Monty neemt liet
bevel op zich
Aderverkalking is normaal
bij oudere menschen
(Y
Lage bloeddruk is ook een
ziekelijke afwijking
Het mensehelijk brein is geen
Neef van Shaw misleidde
tweemaal Duitschen staf
N°u.
Hier zullen wij
blijven, levend
of dood
Dokter, hoeveel
is het?"
Eeresaluut voor een onbetreurde
A
A vontuurlijk In telligence-officer
Hij ziet eruit als
een Duitscher
flZaterdas 1 Maart 1947
'"TEGEN 10 uur 's morgens ver-
liet de auto den macadamweg
en reed zuidwaarts over het losse
gele zand naar het hoofdkwartier.
Pit maakte allesbehalve een groot-
schen indruk. Afgezien nog van het
feit, dat men het noeh van den
grooten weg noch van het front be
hoorlijk kon bereiken, zag het er
wel heel armoedig uit. Earakken
waren er niet, officieren en man
schappen sliepen zoo maar in het
zand of naast hun wagens, die door
het trieste landschap verspreid
stonden. "Het grootste deel van hun
werk gebeurde ook in de open lucht
onder de brandende zon. Verder was
er een schreeuwend tekort aan per
soneel, secretarissen, seiners, steno
grafen e.d., en aan kantooruitrus
ting, die men nu eenmaal in een
hoofdkwartier mag verwachten. De
maaltijden van vlccsch uit blik en
zandige kaas werden eveneens bui
ten gebruikt Zelfs iemand als
Auchinleck sliep buiten zijn kam
peerwagen. Nu en dan Veegden
zandstormen, heet, verstikkend en
alles doordringend over het kamp
en als die voorbij waren streken
ontelbare zwermen vliegen neer op
ieder levend wezen met als gevolg,
dat er op de tafels van de cantine
een steeds dikker wordende laag
doode insecten kwam te liggen om
de borden met ranzige en smelten
de margarine heen.
Montgomery was heusch .geen
luxe-wezen, rnaar hij staarde
stomme verbazing naar dit tooncel.
Waar was het hoofdkwartier van
de luchtmacht, waar waren de bu
reaux, de kaarten, ja waar ter we
reld was in deze verlaten wildernis
eigenlijk de oorlog?
13 Augustus
Tl ENER A AL Ramsden
fungeerde toen als be
velhebber. Montgomery zond hem
naar zijn legerkorps terug en liet
tegelijkertijd per radio aan het Op
perbevel van het Midden-Oosten
weten, dat hij van dit oogenbhk af
het bevel over het Achtste leger op
zich had genomen. Het was toen 1"
Augustus, 's middags 2 uur.
Daarna stapte hij in, een auto om
generaal Freyberg, den comman
dant van de Nieuw-Zeelanders te
gaan opzoeken. Montgomery had
geen ervaring van de woestijn, maar
het viel hem na eenigen tjjd toch
op. dat zijn gids een adjudant
er nerveus begon uit te zien
„Weet U wel, waar wij zijn?"
De jonge man zei heel openhar
tig: „neen, eigenlijk niet, generaal"
en voegde cr ietwat aarzelend aan
toe: ,.ik heb zoo'n idee, dat we mid
den in een mijnenveld zitten."
Voor het eerst dien dag werd
Montgomery ongeduldig. ,,Zorg dan,
dat je -eruit komt en wel onmiddel
lijk Dit lukte inderdaad en tege
lijk vonden zij de goede richting
weer terug en reden verder.
Freyberg keek zijn nieuwen chef
met een zeker medelijden aan; het
was hun eerste kennismaking. ,,Het
spijt ©lij voor U," zei hij vriendelijk,
„het is hier een kerkhof van luite
nants-generaals. Geen een heeft het
nog langer dan een paar maanden
uitgehouden."
Pessimisme
1 VER de algemeene situa
tie aan het front was
Freyberg pessimistisch gestemd.
Dit was trouwens de stemming, die
Montgomery overal aantrof, waar
hij chèn dag maar kwam. Wanneer
zou Rommel aanvallen en waar?
En waar kunnen wy hem tegenhou
den?
Kort na 5 uur was Montgomery
terug in het hoofdkwartier en hij
belde Alexander op. Twee nieuwe
divisies, de 51ste Hooglanders en de
44ste waren net uit Engeland aan
gekomen en bestemd voor de ver
dediging van de Nijldelta. Montgo
mery vroeg, of zo h plaats van
daarheen naar hem konden worden
gestuurd en wel met den grootst
mogelijken spoed. „Ja", antwoord
de Alexander.
Vervolgens vroeg Montgomery
den stafofficieren, wat hun orders
waren. Die bleken te zijn: ten koste
van alles voorkomen, dat het Acht
ste leger ter plaatste zou worden
vernietigd. Wanneer het onder hoo-
gen druk kwam. dan moesten zij al
vechtende terugtrekken tot achter
den Nijl en een nieuw hoofdkwar
tier zien te vestigen ten Z. van
Cairo Op de basis van deze orders
waren zy aan het werk.
Om 6 uur 's middags had De
TU1NKALENDER
ZATERDAG MAART. Ver
schillende heesterachtige kruiden
bezitten niet alleen hun geurige aro
ma, doch zijn door hun rijken bloei
ook van waarde voor den siertuin.
De ranouds bekende Salie of Salvia
officinalis geeft in den zomer een
overvloed van lila of -paarse bloe
den. De Lavendel vertoont in dat
tijdstip haar blauwe kleuren. De
Tijm of Thgmus Vulgaris is overdekt
met ontelbare witte bloempjes.
Daarnevens dient hier ook nor/ de.
paars bloeiende Ilt/ssop te worden
'■onneld. Ze vragen alle een plaats
in de zonS. L.
Guingdnd op bevel van zjjn nieu
wen chef alle beschikbare stafoffi
cieren bijeengebracht in het kleine
amphitheater van zand, vlak by h?t
hoofdkwartier. Hier sprak Montgo
mery hun toe:
„De verdediging van Egypte ligt
hier bij Alamein. Ik heb de order
voor terugtrekken ingetrokken. Als
wij aangevallen worden, dan gaan
wy" niet weg: wjj blijven hier, levend
of dood. Dit is de order, die uitge
gaan is."
Kansspel
Zijn gehoor luisterde
ademloos, terwyl deze
mededeellngen op nuchteren toon
gedaan werden.
„Er zyn twee nieuwe divisies in
Egypte aangekomen en ik heb ge
vraagd zo onmiddellijk hierheen te
dirigeeren. Hierdoor wordt onze
taak sterk vergemakkelijkt. Als wij
een week den tijd krijgen, hebben
wij de situatie in de hand. Krijgen
wy 14 dagen, dan zitten we hier
goed. Over drie weken staat de uit
slag vast. Te gelegener tijd zullen
wij zelf aanvallen en dan eens en
voor altijd afrekenen met Rommel."
Er waren al heel wat bevelheb
bers naar de woestijn gekomen, die
gepeperde speeches hadden gehou
den en geestdriftige dagorders had-#
den uitgegeven, maar deze man was
z>* allemaal glad do baas in stout
moedige beweringen en onge
geneerde zelfverzekerdheid.
Wie was hij? Hoe kon hij zoo
praten als hij deed? Hoe kon hy
weten, wat cr zou gebeuren? Als
dit weer zoo'n stuk opschepperige
dwaas was, die het Ministerie van
Oorlog hun had gestuurd, dan was
hel een bittere en gemeene grap.
Dwaas of geen dwaas, zij zouden
zijn orders hebben te gehoorzamen.
Misschien ter wille daarvan moeten
doodgaan. En nog altijd ging die
dunne, aandringende stem maar
door.
„Geen verdere terugtocht. Hier
stand houden, hier zullen wij vech
ten. Hier blyven, levend of dood."
Doodeenvoudig
-1- een
ieder geval wist
een mensch nu waar hy
zich aan te houden had en dat was
tenminste iets anders dan die
ce.'.wige besluiteloosheid, aarzeling
en twijfel van de laatste paar
maanden. Maar hoe kwam deze
man aan die zekerheid? Het zal
doodeenvoudig zijn. Geen kwestie
van twijfel „We zullen eens en voor
altijd met Rommel afrekenen."
Misschien wist hij meer dan hij
zeide: de komst van die twee nieu
we divisies was zonder twijfel een
soort \an garantie.
Kalm, met opzet langzaam spre
kend, zette Montgomery zyn plan
nen uiteen. „Er werd een nieuw
Engelsch tankkorps gevormd en de
frontlijn moest intact gehouden
worden tot dit gereed was. Er zou
een bepaalde hergroepeering plaats
vinden, ieder onderdeel zou verster
king krijgen. En dan zouden de En-
gelschen op het juiste moment met
alle macht aanvallen en het tank
korps zou volgen en doorbreken."
Niemand miste nu meer een
woord. Dit was iets heel anders dan
alles wat er vroeger gebeurd was.
Dit was actie duidelijk en zon
der voorbehoud.
„Ik zal U nu myn methoden ver
klaren", zei Montgomery en hij be
gon de helft van de gangbare dieeën
over de manier, waarop een leger
moet worden aangevoerd onderste
boven te gooien. De Guingand werd
Chef van den Staf. Voortaan zou de
Chef van den Staf de leiding van het
leger hebben. Zij moesten weten,
dat wat van De Guingand kwam or
ders waren van Montgomery en dus
onmiddellijk uitgevoerd moest wor
den.
Montgomery stapte
van het „podium" af
en wandelde naar zijn kwartier. De
sfeer, die hy achterliet, was.elec-
trisch geladen, er heerschte een
verwachting en een geestdrift, zoo
als de meesten niet meer voor mo
gelijk hadden gehouden in de woes
tijn.
Dien nacht, terwijl de opperbevel
hebber rustig lag te slapen, ging er
een boodschap het leger rond.
Geen terugtocht. Wy blijven hier le
vend of dood. En den volgenden
morgen bekeken de soldaten zich
zelf, de woestijn en den vijand in
eens met heel andere oogen, het
was alsof er 's nachts een algehccle
verandering had plaats gehad.
Vreemd misschien maar waar, het
eerste effect van de nieuwe order
was er een van opluchting; ten
slotte is de mensch voor niets zoo
bang als voor het onbekende. En
hier was nu eindelijk na al die te
genstrijdige en halfslachtige beve
len iets wat volkomen duidelijk was,
waar men houvast aan had. Zij za
ten allemaal in hetzelfde schuitje,
iedere officier, iedere soldaat. Hou
jc taai!
ALAN MOOREHEAD,
MONTGOMERY
(Nadruk verboden)
Kris-kras door de wereld
Draadloos bestuurde
atoom-vliegtuigen
De „New York Times" meldt,
dat dc eerste pogingen om gebruik
te maken van atoom-energie voor
liet aandrijven van vliegtuigen in
1946 in de Vereenigde Staten be
gonnen zijn. Het blad merkt ver
der op, dat als vaststaand kan
worden aangenomen dat 't eerste
door atoomkracht voortbewogen
vliegtuig draadloos bestuurd moet
worden.
Om den piloot tegen de doodelij-
ke uitstralingen te beschermen,
zou het vliegtuig zoo zwaar wor
den, dat het maar heel beperkt
zou kunnen worden gebruikt
NIEUW VOLKSLIED
Behoudens enkele kleine wijzi
gingen i3 het nieuwe Oostenmk
sche volkslied, gecomponeerd door
de dichteres Paula Preradovic,
door de Oostenrijksché regeering
goedgekeurd, nadat het voorge
zongen werd door een klein koor
NIEUWE KRATER
Nadat dc oude uitbarsting, die
op 23 dezer begon reeds veel van
haar hevigheid had verloren, is
gisteravond 'n nieuwen krater in
dc 3300 meter hoogc Etna begon
nen te werken. De richting van
den nieuwen lavastroom is nog
niet bekend.
JODEN KUNNEN EMIGREEREN
Het militair bestuur van de
Britsche zone heeft bekend ge
maakt. dat joodsche verplaatste
personen in de Britsche zone van
Duitschland voor het eerst in de
gelegenheid zullen worden gesteld
naar Palestina te emigreeren- In
de Britsche zone bevinden zich on
geveer 14.000 joodsche vluchtelin
gen.
DE bloeddruk is altijd iets ge
weest, dat de menschen erg
intrigeert. Iedereen wil, op zeke
ren leeftijd, graag eens weten hoe
hoog die nu eigenlijk is. En daar
bij is dan een stille angst, dat bij
te hoog zal zijn. In ons land zijn
de artsen, niet erg scheutig met
roededeclingen over den bloed
druk. In het buitenland is dat
vaak anders. Zoo zag ik in Tou
louse in het portiek van een
apotheek een weegschaal aan den
eenen en een zelfregisti eerend
bloeddrukapparaat aan den ande
ren kant. Voor twee francs kon
men «laar zijn gewicht en voor vijf
francs zijn bloeddruk te weten
komen. Heel druk was het aan
die toestellen "iet. de menschen
hadden er al lang genoeg van.
Het is slechts een matig genoegen
dc getallen van den bloeddruk te
kennen, zonder verder te weten
hoe het normale is en wat de be-
teekenis is van het verschil.
Vaak vragen patiënten dan ook.
hoe hoog hun bloeddruk is en
hoe laag deze zou moeten zijn.
De eerste vraag is gemakkelij-
ü/)/ünAi
Spot niet met spoken!
door
"CP ILOSOFIE. Moet dit vertaald
A worden met ..liefde tot wijs
heid"? Bcteekcnt het zoo'n beetje
tusschen hemel en aarde zweven,
tusschen religie en natuurweten
schap? Heeft de filosoof den
gvond onder de voeten verloren?
Is hij een mensch die leeft in een
wereld van het ..Als-ob". zooals
Vaihinger beweerde, die de meest
consequente navolger van Kant
was? Is het ..Diesseitsglauben" of
„Jenseitssuchen"?
Nog niet zoo heel lang geleden
zou 'mijn pen geweigerd hebben
deze Duitsche woorden neer te
schrijven. Maar het zijn woorden
die Goethe gebruikt heeft en ik
meen dat deze dichter buiten den
afkeer staat dien we nog voelen
voor alles wat „Duitsch" is.
,.Hoc komt het toch,"
vraagt mij iemand, „dat ik zoo
dikwijls gekweld wordt door
nachtmerries, die veroorzaken,
«Jat ik 's morgens vermoeider ben'
dan 's avonds wanneer ik mij
neerleg?"
„Wat is het toch 'voor een
fatum," zegt een ander tot mij,
..dat ik in mijn zaken en in het
maatschappelijk verkeer steeds
menschen ontmoet die mij belie
pen en bedriegen willen? Zoodat
de gedwongen omgang met hen
mij met afkeer vervult?"
De' zetter heeft reeds een vrij
groot aantal vraagteekens achter
mijn regels moeten plaatsen. Nu
v eet ik niet of gij achter mijn
antwoorden uitroepteekens zult
zetten.
Wat overigens ook niet van be
lang is.
DE man met het
merriecomplex".
nacht-
heeft
een zaak en moet met vele men
schen omgaan. Hij is, wat de we-
leid noemt, een eerlijk zakenman
en ik zou niet willen beweren,
dat dit niet het geval was.
Maar hij wil van mij een ant
woord en daarom moet ik putten
uil mijn eigen ondervinding en
omgang met menschen.
Waarom kan ik dan. zooals
mijn vriend zegt. zulk een „on
handelbare optimist" blijven?
Alweer een vraagteeken.
A ANGEZIEN ik een ml-
■^^serabele diplomaat ben
zeg ik hem botweg:
„Dan deugt je gedachtenloven
nfet!"
IIij kijkt nnj verbaasd aan.
„Moet ik je daarvan een defi
nitie geven? Ik begrnp niet. wat
dit met mijn vraag uitstaande
heeft!"
„Heel veel," zeg ik, „zoo niet
alles!"
„Nu, waar aan zou ik denken,
aan mijn werk, mijn zaak, mijn
gezin, mijn zorgen, mijn sigaret!
Wil je nog meer?"
„En aan je angst, moet je er
aan toevoegen!"
I K weet, dat deze man in
bezettingstijd wonderen
van moed, uithoudingsvermogen
en zelfopoffering heeft verricht.
„Het spijt me, dat ik dat uit jouw
mond moet hooren!" zegt hij ge
kwetst. „Je weet
„Natuurlijk, weet ik!! Maar er
is een ander soort angst. Voor
ziekte, voor geldelijk verlies, dat
je zaak en je werk zou ruinccren,
voor je bedrijfsmacnines die nog
niet geheel betaald zijn, voor ar
moede die jc, naar je meent, reeds
•aangrijnst, voor de grondstoffen
die je niet krijgt. 0\er al deze
dingen spreek je nooit, die spoken
alleen in je hersens, in jc gedach-
tenleven. Er is-dus iets fout. Wan-
nec^ de vrees voor alle mogelijke
onheilen je gedachten niet vervul
de. zou je geen nachtmerries
hebben. Wat niet in je woont, kan
nooit tot uiting komen, noch con
creet. noch abstract, noch in je
dagelijksch. leven, noch in je droo-
men! Is het je duidelijk? Als je
zegt, ik heb geen vrees voor al die
dingen, moet ik je tegenspreken,
het is er wèl, al is het dan in het
onderbewuste!"
„Gedachten", zegt hij, „kunnen
lastige dingen zijn. Dikwijls kun
je ze niet kwijt en komen ze steeds
terug!"
„Het komt er maa- op aan of
je ze toelaat!" merk ik op.
WANT dit is namelijk
„des Pudels Kern". Het
is in het geheel niet noodzakelijk
het „vrij entrée" toe te passen.
Men kan het met een geleerd
woord Katharsis noemen, ge kunt
ook zeggen: reiniging en ik zelf
zou het willen formuleeren als:
gedachtendiscipline. Niets kan
slcffelijken vorm aannemen, wat
we niet ee"st gedacht hebben. Dat
gedeelte van ons brein waarin
het Denken zetelt, is geen vuilnis
belt.
TK weet niet of rnijn kennis
genoegen heeft genomen
met mijn antwoord. Hij zei alleen:
„je bent benijdenswaardig."
Ook al niet waar. Waarom zou
ik? Het is geen geheim, geen ver
heven standpunt, dat mij plaatst
boven andere stervelingen. Het is
dóódsimpel, al heeft het dan ook
een dieperen achtergrond.
T)£ man met het „fatum-
complex" is niet tevre
den met deze „simpele" gedach
tendiscipline. Hij bedriegt de
menschen niet. noch in zijn za
ken, noch in 't dagclijksch leven.
Hij meent er goed aan tc doen
zich te „wapenen" tegen onaan
gename, menschelijke wezens die
hem naderen.
„Wat zijn dat voor wapens?"
vraag ik belangstellend.
..Ik heb mij een ..pantser" aan
gelegd" je kunt het: „gewapende
vrede noemen!" antwoordt hij:
„Dat „pantser" zetelt dus toch
in je gèdachtenleven. Bij ieder die
je nadert neem je de houding aan
van: ik moet op mijn hoede zijn,
deze mensch nil pogen mij te be
driegen. hij is mijn vijand!"
..Een beetje te scherp gesteld!
Ik heb alleen wantrouwen!"
„Alleen? Dat is juist het ergste.
Hoe kun je verlangen, dat iemand
je vertrouwen schenkt, als je hem
met wantrouwen, waarvoor je
nog geen enkel bewijs hebt. tege
moet treedt? Al bei? je de grootste
cnmediant. je geestestoestand
„straalt" van je uit. Dat verraadt
zich. Als je het de moeite waard
vindt je gedachtenleven te culti-
vperon. zullen er geen menschen
op je weg gevoerd worden, die
niet in je „sfeer" passen!"
„Dat is mij te mystiek. Dat ligt
ine niet!" zegt hij
„Mystiek? Ilm. ja. „existentia
lisme" is het zeker niet. Maar er
s een bijbelsch woord, (schrik
niet. ik ben geen zendeling!), dat
zegt: zoekt eerst het Koninkrijk
DENKT
ik e
JAN HENDRIKS
Gods en alle andere dingen zul
len u toegeworpen worden!"
,.Dc toga kleedt je niet! Zeg het
eens meer concreet. Wat versta je
onder dat Koninkrijk?" „Ik versta
er méér onder dan een kansclfor-
mule. Want dit Koninkrijk moet
leven in onze gedachten, als het
lot vorm zal worden. Voor vrees,
angst, zorgen, nachtmerries en
noodlotscomplexen is daarin gden
plaats. Zoo ge denkt, zoo zijt ge!"
T. bid ik u, niet, dat
een „goed mensch
ben. Nee, ik laat niet over me
tieen loopen. ervan afgezien, dat
niemand mijn weg kruist, die een
poiring daartoe zal willen doem.
Denkt ook niet. dat ajlcs in de
wereld mij onbewogen Iaat. Ik
wil eerlijk bekennen, dat ik wel
eens: „verdomme" zeg, als er zoo
vel illusies, die wij gehad heb
ben voo.- en na de bevrijding, in
oc wereld platgetrapt worden.
Er zijn „goede" menschen die
ik hartgrondig naar de Mokerhei
kan wenschen. Dio lauw zijn.
noch warm.
Misschien komt ge tot de over
tuiging. dat een grondige rcini
gin? van den Augiasstal van het
denkvermogen, het schoonste
Godsgeschenk, in de wereld drin
gend noodzakelijk is. Een mensch
i- nu eenmaal geen „denkend
dier".
ker te beantwoorden dan de twee
de. Niet alleen, dat er bij eiken
leeftijd een bepaalde bloeddruk
behoort, bovendien zijn er groote
variatiebreedten voor de verschil
lende typen van menschen. Dikke,
zwaargebouwde menschen mo
gen een wat hoogeren druk heb
ben dan dunne, fijne typen \ar.
denzelfden leeftijd.
Diibbclgetal
Bovendien is de bloeddruk niet
een enkelvoudig getal, maar vol
gens de moderne wijze van meten
wordt een dubbel getal verkregen,
waarvan het hoogste den druk i'1
den slagader van den arm aan
geeft gedurende de contractie (sa
mentrekking) van het hart. ter
wijl het laagste getal den druk bij
ontspannen hartspier beteekenl.
In het alge-
Medische brief meen spreekt
men over het
van hoogste, terwijl
S. JOLES - Arts het laagste van
minstens even
gmotc beteekenis is.
Onder den invloed van emotie
en na inspanning kan het eerste
vaak een behngrijke stijging ver-
tnoncn, terwijl het tweede vrij
constant blijft onder uitwendige
veranderingen. Zoo zien we dus
reeds variaties hij gezonden in
verband met den leeftijd, m ver
band met den lichaamsbouw, na
inspanning en emotie.
Ook verlaging
Daarna pas komen we op het
gebied van de ziekelijke afwijkin
gen. Die bestaan lang niet uitslui
tend uit verhooging van den
bloeddruk. Ook verlaging komt
voor.
Dat de menschen zich in het al
gemeen alleen voor de verhooging
vin hun bloeddruk interesseeren,
is echter zeer begrijpelijk. Het is
duidelijk, dat zoo'n verhoogde
spanning op den duur tot barsten
van het vaatstelsel moet leiden en
«Ie barst zit veelal in do zwakste
bloedvaten, namelijk die van de
hersenen. Een hersenbloeding of
beroerte is nu eenmaal iel6. dit
indruk maakt en dat ook zeker
geen denkbeeldig gevaar is voor
den lijder aan verhoogden bloed
druk.
Aanleg
Er zijn families, die aanleg heb
ben voor deze kwaal. Het zijn
zware, weldoorvoede menschen.
kort aangebonden, driftig van na
tuur. En waarschijnlijk speelt die
tweede factor een minstens even
groote rol als de eerste. Telken#
herhaalde uitbarstingen van woe*
de geven telkens even eon verhoo-
ging van den druk binnen hot
vaatstelsel. Daarna daalt doz*
dan w el weer, maar na veel van
zulke schommelingen blijft de
druk op den duur hoog omdat er
iets in liet heele gevlei verandert,
waardoor do regeling van den
d»uk ten slotte beïnvloed wordt.
Van belang its daarbij de elastici
teit van het vaatstelsel.
Aderverkalking is een normaal
proces bij het ouder worden, dat
eigenlijk al in dc jeugd begint en
waardoor de vaten aan elastici
teit inboeten. Het gevaar voor een
hersenbloeding wordt nu bepaald
door de verliomling van dc vaat-
wanden tot de blocddrukvcrhoo-
ging. Zijn dc vaat wanden nog in
behoorlijke conditie, dan kunnen
ze zeer langen tijd weerstand bie
den aan een sterk verhoogden
druk. Bovendien zal dit de« te
heter gaan, naarmate do drukver-
houding constant blijft. Zijn cr
plotselinge schommelingen, dan
werden er hij olke nieuwe ver
hooging opnieuw eischen aan de
vaten gesteld, di© het dan ton
slotte afleggen.
Conclusies
Zoodat we uit het bovenstaand©
de volgende conclusies mogen
trekken. B.j families Diet aanleg
voor hoogen bloeddruk is het ver,
standig reeds *n clc jeugd cr te
gen te waken, dat er tc veel en
te góed gegeten wordt. Verder
sportief, beweeglijk leven gepaard
aan een sportievcn. beweeglijken
geest, die niet tc snel in opstand
komt, Dit is gemakkelijker gezegd
dan in practijk gebracht. Indien
de omgeving echter meewerkt en
men zich de noodzaak bewust is
reeds bij het jeugdig individu
deze instelling aan tc kweeken,
zal hem dat helpen, juist als de
aangeboren aanleg een andere is.
Tenslotte nog een enkel woord
over den verlaagden bloeddruk,
waarover men den laatstcn tijd
meer hoort dan voor den oorlog.
Ondervoeding, vooral eiwitarme
voeding schijnen daarbij een rol
te spelen. Op zichzelf is de aan
doening niet gevaarlijk, alleen is
de neiging tot flauwvallen wat
vergroot. Verder voelen dc patiën
ten zich gauw moe en mat. Met
o'e betere voeding is deze kwaal
echter snel te bestrijden. In do
zeldzame gevallen, waarbij er een
ernstig lijden aan ten grondslag
ligt, moet dit eerst worden uit
gezocht, opdat een doelmatig© be
handeling kan worden ingesteld*
Voor de juiste bcoordecling van
den bloeddruk moet men dus ioft?
meer weten dan de getallen nlleen
en daarom heeft het zoo weinig
zin om te antwoorden op dq
vraag: „Hoeveel is het?"
T-T OUDT U van de boeken van
A ■L Oppenheim, lezer, die zoo
vaak handelen over een knappen
en niet te vergeten rijken jongen
Engelschman en over een bekoor
lijke jonge dame, die op do voor
laatste pagina in eikaars armen
vallen, nadat ze eerst de vreese-
lijkste gevaren hebben doorstaan
en de stoutste stukjes hebben uit
gehaald, zooals behoort voor lie
den. die een van beiden of. als het
heel mooi is, allebei behooren tot de
Engelsche Intelligence Service?
Zoo ja, dan zult het hieronder
volgende verhaal misschien tam
vinden, al was het alleen maar om
dat er geen a.s. bruid van den held
in te pas komt; zoo neen, dan zult
U na lezing misschien willen opmer
ken. dat de werkelijkheid een nog
veel rijker vloeiende bron voor
sterke verhalen is dan de duim van
Oppenheim.
Mogen wij U voorstellen: luite
nant-kolonel Alexander Patterson
Scotland, oud 58 jaar. een hoofd
met kortgeknipt borstelig grijs
haar. een bril op zyn neus en
een neef van niemand minder dan
Bernard Shaw. Tijdelijke verblijf
plaats Venetië, waar hij getuigenis
heeft afgelegd in het proces, dat
daar gaande is tegen Kesselrir.g,
den voormaligen Duitschen opper
bevelhebber in Italië.
Hebt U nooit van dezen Patter
son Scotland gehoord Wij. eerlijk
gezegd, ook niet totdat wij in de
Sunday Express van 23 Fcbr. la
zen, wat zijn neef, Leonard Shaw
uit Canada (er zijn inderdaad neven
in Canada behalve in het bekende
liedje en deze behoort sst
sst tot de Intelligence Service)
over hem verteld heeft. En wat wij
lazen, vertellen wij U.
Als een Duitscher
A LEX ziet eruit als een Duit-
x schcr met zijn kortgeknipte,
borstelige gryze haar en zyn bril en
hij spreekt en doet precies als een
Duitscher. Toen hy 17 jaar ourl
was, nam hy' als soldaat dienst in
het Duitsche leger ^n bleef cr tot
1909. In dat jaar vertrok hij naar
Duitsch Zuidwest Afrika als be
drijfsleider van de South African
Territories Ltd. en daar werd hy in
1914. toen de oorlog uitbrak door
de Duitschers gevangen genomen
en in een fort geïnterneerd. Binnen
drie maanden had hy het zoover,
zuiver door overredmg dat de
Duitschers het fort aan generaal
Eotha overgaven.
In 1915 trad hy toe tot de Intel
ligence Service met d°n rang van
kapitein en een jaar later vinden
we hem terug als officier van
den Duitschen Generalen Staf (na
tuurlek in opdracht van zijn chef).
Na afloop van den oor'og. in 1919,
kwam hii naar Engeland terug,
nog altycl in zijn uniform van
'-Ta'.mtman, waarin h(j van Water
loo Station per taxi naar het Mi
nisterie van Oorlog wist te komen
zonder dat iemand hem aanhield.
Tusschen de twee Wereldoorlo
gen in zat hy in Argentinië als be
drijfsleider van Lieb'g's Extract
Company, wat hem allerminst be
lette om zyn arbeid voor de Intel-
ligence Service voort te zetten.
Gepromoveerd,
I N den tweeden Wereldoorlog was
1 hy opnieuw bij den Duitschen
Generalen Staf, zoo lang en zoo
vaak als zijn Engelsche chefs noo-
dig oordeelden. Dezen keer werd
hy zelfs gepromoveerd tot majoor.
Tusschen deze bedrijven door was
hij in Engeland, waar hij speciaal
belast was met het ondervragen
van gevangen genomen Duitscho
officieren.
Hiervoor had hij een specialen
true, die ook den meest stoeien
Duitschen officier tam maakte. Hij
had n.l. de gewoonte, om zoo'n ver-'
hoor plotseling af te breken en de
zwygzamc hceren tegenover hem te
vertollen, dat het verhoor zou wor
den voortgezet door drie Poolsche
officieren, die al op den gang ston
den te wachten. En dit was meestal
voldoende om de Duitschers vol
maakt klein te kriigen en aan het
praten te brengen".
Hebben wij teveel gezegd, lezer?!
zit er in dit droge verhaal van den
neef van Shaw (wat zou de groot©
Bernard er zelf van gemaakt heb
ben!) geen romantiek genoeg voor
een boek, wat zeggen wy, voor een
heele vervolgserie A la Oppenheim?,
Maar alle gekheid op oen stokje,
het is toch wel heel merkwaardig,
dat zoo iets „bei uns in Deutseh-
land" tweemaal door dcnzelfdert
persoon is kunnen gepresteerd wor
den.
EEN NIEUWE TULPEN SOUKT,
die den naam Karei Doorman"-
kreegter eerc van den heldhofti-
7en schout-bij-nacht die bij den stag
in de Ja razee met zijn vlaggeschip
ten onder ging (P) s
