gedachténn
DE VERZOENING
EEN ROMAN VAN EEN ARTS
De schrijver van „Ja, lk wil" heelt
ctD nieuw boek geschreven. HIJ heeft
zijn vorig thema over het huwelUk vol
ledig laten rusten en heeft ons geheel
Iets anders gebracht: een roman over
moderne staatkundige er. politieke pro
onder het .ezen hebben wij gaandeweg
ons wantrouwen overwonnen en nu wU
het UJvige boek van 440 grootc bladzij
den hebben doorgewerkt, moeten wij
bekennen, dat wij met een goeden en
knap geschreven wman hebben kennis
Vergeleken met „Ja. Ik wil" achten wU
dit boek een aanmerkelijke vooruitgang:
het vorige was wat onevenwichtig en op
een enkele plaats zelfs bepaald weten
schappelijk onjuist
In C
Rotterdamschen arts
minder het onbeheeraebte aan. waar
toe hl) zich In zijn vorig boek meerma
len Uet verleiden. Ook dit boek Is tem
peramentvol geschreven, maar de scha
delijke excessen zijn hier vermeden.
Dit was voor ons de grootc verrassing
van dit boek.
Men mug overigens niets dan bewon
dering hebben voor de werkkracht cn dl
vitaliteit van dezen medicus, die naast
de vele zorgen en beslommeringen var
gezin en praktijk nog met zooveel geest
drift op rijn leeftijd het schrijversvak
beoefent en tijd weet vrij te woekeren
odi zich aan dit moeilijk werk te geven.
..Het grocte Bankroet' Is knap van
compositie en opbouw. Hieraan kan men
zien dat Dr. Huddleston Slater het vak
verstaat. HIJ weet zijn personen op het
Juiste oogenbllk voor het voetlicht te
brengen en weer achter de coulissen te
doen verdwijnen; hij weet de Intrige
gpanrend te laten verloopen en heeft
jms hierdoor een boelend boek geschon-
Wat atUI aangaat munt het niet bij
zonder uit; waarmee wi) echter heele-
maal niet willen beweren, dat het slecht
geschreven la: integendeel: er staun uit
stekende bladzijden en meesterlijke pas
sages In dezen roman; de stUl dien Dr.
Huddleston Stater schrijft Is vlot. doch
meer Journalistiek dan zuiver litterair.
HU ziet de vijandige horden aanko-
_ien als een grijze vloedgolf, die opkomt
uit de donkere zee der aarde; zij komen
als een grauwe zwerm sprinkhanen, als
ten vuilgele cycloon; na een oogenbllk
ian doorstanen angst ls alles vernield.
Als men deze passage leest, krijgt men
eenlg begrip, hoe verschrikkelijk en
angstwekkend zoo'n vUandelUke inval
moet zijn. Deze roman stelt ons levendig
do verschrikkelijke ellende voor oogen
die ons te wachten zou staan, wanneer
bittere werkchjkheld zou worden, waar
voor ons volk vooral ln de maand No
vember zeer beducht was
Hij laat bovendien duidelijk zien hoe
de oorlog een ramp ls. die nog heel lang
nawerkt, omdat hU schade heeft aan
gericht. die onherstelbaar ls; blijvende
invaliditeit, geschokte zenuwgestellen,
arbeidsongeschiktheid, levensmoeheid.
- die vele vormen van ziekten cn neu-
sen. die de arts uit zijn practUk kent
waarvoor liij ln dit boek ernstig
waarschuwt.
Dr. Huddleston Slater wil het machts
beginsel uit de maatschappij uitbannen.
groote Internationale problemen
en niet door de sabel maar door
onderling overleg geregeld
volkskracht - vut, mag vrij be
staan en vergaderen en de post mis
bruiken om zijn zedelooee pamfletten
overal te laten bezorgen; staatsgevaar
lijke organisaties als de communistische
en natlonaal-soclallstlsche partijen wor
den niet ontbonden enz. toch achten
wij het van het grootste belang dezen
bestuursvorm In onzen tijd te verdedi
gen en vast te houden aan de demo-
1 cratlsche gedachte. Vooral voor ons Ka
tholieken zou een dictatuur een al te
waagd experiment kunnen zUn. On-
:r den democratlschen bestuursvorm
gedijt het katholieke leven het bloei
en dst.
Ook de actie Naar de Nieuwe Ge
meenschap houdt bU haar streven naar
hervorming der maatschappij aan den
"aatsvorm der democratie vast.
Dc hoofdfiguur van dezen roman ls
jloncl Verroede, een nobel man. die
i de loopgraven Ji"f en leed met zijn
manschappen deelt, die het hart op de
rechte plaats draagt cn na vele hache
lijke avonturen dictator van Helgen-
land wordt.
Door heel het Doek ls een llefdesge-
zich afspeel'
g heil ln den
niet
it dit Instituut theoretisch niet
en voldoen, maar omdat er prak
tisch geen samenwerking tot stand ls
gekomen, wijl de band tusschen de vol
keren niet door de liefde was gesmeed.
Ook schijnt de schrijver den demo
cratlschen staatsvorm niet Ideaal te
vinden en schijnt hy meer heil te ver
wachten van een gematigde dictatuur,
waarbij de vrijheid van drukpers wordt
beknopt, de werkzaamheid van het par-
nent wordt ingekort, bureaucratie en
ibtenarlj worden uitgebannen
WIJ kunnen niet bijzonder hoog weg-
loopen met dit maatschappelijk ideaal.
Al geven wij eerlijk toe. dat ook de de
mocratie haar fouten heeft en dat
vooral ln ons vaderland de vrijheid al
te ongebreideld ls een bond. die de
tusschen Eddy graaf van Wellenburcht
en Thea van Ettenhoven. dochter van
den premiei van Barlanlë.
Door zijn vriendschap met Eddy komt
erreede heel nauw me: dit liefdesspel
i contact Wanneer de oorlog 'belde
geliefden gescheiden houdt en Verreede
na vele verwikkelingen met Thea ln
de gehuwd ls. een al te innige verhou
ding tusschen hen te ontstaan. Hel ziet
er naar uit. dat het den verkeerden
kant zal opgaan. Andersdenkende mo
derne auteurs hadden deze Intieme
vrijage wellicht tol een driehoeksver
houding laten uitgroeien: dit doet
Huddleston Sinter niet: hij kiest de op
lossing. die hem als katholiek en strij
der voor de huwclljktrouw voor de hand
lag: Verreede breekt op het kritieke
oogenbllk dc verhouding wreed en
bruusk af en betreurt zijn menschelijlce
Eddy en Thea vinden
slotte en als dc bruiloft wordt gevoerd
en Verroede aan tafel opstaat om tc
speechen, wordt hU door een laag in
dividu verraderlijk vermoord. Hiermede
Zonder hooge II
deze roman boeiend, spannend, sei
tloDccl geschreven; men zal dit t
met genoegen lezen.
Hl) r
verfijning v
man. de woordkunst van een Kuyl.
Niettemin ia dit bevx zeer goed geschrt
ven. De violisten die bi restaurants c
voor de radio optreden staan ook nli
~p dj noeste van een Krclsler. een T
llge streek I
In „Het groote Bankroet vindt men
vele moderne staatkundige en politieke
problemen op een Interessante en ori-
Ie orde gesteld. ZUn
In drie boeken: De Illusie, De Val en
Het Bankroet schildert hij de lotgeval
len van het Koninklijk Helgenland. dat
evenals Barlanlë. IdoUe. Lutanle. Arni
ca en Detl&nd alleen ln de verbeelding
van den sehrljver bestaat.
HIJ veroordeelt vooral hel machts-
princlcp, dat onzen tijd behocrscht en
?™ng,naar 'evensrulmtc. expan-
ogressle wellicht de grootste
i. ian de samenleving der
lhdendc ls HIJ laat dul-
dulstere machten
twintigste
delljk ultk
den oorlog In de wereld ontketei
't achter de coulissen
het politiek tooneel en laat
hoe de wapenfabrikanten lntrigeeren cn
op oorlog aansturen: hoe militaire drU-
vers. ophitsende nihilisten en geweten
looss geldmagnaten er niet voor terug
schrikken om hun macht en overwicht
medemenschen het e;
donke^" ttan "*d 81
genland en
Jarenlang duurt.
5® hcKhriJvlng der moderoe oorloge-
Derde Zondag na rasehen.
Evangelie volgens den H, Johannes.
In dien tijde zelde Jezus aan zijne
eerllngen: Nog een weinig tljds en gij
zult Mij niet zien en wederom et wei
nig tljds en KlJ zult MIJ zien, want ik ga
tot den Vader. Eenlgcn zijner leerlin
gen zelden dan tot elkander: Wat ls
hetgeen Hij ons zegt; een weinig tij dj en
gij zult MIJ niet zien en wederom een
weinig tljds en gij zult MIJ zien, want Ik
ga tot den Vader. ZIJ zelden dan: Wal
ls dit weinig tljds, waar HIJ van spreekt,
wl) weten niet, wat HIJ zegt. Jezus dan
merkende, dut zij Hem wilden onder
vragen. zelde hun: Hierover onderzoekt
gij onder elkander, omdat ik gezegd
heb: Een weinig tljds en gij zult MIJ
niet zien en wederom een weinig tljds
en gij zult MIJ zien. Voorwaar, voor
waar. Ik zeg u: OU zult schreien en
weenen, maar de wereld zal zich ver
blUden, gU echter zult bedroefd zUn.
droefheid zal ln vreugde ver-
Als ecne vrouw baart ls zU
bedroefd omdat haar uur gekomen ls;
maar alj zU het kind gebaard heeft
denkt zij niet meer aan de smart, om de
vreugde, dat er een menach ln dc we
reld ls geboren. Zoo hebt gU nu ook wol
droefheid, maar Ik zal wedorkeeren
uw hart zal verblUd zUn en
"tl u uw vreugde ontnemen.
Pastoor; Wie kan mij
woorden het elgenlUk onderwerp van
dit Evangelie aangeven?
Secretaris: Jezus kondigt hle»
Zijn apostelen Zijn toekomstige schei
ding aan en troost hen van te voren.
Peeters: Wanneer sprak Jezus die
woorden uit?
Pastoor: ZU maken deel uit van
een groote preek, die Sint Johannes ons
heeft opgetcekend en die gewoonlUk
Jezus' afscheidsrede genoemd
het laatste avondmaal had de Meester
met ZUn leerlingen een ernstig onder
houd. Judas de verrader was heenge
gaan, niets dun genegen cn vertrouwde
harten zag HU om zich heen. wat meel
ls straks zou HU gearresteerd, veroor
deeld en ter dood gebracht worden; wai
hot wonder dat HU ln dit laatst vaar
wel ZUn hart liet spreken? Die ganachi
de vijf volgende Zondagen tot sllch
tlng voorgehouden. Tusschen Pasetien
cn Pinksteren Immers valt de UJd. dat
Jezus ZUn volgelingen voorbereidde op
ZUn heengaan uit deze wereld en hun
üi deze en dergelijke woorden moet toe
gesproken hebben.
Broers: van tUd
welke periode slaat dat
weinig tUda en gU zult MU
Pastoor: Ge vraagt me daar Juist
Iets, wat do «pastelen Insgelijks elkan
der afvroegen en Inderdaad zUn die
woorden alles behalve duldelUk. Wai
MhUnUJk, dat Jezus met opzet ZUn b
OP 'N CREMATORIUM-URN.
'n Raadsel is dood cn leven!
Raad maar even;
Wat was
voordat die as
Geloven?!
Daar was ie ver boven
verheven
in z'n leven
Toch heeft ie ten slotte
eraan geloven motten!
Een moderneling was 'I,
Magere Hein heeft 'm ver-rast
en de lijkoven heeft 'm ver-ast.
Nog geloofde hij pas
Ziehier wal as,
die vroeger 'n m'nhcer was.
Wijlen die m'nhecr
en de christelijke leer
heel zijn levensduur
water en vuur.
Voor 't water van dc Doop
ging ie op de loop,
maar in zijn laatste uur
vroeg ie omvuur!
7.o kwam ie jandorie om
in 't krcmaloriom.
C. EIGENHEIM.
doeling -ln het halfduister hield om het
geloof ln Hom te beproeven. Maar ach
teraf bezien zUn die toespelingen niet
onduidelijk meer; de Vaders hebben ze
verklaard en zelfs meer dan één
verklaring aan de hand gedaan.
Als l
de t
cn krUg. doe 11
istoor: Het waarschUnUJkst
dunkt mU volgenden uiileg: aangezien
let best met Jezus' woorden over
eenstemt: Binnen welk lUdsverloop
zouden de Apostelen ophouden den Ilccr
oers: Al met den dag van mor
gen tc beginnen, den goeden Vrijdag,
wuarop HU sterven ging.
F astoor: Zoo ls het. maar vlak
daarop zal HIJ weer verrijzen cn zich
veertig dagen lang bUna dagclUks aan
de leerlingen vertoonen. Wanneer, vraag
fx nogmaals, zou dit zien van Jezus dc-
rinltlef een einde nemen?
Broers Dat had plaats op den
Hemelvaartsdag.
Pastoor: Dus slaan Jezus' woor
den: gU zult MU niet meer zien op dien
term. Wat inderdaad binnen weinig tijd
gebeuren zou, alles bU elkaar slechts
drie en veertig dagen.
Jansen Alles mooi cn goed. maar
ln dat geval snap lk do volgende aan
duiding weer niet: en wederom oen
weinig tUda en gU zult MU zien. Na Zijn
Hemelvaart ls Christus toch niet meer
op aarde verschenen.
Pastoor- Neen. maar de Apostelen
zUn Hem gaan zien ln den Hemel. Na
een zeker aantal Jaren doorworsteld ln
Evangellc-prcdlklng en met het marte
laarschap bekroond hebben zU don gotl-
dclUkcn Meester opnieuw gezien.
Jansen: Maar dat terugzien viel
niet precies na een kort Uldsbeste*.
doch na verscheidene lange Jaren
Pastoor: Dat ls zoo, ten minste
voor de meeste apostelen. Maar wat be-
tcckcnde een schelding van twintig tot
veertig Jaren vergeleken bU een eeuwig
heid zonder einde? Stel die eeuwigheid
op tienduizend Jaren en ge hebt nog
niets gezegd. En hoe ge ook van mll-
Uoonen en nillllurdcn van Jaren gewaagt,
nooit put ge die plechtige, maar vol-
hecrlUke eeuwigheid uit. BU zulk oen
ractor vergeleken, noemt men enkele
tientallen van jaren niet meer dan .oen
weinig tUd-
ONS VERHAAL
Mr. Dosker zit verdiept ln dc lectuur
van zUn morgenkrant als hU
gang van zUn woning het geluld van
stille rechtcrswonlng eenlgszlns schUnt
tc ontwUden. HU laat even zUn krant
zakken en nUdlg naar de deur opUJ-
kend luistert hij aandachtig. Nu en dan
boven een zwaar basgeluld. Dan nog
het dichtslaan van dc voordeur, zoodat
de bei er van rinkelt, en weer ls het
stil.
Als daarop zUn bediende binnenkomt
fronst Hechter Doaker
wenkbrauwen: „Wat was dat daar weer
voor een herrie, Baptist?"
,Jk kom mUnheer net vertellen, dat
mevrouw er weer was en met alle ge
weld bU U gelaten wilde worden.
„Je hebt baar toch zeker de deur ge
wezen, hè?"
Baptist maakt met gestrekt hangende
atni-n en schouderophalen een gebaur
als wil hU zU" meester duldelUk ma
ken ln welk een moclUJk parket bU
zich als ondergeschikte bevindt. Geër
gerd bUt de rechter hem woedend toe:
„Hoe vaak heb lk je nu al gezegd, dat
Je dat vrouwmensch dc deur hebt uit
tc gooien, wanneer ze probeert mUn
rust te verstoren? Wat drommel! Ze ls
er uit en ze blUft eruit! Begrepen?"
Stotterend probeert Faptlst er nog
logon ln te brengen„JaJa
MUnheermaar
„Hoor eens. Baptist! Je doet wat lk
Je zeg cn daarmee uit! Ik ben hier de
baas. MUn vrouw bUHt er uit! Ik kan
zonder dien lastpost. Je houdt Je dus j
hieraan, of Je vliegt mee dc laan uit!
Begrepen?"
Dc arme Baptist buigt houterig
lippen van Ingehouden toont op
gckli-tml draalt hU op de hielen.
„Baptist!" roept Mr. Dosker
na. „ik g
t Pale
i Ik t
i. Tegen één I Haar
later verlaat m'n
den arin zAJn |uii
Jullie willen, naar ik uil liet verzoek
schrift vernam de scheiding van tafel
cn bed?ls de verzoekster. Juf
frouw? en de gercquestrcerde?"
Belden knikken .Ja".
Met de punt van het vulpotlood op
het vloelblad tikkend, vervolgt Mr. Dos
ker nu: „Beseflen Jullie ten volle de
gevolgen, welke een schelding mei zich
medebrengt? Hebben Jullie daar al eens
over nagedacht?"
„Jn, MUnheer de Rechter, ten vollcl
snlpt Mientje heftig. Erger dan het nu
ls kan het toch niet. WU zUn enkele Ja-
tw heb Ingezien, dat we
ooit met elkaar zullen opsciuccu. wj..
lan, bU voorbeeld, verzet voor ml) geen
and breed thuis. Al die kleine man-
nenwerkjes, die zich zooveel en zoo vaak
de hulshouding voordoen, laat hU me
allUd zelf opknappen. Daarbij ls mUn
heer uithuizig,
onhandelbaar. AltUd
alles afkeuren! Ja zelfs weerhoudt hU
zich niet mU uit te schelden voor „kop
stuk", „snip" „gans" en zoo meer. Wan-
nu weet, mUnheer dc Rechter,
alles kon doen om het hem naar
en zin te maken! Altijd degelijk
gepoetste schoenen! Steeds de kjceren
ln de plooi! Ik sloofde mU uit voor de
hulshouding. Kwam hU van kantoor,
jnd hij het eten klaar, cn
„Eten klaar? Dat heb Je dan toch ze
er gedroomd, meisje!'" valt Dirk haar
ln de rede. „Ju. Integendeel. Edclaclit-
9» was nooit op tUd klaar.
Een half uur wachten was gewoonte! En
geeft maar uit ze
koopt het ecne hoedje na hel andere!...
het eene paar schoentjes Is nog niet uit
gedragen. of er komt weer een nieuw
Ipanr bU!.... Met een Directeurs-sala
de I ris zou Ik het nog niet kunnen bUslor-
>arren! Met de O bekende armzalige bank-
I beambte-salarisjes moet het zeer zur-
iog I nlg aangelegd worden om er te komen.
wonln8' „Wel? Kijk JU dun maar liever na
„Wat meent dat mormel wel?", denkt de verteringen, dlu JU maakte ln
hU nog wrevelig als hU 10 ecu taxi café's die Je bezocht!" kUft Mientje. v
plaats neemt. „Ik heb haar Xantippe |Van woede. „Wanneer lk Iets kocht n
manieren niet van noode. Al was die het nog Iets waar Je wat aan had!
stumperige Socrates nog zoo'n wUsgccr, j maar jy
ln dit opzicht handel lk wUzor!" Mct| „Ja.. Ja.. Worden Jullie nu ee
deze gedachte ln zUn hoofd bereikt hij j kalm!" Dit zeggende tikt Rechter I
a Justitie.
„Een drukke agenda, vandaag. Grif
fier?"
,,'t Gaat, mUnheer. Er zUn enkele le
galisaties te tcekenen, een comparitie
cn enkele eedsafleggingen."
„Juist... Juist!... hml hm!., goed!...
Isiten we dun maar eerst die compari
tie afwerken. ZUn de menschen er?"
„Ik geloof 't wel. MUnheer. Ik zal ze
doen binnenroepen. En als ln de vestibule
oen donderende deurnaardersstem de
zaak „Van Vos-Breuls!" uitroept, neemt
Mr. Dosker plaast achter een groot bi
rcau-ralnlstre, waarop hU vóór zti
zelfvoldaan de stukken openvouwt
r hevig n
t het s;
e gedeelte v
zUn potlood op hel b
Worden Jullie nu ccnB verstandig
luistert naar hetgeen lk ambts-
ve meen ie moeten voorhouden. OU
zUt nog belden Jong en staat pas in t
levsn. Liefde bracht O tot elkander en
deed O besluiten tot een verbond voor
het leven een heilig verbond zelfs,
waarbij God tot Getuige geroep
werd! Moet nu. door een bagatel
mr kwestie van zich niet te begrijpen,
dit verbond zoo ma»
schUnlUk. vernietigd
trouw, beklaagt zich
man over Dl cn nu vraagt gU belden
scheiding! Niet doen Ik „col O
goeden raad het nog oens te probecren.
Natuurlijk zal door eenieder eon offer
tje gebracht moeten worden. In h
wclUksleven moet men nu eenma
ten te geven en te nemen. Ieder
genoot, man of vrouw, heeft zUn
de goede eigenschappen mee-
zorgden voor het element, dat Uw
hnwclUksJcvcn zonnig weet te maken.
beider hart nog meer tot el
der voert, beider gcnegenneld hei
kt, en In hooger zorgen eikaars
doet verdragen... Het kind!
zeker, dat het dan tot een dus-
danigen stap als de onderhavige zeker
zou gekomen zUn! Hoe denken
Jullie nu daarover? Willen we nog eens
afwachten?... U. Juffrouw zult Uwe
uitgaven bekrimpen mUnheer. zult
zachtmoediger worden, de goede eigen
schappen üwcr vrouw leeren hoopach-
hare fouten vergetenen den-
t een mcnsch niet volmaakt is
Ik wed dat het dan beter za) gaan in
Dw huwelUksleven En wanneer gij
de kroon spant op het werk en eens
kinderen denkt. zult gU erva-
dat geen bagatel uw waar geluk
an. GU zult de ware zin
Aandachtig en met terneergeslagen
oogen hebben belden geluisterd. Dan
kijkt Dirk Mientje, die naar de blinken
de punten van haar schoentjes schUnt
staren, even van terzijde aan e met
n roode kleur zegt hU openhartig:
„Nu, Edelachtbare, als mijn vrouw het
aed vindt, wil lk haar beloven uwe
oorden ter harte te nemen I"
„Flink van D. mUnheer Breuls! En
Juffrouw?", vraagt Mr. Dosker zacht.
„BUJft gU ln edelmoedigheid achter?
Wit gU het nog eens met uw man pro-
Mlcntje staart nog altUd naar de
blinkende schoenpuntjes. als schUnt zU
haorzelve nog niet eens te zUn.
Dan staat zU langzaam op, vermUdt be-
Rcchter aan te kUken.
wendt lianr vuurrood geworden gezlrlit-
ontmoetcn, zegt zU vlug en als binnens
monds: „Ik zal het probeere:
hartelUk woord op zUn tUd ge
sproken kan soms wonderen verrieh-
i. Griffier zegt Mr. Dosker zelfvol-
an. wanneer dc deur achter Dirk en
Mientje ls dichtgevallen.
„Ze waren danig onder den indruk.
mUnhccrl" merkt de Griffier op
ik Enfin... oh!... Nu de legalisaties,
en middag komt Rechter Dosker ln
Ie luim thul*. Neuriënd begeeft hU
aan tafel als Baptist net binnen
t sloffen. In de eene hand houdt hU
prachtig bouquet en met de andere
reikt hU -/Un meester een brief over.
rt bloemcnhuls „Flora" laat dit
bezorgen, mUnheer.maar als Ik
frij mug zUn op te merken., lk
denk wel d
„Gaat U zittenI" zegt dc Griffier, dit
terzijde heeft plaats genomen, tot hel
tweetal, dat thans binnenkomt. Geïnte
resseerd richt Mr. Dosker enkele vor-
schende blikken op het Jeugdig echt
paar, dat hU voor zich heeft. ZU la eer
nog Jonge vrouw, een knappe verschU- j g(.bra.-ht. Zaak ls nu die gebrek»
nlng. slank .met zorg en goeden smaak j t(. vcrdragcn dc wn ,an den
gekleed. Haat coquette maniertjes val- vooral du miln_ dic mecr nog
Jeu eenlgszlns op naast het. Joviaal VIOUW „p bepaalde oogenbllk
ulterlUk van haar man, die. er nctj.sbart weel ull u. scila|(,.itJ1 0
tevergeefs twee openhartige
ar Ietwat strenge oogen achter dc ln ^y,, inderdaad behoort deze ln li
»rt hoorn montuur gevatte brille- Be/ln fien mccr nclievc ro) te spelen
sen probeert te verbergen.
„U I
lentje t
Vos
Rech-
hel «ls
„Goed!
L huls-
co vrouw niet immer ..alleen" voor alle»
te stellen. HU zal aUl) vrouw moeten
hoogachten en zelfs bij minder goedi
eigenschappen hari-rzUde lel* door dl
vingers zien... Eu dan... als Jullie
•zoeken namens ons aan Uwe echtgo-
nootc, mevrouw Dosker. te willen over
handigen.
Met ware hoogachting.
Owe dankbare.
Mientje van TJos en Dirk Breuls."
Mr. Dosker staat even perplex. Nog
maals herleest hU den brief, achter
leder woord eene bedoeling zoekend HIJ
hoe het schaamrood hem bevangt,
oelt zUn ooren gloeien. Dan werpt
hU achteloos den brief op tafel en kUkt
onthutst naar de prachtige seringen,
welke Baptist nog altUd ln de handen
houdt.
.Zal ik de bloemen dan maar de deur
smUten, mUnheer?". vraagt deze
droogjes cn geveinsd dom.
.Oeh! t ZUn mooie bloemen, vind je
niet. Baptist?En ze ruiken zoo hcers
lUk ook, hè?" NaderbUkomcnd neemt
hiJ dc_bloemen van Baptist over en te»-
ademtT gaat de huisbel. ln-
..'n Oogenbllk, mUnheer? Ik ben zoo
terug!"
„Ga, Baptist!"
Mr. Dosker luistert. Weer dringt he»
geluld van stemmen tot hem door...
hooge vrouwenstem en het diepe
basgeluld. HU kUkt grimmig, do aan
dacht gespannen naar de deur. waar
achter naderbijkomende houterig tok
kende damesstappen Dan gaat dc deur
staatf
eene ln petlt-gris mantel gehulde dame.
Haar IUn regelmatig gelaat ls bleek.
Hare borst hUgt op en neer. Achtet
Baptist met een pleterpeu-
tcrlg gezicht, de wanhoop nabU, met
e armen te zwaaien, met een ultdruk-
o was me te vlug af!"
Br heerscht even een spannende stil-
jle op den schoorsteenmantel duldelUk
kan liooren. Dan verbreekt Rechter Dos-
:r, verrast met de bloemen ln zUn ar-
len. het stllzwUgcn:
„Josephine! JU!-
spel I
1 vergissing in het
Hoezoo. Baptist?" Hoeaoo? Een ver
gissing?" Baptist knikt. Mr. Dosker legt
servet, welke hU bezig was open te
spreiden, op tafel neer. en neemt geln-
rrd den brief aan. „Eon vergis
sing?'t Is toch mUn adres!"
„Ja, MUnheerl De brief ls wel aan O
geadresseerdmaar de bloemen nietl"
„Voor wie zUn die dan. Baptist?"
„Eh... voor
„Wat!" Mr. Dosker springt op. „Gooi
hU.
komt hU dan
„Och neewacht "os
m heeft die brief daar betrekking
op!" BU het openen beven de vingers
magistraat, en dan leest hU
„Edelachtbare Heer,
..Reeds bU het verlaten van het Pn-
!ls van Justitie beseften wU ten volle
den diepen zlu van Uwe woorden. WU
:bbeu dun ook alle kinderachtigheid
r »Ude gelegd en besloten samen een
l-uw leven tc bcglnneu. WU zijn U
dankbaar voor Uwen goeden raad en
neenden U deac dankbaarneld te moe-
Hoe zouden wU dit nu beter doen,
lan. wetende welke hoogachting on ver
tering U koestert voor .de vrouw" ln
het huwelUksleven, U deze seringen
.Ja..
.ElndelUk k
lk
zegt zU
l lk we! het antwoord zelf halen.
Dc Rechter buigt langzaam het hoofd
>n ln zijn binnenste fluistert eon slem
ichtlgheden IcrzUde geleed, en besloten
.een nieuw leven te beginnen! Don
■erdwljnt alle hardheid uit zUn gelaat
m sussend zegt hl): „Nou Ju. kom...
t ls al oorlog genoeg ln de wereld...
Jcsephlnc! Hier heb Je mUn antwoord!"
gaat naar haar toe en reikt haar de
boe seringen over. welke rU verstomd
als werktuiglijk aanneemt. Dan ko
rt er enkele tranen ln haar oogen en
stotterend brengt zU er uit: „Heusete,
t heusch gemeend Conrad?" Mr.;
Dosker kUkt ontroerd maar zenuwachtig
de gedekte tafel, waar rijn geluks-
nog altJJd ligt. „Buptlst!" zegt hU
set een stoel bU en haal het oou-
van mevrouwwtj dtnocren sar
als da nog immer niet* begrij
pende Baptist hoofdschuddend verdwe
nen ls. voegt Mr. Dosker er aan too:
.Josephine! Bt heb vanmorgen .-en
paartje, dat schelding vroeg, verzoend
Maarditmaal was de verzoeningspo
ging wederkoerigen Is ook dubbel
Verbeter
de wereld.
Begin bij je zelf
BOND ZONDER NAAM.
