JA! ZULKE MENSCHEN ZIJN ER!
B. O.
ER ZIJN MENSCHEN DIE ZEGGEN...
dat de Katholieke Kerk van den godsdienst 'n geld
zaak maakt! Waarvoor immers die subsidies aan katholieke
scholen? Wat moeten de broeders en zusters, die onderwijs
geven, met hun salaris doen? En waarvoor telkens dat geld
inzamelen in de kerk?"
Wie zeggen dat? De ouders, wier kinderen op de katho
lieke school onderricht ontvangen? De zieken, die zoo graag 'n
goede verzorging willen? Of de doofstommen en blinden, wier lot
door zusters en broeders verzacht wordt? De weeskinderen, de
gevallenen en gevangenen, de hulpbehoevende jonge moedertjes,
die door de christelijke naastenliefde worden bijgestaan of
gesteund?
Neen, die zeggen niet, dat de Kerk een geldzaakje maakt
van den godsdienst.
Wie dan wel?
Zij, die zich graag met kerkelijke goederen en inkomsten
zouden verrijken, als ze de kans kregen!
ER ZIJN MENSCHEN DIE ZEGGEN
dat de Kerk onverdraagzaam is! De Kerk maakt alle
Protestanten voor ketters uit, voor wie buiten de Kerk geen
zaligheid is; ze verbiedt de katholieken in winkels van anders
denkenden te koopen."
Wie zeggen dat?.... De andersdenkenden die met de
katholieken soms zoo prettig samenwerken? Of de andersden
kende winkeliers die onder de katholieken heel wat klantjes
hebben?
Neen, die zeggen dat niet.
Maar dat de Kerk onverdraagzaam is, wordt beweerd
juist door zulke menschen, die niemand veroorlooven er 'n
andere meening op na te houden dan de hunne Die hun eigen
inzicht stellen boven het gezag van de Kerk.... Die zich met hand
en land verzetten tegen de openbare uitoefening van den gods
dienst; die den priester in zijn kerk en sacristie willen terug
dringen en verhinderen dat O. L. Heer als laatste Teerspijs
gebracht wordt aan een stervend katholiek hunner familie....
ER ZUN MENSCHEN DIE ZEGGEN
dat de Kerk bijgeloovig is Kijk maar eens hoe de
Kerk werkt met wijwater, medailles, beelden, palmtakken, kaar
sen, enz."
Wie zeggen dat De christenen, die bezorgd zijn voor de
ongereptheid van 't geloof
Neen. Dal zeggen de menschen, die zich door een kaart
legster of waarzegster de toekomst laten voorspellen, die naar
een slaapwandelaarster loopen, die op spiritistische séances
verbinding zoeken met geesten uit de andere wereld, die voor
geen geld van de wereld met z'n dertien aan tafel willen zitten,
die 'n gelukspoppetje in de auto hangen.
Die zeggen, dat de Kerk bijgeloovig is 1
ER ZUN MENSCHEN DIE ZEGGEN
...dat de dogma's der Kerk onaanvaardbaar zijn Hoe
aan er nu 'n echte hel bestaan, die eeuwig duurt? De mensch
zou ook een ziel hebben Kom nu, ge maakt mij wal wijs I
Niemand, geen enkele dokier, heeft bij operalies zoo'n ziel ooit
gezien. En hoe kan uw Paus onfeilbaar zijn? 't Is toch ook maar
een mensch net zoo goed als wij?"
Wie dat zeggen? De groote geleerden, die heel hun leven
van dogma's studie hebben gemaakt? De beroemde katholieke
universiteitsprofessoren, die toch ook geen dommeriken zijn
Die zeggen dat niet. Maar wie dan wel?
Half-geleerde, waanwijze, verwaande heertjes, die nog
geen brief kunnen schrijven zonder taalfouten; dwaalsterren van
de zoovcelste rang, slimmerikken, die nog nooit iels grondig
bestudeerd, ontdekt of uitgevonden hebben. Menschen, die wil
len dat hun eigen uitspraken als dogma's worden beschouwd.
Menschen, die er belang bij hebben, dat er geen ziel en geen leven
hiernamaals bestaat. Menschen, die u zouden bewijzen, dat twee
maal twee vijf is, als de Kerk op zekeren dag tot geloofspunt zou
verklaren, dat tweemaal twee eigenlijk toch maar vier is.
Voor zulke personen beslaan „onaanvaardbare dogma's!"
ER ZUN MENSCHEN DIE ZEGGEN
dat de Kerk tegen den vooruitgang der beschaving is!
Ze gaat immers te keer tegen moderne kleeding, moderne
dansen, modern huwelijksleven en moderne wetenschap. De
Kerk is bij den vooruitstrevenden tijd hopeloos ten achter
gebleven". -
Wie zeggen dat? De negers, die door katholieke missiona
rissen koppensnellerij en heidensche zedeloosheid hebben afge
leerd? Die niet. Maar dat zeggen de „geleerden", die den aap als
onzen stamvader erkennen, die hun beschaving heel deftig
„cultuur" noemen, welke cultuur dan bestaal in 't toejuichen
van zedeloos-ontkleede dansgïrls en filmsterren, hel beoefenen
van vrije liefde, in oplichterij op groote schaal, in pornografische
boeken en prenten. Dat de Kerk tegen beschaving is, zeggen zij.
die de menschen maken tot dieren! v
ER Z1JN MENSCHEN DIE ZEGGEN
dal de Kerk de vijand is van het volk! De Kerk vleit
de rijken en bemoeit zich niet met de armen en de arbeiders."
Wie zeggen dat! Zij die „Rerum Novarum" en „Quadra-
gesimo Anno" kennen? Zij, die met de groote Katholieke sociale
organisatie's, de jeugdvereenigingen, charitatieve vereenigingen
en zoovele andere activiteit der Katholieken op sociaal terrein
hebben kennis gemaakt? Neen, die niet!
Wel zeggen het de menschen, die de arbeiders alles be
loven en niets geven, die hen opruien tot verzet en hen dan met
de stukken laten zitten.
f.
Ik zou zoo voort kunnen gaan.
Wie zeggen b.v., dat alle godsdiensten even goed zijn? Zij,
die er geen enkele op nahouden.
Wie schelden het hardst op de Kerk? Meestal z>j, die van
de Kerk weldaden ontvangen hebben en zich dan van de Moeder
kerk hebben afgewend en „niets" werden!
MAAR GENOEG DAAROVER!
DIT LS IN ALLE GEVAL ZEKEK
1. dat er domme menschen zijn, die lasteren wat ze niet kennen
2. en amus waar maken, wat Christus aan Zijn Kerk heelt voorspeld: „Zooals ze MU vervolgd hebben, zoo zullen ze
ook L' vervolgen";
2. en die om bun vylKBMJhdtl verdlM®.- (Jgt wij medelijden njet ben heJiben en voor l#n bi dg en.
In het R K. Artsenblad van December
1939 troffen wU een Interessant artiKi"
aan onder den titel: Een onaesthetlsche
reclamecampagne. Het keert zich tegen
de advcrtenUes, waarmee de Rexonazcep
er bij het groote publiek wordt lngebom-
bardoerd.
Er ls over deze advertenties trouwens aJ
eerder het een en onder te d' -n geweest.
In 1en .Spiegel des tijds" werd er reeds
ovei gesproken; te oordeelen naar den
stijl. vermoeden wij dat het van de hand
van i.nton van Duinkerken was. den
Leldscheii Vondelhoog'eeraar In s:«.
Hoewel de ..Spiegel des TUds" anders
vaak heel scherp en raak ls. was dit
artikeltje nogal schuchter en tam: de
journalist zal wel een wenk van de re
dactie hebben ontvangen niet al te
scherp te zijn. want de Rexonazeep ls
een product van de Unilever en de groo
te dagbladpers verdient aan de adver
tenties van dit concern ook geld.
Het Artsenblad ls niet zoo afhankelijk
en staat daarom meer onbevangen tegen
over bepaalde campagnes en methodes.
Wij laten hier enkele fragmenten volgen
..In de dagbladen wordt op groote
schaal een kostbare druk op het almach
tige publiek uitgeoefend om tooh vooral
niet blind te blijven voor de groote ver-
moeilijkheden te verwerken, zoodat de| de beurt,
uitvinder van de B. O. deze zorg en ang
daar neg niet aan behoeft toe te voege
Gelukkig zullen de meeste menscki
met gezond verstand het geheel eenvoi
dig erg overdreven of zelfs belachelijk
vinden, want zij worden hcusch nl
gelmatlg bij allerlei samenkomstei
wedstrijd door B. O. van hun omgeving
gehinderd".
„Er zou over B. O nog veel meer
vertellen zijn. maar Ik wil het hierbij
ten. De hcele kwestie van de B. O. Is i
uitermate belangrijk en Ik geef dat i
game toe. maar lk vond het toch
wenscht er nog eens. voordat we geheel
al Iedere reclamecampagne
d uit Air
enscliappen. Gezien di
zeer bepaalde i
billijken prijs
blijkbaar een zeer grooten omzet van de
zen telkens weer herhaalde aanval op de
pub'leke opinie.
Zonder twijfel moet het listig worden
geacht, dnt daarbij een nieuwe, zeker
wel de aandacht trekkende factor ln
heht reclamegcdlng wordt gebracht. n-L
de B. O., een heel vriendelijk aandoende
vc -korting van het ook ln onze ooren
keurig netjes klinkende „body-odour".
Het kan ons medici natuurlijk vrij on
verschillig laten. Indien een zeepfabri
kant middels een of andere reclume-
schnnderheld zijn zeep aan den man 'en
vooral de vrouw) tracht te brengen,
maar 't laat ons niet onverschtll'g als
daarbij eên methode wordt gevolcd. die
als onpsychologisch en onaesthetisch
De vele duizenden guldens koelende
me wordt namelijk gevoerd met
e advertenties, waarop pub'ieke ge-
gelmporteerdc gevaarlijke.
"schdom losge'atcn experim
d raken, op te wijzen, op
•sthetlsche en onpsychologische wij
ze fabrikanten er soms toe komen hun
rt'kelen aan te prijzen.
Tenslotte meen Ik te mogen betwijfe
len. of deze reclamecampagne succes zal
- Heeft ze succes, dan heeft de
ïr een beter psychologisch ln-
t ln het gedachtenlleven van het Ne-
•landsche volk dan schrijver dezes,
t het komt me voor. dat men luist
een bepaalde soort zeep zal gebrul-
lemand, die al ruikt hll 't ook niet zelf
toch weet B. O. 'hoe fijngevoelig) te
verbreiden en daardoor op een voetbal
veld de geheele tribune met walging ver
vult.
Neen. beter dan deze negatieve presta
tie lijkt mij de aanbeveling van zeep
door middel van schoonheden met zach
te, heerlijk geurende perzlkhuldjcs.
Maar lk begrijp het wel: ln dat artikel ls
de klad gekomen. Te veel mooie meisjes
hebben de revue al gepasseerd, verkla
rende. dat a'leen die of die zeep haar
schoonheid ongerept kon bewaren. En
daarom was nu de afdccllng „stank" aan
geboeid
ten trekl
alsof zoc
r„ worden af-
p de mensehen gezteh-
n 500 pond brisantbom
ingeving ls Ingeslagen
Op sommlee advertenties maakt hel
zelfs den Indruk alsof ook de In de verte
staande spelers door liet verschrikkelijk
gel-uren met doodnnest zijn geslagen
Meer overeenkomstig de bedoeling de-
van een brisantbom, maar van een glf-
gass-naanval werd gewaï
want de wa'gelllkc afschuw, die zich op
de gez'ehlen der menschen afteekent.
wordt veroorzaakt, doordat zich in hun
pest wordt. En dan Z'
ut onze taai al;de
weer verrijkt en zal men binnenkort var
een mijnhee- kunnen hooren. die zljr
schoonmoeder uit het huls heeft moeter
verwijderen, omdat ze zoo verschrikke
lijk ,-gebody-odoured" heeft".
De weg tiaar rt huis
't goede ouderhuls.
ItVMIjflBtM
de Velde toe. getiteld.: Het hart
vecht; ln een begeleidend schrijven werd
ons vriendelijk verzocht „er ln Uw blad
n uitvoerige bespreking aan te wijden".
Aan dit verzoek willen wij heel gaarne
ildoen, want het betreft dezen keer
erkelijk een opmerkclijkcn Vlaamschen
i! Zonder twijfel Is
van Iemand gezeten heeft, d
meer slonk cn dat kan dan
zijn van meerdere oorzaken. We kunnen
te doen hebben met Iemand- die ziel
voldoende wascht. een smeerpoes.
daarbij helnt Ied«rc zeen met een schuier
en veel water. Verder zijn er menschen
dl op grond van een ziekelijke arwljklm
(neusonuteklng of stinkende zweetaf
sche'dlng) een onaangename lucht ver
breiden, maar hiertegen zal zelfs veel
wasschcn slechts zeer tijdelijk
baat kunnen brengen.
Maar de bedoelde massale B. O.
dlngs-demonstratle kan toch moeilijk be
doeld zijn om het te verkoopen product
Jn handen te brengen van de zeer weini
ge door of zonder schuld Inderdaad kwa-
lijk riekende lucht verbreidende men-
schcn. daar dan de bate wel zeer gering noodzakelijk
volwassenen! Jon een betrekking als boek
houder bij de Callfornlon Steamship
„Het hart vecht" j Company in Antwerpen.
van Anton van de Veld. i Greet is al spoedig ln blijde verwach
ting. Jon voelt zich op 't kontoor h
'eken geleden zond de Uiige- n. ;aI ^et thuis. Hy is geen man om
Spectrum lu Utrecht ons de|den geheelen dag rustig op een kantoor
kruk te zitlen. Hij duizelt van al die ge
tallen en cijfers.
t hart vecht"
"ïr-—-er gering
zal zijn. Neep. de bedoeling ls. dat leder
oen er zoon beetje van moet worden
gvertiilgd. dut hij een stinkend gevaar
voor zijn omgeving be tee kent, want met
nadruk wordt er op gewezen, dat B. O
alleen vopr de omgeving waarneembaar
ls
Ijler wordt als althans de campagne
in haar opzet slaagt de deur geopend
voor het bij talrijke personen optreden
van m.nderwaardlghelus-romplexen en
die zich don omdat mevrouw X. vreemd
kick. of mijnheer Y. zijn hoofd Ineens
omdraaide, gaan verbeelden, dat zij
eveneens een walgelijke B. O. ln hun om
geving verbreiden.
Eu waarlijk, de mensch heeft ln het
genoeg psydiisefcs'
laatsten tijd komt men weinig
strekkingsromans meer tegen. Vroeger
üjn er ook van katholieke zijde meerdere
lersclienen. In den vorm van een aan
trekkelijke liefdesgeschiedenis liet de
tegelijk goed doorschemeren
welke Inzichten hij op godsdienstig,
zedelijk of maatschappelijk gebied voor-
gebeurde dit tamelijk be
dekt; Wil herinneren ons b.v. hoe H. B.
r. d. Bande ln zijn romans als Levens
durf en De Klove, verschenen in oudeic
jaargangen van de Katholieke Illustra
tie, het liefdewerk der katholieke drank
bestrijding soms naar voren bracht; hel
een uitstekende gedachte om eer
maar veel gesmaad
ook c
'i verarmen
weinig gesteund apostoloa' op deze wijze
onder de aandacht van het groote
ende publiek te brengen.
.Het hart vecht" richt zich tegen het
decadente verschijnsel der geboorte
beperking cn laat op diep menschelljke
wijze den rijkdom van den kinderzegen
bock ls een aangrijpend
pleidooi voor de goede cn gezonde bele
ving van het huwelijk.
Jon en Greet zijn pas getrouwd er
volop ln de weelde der wittebroodswe
ken, waaneer dit verliaal van Jonge liefde
beglQU
Bovendien is hij een Vlaming in merg
:n been. terwijl de heele omgeving op
dat kantoor Waalsch ls. Er wordt uit
batend Pransch gesproken
zijn de heeren aangestoken door de teert Judo o
'calsche ncomalthuslaansche mentali
teit. Men spreekt niet voor niets var
La Wallonië qui meurtDe meestcn
zijn kinderloos. Het IS een triest
schrijnend geval, wanneer de gelukkige
otsche jonge vader na de geboorte
:ijn eersten Jongen op kantoor ver
schijnt cn niemand het de moeite waard
vindt hem van harte geluk tc wenschen.
Zijn Vlaamsche gezindheid wordt ten
slotte de aanleiding, dat hij ontslag
krijgt en werkloos wordt. Deze werkloos-
duurt vrijwel het geheele bek
tot aan de laatste bladzijde, waar
ïleuwe werkkring eindelijk het ver
lossende „happy end" brengt.
Door de werkloosheid worden de om-
laiidlgheden zorgelijk; er zijn dagen,
waarop er bijna geen brood üi huls ls;
gaandeweg wordt Jon verbitterd; zijn
godsdienstig leven lijdt er onder. Toch
verkrachten deze menschen de natuur
lijke orde niet, die God heeft T.istge-
steld, wat tegenwoordig helaas zoo vaak
ln dergelijke omstandigheden gebeurt.
Een van de uitvluchten
huwelijksleven meestentijds
wordt gemotiveerd ls het beroep op de
slechte tijdsomstandigheden. Zulke
huwelijken worden door God gi
plaats van gezegend.
Hoe nijpend de armoede ook ls:
„Dat ééne ontneemt ge den mensch niet:
de scheppende weelde van zijn harte-
bloed" (148). In hun armoe zijn dc kin
deren hun kapitaal.
Naast deze twee menschen die een ge
zond huwelijksleven lelden en trouw
plicht doen, worden twee andere
huwelijken geplaatst, waarin andere op
vattingen worden gehuldigd. Een dwa-
g is altijd het gevaarlijkst wanneer
„mode" v-ordt. In het bijzonder moe®
vrouw heel sterk in haar schoenen
staan, wil zij op den duur tegen de ver
leiding van een verkeerde mode bestand
geven er uit mensche-
lijk opzicht aan toe, ook al verloochent
ïode het wezen der vrouw,
j weten uit de H. Boeken van het
Oude Verbond, dat kinderloosheid de
groote schande der Joodsche vrouw
de „mode" heeft gemaakt, dat
tegenwoordig kinderzegen als zoodanig
veelal beschouwd wordt. Hoewel het
moederschap een normale natuurfunctie
hooge eigen roeping der vrouw is,
schijnt het tegenwoordig vaak tot Iets
minderwaardigs gedegradeerd.
De trieste gevolgen dezer dwaling
worden aangrijpend geschilderd in het
huwelijksleven van Marie, een
van Greet. Wanneer er nieuw
leven in haar opbloeit, komt zij tot een
weerzinwekkende misdaad: deze hoogst
ïverantwoordeüj ke en zedelijk niet
moeg te veroordeelen misstap heeft
•n ernstige complicatie ten gevolge die
haar aan den rand van het graf brengt;
jordt op het kantje af v„n den dood
gered, is haar heele verdere leven een
geknakte vrouw, die na hevige wroeging
--oegöjdig krankzinnig wordt. Wanneer
dood haar tenslotte uit haar lijden
irlost, zegt de auteur: „Nu komt de ge
ide van den dood over 'n stakkerd die
het leven heeft getart" (193).
Een ander .modem" huwelijk loopt
op echtscheiding uit. Nonkel Judo heeft
ln zijn oude jaren nog iemand „ont-
et"; na korten tijd blijkt echter, dat
keuze allerongelukkigst ls geweest,
at Phinette ls ln alles door en door
mondain; rij is gewend aan poudre de
rlz en manicure, heeft bij alle gebeur
tenissen die haar niet aanstaan last
migraine en is verder bezeten door
verschrikkellj ken hekel aan klnde-
Na eenigen tijd laat zij hem in den
steek en vertrekt met de Noorderzon.
Bij alle maatschappelijke ellende,
waarvan dit boek vol ls, ontbreekt ook
de echte Vlaamsche humor niet, Hoe
geestig weet hij b.v. een Belgische uit-
beschrijven: „Onderweg filozo-
den lijk
bidder, Zelfs zónder uniform ls dc kaste
:n. Ge kunt toch niet ver
wachten dat rij ln der eeuwigheid ver-
•bben over alle lijken die onder
den grond gaan? Begraven ls 'n stiel,
voor den pastoor zoo goed als voor den
aannemer".
Pondom het kerkhof staan overal
café's: „dat is 'n weldaad voor opge
kropte smarten en voor de fanfares die
?lid begraven: op de heenreis Is t
Chopin, op de terugreis ehopire" (53).
Dit boek ademt een Juisten geest en
eeft de roeping te vervullen om de
eerbied voor het gezin onder het katho
lieke voüc hoog te houden. Er ligt een
strekking in als in de
film Levensgang.
Onze Ujd wordt gekenmerkt door een
gebrek aan vertrouwen op Gods Voor
zienigheid. Uit dit boek spreekt juist
zoo'n heerlijk en breed Godsvertrouwen.
Vooral de jonge vrouw ls een ontroerend
a Iemand, die al haar zor-
imcrd op den Heer werpt.
Zelfs ln haar bittere armoe deelt zij nog
met milde hand uit van haar schamel
bezit. Alles komt tenslotte toch goed
rechu. God ls altijd met dc zijnen.
WIJ wenschen dezen roman, die ln
ihandig formaat werd uitgebracht, een
verspreiding toe.
kan heel veel goed doen
a volwassen lezers, 1~
