m
j
In het gevolg van
Christus-Koning.
Kent ge den Rozenkrans
Wij zien dien krans In <ie
t van onschuld uitreikt
Vader terug, voordat U
aeo en ooutandigtieden in het leven vi
Jezus in den droeven nacht In den hot var
OUJven. (Match. 26, 38). Iedere fcweUinj
van zon martelend jjden aanvaardt HU;
„Zal Ik den kelk, dien de Vadei
MO gegeven heeft, niet drinken?" (Joan. 18)
„Hij *-os gehoorzaam tot den dood". cPbl-
lipp. 2. 8).
Met ZUn tuisten ademtocht ontvlood ztjz
laatste ft. met het laatste bloed ZUn laat-
ale wil. Zoo offerde BIJ Zichzelf en werd ge-
hoonoam tot den dood. »a, tot der. dooc
des kruizes. Nooit zag de wereld een mem
gehoorzamen Zoon dan Christus, de Vadei
nooit een meer onderdanlgen Zoon dan de-
sen. (Otto Cohans SJJ
Zoo voltooit Christus ZUn groot verlos.
Oase iWi, de tijd van go<Soo«held U de
Tan openlijken opstand tegen bet gezag
God en tegen leder ander »ea«. Daai
ook een tijd van ellende, een MJd van
val, aonder geluk en vrede. De worm knaagt
•an de gezinnen en de volken en voel
hangt, eerbiedig kust. bidt 1UJ, dat
kruisje in z'n hand houdend, de Geloofsbe
lijdenis der Apostelen.
Daarna bidt hij bij de eerste groote parel.
Vader,
Misschien geen kans geven zich te verweren ls
I zuil Wij OOK min oi mee? aangesloten dat Keen wreedheid? Hier denk 11: b.v.
bij het geheime gilde der „argelooze" j aan het nooit uitstervende soort der
wreedaards. Want Ik zeg u. dat gilde is..anonieme' briefschrijvers". V.'at een
I groot' Als ik zoo het leed van velen leed is door hen reeds Uerokkeud! Mijn
I tracht te ontleden, stoot ik dikwijls op 1 hemel, er zijn menschen. die met zulk
den harden bodem van een zekere wreed- j een laf en dom geschrijf mcenen ande-
held ren een „dienst" te bewijzen. WU kunnen
Denkt eens na: wel gemakkelijk zeggen, dat een ver-
Iemands vroegere fouten, die lang i standig mensch zulke epistels Ijskoud ln
vergeten zijn. weer ophalen en daardoor I de papiermand deponeert. Maar dat Is
langzaam geheelde wonden opcuscheu-1 blijkbaar voor de meesten niet mogelijk,
ren: Is dat geen wreedheid? j Zij blyven het voelen als een aanslag ln
Iemands HchamelUke of geestciyke den rug en In het duister.
gebreken tot voorwerp van conversatie geen -erweer mogeiyk Is.
of scherts en spot maken en daardoor Al die dingen noem Ik
den last dier gebreken oy voor ons vaak omdat Ik zag hoe bitter leed zij by me-
onbegrypeUjke wyze verzwaren: ls dat I nlgeen berokkenden. En gi.'. die dit leest,
geen wreedheid? I zult het ook zoo aanvoelen, als ge het
Iemands optreden en daden beoordee ?elf ooit zoudt moeten ondervinden,
n en vonnissen los van zijn bcdoelln- (..St. Bavo")
daardoor snUdend onblliyk het
t bet hekf-
Ohrlstus schenkt Ztjn naioigem de kracht
O. mocht het bloed ven de '.alloocc mar
telaren en bet trouwe voorbeeld van ridder
lijke getaoanglamheid van de strijder» voor
■Christus, God voldoening kunnen Weden,
voor den hemel tergenden opstand der god
heid de door God beloofde regen opbloeien
er. daarmede bet ware geluk cn de zoo vurig
HE'l ROZENHOEDJE.
1 Dal li era mooi gebed, ecu geestelijke rul-
islel van de meest verheven gebeden' de'oe-
|loof.-.belU<lcnls. de lofprijzing van de H. Drie
jvuldlghel'l. het Onze Vader ra hel Wcesgr
Bn de gezUmen. die hel dagelijks eerbiedig
'Weldra, ruller, daardoor gemakkelijker der
«eeot van het geloof bewaren. En de boscher-
jmlng van Maria zal hun deel Min
Maar ook dtt gebed verliest Bjii karakter
fvan gebed, al bet oneerbiedig gebeden wordt
__DSBDOget welwel bUzonder aan denken:
es:
s der critlek hanteerer.: ls dat geen
standlgheden met schynbare belangstel
ling o! medeiyden naar voren brengen
en hem daardoor min of meer verant-
woordelyk stellen voor dingen, waaraan
hij niets kan doen en die hij toch reeds
als een min of meer onverdiend kruis
aanvoelt: ls dat geen wreedheid?
Iemands zorg om vooruit te komez
veroordeelen als ..Streberei" en zyn toe
leg om gezin en kinderen omhoog U
werken betitelen als kwasterige ver
waandheid en hem daardoor de mool<
vreugde van een zuur verdienden voor
uitgang vergallen: ls dat geen wreed-
Iemand zoo heel stlekum bcleedlgen en
HET GEHEIM.
De vermoeide vond rust er
k vroolUk zUn Bed,
Zoo vragen wU telkens verwonderd ons af:
DE TITANENSTRIJD TUSSCHEN HET
PAUSDOM EN HET DUITSCHE RIJK
Frederik Barbarossa. Een Engchchc Paus.
Een verkeerd begrepen brief. Een noodlottig
schilderstuk. De Paus sterft in ballingschap.
Er ls iJer ln de wereld zooveel, dat er toe
leidt om ln ons hart het beeld van den Ver
losser te verduisteren,
In vUftlen groote beelden toont ons daar
om de rozenkrans Gods Zoon In zijn leven op
aarde, van de wieg tot aan het grof, van
ban Golgotha, el
Wreede menschen
2r 1» Iets hards ln dat wcardje „wrec
i men het gekozen heeft om het wri
begrip, dat er onder schuilt, een kn
ide klank te geven, dan ïykt me
opzet geslaagd.
cn mensch zal gaarne wreed ge-
id worden. Men vreest er voor als
lets Nero-acntlgs. iets bloeddors
tigs. let zoo heelemaal onmenzchelijks
En toch wordt er wel eens gezegd, dat
geen wezen wreeder kan wezen dan de
mensch.
Of dit waar ls weet lk niet. Wel weet'
dat de mensch Inderdaad soms akelig
wreed kan zyn.
U zult me dadeiyk gelijk geven als lk
wUs op menscheiyke ontaarding gelUk
e die nu en dan ln echt misdadige go-
dlen aantreffen. Het 1s eenvoudig ver
schrikkelijk hoe de mensch, die door God
was gemaakt met een hart vol goedncld
voor den evenmensch. tengevolge der
erfzonde en door eigen schuld zoo kan
ontaarden cn kan worden tot een
schrlkklng der menschheld
Maar zulke wreede menschen zyn wij
gelukkig toch niet Da', mogen we wel
allen zeggen zonder PharlzeCr te ïyken.
Of ook wij echter nooit aan wreedheid
.doen"? list ons voorzichtig zyn en ons
zelf In dit onzlcht niet te ving ren brr-
Nog geen vyftlg jaren waren
loopen sedert het sterven vl
kerkvervolger Hendrik IV. of een nieuw
conflict brak uit tusschen Paus
eenlgc onder
breking, by na een eeuw lang zou voort
duren en telkens opnieuw oplaaien. Hoe
ondankbaar waren de Dultscho heer-
schers! De Pausen hadden hun kroop
glans en glorie omgeveii door der
Duitschen koningen het Roomsche
keizerschap te verleencn, d wz. bescher
mer van den Heiliger. Stoel, verdediger
der Kerk tegen al haar belagers,
eerzuchtige Gcrmanenvorstcn mlabrulk-
den keizerstitel om hun Imperialis
tische droomen te bevredigen en de we
reldheerschappij na te Jagen. Instce van
zwaard aan te gorden
de rechten van den
teerden ze t zwaard tegen Paus en Kerk
We geven grif toe. dat ook de Pauselijke
■ertegenwoordigers
Iscne fouten
juist, wat de protcstantsch-Dullsche ge
schiedschrijvers beweren, dat nJ. de
Pausen ernaar streefden hel
Dultscbc rijk onder hun macht tc bren-
n. Het verwyt van „politiek Katholi
cisme" dat heden opgang maakt ln Hlt-
ouwl
Toen met Frederik Barbarossa (Frede
rik met den rooden baard) ln
1152 een krachtig hecracher den konings
troon besteeg, wiens droom
een andere Caesar imperator de lan
den van Midden-Europa uan rijn voeten
te zien was de klem gelegd voor een
nieuw cn groot conflict. Was het deze
keizer niet, die op den rijksdag ln de
Roncallsche velden rich door een rcwilll-
gen bisschop liet vielen met dc^c woor
den: .Aar u ls ille recht des volks, l'w
wil ls recht: want het oude gezegde luidt:
Viat den vorst behaagt, heeft kracht van
wet!" Doch Juist deze droom van wereld
heerschappij zou de ondergang worden
van het machtige geslacht der Hohen-
staufscho keizers I
Op het moment zyner kroning tc Aken
telde Freoerlk nauwelijks dertig Jaar. Hy
was zeldzaam begaafd, schoon gebouwd,
welsprekend, een bekwaam veldheer, en
zelfs bijwijlen vroom. Doch hy
gronde gaan san
a uit
naar Rome. Daar moest hy kunnen heer
sclien. Daar was zoo Juist de grijze Paus
Anastaslus IV gestorven, en wus opge
volgd door den energieken Adrian us IV.
de eenlge Engclschman die ooit op een
In zyn kindsheid leefde hy van aal-
oezen. Dank zyn doortastendheid en
,'oomheld wist hy het te brengen tot
kloosterabt ln Frankrijk en kardinaal
bisschop van Albano. „Ik weet dat mijn
levensweg voortaan met doornen zal.be
zaaid zyn". zoo sprak hij by zyn verhel
ling, en hy had Juist gezien!
Eerst moest hy orde scheppen tn Rome,
waar een oproerling de Augustijner koor
heer Arnold van Brcsciu. de republiek wil
de vestigen. De Senaat van Rome weiger
de den revolutionnalr uit de stad te ver
bannen en nu sprak de Paus het Intcr-
ult over de heilige stad (een soort
algemeene ban). Nu gaf de Senaat toe,
was keizer Frederik reeds zyn op-
het voorwendsel den Paus te helpen,
:lgende hy zich alle macht toe ln den
tcrkeUJken Staat. Tc Sutrl had de eerste
ontmoeting plaats tusschen keizer cn
was gebruikelijk dat b!j derge
lijke ontmoetingen de keizer zyn eerbied
de voor GhrlsLus' ploatsbeklceder
:-n stygbeugcl van Pausen paard
houden (precies zooals men thans
ig van Paus cn Bisschoppen kust).
De hoovaardlge Frederik weigerde aim-
vankeiyk, waarop Adrlaan op zyn beurt
den keizer den vredeskus wclgerdc.Nu was
Frederik bang dat de Paus hem niet de
keizerskroon op het hoofd zou zetten, hy
;af toe, cn onderwierp zich aan het ce
remonieel. De koning deed dc verlok-
kendsle beloften van hulp cn bystand cn
ontving hy uit 's Pausen hand tc
ie dc keizerskroon (1155). Maar nu
wierp hU het masker all HU gedroeg zich
al; heer en meester In Rome.
Hel ongeluk wilde dat Frederik een
slechten raadgever vond ln den persoon
zijn rijkskanselier Rclnald van Das-
sel. Als loon voor zyn trouwen dienst zou
Frederik zyn kanselier later bcloonen
bet bisdom Keulen I Zoo werd, in
strijd met hel gesloten concordaat, weer
;n wereldseh cn ondeugend hoveling
oor den keizer zelf tot bisschop a an ge-
Op den Ryksdag die ln de kathedraal
m Besantjon (1157) werd gehouden, ont
brandde de openlijke strijd. Wat was er
geschied? De aartsbisschop van Lund
'jn terugreis van Rome door
roofridders mishandeld en de keizer liet
de ridders straffeloos. Nu zond Adrlanus
gezantschap naar den Ryksdag on
der leiding van kardinaal Roland om vol
doening le vragen voor het begane en-
msdaa
gegeven, waarin hy o.a. schreef: „Ik ki
me dc beweegreden van uw onvcrsch
lighcld niet verklaren. Ge weet welk c
overvloed san waardigheid en glorie t
moeder de H Kerk u verleend heeft (do
dc keizerskroning:, wy persoonlijk zo
den u gaarne nog groolcr weldaden vc
leend hebben als het noodig ware g
wcest". Kanselier Relrtald vertaalde den
Latynschen brief van den Paus voor
vergadering ln de Dultsche taal, doch IUJ
vervalsclite do bclcckenis van het schrU-
ven door het woord „beneficia" (welda
den) te vertalen door: (Leengoed. Dll
woord heeft belde bcteesenissen. maai
ln den samenhang van den brief bctce-
kende het: weldaden. Met boosaardige
woorden stelde Relnald het nu voor, alsof
dc Paus de Dultsche keizerskroon cn hel
Dultsche rijk beschouwde als een leen
goed van Rome, met andere woorden:
Duitschland was onderhoorig aan der
Paus! TegehJkertyd herinnerde de kanse
lier zyn heer aan een zyner bezoeken
te Rome, toen hy ln het PauseUjk palcis
een schilderij zag, waarop de Dultsch
keizer Lothorlus was algebeeld knielend
voor den Paus. van wien hy een kroon
ontvangt, met het ongelukkig onder
schrift: „De koning wordt leenman van
den Paus!" Toen kardinaal Roland (de
latere Paus Alexander) op de vergadering
Izcr den het keizerschap dan
Paus?" greep Otto Van Wittclsbach zyn
■zwaard cn liad den kardinaal het hoofd
'afgeslagen als de keizer hem niet verhl
Td had. Toornig donderde Frederik
.Waren we hier niet in dc
ge zoudt ondervinden hoe zwaa
Dultsche zwaarden rijn!" Onder hooi
smaad werden de gezanten onmiddellijk
Rome teruggezonden. In
antwoordde de Paus den keizer. „Ge hebt
twee uitmuntende broeders,
dlnalcu Bernard cu Roland,
:n manier die weinig strookt
kelzcrUJkc majesteit. Naar het schynt
getroffen door het noord „bene
ficia". We nebben het genomen
natuurUJke beteeke-
Allecn zy die den vrede tusschen
Staat en Kerk vertroebelen willen, heb-
:n andere beteekenls
cordant van Worms. Alle protesten v„
i Paus baatten niet. Trotsch ani-
irddc de keizer de hem toegezonden
anten: ..Aangezien een goddeiyke hi
ring mij den titel en de functies vm
iniseli keizer heelt verleend, zou lk
slechts een schaduw van souverclnlteii
handen had," Door gchelnu
.vist Frederik den Senaat van
Rome te bewerken en Adrlaan zag zich
gedwongen ln Mei 1159 de heilige stad te
Hy vestigde rich te Anagnl
Vandaar uil waarschuwde hy nog eens
er: .Duik na, denk no! Van ons
de zalving en de kroon ontvan
gen. Al najagend wat U niet toekomt,
ge kunnen verliezen wat ge
Frederik antwoordde
„Alle (tydeiyke) rechten die het Paus-
heelt het ontvangen van dc
vrijgevigheid der vorsten". De Paus stond
punt den harnekklge met den
banbliksem te treflen. toen hij stierf
(1 September 1159). ZUn opvolger werd
dc onverschrokken gezant van Bcsangon.
'clden werden de keizeriyke hoogheids- I kardinaal Roland, die den naam aannam
rechten vastgesteld ln den geest van het van Alexander III (1159—1181). De strijd
Frederik zou nu nog heviger losbranden,
benoemde zyn gunstelingen tot bisschop- I Wordt vervolgd. J.
Wat bekende mannen
zeiden.
te God-gelooWgen: .Dc Heer
ricrai oen vermoeiden kracht." (Is. 40,29).
(Kardinaal Faulhaberi.
.Geeu groote legers, vestingen en bolwev-
n vormen de bescherming van een volk.
ar rijn (religieus) geloof, zijn gezindheid.
?lt ls de innerlijke krach!, die naar buhrn
&W.I.T Mi M UI li)
3§N iiCBOBK
Een Roman van
het land
Uitgave Foreholte,
Deze nieuwe roman van de uitgever))
Foreholte beschrijft de Jeugd van een
Fransen boerenmeisje. Het ls oen auto
biografie van RaymoDdt Vineent, dlc
hiervoor met den Prix Fcmlnn werd
De eerste roman dezer jeugdige schrijf
ster speelt zich af onder de"boerenbevol
king van Frankrijk
Deze katholieke menschen zijr. simpel,
eenvoudig cn diep geloovlg: ln hun so
bere bolsteden waar de talels worden
geschuurd en de steenen vloeren worden
geschrobd, rijn zU verstoken van de ver-
lUndc Franschc kuituur met al haar na
deden: met de groote gebeurtenissen ln
dc wereld daarbulleu leven zy zoo goed
als niet mee; de groote oorlog ls volop
aan den gang. maar men mist hier dc
thoilekc zuidelijke provinciën, waar nog
plattclnndsdorpen zyn. dlc grootcndecls
voor du moderne onzedige decadentie
bleven behoed. Het boek ademt «enigs
zins dc sfeer van Dc Moeder" van Mnrlc
Deze ccnvoudlgcn van het land lijden
met aan overbeschaving, maar voelen
rich «Cu met dc natuur, door wier
schoonheid zu telkens opnieuw worden
ontroerd.
Dc schrijfster heelt oen zuiver gevoel
voor dc verschillende stemmingen, die
de natuur by fijngevoelige naturen oir
roept, zij herlt een open oog voor de
wisselende schoonheid der seizoenen, die
steeds met hun eigen aparte bckoorlUk-
hold torugkeerer
zy ls dan ook reallstc ln dien
U hel leven beschrijft- sooals
act zyn vreugde en droefheid, zyn lief
n leed. zyn zomcrschc dagen vol
lisheid en zyr. trieste sombere
ol grauwe eentonigheid, vol te!
ingen en kleine vcrdrieteiykheden
Er gebeurt betrekkeUlk weinig ln dezen
oman. Marie, de hoofdpersoon, ls al
Inds haar geboorte wees en ls sinds haar
prille Jaren bU haar grootmoeder ln huls.
oom van Marie noodlgt hen belden
>m bU hem op dc boerderij te gaan
cn. Dit gebeurt, en zoo groeit Marle
Jlt nieuwe m-lleu op. Haar oom ls
weduwnaar en heeft zUn zuster bU zich
In huls. die z'n vier kinderen opvoedt cn
huishouden doet. Robert, de oudste
1. sneuvelt ln den wereldoorlog: Ma-
trouwt met haar neef Laurent; op
eind van het boek hebben zij al
twee kinderen Dit zijn de voornaamste
feiten.
Het bock Is Interessant om zijn mooie
karakterbesclirijvlng. Dc schrijfster ls 'n
goed psychologe, die haar personen ult-
b kend kan doorgronden en ontleden.
De personen die worden beschreven
hebben allen hun eigen karakter.
De oude grootmoeder ls een vreemde,
stille, zonderling: vrouw, een rouw. dlc
net al baar liefde aan haar klelu-
er heeft gehecht en zl
r inet niemand andci
Marle hcciemaa)
als het meisje groolcr wordt ei
haar nieuwe omgevhig ook aan n
langstcllcnile genegenheid I
in zll dat niet verdragen en voelt r.
diep gekwetst en teleurgesteld
Een vreemde vrouw, die geheel
uir eigen leed verstart. Ook de ..mo
r" der boerderU vertoont in zyn I
kter pathologische trekken.
Enkele jaren na zUn nuwelUk he
I zyn Jonge vrouw verloren: dit vi
lies heeft hem uil zUn psychisch evi
geschokt, hij laai zl'
Een
dig om hem weer tot een gewoon nor
maal leven terug te brengen.
Als zUn oudste jongen sneuvelt, ver
valt hij opnieuw In zUn upathlschc ge
voelloosheid en egocentrische melancho
lie
Tante Victoria ls de meest edele et:
Ideale figuur uil dit boek Een nobcli
vrouw, door het verdriet gelouterd, dit
allereerst aan haar omgeving en op d<
luidste plaats nnn zich zelf d
vrouw, die bU haar dood een giooi
Daar is verder de fljnzlimlge karakter
ontleding van het droomerlg JongetJ
Raymond en van de belde kinderen val
Murle: Rente en Blanche.
Wellicht heeft de schrijfster niet ver
moed. dat het oorlogsleed, dat zy zoi
diep doorvoeld weergeeft zich weer zoi
spoedig zou herhalen.
schildert de oorlogsgruwelen nlc
en Remarque, die ons - meevoer
het front en ons midden ln de
«lat wy als het »ar<
kogels langs onze ocren hooren flui-
- -cn wy doof worden van het mltrall-
leurgeratel. Van het elgeniykc oorlog
voeren merken wy ln dit boek
als niets.
Maar rij vertelt ons van het leed.
oouls het doorstaan wordt nchtcr het
ront, zooals het het diepst wordt go-
oeld en hel moeliykst wordt gedragen
2U schildert de droefheid v
nf-
omhelzlng van een dappere in het veld-
grys, dlc ln het gewone leven ei
een dierbare vader, zoou o
der Is: von n vaarwel vaak voor
speelt in
lleu. Wel heeft het katholicisme hier -n
Fransehen inslag!
Al Is het geloof diep ln de harten ge
brand, de vroomheid laat by sommigen
wensehen over. Mlsverzulm op Zondag
vindt men schynbaar niet zoo ernstig:
Van een Eerste Communiefeest wordt
veel werk gemaakt, maar als dat een
maal voorbU ls. wordt aan het gods
dienstonderricht en het geestciyk leven
der kinderen weinig aandacht en zorg
stuntelige vertaling heeft gtdcir?
_-J. wy
bock ln het Frsnsch
volle rijpe
dat n
1 dit
Men mag aan een vertaald boek u
lorken, dat het oorspronkeiyk ln
taal is geschreven. Goed v
t. zyn. Daarvoor loopen zl'n zinnen
veel tc houterig. Wanneer hU op pag. 00
bUv. schrijft: .Duiten was het begonnen
te regenen en te waaien", zal niemand
dat byzonder fraai vinden. Zoo zouden
meerdere voorbeelden aan te halen zUn
Hy stoort zich bovendien aan geen
ikclc spelling. Nu weten wy wel, dat
op dit gebied een hopolooze verwar -
ng hecrscht en dat wy op het oogen-
11: een spelling De Vries en Te Wle.-
KollewUn, Marchant. Slotemakcr
welke spellli
onopgele
Bruine „rijk" zyn.
Pierre Dubois volgt, is
Deelt zy 'weg'
hy springt
Vries en Te Winkc
zoo willekeurig en slordig
-'"-v-tcn om. dat wy er ernstig aan tw
of hij zlcli wel de moeite gegevr
bocf» een woordenboek open te sla.v-
"•n.nnecr hy niet wist of een woord mi.-
el Uk of vrouwelük was.
Dit ls jammer van het mooie bock,
aarvan de uitgave annmcrkeiyk beter
dan de vertaling.
Hut gebeurt zelden, dat men een ro
man aan ledereen kan aanbevelen: dit
boek. dat van zulk een natuurlijken
landelUken eenvoud en van een diepe
katholieke levensbeschouwing Ls door
trokken. kunnen wU voor eiken leeftUd
goedkeuren,
..Ben verschrikkelijke ramp Is over dc icercld gekomen. Groote louden
keren dragen reeds het kruti van den oorlog. De toereld had rich reed.
hoovaardiglictd eu zelfzucht van God a Igeicend. Regecrmeen ,n volken
den zonder God har. geluk te kunnen beirerfcen. Thans laat O. L. Heer d
welen. In melken afgrond de menschheld volt. ivaaneer zj weigert ,o>
neer te knielen en Zijn vaderhand niet meer vasthoudt met het gebed.
Dierbare irlooïlxra. dor! drie drinjra: bid! veel en ncdrrit. Ier(( rra>oud
W!NI>.
O, tlic joligp wind door hel wuivende land,
Die plagende, vleiende, xocncndc wind,
Die vrijl mei tie hooinen, do bloomen. bel zand,
Al wild maukt van liefde cn Allen beiuinl;
Die stoeit mei de wolken in 't zingende blauw,
Dc golven doel schuimen zijn mond tegemoet,
Die ieder beloften doet, niemand is trouw,
Aan elk iets ontneemt en hel niemand vergoedt.
Die trouwelooze vrijer heeft, toen heel natuur
Als dol van verliefdheid hem joelend ontstoof.
Gezoend op mijn oogen. mijn wangen, mijn mond
Tot myn hart met hem mee door de wijdheden vloog.
llit: Verzen.
ANNIE SALOMONS.
