eft behoeft men zich niet te houden aan de bordjes
„Verboden te fietsen", die met gulle hand in., het
Zeister bosch zijn „geplant".
We wandelen door het „Laantje zonder eind".
Wanneer we zoover zijn, dat we zoowel voor als ach
ter ons, niemand meer zien, volgen we een soort
negerpaadje, rechts het bosch in. Zoo leert men het
Zeister Bosch kennen.. Wanneer men van dit heer
lijke oord een foto maakte en men vertelde dat dit
een foto uit de binnenlanden van Afrika was, dan
zou iedereen bij een oppervlakkige beschouwing de
pracht van dit oerwoud als exotisch aanvaarden.
Men dwaalt maar door en de gedachten, die zoo
juist nog bij het werk en de tijdsomstandigheden
waren, zullen verdwenen zijn en plaats maken voor
een gevoel van intense tevredenheid.
Wist iedereen het genot van de heerlijke natuur
te gebruiken! Wat zou de wereld er anders uitzien!
We kunnen nauwelijks gelooven, dat er dan nog
oorlog zou zijn, wanneer de weelde van de natuur
wat meer werd erkend. We behoeven tijdens het
wandelen niet te praten. In de natuur is dit niet
noodig. De gedachten alleen verstaan elkaar al. Het
schichtige eekhoorntje kringt zich in een verbazend
snel tempo om een dennenboom en zijn onrustige
bewegingen verraden, dat het hier geen menschen
heeft verwacht. We dwalen met een grooten boog
naar den Woudenbergscheweg. Na een paar uur loo-
pen hebben we wel -echt om onze dorst in het
Jagershuis te lesschen.
Wanneer men op de fiets is en men wil eens een
anderen tocht maken dan een vooropgezette route,
fiets dan eens langs den Jagerssingel, links-af, dus
links van den „Stuifheuvel" het rijwielpad op.
Onbekende plekjes zullen te voorschijn komen.
Dwars door het bosch komt men uiteindelijk de
buurtschap Austerlitz uit.
AUSTERLITZ EN DE „PAN".
Austerlitz is eigenlijk één groot bosch, met in het
midden een geasfalteérden weg, waarlangs eenige
huizen en wat winkels zijn gebouwd. De Wouden
bergscheweg laat het dorp rustig liggen en voert het
verkeer langs de Pyramide naar Woudenberg Aus
terlitz is een karakteristiek plaatsje en de. roem van
de FransChen kleeft nog aan deze buurtschap. Ver
schillende putten, dooi de Franschen, die zich
blijkbaar nogal eens verveelden, gegraven, kan
men hier vinden. Achter het Theehuis de „Krake
ling" is een heel diepe püt. Overigens verschilt Aus
terlitz, wat de bosschen betreft in zóóverre van
Zeist, dat hier en daar, meestal juist waar men het
niet verwacht, kleine boerderijen in het woud zijn
verscholen. Elke voorbijganger is daar een groote
bezienswaardigheid en voor de kippen en loop
eenden zulk een vreemd wezen, dat dit pluimvee
zich angstig kakelend uit de voeten maakt, en hier
voor meestal het plekje voor het voorwiel van de
