LE CORBUSIER: een profeet
van twintig jaar geleden
Wjoohd
Beleven wij thans een werkelijk
„strengen" winter?
Ceta Bever VLEKKENWATER
Wel zakelijk, wel practisch,
geen groote bouwkunst
Grunn" wil
'n broertje
Geen reden tot somberheid,
zegt de „Nieuwsgier"
Radio-programma
Gehalte voor dezen
tijd onbevredigend
.ik
Kinderverhaal door J. van Straten
Wetenschappelijke gegevens
ter vergelijking
Twee molshoopen
in den tuin...
PROF. DR. E. VAN EVEROINGEN
onder getuige
Nederland zal kort na
geboorte Oranjetelg
reeds foto's zien
Urk kan weer rooken!
2
Vrijdag 14 Februari 1947.
UEN oude grap in „Punch" Iaat een minnend paar een af-
spraakje maken in de bouwkunstzaal van een Londensch
museum; „want daar komt toch nooit iemand!" Terecht; architec
tuurtentoonstellingen vermogen slechts spaarzaam leeken te
trekken. Overmatig worden ze dan ook niet georganiseerd. Met
de expositie van ,jle Corbusier" (schuilnaam van den Parijschen
Tentoonstelling
te
Amsterdam
schilder-architect P. Jeanneret)
anders gesteld.
HIERTOE opgewekt door vele
alarmeerende artikelen in
vrijwel alle Nederlandsche tijd
schriften maken velen zich op
de tentoonstellingn van Le Corbu
sier, die verscheidene bovenzalen
van het Stedelijk Museum beslaat
te bezoeken. Alen vindt er heel
groote. nogal slechte, vergrootin
gen van de bekende illustraties
uit de ook in ons land veel ge
kochte boeken van den kunste
naar. Verder hangen er tal van
schilderijen van zijn hand. Deze
combinatie zou een utteret sym
pathiek geheel kunnen opleveren
en 'men moet erkennen, dat hier
van samenklank sprake is wa
re het niet, dat het gehalte ons
teveel herinnert aan het ambiti
eus streven van een gewiekste di
lettant.
Voor leeken
Het architectonisch-stedebouw.
kundige deel van de expositie b.v.
ie beslist niet voor vaklieden be
stemd. Want deze inzending, die
door de talrijke bijschriften meer
van een „boodschap" heeft, richt
zich overduidelijk tot den leek
met dezelfde leuzen en waarhe
den, die reeds lang vóór den oor
log de architectenwercld bezig
hield; waarheden die de gedegen
vaklieden en op traditie ingestel
de ontwerpers wisten wakker te
schudden, die de gemoederen wis
ten te verontrusten, door de
klaarheid waarmede werd gere
deneerd.
Le Corbusier zegt b.v,: „Bijna
de helft van het werk is on
vruchtbaar, tengevolge van de
wanorde der steden en van de
slechte organisatie van het dage-
lijksch leven". Deze en dergelijke
boodschappen hebben nu wel als
voorlichting van den leek eenige
beteekenis behouden, voor den
stedebouwkundige van dezen tijd
hebben z:j zeker niet meer de
profetische waarde van twintig
jaar geleden. Toen was dat wei
zoo. Toen werd met pleizier ver
geten, dat hier geen architcct-
van-den-bloede. maar een kunst
schilder aan het woord was. De
kracht en de frischheid van de
probleemstelling en de ietwat
naïeve simpelheid der beantwoor
ding dezer problemen, was zoo
treffend, dat zij bevruchtend zijn
geweest voor de architectuuront
wikkeling onzer dagen.
Een blik terug
Thans bij het weerzien van
deze inmiddels historisch gewor
den overtuigingsmiddelen, ontko
men we niet aan den indruk, meer
terug dan vooruit, te zien, zij het
ook dat de klare taal ons blijft
boeien, daar het ons brengt naa:
te Amsterdam iè het evenwel
de zakelijke kern van het stede-
hpuwkundigo probleem.
Le Corbusier passeert zonder
een spier te vertrekken den ouden
stad vorm, verpoost zelfs geen
moment bij de waarden van een
niiddeleeuwschc stad. negeert het
sylhouet. en de ruimtelijke
schoonheden, bij die werkwijze tot
stand gekomen. Hij noteert
slechts, dat daar wanorde is naar
het moderne begrip, onhygiënische
toestanden, gebrek aan groen,
kortom noemt dit. „de stee-
nen hel". Minstens evenveel
bewoners per H. A. bergend,
brengt hij deze in torengebouwen
of glazen hoogbouw-stroken zoo
onder, dat ruimte voor groen rij
kelijk overblijft. Wanneer al deze
gebouwen dan nog op posten ge
zet worden, is het verkeer volko
men vrij onder de blokken door
te voeren. Verder kan men zelfs
nog met de gebruikelijke ver
keersweg voorzieningen, ale tun
nels en klaverbladen onder deze
bebouwing door, het verkeer tot
in het absurde oplossen.
Regelmaat
Met glazen huizenreeksen ,op
pootjes, maakt le Corbusier dan
door mooie ruitfiguren telkens
plcinachlige ruimten, die in hun
simpele regelmatigheid een „ras-
tcrachtig" karakter aan het stads
plan geven. (Antwerpen). De va
riatie'? op dit thans roeds meer
dan 20 jaar oude thema zijn wïi-
99
Oranjestraat 4 voelt
zich tekort gedaan
Groningen is in opstand! De
accountant A. Hulzebos, Oranje
straat 4, voelt zich tekort gedaan
en terecht! Hij constateert, dat
onze verslaggever, die een re
portage schreef onder den titel
„Nederland prefereert een
prinsje", heeft vermeld, dat
Groningen geen Oranjestraat
heeft.
De heer Hulzebos schrijft over
deze tekortkoming, waarvoor wij
gaarne onze exquses aanbieden:
„Deze enquête is blijkbaar, al
thans voor zoover het ,,'t Haagje
van het Noorden" betreft, dusdanig
oppervlakkig geweest, dat Uw ver
slaggever zelfs niet de moeite heeft
fenomen om bjj den eersten den
esten politieagent, dien hij toch ook
hier zeker zal hebben ontmoet, te
informeeren, of nu inderdaad Gro
ningen naast een'Oranjesingel geen
Oranjestraat rijk is. Om dan maar
zonder meer te verkondigen, dat er
in Groningen geen Oranjestraat be
staat. terwijl die er wel degelijk is,
zelfs een heele Oranjebuurt!"
woon
daar"
„En wel zeer toevallig woon
ik op het adres: Oranjestraat 4.
Ik ben bovendien Groninger, en
Nederlander, met hart en zie).
Als zoodanig mag ik Uw ver
slaggever den slagzin memoree-
ren „Wie Groningen niet kent,
kent Nederland niet!"
„Maar om nu even ter zake te
komen, mogelijk „als mosterd na
den maaltijd", wil ook de Oranje
straat 4 in Groningen nog wel
graag even zijn meening, die hij ook
al verkondigde in een door hem ge
schreven en uitgesproken berjjmaen
Nieuwjaarswensch in het Groning-
sche dialect voor den Regionally!
Omroep Noord op 31 December
1946, in deze enquête uitspreken.
En wel deze:
Oranjestroade nummer vaier
In Grunn zag met veul plezaier.
Dat, woarveur daint het te
verzweegn,
Prinseskes ais 'n broertje kreegn.
Palais Centro-
soijns te Moskou,
van Archle Cor.
busier, anno 1929
nig afwisselend. Of moeten wc
het plan voor Algiers, dat als een
paar neergevallen onderdeelen
van een gigantisch vliegtuig van
uit zee aandoet misschien bejube
len als „verdiept". Ook de weini
ge bouwwerken van le Corbu-
sier's hand zijn door sommigen
misschien eeuwig jong tc noemen,
niettemin van een reeas te boven
gekomen periode en overbekend.
Steriel
Frappant is haast het steriel mo-
numentale „palais Centrosoijns"
tc Moskou, ongelukkig het daar
bij geexposeerde zomerhuis en
beslist negatief overtuigend de
interieurs. Onaangenaam is de
grofheid waarmede dit alles °P
deze expositie wordt voorgedra
gen. De ruwe fotografisch ver-
groote houtskoolkrabbels dragen
daartoe bij. Evenals indertijd bij
de tentoonstelling „Weerbare De
mocratie" in de Nieuwe Kerk,
vraagt men zich af, of hier niet
een bewijs van onze afstomping
gegeven wordt, waar kunstenaars
behoefte blijken te hebben zoo
schreeuwend groot hun boodschap
uit te bazuinen. Ook do grove
schilderijen bewerken een on
weerstaanbare neerslachtigheid
bij den beschouwer, en doet ons
gnuiven bij de opmerking: „Heb
do natuur lief, blijf in de stad
OPGEJAAGD DOOR DEN OOSTENWIND heeft de sneeuw van
het IJ set meer zich op het visschersplaatsje Volendam gestort. In
'de haven werden verscheidene botters onder de zware sneeuw
massa's bedolven, tengevolge waarvan zij door het ijs zakten en
zonken. Een botter wordt uitgegraven
ZOEKLICHT OP DE WERELDPERS
fpR is nog geen reden tot
somberheid, zoo schrijft de
te Batavia verschijnende
„Nieuwsgier" over het jongste
republikeinsche communiqué
waarin het voorstel van de C.G.
om Linggadjati met inbegrip
van de motie-Romme te teeke
nen, werd afgewezen.
Het was en is volkomen duidelijk,
dat een letterlijke aanvaarding van
Jonkman's interpretatie voor Djok
jakarta haast onmogelijk is, doch
daarbij moet worden bedacht, dat
beide redevoeringen van Jonkman
ten slotte uiteenzettingen tegen
over dc Nederlandsche TAveede Ka
mer waren.
Dc minister heeft eenige punten
vastgesteld waarvan de Nederland
sche regeering niet kan afwijken
zonder de geheele overeenkomst tot
een zielloos document te maken,
doch deze vinden voldoenden steun
in de overeenkomst en de notulen
om te kunnen gelooven, dat zij voor
de Indonesische delegatie aanvaard
baar zijn.
IN aanmerking genomen, dat de
reeds zoo duidelijk gebleken be
reidheid om te tcekenen aan Indo
nesische zijde onverminderd is
gezien de bewoordingen van het
communiqué lijkt ons nog altijd
een compromis niet onmogelijk.
Vormkivestie?
Tegemoetkoming aan de gebleken
bezwaren behoeft niet te beteeke
nen dat wezenlijk ook maar één
woord van de Nederlandsche inter
pretatie wordt teruggenomen.
Aan de feitelijke beteekenis der
interpretatie kan uiteraard niet ge
tornd worden, doch, begrijpen vrij
het goed, dan ziet de Indonesische
regeering thans de vormkwestie als
het belangrijkst en terecht: haar
is gevraagd eenige kolommen han
delingen, waarin een ganschc reeks
argumenten, uiteenzettingen, ver
gelijkingen en beelden voorkomen,
die buiten de sfeer der Linggadjati-
discussie vallen, te aanvaarden als
den eigenlijken geest en zin der
overeenkomst.
Dat kan tenslotte ook nooit de
bedoeling van de motie-Rommc zijn
Welnu, als dit zoo is, dan moet de
feitelijke Linggadjati-interpretatie
in enkele punten kunnen worden
samengevat, die voor de Indonesi
sche regeermg aanvaardbaar zijn.
Democratie
IN een beschouwing over de re
sultaten der verkiezingen voor
de opperste Sowjets in de U.S.S.R.
schrijft de ..Prawda": De resulta
ten der verkiezingen voor de opper
ste raden van zeven Unie-republie-
wonen". Wij hebben over natuur
liefde waarlijk overtuigender hoo
ien spreken. Do stilte van een zo
merochtend, de verrukking van
een vogellied^ maar ook de op
windende spanning van een storm
nacht, zij bevruchten de kunste
naarsziel. maar aan dit werk zijn
dergelijke belevenissen ten eenen
male voorbij gegaan. Het is steriel
en het wortelt in het modernisme
der vorige na-oorlogschc periode,
van aangebeden zakelijkheid.
Het is heel practisch in een
„uitgerekend" practisch „uitge
dokterde" slad te werken, waar
practisch geen stap verloren gaat.
Het is practisch en na 20 jaar nog
altijd even waar. Maar hoe prac
tisch le Corbusier deze heele ten
toonstelling met z'n lange-afstand-
demonstratie heeft bekeken, met
al de goed georganiseerde propa
ganda er bij. de huidige generatie,
weigert deze practische producten
a! voldoende harmonisch en vol
dragen te beschouwen om ze met
„bouwkunst te betitelen.
D. ZUIDERHOEK
D LOTSELING greep Kroesbiard
zich zó krampachtig aan
Parelglans' sprieten vast dat deze
van pijn heel oneerbiedig gilde:
„Laat los, je bezeert me!" Kroes-
baard was zó geschrokken dat hij
niet eerns hoorde hoe Parelglans
„je" tegen hem zei.
„Kijk", hijgde hij. „kijk dan
toch, Parelglans, daar rent een
monsterlijke rups op ons af", en
hij wees op een langwerpig zil
verkleurig gevaarte, dat in razen
de snelheid naderde. Voor aan
z'i: kop zaten vijf vierkante ogen.
„Moet U me daarvoor zo'n pijn
doen. Majesteit?", mopperde
Parelglans, „dat is geen monster
en ook geen rups. Dat is een
dieseltrein'V)
„Nnnn-nooit vvvan gegege-
hoord", zei Kroesbaard, nog een
beetje bibberig van schrik, „wat
is dat nou weer? En hoe weet jij
al die dingen?"
pEN dieseltrein is een soort
rijtuig. Majesteit, waarin
wel duizend mensen tegelijk kun
nen rijden. En de mensen hoeven
er geen paarden voor te spannen,
want hij rijdt van zelf. En hoe ik
al die dingen weet? Ik heb U al
gezegd. Majesteit, ik vlieg nog
wel eens een keertje naar de stad.
Jullie, kabouters, hebben altijd
gemeend de wijsheid in pacht te
hebben, maar, Majesteit, luistert
U eens goed naar mij, de me.nscn
zijn tegenwoordig veel knappe^
dan jullie. Vroeger, ja, toen deden
"jullie de moeilijkste werkjc6
voor de mensen. En die wisten
dat drommels goed. want als
jullie weer eens zo'n lastig kar
weitje hadden opgeknapt zeiden
de mensen altijd; „Dat hebben
natuurlijk de kaboutertjes ge
daan!" Maar tegenwoordig kun
nen jullie nog heel wat van de
ken hebben opnieuw de enorme
voordeelen van het sociale en staat
kundige stelsel der Sowjct-Unie en
van de socialistische Sowjet-demo-
cratic aangetoond. Zij beteekenen
een nieuwen slag voor dc kampioe
nen der burgerlijke democratie van
elke soort. Wat kunnen deze heeren
stellen tegenover het feit dat de ge
heele volwassen bevolking der Sovv-
jet-UniA heeft deelgenomen aan de
verkiezingen voor ae hoogste ge
zagsorganen, een waarlijk algemee-
ne en geheime verkiezing op voet
van gelijkheid Het is bekend, dat
ruim acht millioen kiezers of vijf
entwintig procent van het totaal
aantal kiezers zich bij de verkie
zingen voor het Britsche parlement
in 1945 van stemming hebben ont
houden. Bij de jongste verkiezingen
voor he't Congres der Vereenigde
Staten, toen volgens de Amerikaan-
sche pers de opkomst zeer groot
was. zijn slechts 37.5 procent der
kiezers ter stembus gegaan.
Aldus, gaat het blad voort, wor
den de algemeene verkiezingen uit
gevoerd in landen met de hoogge
prezen parlementaire democratie.
OP 11 Februari 's ochtends bericht het KNMI dat de tweede aanval van
den dooi op de vorst is mislukt en we weer eenige dagen van kou
tegemoet kunnen zien! Om precies te zijn was het de derde aanval: ook
op 25 Januari had de dooi oor land bijna bereikt en steeg na een vorst
van 10° Celsius 's ochtends de temperatuur te De Bilt 's middags tot
1 graa4 onder nul.
rische aanteekeningen beginnen
zelfs bij 396 vóór Christus' geboorte!
Voor de latere winters waarover
nauwkeurige aanteekeningen voor
handen zijn maakt hij gebruik van
hei aantal vorstdagen, gemiddelde
van de drie laagste minima, afwij
kingen van de maandnormalen enz.
en strekte zijn onderzoek over West-
Europa uit.
Klassificat;e
Zulke gegevens zijn thans nog
slechts zeer ten dcele beschikbaar.
Schrijver dezes heeft voor ons land
een klassificatie van „ijswinters"
beproefd, waaronder hij verstond
perioden van minstens 14 dagen
met minimum temperaturen onder
0° achtereen. Gemiddeld kan men
dan op een week schaatsenrijden
rekenen. Maar in abnormale geval
len als dit jaar rijdt men soms al
na 2 dagen, al duurt de reeks dan
maar 11 dagen zooals in December
194G en begin Januari 1947. Voor
eeti vergelijking met de oudere
reeks sinds 1849—50 kan ik die
wintertjes niet, meetellen.
Als karakteristiek ir. verder uit
sluitend gebezigd de som van de
gemiddelde dagtempraturen uit
maximum en minimum van de aan
eengesloten vorstperioden, waarbij
De derde maal een teleurstelling!
Het is om wanhopig te worden!
Thuiskomend van een wandeling
zio ik in mijn tuin twee versche
molshoopen boven 't witte sneeuw
dek uitsteken. Dat brengt mij een
herinnering van meer dan 50 jaar
geleden in gedachte. Sporend van
Schiedam naar Delft hoor ik een
boer zeggen: De winter zal wel niet
lang meer duren, de mollen wroeten
zoo!
Weer een. staaltje van volkswijs
heid over het. weer. Kwam het toen
uit? Ik weet het niet zeker, maar
meen van wel. Zal het nu uitkomen?
Toen waren wel honderd molshoo
pen in één veld te zien. in mijn tuin
bleef het sindsdien bij die twee. Een
statistiek over een mogelijk ver
hand bestaat, bij mijn weten niet.
Een ander maal kan ik wel eens uit
legen wat de beteekenis voor den
te^\nwoordigen toestand in den bo
dem zou kunnen ziin, maar daar
uit zou nog geen voorspelling kun
nen worden afgeleid, en men zou
dus de mollen een voorgevoel moe
ten toekennen.
Onder den invloed van het lijden
dat ditmaal door de kolenschaarsch-
te veroorzaakt wordt maakt do
voortdurende felle kou zeker nog
meer indruk, en lest heugt best.
Hoe erg is het eigenlijk wel. ver
geleken hij hekendo strenge win
ters? Engeland zegt dat hot de erg
ste winter is sinds 50 jaar, maar dat
slsat vermoedelijk op de sneeuw.
Hoe vergelijken?
Er is onlangs over den winter
1740 geschreven in dit blad, maar
herinneren ons allen de winters
van 1940 tot '42, velen die van 1929,
1917 en sommigen 1891. Hoe zullen
we de \ergelijking maken?
Onze landgenoot wijten Dr. Eas-
ton publiceerde een vergelijking van
de winters sinds 1205, en z\jn histo-
Prof. Dr. E. VAN EVERVINGEN
Ingezonden mededeehng)
Voor vuil, vet, smeer en zooveel meer. - 37 cent. - Bij drogisten.
WEERKUNDIGE KRONIEK
door
Het is ons een bijzonder voor
recht te kunnen aankondigen
dat, te beginnen met vandaag, op
geregelde tijden in ons blad een
weerkundige kroniek zal ver
schijnen van
Prof. van Ever ding en, oud-hoog
leeraar te Utrecht, was van l'JOö
lot 1938 hoofddirecteur van hel
Koninklijk Meteorologisch Insti
tuut te De Bilt en geldt in bin
nen- en buitenland als een der
meest vooraanstaande deskundi
gen op 't gebied der weerkunde.
alleen onbeteekenende dooiperloden
van een paar dagen meegenomen
zijn na de eerste 14. Ten slotte be
paalde men dit karaktercijfer voor
Den Helder, De Bilt en Maastricht.
Geheel bevredigend is deze metho
de niet, zooals uit de twee eerste
wintertjes ditmaal ook bleek, maar
het is toch wel aardig dat dc beide
eerste malen ondanks dc. fel inzet
tende vorst de Elfstedentocht niet
kon doorgaan, en nu eerst na ruim
14 dagen vorst.
Blijven we alleen bij De Bilt, dan
zijn al de evengenoemde winters
strenger geweest dan deze tot
dusver! Tot aan den I2en Februari
was nu het karaktergetal 116, dit
van 1942 liep tot dicht bij de 300
en de zwakste, 1917 had 148. Er kan
dus nog wat bij komen eer deze win
ter onder de „upper ten" sinds de
oprichting van het KNMI meetelt.
Op het oogenblik wordt de vierde
aanval voorbereid men lette dus
on het weerpraatje 's avonds, dat
der. 12den nog geen verandering
aanstaande achtte.
Later hopen we iets over het ont
staan van de hooge barometerstan
den in het noorden te vertellen, die
tijdelijk ons zeeklimaat in een land
klimaat hebben omgetooverd.
door Anthony Berkely 92
MIJNHEER Chitterwick keek be
sluiteloos „Wilt U het werk'»-
lijk weten? Het betreft U persoonlijk,
in zekeren zin. en misschien vindt U
dat onaangenaam".
„Vertelt U het toch maar".
„Wel, ik denk. daf de oorzaak van
het geheele complot moet worden ge
zocht in het feit, dat Uw broeder op
haar verliefd was. Ik veronderstel,
dat hij daf altijd geweest is, maar
toen zij trouwde was hij te jong om
serieus te worden genomen".
„Oh!" Lady Milborne was kennelijk
diep onder den indruk van deze
mededeeling, want haar gezicht ver
bleekte. „Maar dat is eenvoudig ver.
schrikkelijk. U bedoelt, dat zij. indien
niet alleen juffrouw Sinclair, maar
ook Lynn uit den weg werd geruimd,
een goede kans had om hertogin te
worden?"
„De practische zekerheid om her
togin te worden", verbeterde mijn
heer Chitterwick haar. „zij speelde
om een hoogen inzet".
„Hoe gemeen".
Het gesprek stokte een oogenblik,
maar lady Milborne herstelde zich
spoedig en stelde een nieuwe vraag.
„Dus daarom moest die Benson zich
voor Lynn uitgeven?"
„Ja, volgens de bedoelingen van Ju
dith ten minste. Hijzelf veronderstel
de natuurlijk, dat hij het om een ge
heel andere reden deed".
„Ik heb dat nooit goed begrepen.
Vertel me het heele complot, mijn
heer Chitterwick, van hei begin af".
Mijnheer Chitterwick verorberde
een paar happen: de voorbereidingen
van zijn gastvrouw hadden doel ge
troffen. Hij was met langer verlegen
en tot praten bereid ...Wel, de zaak
begon mej de verschijning van Mary
Goole Zij is, zooals U weet, een be
roepsmisdadigster en een handige
ook. want zij weet een uitstekend ge
bruik van de waarheid te maken en
liegt slechts in uiterste gevallen De
geschiedenis, die zii hoofd-inspecteur
Moresby en mij bij onze eerste ont-"
mocting in hei hotel vertelde, was
waf de feiten betreft juist en daarom
werd zij in het begin door niemand
verdacht Toen zij die betrekking bij
juffrouw Sinclair aannam, volgde zij
haar gewone methode, die hierop
neerkwam, dat zij bij rijke oude da
mes in dienst ginfe. met het doel om
de vrienden en kennissen van haar
werkgeefster fe berooven. zoodra de
kans daartoe zich voordeed. Tijdens
haar verblijf bij juffrouw Sinclair
hoorde zij af en toe over een onbe
kenden neef in Amerika spreken,
maar sloeg daarop in het begin geen
acht Later echter drong het-tot haar
door, dat deze neef een man moest
zijn. dien zij in Amerika had leeren
kennen in de broederschap der mis
dadigers. Zij zag nu een uitstekende
gelegenheid om gebruik te maken
van dezen man. die zelf weinig vin
dingrijk was. Zij schreef hem. dat zij
een plan had, dat hen beiden rijk kon
maken en dat hij daarom onmiddel
lijk moest overkomen. Benson kwam
prompt. Het plan van juffrouw Goole
was op twee feiten gebaseerd. Het
eerste was, dat, juffrouw Sinclair's
dreigementen van onterving heel wat
ernstiger gemeend waren dan de ma
joor veronderstelde en zü daartoe ze
ker zou kunnen worden bewogen, in
dien bet nieuws van majoor Sinclair's,
huwelijk haar op een onhandige wijze
door den majoor zelf zou worden
verteld. Het tweede feit was. dat juf
frouw Sinclair hartpatiënte was en
niet lang meer \P leven had, zoodat
zij. wanneer zij haar testament een
maal veranderd had. waarschijnlijk
geen tijd meer zou hebben om dit nog
eens te doen Het heele plan der per
soonsverwisseling ontsproot aan het
brein van juffrouw Goole. Haar idle
was. dat, Benson, dien zij als een knap
imitator kende, zich voor den majoor
moesj uitgeven en juffrouw Sinclair
het verhaal van het huwelijk op zoo'n
wijze moest vertellen dat zij het hem
nooit zou vergeven Mary Goole zou
wel zorgen, dat deze ontmoeting on
der de gunstigste omstandigheden ge
schiedde Dat was haar plan Al het
overige is van Judith Sinclair.
(Wordt vervolgd).
Wanneer de duizenden uit het
land, die deelnemen aan de Oran-
jetocht BaarnSoest, in Baarn of
Soest de felicitatieregisiers zullen
hebben geteekend. wacht hen. als
Jicrinnering aan deze blijde ge
beurtenis, een bijzonder aardige
verrassing.
Alle deelnemérs zullen n.l. een
door Prinses Juliana en prins
Bprnhard geteekende foto van de
kleine babv ontvangen, een foto.
gemaakt kort na de geboorte door
prins Bernhard, die bet voorne
men heeft, zoo spoedig als het mo
gelijk is. een serie foto's van bet
prinsje of het prin:-esje te maken4
en enkele hiervan voor publicatie
vrij te geven.
Het geheele Nederlandsche volk
zal weldra in de dagbladen en
tijdschriften en zelfs in de boek
winkels foto's kunnen zien en
koopen van ons nieuwe prins ie of
prinsesje. Behalve de foto, welke
het Oranje-comité BaarnSoest
krijgt, zullen n.l. 1 of meer nega-
tieven uit deze serie ter beschik
king worden gesteld aan de Ne
derlandsche vereeniging van foto
journalisten. die op haar beurt in
samenwerking met andere instan
tie- er voor zal zorgen dat iedere
Nederlandsche krant gelijktijdig
in het bezit zal zijn vai\ deze fo
to's.
Uitgebreide voorzorgsmaatrege
len zijn getroffen om er voor te
zorgen, dat de foto's in bet bui
tenland niet eerder zullen worden
gepubliceerd. De opbrengst van de
foto's en de briefkaarten zal wor
den gestort in een fonds en dit
fonds zal ter beschikking worden
gesteld van prinses Juliana, die
,!e gelden zal bestemmen voor een
goed doel
mensen leren. En toch ben ik er
van overtuigd dat de kabouters,
ciie toch precies op hele kleine
mensjes 1-jken, net zo knap kun
nen worden als de mensen".
Toen moest Parelglans zijn:
mond wel houden, want bij had
geen aasje lucht meer over. Hij
bad nog nóóit zoveel achter el
kaar gesproken.
DAN bon ik maar blij. dat. ik
eens bij de mensen^ een
kijkje ga nemen", zei Kroes-
baard. „dan kom ik net zo ge
leerd terug als jij".
„Poeh", grinnikte de libelle, „U
gaat één dag naar do mensen,
maar U 'moest er wel honderd
duizend dagen blijven om èlles
te leren!"
„Dat staan Zwamlands wetten
niet toe", bromde Kroe6baard, een
beetje teleurgesteld, ,,'t is erg
jammer, ik mag slechts één dag
blijven. Maar weet je wat. als w©
terug zijn benoem ik jou tot mijn
minister van buiten-bosse zaken"<
„Mij niet gezien," lachte Parel
glans, „en dan zeker de hele dag
onder een knoestige wortel zitten
regeren? Laat mij maar vliegen!
Maar ik wil U wei vaak komen
opzoeken om wat goede raad te
geven".
„Top", riep Kroesbaard. „maar
pa<? op, daar zijn de huizen".
Tjocp. daar schoot Parelglans
verder de hoogte in. boven de
hoogste daken der stad. Kroes
baard keek aan alle kanten om
zich heen: huizen, huizen en nog
eens huizen, die van elkaar ge
scheiden waren door brede of
smalle, rechte of kromme straten.
Hier en daar zag Kroesbaard een
sloot, maar Parelglans wist hem
te vertellen, dat de mensen die
een gracht noemden. „Maar ze
ruiken net zo vies als de sloten",
zei Kroesbaard.
„Erger", mopperde. Parelglans,
„en de mensen vinden ze nog
mooi ook. Geef m:j maar de wijde
hei, waar 't zo heerlijk ruikt,
waar je de helo dag honing kunt
snoepen, zonder dat de bloemen
boos worden." En hij begon te*i
zingen:
„Libellen zweven boven de hei
„Van bloem tot bloempje, vrolijk
x en vrij.
„De zon staat hoog, de 2on staat
laag
„Libellen zweven altijd graag".
„Wat is dat voor een liedj
vroeg Kroesbaard. „ik ken hef
niet".
„Och. een oud schoollied ie",
antwoordde Parelglans en vloog
naar een heel hoog puntig huis
(„Dat noemen de mensen een
toren. Majesteit"), waarop hij'
zachtjes neerstreek.
(Wordt vervolgd»
,?N'
Duitschlands agressie
In het artikel van „Clamatort*
over Duit-chlands agressie is on
der het kopje „Wereldrevolutie"
al een zeer storende fout geslo
pen. In den aanhef stond: „Cla-
mator betoogt in dit artikel, dat
z.i. liet Duitsche Jodendom, de
militaire kaste en industriemae.
naten hun groeten invloed ver
loren hebben-'* De aandachtige le
zer zal wel vermoed hebben dat
het moest zijn „het Duitsche Jon-
kerdom enz."
Een auto van de firma Sluys,
tabakshandel to Kampen is over
het ijs van Kampen naar Urk ge
komen. Er bevonden zich nog
enkele onbetrouwbare plekken in
het ijs, maar de auto is daarover
heengestoven. Gelukkig ziin er
momenteel op Urk geen ernstige
zieken en dat is een verblijdend
verschijnsel op bevolking van
ongeveer 5000 zielen. Circa 80 vrij
williger? zijn thans bezig om den
zoogenaamden Kamperdiik eenies
zins in orde te rnaken, zoo%t a-s.
Zaterdag de te verwachten 50
vrachtauto's zonder gevaar over
den dijk naar LTrk kunnen komen.
Dc bevolking maakt zich op om
deze auto's feestelijk te ontvan
gen.
ZATERDAG 15 FEBR.
HILVERSUM I 301,5 M. 7.00
Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek.
9.00 Uit onzen muziekkalender. 9.45
Mufciek van twee piano's. 11.45 Be
richten uit Indonesië. 12.03 Viool
recital. 13.00 Strijdkrachten. 13.45
„Tooneel en film''. 14.15 Engelsche
les, 15.15 Debutantenconcert. 15.45
KRO-Kiosk. 16.00 Stichtsch Kamer
orkest. 18.15 Journalistiek week
overzicht. 18.30 Strijdkrachten.
19.15 Buffalo Bill. 19.45 Nederlan
ders in Duitschland. 20.30 Lichtba
ken. 21.00 L'Education Manquée.
Operette.
HILVERSUM II 415,5 M. 7.00
Nieuws. 9.00 Philharmonisch Sym
phonic Orkest. 10.20 Radiofeuille-
ton. 11.00 Voor de arbeiders. 13.15
Het Sweelinck-kwartet. 14.00 „Het
Nederlandsche lied". 14.15 Sport-
praatje. 14.30 Werken van Berlioz.
15.30 Van boek tot boek. 15.45
Huismuziek. 18.15 Operette-pro
gramma. 19.00 Pianorecital. 19.30
Voor de rijpere jeugd. 20.15 En
nu Oké. 21.30 Socialistisch
commentaar. 22.15 „De kakatoe'".
Sprookje. 22.45 Orgelspel. 23.15
Hobby-Hoek.
Tusschen Deal en Dover in Enge
land is een kwart millioen ton rots
gesteente in zee gestort. Men meent,
dat deze instorting een gevolg i#
van Duitsche beschietingen tijden*
den oorlog en de strenge vorst.
