Duitscher ziet zijn ellende,
maar niet zijn schuld
Fransche bladen aanvaarden
d'Argenlieu's vertrek
2
SAARGEBIED WIL AANSLUITING BIJ FRANKRIJK
ARBEIDERSBEVOLKING IS NU
EENMAAL HONKVAST
Altijd geneigd zich
voor sterke hand
te buigen
Maag en politiek
Koerswijziging bij het Residentietooneel
ONBEVREDIGENDE UITLEG
TUINKALENDElt
ZOEKLICHT OP DE WERELDPERS
VROUWENSPIEGEL
Eens wat anders
J EDEREEN weet, dat men aardap.
rhaal door J. van Stralen
Radio-programma
Vrijdag 7 Maart 1947
OOALS men weet, eischt
Frankrijk het Saargebied
economisch op. Hoe staan de
bewoners van het Saargebied
nu tegenover de Fransche
eischen? Acht en vijftig pro
cent hunner verdient zijn brood
in de industrie en een groot ge
deelte van die fabrieken valt
onder de bepalingen van Pots
dam. wat beteekent, dat Frank
rijk het recht heeft ze te demon-
teeren en naar eigen land over
te brengen. Het gevolg hiervan
zou zijn, dat de arbeidersbevol
king broodeloos zou worden en
geen andere mogelijkheid meer
zou hebben dan het Saargebied
te verlaten. AAaar die arbeiders
bevolking is nu eenmaal honk
vast, ook door bezit van eigen
huis en grond met het land ver
bonden. Gezien deze omstandig
heden is het te begrijpen, dat
zij aan iedere oplossing, die deze
catastrophe voorkomt, den voor
keur geeft.
Men heeft ons eenvoudig het
mes op de keel gezet"., zoo er-
klaarde een jonge student het feit,
dat hij voor de economische aan
sluiting bij Frankrijk was. Anderen
maken nog minder bezwaren: ..Wij
hebben imtners geen vaderland',
waar wij ons brood verdienen, is
ons vaderland". Een katholiek
priester, die vóór 1035 een van de
steunpilaren van de „Hcim-ins-
Reieh"-beweging was geweest, ver
zekerde mij met klem: .,100% van
de bevolking is voor de economi
sche aansluiting bij Frankrijk. De
indruk, dien men krijgt, als men
de menschen afzonderlijk naar hun
meening vraagt, wordt versterkt,
wanneer men de houding van de
partijen en de organisaties nagaat.
De Christelijke Volkspartij, welke
53 en de Sociaaldemocraten, die
25 van de bevolking achter zich
hebben en die samen met nog eeni-
ge kleine partijen er bij 00 van
de bevolking uitmaken, hebben
zich vóór de economische aanslui
ting bij Frankrijk uitgesproken,
waarbij zij het zelfs op een breuk
met htm zusterpartijen in de rest
van Duitschland hebben laten aan
komen. Tn denzelfden zin heeft ook
de Eenheidsvakbeweging zich uit
gesproken. Alleen de Communisten,
d.i 8 van het kiezerscorps, be
strijden de aansluiting „op overwe
gingen van nationale eenheid".
Deze houding is hun door Berlijn
voorgeschreven, maar heel velen
hunner zijn het, er in hun hart niet
mee eens. In ieder geval mag men
momenteel zeggen, dat de overwel
digende meerderheid van de bevol
king vóór de economische aanslui
ting bij Frankrijk is.
Behoefte aan gezag
T_TOE moeten wij dit nu verklaren,
-*■ nadat 12 jaar geleden doze
zelfde bevolking met geestdrift ge
kozen heeft voor de aansluiting bij
Hrtler-Duitschland? Die vraag heb
ik aan een onderwijzer gedaan. Hij
zeide mij: „Ziet U, de bewoner van
het Saargebied is iemand, die zich
hi de eerste plaats met zijn werk
bemoeit Nog meer dgn de gemid
delde Duitscher heeft hij behoefte
aan gezag boven zichhij is nu een
maal gewoon om in wereldlijke za
ken de leiding van do groote fabri
kanten en in geestelijke dingen, die
van zijn priesters te volgen, kortom
altijd geneigd om zich voor een
sterke hand te buigen. In de histo
rie van de verschillende landstre
ken. waaruit het Saargebied tot een
bestuurseenheid is samengevoegd,
komen geen vrijheidsoorlogen of re
voluties voor. Welvaart en burger
lijke gezapigheid, waaraan ook de
kleine, man deel hadlieten er revo-
lutionnaire ideeën niet eens opko
men. Bovendien wordt de neiging
naar de economische aansluiting
nog versterkt door de herinnering
aan den „goeden tijd" voor 1935."
En een beambte van de spoorwa
gen wien ik dezelfde vraag stelde
gaf mij ten antwoord: .Als wij bij
Frankrijk aangesloten zijn. dan krij
gen wij den Franschen franc en het
Fransche brood- en aardappelrant
soen. Eenvoudig een kwestie van
den maag", zei hij schouderopha
lend. Maar hoe is het mogelijk,
dat de dichter van ..den strijd om
het Saargebied" nu in eens zijn hart
voor Frankrijk ontdekt, dat de pro
pagandist ^óór ITitler plotseling »ot
propagandist vóór Frankrijk wordt?
..Evolutie!"antwoordde de intel
lectueel. wien ik dit vroeg.
Nazi's er niet tegen
MAAR in hoever is nu ook de
mentaliteit veranderd, wilde
ik weten. ..Ik heb niets tegen de
aansluiting", vertelde mij een g-wc-
zen parachutist van pas 21 jaar
„lk kan echter mijn gezindheid niet
voor ren andere verwisselen, zoonis
men van hemd verandert. Achttien
maanden heb ik aan hef front ge
vochten. eerlijk gevochten, in Italië,
in Noorwegen, in Rusland. Dat kan
toch niet voor niets zijn geweest.
Veel. ja het meeste was vroeger
goed." De menschen praten over
„vroeger"over „toen", over ge
zindheid", over „theorieën". Zoo
wel onder voor- als tegenstanders
vermijdt men namen als nationaal-
eocialisme, Hitier, enz. ^Er zijn
er nog genoeg anderen, die er net
zoo over denken als ik," \erzeker-
de de jonge nationaal-socialist.
Volgens mij komt het grootste ge-
vaar overigens niet zoozeer van
hen, die zich naïef on eerlijk aan
hangers van het nationaal socialis
me noemen, doch veeleer van die
anderen, die het veroordeelen. maar
die met hun brutaliteit, hun hard
nekkigheid. hun neiging om zich af
te sluiten van andere menschen. hun
vijandigheid tegen die andere men
schen. de methodes ervan voortzet
ten. Zoo eindigde een burgervrouw,
bij wie ik te gast was. haar felle
veroordeeling van Hitler met de
uitspraak: „Maar als die dominee
Nicmöllcr het ooit nog eens zou wa.
gen om een voet tn Saarbrücken te
zetten, dan zou ik dc eerste zijn. die
hem van den kansel afhaalde"
Geen schuld
E naam Niemóller crwekte bij
de aanwezige jonge lieden een
storm van woede. Vjor hen is hij
„de man. die hef Duifschc volk ont
zettend veel kwaad doet. die in de
heele wereld een Duitschc schuld
verkondigt en dat nog wel op een
_w-y>^POcicox»ooocoooocooooocr>Dooco^>30coc»>-o^
/N den lijn van onze voorlich
ting over het Duitsche vraag
stuk past naar onze nieening
voortreffelijk nevensgaande be
schouwing over dc situatie van
het Saargebied en de mentaliteit
van zijn bewoners, welke wij
ontleenen aan een correspondent
van het Zwitsersche blad „Neue
Züricher Zeitung" van 2.5 Febru
ari j.l. Onze medewerker Clama-
tor heeft reeds gewezen op net
groote gevaar van de tegen
woordige ellende m Duitschland
voor dc heropvoeding van het
Duitsche volkIn dit artikel
wordt nog weer eens gedemon
streerd het verband, dat c be
staat tussehen iemands politieke
gezindheid en het gevuld zijn
van zijn maag.
oogenblik, dat toch al geen mensch
een poot naar ons uitsteekt". Het
Duitsche volk heeft geen schuld,
dat is de «algemeen© opvatting.
„De regen van phosphor over Ham
burg! En Dresden, de naam alleen
is genoeg.' En dc krijgsgevangen
kampen bij Bad Kreuznach. waarin
onze menschen bij duizenden van
honger sterven! Neen hoor. wat het
Duitsche volk ooit gedaan mag
hebben, met alles wat nien ons heeft
aangedaan, zijn we quitte". Dit 7Mn
uitspraken en argumenten, zooals
men ze woordelijk gelijk overal kan
hooren.
En de concentratiekampen dan.
vroeg ik. ..Concentratiekampen?
Och wat! Vroeger noemde men ze
concent ra tiekamnen en nu kampen
voor geïnterneerden, wat maakt dat
nu voor verschil?", barstte 'n jong
meisje los. En de vergassingen dan,
ging ik verder. „Nou ja, op hst
oogenblik worden wij ook om zoo
te zeggen vergast, met honger ver
gast." gaf ze mij prompt ten ant
woord. Toen zei ik weer: vroeger
werden de menschen om hun poli
tieke overtuiging of omda' ze tot
een bepaald ras of volk behoorden,
opgesloten, gemarteld, verbrand,
maar in de kampen der geïnterneer
den zitten lieden, die een misdaad
hebben begaan. „Ja. maar men mo?t
toch eindelijk eens vergiffenis
schenken, een punt achter de zaak
zetten; het kan toch zoo niet eeu
wig doorgaanEn Neurenberg?
„Och", kreeg ik van een meisje ten
antwoord, „men heeft, onzen kop al
zoo volgepropt met propaganda
En do films dan en de foto's? „Die
zelfde plaatjes kregen wij vroeger
ook te zien, maar toen heetten het
Russische gruwelen
Een ..maag-kivestie"
C* N al deze stereotype antwoor-
den culmineeren altijd weer in
de vraag: „Wat hebben wij nu met
zoo'n honger aan democratie?" Nog
verontrustender is misschien, wat
mij een intellectueel, die a.' ten tijde
\an Hitier een oprecht tegenstan
der van het nationaal-socialism©
was, tegen mij zeide: „Wij Duit-
schers zullen niet vet/wig aardap
pels schillen. Voor wij dat doen, la
ten wij liever tic hee.le boel in el
kaar storten. DE DUITSCHER
ZIET ZIJN ELLENDE, MAAR HIJ
ZIET ZIJN SCHULD NIET. HIJ
KOESTERT EEN WROK TEGEN
DE OVERWINNNAARS, IN WIE
HIJ DE EEN/GE OORZAAK ZIET
VAN ZIJN MISERE.
De economische aansluiting is
voor velen zui\or een „maagkwes
tie", zooals zij het 7.elf noemen, een
middel, om uit don nood van het
oogenhlik to komen. ïloevelen er
zoo over denken, valt moeilijk te
zeggen, maar dat het zeer actieve
krachten zijn, kan men rustig bewe
ren Daarnaast zijn er nog anderen,
die een complete inlijving bij Frank
rijk wenschen. Hun opvatting komt
tot uitdrukking in de ..Mouvement
pour Ie rattachement de la Sarre"
(M.R.S.), waarbij zich reeds onge
veer 150.000 leden hebben aange
meld
Fransche traditie
'7EK ER zijn er daaronder ook, die
^-Gloor hun lidmaatschap van deze
beweging hun nationaal-soeialistisch
verleden willen doen vergeten. An
deren weer laten zich hierbij door
economische overwegingen leiden.
En dan zijn er tenslotte ook hij. die
zich door hun wezen met Frankrijk
verbonden voelen.
Dit laatste geldt b.v. \oor do be
woners van de streek van Saarlouis,
d.w.z. ongeveer een zesde van het
land niet 120.000 inwoners. Dit ge
bied hoeft bijna twee eeuwen lang,
tot 1811, bij Frankrijk behoord: de
Fransche cultuur heeft er wortel
geschoten, de Fransche traditie is in
veel families nog levend, zooals om
gekeerd dit landje aan Frankrijk "n
heele reeks van kundige officieren,
maarschalk Ney in de eerste plaats,
geleverd heeft. Dit ingesteld zijn op
Frankrijk was de reden dat men de
bewoners van het Saargebied 'n de
rest van Duitschland altijd reeds
voor „Saarfranzosen'' heeft uitge
scholden. De snrekers van dc M.R.8.
brengen met eeni^c kracht van
overtuiging naar voren, dat een
louter economische aansluiting 4
gevolge zou hebben, dat de bewo
ners van het Saargebied geen enke
le politieke vertegenwoordiging zou
den hebben, dat liet land feitelijk
een soort van koloniaal gebied zou
worden.
Parijs gematigd
T"\ EZE beweging, die op zichzelf
de Franschen natuurlijk aardig
in de kaart speelt wordt momen
teel door Parijs schijnbaar geremd,
omdat men daar bang is, dat de ge
dachte \an annexatie van Duitsch-
sprekend gebied de geallieerden wel
eens afkeerig zou kunnen maken
van de economische aansluiting. De
verklaringen van Engelsche en
Amerikaansche zydc hebben er geen
twijfel over laten bestaan, dat men
van dien kant alleen zal toestem
men in een economische aansluiting,
terwijl Moskou er zich voorloopig
nog voor wacht om in de kwestie
van het Saargebied een bepaald
standpunt in te nemen. In Parijs
hoopt men echter de moeilijkheden,
die aan een economische aansluiting
van het Saargebied bij Frankrijk
nog in den weg staan, nog voor de
algemeenc regeling van de Duitsche
kwestie te kunnen overwinnen.
Mach. 2
IerlandSpanje te Dublin
De wedstrijd eindigde in een
32 overwinning voor de Ieren.
De Spaanse he doelverdediger
redt op briljante wijze
DE ETNA WERKT WEER
P)E Haagsche Kunststichting geeft
L>' een soort verantwoording over
haar beleid met betrekking tot het
Haagsche Tooneclgczelschap, een
stuk dat literair zer fraai gesteld
moge zijn, maar dat door zijn moti
veering allerlei vraagteekens op
roept, ja zelfs lichtelijk kinderlijk
aandoet. Het stuk spreekt over de
ervaringen, welke men in het eerste
halve werkjaar heeft opgedaan.
Een dezer ervaringen is, dat het
vele doublccren aan de werkkracht
en zelfs aan de gezondheid van de
spelers te zware eischen stelt en
dat in deze grootere beperking moet
worden betracht.
Wij meenden, dat dc Haagsche
Kunststichting dit by het opnemen
van haar taak reeds had kunnen, ja
had moeten weten, aangezien het
doubleeren waarlyk geen euvel
sommigen zeggen: kanker is van
den laatsten tijd!...
Een andere ervaring is, dat ..dc
splitsing in artistieke en zakelijke
leiding groote bezwaren kan ople
veren en dat het bestuur van de
Stichting op dit oogenblik
(sic! Red. NU.D.). meent, dat
een centrale leiding voor een goed
verloop niet kan worden gemist."
Niet nieuw
WIJ meenden, dat dit een erva
ring is, die men uit de jong
ste geschiedenis, niet eens de aller
jongste. had kunnen opdoen. Heb
ben de leden van deze Kunststich
ting wel eens kennis genomen van
dc commorcieele moeilykheden,
waarin Van Dalsum en Defrcsne in
dertijd ln Amsterdam geraakt zijn,
welke aanleiding gaven tot het roe
pen van Cor v. d. Lugt Melsert
naar de hoofdstad
De Kunststichting verklaart dan
verder: ,,Ook de meerhoofdlghcid in
de artistieke leiding bleek, al -
thans voor Den Haag. geen
geslaagde proef."
Wy hebben enkele woorden on
derstreept. die typisch zijn voor de
mentaliteit van dit stuk. De Haag
sche Kunststichting" schijnt zich
juist op tijd bedacht te hebben, dat
het Amsterdamschc gezelschap wél
een tweehoofdig^ leiding heeft en
tracht ons dus diets te maken, dat
het een kwestie van stedelijk kli
maat is. of er een één- dan wel een
tweehoofdige leiding zijn kan. Van
Royaards af kan men mtusschen
weten, dat een tooneelgezclschap 't
best door een éénhoofdige leiding
kan worden gediend, tenzij er een
paar menschen zijn, die elkaar in
volkomen harmonie aanvullen.
VRIJDAG 7 MAART. Itaii-
neer de winter voorbij is dan ver
toont de groenblijvendc Voorjaars.
dopheide of Erica camca haar on.
telbare rose of roode bloempjes.
Vele weken lang, zelfs tot in dc
maand Mei. kan deze bloei voort
duren. Deze Erica wordt niet hon
ger dan 2 a2Vi decimeter en komt
zooicjrl voor borders als voor com
binatie met lage heestertjes of voor
rotstuincn in aanmerking Got;
kan men ze wel een afzonderlijk
hoekje in den bloementuin geren.
Er bestaan ook laatbloeienüe soor
ten, namelijk de Erica te/ralix cn
Erica vagans, die van Juli tot n
October hun bloemen vertonnen. Ze
verlangen een lossen, vochihoudcn-
den grond.
P) E Haagsche Kunststichting
heeft dit alles noodig als aan
loop voor haar bericht, dat inder
daad aan Cces Laseur de opdracht
is. verleend om de samenstelling
van het gezelschap voor een vol
gend seizoen, onder zijn algemeenc
artistieke en zakelijke leiding voor
te bereiden. Wij hebben reden te
gelooven, dat Cees La9eur wel sla
gen zal, maar wij missen toch in
dit bericht welke menschen nu
terwillc van hem losgelaten zyn.
Wij hebben reden te vermoeden, dat
dit zijn mevr. RanucciBeekman,
Dirk Verbeek en Johan de Meester.
Men kan rnet hun beleid tydens de
oorlogsjaren niet in alle opzichten
instemmen, niettemin hebben zij
zich zoo eenigc verdiensten jegens
het Haagsche tooneelleven verwor
ven, waarvan deze verantwoording
op z'n minst had kunnen gewagen.
Speciaal het heengaan van .Toh. dc
Meester is een punt, dat dc too-
neelliefhcbber. die oog heeft voor
de artistieke zijde van het vak. niet
gemakkelijk neemt". Duidelijker
gezegd: hc-t loslaten van dezen
voortrcffclyken regisseur lykt mij
een doodzonde, die door geen tien
Haagsche Kunststichtingen met al
hun stichtelijk en zwaarwichtig ge
redeneer kan worden goedgemaakt.
C. A SCHILP.
Dc Fransche pers heeft in haar
hoofdartikelen wegens de sta
king door de radio verspreid
in liet algemeen instemming be
tuigd met het terugroepen van
admiraal Thierry d'Argenlieu als
hooge commissaris \oor Indo-
China. Van linksche zijde wordt
echter critiek geleverd op de be
noeming van Èmile Bollacrt ter
vervanging van d'Argenlieu. om
dat dezo vervanging geen ver in
dering van politiek zou boteekc-
nen. Dc linksche ..Franc Tireur"
schrijft* „Gaat Bollaert naar Indo-
China om tenslotte (c onderhan
delen met verlegcnwoordigois van
het Vietnameeschc volk of om
met z>jn autoriteit dc politiek van
herovering tc dekken? Wij stem
men in met het heengaan m
den monnik-soldaat (Thierry
d'Argenlieu trad in 1020 in bij de
patefs carmelieten doch verliet
na den nederlaag van Frankrijk
het klooster om zich bij generaal
dt Gaulle tc voegen) doch wij
verwachten ook een vervanging
van zijn optreden".
Het orgaan van de M.R.P.
..l'Aube. schrijft: „D'Argenlieu en
Bollaert zijn sedert 1940 getuigen
en waarborgers geweest van de
zelfde idee. Dc geschiedenis leert
dat zij tezamen Indo-China hij
Frankrijk hebben teruggebracht
zooals zij tezamen gezworen heb
ben Frankrijk tot zichzelf terug
tc brengen".
Oekraïnsche moeilijk
heden
T~\ E „New York Times" schrijft,
dat het zenden van Lazer
Kagunowitsj, den zwager en rech
terhand van Stalin, naar de Oe-
kraine om „de partij cn het werk
der Söwjet-Unie 1c versterken"
een bewijs is. dat de Sowjet-Unie
ook liaAr na-oorlogsche moeilijk
heden heeft.
Het blad merkt op, dat ondanks
allo pogingen om hen tc Russifi-
cccren ..de Oekrainers dc separK
tisclie beweging blijven voortzet
ten, welke nieuwe kracht vindt
in het tekort aan voedsel, nog
v erergerd door dc voorraad vor
ming der Sovvjcts".
Het blad besluit: „Het .separa
tisme in de Oekraine blijft een
zwakheid in de structuur der
Sowjet-Unie, ondanks zijn aan
blik van onverlvoken eenheid.
Een leger noodig
DE aanbeveling van de plaats
vervangers van de ministers
van buitonlandsche zaken, dat
Oostenrijk toestemming zal krij
gen voor liet houden vari een
eigen leger, is te Weencn niet m 't
onverdeelde instemming ontvan
gen. „Ncucs Oesterrcich" het blad
dat tracht de inzichten van alle
drie democratische partijen naar
voren te brengen, zegt ten aan
zien van deze kwestie in een
hoofdartikel o.n.: „de meerder
heid van ons volk is on het oogen-
biik niet in dc juiste stemming
om de politieke waarde van dit
geschenk op prijs te stellen.
Wij hebben voor het oogenblik
meer dan genoeg van alle mili
taire dingen. Wij hebben geen be
hoefte meer aan geschiet en ge-
marcheer Overigens, hoe zullen
wij een dergelijk duur stuk speel
goed kunnen betalen?"
Het blad dringt er <>p nan, dat
wanneer Oostenrijk toch een leger
zal moeten hebben, liet een
„volksleger" zal zijn en geen be
roepsleger.
pelen gekookt, gebakken of als
puree kan eten. maar maakte U wel
eens aardappelschclpen?
Hiertoe NCrmcngt U purée met wat
geraspte kaas, fjjn gosneden vlcesch-
re-C'tjos, gebakken uien nf fijn gehakte
gebakken peterselie en vrat aroma; dit
mengsel doet U in schelpen, maakt
eieze van boven af met een beetje 4o-
tcr, wat paneermeel cn nog een w>i-
nig gernspte kaas cn zet ze dan even
in den oven tot zo lichtbruine korsties
hebben. Indien TJ geen schelpen bezit
kunt t* van dc genoemde ingrediënten
ook koekjes vormen, deze door paneer,
meel wentelen en ze vlug aan alle kan_
:cn bakken,
Heerlijk is een aardappelsle Noodig
zijn: 500 gram aan dunne schijfjes
sneden gekookte aardappels; 6 lepels
olio (als U die nop in voorraad heeft);
•1 lepels nzÜn zure augurkjes pc.
per, zout. mosterd, soja. fijn gehakte
peterselie cn fiin gehakte ui. Vermeng
de aarriappelschijfjes met al deze in
grediënten: doe er zoo mogelijk wat
mayonnaise door, want deze is overal
\erkryg:baar,
U kunt door deze aardappelsla ook
vlcesch-, visch. of proenteresten doen.
Het staat aardig aU U dien schotel
dan parnccrt met schijfje* tomaat cn
komkommer, vat slablaadjes cn tot
waaiers gesneden augurkjes
Yehudi Menullin wordt in April
in Nederland verwacht. Hij zal
niet orkesten optreden en teza
men '.net zijn zuster Hephzibah
sonatenavonden geven.
T NTUSSEN was dc kring van
mensen, die rond Kroesbaard
drongen, steeds groter geworden.
Zij, die achteraan stonden, wisten
niet precies wat er in het midden
van de kring gebeurde of tc zien
was en daarom raadden zy er
maar naar.
„Wat is er aan 't handje?"
„Weet ik niet, 't geloof dat er
iemand flauw gevallen is."
„Wel nee, mens, d'r heeft er één
onder een auto gelegen."
„Zeker toen die stilstond, hc."
„Maak nou geen flausies, d'r is
écht een ongeluk gebeurd."
,,-k Geloof d'r niks van, want
anders zou er wel een dokter zijn!"
„Wie zegt je, dat er geen dokter
is?"
IEMAND binnen uit de mensen
groep draaide zich om en riep:
„Er is niemand flauw gevallen en
er heeft ook niemand onder een
auto gelegen. Ze hebben een kabou
ter gevonden."
„Een kabouter?"
„Ja, een échte kabouter cn ze zeg
gen nog wel, dat 't een kabouter-
kómng is
„Hahahahahahaha," bulderlachte
een meneer met een fel-rood hoofd,
„een kabouter, hihihihi, die bestaan
toch niet. alleen maar ln sprookjes,
hohohohohohoho
FEUILLETON
13
„Dat zou ik waarschijnlijk wel
kunnen", zei Marian nadenkend.
„trouwens, byna iedereen Ze
hield op en probeerde streng te kij
ken.
„Ik heb het druk", zei ze, „en
jullie zullen de schoolbus nog mis-
loopen als jullie niet wegvliegen".
De drie kleine Carstairs keken
naar de keukenklok en vlógen
weg. Aan de voordeur kusten zc
hun moeder haastig goedendag.
April, die als laatste wegging, keek
weer naar de klok en maakte een
vlugge berekening. Als ze dc bin
nenmocht nam en den heelen weg
hard liep, kon zc zestig seconden
uitsparen. Ze hing aan moeders
hals en begon te huilen.
„Goeie genade", zei Marian ver
baasd, „wat krijgen we nou kind
je?"
„Ik dacht cr net aan", huilde
April, hoe vreesclijk het zal zijn als
wc allemaal groot zijn cn getrouwd
en weg cn als U heelemaal alleen
zult zyn". Ze drukte haastig een
vochtig zoentje op moeders wang.
draaide zich om en vloog als een
pijl uit den boog den heuvel af. Ze
moest maken, dat moeder aan het
denken sloeg, voor het geval dat
zc inspecteur Bill Smith tegen het
lijf liep terwyl zij naar school wa
ren.
Marian Carstairs liep langzaam
terug naar de keuken. Ze zette de
borden in elkaar, zette ze in den
gootsteen en liet er water over loo-
pen. Toen borg ze dc melk en dc
boter weg in de ijskast. Het huis
scheen erg leeg en erg stil nu de
drie kleine Carstairs lawaaiend en
gillend den stoep af gerend waren.
Ze voelde zich alleen, ongelooflijk
alleen en had ineens het land aan
alias en iedereen. April had gelijk.
Wat vreeselijk zou het zyn, als ze
allemaal groot en getrouwd en weg
waren.
Boven stond bladzijde 245 in de
schrijfmachine en de laatste regel
ervan luidde: „Clark Cameron
stond op, na dc stille gestalte on
derzocht te hebben. „Dit was geen
hartaanval", zei hij langzaam,
„deze man werd vermoord, net als
alle anderen". Marian Carstairs
wist precies hoe de volgende regel
moest beginnen: „Het bleeke meis
je uitte een gesmoorden krec" van
schrik". Ze wist ook, dat het tijd
voor haar was, om haar werkbroek
aan te trekken en aan de volgende
tien bladzijden van „De Zeveódc
Giftmenger" te beginnen.
In plaats daarvan hep ze den
tuis in en liep rusteloos dc grind
paden op en neer. Het zou jaren
duren, voor ze alleen achter bleef.
Tien op zijn allerminst. Maar tien
jaar konden zoo vlug voorbijgaan.
Kon het al tien jaar geleden zijn,
dat Jerry
Marian ging zitten op dc bank,
die April en Dinah gebruikten om
erwtjes tc doppen en liet alles van
het begin af aan nog eens de revue
passceren, zooals ze al zoo dikwijls
gedaan had. Ze hadden elkaar ont
moet bij het ïyk van een door ma
chinegeweerkogels gedooden gang
ster op den hoek van een straat in
Chicago. Het was haar eerste copie
van eenige beteekenis geweest en
ze was nog maar negentien jaar,
hoewel ze een duren eed gezworen
had. dat ze vijf en twintig was, toen
ze het baantje kreeg. Ze was bang.
Jerry Carstairs was lang, had war
rig, bruin haar en een lachend, al-
ledaagsch gezicht met sproeten.
Hij had gezegd: „Zoo, kindje! Alles
vergeten, wat je op dc school voor
journalistiek geleerd hebt? Kijk
eens hier
Tien minuten later had hij ge
zegd: „Ben je morgenavond vrij?"
Ze hielden zich niet aan de af
spraak. Dat was de avond van den
brand in het warenhuis. Zc ont
moetten elkaar een jaar lang niet
en toen zagen zc elkaar weer in
een roeiboot, die op het modderige
water van dc buiten haar oevers
fetreden Mississippi ronddobberde,
'itgerekend op dat tijdstip, daar in
die roeiboot vroeg hij haar ten hu
welijk.
Een vrederechter in New-York
had ze getrouwd, juist op den dag,
dat Mayor Walker Charles Lind
bergh had verwelkomd. Hij zotte
haar af bij den hoofdingang van
hun hotel en ging er van door met
twee fotografen. Den volgenden
dag kwam hij weer boven water,
vermoeid en ongeschoren en zei:
„Luister eens, kindje, pak gauw de
spullen in. Over twee uur gaan wc
naar Panama".
Dinah werd geboren in een heet,
stoffig Mexicaansch stadje, waar
niet eens een dokter was en waar
behalve Marian zelf niemand En-
gelsch sprak. En zy sprak geen
enkele andere taal. Jerry was der
tig myl ver weg om de revolutie
mee te maken. April werd geboren
in Madrid, op den dag, dat koning
Alfonso vluchtte. Ze werd geboren
in een Madrileensche taxi. waarin
Marian, half krankzinnig van angst
op zoele was naar Jerry. Toen Ma
rian den volgenden dag heelemaal
wakker was, was Jerry naar Lissa
bon vertrokken en had een briefje
achtergelaten, waarin stond
„Noeni haar Alartha, naar mijn
grootmoeder". Marian vloekte hui
lend in haar kussen en noemde de
baby April.
Drie weken later volgde ze met
de twee baby's Jerry naar Lissa
bon, naar Parys, naar Berlijn en
tenslotte naar Weencn. altyd onge
veer twee treinen achter hem aan.
In Weenen haalde Jerry haar af,
zijn armen vol met al de bloemen,
die hy had kunnen vinden, en zc
vergat, dat ze razend op hem was.
In het begin van 1932 werd Ar
chie geboren op een Chineeschc
vrachtboot, die juist op den dag
van het bombardement van dc Ja-
pansehe vloot de haven van Shang
hai binnenliep. Daarna besloten de
Carstairs zich tc vestigen.
Jerry kreeg een baan bij een
New-Yorksche krant. Ze hadden
een huisje op Long Island, een
dienstmeisje, dat Walda heette en
meubels, die met zoo-en-zoo-veel
per maand moesten worden afbe
taald. De eerste maand was het een
hemel op aarde, dc tweede maand
was het leuk en toen begon Marian
zich dood te vervelen. Ze liep on
geveer een week lang „Time on my
Hands" te neuriën en toen begon
ze een detcctive-roman tc schry-
ven.
(Wordt vervolgd
„Nou, geloof 't dan niet, mijn-een-
biet!" zei de eerste meneer, die een
beetje boos v/erd omdat hy dacht
dat de fel-rodc l.cm uitlachte.
OPEENS kwam er een jongeman
aanlopen. Hij was niet groot,
maar ietwat breed geschouderd, had
krullend blond haar cn, omdat hij
waarschijnlijk wat ouder wilde
lijken dan hij was, een smal blond
snorretje. Z'n bruine sportpak stond
hem werkelijk uitstekend. Hy' baan
de zich met z'n ellebogen een weg
door dc dichte mensenhaag en als
cr iemand boos keek zei hij alleen
maar het geheimzinnige woord:
„Pers".
Na veel geboks en geduw bcrcikle
hij het midden van dc kring en zag
daar, hoe een oud bebaard man
neke cn een dikke, deftige meneer
op de straatstenen zaten en aller-
gcnocgclykst praatten met
een kabouter. Met een kaboutcr-
kóning, zoals de jonge man onmid
dellijk zag aan het gouden kroon
tje, dat Kroesbaard droeg.
Majesteit," zei dc jonge
man met een heetje dikke
stem en hij lichte z'n hoed van z'n
hoofd, „mag ik mij even voorstel
len: mijn naam is Kuifvogel, ik ben
verslaggever van het Nieuw Stad-
schc Dagblad."
„Aangenaam," zei Kroesbaard
minzaam cn hij tilde even, tot we
dergroet, z'n kroontje op, „ik ben
koning Kroesbaard van Zwamland.
Wilt U iets van mij
„Ja. Sire," zei Kuifvogel, die, 70-
als elke goede verslaggever zich
niet in 't minst verbaasd toonde,
„zou ik U mogen interviewen?"
„Hoor eens, jonge man, ik weet
niet wat U met dat vreemde woord
bedoelt, dus ik kan geen ja of neen
zeggen."
„Och, Majesteit, dat vreemde
woord wil alleen maar zeggen dat IK
U een paar vragen wil stollen. Is
er al een andere verslaggever mei
geweest?" vroeg Kuifvogel aan de
omstanders.
„Neen," zeiden die.
„Dan heb ik een aardig primeur-
tjc."
„Jonge man, U spreekt, geloof ik,
graag in vreemde woorden," zei
Kroesbaard.
„Sire, dat zijn zo onze vakter
men," zei Kuifvogel vrijmoedig, „ik
wil daar alleen maar mee zeggen
dat ik dan het eerste bericht heb,
dat U in onze stad is aangekomen
„Zoo," antwoordde Kroesbaard,
„dat genoegen wil ik U wel gunnen.
Wat wilde U van mij weten?"
VOORDAT Kuifvogel echter z'n
eerste vraag kon stellen klonk
een barse stem die riep: „Uit el
kaar, mensen, niet stil bleven staan.
Jullie brengen het verkeer helemaal
in dc war. Doorlopen, geen opstoot
jes. Vooruit, opschieten, jij!" Een
gi-ote, forse politicagent was nader
bij gestapt en begon de mensen weg
te jagen.
„Gaat U mee, Majesteit," zei
Kuifvogel haastig, „ik weet een rus
tig plaatsje waar wij kunnen pra
ten."
„Hoe kom ik door die drukte
heen," vroeg Kroesbaard een beetje
angstig.
„Geeft U my maar een hand, dan
zal ik U er wel doorloodscn."
(Wordt vervolgd)
zaterdag 8 maart
HILVERSUM I, 301.5 m. 10.45
Opera's van Leoncavallo; 11.45 Fa
milieberichten; 12.03 Zang en piano
12.30 Lunchconcert. 13.00 Strijd
krachten; 13.45 „Tooncel en film";
14.15 Engelsche les; 15 45 K.R.O.*
Kiosk; 16.00 Hartvclt-Kwartet;
17.00 „De Wigwam", hoorspel;
18.00 Pianoduo; 18.15 Journalistiek
weekoverzicht; 18.30 Strijdkrachten
19.15 Muzikale Tombola; 19.15 De
rubriek voor den Wederopbouw;
20.15 „Wie weet hoe deze plaat
heet?"; 20.30 Lichtbaken; 21.00
„Negen heit dc klok"; 22.00 Ameri
kaansche Noviteiten.
HILVERSUM II. 115.5 m. - 10.00
Morgenwijding: 10 20 Radiofeuille
ton in zes afleveringen; 10.35 Fluit
en piano; 11.00 Voor de arbeiders;
12 35 Orgelspel; 13 15 „Attcntia";
13.45 Mctropolc-orkest I1 15 Sport-
praatje: 11.30 Radio Philharmo-
nisch Orkest: 15 30 Van bock tot
boek; 16.15 „Veiligheid na den oor
log"; 17.00 Collegium Musicum Am-
stelodamense: 18 15 Omroeporkest;
18.45 Organisaties der Vo'keren;
19 00 Omroeporkest: 19 30 Voor de
Rijpere Jeugd: 20.05 Dingen van
den dag: 20.15 En nu Oké; 21.30
Socialistisch commentaar; 21.45
Orgelspel; 22.00 .The Ramblers";
22.30 „Doodenhuis".
