MOEDERSCHAP
OVER OPVOEDING
D
Wat is opvoeding?
Enkele jaren geleden hoorde Ik eens een lezing welke ruim anderhaluur
duurde over Christelijke opvoedinger scheen geen einde aan te komen.
Opvoeding moest zus zijn. opvoeding moest zoo zijnMaar wat
onder opvoeding verstaan moest worden, doel en wezen der katholieke op-
roeding: hierover werd geen woord gezegd. En op mijn laconieke vraag wat
rpreker ónder opvoeding In eigenlijken zin verstond, bleef hij het antwoord
schuldig. Ik zal me maar niet aan hetzeljde euvel bezondigen en wil daarom
probeeren 't wezen der opvoeding voor u uiteen te zetten. Moge de kost u ietwat
taal lijken, och. bijt maar even door. V zult er later geen spijt van hebben.
ONDER OPVOEDING DAN WORDT VERSTAAN:
De methodische ontwikkeling en vorming van den onmondlgen mensch tot
tel/bestuur, mn.w. tot het ZELFSTANDIG goede gebruik van zijn vrijen wil. met
als DOEL en eindpurt de volgroeide persoonlijkheid.
Anders gezegd, opvoeding is:
In geestelijken en lichamelijken zin groot b-cngen. opkwceken. Daarom moet de
Opvoeding zijn:
A. Natuurlijk.
B. Bovennatuurlijk.
DAT het bovennatuurlijke leven steunt op het natuurlijke, wordt maar al te
dikwijls vergeten. Een goede gezondheid, een goede lichamelijke ontwikke
ling, met als middelen: goede voeding, doelmatige lichaamsverzorging,
sport etc. zijn hierbij factoren van zeer groote bcteekenis. De lichamelijke
opvoeding hangt ten nauwste samen met de geestelijke opvoeding, en wil de op
voeding juist zijn. dan zal aan beide de noodige zorg besteed moeten worden. Al
te dikwijls zien we nog. dat naar den eenen of den anderen kant overdreven
Er zijn ouders die. meenen dat hun kin deren alleen maar opgevoed dienen te
worden volgens heel strenge beginselen, zonder eenige vrijheid, of soepelheid van
bewegen. Ze schermen overal met Kerk en Kruis, vinden sport en spel uit den
booze. terwijl 'n andere categorie in de t egenovergestelde jout valt. Deze men-
schen leggen te veel den nadruk op gezondheid en ontspanning hunner kinderen
en O. L. Heer meenen ze op zij te kunnen zetten. Nu ja. gaan naar de kerk maar
van al dat -fijne gedoe", daar moeten ze niets van hebben. Beide soorten van
ouders handelen verkeerd.
Goed begrepen Katholicisme vereenigt het natuurlijke harmonisch met het
bovennatuurlijkede Roomsche blijdschap, goed begrepen, is de kern hiervan.
Wil de opvoeding haar doel bereiken dan moet de opvoederIsterl dus zorgen dat
het kind komt tot de volgroeide persoonlijkheid tot den zeljstandigen
mensch die in alle omstandigheden des levens het goede WEET te kiezen en bij
dit weten paart de wil d't goede te volbrengen, dus komt tot de parate daad.
den laautcn keer. Ik hel
opleiding geftad. nni
ls de gedochte, d
IT eischt van den opvoeder zelfcontrole, degene die opvoedt moet zelf goed
opgevoed zijn. niemand geef t wat hij zelf mistDe eischen aan 'n goede
opvoeding gesteld zijn dus niet zoo heel makkelijk en eenvoudig, vooral
daar omstandigheden van tijd en plaats zooveel invloed hebben, leder in
c maatschappij levend mensch Immers wordt mede opgevoed door zijn omgeving
i individueel maar ook collectief verplicht j
'e zijn. H oeveel menschen zouden gaaf en goed zijn I
g beter ware gebleken. Wie andere menschen
tf zelfs misdaden, bedenke dit: hoeveel goe-
ln leven misschien voor anderen een aan-
OUDERS
Jezus zei tot Maria; GIJ zijt bezorgd o
niemand, ook zelfs de felste politieke tegen-
liefde en onze rechtvaardigheid?
waarachtige, daadwerkelijke en christelijke
eerste plaats zi
de ledematen v
Christus.
een zoo goed mogelijk mensch tt
geweest, wanneer hun naaste om.
daarom durft oordeelen naar dad
de daden verzuimde ikzelf en was
leiding lol minder goede daden".
We critiseeren veel tegenwoordig, we breken af. laten we eindelijk eens begin
nen met op te bouwen, te waardeeren wat goed en mooi is in anderen.
OPVOEDEN: het kweeken van het goede in anderen, kan ons daarbij zeer »i
tclpen. Zoek eerst het goede - het edele - het ware dat ligt in ieder me
■chenkind. n in u zelf zal groeien en tot een groote vlam uitlaaien de vonk w
lod's gena, gelegd tn het hart van eiken mensch.
OM TE ONTHOUDEN
Onder vriendschapsschijn
Zit 't ergste venijn.
Zelf gedaan.
Niemand te wijten:
Wat men zelf d«>et,
Wat men zelf boet.
Hoe meer geestrijke dranken In
ecu mensch komen, hoe meer
de geest eruit gaat.
I)e schippers loeren varen
Niet in de stille zee
Maar in de felle baren.
I)e les is zilver
Maar het voorbeeld goud
Tusscheu lepel en lip
Is nog menige glip.
Tusschen neus en lippen
ban een goede kans ontglippen.
Wie heden boven drijft,
Is morgen de verachtste.
Wat iemand rooft,
Of vindt, of erft,
Hij laat het al,
Wanneer hij sterft.
Duren Is een sehoone stad
Maar Kort-rijk ligt er bij.
Wat schaadt
Dat baat.
Harde steenen
Slijpen het ijzer.
Harde stootcn
Maken wijzer.
Alle dingen kan men dracen
Uitgezonderd goede dag.it
Als bet geluk U lacht
Sta dan op de wacht.
UIT HET LEVEN VAN EEN
DUITSCHEN VLUCHTELING
TELEURSTELLING
Het bloedbad onder de boeren aan
gericht en waarvan lk als bij toeval ge
tuige was. heeft een enormen indruk bil
mij achtergelaten. Dagen lang was ik
*r ziek van. Deze gruweldrad. die plaats
{reep onder mijn oogen achtervolgde me
oU dag en nacht. Nooit had ik zoo tets
(ruwclljks van dichtbij meegemaakt. De
indruk, dien lk ervan onderging, nam
inhcllspellende afmetingen aan. Tel-
tens als lk er aan terugdacht leefde
foor mij op al het ontzettende leed. dat
■k sedert mlin verblijf In Rusland ge
ilen had. Met een groote verwachting
was lk naar Rusland gekomen, ook al
naatte lk het systeem nog voor lk het
gezien had. De teleurstelling was er nu
Ses te erger door en het werd een soort
dwanggedachte bij me: hier wil lk weg.
Die gedachte Is zoo onstuimig, dat ik
maar ineens besluit om de noodige stap
pen te doen. Ik vroeg een onderhoud
aan met •kameraad-directeur.
Ronduit zeg lk hem. dat mijn ver
wachtingen anders waren dan de wer
kelijkheid. die Ik leerde kennen en dat
Ik daarom kwam meedeelen. dat lk mijn
werkkring op I April 1935 als geëindigd
wilde beschouwen. Hij antwoordde heel
laconiek, dat mUn verwachtingen mis
schien niet juist geweest waren, maar
dat mijn inzichten ln de Sovjct-Russl-
sche verhouding ln alle geval zeker niet
ik zoo maar zonder meer mijn werk
kring verlaten kon. Met een heel groote
verbazing wees lk hem er op. dat lk geen
enkel contact of overeenkomst getce-
kend had en dat Ik dus inderdaad vrij
3m mijn werkkring te beëindigen,
icel begrijpelijke en normale over
wegingen had lk een redelijken opzeg
gingstermijn in acht genomen en dus...
ving. .dust" nog niet in Sovjet-Rusland.
bondig, dat hij dergelijke
beliefde te accepteeren. I» word
daar driftig door en verklaar zonder er
doekjes "m te winden, dat lk mijn heele
gestreden en gevochten heb voor
menschelijkheid en dat lk het daarom
It onn.enschelijke land niet kon
uithouden
Gevolg had ik al zoo op mijn vin-
kunnen natellen, maar lk telde niet
n dat oogenbllk, totdat ik plotseling
bezinning kwam.
BEZINNING
gen waren geblindee
grond, bewaakt door
Gepoe. Na twee uur
gevangenis t
tegen een s
Ie ls mij altijd e.
•Ittek op Rusland, maardooi
een beambte werden mij voorgelegd een
dagboek waarin ik stenografisch het
gebeurde met de boeren had genoteerd en
ontwikkelde en afgedrukte foto's, die ik
bij die gelegenheid gemaakt had. 't Is
ten onbegrijpelijke samenloop van om-
stanulgheden. Ik word er niet uit wijs,
ook niet wanneer een persoon waarvan
Ik vermoed, dat hij een rechterlijke
functie bekleedt, mij gaat ondervragen
Ik doe voorloopig niets anders dan
protestecren tegen mijn arrestatie. Op
die manier hoop ik den man aan het
pralen te krijgen, om zoodoende Ie ver
nemen. waar 't nu eigenlijk om gaat.
HIJ zegt echter niet veel maar schuift
reep hU de telefoon en nog geen
kwartier later ben ik arrestant van de
Gepoe. Wat wus lk begonnen? Zoolang
Ik nu ln Rusland was had ik niets ln
het voordeel en niets ln het nadeel van
den staat gedaan. Als collega's ln ver
bitterde oogenblikken gevaarlijke uitla
tingen deden, had lk me altUd gehouden
of lk ze niet begreep of niet verstaan
had, wat ze zelden. Ik zag mijn eigen
toestand als hopeloos ln en heel bcgrij-
pelUk deed lk als een kal in 't nauw
een rare sprong. Ik weigerde mee te
gaan met de Gepoe Er ontstond een
kleine worsteling, die overbodig was.
want ln minder dan geen tijd was lk ge-
t helpt n
mijn t
lange pauze waarin gezwegen
niet? Tegen Uw
lu. dat daar. d.l ls hoog-
U daai in dal boek ge-
ontcijferd heeft, maar
dat. Nogmaals begin lk
it wanneer lk maar cerlUk wil toegeven.
dat ik inderdaad rondliep met plannen
11 1 tot hoogverraad tegen den Staat. Om
k indruk op me te maken laten ze aller
lei kleine gebruiksvoorwerpen uit mijn
g kamer zien. Ze moeten bewUzen. dat
i mUn kamer grondig onderzocht ls. dat
e i al mijn „geheimen" ontsluierd zUn en
j dat ontkennen geen zin meer heef% Ik
r I houd voet bü stuk en blUf ontkennen.
- I Dan volgt de eene marteling na do
andere. Zoo erg ls 't soms. dat heel
mijn lichaam één wonde is.
DikwUls ontzonk mij de moed en
stond ik op het punt om bekentenissen
te doen, die mij schuldig verklaarden
aan dingen waaraan lk part nog deel
had; ik had alles willen doen als er
maar een einde kwam aan die marte
lingen.
Gelukkig was er een bUna dierlUfc
Instinct, dat mij waarschuwde om die be
kentenissen niet te doen: Instinctief,
werkelijk, ik kan het niet anders zeg
gen, instinctief voelde ik dat dan net
laatste nog erger zou zUn dan het eer
ste. Daarom hield lk vol en bleef ont
kennen eenige schuld te hebben. Over
het voorgevallene bU de opzegging van
mijn betrekking werd wonderlijk genoeg
geen woord gesproken. Daarom kon ik
juist ontkennen. Want als het ging over
een misdaad, dan moest dit gebeurd zijn
bij mUn onverstandige uitlatingen ten
•overstaan van mijn directeur.
(Wordt vervolgd.)
mij weghalen door een
Ie miln eulcn zullen
Nooit ben Ik geslagen en mishan
deld als door deze menschen. Dan be
gint de lange tijd van mijn
lederen dag komen er menschen In
cel. die me van alles en alles beli
Christus verlangt afwerking tot 'u
de détails. Zoo alleen ontstaat een
stijlvol geheel. Zie de heiligen.
Hun leven is als een kunstig fijn
naaldwerk. Met liefde hebben zij
geiverkt aan de kleinste deugden:
aan elk onderdeel van hun leven
hebben zij hun volle aandacht ge
wijd.
(Lichtflitsen).
ir ANION VAN DUINKERKEN
war FRANCIS THOMPSON.
Daar is geen hooglc, noch een diepte,
die ons scheiden kan, mijn kind,
Ziel van mijn ziel en bloed van mijn bloed
en al wal mijn hart bemint!
Daar is geen zee. zoo diep mijn kind.
en geen berg is hoog genoeg
Dat zij mij legen zonden honden,
als je schreiend naar mij vroeg.
Jc bent nog maar een zuigeling nu,
zacht om Ie zien en blozend als een bloem,
Kr kleeft geen vlek op het sneeuwblanke
kindje, dal ik hel mijne noem.
Maar als jij eens door de wereld zou dolui.,
jouw ziel heiaden mei kwaad,
Opcul je moeder de deur van haar luiis
en is blij als je binnengaat.
Reinigen zou ik je dan met mijn Iraiic».
en boeten mei mijn smart
le'iere misdaad, die Je bedreef,
ziel van mijn ziel en hart van mijn hart.
Al had je zelfs iedere zonde gedaan.
die van oosten lot westen maar mogelijk is,
Toeli zouden mijn armen opengum
en ik gaf je vergiffenis.
Kind. als ik ooil in den hemel kwam,
en jij zou een verdoemde zijn,
Want ieder kan vallen, Gods Engelen
zelfs, en ze waren als jij zoo rein
Dan verliet ik om jon den hemel van God
en mijn plaats aan Maria's voet,
Kn ik ging naar het hart van de hel om jon.
omdat ik je liefhebben moet.
Als God hij mijn heengaan de deur hoorde
kraken en vragen zou: „Wie gaat er uit,
Ze weel toch. dal ik mijn hemel voor elk,
die hier niet binnen blijft, sluit?
Dan zou de heilige Moeder van God
zich verheffen op haren troon
Kn zeggen- ..Het is een moeder, mijn zoon,
die gaat zoeken naar haar zoon.
mijn bloed-
„Zicl van mijn ziel en bloed v
mijn liefste Jezus, il
Nog hoe gij een kind waart, en ik.
Uw moeder, u spelen liet op mijn knie.
Want zoo zijn wij, moeders, allen gemaakt:
ons geluk is de kern van ons leed.
Ziel van mijn ziel en bloed van mijn bloed.
Dacht Je. dat ik hel niet weel?"
Uil; 1)E GEMEENSCHAP.
'iimnmi
