Hitler en Eva Braun w,s
niet verbrand
Bevolking is voor 89%
nog analphabeet
Geen spoor
van lijken
Liefdeshistorie maakte hem
president van Honduras
J N Midden- en Zuid-Amerika zijn nog tal van staten, waar
dictators den scepter zwaaien. Hun regeeringsdaden bepalen
zich voor het grootste deel tot het onderdrukken van mededingers
en verder probeeren zij zich zelf zoo snel mogelijk te verrijken.
Radio-programma
Een stad wordt
verplaatst
„Onzin" zegt voormalig chef van
Amerikaanschen geheimen dienst
Zamenhof pleegde
geen zelfmoord
Mennonieten naar
Paraquay
Regeering streeft
naar spoedige
verbetering
2
Vrijdag 28 Februari 1947
BIJNA twee jaren zijn nu voor
bij gegaan sinds het „duizend
jarig rijk" boven Hitier ie ineen
gestort, maar volgens den voor-
maligen chef van den Geheimen
Dienst van hel Amerikaansche
leger te Berlijn, W. F. Heimlich, is
nog steeds niet bewezen, dat de
Fiihrer werkelijk dood is. De
tneeste Duitschers halen, als rncn
hun over Hitier spreekt, de schou
ders op en zeggen dat hij. aange
zien hit nergens is opgedoken,
dood moet zijn. Heimlich, die Hit-
Ier beschouwt als „een onbedui
dende Oostcnrijkeche korporaal,
die z-ijn kruit verschoten heeft
maar aan het leven hechtte"
neemt een meer realistisch stand
punt in. Voor hem is het verhaal
dat Hitler en zijn geliefde. Eva
Braun. zichzelf in den bunker van
de rijkskanselarij in de Wilhelm-
strasee van het leven hebben be
roofd, onwaar.
„Hitier is niet in de rijkskanse
larij gestorven en voorzoover ik
•weet is hij in het gehcej niet ge
storven. Hetzelfde geldt voor Eva
Braun en Martin Bormann" al
dus Heimlich.
Van Hitler's plaatevervanger,
Bormann. veronderstelde men
dat hij doodelijk gewond of ge
dood is toen de pantserwagen,
waarin hij reed op de Schiffbauer-
brug in de nabijheid van de
rijkskanselarij op 30 April te 4
uur 's namiddags door een pant
servuist werd getroffen.
,.In werkelijkheid" zegt Heim
lich „had Bormann te midder
nacht nadien een conferentie 'met
den bevelhebber van de troepen
te Berlijn en maakte hij het best".
Bewijs niet geleverd
"U" EIMLICH deelde mede. dat
zijn collega's van de Britsche
en Russische geheime diensten te
Berlijn het met hem eens waren,
dat het bewijs van den dood van
Hitier en Eva Braun in Hitler's
banker niet was geleverd. Het is
mogelijk, dat de eerste Russische
soldaten, die de kanselarij bereik
ten, de lijken hebben gevonden en
daarvan alleen aan de hoogste
Russische autoriteiten mededee-
ling hebben gedaan, maar Heim
lich gelooft dit niet.
Zijn opvatting vindt steun in
het feit, dat foto's zijn genomen
.van het lijk van den minister van
Propaganda, Joseph Goebbcls.
maar dat nooit een foto van het
lijk van den Führer is te voor
schijn gekomen.
Het door sommige „getuigen"
vertelde verhaal, dat de lijken van
Hitier en Eva Braun in brand zijn
gestoken nadat er veertig liter
benzine over uitgegoten waren,
noemt Heimlich onzin.
Hij wees er op. dat een hitte
van 3200 graden noodig is om een
lijk in een gesloten crematorium
te verbranden en dat zelfs dan
eenige beenderen overblijven
hij vertelde, dat een poging was
gedaan om een dood varken met
veertig liter benzine in de open
lucht te verbranden, maar dat het
varken nog herkenbaar was toen
het vuur was uitgegaan.
Grondig afgegraven
DE grond rondom Hitler's bun
ker was grondig afgegraven
en er werd een van Hitler's hoe
den gevonden met een kleeding-
stuk van Eva Braun, maar „niets
"wees er op, dat de lijkgn daar
ooit waren geweest" zeide Heim
lich. e
Er bestaan goede Röntgenfoto's
van Hitler's schedel en als die
ooit was gevonden had hij kun
nen worden geïdentificeerd.
Heimlich geeft toe, dat Hitler's
lot voor hem „een obsessie"'' is ge
worden. Hij heeft dagen doorge
bracht met het controleeren van
geruchten. De Russen hebben vol
gens hem met nadruk \crklaard,
dat zij de lijken niet hebben ge
vonden.
Heimlich erkent, dat de Engel
sche en Amerikaansche hoofd
kwartieren berichten hebben vrij
gegeven, blijkens welke min of
meer officieel werd aangenomen,
dat Hitler dood was, maar hij
merkt op. dat deze berichten niet
waren gebaseerd op rapporten
van den geheimen dienst.
„Ik zou wel willen, dat wij hem
in een of ander graf hadden kun
nen vinden met v'Cr voet aarde
er op, maar we hebben hem niet
gevonden", voegde hij er aan toe
Ondergedoken
T_T EIMLICH gelooft, dat 't waar-
schijn!ijk moet worden ge
acht, dat Hitler. Bormann en Eva
TU1DJKA LENDER
VRIJDAG 23 FEBRUARI. Som
mige vaste planten trekken ook
door de fraaie kleur of door den
karakteristieken vorm hunner blade,
ren de aandacht Zeer mooi is de
Eryngium of Édel-Distel met haar
staalblauwe bladeren. Ze verlangt
ten plek in de volle zon Zeer be
kende bladplanten zijn ook de Fun-
kid's, die ook Ilosta worden ge-
toemd Hiervan wordt hel wiibonte
voort Undulafa medio variegata'
rel het meest gebruikt. Deze is niet
Alleen geschikt voor den tuin, doch
ook voor de teelt in potten. Ten
slotte vraagt hier ook het bonte
siergras Eulalia japonica nog
melding In borders of tusschen
heesters geeft deze een mooi effect.
S. L
zich tezamen verborgen houden
Maar waar?
De voormalige officier van den
geheimen dienstvvilde geen gissing
wagen, maar hij wees er op, dat
de Oostenrijksche Ilitlcr nooit
zijn Oostcnrijksch accent beeft
kunnen kwijtraken. Zonder snor
en met kortgeknipt haar zou bij
in Oostenrijk gemakkelijk in het
verborgen kunnen leven.
HITLER
Niet verbrand?
Ook zou het hem gemakkelijk
zijn gevallen, maanden voor de
komst van de Russen een schuil
plaats-te Berlijn in gereedheid te
brengen en valsche identiteitspa
pieren en bonkaarten klaar te
maken om vervolgens in een ach
terbuurt van Berlijn jaren verbor
gen to blijven.
„Er bestaat geen enkele reden,
waarom hij niet hier zou zijn".
Aan het einde van de schets „Ge
bed van een revolutionnair", opge
nomen in hot avondblad van 25,
Fcbr.. komt als een schijnbaar toe
vallige passage het volgende voor:
„Dr. Zamenhof, de samen
steller van de wereldtaal Es
peranto, maakte een eind aan
zijn leven, toen de eerste we
reldoorlog uitbrak en daar
mee zijn ideaal, de mcnsch-
heid tot elkaar te brengen, in
een stortte".
Mag ik deze volkomen onjuiste
mededeeling even rectificeeren'?
Niet alleen om der wille van de
waarheid, maar ook en vooral om
dat er. door deze onbegrijpelijke
vergissing, in veler oogen een
blaam geworpen wordt op den on
baatzuchtige en moedigen idea
list. die het Esperanto schiep.
Naar Parijs
Toen in 1914 de eerste wereld
oorlog uitbrak was Dr. Zamenhof
juist op weg naar het tiende Es
peranlo-wereld congres, dat dit
maal gehouden zou worden te Pa
rijs. Op den dertigsten Juli bereik
te hii Keulen; de Duitschc monili-
satie belette hem verder te reizen.
Hij bereikte zijn woonplaats War
schau, via Scandinavië en St Pe
tersburg na een ellendige, reis. die
acht dagen duurde. Ziek kwam hij
aan. doodop, maar geestelijk onge
broken.
Paschen 1915 publiceerde hii zijn
„Brief aan de Diplomatie" waarin
hij de grondslagen aangaf, waarop
n.z.m. een nieuwe Europeesche sa
menleving gebouwd diende te
worden, een Europa onder de ju
risdictie van een Europeesch Op-
pergerechtshof.
Met den dood voor oogen maak
te hii zelfs nog plannen voor een
wereld-congres, tc houden in Dec.
1916. Maar de oorlog duurde
voort. Hij veranderde den datum
in Aug. 1917.
Hii mocht dien datum niet be
leven.
Op li April 1917 stierf hij, nog
betrekkelijk onverwacht, aan de
hartkwaal, die zijn krachten al ja
ren ondermijnd had.
Chr. F. W. Slijper.
Voor het eerst sinds menschenheugenis is de veerdienst Vlissingen—Brcs-
kens wegens het ijs in de Wester schelde gestaaktwel een bewijs hoe streng
de huidige winter is. De veerbooten liggen in de havens op non-actief. (F.)
Een nieuw beroep van
Ho-Tsji-Minh?
Naar verluidt is een nieuw be.
roep om vrede in naam van dr. Ho.
Tsji.Minh, president van de Vietna-
meesehe republiek onderweg naar Pa_
rjjs. Van Franschc zjjde is verklaard,
dat dr. H._Tsji_Minh thans als gevan.
gene in handen van extrimisten is De
nieuwe nota is gericht aan den presi
dent cn het volk van Frankrjjk cn is
geschreven na het vertrek van acmi
raai Thierry d'Argcnlieu. den hoogen
commissaris voor Indo.China.
Naar aanleiding van Uw be
richtje in het avondblad van
Maandag 24 Febr. over de aan
komst van 2300 „Mennonistcn"
per „Volcndam" in Buenos Aires
moge ik U hierop attent maken
dat bet hier betreft Mennonieten
of Doopsgezinden. Zij zullen in
Paraguay zeer zeker niet in ge
meenschap van goederen gaan le-
ven, een gewoonte die hii Doops
gezinden evenmin als hier te lan
de. elders ook niet voorkomt.
Ds. C. F. Brüsewitz.
Doopsgezind predikant.
(Inderdaad was in ons bericht
sprake van Mennonisten i.p.v.
Mennonieten. Voor deze schrijf
fout bieden wij onze verontschul
diging aan en daarom plaatsen wij
ook do rectificatie, die ds. Brüse
witz ons toezond. Red.)
Kinderverhaal door J. van Straten
a lle
T* wat
TOEN het carillon begon tc
spelen keken vele rnensen,
die op het plein liepen, omboog
om bet grappige op cn neer gaan
van de hamertjes tc zien. Maar
die dag zagen ze iets, dat ze nog
veel grappiger vonden: daar
daalde langzaam en statig een
heel merkwaardig wezen omlaag;
van onder zagen zij twee kleine,
trippelende beentjes, dan een
heel wijd uitwaaiende mantel cn
daarboven, ja. wat was dat? Ze
konden „bet" pas goed bekijken
toen 't op de kleine klinkers van
het pleintje stond. Daar zakte de
mantel als een leeglopend ballon
netje in elkaar. De nieuwsgierige
mensen, die rond Kroesbaard
saamstrooniden, zagen nu geen
beentjes meer, maar twee druk
bewegende armpjes cn twee piete
peuterige handjes, die probeerden
een kroezig harige massa los te
maken.
„Wat is dat nou voor een
ding?" zei één der mensen, die in
een blauw ketelpak was gekleed.
„Wat een griezelig insect!" gi
ebelde een sprietig meisje, „als
ie maar niet steekt?" En weg
holde ze.
andere mensen hadden
at tc vertellen: 't Lijkt wel
een hommel, met die massa
haar." „Ach koin, een hommel
heeft sprieten cn dat beest heeft
pootjes, tja, het lijken wel hand
jes!" „Hij beeft beentjes ook."
„Nietes". „Welles, k heb ze strak,
kies zelf gezien." „Ik ook. ik ook"
k'onk 't van verscheidene kanten.
„Waar zijn ze dan?", hield^die
ene mens vol, „'k zie ze niet."
„Daar onder dat ragdunne
ding. Til 't maar 's op."
„Ik dank je hartelijk, 'k Heb
geen zin in één of andere insec-
tenbeet."
„Kan 't geen jonge spreeuw
zijn", vroeg een statige dame. die
een grote hoed droeg met een
trillende veer er op.
„Ik vermoed, mevrouw," zei een
dikke deftige meneer, dat U geen
vorstand van vogelen hebt. Want
de vogelen hebben vleugelen, cn
dit dierke hier heeft ze. zonder
enige twijfel, niet!"
Een oud, bebrild en bebaard
heertje, haalde een sterk ver-
g.ootglas voor de dag, liet zich
op z'n knieën zakken cn bekeek
Kroesbaard, die woedend z'n
baard van z'n kroon trachtte los
te peuteren, heel aandachtig.
,,'t Zijn zonder twijfel handjes,
dat 't diertje heeft," zei het oude
heertje, „d'r zitten zelfs nageltjes
aan. Een insect is het niet, daar
heb ik te veel verstand van. Ik
ben namelijk professor in de
entomologie."
„Wat seit-ie nou?", vroeg bet
ketelpak.
„E-hum," kuchte het professor-
tje, „entomologie is inscctenkun-
cie".
„O", zei het ketelpak, „dan weet
je er wel wat van."
OP dat moment kreeg Kroes
baard de laatste haartjes los
en floep, daar hing zijn prachtige
baard weer op z'n mantel. Ver
baasd, 'maar ook een beetje boos
omdat men hem voor een insect
had uitgescholden, keek hij om
hoog naai al die druk pratende
mensen.
„Sapperdemallemosterdpot van
een kwartje per stuk", riep het
ketelpak, „hij heit een gesicht
ook. 't Lijkt wel, 't lijkt warempel
wpl een kabouter"
„Natuurlijk," riepen de mensen
in koor, ,,'t Is een kabouter."
„Hij heeft een kroontje op",
juichte de dikke deftige meneer,
die plotseling heel vrolijk werd,
„l'.ij moet wei een kabouterkoning
zijn".
„Inderdaad, mensen", zei Kroes
baard toen en heel voorkomend
stelde bij zich voor: „Ik ben ko
ning Kroesbaard do Derde van
Zwamland, het jongste lid van
het roemruchte geslacht Van
Langer tot Kruller.'
„Hiep. hiep, hiep. hoera", ju
belden de mensen tegelijk, „leve
koning Kroesbaard van Zwam
land."
IS Uwe Majesteit reeds lang
in de stad?", vroeg het pro-
fessortje.
„Neen, oude meneer," antwoor
dt Kroesbaard, „Parelglans beeft
mij er hedenmorgen heengevlo-
gen."
„Wie is Parelglans?" vroeg de
statige dame en voordat ze ant
woord kreeg vloog de libelle ra
kelings langs het veertje van
haar hoed en liep naar Kroes
baard: „Majesteit, ik kom U van
nacht halen, weer van dit plein".
„Uitstekend", riep Kroesbaard
terug, „geef de groeten aan de
Zwamlandci's en vertel zc, dat ik
heelhuids ben aangekomen."
,,'t Komt voor elkaar riep Pa
relglans, en in razende vaart
vloog hij omhoog, zweefde nog
even boven liet plein cn... ver
dween.
„Dat was Parelglans," zei Kroes
baard, „ik ben namelijk per libel
le naar de stad gereisd."
„Ongetwijfeld was dit een
libelle," stelde de professor'vast,
„maar hóé reisde U dan, Sire?"
„Op z'n rug", zei Kroesbaard,
,,'t was een heerlijke tocht".
100 jaar Pulchri Studio
Onder den naam „100 Jaar Pul
chri Studio" zal van 21 Maart t-m.
20 April in het gemeentemuseum
tc 's-Gravenhage een tentoonstel
ling worden gehouden van wer
ken van overleden leden van bet
Schilderkundig Genootschap „Pul
chri Studio" dat onlangs zijn hon
derdjarig bestaan herdacht.
Ook de minder prominente fi
guren worden in deze expositie be
trokken. Het hoogtepunt wordt
uiteraard gevormd door de ,.IIaag-
sche School", de periode van zeer
grooten bloei. In aparte zalen zal
een overzicht van de ontwikkeling
der aquarel kunst worden aange
geven, terwijl de zalen aan de
voorzijde worden ingeruimd voor
portretten der verschillende schil
ders-
Onderwijs in Indonesië
Het onderwijs in Indonesië is
steeds in belangrijke mate af
hankelijk geweest van dc voor
ziening met Nedcrlandschc leer
krachten. De uitzending van
onderwijzers en leeraren stond
echter steeds in nauwen samen
hang niet de economische om
standigheden, die in een der
deelen van het koninkrijk be
stonden. De verhouding der sa
larissen in Indonesië en het
moederland bepaalde bovendien
de animo om voor een uitzen
ding naar de overzeesche ge
biedsdeelen in aanmerking te
komen. Na 1932 zijn geen Nc-
derlandsche onderwijzers meer
naar Indonesië uitgestuurd en
vanzelfsprekend kon de gebrek
kige opleiding daar niet in de
steeds groeiende behoefte voor
zien.
Hoe prooi de behoefte aan on-
dei-wijzers is. mope blijken uit
liet feit. dat in liet thans ontwor
pen onderwijssysteem voor Indo
nesië onderwijsgeiepenheid ge
schapen is voor 2t/o millioen locr-
Zoo heeft Honduras, een staat
gelegen tusschen Mexico en Pana
ma, cn dat in onze contreien geen
groote bekendheid geniet, zijn <0
jarigen president Generaal Don
'iaburcio Cariat Andino. Hij ziet
er uit als een bokser die met pen
sioen is gegaan en regeert bij de
creet sedert 13 .jaar. In dien lijd
wist hij elke oppositie te onder
drukken, vandaar, dat hij gepro
clameerd werd tot ..grondlegger
cn verdediger van den vrede van
Honduras, en tot vaderlandschcn
held".
Carias begon zijn carrière met
ccn liefdesgeschiedenis.
De eenvoudige boer Carias
wenschte een vrouw te huwen,
die ver boven hem stond in stand.
Dit prikkelde zijn eerzucht. Om
haar te winnen ging hij in de
politiek cn gebruikte zijn spieren
even vaak als zijn welsprekend
heid.
In 1933 wandelde h:j de Casa
Prcsidcncial binnen mot dp
vrouw, die hij beminde cn erfde
een gouden telefoon' Zijn voor
ganger Vinccnte Colindres trok
zich terug op zijn landgoed cn
kreeg drie koeien cn zes stieren
cadeau van de United Fruit Com
pany. de grootste werkgeefster
van Honduras.
Oorlog om een postzegel
CARIAS toonde zich een waar
dig verdediger van do vader
land sche belangen: in 1937 kreeg
bij ruzie inet zijn collega-dictator
van Nicaragua generaal Anasta-
sio Somozo. Deze heer bad n.l. de
onbeschaamdheid gehad oen post
zegel uit te geven, waarop een
deel van Honduras was afgedrukt
pis provincie van Nicaragua. De
twee landen raakten slaags en
pas nadat Uncle Sam tusschen
beiden was gekomen werd de
strijd beëindigd.
Carias won cn dc postzegel
werd uit de circulatie genomen.
Bij het einde van zijn eerste
ambtsperiode in 1939 wist Carias
liet Congres, dat uitsluitend be
staal uit zijn aanhangers, tc be
wegen hem voor een volgende
tien jaar te kiezen.
Op één ding is dc president heel
trotsch n.l. dat zijn land de eerste
was van de staten in Midden- en
Zuid Anjcrika, die de relaties met
de As-mogendlieden verbrak op 30
FEUILLETON
„Eerlijk!" zei April, „het is eer
lijk waar gebeurd. Het staat alle
maal in de krant van vanavond",
en tegen Archie: „Ga de krant 's
halen. Hij ligt in de keuken".
„Ik moet ook altijd alles doen",
zei Archie klagend en ging.
„Mrs. Sanford". zei Marian. „Dat
mcnsch! Wie heeft het gedaan?"
„Dat is het 'm nou juist", zei
April, „dat weet geen mensch. De
politie heeft een of andere theorie
van niks. maar ze zrjn d'r glad
naast, zooals altijd"
Ze spreidden de krant op tafel uit
en kwamen er omheen staan. Er
stond een plaatje van de villa van
Sanford in, en photo's van Flora
Sanford en den onvindbaren Wal
lace Sanford. Onder een groote.
fantastische photo van Polly Wal
ker stond de kop: Filmster ontdekt
lijk.
„Ze is geen ster", zei Marian, „ze
is amper een tooneelspeelster".
„Nu is zc een ster", zei April
wijs, „in de kranten".
Wallace Sanford was ongewoon
vroeg van kantoor vertrokken en
was met het lokaaltje naar huis ge
gaan. Om dertien minuten voor vij
ven was hij uitgestapt. Sindsdien
had niemand hem gezien en hij
werd door de politie gezocht. Polly
Walker had het lijk ontdekt en om
vijf uur de politie opgeoeld. Er wa
ren geen teekenen. die wezen op
berooving of geweldpleging.
„Dat gebeurt nou vlak naast je
deur" mompelde Marian. De ge
zichten van de drie kleine Carstairs
verhelderden zichtbaar.
„Wat zou het reuze zijn", zei
April tegen Dinah, ,als moeders
boeken nu eens beroemd werden
omdat ze den moordenaar gevonden
had en het raadsel had opgelost!"
„Er is geen raadsel" zei Marian
en vouwde de krant op. „De politie
zal Mr. Sanford zonder moeite in
rekenen. In zulk soort dingen zijn
ze handig genoeg."
„Maar moeder", zei Dinah, „Mr.
Sanford hec-ft het niet gedaan."
Marian keek haar verbluft aan.
„Wie heeft het dan gecï&an?"
„Dat is nou juist het raadsel",
zei April. Ze haalde diep adem en
stak van wal.
„Moet U hooren. Er is altrfd
iemand, die door de politie van den
moord verdacht wordt. Zooals die
arme Mr. Sanford nu. Maar het
komt nooit uit, dat die het ook echt
deed. Iemand anders moet uitzoe
ken. wie het écht deed. Niet de
politie. Zoo iemand als Don Drexel
in de J. J. Lane-bocken
Ineens begreep Marian Carstairs
alles met inbegrip van de beschuit-
bollen en de rozen op tafel. Ten
minste. dat dacht ze.
„Hoor eens", zei ze streng en be
slist, „het ligt er dik bovenop, dat
Mr. Sanford zijn vrouw heeft dood
geschoten, en dat nij probeert er
tusschen uit te komen Ik kan het
hem niet kwalijk nemen: ze was een
vreeselijk mensch. Maar dat is de
zaak van dc politie en niet dc
mijne". Zc keek naar de klok en zei:
„Ik moet weer aan het werk".
„Moeder", zei Dinah wanhopig,
„toe, denkt U er nu eens over. U
weet niet, wat voor een kans dit
is!"
„Ik weet, dat ik voor ons alle
maal den kost moet verdienen", zei
Marian Carstairs. „en juist nu moet
ik Vrijdag over een week een boek
af hebben, en er is pas twee derde
van klaar. Ik heb geen tijd om me
met andersmans zaken te be
moeien, en al had ik tjjd, dan zou ik
er nog geen zin in hebben".
Dinah voelde zich ontmoedigd
maar niet verslagen. Als haar rede
neering mislukte, hadden ze nog
een pijl op hun boog. Dan zou April
gaan huilen. Dat gaf altijd een keer
aan de zaak.
„Moeder, denk toch aan de be
roemdheid. Denk eens in, hoeveel
boeken U zou verkoopen en
dan
Er werd gebeld. Archie rende
naar de deur om open te doen. Het
waren inspecteur Bill Smith van
de afdeeling Moordzaken en briga
dier O'Hare.
April keek gauw even naar haar
moeder. Juist, een prachtig lokaas
om den wolf te vangen. Die roze
roos in het donkere haar verborg
mooi het grijze lokje. De make-up
was nog in orde e*i de blauwe
house-coat was beslist schattig.
„Neem me niet kwalijk, dat ik
stoor", zei Bill Smith, „wij zijn van
de politie". Hij stelde zichzelf en
O'Hare voor.
Marian Carstairs zei: „Ja?" en
een goed opmerker zou erin ge
hoord hebben: „Ik vind niet alleen,
dat jo ons stoort, maar ik vind het
zelfs heel vervelend"
Ze zei niets over binnenkomen of
gaan zitten en keek weer naar de
klok.
Dinah zuchtte. Als moeder zoo'n
werkwoede had! Toen zei ze met
haar liefste lachje: „Wilt U niet
gaan zitten?"
(Wordt vervolgd)
Juni 1941. Ook in het binnenland
waren er nog al eens moeilijkhe
den: op zekeren dag in 1944 ruk
ten 5090 bannelingen uit de nabu
rige staten Guatemala en El Sal
vador, Honduras binnen. Carias
hield wakker stand met zijn leger
\an 3000 min on zijn luchtmacht
en wist dc ongewenschtc bczoe
kers weer Ic verdrijven.
tx Juni 1946 weigerde hij zijn bc-
loft e i.z, herstel van de pers
vrijheid gestand tc doen. Er wer
den groote demonstraties gehou
den, vier dagbladen in dc hoofd
stad Tegucigalpa werden tenge
volge daarvan verboden, de redac
teuren werden in dc gevangenis
geworpen of vluchten naar het
buitenland.
T-T ONDURAS leeft hoofdzakelijk
A A van de bananenteelt: de Uni
ted Fruit Company, Standard
Fruit en Steamship Company, die
eigendom zij it van dc Vereen ig.ie
Staten, expioitceren liet grootste
deel van Honduras. Dp loonen in
Honduras zijn de laagste van ge
heel Mi cl den-Amerika, er bestaan
geen val-voreenigingen en het
doel van Cariat? is slechts Ie btii-
tenlandsehe kapitalisten tevreden
te stellen.
T-T ON Dl. RAS' is een mooi land,
maar heeft pen ongezond tro
pisch klimaat, behalve do centra
le plateaux, waar het prettig wo
nen is. Malaria, pokken en t.b.e.
maken jaarlijks vele slachtof
fers. de medische verzorging is
zeer slecht.
De hoofdstad Tegucigalpa (..Zil
veren heuvels") ligt op 3000 voet
hoogte en is met do hoofdstad van
Tibet Lhasa de eenige hoofdstad
te- wereld zonder spoorweg. Hon
duras heeft 76 luchthavens en een
groote luchtvaartmaatschappij.
ZATERDAG 1 MAART
HILVERSUM I 301.5 m.: 7.00
Nieuws; 7.15 Ochtendgymnastiek;
9.00 Uit onzen rnuziekkalcnder; 9.05
Ochtcndconcert; 11.45 Berichten uit
overzeesche gebiedsdeelen12.03
Rocrmondsch mannenkoor: 13.00
Strijdkrachten; 13.50 „Tooneel en
film"; 14.15 Engelsche les voor ge
vorderden 15.15 „Jonge kunste
naars stellen zich voor"; 16.00 Mc-
tropole orkest; 18.15 Journalistiek
weekoverzicht; 18.30 Strijdkrach
ten; 19.45 Voor Nederlanders in
Duitschland; 20.30 Lichtbaken;
21.00 En morgen is het Zondag"
22.00 Cabaret; 23.45—24.00 Ticince-
sche zang.
HILVERSUM II 415.5 M.7.00
Nieuws; 10.20 Radiofeuilleton;
10.35 Trombone; 11.00 Voor de ar
beiders; 12.00 Vaudeville-orkest;
13.15 Miller-Sextet; 14.00 Sport-
praatje; 15.15 Van bock tot boek;
15.30 Beoefening der huismuziek;
15.55 Esperanto-examen; 17.00 Ar
tistieke staalkaart; 21.00 Socialis
tisch commentaar; 21.15 Brieven
aan iedereen; 21.45 „Doodenhuis";
22 15 „The Ramblers"; 22.45 „Me-
rijntje en de mispels"; 23.15 Hobby
hoek; 23.3024.00 Naehtvoorstel-
ling.
lingen. Met dat getal is men er
echter nog lang niet daar uitein
delijk niet minder dan tien mil
lioen kinderen moeten worden
onderwezen. Dit geldt nog allee»
voor het lager onderwijs. Bij het
M.O. bereikt men thans slechts
7000 studeerenden, terwijl men
rekening moet houden met een
apparaat, dat 200.000 leerlingen
kan ontvangen.
Hier ligt een enorme en
dankbare taak voor regee
ring en leerkrachten, die te
zamen willen trachten dc be
volking van Indonesië intel
lectueel op het niveau tc
brengen van de omringende
Pacific-lander
Bevolkingsaanwas
Een andere moeilijkheid, die
men bij het ontwerpen van een
goed stelsel ondervond, was de
enorme bevolkingstoename. In
honderd jaar groeide het aantal
inwoners van vijf millioen tot
zestig millioen.
Het is duidelijk, dat de oplei
ding van dergelijke aantallen
leerlingen onmogelijk alleen kan
geschieden met uit te zenden Ne-
dcrlandsche leerkrachten. Om Ln
de overgangsfase voldoende ou
derwijs tc garandeeren, heeft
men direct duizend onderwijzers
noodig; men rekent op een totalen
inzet van 3000 Nederlanders bij
den opbouw van het onderwijs
systeem. Wel zijn er in de laat
ste twintig jaren ruim 20.000 In
donesische leerkrachten opgeleid
en ingeschakeld, maar ook dezen
kunnen niet in de behoefte voor
zien cn een einde maken aan
het analphabetisme der inheem-
sche bevolking, waarvan slechts
11 pet. lezen en schrijven kan.
Sedert 1 December 1946
zijn op initiatief van het de
partement van Overzeesche
gebiedsdeelen cursussen tot
stand gekomen om onderwij
zers, die bereid zijn hun
krachten aan de dankbare
laak an dc ontwikkeling der
Indonesiërs tc geven, in te
leiden in de verhoudingen en
gedachten van do nieuwe we
reld, waar zij zullen leven
Op deze cursussen worden les
sen gegeven over onderwerpen
van maatschappclijken, economi-
schcn en cultureelcn aar I
Uitzending urgent
Deze cursussen worden in het
Indisch instituut te Amsterdam
j gegeven en sluite aan bij de se-
lert jaren bestaande Indologische
leergangen, die tevens geïntensi
veerd zijn, gezien de urgentie van
een spoedige uitzending.
De cursussen zijn tweeërlei: in
twee proppen vnn :?•>-.
deelnemers wordt een driemaan-
delijksche leergang gegeven voor
hen, die voor dc eerste maal uit
gezonden worden. Voor hen geldt
in de eerste plaats kennis te ma-
kon met de taal en gebruiken
der bevolking, in wier midden zij
moeten werken /.ij genieten tij
dens hun opleiding tweederde
van het tractemcnt, dat zq over
zee zullen genieten, zijn in staat
al hun tijd aan de udio te wij
den en, krijgen vergoeding van
reis- cn verblijfkosten. In deze ca
tegorie is de animo sterk ver
minderd in verband met dc be
langrijke salarisverbetcringcn hij
het Nederlnndschc onderwijs,
Gere patrieerden
Daarnaast zijn er cursussen
voor leerkrachten, die uit Indone
sië gerepatrieerd zijn cn thans
naar hun standplaatsen zullen te-
rugkeeren, Voor hen is het van
belang kennis te nemen van de
stroomingen, die in en na do Ja-
pansche bezetting bij de Indone
sische bevolking tot ontwikkeling
zijn gekomen.
Tot de taak der onderwijzers
on leeraren zal behalve het geven
van onderwijs aan jeugdige Indo
nesiërs behooren de opleiding van
inheemsche leerkrachten.
De minister van Overzee
sche Gebiedsdeelen heeft
thans goed gevonden deze
leergangen ook open te stel
len voor particulieren, die
reeds in Indonesië werkzaam
zijn geweest cn voor mijn-
houw-, handels-, cultuur- en
andere ondernemingen op
nieuw zullen worden uit
gezonden.
Een zeer nuttig voorwerp in deze
koude dagen is ongetwijfeld de
stoofEr is veel aanvraag naar en
de timmerman in de omgeving van
Necde. die nog stoven vervaardigt,
komt handen tekort
Kris-kras door de wereld
NAAR Radio Praag meldt, zul
len de Tsjechoslowaken dc ge-
heele stad Falknov Sudetenland),
die voor den oorlog 11.000 inwoners
telde en een uit de 15de eeuw da
teerend kasteel bezit, verplaatsen.
Men heeft vastgesteld, dat de
stad is gebouwd op rijke bruinkool-
lagen. die zich zoo dicht onder het
aardoppervlak bevinden, dat er
geen mijn onder de stad kan wor
den gegraven.
SIERADEN OP RANTSOEN
De Indonesische minister van Fi
nanciën heeft bepaald, dat een
vrouw niet meer dan een stel oor
bellen, een halsketting, een ring en
een broche bij zich mag hebben,
terwijl mannen niet meer dan een
horloge en een ring mogen hebben.
PROCES TEGEN BEULEN
Te Hamburg is het proces be
gonnen tegen twee leden van den
staf van het concentratiekamp
Neuengamme. Het zijn Albert
Luetke Joyer en Wilhelm Keus.
VON PAPEN NAAR WERKKAMP
Dr. Loritz, de Beierschc minister
voor de zuivering, heeft de onmid
dellijke overbrenging van Von Pa
pen naar een werkkamp gelast, al
dus Radio Leipzig.
