ehzbh Ook in de Sow jet-Unie kent men millionnairs Overal water, behalve uit de kraan Zoo spaart U kolen v'AJ „Tijd van isolatie voorbij" schrijft „New York Times" WE Radio-programma In goed blaadje Met een parapluie naar bed Noel Noel in Den Haag De Dictator komt! Zwarte broodjes bron van geld en... kwaad 2 Dinsdag 18 Maart 1947 Van onzen specialen correspondent OLAF BECKER IN de Sovvjet-Unie kan men zich niet alleen tot hooge posten, maar ook tot hooge salarissen opwerken. Wie meent, dat alle Russen hetzelfde salaris verdienen, vergist zich grondig. Er zijn ook daar rijkaards, die zich weelderige luxe kunnen permiteeren. In de Sowjet-Unie gaat men uit van het principe, dat persoon lijke ondernemingslust, kunde en prestatie de hoogte van het in komen bepalen. Op de loonschaal staan uitvinders, kunstenaars, schrijvers, legeraanvoerders en de „captains of industry" boven aan. En onder hen treft men dan ook de millionnairs aan. De Russische ingenieurs en uit vinders staan bij de opperste Sow- jet wel in een heel goed blaadje. Wanneer men denkt aan hun aan deel in het succesrijke verloop van den oorlog, is zulks ook niet te ver wonderen. Zoo werd Degtjaref, de constructeur van het machinege weer „Stalinorgel", tweemaal met den Stalinprijs vereerd. Deze prijs is 200.000 roebel. Iljocstin, de uit vinder van het Stormovik-vliegtuig, kreeg, behalve den Stalinprijs nog 600.000 extra belooning. Zijn nor male maandelijksche inkomen be draagt ongeveer 5.000 roebei. ex clusief de procenten, die hij voor de exploitatie van zijn uitvindingen krijgt. Ook de leiders der industrieën hebben het niet kwaad. Zij verdie nen gemiddeld 50.000 roebel per jaar, exclusief hun aandeel in de netto-winst. Daartegenover staat, dat hun taak zeer zwaar is, aange zien zij volgens 'n decreet van 1934 persoonlijk verantwoordelijk zijn voor den goeden gang van zaken in hun bedrijf. Natuurlijk genieten ook de be roemde generaals en maarschalken frootc inkomsten In het laatste edrijf van den tweeden wereld oorlog is bovendien een ware regen van ridderorden en geldelijke be looningen op hen neergedaald. Hun maandsalaris varieert van drie tot zes duizend roebel. Bovendien zijn hun eventueele weduwen zeker van een ruim pensioen. Schatrijke schrijvers T? EEDS voor den oorlog leefden in Moskou dertig roebelmillion- nairs. Tot hen behoorde de onlangs gestorven schrijver Alcxei Tolstoi, neef van den grooten Leo Tolstoi. Alexei is door zijn romancyclus over Peter den Grooten wereldbe roemd geworden. Na de revolutie van 1917 werkte hij jaren achter een als schrijver van filmmanu scripten in Hollywood. In 1932 keerde hij naar de Sowjet-Unie te rug en verdiende er groote sommen. Voor het verfilmingsrccht van zijn grooten roman betaalde de staat hem drie millioen roebel. Zijn boe ken werden bij millioenen verkocht. Bovendien kroeg hij meer dan eens den Stalin-prijs. Hij behoefde dus niet eenvoudiger te leven dan welke Europeesche geldmagnaat ook. De schrijver bezat zoowel in Moskou als in Leningrad een reusachtige villa, terwijl hij in de Kaukasus en op de Krim, de Russische Rivièra, schitterende 'landgoederen had. Het Europeesche publiek kent wellicht nog beter den naam van den 13-jarigen schrijver Michael Sjolokhof, die met zijn uitstekend boek „De Stille Don" de wereld veroverde. Sjolokhof werd geboren in het kleine Versjenskaja aan de Don, waar hij nog steeds leeft. Zijn vader was boekhouder. Michael ging op school in Moskou en Bo- goetsjar. niet ver van Woronesj, aat wij uit den laatsten oorlog ken nen. Óp zijn vijftiende jaar keerde hij naar Versjenskaja terug en werd er. ondanks zijn leeftijd, tot onderwijzer benoemd. Volgens goe de. oude schrijverstraditie heeft hij daarna nog vele andere beroepen uitgeoefend, o.a. die van statisticus en inspecteur van de warenwet. Toen hij in 1923 als ongeschoold ar beider werkte, begon hij artikelen, schetsen en novellen te schrijven in de plaatselijke bladen. Geen uitgever F)E STILLE DON" verscheen D twee jaar nadien. Het was uiterst moeilijk er een uitgever voor te vinden. Niemand dorst het aan. Men weigerde te gelooven, dat Sjolokhof het manuscript zelf had geschreven! Toen het boek eindelijk toch verscheen, werd het een enorm succes. Alleen in de Sowjet- Unie werden tien millioen exem plaren verkocht en in de rest van de wereld nog veel meer. Ook hij kreeg den Stalin-prijs. Tijdens den oorlog was de auteur als oorlogscorrespondent bij de Russische troepen. In tegenstelling tot Tolstoi veranderde Sjolokhof zyn levenswijze nauwelijks, toen het geld hem toestroomde. Hij bleef in het kleine huis met vier kamers wonen in Versjenskaja. Zijn vrouw, een Kozakkendochter, bestiert huis en hof. samen met zyn moeder. Natuurlijk zijn niet alle schrijvers in de Sowjet-Unie millionnairs Maar hun bestaan is in ieder geval verzekerd en met het sprookje, dat armoede talent kweekt, heeft men in de Sowjet-Unie eens en voor al tijd afgedaan. 35.000 bioscopen OOK in de Russische filmwereld treft men een aantal groote heeren aan. Er zijn 10 12 film- ondernemingen en omstreeks 35.000 bioscopen. Aan den top van dit al les staat Sjoemjatski, productielei der en milhonnair. In Europa kent men vooral de regisseurs Sergej Eisenstein en Sc- voled Poedofkin, die beiden wereld beroemde films hebben gebracht. Poedofkin. geboren in 1893, was oorspronkelijk tooneelspeler, maar ging weldra naar de film over. Als voornaamste taak van de film be schouwde hij de reportage; volgens hem moest men het tooneclspel overboord werpen en alleen natuur lijke menschen op het doek bren- TUINK A LENDER DINSDAG 18 MAART. Ten gevofqe van den langduriffen win ter is er in de aanplanting van al lerlei boom. en heestergewassen, vaste planten enz, een groote ver traging ontstana. De aanplant mg van deze siergewassen kan echter nog zeer goed in April geschieden. Doordat deze planten door dc la>te temperatuur thans beduidend later zullen ontspruiten kunnen ze in dit geval ook wel iets later worden ge plant. Nadat de vorst tenslotte uit den grond is verdwenen, blijve men ook niet langer met. de aanplanting wachten. Doe eerder ze dan geplant worden, des te beter zul/en de ge wassen dan den achterstand aan groei gaan inhalen. L ZIJN DE WONEN IN RUS- LAND niet zoo, dat iedere kapi- taalvorming onmogelijk is? Del antwoord luidt ontkennend en wordt nader uitgewerkt in deze bijzondere reportage, die vele jj Sovjet-Russische ingenieurs en uit vinders, schrijvers en kunste- j naars als millionnairs aanwijst, die niet minder luxueus behoe- ven te leven dan de West-Euro- peesche geldmagnaten Want Alexei Tolstoi, die voor 5 de verfilming van één boek 3.000.000 roebel van den Russi- schen staal kreeg is waarlijk niet dc eenige millionnair in de. U.S.S.R. gen. Hij gebruikte bij zijn opnamen dan ook geen tooneclspelers, maar gewone menschen, die bovendien niet wisten, wanneer de draaiende camera wel of geen filmband be vatte. Met dit systeem had Poedof kin echter niet veel resultaat. Later inspireerde hij zich op Stanislawski, die hem leerde, dat alleen een too neelspeler een gewoon mensch kan uitbeelden. Poedofkin s beste film is ongetwijfeld „Storm over Azië", eeri mengeling van propaganda cn historie, terwijl ook zijn verfilming van Gorki's „Moeder" bekend is. Zoowel Poedofkin als Eisenstein hebben den Stain-prijs gewonnen en beiden zijn rijke mannen. Luxe badplaatsen VAN de andere welgestelde kun stenaars moet nog Moscou's lievclingstcnor Koslofski worden genoemd, die voor cén optreden in SERGEJ ElSENS'l EIN de bekende filmregisseur, verdien de niet minder dan zijn Amerikaan- sche collega's een vermogen met zijn films de Groote Opera 15.000 roebel ont vangt, en de tooneclspelers Mos- kwin en Tsjerkassof. Velen van deze kunstenaars werden met ere titels als „volkskunstenaar" of „verdienstelijk kunstenaar der Sow jet-Unie" onderscheiden. Nu de oorlog voorbij is, verlangt men ook in de Sowjet-Unie naar vacantie en daarbij behoeft men geen gebrek te hebben aan een mooie omgeving en een zekere luxe. De groote kuurplaatsen Gagry cn Socki aan de Zwarte Zee zijn door het oorlogsgeweld onaangetast ge bleven en trekken nog steeds veel bezoek. De prijzen zijn er zeer ver schillend. In Socki kan men reeds voor 200 roebel een maand leven. Daarentegen kost een kamer met pension in het mondaine hotel „Kaukasische Rivièra" 700 3.000 roebel per maand. In Gagry kan men logeeren in het uiterst luxieuze „Goztinitse Zik", waar de wanden en vloeren van notenhout en de meubels van rozenhout zyn ver vaardigd. Neen, er is veel luxe in dc Sow jet-Unie voor wie het kan be talen. (Nadruk verboden). Nawinter in Noord-Holland (Van een specialen verslaggever) JOELEND hollen dc kinderen als dartele veulens heen en weer: ze kunnen de ruimte niet óp en we ten met hun energie geen raad. Eindelek begint dc winter te wijken en de zoele dooilucht ademt dc len te, maar hoe welkom deze ook moge zijn. in de wijde Noordhollandschc polders, waar de stadjes en dorpen in dc wijdheid schier verloren gaan, is men bezorgd en druk in de weer. Eerst was het de sneeuw, die het dagelijksch leven belemmerde, doch thans worden de menschen bedreigd door het water, dat met het smel ten van het hier smetteloos geble ven winterkleed hooger en hooger rijst. De slooten, tochten en weterin gen zijn ver buiten hun oevers ge treden en vrijwel de geheele Pur- mer en de Zuidpolder achter Volen- dam zijn onafzienbare watervlakten geworden als was er nooit een VOLENDAMMER VISSCnr.RS kor ten zich den wachttijd mei het kun stig besnijden van klompendie 'szomers als souvenirs door de vreemdelingen zullen worden ge kocht. Leeghwater geweest om Nederland ter plaatse vruchtbare akkers en welvarende weilanden te schenken. Holland Waterland: als dit niet in de streek tusschen Purme- rend, Volendam, Edam en Monni kendam opgaat, zal men deze aan duiding nergens kunnen gebruiken. Waterland doet zyn naam alle eer aan, doch de bewoners van dit ge bied, die heusch wel wat gewend zrjn, staan er hoofdschuddend naar tc kijken hoe alles onderloopt: land, huis en stal Huizen beschadigd Nu pas komt de schade, die de enorme sneeuwval en dc verstui vingen hebben teweeggebracht goed aan het licht. Nog steeds liggen op vele plaatsen de hoopen sneeuw van drie tot vijf meter hoogte, zooals de bulldozers ze weken geleden hebben opgeworpen. Langs de we gen zijn over den berm kale, ver minkte boomen ontdooid; de hoog- opgewaaide sneeuw is tc zwaar ge worden en ze zijn als luciferhoutjes afgeknapt. Hier en daar vindt men kleine ruïnen in het landschap: on der het gewicht der natte sneeuw ingestorte schuurtjes, die oud en wrak waren. Het zal daar niet bij blijven, want ook de steviger gebou wen zijn niet ongedeerd gebleven. Op heel wat plaatsen kijken dc be woners van een huis bedrukt naar hun gescheurde muren en meer dan één dak vormt een scheef silhouet tegen den horizon, ten teeken. dat de boel in het van nature al dras sig land aan het verzakken is. ,,'t Is alles 't gevolg van den win ter," zegt een oude boer, die een deel van zijn vee binnen heeft ge haald omdat de stal veel overeen komst met een zwembasin vertoont. En dan begint hij te vertellen over vroeger, over den tijd van zijn grootvader, toen het net zoo of nog erger was, maar een dochter komt ons storen: „Praatjes vullen geen gaatjes," zegt ze. Er moet nu met man en macht gewerkt worden om te redden wat nog te redden is. Het water wacht niet met stiigen en er is veel te doen eer men weer tot normalen arbeid kan overgaan. In- tusschen dringt de tijdhet voor jaar komt! Het vee loeit in de don kere stallen, want het verlangen naar lucht en licht maakt dc die ren onrustig. Ze ruiken evenzeer als dc menschen den zoetigen geur van den dooi; den geur, die men op zwoele voorjaarsavonden aan den HET Passage-theater te 's-Gra- venhagc heelt de Nederland- sche premiere beleefd van Noel Noel's film „Le Père tranquille" onder auspiciën van de Fransche Ambassade en in tegenwoordig heid van Noel Noel zelf, die met vrouw cn dochter plus het Marija- ne-trio uit Parijs was overgekomen. De directeur-generaal van het Roode Kruis, dc heer Kettwich Ver schuur dankte de Fransche ambas sade voor het genomen initiatiel. Dc opbrengst komt ten goede van den bouw van een nieuw Roode Kruis-ziekenhuis in Den Haag en van een Nat. Centrum voor Ortho paedic voor oorlogsinvaliden. Toen Noel Noel als conferencier optrad werd hij met luid applaus begroet. Hij stak een geestig speechjc af, doorspekt met Hol- landsche woorden. Hy droeg ver volgens twee monologen voor, die zeer in den smaak vielen. Vele di plomatieke vertegenwoordigers woonden dezen avond bij. In een persconferentie, 's mid dags gehouden heeft de Fransche artist onthuld, dat hij eigenlijk Lu- cien Noel heet, als teekenaar in couranten zyn carrière is begonnen, daarna debuteerde hij als chanson nier (1931). Zijn films maakt hij zelf, hij speelt de hoofdrol, en ont werpt de decors etc. Le Père Tran quille heeft de Fransche verzets beweging tot achtergrond. Momen teel is Noel bezig aan een nieuwe film „Les facheux modernes". Ge vraagd naar de Amerikaansche film zeide hij,dat deze thans Frankrijk dusdanig overstroomen, dat meer dan één uitstekende Fransche film niet aan bod komt! ZOEKLICHT OP DE WERELDPERS In commentaar op de bood schap van president Trurnan aan liet Congres zegt de „New York Times": Van den dag af, dat de Yereenigde Staten zich afscheid den van het Britschc imperium, hebben zij in groote 'mate onder de bescherming \an dat impe rium gcslaan cn in het bijzonder van de Britschc vloot. Ofschoon door de Vereenigdc Staten geproclameerd, is de Mon- roe-lccr in werkelijkheid tot ef fect gebracht door de Britschc vloot. Thans moeten de Vereenig- c'o State» voor het eerst in de ge schiedenis een wereld onder oogen zien. waarin bet Britschc imperi um niet langer als universeele stabilisator fungeert. Thans is de tijd van ons leven onder be scherming voorbij. De kastanjes, waarvan wij dach ten dat het de Britsche waren, zijn nu ook onze eigen kastanjes. Het tijdperk van isolatie is voor bij. Het is vervangen door een tijdperk van Amerikaansche ver antwoordelijkheid. Ons doel moet zijn het tot stand brengen van omstandigheden, waaronder dc beginselen van dc U.N.O. cn van ons zelf zullen kunnen gedijen." Via hel republikcinsche minis- ALS Of' DE A METERUAMSCUE GRACHTEN Het Amsterdamschê pierementzoo nauw verbonden met het stadsbeeld, wordt weer in zijn oude glorie hersteld, daar het aantal vergunningen aanzienlijk wordt uit gebreid. Ook op de grachten en in buurten, waar het draaiorgel verboden ums, mag het thans weer verschijnen. De orgelman neemt zijn instrument onder handen. (P.) slootkant waarneemt, maar het zal nog wel weken duren eer het land droog is. Volendam iverkeloos In Volendam liggen de botters nog steeds in ijsboeien verankerd. Dc visschers kunnen echter hun on geduld niet meer bedwingen en scharrelen over het y's rond. Er blijkt nogal wat avcry te zijn en dus is ook déür werk aan den win kel, omdat men zoo min mogelijk vertraging wil hebben met uitvaren. De handen jeuken om het net uit te werpen ên „daarom worden de knullen vervelend", zegt een Volen- damsche schoone. ,,'t Wordt tijd, dat ze de zee op gaan, want ze gaan oardig doen" en als dat 't geval is, loopt 't mis met de dorpsrust en zal het kattekwaad der brooddron ken jonggezellen niet van de lucht zijn. Men is daar in Volendam nu niet van gediend, want het leven kent al genoeg moeilijkheden. Door het langdurige isolement is de brandstof in vrijwel elk huis op en 't gas brandt zoo slecht, dat men er volgens een dorpelinge wel op lean gaan zitten Bovendien is er, terwijl in de huizen van „Het Dool hof" eenige centimeters water op de vloeren staat, geen water in dc kraan, omdat de aanvoerbuis is stukgevroren. Men is echter vol goeden moed, dat 't -aderend voor- ïaar veel goed zal maken, want dan komt er werk en zijn dc toeristen te verwachten. Hotel Spaander zal het dezen zomer druk krijgen met buitenlandschc gasten; reeds nu ko men ze. We troffen Robert Taylor met een vrij groot gezelschap Ame rikanen, met verbazing de foto's be kijkend die Mevrouw Spaander, de internationaal beminde gastvrouw, van de sneeuw heeft genomen. We kenlang staat de sneeuw meters hoog achter het oude gebouw, maar „Tante Alida" glimlacht optimis tisch: „We hebben het zwaar te verduren gehad en de moeilijkheden zijn nog niet voorbij, maar we heb ben nu geen honger als in '44 ge ledenToch slaapt ze met een parapluie boven haar bed tegen het lekwater! Met haar troostende woorden in onze gedachten zyn we langs hooge sneeuwmuren en later langs wijde dooimeren teruggereden naar het eilige centrum van het land, waar ieder „hoog en droog" zit. De Charley Chaplin-film De Dictatorzal over enkele maan den door de Columbia Booking Office hier te lande in roulatie worden gebracht. Onder zeer groote belangstel ling is Zaterdagmiddag in de kunst zaal Hamdorff te Laren een eere tentoonstelling geopend van schil derijen en pastels van wijlen den Amerikaansch-Nederlandschen kunstschilder W. H. Singer .Tr. De expositie omvat 42 schilderijen en pastels cn blijft tot 31 Maart a.s. geopend. In het Sted. Museum te Am sterdam wordt tot 21 April een ten toonstelling gehouden van Fran sche, door bekende kunstenaars ge ïllustreerde, boeken, welke tentoon stelling de Hagenaars ook reeds hebben kunnen bewonderen. Walther Unruh heeft zijn thea- terverzameling aan de riad Berlijn cadeau gedaan. Deze bestaat uit een bibliotheek en een collectie van affiches, afbeeldingen en nutogram- mcn. benevens een archief van krantenknipsels. Deze „Theaterwis- senschaftliche Sammlung der Stadt Berlin" zal weldra voor het pu bliek wkerden open gesteld. De Britsche filmproducent Alexander Korda heeft Vivian Leigh voor zijn nieuwe film: „Anna Karenina" naar den gelijknamigcn roman van Tolstoi, geëngageerd. Regisseur wordt Julien Duvivier. Marfa Semionowna Kriukowa, die nauwelijks lezen cn schrijven kan, maar tot de meest geliefde sprookjesvertelsters van Noord- Rusland behoort heeft onlangs da Lcninorde ontvangen. Schrijvers en musici verzamelden haar sprookjes en liederen tot een aantal omvang rijke bundels. FEUILLETON „O, dank U!" zei April. Ze keek naar den grond en mompelde: „Al leen had ik het misschien niet aan iemand moeten vertellen. Want hij bedreigde haar En ik zou niet graag willen, dat iemand er last mee kreeg". Ze glimlachte flauw tjes tegen den brigadier cn zei: „We moesten er maar over ophouden" „Luister nou 's", zei hii ernstig: „Als die persoon onschuldig Is, wil jij hem een kans geven om zich vrij te pleiten, nietwaar? En hoe moet hij zich nou vrijpleiten, als de poli tie niet alle feiten weet?" .Ja", zei April, „als je 't zóó be kijkt Brigadier O'Hare voelde, dat hij het pleit gewonnen had en hii zei zachtles ..Hoe her-t die persoon, of weet ie dat niet?" „Natuurlijk weet ik hot", zei April Ze probeerde vlug een naam te bedenken. De eenige. die haar te binnen schoot, was een persoon uit de verhaaltjes, die moeder voor hen geschreven had toen ze nog hec-1 klein waren. Persiflage Ashu- ba'abul. Dat ging niet. Toen zei ze haastig: „Het ging zóó. Ze hadden het over een naar brieven Hij zei, dat hij geen 10.000 dollar had Zii ik bedoel -Mrs. Sanford -- lachte en zei. dat hii dan maar zien moest, dat hij ze kreeg. Toen zei hij"ze trok haar eene wenkbrauw op, alsof ze diep moest nadenken om het zich weer tc herinneren „o ja. dat hi.Vhaar liever dood zou zien, dan dat hij haar tienduizend dollar zou beta len voor een stelletje brieven, die hij geschreven had toen hij hcele- maal de kluts kwijt was geweest". April hield even op terwille van de dramatische uitwerking. Toen keek ze den brigadier aan en fluis terde: „Ik was bang. Ik ben nog bang. Ik ben bang, dat ik ervan zal droomen!" „Wel nee", zei O'Hare sussend, „wees toch niet bang, jongedame". De tranen begonnen weer over haar wangen te stroomen. Ze zag er uit. alsof ze acht jaar was en volkomen hulpeloos. „Commissaris O'Hare". zei ze met een bevend fluisterstemmetje, hij zei. dat hij haar zou vermoor den. F.n hij zei het. net. alsof hy hot meende ook. En zij lachte en ze zei, ''at hij maar moest zorgen, dat ze die tienduizend dollar in contanten vóór vier uur had En toen lachte hrj cn hij zei. dat hij haar om vier uur zou komen opzoeken met een revolver in ziin hand en niet met tienduizend dollar. April schoof haar glas weg en zei met bevend stemmetje: „Ik was bang". „Ochstil maar", zei briga dier O'Hare warm en kalmeerend. „Vertel me nu alles maar en dan denk er dan maar niet meer aan". Zfo'n stem daalde: .Weet ie. jongedame, de psychologie zegt, dat als je eenmaal zooiets als dit ver teld hebt, dan zul je er geen last meer van hebben"' „O", zei April, „wat begrijpt U alles toch goed". Ze keek hem met groote, nóg eemgszins vochtige oogen aan: „Ik wil wedden, dat U zelf kinderen hebt". „Ik heb cr negen groot gebracht", zei de brigadier en probeerde net te doen. of liij er niet trotsch op was. „En ze zijn allemaal goed terecht gekomen ook. Drink je moutbier op jonge dame, het is voedzaam. En vertel eens. Kon jc dien man niet zien Kun je geen beschrijving van hem geven?" April schudde haar hoofd en greep naar het glas. „Ik heb hem niet gezien. Ik heb hem alleen maar gehoord. Ik zou niet eens zyn naam geweten hebben, als ik die niet toe vallig gehoord had". „O", zei de brigadier, „weet je dan hoe hij heet?" April knikte. „Ze zei dat zijn haar eigen woorden, commis saris O'Hare ze zei Ze hield op. Ze moest toch een naam voor dien vent bedenken. Persiflage Ashubatabul ging beslist niet. Zo zocht haar brein af naar namen. Moeders nieuwe boek! Ze had het heelemaal gelezen, op de laatste twintig bladzijden na. Daar zat een naam in. En ook een dialoog van een paar regels, die ze kon gebrui ken. April's gezichtje verhelderde en ze glimlachte tegen den in span ning wachtenden O'Hare. „Ze zei „Rupert" zei zo, „je bent nog te bang om een revolver aan te ra ken, laat staan om te mikken en er mee te schieten". „Rupert", herhaalde de briga dier en schreef het op, „wat zei h(j?M „Hy zeiApril hoopte, dat ze zich kon herinneren wat voor een zin moeder ervan gemaakt had. „Je denkt, dat ik een wezel ben, maar ik zal je laten zien, dat ik een man ben". En toen ze moest cr toch op de een of andere manier zijn achternaam in zien te flan sen - -"toen zei ze: „Stil, daar komt iemand aan". En toen was het even stil en toen zei ze: „O, Wallie, mag ik je even voorstellen? Meneer van Deusen". „Van Deusen", mompelde O'Hare en ook dat schreef hii op. „Rupert van Deusen". Hy straalde en zei te gen April: „En nu verder jonge dame?" „Nou. da's alles", zei April on schuldig. „Die man meneer van Deusen bedoel ik zei: „Aange naam kennis te maken, meneer" en Mr. Sanford zei: „Wilt U niet bin nenkomen cn iets drinken?" En toen wandelden ze weg en ik hoor de niets meer". Zc glimlachte tegen den briga dier. ..En tenslotte was hot nog Ar- chi, die Henderson gevonden heeft. In de waschmand". „Henderson zei dc brigadier met opgetrokken wenkbrauwen. „Ja, de schildpad", hielp April hem herinneren. „Archie z'n schild pad. Dat heb ik U toch verteld? Hij had zijn touw doorgeknauwd en was weggeloopen. We waren hem aan 't zoeken en zoo kwam het, dat ik dat hoorde". (Wordt vervolgd) terie voor voorlichting hebben de republikcinsche journalisten thans een officieel proleet ingediend be treffende het incident te Krandji. waar de uit het binnenland tcrug- keerendc journaistcn door Neder- andschc militairen ecnigen tijd geleden zijn aangehouden. De „Nieuwsgier" geeft een hoofdartikel naar aanleiding van de gebeurtenissen tc Krandji. En kele lozers keurden het af, dat door de publicatie van het ge beurde „kritiek was uitgeoefend op het leger" en spraken van „be vuilen van. het oigen nest". De Nieuwsgier" schrijft hierover o. in.: „Laat ons voor dc goede orde vaststellen, dat wij geen kritiek uitoefenden op het leger, maar op dc houding van eenige officieren, die dc leiding hebben bij de con trole op bet zoo belangrijke grens station Krandji. Krandji is een teer punt, het is dc toetssteen voor dc bekwaam heid van militairen bij een taak. waarvoor zij niet zijn opgeleid, maar die zij door een samenloop van omstandigheden toevallig moeten verrichten. Dit leger moet niet vechten, maar pacificeeren. Het moet den vijand nfet ver slaan, maar verzoenen." Het blad betoogt, dat men het Nederlandsche belang kan dienen door „pro" of „anti" zekere han delingen te zijn, die het herstel „en de samenwerking bevorderen resp >n den weg staan. Wat dit betreft, was Krandji wel een heel naar verschijnsel." Ook Hitier DE Izvestia, het officieel© or gaan van het presidium van den oppersten raad der Sowjet- Unie schrijft, dat het beroep van Truman voor hulp aan Grieken land en Turkije „over de organi satie der U. N O. heen" gedaan is. Truman's voorstellen, aldus dc „Izvestia". zouden slechts-den Britschcn invloedvn Griekenland door den Amerikaanschen ver vangen. De „Izvestia" vervolgt: „De Amerikaansche hulpverleening aan Turkije heeft ten doel Tur kije onder Amerikaansche con trole tc stellen. Het huilerige verzoek om steun van Tsaldaris, den Griekschcn mi nister van buitenlandsche zaken. :s een duidelijk bewijs \an het bankroet van het politieke regiem in Griekenland. Dc Britschc autoriteiten hebben medegeholpcn om dc reactionnai- rc, anti-democratische machten aan het roer tc houden. Zij hebben daarbij een groote gewetenloosheid aan den dag ge- iegd UIT Truman's rede" aldus de „Izvestia", „kan men opma ken. dat dc U.S.A. van plan zijn de Britschc politiek in Grieken land voort te zetten. In dat geval kunnen wij geen hetere resulta ten verwachten. Truman vond het zelfs niet noodig eerst de be vindingen van de commissie van onderzoek der U.N.O. te verne men. Het argument, dat de U.S.A. geroepen zijn om Griekenland cn Turkije tc behoeden voor het ex pansionisme van de z.g.n. totali taire staten, is niet nieuw. Ook Hitler wees up de „bolsjewieken", toen hij den weg voor zijn ver overingen wilde effenen. Het ru moer over de „totalitaire mo gendheden" is verwekt om eigen expansionistische plannen te ver bergen". /N de groote steden van ons land zijn na den oorlog de broodjes- winkels als paddestoelen uit den grond verrezen. De1 was een lust voor hef oog om deze bedrijven als symbool van den wederopbouw gade tc slaan. Paleizen werden het; binnenhuisarchitecten en kunstschil ders van naam repten zich met verf en dure adviezen in en uit de pan den. die tot eiken prijs gerestau reerd werden om den dikken stroom van broodjescenten ook nog even naar hun eigen kunstzinnige beur- zen af te takken. Zoo verrezen die eet paleizen, waar dc. burger zijn koude voeten cn hangerige maag kon warmen >n een gedempt licht van rose cn zacht, blauw, dc frivole schilderingen op de muren bewonderend. Die brood jes konden goed zijn. Geen bakker zou U wittebrood meer kunnen le- veren, maar de kleur van het zwar te broodje was zoo wit als van het- Zweedse he Roode Kruis-brood, waarmee wij in dc laatste oorlogsm dagen gered werden A/f AAR de inhoud van deze J broodjes in die droomoorden was ook niet voor de poes. Terwijl de huisvrouw tien ronden in den ring met. den slager vocht om een onsje slechte worst op tafel te krij gen. kon men in de broodjeswinkels lekkernijen als ham en spek krijgent zelfs onze veel geprezen Goud sche kaas in dikke plakken. Voor den veelei schenden klant was er dan nOq toildpastei, kippenniertje$ en eev- denragoüt. Wij zullen de spijskaarten niet Verder besprekenhef zou niet eer lijk zijn in deze kou, waarin wij al- les kunnen gebruiken om enkele ca lorieën extra in ons verkleumde lichaam te stuwen. Maar wij stappen door naar de Amsterdamschê rechtzaal, waar de economische politierechter juist een zwarten restaurateur te bcoordee- Jen kreeg Deze zondaar drijft, een oesterbar" in onze hoofdstad en wanneer men denkt daar alleen maar oesters te kunnen eten. ver gist. men zich, want dc recherche had in de „zwarte boekhouding" van het bedrijf gevonden, dat m de drie. laatste maanden van het. vori ge jaar voor 31.0Q0 gulden aan zwarte boter, vleesch en eieren wa ren ingekocht, wal neerkomt op meer dan 350 gulden per dag. 10.000 boete. DE restaurateur kreeg 10.000 gulden boete, maar dat 's n zoo belangrijk voor ons commen taar, als wel dc reprimande, welke de rechter aan dc recherche gaf,d'e rolgens hem maar eens naar dc broodjeswinkels moest gaan om. groot wild le vangen. Deze oester bar had nog een zwarte, boekhou ding en was naar hef oordeel ran den rechter nog in zekeren -<n eer lijk. Maar, zoo was het oordeel over de andere eethuizen: cr is geen ho tel of restaurant in Nederland, waar niet zwart wordt gekocht Ziehier een openhartig woord.. Wij wisten hei aïïen reeds, maar ivy doen er allen aan mee en eerlijk ge zegd zouden duizenden brave tur gors de overheid beschimpen, wan neer er morgen geen luxe-broodjes- met-ham of een spiegelei meer te krijgen zouden zijn. hoe zwart. ook. En zoo gaan wij allen verder met ons van binnen noq zwarter re ma ken, tot onze beurzen 1ecg zyn en die eet paleizen onder den hamer van den deurwaarder rallen. Want armoede of rijkdom, oorlog of vrede, er één bedrijf, waarin de fluctuaties van hef maatschappelijk leven nimmer gevoeld worden en dat is in het. rijk van d~n deurwaar der SPECTATOR JAREN geleden werd by de Ncder- landschc Spoorwegen een proef genomen om de groote hoeveelheid fijne kolen, die minder goed bruik baar waren, over het vuur in dc locomotief te spuiten, zoodanig dat de vuurhaard doorloopend bedekt bleef met een laagje van deze fijne kolen Er werd een speciale locomo tief voor gebouwd of verbouwd, een spuitinrichting werd vervaardigd en men nam proeven met deze nieuwe methode. Zoover later werd mede gedeeld, waren deze proeven niet in alle opzichten geslaagd en zou dit in hoofdzaak zfin toe te schrijven aan het sterke trillen van de loco motief. Dit idee echter bracht iemand er toe, om dc proef tc nemen met oen haard. Dc kolenhandelaar had hem verblijd met een mud kolen 50x80 cn het was angstwekkend te zien. hoe snel die groote stukken in het vuur verteerden. Er kwam veel te veel lucht bij. Had hij die ruimten kunnen aanvullen met kleinere an- thracict, dan was de verbranding veel langzamer in zijn werk gegaan, maar kleine anthraciet bezat hij niet meer. Nood maakt echter vin dingrijk. Dc groote anthraciet werd met een hamer fijn geslagen, zoodanig, dat ze dc afmeting van 20x30 en iets grootcr kregen. Tegelijkertijd ontstond cr een tamelijk groote horveelheid gruis, maar dat gruis blijkt de redder in den nood te zyn. Grills spaart kolen Zoodra men een flink vuur in den haard heeft, strooit men met een kolenschop enkele scheppen van dit gruis over het vuur, zoodat het vrij wel geheel bedekt is. Daarna sluit men de kachel af en laat hem ge woon doorbranden. Als men 't goed gedaan heeft, zal men 10 k 12 uren lang een egale warmte hebben, zon- dat dat men naar zijn haard heeft om te zien. Wil men nog meer be sparen, dan zet men om 9 uur 's avonds den haard geheel af. Men loopt dan natuurlijk het ri sico dat de kachel den volgenden morgen uit is, en opnieuw aange maakt moet worden, maar dit kost weinig moeite, indien men over een paar aanmaakturven, wat kachel houtjes, een beetje petroleum en wat oud papier beschikt. Het is volstrekt niet noodig den haard ge heel uit te halen. Men schudt den rooster totdat dc asch weggezakt is en met een pookje maakt men eenige ruimte in de overgebleven kolen, waarin men de houtjes etc. deponeert. In een oogenblik gloeit de reeds eenmaal aangegloeide an thraciet opnieuw en men heeft heel wat kolen bespaard. Het verdient aanbeveling de asch te zeven, want daarin vindt men altijd nog half-verbrande of niet verbranden resten. Nog één wenk: Neem 2 1. water, voegt hierbij een theekopje zout en laat dit 3 5 minuten koken. Als men dit op de kolen giet. liggen de kolen niet alleen veel langer, doch ze geven ook meer warmte. WOENSDAG 19 MAART HILVERSUM I 301.5 M. 10.00 Pianorecital. 10.30 Morgendienst. 11.00 Negro spirituals. 11.45 Fami lieberichten. 12.00 Parijsch Sym- phonie-orkest. 12.35 Eerste Pas- siestonde. 13.00 Nieuws. 13.15 En semble „Cinderella". 14.00 Kamer orkest. 15 00 Continental Kwintet. 16.15 Kinderkoor. 17.35 Hollanda- Sextet. 18.00 Arthur Rubinstein speelt Chopin. 18.15 Capriccio ita- licn. 18.30 Ncd. Strijdkrachten. 19.00 Nieuws. 19.15 Land- en Tuin bouw. 19.30 Engelsche les. 20.00 Nieuws. 20.08 Symphonisch Amuse mentsorkest. 20.55 Lijdensmedita tie. 21.15 Bach-programma. 22.00 Nieuws. 22.30 Pianospel. 22.45 Avondoverdenking. HILVERSUM II 415.5 M. 10.00 Morgenwijding. 10.20 Voor de vrouw. 10.35 Pianorecital. 11.00 Po pulair programma, (gr.). 12.00 Or gelspel. 13.00 Nieuws 13 15 Platte land. 13.20 Vaudeville-orkest m. zang. 14.00 Voor de vrouw. 14.15 Kamermuziek. 15.00 Voor dc jeugd. 15.45 Bezoek bij zieken. 16.15 Voor de jeugd. 17.15 Accordeon-orkest. 17.45 Het ryk over zee. 18.00 Nieuws. 18.30 De illegale poëzie. 19.00 Pianoduo. 19.15 Nieuws uit Indië. 20.00 Nieuws 20.15 Licht programma. 21.15 „De gokkende geest". Luisterspel. 22.45 Vorming buiten het verband van de school. 23.00 Nieuws.

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1947 | | pagina 2