werd. En aangezien het al een hééle tref zou zUn. als Juist een doodarme baby werd geboren als SO.OöOste Amersfoor- ter ls het maar het veUlgste een stuk van een andere gemeente te annexeeren zoodat we meteen een stuk over de 60.000 heen zUn. Dat voorkomt pUnUJke situaties, een nieuw argument vóór het annexatie ontwerp. En we houden er 'n bankblljetje meer door tn de gemeentekas. O zoo. betalen." mopperde de schade de kantonrechter De Ambtenaar elschte 36 of '0 „Hoe laat gebeurde dat ongeluk?'- vroeg de kantonrechter. 12." zei de verdach- oentle Inriep, om- „Zoo. Is u getrouwd? Dan hoort u on dien tijd thuis te »Un." vaderde de kanton rechter. ..Twintig gulden ol 10 dagen."

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1938 | | pagina 1