Een rijksdaalder drie
dagen „heerenleven"
Kan Labour naturellenprobleem
in Zuid-Afrika oplossen?
KLM gaat haar „vloot"
geheel vernier wen
Excuus aan de
Esperantisten
Progressieve krachten zijn zwak
in de Ur'e
Anti-semitisme
bij „De Hoop"
Nieuwe verklaring ook
onbevredigend
Amerika beheerscht de wereldmarkt
Duitschland blijkt
uitgeschakeld
j JAN HENDRIKS i
TUINKALENDER
Donderdag 13 Maart 1947
I-IET Britsche Empire maakt een
-*• zware crisis door Het moeder,
land lijdt onder -de gevolgen van
den oorlog: dalende rantsoenen, ge
brek aan kolen, tekort aan woon
ruimte, felle strijd vóór en tegen na
tionalisatie. meer import dan export
van goederen.
Wat het Empire betreft: er blijft
niet veel meer van over.
Egypte, de Soedan In lia. Birma
zijn allen druk bezig zich ..los" ie
maken.
Dat wijlen de Volkenbond Palesti
na als mandaat aan Engeland heeft
toevertrouwd, wordt door menigen
Brit thans bitter betreurd.
Terwijl blood, sweat and tears"
dus nog steeds het parool zijn. zijn
de Engelsche koning koningin en
de twee prinsessen in Zuid-Afrika
gearriveerd, het land, Jat tijdens
twee wereldoorlogen zijn zonen voor
Engeland en de Geallieerden in den
strijd zond
De Britsche pers begroette de reis
over het algemeen met instemming,
maar de links.georiënteerde „Rey
nolds News" vraagt zich af. waarom
Zuid-Afrika deze eer te beurt
valt
Veldmaarschalk Smuts, die aan
vankelijk zulk een enthousiast voor
stander van de Vercenigde Naties
was, Imeft thans als eerste staats
man een Jirecten aanval gedaan op
het prestige van de UNO door de
besluiten van de Assemblée te ne-
geeren. Hij wenscht Zuidwest Afrika
niet te beheeren voor de Veicenigde
Naties, maar wil het inlijven bij zijn
land en verder wil hij de behande
ling van zijn Indische onderd oen
niet in overeenstemming brengen
met het Handvest, zooals door India
werd geöischt.
Hoe is de situatie in Zuid Afrika?
Twee millioen blanken, die het mo
nopolie bezitten van de politieke en
economische macht, regeeren over
6.500.000 oorspronkelijke bewoners,
meest kaffers, en 1.000.000 personen
van gemengd ras pn Indiërs, die
geen vertegenwoordigers in het Par
lement hebben
Verdrukte meerderheid
O LECHTS zeven van de 150 le-
den van het parlement pleiten
voor de rechten der verdrukte meer.
derheid. Zal de Engelsche koning
plaatsen bezoeken, waar de kaffers
en Britsch Indiërs „gehuisvest" zijn
of beter gezegd in „krotten" wonen?
Hij zal er geen rioleering. of straat
verlichting aantreffen. Water kun
nen de bewoners krijgen uit enkele
kranen, die op grootcn afstand van
elkaar in de straten zijn aange
bracht.
Blanke kinderen kunnen de scho
len vrij bezoeken, maar voor do kin
deren van andere rassen wordt zoo
goed als niets gedaan. Op de tien
kinde-en kunnen er drie een school
bezoekeo.
Aan ondorvoeding zou zestig pro
cent der kinderen beneden achttien
jaar sterven. Er bestaat voor de
verwaarloosde groepen geen steun
bi] werkloosheid, ouderdom of inva-
In de Dinsdagavond gehouden
buitengewone ledenvergadering
van de roeivereeniging „De Hoop"
is besloten, dat het bestuur van
de vereeniging in de toekomst
geen verschil zal maken tusechen
Joden en niet-Joden bij het aan
nemen van nieuwe leden. Dit
naar aanleiding van de onlangs
aan een Joodsch meisje geweiger
de introductie. Hoewel voor den
oorlog een dergelijke tendenz in
de vereeniging bestond, is hier
van in de reglementen niets vast
gesteld. Een unanieme stemming
bewees op ondubbelzinnige wijze
dat het betrokken bestuurslid vin
„De Hoop" in het onderhavige ge-
va! tegen den geest vin de ver
eeniging. die door de gebeurtenis,
sen tijdens de bezettingsjaren e«;n
grondige wijziging heeft onder
gaan, heeft gehandeld.
Geen verschil?
Dit communiqué van „De Hoop"
is, zacht uitgedrukt, niet bepaald
bevredigend. Weer de verklaring,
dat voor den oorlog 'n anti-semie-
tische tendenz in deze ro°i-vereeni-
ging bestond (hoewel die n'ct in de
reglementen was vastgelegd1 Sic!)
weer de mededecling, dat ei geen
verschil gemaakt zal worden tus-
schen Joden en niet-Joden, in het
eerste bericht namens het bestuur,
in het tweede namens de buitenge
wone ledenvergadering.
De geest van de vereeniging heeft
tjjdens de bezetting een grondige
wijziging ondergaan, vermeldt dit
communiqué. Waaruit moet dit blij
ken? Uit bovenstaande mededcelin-
gen? Wij vermogen dit niet in te
zien.
Wel had dit kunnen blijken
als de leden, die ter vergade
ring aanwezig waren, die nu al
leen maar uitspraken, dat het
„betrokken" bestuurslid, dat
mededeelde: ,.De Hoop"
wenscht geen Joden op te ne
men, hem gedwongen hadden
af te treden!
Bestuurder blijft
Nu bljjft deze man, die door de
stemming der vergadering heusch
niet van zijn volkomen on-Neder-
landsche gezindheid genezen is,
rustig leiding geven aan deze roei
vereeniging, die, in tegenstelling
met zijn opvatting, geen verschil
meer zal maken tusschen Jood en
niet-Jood.
Dat dit van zijn zijde con amore
zal geschieden meenen wjj ernstig
te moeten betwijfelen.
De Joden, die tot „De Hoop" wil
len toetreden, moeten voorloopig
maar alle hoop op een hartelijk
„welkom" laten varen. Red.
'.iditeit De blanke verdient 390
per jaar in de goudmijnen, maar Je
zwarte moet in dien zelfden termijn
rondkomen met 47.
F E vooruitzichten van Zuid Afri-
ka zijn niet rooskleurig.
De welv:.art is thans nog geba-
scprd op de goudproductie, den
landbouw en de industrie. Maar de
goudmijnen zullen vermoedelijk bin
nen afzienbr»ith lijd uitgeput zijn.
voor uitbiv 1 nn den landbouw
is de grond - hi eti de regen on
voldoende. Alleen ver doorgevoerde
industrialisatie zal het land kunnen
redden. De mogelijkheden daartoe
zijn aanwezig: het heeft steenkool,
electriëche kracht, vele mineralen.
En ook voldoende arbei lskracht, in
dien tenminste de kleurlingen ge
schoold worden. Dan moet zijn le-
venspeil verhoogd worden en dat
heeft tengevolge dat zijn koopkracht
toeneemt en dus de welvaart van
de Unie vermeerderd wordt.
Doch de blanken vreezen dc ge-
leidclüke ontvoogding der andere
ia--. fi Ito blanke arbeiders wen-
-i Ir - zoomin als in Australië
de icntic van de zwarten met
hun ia geren levensstandaard. Dp
directies van do goudmijnen zijn af-
kecrig van loonsvei hooging der
zwarten, omdat Jan ook hun pro
ductiekosten zullen stijgen. Boeren
willen uii t dat dc trek naar de stad
zal toenemen on reeds is de klacht
op de landbouw-conferenties, dat
men op het land handen te kort
komt. Toch schijnt het. dat economi.
sche noodzaak de politiek dicteeren
zal en deze kan geen andere zijn dan
algemeene stijging der productivi
teit verdeeld over blank en zwart.
Wordt Labour actief?
T N verhand hiermee is het interes-
A sant. dat de Zuid-Afrikaansche
Labourparty. opgericht in 1903. een
GEN. JAN SMUTS
negeert dc U.N.O.
nieuwe vooruitstrevenden aanvoer
der gekregen heeft in den 56-jarigen
doe Sullivan, een Australiër, die na
een jaar lidmaatschap erin geslaagd
is twee leiders, niet wien hij het niet
Icon vinden, uit de partij tc werken.
Zij waren er tegen, dat „kleurlin
gen" lid van ac partij zouden wor
den.
Sullivan heeft in ec-n rede te Dur
ban geöischt. dat de „kleurgrens"
wordt opgeheven. nici-Europeesche
vak-organisaties worden erkend,
werk, vrije opvoeding en huisvesting
worden gegarandeerd.
De Labourparty is evenwel zwak
vertegenwoordigd in het parlement
en het zal nog veel strijd kosten,
voordat in Zuid-Afrika de rechten
van Je kleurlingen worden erkend
T. L.
(Van onzen luchtvaart
medewerker)
T_T ET voeren van een goede
-*• „vlootpolitiek" heeft voor
de ontwikkeling van een lucht
vaartmaatschappij dezelfde be-
teekenis als dc juiste strategie
voor den generaal. De prominen
te positie, welke de K.L.M. voor
den oorlog in de wereld innam,
was niet alleen verworven door
den voor de Nederlanders ka-
rakteriseerenden ondernemings
geest, het initiatief, waardoor
zij den Britschen en Franscncn
concurrent in West-Europa tel
kens weer een slag voor was,
maar zeer zeker ook dbor de
vlootpolitiek, welke de Neder-
landsche maatschappij volgde.
Zij liet zich daarbij door een een
voudig principe leiden: koop het
beste op de wereldmarkt, onver
schillig of het Duitsch, Fransch of
Amerikaansch materi .al is. Nu had
de Ameriknansche industrie sedert
1930 zoo'n vlucht genomen, dat de
fabrieken in California en bij New
York inderdaad het besto vliegtuig
op de markt brachten en zoo vloog
de KLM dan ook een reeks van ja
ren met Ameriknansche toestellen.
Kort voor den oorlog kwam de
Duitsche industrie zeer snel omhoog
cn het was \onral Wocke Wulf. die
met zijn viermotorige Condor
trachtte de hegemonie van de Ame
rikanen op tie wereldmarkt te bre
ken. In Zuid-Amerika cn in hei
Verre Oosten zouden de Duitschers
ook succcj-soii behaald hebben, in
dien de kanonnen cn bommen niet
een vroegtijdig einde maakten aan
dezen vredelievende!) handel.
Gewijzigde situatie
Het einde van den oorlog kwam
met een gewijzigde situatie: de
Duitsche industrie was verwoest,
de Fransche «lie nimmer iets te be-
teekenen had. moest met vijf v\erk-
looze jaren achter den rug. aog j
steeds opgebouwd worden en de
Fngelsche had het druk met de bin-
nt alandsche markt te verzekeren
tegen den Amprikaanschen druk
nm aan export te denken. Zoo
thans de situatie, dat de Amerika
nen de wereldmarkt hechter dan
ooit in handen hebben, terwijl nog
steeds in de verste verte geen con
currenten in zicht is.
Dus heeft de KLM haar vliegtui-
gen weer in Amerika moeien bestel
len. Eerst werd. om maar te kun
nen vliegen, een aantal Dakota's int
de militaire dumps betrokken
zooals in ans land ook de eerste
auto's voor particulieren uit oor
logsdumps kwamen waarbij al
ras een aanvulling van nieuw i.t-
terieel kwam met de Skymasters
van Douglas, de DC4. die vij hier
feitelijk in 1940 reeds hadden moe
ren hebben, als er geen oorlog ge
komen was Men ziet dus hoe „oud''
het ontwerp van dier Skymaster
eigenlijk is Een werkelijke voor
uitgang beteekende pas dc komst
van de Constellations wn Lock
heed. Weliswaar werd dit toestel
ook al voor den oorlog ontworpen,
doch het kwam niet voor het twee
de oorlogsjaar in de „vaart''.
Zoo was de situatie voor de KLM
in den zomer van het vorige jaar:
de oude Dakota's, de reeds verou
derde Skymasters en de betrekke
lijk nieuwe Constellation.
Nu nog vormen deze drie typen
de kern van de bij elkaar geraapte
partij. Er moet tenslotte teekening
komen in de „vlootpolitiek" en wel
omdat die beheerscht wordt door
het simpele feit, dat de luchtvaart
zich moes standaardiseeren: er moet
één type komen voor het binnon-
landsche verkeer, een ander voor
het internationale en een derde
voor de intercontinentale verbin
dingen. Op dit oogenblik heeft de
KLM de Dakota voor de eerste ca
tegorie. de Skymaster voor de twee
de en dc Constellation voor dc der
de.
Wij staan nu in dc historie
van onze luchtvaart weer voor
een mijlpaal: de IyL.M is thans
weer bezig haar geheele vloot
te vernieuwen; twee jaar na de
bevrijding!
Nieuive typen
De Dakota wordt vervangen door
de Conver. van de Consolidatedfa-
briek. de Skymaster blijft voorloo
pig voor Europa gereserveerd, doch
za| langzamerhand door de Constel
lation vervangen worden cn .iet
verkeer op den langen afstand, mot
Amerika cn met Batavia, zal voor
rekening komen van de Douglas
DC6, van welk tvpc de KLM een
dozijn besteld heeft.
Dit nieuwe vlootprograniran zal
zich binnen twee jaren voltrekken.
F.n dan zal er ongetwijfeld weer een
nieuw schema gereed liggen....
Henri Bruning
veroordeeld
Het Haagsche Tribunaal heeft
den letterkundige H nri Bruninj
veroordeeld tot interneering tot 5
Juli 1947. nij werd tevens uit 1c
beide kiesrechten ontzet. Bruning
heeft in de oorlogsjaren artikelen
•n nationaal-sociaiistische bladeii en
periodieken geschreven. Hij was li-i
van de NSB en begunstigend lid
van dc SS.
Vlaamsch dichter
gehuldigd
Zondag is de Vlaamsche dichter
P O Buckinx. wonende tc Brussel.
;p. zijn geboorteplaats Hasselt op
nffïcieele en zeer hartelijke wijze
rehuldigd wegens de bekroning met
den prijs voor letterkunde der
Vlaamsche provincies 1946 voor zijn
•«•ngstcn bundel poëzie „De vleuge
len van Icarus".
De Vereeniging van Limburgsche
schrijvers, waarvan Buckinx lid <s.
had het initiatief genomen voor
deze huldiging.
Delegatie der Ned
Herv. Kerk
Op uitnoodiging van den Federa
tieven Rh ad van Kerken in Amerika
zal een delegatie der Ned. Herv.
Kerk een bezoek brengen aan do
kerk in Amerika. Deze delegatie be
staat uit dr E Emmen. scriba der
Gen. Synode, prof. dr. Th. L. Hait
jema. hoogleeraar vawege de Ned.
Herv. Kgrk te Groningen en prof
dr. S. F II. .1. Bcrkelbacli van der
Sprenkel, hoogleeraar vanwege Je
Xed. Ilerv. Kerk te Utrecht.
r^ORT na het uitbreken van den
IV ••orston wereldoorlog in 1914.
bevatten ecnige buitcnlandsche
dagbladen het bericht, dat dr Zn-
menhof, dn samensteller van het
als wereldtaal bedoelde Esperanto,
vrijwillig uit het leven gescheiden
was. Voor zoover mijn geheugen
mij niet bedriegt, waren het de Zwit-
sersche „Nationale Zeitung". «Ie
„Wiener Neueste Narhriohten" en
•le Hongaarsche „Budapest! llirlap"
Het zullen er waarschijnlijk wel
meer geweest zijn. d:< mij echter
niet onder «Ie oogen gekomen zijn.
Een tegenspraak heb ik nadien
nooit te zien gekregen. Dit behoeft
niet zoo erg te verwonderen. Bij den
vloed van gebeurtenissen in dien
oorlogstijd werd een dementi waar
schijniijk „niet van belang" geacht.
De vrienden, belangstellenden en
esperantisten blijken beter op de
hoogte te zijn, dan zij wier interesse
niet bepaald' op dit. overigens
schoone doel. gevestigd is.
liet doet mij genoegen, dat een
aantal lezers mij gewezen beeft op
geenszins gewelddadige wijze, waar
op rlr. Zanten hof zijn leven eindig
de Dat het echt een „smaad" zou
werpen op dozen geleerde, indien
dit wél het geval zou 'zijn geweest,
moet ik ontkennen. Wanneer
iemand, tengevolge van zijn ineen
gestorte illussies. zijn hoop. zijn
ideaal, de wereld niet meer „aan
kan" en vrijwillig een eind maakt
aan zijn aardsehe leven, zoo kan het
hoogstens gebrek aan moed aan
Godsvertrouwen genoemd worden
In geen geval steekt er !cts in dat
oneervol, is en als smaad kan vvor
den opgevat. Do verantwoording
van zulk een besluit is hiermede
natuurlijk niet verdedigd, dit. moet
berusten op de geestesgesteldheid
van den mensch. Op religieuze gron
den kan het zeker niet
Het geeft mij groote voldoening
te weten, dat cr nog menschen zijn
te vinden, voor wie de ideëele din
gen hoven de atoombom uitgaan.
JAN HENDRIKS.
Dc D.C.-G, één der nieuwste
K.L.M.-tncstcllen.
mm
OVER eigendomsrecht zijn dik
ke boeken geschreven. Dat
weet iedereen, ik behoef u daar
van geen index op te geven. Prou-
don heeft lang geleden gezegd,
eigendom is diefstal, en dat heeft
:n dien tijd vele pennen in bewe
ging gezet.
We hebben sinds een paar da
gen alleen maar wat onrijpe drui
ven gegeten, die onzen honger niet
Konden stillen. De Pool Wladeck
is onze expert in het machtig
worden van voedsel en svij zien
hem plotseling verschijnen (me!
een speenvarken onder den arm
«Jat hij bij een Roemecnschen boer
gekaapt heeft.
De Rus Iwan had reeds opge
merkt. dat hij achter het hek van
de boerderij verdwenen wos en
hij rook onraad Als hij terug
komt moeten we het op een loo
pen zetten.
Wladeck houdt het beest met
z'n lange vingers den bek dicht.
Zooals ere weet. krijgscht zoo'n
lier afgrijzclijk.
„Laufen! Laufenl" schreeuwt hij
en wij draven als renpaarden een
bosch in.
„Schwein kleines zum Frcesen."
zegt hij grinnikend.
„Het dier is nog levend!" ant
woord ik naief.
Iwan lacht cn klopt me op den
schouder. Ieder ander zou ge
dacht hebben, dat ik mij een
beetje aanstel Hij niet.
„Wie moet dat dier nu dood
maken?" vraag ik. Wladeck zou
zonder bezwaar het beest met z'n
JDROBLEEM van den j
j eigendom. - Speen- j
j varkens en „het kortste
j eind". - Griezelige op- j
j dracht. - Geheugen en j
j sentimentaliteit- Abes- j
sijnsche eelt zolen en j
j een „teer velletje"- Co' j
dewoord: Deutschlands
j Zukunft liegt auf dem
Wasser. - Een heeren-
j leven".
Iwan. Mij belasi zich met het
schoonmaken van het dier.
„Als jullie 't maar weten, dat
doe ik nooit meer!" zeg ik. Iwan
neemt me als een jongeren broe
der in z'n armen. Ben ik nu zoo
sentimenteel?
T/"ENT ge Minimier nog? De
man die schuldig was aan
den marteldood in gaskamers cn
concentratiekampen van millioe-
ren en zich door zelfmoord aan
het wcreldsche gerecht onttrok?
Schijnt deze vraag u dwaas? In
'f geheel niet. Het geheugen van
den gemiddelden mensch is maar
matig ontwikkeld. Vraagt eens
iemand naar de bijzonderheden
van de Februaristaking geduren
de de bezetting te Amsterdam. Of
?£Ull' tfi ON
LaufenLaufen!" schreeuwt hij en wij draven als renpaarden
een bosch in.
zakmes gekeeld hebben. Maar hij
vindt het niet „eerlijk". Het Idt
moet beslissen wie de „moorde
naar" of „de beul" zal zijn Iwan
maakt drie korte houtjes, waar
van één korter is dan de andere
Wie dat .'trekt, zal het „doodvon
nis" moeten voltrekken. Ik trek
natuurlijk het kortste cn ik ver
denk hen er sterk van. dal zo mc
erin lieten loopen.
Ik heb overigens een vaag ver
moeden. dat ik in mijn verdere
leven wel meer dat „korte eind"
zal tegenkomen. Wladeck is het
hiermede niet eens. Je bent er zelf
bij! geeft hij als repliek. Het zal
wel waar zijn. Iwan denkt er
anders over. Hij vecht om dat
„korte eind" van de vele millioe-
nen, tot een evenredig deel te
maken. Wladeck heeft daar geen
..knobbel" voor. Als hij de kans
kreeg kapitalist te worden zou hij
die grijpen. Waarmee ik niet wil
zeggen, dat hij een hartelooze en
botte egoïst /ou zijn.
HOE maak je zoo'n beest nu
dood?" zeg ik griezelig.
Wladeck zegt. dat daarvoor
geen clausule in het contract is
opgenomen
Getuigen wil ik er niet hij heb
ben, neem het spartelende dier
van hem over en ga cr een eind
mee hot bosch in, terwijl Wladeck
a' roept in de verte of ik klaar
ben. Ik leg het op den grond en
moet op het achtereind gaan zit-
len uit vrees, dat het wegloopt,
neem een steen
't Is ijselijk.
„Ganzcs Kopf ist kaput!" zegt
W ladeck. „Als appelmoes!" meent
naar de aanleiding en oorzaak van
di- spoorwegstaking Een groot
deel zal dit eerst eens moeten
naslaan in het hoek „Doortocht",
van Bert Voeten.
Himmler. Een man wien de
wereld een „goed huisvader"
noemt, die zijn kinderen lief had
en zijn vrouw nooit bedroog. Die
kippen en konijnen hield en ze
verzorgde als dierbare familiele
den. Een man', die graag lyrische
gedichten las. en misschien wel
tranen stortte, wanneer „hij en
zij'-' in een roman elkaar niet
„kregen".
WEET ge nog iets van Chris
tian Weber, den Beierschen
beul. dio buiten veel andere mis
daden, aansprakelijk was voor
den dood van een aantal studen
ten van de Münchener Universi
teit die ondergrondse!) verzet
'eegden? De man die de arbei
ders van de Auerglühlicht fabrie
ken liet uitmoorden, omdat zij
lichtsignalen hadden uitgezonden
aan de geallieerden? Terloops op
gemerkt: toen z.j reeds dicht ge
naderd waren. Christian Weber,
deze mensch met het „week©
hart", die twee geestelijken. Pater
Kuppert Mayer en Pater Dclfs
als een geslacht rund aan een
vh-esch'haak liet ophangen, huil
de tranen toen hij bij een bezoek
aan het Ursulinenkloster voorbij
het beeld kwam van den gekrui
sigden Christus. Zijn vrienden
noemden hem een „goed" katho
liek en Duitschers die hem ge
kend hebben zeggen, dat hij wel
eens meer tranen vergoot... als
li ij „besoffen" was.
„O", huilde Polly, „oh Cleve, Clc-
ve! Ik bedoelde niet Haar
schouders schokten. Ze huilde niet
bevallig en keurig, zooals ze in
,Een vreemde ontmoeting" gedaan
had. Haar gezicht werd rood en 'r
haar raakte in de war, de tranen
stroomden over haar wangen en ze
snoof luid en onaesthetisch. „Wal-
lie!" snikte ze. „Hij heeft het niet
gedaan! Het was met noodig. Hij
wist het niet. Ik haat hem. maar
hij heeft het niet gedaan. Oh, die
ezels!"
„Stil maar, stil maar", zei Dinah
troostend en niet goed wetend wat
te beginnen.
Polly Walker ging rechtop zitten,
greep voorin de auto naar een zak
doek en snoot haar neus. „En ik ge
loofde hem", hijgde ze.
April schoof onrustig op de tree
plank heen en weer. „Vertel ons
eens. Wie is Cleve?"
„Hij is mijn ik bedoel
hij was mijn Toen, haar ge
zicht roodbehuild en haar mooie
oogen nog vochtig, keek ze naar
hen. „Kijk! Zijn dat niet mijn kleine
vriendjes?"
„Vrienden is het woord" zei
Dinah plechtig.
„Jullie komen altijd op de onge
lukkigste momenten opduiken",
mompelde Polly Walker, met een
zakdoek haar gezicht wrijvend.
„En met de ongelukkigste vra
gen", zei April doodleuk. „Poeder
jc neus liever eens, dame!"
Polly Walker greep automatisch
naar haar poederdonsjc en haalde
j dat een keer over haar neus zonder
merkbaar resultaat. „Jullie zijn
zulke lieve kinderen. Als lk ooit
nog eens ik bedoel ik
wou
April bekeek haar critisch. „Die
poeder maakt strepen. U moest Uw
gezicht maar liever wasschen. En
vertrouw op ons".
„Is Mr. Sanford Uw
ehze zocht een goed woord,
„Uw vriend?"
Het duurde even voor Polly Wal
ker antwoordde.
Toen liet ze het donsje op haar
schoot vallen en begon te lachen.
„O heden nee! O nee, natuurlijk
niet. Hoe in vredesnaam
„Maar", zei April hardnekkig,
„waarom heeft hij dan zijn vrouw
vermoord?"
„Om eh". zei Polly Walker,
„om dien brief".
Ze brak af en staarde hen aan.
„Maar waar praten zulke kinderen
al niet over
„Zou het U misschien interessee
ren", zei April, „te weten, dat wij
weten dat hij zijn vrouw niet ver
moord kén hebben, omdat hij om
4.47 uit den trein is gestapt cn wij
om half vijf de schoten hebben ge
hoord
Polly Walker staarde hen met
open mond aan.
„Zoo is het", hielp Dinah, „April
was juist op de klok wezen kij
ken
„Laten we nou niet weer over die
eeuwige aardappelen gaan begin
nen", zei April haastig cn dan tot
Polly Walker: „U ziet, er is niets
om U ongerust over te maken. Dus
kijk maar niet zoo benauwd hoor!"
„Maar dat kan niet kloppen", zei
Polly Walker hulpeloos. „Want om
kwart voor vijf was ikwas
ik
„Miss Walker", zei Dinah waar
dig, „zou U om dat onnoozele kwar
tiertje mcineedzweerders van ons
willen maken?"
Polly Walker keek hen aan,
grinnikte en zei: „Geen haar op
myn hoofd, die eraan denkt". Dc
lichtgrijze wagen bromde onder
haar voeten en ze zei: „En maak
nou maar gauw, dat jullie weg
komt, peuters, en bemoei je verder
met je eigen zaken".
De open wagen reed in volle
vaart den weg af en April en Dinah
stonden hem een oogenblik na te
kijken.
„Peuters!" zei Dinah, „wat ver
beeldt ze zich wel! Ze is zelf nog
maar twintig!"
April zuchtte. „Wie die Cleve ook
is", zei ze droomerig, „ik hoop, dat
hij haar waard is".
Ze liepen langzaam den heuvel
weer op. „Ik voel me", zei April
nadenkend, „alsof we iets heel be
langrijks te weten zijn gekomen.
We weten alleen nog niet, waar het
in past. Net als Clark Cameron in
dat boek van moeder, waar hij die
man ontmoette die bij tonnen tege
lijk pieterselie kocht. En later bleek
het, dat die man de moordenaar
was, maar dat wist hij toen nog
niet. Hij wist wel, dat er
iets
„Sil nou 's", zei Dinah prikkel
baar. „ik denk".
„O, neem me niet kwalijk", zei
April.
Ze liepen een stap of twintig den
heuvel op.
Tien zei Dinah ineens: „Zeg
April, waar is Archie?"
April keek Dinah aan en slikte.
„Straks zat ie daar", zei ze aarze
lend, „op den stoeprand".
Ze renden den heuvel op naar het
huis van Sanford. Nergens een
spoor van Archie.
„Hij is naar huis gegaan", zei
April, maar het klonk niet over
tuigd.
Dinah gilde een paar keer: „Ar
chie! Arch-i-eU" maar er kwam
geen antwoord. Ze werd bleek en
zei: „Apriler is toch
ik bedoel er kan toch niets
gebeurd zijn?"
„Dat denk ik niet", zei April. Ze
zag een rechercheur bij de achter
trap van het huis van Sanford
staan en ging vriendelijk lachend
naar hem toe.
„Hebt U soms iets gezien van een
joggie met een vuil gezicht, z\jn
haar in de war, gaten in de mou
wen van zijn trui en losse schoen
veters?"
De rechercheur glimlachte en
zei: „O die. Ja, hij is daarheen ge
gaan". Hij wees met zijn duim naar
achteren. „Den heuvel op. Een paar
minuten geleden. Naar Luke om
oen glas moutbier. Met brigadier
O'Hare".
Dinah werd rood van woede.
April werd wit, en ze stonden alle
bei sprakeloos.
„Horzoo?" zei de rechercheur
vriendelijk, „is zyn moeder naar
hem aan 't zoeken?"
Nee", zei Dinah, „wij!" Toen
mompelde zc zachtjes een woord,
dat de rechercheur gelukkig niet
verstond. Dat woord was: „Judas
(Wordt vervolgd)
Geheugen. Naar het schijnt is
dit bij de Duitschers beter ont
wikkeld. Op schuttingen en mu
ren in München staat geschre
ven: Geb uns zu fressen, sonst
können wir Hitler nicht verges-
sen. Waarbij ik moet opmerken,
dal hun 'misdaden niet zoo sterk
in hun geheugen liggen.
Sentimentaliteit. Ik geloof niet,
dat ik gehuild zou hebben bij het
lezen van de gezwollen „lyriek"
van mijn jeugdjaren. Evenmin
bij het lezen van de „litteratuur"
van Courths-Mahler van dien tijd,
waarvan de stroperige jam van
valsch gevoel afdroop.
Ook stort ik geen tranen bij het
aanschouwen van het beeld van
den gekruisigden Christus, dat
wij hier in den Balkan hij tiental
len op onze zwerftochten tegen
komen.
In mijn hart beweegt zich dan
hcél wat anders als goedkoope
huilerigheid.
Ik wee niet of ik sentimenteel
was toen ik dat gekaapte speen
varken met een steen
Nu, ge weet het reeds.
Want ik wil niet gelijk gesteld
worden met het volk. dat het
woord „Weltschmerz" cn de gas
kamers heeft uitgevonden.
I WAN heeft liet beest schoonge-
maakt en een langen stok ge-
snedeh Hij weet hoe het aan 't
spit gebraden moet worden. We
hebben een open plok in het
bosch gezocht en daar de „totali
taire executie" uitgevoerd.
Wladeck loopt het water in
den mond cn vindt dat-ie nu
„lekker bruin" is. Ik heb nooit
geweten dat zoo'n becs tzooveel
vet kon voortbrengen en overwin
mijn tegenzin, want mijn maag
stoort zich niet aan mijn „geeste
lijke standing". Wij eten cn gaan
can behngelijk in het gras liggen
uitpuffen, 't Was wel erg flauw,
we hadden natuurlijk geen zout.
Wladeck begint weer net zoo
raar te doen als toen we hem in
dien drogen greppöl vonden, toen
hij pruimen met pit en al had
gegeten.
„Buik meiniges sehr kaput!"
zegt Iwan hem na. Zijn zware
lach schatert door dp eeuwen
cude hoornen. Al zou hij kiezel-
stcenen gegeten hebben. zijn
maag veroorzaakt hem eeen last
ET R Hg! een brief in Sofia voor
mij van den directeur van het
eerste socialistische blad „Recht
voor Allen". Ik had hem een
..reportage" gezonden voor de
icdactie van onze belevenissen in
Serajewo. Hij schrijft, dat het
j Mijn vriend Iwan i
I door
geplaatst zal worden en stuurt
me tegelijkertijd per postwissel
een rijksdaalder als honorarium.
Ik bon zeer trotsch. In Roe-
mcensch geld heeft het nogal wat
opgebracht. Iwan zegt, dat ik nu
onmiddellijk een paar schoenen
moet koopen. Op de landwegen
trekken we onze schoenen uit cn
loopen barrevoets om de zooien
te sparen. Iwan en Wladeck zijn
daaraan gewend, zij hebben een
dikke laag eelt onder hun voeten
als een Abessiniër. Mijn „laag" is
maar matig cn ik houd het niet
lang vol.
„Jc hebt een te teer velletje!"
zegt Iwan.
Wij gaan naar een „Trödler", een
koopman in tweedehandsch goe
deren. Daar krijg ik voor een ge
ring bedrag een paar zware laar
zen met dikke spijkers beslagen.
Voor de rest van het geld. dat
ik aan Iwan heb gegeven, leven
we als een vorst. We eten „Mehl-
knödel" in schapenvet gesmoord.
M'n tong lijkt mc verbrand door
«Ie paprika, maar het is heerlijk.
We rook en dure sigaretten van
fie Osterreichischen Tabackregie.
Volgens onze calculatie kunnen
we drie dagen zulk een „heeren
leven" voortzetten.
C~}OK Iwan heeft een poste res-
tante brief afgehaald. Zijn
..revolutionnaire broeders" be
tichten hem, dat er een nieuwe
valsche pas voor hem gereed ligt
in München. Dat staat er natuur
lijk nip) zoo botweg in. Het is
gecamoufleerd met het code
woord: Deutschlands Zukunft
liegt auf dem Wasser.
Bij deze woorden, die Koizer
Wilhelm eens gesproken heeft,
springt ieder© Duitschcr in .de
houding. Achterdochtige ccnsuur-
bcambten zullen saluecren als zij
lief lezen.
We gaan dus op weg naar Mün
chen. uitgerekend in kilometers,
twee maanden loopen. Het zal
geen pleizierreisje worden, de
herfst -is in aantocht. We hadden
beter naar het Zuiden kunnen
gaan. Maar dan loopt de „missie"
van Iwan gevaar en voor hem
deen we alles.
Donderdaq 13 Maart. De Ge
raniums, die tijdens den winter in
een koele, vorst vrije ruimte werden
overgehouden, zijn weer tot groei
gekomen. Nieuwe scheuten gaan
zich ontwikkelen. Lange of spichti
ge planten worden met een mes iets
ingekort. Aldus verkrijgt men beter
vertakte en bossige exemplaren, üe
aarde wordt ververscht en de plan
ten in het volle licht op de venster
bank gehouden Er wordt thans nog
matig gegotenTijdens hun volle
groei verlangen de Geraniums na
derhand wat meer water Dit geldt
ook voor de Fuchsia's, dip thans
eveneens van versche aarde kunnen
worden voorzien. S. L.