DE NIEUWE GEMEENSCHAP
GREGORIUS DE GROOTE|;
DE MYTHE
VAN DE TWINTIGSTE EEUW
30HNNY PARKER IN
„IDEEËN"
er kor en. om het ster-
t houdci
„DIENAAR DER DIENAREN
GODS".
Oorsprong van de Grego-
riaansche Missen.
Toen bU den dood vaD Paus Pela-
giu II een nieuwe Opperherder moest
gekozen worden, vereenlgden zich di
stemmen van volk, =naat en geeste
lijkheid
voudlgei
een door de wereld verachte klooster
ling. van zwakke gezondheid en uitge
mergeld door het vasten, die de teugels
der Kerk In handen sou nemen en on-
gekenden luister sou bijzetten aan het
Pausschap)
ZUn vader, de «ecator Gordlanua, be
aat onmetelijke domeinen en goederen,
doch verkoos ln sltn onden dag der
geestelijken stand en werd een der ze
ver diakens, belast met de zorg voor
de armen en zieken van Rome. Grego
rlus' moeder, de zachte Sylvia, bracht
haar laatste levensdagen do^e ln een
kloostertje waar ze stierf ln geur van
helllvheld.
Waarschijnlijk werd Gregorius te Ro
me geboren ln het Jaar 540. In zijn kin
derjaren was hU er getuige van. boe de
barbaren de oude hoofdstad van het
wereMrtfk bestormden en plunderden
HU verhaalt ons zelf In zijn latere ge
schriften. hoe de Loneobarden veertig
gevangenen vermoordden, omdat ze wei
gerden een geltekop. die den duivel toe-
gewlld was. te aanbidden.
Oregorlus woonde ln een fraai palels
o-> den bCTg Coellns. vanwaar de longe
man de laatste grootheid van het ster
vende heldendom aanschouwde: een
wereld van monumenten en beelden
waaromheen et gemurmel der fontei
nen soatte, en ln de verte het machti
ge verblhf der Cesara en de keizerlijke
triomfbogen.
In 574. onder het bewind van keizer
Justioianus n (Rome werd geregeerd
vanuit Constantlnopel waarheen keizer
ConstantUn zijn zetel verplaatst had)
aanvaardde Gregorlns het ambt
stedsorefeet. HU was nu de op|
rechte» en hotwrate magistraat
Rome. Doch spoedig beu van de wereld-
echc dingen, verwisselde hU zijn
goud gegarneerd en van edelste
glanzend gewaad met het ruw habijt der
zonen van Benedictus. en richtte zljr
famlllepalels tot klooster ln. dat hij toe
wijdde aan St. Andreas. HU bouwde bo
vendien zes kloosters op zijn SlcLUaan-
srhe domeinen en schonk de rest zUncr
goederen aan de armen. De achenklnga-
acte was onderteekend: dienaar der die
naren Gods. een titel, dien hU als Paus
sa1 behouder ~n dien al
grootheid zag benoemde hem tot nan-
tins b het keizerlijk hof van Cons tan-
tlnopel. Nu»moest Gregorlus noodge
dwongen zUn ka' - cel rullen mei
wufte Ooetersch palels dat hem
toegewezen Er was ook een Katholieke
patriarch in het Oosten. doch
waande zleb even machtig als de Paus
van Rome. Bezat Byzantium niet de
rl'kste kerk der wereld, de Ays Sophia,
zoozeer stralend van schoonheid, dat de
keizer vol fierheid uitriep: Salomon.:
heb overwonnen!" Had ConstantUn
-XKDoros? En telkens beriep zich d<
patriarch op dit woord: Niet ln het Wes
ten. doch ln het Oosten Is Christus ge
boren! (Waarop Oregorlus van Na-
Bvrentlum te bewaren. De toen matige
patriarch, met wlen Gregorh» later als
Paus een titanenstrijd zal aanbinden.
aalmoezen uit om de gunst van het
gorius den hoogmoedige moeten verwij
ten ln een brief: „Waartoe dient het te
vasten als men zich vetmest met hoo-
vaardU? Zich arm te kleeden als men
zich drapeert met Udelheld? Een lam te
gelUken als men de,tanden van een wolf
Evenzeer als de eerzucht verfoeide
Gregorlus de hebzucht. HU vernam, dat
tUdens zijn afwezigheid de geest van
armoede ln het St. Andreask looster te
Rome verslapt was en dat een zekere
Justus op zUn sterfbed bekende.
lUk drie goudstukken ln zUn b-zlt te
hebben. Oregorlus. die een voorbeeld
wilde stellen, schreef voor: Als de broe
der dood Is. znoogt ge hem niet MJ de
andere begraven, doch graaf een i
den mesthoop, leg er zijn lichaam
werp er de drie goudstukken op. terwUl
'ge allen roept: Moge uw geld met u
vergaan!
I De Paus verhaalt zelf. dat de monnik
-berouwvol stierf, en dat hü voor zUn
Izleleruat dertig H. Missen las. Den dei-
dag verscheen broeder Justus
i zUner medekloosterlingen
deelde hem mee. dat htj uit het vagevuur
verlost was. Dit ls de oorsprong
genaamde Gregorlaansche Missen (dit
schoon gebruik bestaat hierin, dat men
dertig achtereenvolgende dagen een H.
Is voor een afgestorvene laat opdra-
tn).
In het Jaar 590 stierf Paus Pelaglus
als slachtoffer van de pest. Eenstemmig
i Oregorlus als tUn opvolger
Ondanks zijn tegenstand moest deze de
keuze aanvaarden, doch verwachtte, dat
de keizer de keuze niet zou bekrachti
gen. Ook was hU door het veelvuldig
vasten zoo zwak van stem geworden,
dat hU vaker zUn preeken door anderen
moest laten voordragen. En zelden was
de taak van een Pans moellHker geweest
Hongersnood, pest en overstroomingen
teisterden het land. de Loi
moordden en verwoestten het gansche
rUk. d' Oostersche Kerk streefde naar
onafhankelUkheld en men meende zelfs
bet einde der wereld te mogen verwach
ten „Het verborgen raadsbesluit van
God" zoo schrijft hU. „heeft mU een
oud schip te besturen gegeven, waar
van alle kanten de golven binnendrin
gen, en welks vermolmde planken, door
den storm onophoudelijk gebeukt, kra
kend de schipbreuk aankondigen."
Doch heeft God Juist niet „het zwak-
chtlge boeteprocessl
trokken Kyrlë-zlngend door de stad drie
dagen achtereen, en Gregorlus van
i. dat nog tijdens de
processie binnen een uur tijd tachtig
personen neervielen en bezweken. In-
tusschen vernam Gregorlus, dat de kei
zer zijn benoeming bevestigd had. Door
den dlepsten ootmoed edreven.
u door de vlucht te ontsnappen
hem opgedrongen waardigheid.
Ofschoon de stadspoorten door het volk
bewaakt werden, ontkwam hij
koopman. HU dwaalde rond
grot, ln bo6sehen en bergen, doch na
dagen ontdekte hem het volk en
voerde hem ln triomf naar Rome terug.
Gregorlus vreesde den kloosterlUken
voel van het Pauselijk
doch ln werkelijkheid
men spoedig den kloostergeest het
veroveren. De Paus ontsloeg de wc-
reldsehgezlnde en op eigen baat bedach
te wa-rdlgheldsbekleeders en verving
m door vrome en geleerde monniken.
Oregorlus' liefde voor de armen kon
ch nu botvieren. ZUn grootste zorg
as de graanvoorrtenlng van Rome i
de bescherming tegen de Longobardi
wier aftocht by ln 593 kocht tegen een
hoog en prlja.
Bens had hij. naar gewoonte, twaalf
rmen aan zUn tafel genoodlgd. De eet
zaal binnentredend, zag hU echter
aoo verbaalt men een dertiende.
„Waarom dertien?" vroeg hU den In
tendant. Deze zag er slechts 12. maai
Gregorlus hield vol: Het zUn er dertlenl
Onder den maaltijd veranderde deze
onbekende onophoudeUJk van gedaante:
nu eens zag hU eruit als een schoone
Jongeman, dan weer i*- een eerbied
waardig grijsaard. En toen de Paus hem
tenslotte zUn naBm vroeg, sprak bH:
„Waarom vraagt ge mijn naam. die
Wonderbaar ls? Herinnert ge nog dien
armen koopman ln het St. Andreaskloos-
j ter. die schipbreuk had geleden
verloren ad? GU «honkt hem
muntstokken en den zilveren «hotel,
waarin uw moeder u het eten bracht.
Ik bei. die koopman of liever de engel,
dien God aond om uw barmhartigheid
on de proef te stellen. In ruil voor
zilveren «hotel heeft God u den stoel
var. 8t Petrus geschonken. En thans
heeft God me gezonden, om w
schermer te zUn zoolang ge leeft.
Wordt vervolgd.
III) Wat is oen „Mythe"?
Wie een goed en zuiver begrip wil heb
ben van het Naüonaal-Soclailstisch stel
sel, moet b]J Alfred Rosenberg ln de leei
gaan.
Rosenberg hoeft Immers ln zijn be
rucht boek: Der Mythus des 20. Jahr-
hunderts, op de beginselen der rassen
leer een geheel slnltend systeem opge-
heeft daarom op 24 Januari 1934 JU
berg aangewezen als den man, dl
Dultachland de Weltanschauung moet
Zoo la de Mythus des 20en Jahrhun
derts het handboek geworden van de
officieels natlonaal-aoclaUstUcbe levens
beschouwing. Wij willen in enkele
kelen den Inhoud van dit boek wat nader
gaan behandelen.
Rosenberg heeft rijn boek genoemd:
..Mythus «les 20en Jahrhun derts."
Wat beteekent nu het woord „mythe"?
Oorspronkelijk be teekent het Oriek-
hc woord muthos niets anders dan:
ook: vertelling; en als de beroemde
Grleksche dichter Homerus zijn Hllas en
Odussee heeft voltooid, dan wordt liet
woord mythe vooral gebruikt voor
vertelling, waarvan een goddelijk
het middelpunt ls.
Onder het woord mythe verstaat
tegenwoordig: een voorstelling van
goddelijke, die door de fantasie ls ult-
cht; het woord mythe wil zeggen:
een heldenscbe voorstelling van goden,
geesten en natuurwezens, die niet ln
werkelUkheld bestaat. (Poelhekke).
Rosenberg heeft echter een heel ander
begrip van het woord mythe; hij ver
staat er Iets anders onder.
Over de ge«hrlften van Georges Sorel
heen. heeft hij zijn mythe-begrip ont
leend aan de wijsbegeerte van Henrl
Bergson, die. o eigenaardige speling
ui het noodlot. niet alleen Franreh-
an, maar ook Jood ls!
ttat Is nn volgens Rosenberg een
mythe?
r. d. Wey omschrijft het
Ie woorden: .een droom vol levens
vatbaarheid."
Mythe dat ls een Ideaal, dat eerst em-
bryonalr la, dan langzaam zwelt, groeit,
uitbot en werkelijkheid wordt. Een
gelUklng zal de zaak verduidelijken,
De mensch heeft altijd de Uluslc, den
droom gekoesterd, dat hij eens als een
adelaar omhoog zou wieken en
dat hU de zee en het land en de duinen
len van uit de lucht zou bezien;
hU heeft zich altijd voorgesteld dat hU
eenmaal als een leeuwerik zou stijgen,
hooger en hooger, t zonnelicht tegemoet;
heeft zich voorgesteld dat hU zweven
In blauwe verten met alleen de zon
boven zUn hoofd en het wolkendek en
de wereld ver heneden zich
Zoo wilde het ln den ouden tUd Dae
dalus en hy vervaardigde vleugels voor
zich zelf en voor zijn zoon, Icarus. Kn
toen Icarus stoutmoedig opsteeg en om-
hoogwlekte, hooger en hooger. toen
smolt de was'zUner vleugels ln de hecte
stralen der zon en hU viel— als een ge
schoten vogel te pletter.
Toen was er een Illusie der menscn-
held stukgeslagen.
Soms leeft het verlangen ln de latere
eeuwen weer op. maar pas nu. ln onze
twintigste eeuw. Ie deze mythe, deze
droom der menschheld, werkelUkheld ge
worden.
WIJ beschikken niet alleen over het
slanke, statige. Indrukwekkende lucht-
Khlp, wU heben bovendien onze snelle,
ranke vliegtuigen.
De droom der menschheld ls verweaen-
UJkt, de schoone verbeelding ls verwer
kelijkt.
WIJ kunnen Rosenberg's boek onmo
gelijk begrijpen, als wU geen Inzicht
hebben ln zUn mythe-Idee.
De wereldgeschiedenis wordt volgens
Rosenberg door mythen bcheerscht.
WU hebben de Joodsche mythe ge
kend; euwen lar.g hebben de Israëlieten
dezen droom gekoesterd; nog streven zU
rusteloos naar de verwerkelUklng van
dit ldeaaal: hei» Joodsche volk het uit
verkoren volk; het Jood«he volk: het
volk van God. waaruit het heil voor de
wereld wordt geboren.
Het volk van Koning Davld moet de
wereld beheerachen.
ZU droomden van Invloed, zy droom
den van macht .zij droomden van heer
schap; zU streefden naar de vernietiging
van het Germanendom en naar de be
vestiging van het Jodendom.
Drongen zU niet overal binnen?
Wat hebben zy een Invloed verkregen
ln de bankierswereld, in de pers, ln de
politiek!
Maar op godsdienstig gebied beperkten
zU rich tot hun eigen ceredienst en be
moeiden zU zich niet met de overtuiging
van anderen.
Op godsdenstig gebied heeft het Dult-
sche volk de Room«he mythe gekend.
Rome droomde van 'n grooten wereld
staat; alle menschen zouden tot dien
staat moeten behooren en moeten ge
hoorzamen aan den Paus. die Gods
plaats vervangt.
Rome beschouwt alle men«hen als ge
lUken. als broeders en zusters ln Chris
tus; Rome kent geen voorkeur voor een
bepaald superieur ras; sU predikt geen
hoogmoed, eerzucht of trots, maar nede
righeid, zachtmoedigheid en eenvoud.
Juda en Kome hebben belden het na
tionalisme bestreden; zij hebben de ge
dachte aan de superioriteit van het ras
uitgeroeid.
Zoo stond Dultachland aan den rand
van den ondergang; de Dultsche Stolz,
het Dultsche eergevoel was gebroken, het
zuivere Germanenbloed was met vreem
den vermengd; de DuHeche
mythe, de Dultsche droom, ae droom van
bloed en bodem, werd niet meer ge
droomd. Thans ls Dultachland zich dezen
wantoestand gelukkig weer bewust ge
worden; Dultachland la opnieuw ont
waakt; het heeft teruggezien naar het
schoon, roemvolle verleden van he> oude
:he ras; het ls zich weer gaan bczin-
op eigen ras, eigen bloed en eigen
bodem. Het wil zich gaan zuiveren van
Dult«hland Is zUn eigen my
eigen droom, aljn eigen visioen w
Te Iaat?
Misschien, dat de een of andere „criti
caster" gedacht of gezegd heeft: daar
sUn ze braaf laat mee. met die „nieuwe
Gemeenschap", in Amsterdam. Die man
heeft natuurlijk voor een deel gelijk.
Noem eens een ding op, dat niet be-
crltlseerd kan worden. Tot „Gods-weer"
toe wordt becrltlseerd. Hoe zouden dan
plannen en werken van menschen critlek
ontloopcn I
In leder geval, we willen dan. ze wll-
Mn dan naar een „nieuwe Gemeenschap".
Laten we nu eens niet te critlsch zUn,
en de kwestie „later, later, te laat" er
holten laten. Goede dingen komen, ln
soover ze goed rijn, nooit te laat.
De wereld draalt nog. En God staat
hoven de wereld. Het proces van onkruid
en tarwe gaat nog altUd door. HU, God,
heeft den tUd tot den dag van den oogst.
De tarwe van het onkruid schelden zal
Hem geen moeite kosten.
Waarbeen?
We gaan dan naar een „nieuwe Ge
meenschap". Wat ls dat voor iets? Gaan
iets nieuws bouwen? Iets nieuws orga-
nlseeren? De hemel beware ons! We zijn
onderhand te., georganiseerd. Wat een
bonden en verbonden, vereenJgingen,
organisaties, bewegingen, acties, cen
trales, commissies, enzoovoorts, enzoo-
Gaan we nu nog eens een keer ons or-
ganteeeren over alles heen. of onder alles
door, of alles te samen. Weer een cen
trale, nog een commissie, een andere
Insicht.
Ik geloof, dat ln Amsterdam tot uiting
ls gekomen, wat al long .-roeide; maar
dat zeer eigenaardig tegengehouden
werd door lk weet niet wat voor In
vloeden.
Als we de dingen goed bekUken. dar.
was Amsterdam niet het begin van een
nieuwe organisatie, maar meer 't begin
van een ..nieuwen geest". En dat ls
elgeuiyk ook nog niet goed gezegd of ge-
«hreven. De „nieuwe geert" ls elgenlUk
n-honderd Jaai oud. Negen -
vandaag gerechtelUk worden gehoord
ad aan een gebrekkig
mcnsch bewezen, en over het middel,
hij gcnUs, dan zU het u allen
heel het volk van Israël bekend, dat
e man gezond hier voor u staat door
i naam van Jezus Christus van Na
zareth. dien gU hebt gekruisigd; maar
dien God heeft opgewekt uit de dooden.
de steen, dien gij. de bouwlieden,
rerworpen; en HIJ ls de hoeksteen
geworden. En bU niemand anders ls er
redding. Want onder den hemel ls er geen
andere naam aan de menschen gegeven.
w« zalig moeten worden."
met deze woorden van onzen
eersten Paus. Is voer eens en voor altUd
de oriëntatie gegeven voor elke „be-
actle, die door Christenen
et.
dan over de „nieuwe Ge
meenschap" wordt gesproken, dan kan
alleen maar de „oude" bedoeld zyn. Of
zou Iemand, moeten komen, die het
der den „Hoeksteen" sou willen doen,
zonder zijn naam. Wie dit zou pro
be eren, begrijpt Christus1 beteeken ls
niet ln het wereld bestel, of verraadt het
Christendom aan de „mensch"-held.
onder Hem gaat het niet.
Zonder Christus gaat het nu eenmaal
niet meer. sinds HU er geweest ls.
„De „natuurlijke" mensch draagt de
verrotting ln zich, die dé mensch, Adam.
heeft gebracht. Kn die
verrotting zon zich onverblddelUk
schrikbarend hebben doorgezet, als
Christus niet san eer end ln het mensch-
dom was gekomen, zelfs een deel van d<
menschheld was geworden. Godmensch
Binds heeft de menschheld te kiezen
of te deel en. Bouwt zU niet op den
hoeksteen, dan valt de boel ln elkaar.
Is HU niet het telk
gewild hebben, moeten gewild hebben,
ls: een nieuwe propaganda voor een
„ouden geest".
In aoo verre ls er dus niets nieuws.
D*r kan ook niets nieuws sUn. Als we
Iets nieuws wilden, een „nieuwe Gemeen
schap* maar dan echt „nieuw", dus
„noch nle dagewesen", dan zouden we
Christus biamecren, die nog altUd hij
ZUn „Gemeenschap" ls en blUft. Het ls
misschien goed dit Inzicht even wat
«herper te belichten. HU. Christus, ls
volgens het woord van onzen eei
Paus, Petrus, de hoeksteen van
„nieuwe Gemeenschap". In het vierde
hoofdstuk van de .Handelingen der
Apostelen" staat dat interessant -n
delljk beschreven.
JDen volgenden morgen kwaroei
oversten, oudsten en schriftgeleerden van
Jerusalem bUeen, tezamen met Ai
den hoogepriester, met Caïphas, Joannes
sn Alexander, en met allen, die tot het
hoogcprlesteriyk geslacht behoorden.
(N.B. Al die menschen vonden de „nieu
we Gemeenschap" van dien Ujd zoo be
langrijk. zoo dringend dat re er dat looi
over hadden). Ze lieten hen (Petrus en
Joannes) voorbrengen en vroegen: Door
dat (de genezing van den lamme) ge
daan? En Petrus, vervuld ran den hel-
B«en Geest, sprak toen tot hen: Overaten
van het volk en oudsten. Wanneer we
„nieuwe" Lid van de menschheld. van
een „beweging" of actie ln de mensch
held, dun rot de boel.
Vandaar zoo'n massa „verrotting" ln
onzen tUd. De menschen vragen zich
dan al waar al die zieke, vuile plekken,
die etterende wonden vandaan komen.
En het ls toch aoo eenvoudig een ant
woord op die vraag te geven.
J, de gedoopten. we «Un, volgens
Paulas' woord, gebouwd op den grond
slag der Apostelen en Profeten, waarvan
Christus de hoeksteen ls. In Hem wordt,
zoo rehrUft Paul us
heel het gebouw t>U i
rijst het op tot een tempel, heilig ln den
Heer; ln Hem wordt ook gU opgebouwd
tezamen met de anderen, tot een woning
van God ln den Geest.
Aan dere rUke idee is niets te ver
anderen. Die Idee mag onder geen con
ditie verdoezeld, oi gecamoufleerd wor
den. Alle bewegingen die zooals se dat
noemen, „gewoon-natuurlljk" opgezet
worden en beginnen, dragee de klem van
het verrottlnga-proces ln zich, en zullen
„verzieken". Hier wi
noeg aan te halen.
WU zijn de „oude" gemeenschap. «Be
altUd nieuw ls. Alleen, we moeten die
„oude" gemeenschap eiken dag ..nieu
wer" gaan beleven. En daarvoor ls het
nooit te laat. TUd ls een betrekkelijk be
grip en een betrekkelijk ding. Het ls
lang of kort. naar gelang men 'iet neemt.
God „heeft de tUd". En on at HIJ de
Goedheid la. heeft het got k den
tijd. Dat goede ls toch niet meer weg
te krijgen v»n de wereld, sinds Gods
Goedertierenheid en Menschllevendheld
Zich ln Christus op
laar een
s Chrls-
De „nieuwe", „oude" Gemeer
niet een „bond zonder naam", i
bond met een naam. Die naam
tus. Laten we de dingen vooral
naam blijven noemen, anders rak<
van de wal ln de sloot.
Dit ls niet bedoeld als een .iet"
een goedgemeend streven; maar i
een bijdrage tot verheldering van lc
die ln de wereld moeten blijven,
r de kelder gar»-
Iets practise)..
Dezer dagen hield een praeses van een
studentenvereenlglng een betoog als ver
dediging van het recht-van-bestaan
een verklaring, waar
om de vereenlglng zich onder bepaalde
omstandigheden afzijdig hield.
Het ls eigenaardig genoeg, dat zulke
dingen nog betoogd moeten worden.
Daar ls toch een enorm verschil, dat
moet er tenminste zUn. of ik van
Christus ben of niet. Christus heeft pre
cies de tegenovergestelde kijk op de
dingen, als al de andere „wijzen", die
ooit op aarde waren. Dat komt niet hier
vandaan, omdat HU „wijrer" was dan die
andere „wijzen"; maar omdat HU de
goddelijke Wijsheid ls.
Daarom ls het heel logisch, dat
anders denkt, dan Iemand, die tegen
Hem ls. En wU HIJ met Christus biyven,
dan zal hU lang niet alrijd met die
Wie dit niet begrijpt, begrijpt niets v
Christus, die gezegd heeft: „Ze hebben
MU vervolgd; ze zullen ook u vervolgen".
De .Nieuwe Gemeenschap ls de ver
nieuwing van de „oude". Het beleven in
In Christus verbonden.
C. T.
vallend mooi meisje ln de rij der wach
tenden. "t Was niet al te best weer en de
bos had wearschyniyk oponthoud gehad
Ons verhaal
Johnny Parker z«J vol goede Ideeën,
doch wat belangrijker was: hy wist ze
te exploltoeren. Tal van Amerlkaansche
firma's hadden aan hem een honderd
procent Amerlkaansche reclame te dan
ken, die Johnny èn de firma een niet te
versmaden voordeel hnd opgeleverd.
Toen Johnny eenmaal aóé was Inge
werkt, dat Iedere „Idee" van bem reeds
grootgeld opbracht, kwam Johnny op de
gedachte een bewijs, dat hl) inder
daad vol goede Ideeën zat met „die
ideeën van hem wat zuiniger te zyn. HU
aou zich, bedacht hU, daardoor veel In
spanning besparen, minstens aoo ge
makkelijk en veel verdienen, en ten
UJktUdlg „holt maakten, rich naar de
café-beaookers in éénzelfde beweging
omwenden, bogen, him map sur voren
brachten en openden. Nieuwsgierigen
laren dan op Iedere opengeslagen map
de mededeellng; „Bezoekt het beste
theater", waarop de reven correcte hee
ren. dankend voor de betoonde belang
stelling, hun reven hooge hoeden met
breed gebaar groetend afnamen en nog-
maalc seer diep bogen. Doch hun hoof
den waren volkomen kaal en midden op
elk kaal hoofd stonden scherp a f ge tee-
kende letters, welke tezamen den naam
vormden van dit beste theater: Capital!
Johnny had goud aan dat trucje ver
De oude heer hield een hoorn ln de
hand, waarvan hij bet uiteinde tegen
het oer drukte. Toch moest het meisje
daarin luid spreken om rich verstaan
baar te maken. Hartthoorigheld ls een
lastige kwaal en vermoeiend voor leder-
een. Het byna hinderlijk lulde gesprek
werd voortgeret tijdens den rit ln de
autobus en onwillekeurig luisterden de
passagiero mee. Het mooie meisje was
overbeaorgd voor den ouden heer en het
gesprek hartelijk en onbevangen
Daar opeens schijnt het meisje rich
lets te herinneren: „0.._ wat jammer!"
„Wat ls er Qaby?"
Het ls aoo jammer, dat lk vergeten
heb schoenen te koopen."
„Wat heb jc vergeten?"
„Schoenen te koopen".
.3U ons Inde buurt. Is toch ook een
slotte, wat het belangrijkste was, ?3j nou
werkelijk aleen „goede" Ideeën ter be
schikking kunnen stellen.
Het effect was verrassend. Boe minder
„ideeën"* Johnny op de markt bracht,
des te meer werden er hem gevraagd en
hoe zwaarder die, welke hij afgaf, wer
diend en er rij., naam definitie! mee
gevestigd. Maar de moeilijkheden ln het
leven bleven ook hem niet bespaard.
De groote schoen-firma Trcvbrs Shoe
Factories, bracht hem In den persoon
van haar directeur een beooe* en een
voorstel. Johnny Parker werden 10.000
„Maar u weet toch, dat lk alleen
Trevors-schoenen draag?"
„Wat weet lk?"
„Dat Qc alleen maar Trevora-sehoenan
draag 1" riep het meisje terug.
den betaald.
Johnny permitteerde zich weldra een
schitterend lux-kantoor ln de beste
handelswijk von Chicago, en voerde een
stuf van personeel te zijnen gerieve. Al
teen den grootsten firma's leverde hij
reclame-tips.
Ben Jaargeld verdiende hij aan een
dollars aangeboden voor één enkele
reclame-Idee. Doch op voorwaarden. De
toch hoogst verrassend zyn, zy mocht
niet per luidspreker geschieden of door
de straten gaan of veroverd worden ln
zichtbaren vorm en men moest niet
kunnen wegloopen. soodra men begreep,
dat ;,reclame werd gemaakt". Johnny
Daarop volgde een opsomming door het
meisje van de kwaliteiten wa-uom rij
en daar de oude heer aoo hardhoorend
was moest rij vele voordeden met lulde
stam opnieuw aeggen. Toen de oude
heer tenslotte allee had verataan, nader
nooals bijvoorbeeld aan die van de reven
hoeren van Capital Deze heeren waren
hoogst modern en chique gekleed ln vol
komen gelijke costumes; zU droegen alle
reven een boogen hoed en een map
Parker, voelde, dat zyn naam en een
aardig bedrag op het spel standen.
Tactvol nam hy het voorstel in beraad
en de heeren scheidden met een hand
druk, welke op meerdere conferenties
de de bus een halte en stapte het alge
meen beluisterde patr uit. Dan namen
rij een andere bus. weer had het lieftal
lig meisje vergeten «hoenen te koopen.
In de meeste andere bussen en treinen
onder den arm. Dat rij Iedereen opvie
len was ochter te danken aan de op
dracht. dat rij allen, volmaakt gericht,
op korten afstand achter elkaar door
de straten liepen en voor elk caféterras
OP een onzichtbaar toeken plotseling ge-
lUk met de handen ln het haar. HIJ
peinsde en martelde rijn „ideeën-kaal'
om aan dergelUke voorwaarden te vol
doen.
BU de autobus-halte op het Newton-
plcln stonden een oude heer en een op
hardhoorende oude heeren, wier bege
leidster verzeten had Ttevors-sehoenen
te koopen.
Johnny Parker incarneerde enkele da
gen later een cheque van tienduizend
dollar met «en sdteerartcerden glimlach
